Kinderen
alle pijlers
Op welke straf ben jij echt niet trots?
woensdag 25 januari 2017 23:51
quote:Felroze schreef op 25 januari 2017 @ 23:17:
[...]
Dus jouw kinderen kunnen een ander kindje slaan of diens speelgoed kapot te maken zonder straf/consequentie, en zelfs zonder sorry te hoeven zeggen (want dat is een consequentie)??
Pantax, dit is nog wel een aspect van straf waar Felroze wel eerder over begonnen is en wat in jouw berichten niet aan de orde komt: genoegdoening. Het idee dat kinderen ergens 'mee wegkomen' als je ze niet straft. Dat is op zich natuurlijk ook een aspect van straf.
Ik heb verder niet zoveel met boetedoening en vind het voor mijn kinderen ook compleet irrelevant, maar dat geldt niet voor iedereen.
Felroze, ik ben wel benieuwd hoe je een tweejarige gaat dwingen sorry te zeggen zonder in een enorme machtstrijd te verzanden.
Ik vind (gemeend) excuses aanbieden belangrijk en besteed er zeker aandacht aan, maar een afgedwongen, niet gemeende sorry schiet z'n doel compleet voorbij. Dan zeg ik liever sorry in plaats van mijn kind. Daar heeft het slachtoffer meer aan en ik geef er het goede voorbeeld mee. Tegen de tijd dat zoiets ongeloofwaardig geworden zou zijn, deden mijn kinderen het zelf.
[...]
Dus jouw kinderen kunnen een ander kindje slaan of diens speelgoed kapot te maken zonder straf/consequentie, en zelfs zonder sorry te hoeven zeggen (want dat is een consequentie)??
Pantax, dit is nog wel een aspect van straf waar Felroze wel eerder over begonnen is en wat in jouw berichten niet aan de orde komt: genoegdoening. Het idee dat kinderen ergens 'mee wegkomen' als je ze niet straft. Dat is op zich natuurlijk ook een aspect van straf.
Ik heb verder niet zoveel met boetedoening en vind het voor mijn kinderen ook compleet irrelevant, maar dat geldt niet voor iedereen.
Felroze, ik ben wel benieuwd hoe je een tweejarige gaat dwingen sorry te zeggen zonder in een enorme machtstrijd te verzanden.
Ik vind (gemeend) excuses aanbieden belangrijk en besteed er zeker aandacht aan, maar een afgedwongen, niet gemeende sorry schiet z'n doel compleet voorbij. Dan zeg ik liever sorry in plaats van mijn kind. Daar heeft het slachtoffer meer aan en ik geef er het goede voorbeeld mee. Tegen de tijd dat zoiets ongeloofwaardig geworden zou zijn, deden mijn kinderen het zelf.
donderdag 26 januari 2017 00:28
Ik verbind trouwens wel consequenties aan gedrag, en dat is wezenlijk anders dan straffen. Bij straf is het idee dat een kind ervan leert, 'de volgende keer laat hij het wel uit z'n hoofd'. Als mijn kind op de fiets steeds zit te dromen mag hij niet zelf naar een vriendje fietsen. Niet omdat ik denk dat hij er iets van leert als ik dat zeg, maar gewoon omdat ik wil dat hij ook weer heelhuids thuiskomt. Mijn peuter heb ik wel eens uit de zandbak gehaald omdat hij herhaald zand in het gezicht van een ander kind gooide. Dat was niet omdat ik dacht dat hij daar iets van zou leren maar gewoon om te zorgen dat het andere kind op dat moment geen zand in z'n ogen kreeg.
In het licht van de discussie over hoe weinig effect straf heeft als pedagogisch middel kun je misschien best stellen dat het voor een kind allemaal niks uitmaakt maar de intentie is wel degelijk anders.
In het licht van de discussie over hoe weinig effect straf heeft als pedagogisch middel kun je misschien best stellen dat het voor een kind allemaal niks uitmaakt maar de intentie is wel degelijk anders.
donderdag 26 januari 2017 08:05
quote:Tale schreef op 26 januari 2017 @ 00:28:
Ik verbind trouwens wel consequenties aan gedrag, en dat is wezenlijk anders dan straffen. Bij straf is het idee dat een kind ervan leert, 'de volgende keer laat hij het wel uit z'n hoofd'. Als mijn kind op de fiets steeds zit te dromen mag hij niet zelf naar een vriendje fietsen. Niet omdat ik denk dat hij er iets van leert als ik dat zeg, maar gewoon omdat ik wil dat hij ook weer heelhuids thuiskomt. Mijn peuter heb ik wel eens uit de zandbak gehaald omdat hij herhaald zand in het gezicht van een ander kind gooide. Dat was niet omdat ik dacht dat hij daar iets van zou leren maar gewoon om te zorgen dat het andere kind op dat moment geen zand in z'n ogen kreeg.
In het licht van de discussie over hoe weinig effect straf heeft als pedagogisch middel kun je misschien best stellen dat het voor een kind allemaal niks uitmaakt maar de intentie is wel degelijk anders.
Dus in wezen gaat erom hoe jij de straf benoemt. Want we doen hetzelfde, alleen is de gedachte erachter anders. Ik zou hem ook uit de zandbak halen. En natuurlijk is dat prettig voor dat andere kind, maar ik vind het ook wel net zo belangrijk dat een kind daarmee leert dat zulk gedrag niet getolereerd wordt. En reken maar dat dat werkt, hoor.
Wat het fietsen betreft, dat vind ik een heel ander geval; zitten dromen doet een kind waarschijnlijk niet met opzet. Gewoon nog een keertje extra oefenen lijkt me geschikter dan hem maar helemaal van die fiets af te halen.
Ik verbind trouwens wel consequenties aan gedrag, en dat is wezenlijk anders dan straffen. Bij straf is het idee dat een kind ervan leert, 'de volgende keer laat hij het wel uit z'n hoofd'. Als mijn kind op de fiets steeds zit te dromen mag hij niet zelf naar een vriendje fietsen. Niet omdat ik denk dat hij er iets van leert als ik dat zeg, maar gewoon omdat ik wil dat hij ook weer heelhuids thuiskomt. Mijn peuter heb ik wel eens uit de zandbak gehaald omdat hij herhaald zand in het gezicht van een ander kind gooide. Dat was niet omdat ik dacht dat hij daar iets van zou leren maar gewoon om te zorgen dat het andere kind op dat moment geen zand in z'n ogen kreeg.
In het licht van de discussie over hoe weinig effect straf heeft als pedagogisch middel kun je misschien best stellen dat het voor een kind allemaal niks uitmaakt maar de intentie is wel degelijk anders.
Dus in wezen gaat erom hoe jij de straf benoemt. Want we doen hetzelfde, alleen is de gedachte erachter anders. Ik zou hem ook uit de zandbak halen. En natuurlijk is dat prettig voor dat andere kind, maar ik vind het ook wel net zo belangrijk dat een kind daarmee leert dat zulk gedrag niet getolereerd wordt. En reken maar dat dat werkt, hoor.
Wat het fietsen betreft, dat vind ik een heel ander geval; zitten dromen doet een kind waarschijnlijk niet met opzet. Gewoon nog een keertje extra oefenen lijkt me geschikter dan hem maar helemaal van die fiets af te halen.
donderdag 26 januari 2017 08:53
quote:Tale schreef op 26 januari 2017 @ 00:28:
Ik verbind trouwens wel consequenties aan gedrag, en dat is wezenlijk anders dan straffen. Bij straf is het idee dat een kind ervan leert, 'de volgende keer laat hij het wel uit z'n hoofd'. Als mijn kind op de fiets steeds zit te dromen mag hij niet zelf naar een vriendje fietsen. Niet omdat ik denk dat hij er iets van leert als ik dat zeg, maar gewoon omdat ik wil dat hij ook weer heelhuids thuiskomt. Mijn peuter heb ik wel eens uit de zandbak gehaald omdat hij herhaald zand in het gezicht van een ander kind gooide. Dat was niet omdat ik dacht dat hij daar iets van zou leren maar gewoon om te zorgen dat het andere kind op dat moment geen zand in z'n ogen kreeg.
In het licht van de discussie over hoe weinig effect straf heeft als pedagogisch middel kun je misschien best stellen dat het voor een kind allemaal niks uitmaakt maar de intentie is wel degelijk anders.
De intentie erachter is anders, maar ik vrees dat het voor mijn kinderen allemaal 1 pot nat is. De consequentie van hun gedrag betrekken ze niet op zichzelf, maar zien ze meer als straf van mij. In het geval van het voorbeeld van het fietsen: "mijn moeder zegt dat ik zit te dromen, maar dat is helemaal niet zo. En nu mag ik niet meer alleen fietsen: dat is gemeen". Zelfde met kamer opruimen (als ik schoon wil maken): kinderen zien de rommel niet, hebben er geen last van en een vieze vloer bemerken ze niet eens. Gemopper van mij en verplicht de vloer vrijmaken zodat ik kan stofzuigen zien ze als -onterechte- straf, want zo erg is het allemaal niet.
Ik vrees dat ze het cruciale verschil tussen straf en consequentie pas gaan snappen als ze een stuk ouder zijn (of zelf kinderen hebben).
Sommige zaken zijn simpel (handschoenen op school laten liggen betekent de volgende dag koude handen op de fiets), maar voor andere zaken vind ik het soms best lastig hoe je je kinderen dingen leert zonder al te veel gemopper (en dan vooral de zaken die kinderen sowieso onzinnig vinden: opruimen, netjes in je schriften werken e.d.).
Ik verbind trouwens wel consequenties aan gedrag, en dat is wezenlijk anders dan straffen. Bij straf is het idee dat een kind ervan leert, 'de volgende keer laat hij het wel uit z'n hoofd'. Als mijn kind op de fiets steeds zit te dromen mag hij niet zelf naar een vriendje fietsen. Niet omdat ik denk dat hij er iets van leert als ik dat zeg, maar gewoon omdat ik wil dat hij ook weer heelhuids thuiskomt. Mijn peuter heb ik wel eens uit de zandbak gehaald omdat hij herhaald zand in het gezicht van een ander kind gooide. Dat was niet omdat ik dacht dat hij daar iets van zou leren maar gewoon om te zorgen dat het andere kind op dat moment geen zand in z'n ogen kreeg.
In het licht van de discussie over hoe weinig effect straf heeft als pedagogisch middel kun je misschien best stellen dat het voor een kind allemaal niks uitmaakt maar de intentie is wel degelijk anders.
De intentie erachter is anders, maar ik vrees dat het voor mijn kinderen allemaal 1 pot nat is. De consequentie van hun gedrag betrekken ze niet op zichzelf, maar zien ze meer als straf van mij. In het geval van het voorbeeld van het fietsen: "mijn moeder zegt dat ik zit te dromen, maar dat is helemaal niet zo. En nu mag ik niet meer alleen fietsen: dat is gemeen". Zelfde met kamer opruimen (als ik schoon wil maken): kinderen zien de rommel niet, hebben er geen last van en een vieze vloer bemerken ze niet eens. Gemopper van mij en verplicht de vloer vrijmaken zodat ik kan stofzuigen zien ze als -onterechte- straf, want zo erg is het allemaal niet.
Ik vrees dat ze het cruciale verschil tussen straf en consequentie pas gaan snappen als ze een stuk ouder zijn (of zelf kinderen hebben).
Sommige zaken zijn simpel (handschoenen op school laten liggen betekent de volgende dag koude handen op de fiets), maar voor andere zaken vind ik het soms best lastig hoe je je kinderen dingen leert zonder al te veel gemopper (en dan vooral de zaken die kinderen sowieso onzinnig vinden: opruimen, netjes in je schriften werken e.d.).
donderdag 26 januari 2017 09:22
quote:vivamien schreef op 26 januari 2017 @ 08:05:
[...]
Dus in wezen gaat erom hoe jij de straf benoemt. Want we doen hetzelfde, alleen is de gedachte erachter anders. Ik zou hem ook uit de zandbak halen. En natuurlijk is dat prettig voor dat andere kind, maar ik vind het ook wel net zo belangrijk dat een kind daarmee leert dat zulk gedrag niet getolereerd wordt. En reken maar dat dat werkt, hoor.
Wat het fietsen betreft, dat vind ik een heel ander geval; zitten dromen doet een kind waarschijnlijk niet met opzet. Gewoon nog een keertje extra oefenen lijkt me geschikter dan hem maar helemaal van die fiets af te halen.
Nee, niet dus. En daarom is wat jij doet écht anders dan wat ik doe. Ik zet het niet in als middel om wat te leren. Er zullen waarschijnlijk ook best situaties zijn waarin jij straf inzet met het idee dat een kind daar iets van leert, terwijl ik dan helemaal niet hetzelfde doe.
En wat dat fietsen betreft: duh! Natuurlijk zet ik hem weer op de fiets. Hij mag alleen nog niet zelf -dus zonder dat ik erbij ben- naar z'n vriendje fietsen want dat is ronduit levensgevaarlijk.
[...]
Dus in wezen gaat erom hoe jij de straf benoemt. Want we doen hetzelfde, alleen is de gedachte erachter anders. Ik zou hem ook uit de zandbak halen. En natuurlijk is dat prettig voor dat andere kind, maar ik vind het ook wel net zo belangrijk dat een kind daarmee leert dat zulk gedrag niet getolereerd wordt. En reken maar dat dat werkt, hoor.
Wat het fietsen betreft, dat vind ik een heel ander geval; zitten dromen doet een kind waarschijnlijk niet met opzet. Gewoon nog een keertje extra oefenen lijkt me geschikter dan hem maar helemaal van die fiets af te halen.
Nee, niet dus. En daarom is wat jij doet écht anders dan wat ik doe. Ik zet het niet in als middel om wat te leren. Er zullen waarschijnlijk ook best situaties zijn waarin jij straf inzet met het idee dat een kind daar iets van leert, terwijl ik dan helemaal niet hetzelfde doe.
En wat dat fietsen betreft: duh! Natuurlijk zet ik hem weer op de fiets. Hij mag alleen nog niet zelf -dus zonder dat ik erbij ben- naar z'n vriendje fietsen want dat is ronduit levensgevaarlijk.
donderdag 26 januari 2017 10:06
Ik heb intussen aardig wat vlieguren als nanny gemaakt, en helemaal in het begin heb ik wel eens een kindje op de trap gezet om te kalmeren. Ik zei: 'als je weer rustig bent, dan mag je er weer bij komen zitten.' Dat hielp natuurlijk voor geen meter, ze raakte helemaal overstuur en toen besefte ik dat ik mijn doel voorbij schoot. Mijn doel was het kind kalmeren, en weer rust en gezelligheid in Hu s krijgen. Het kind was er totaal niet toe in staat om dit zelf te doen. Toen ben ik er bij gaan zitten, heb haar op schoot gepakt en heb haar getroost. Ik moest even leren dat ik me niet kon laten leiden door mijn eigen irritatie. Sindsdien heb ik nooit meer gestraft. Een straf is een genoegdoening voor mij, als volwassene, en dat doet niet terzake. Ik verbind wel consequenties aan hun daden. Als een kind tijdens het buitenspelen niet op de afgesproken tijd terug is (voor het eten of zo), dan kan hij die verantwoordelijkheid niet aan, en moet hij de volgende keer in de tuin spelen, waar ik hem kan zien, tot hij me heeft laten zien dat ik hem kan vertrouwen. Ben je je schooltas op het plein vergeten, dan moet je hem gaan halen.
Als een ander dit straffen zou noemen, dan is dat maar zo. Ze zullen toch oorzaak en gevolg moeten leren. Ik denk wel dat het heel belangrijk is om vantevoren uit te spreken wat er zou gebeuren als ze zich niet aan hun afspraak houden, zodat een consequentie niet als een verrassing komt. Ik heb hierdoor veel minder strijd en veel meer rust in de tent gekregen, waardoor ik nog nauwelijks boos hoef te worden. Dit lijkt me het gezelligste voor iedereen.
Als een ander dit straffen zou noemen, dan is dat maar zo. Ze zullen toch oorzaak en gevolg moeten leren. Ik denk wel dat het heel belangrijk is om vantevoren uit te spreken wat er zou gebeuren als ze zich niet aan hun afspraak houden, zodat een consequentie niet als een verrassing komt. Ik heb hierdoor veel minder strijd en veel meer rust in de tent gekregen, waardoor ik nog nauwelijks boos hoef te worden. Dit lijkt me het gezelligste voor iedereen.
donderdag 26 januari 2017 10:57
quote:Tale schreef op 26 januari 2017 @ 09:22:
[...]
Nee, niet dus. En daarom is wat jij doet écht anders dan wat ik doe. Ik zet het niet in als middel om wat te leren. Er zullen waarschijnlijk ook best situaties zijn waarin jij straf inzet met het idee dat een kind daar iets van leert, terwijl ik dan helemaal niet hetzelfde doe.Misschien heb je gelijk en leert hij op deze manier niet zo zeer wáárom hij niet met zand mag gooien, hij leert in ieder geval wel dát hij niet met zand mag gooien. Het mag duidelijk zijn, dat ik ook wel uitleg geef over waarom iets niet mag. Of een kind het ook allemaal begrijpt, is een tweede. En tot die tijd gaat het er vooral om dat IK zulk gedrag niet tolereer. Ik-wil-het-niet. Punt. Overigens zou ik dit geval heel anders aanpakken, ik zou mijn kind niet zomaar uit mijn zandbak halen, maar eerst uitleggen dat met zand gooien niet lief is. Op het moment dat hij wel lekker speelt, de hemel in prijzen. Dat werkte bij ons altijd het beste. Maar als hij uiteindelijk door blijft gaan met zijn vervelende gedrag, dan zou ik hem zeggen: "niet gooien, anders ga je uit de zandbak". En dan is de keuze aan hem. Lief spelen = zandbak. Zand gooien = uit de zandbak. Actie = reactie. Het werkt echt wel, hoor.
[...]
Nee, niet dus. En daarom is wat jij doet écht anders dan wat ik doe. Ik zet het niet in als middel om wat te leren. Er zullen waarschijnlijk ook best situaties zijn waarin jij straf inzet met het idee dat een kind daar iets van leert, terwijl ik dan helemaal niet hetzelfde doe.Misschien heb je gelijk en leert hij op deze manier niet zo zeer wáárom hij niet met zand mag gooien, hij leert in ieder geval wel dát hij niet met zand mag gooien. Het mag duidelijk zijn, dat ik ook wel uitleg geef over waarom iets niet mag. Of een kind het ook allemaal begrijpt, is een tweede. En tot die tijd gaat het er vooral om dat IK zulk gedrag niet tolereer. Ik-wil-het-niet. Punt. Overigens zou ik dit geval heel anders aanpakken, ik zou mijn kind niet zomaar uit mijn zandbak halen, maar eerst uitleggen dat met zand gooien niet lief is. Op het moment dat hij wel lekker speelt, de hemel in prijzen. Dat werkte bij ons altijd het beste. Maar als hij uiteindelijk door blijft gaan met zijn vervelende gedrag, dan zou ik hem zeggen: "niet gooien, anders ga je uit de zandbak". En dan is de keuze aan hem. Lief spelen = zandbak. Zand gooien = uit de zandbak. Actie = reactie. Het werkt echt wel, hoor.
donderdag 26 januari 2017 11:11
quote:vivamien schreef op 26 januari 2017 @ 10:57:
[...]
Misschien heb je gelijk en leert hij op deze manier niet zo zeer wáárom hij niet met zand mag gooien, hij leert in ieder geval wel dát hij niet met zand mag gooien. Het mag duidelijk zijn, dat ik ook wel uitleg geef over waarom iets niet mag. Of een kind het ook allemaal begrijpt, is een tweede. En tot die tijd gaat het er vooral om dat IK zulk gedrag niet tolereer. Ik-wil-het-niet. Punt. Overigens zou ik dit geval heel anders aanpakken, ik zou mijn kind niet zomaar uit mijn zandbak halen, maar eerst uitleggen dat met zand gooien niet lief is. Op het moment dat hij wel lekker speelt, de hemel in prijzen. Dat werkte bij ons altijd het beste. Maar als hij uiteindelijk door blijft gaan met zijn vervelende gedrag, dan zou ik hem zeggen: "niet gooien, anders ga je uit de zandbak". En dan is de keuze aan hem. Lief spelen = zandbak. Zand gooien = uit de zandbak. Actie = reactie. Het werkt echt wel, hoor.
Ja nee hoor, dat vind ik echt zo'n onzin, mijn kind er eerst op aanspreken als hij met zand gooit. Daar begin ik niet aan.
Guttegut, natuurlijk is uit de zandbak plukken niet het eerste wat ik doe. Maar soms hebben peuters zo'n dag dat ze het lekker toch blijven doen, ook al snappen ze op zich best dat het bij een ander kind pijn doet als ze zand in die anders ogen gooien. Zoals Pantax eerder schreef, is daar heus wel een oorzaak voor, maar soms kom je er niet achter of is er gewoon niets aan te doen. En dan pluk ik mijn kind uit de zandbak - en natuurlijk pas nadat ik dat eerst heb aangekondigd.
De hemel in prijzen voor normaal gedrag als in een zandbak spelen zonder gooien doe ik trouwens niet.
[...]
Misschien heb je gelijk en leert hij op deze manier niet zo zeer wáárom hij niet met zand mag gooien, hij leert in ieder geval wel dát hij niet met zand mag gooien. Het mag duidelijk zijn, dat ik ook wel uitleg geef over waarom iets niet mag. Of een kind het ook allemaal begrijpt, is een tweede. En tot die tijd gaat het er vooral om dat IK zulk gedrag niet tolereer. Ik-wil-het-niet. Punt. Overigens zou ik dit geval heel anders aanpakken, ik zou mijn kind niet zomaar uit mijn zandbak halen, maar eerst uitleggen dat met zand gooien niet lief is. Op het moment dat hij wel lekker speelt, de hemel in prijzen. Dat werkte bij ons altijd het beste. Maar als hij uiteindelijk door blijft gaan met zijn vervelende gedrag, dan zou ik hem zeggen: "niet gooien, anders ga je uit de zandbak". En dan is de keuze aan hem. Lief spelen = zandbak. Zand gooien = uit de zandbak. Actie = reactie. Het werkt echt wel, hoor.
Ja nee hoor, dat vind ik echt zo'n onzin, mijn kind er eerst op aanspreken als hij met zand gooit. Daar begin ik niet aan.
Guttegut, natuurlijk is uit de zandbak plukken niet het eerste wat ik doe. Maar soms hebben peuters zo'n dag dat ze het lekker toch blijven doen, ook al snappen ze op zich best dat het bij een ander kind pijn doet als ze zand in die anders ogen gooien. Zoals Pantax eerder schreef, is daar heus wel een oorzaak voor, maar soms kom je er niet achter of is er gewoon niets aan te doen. En dan pluk ik mijn kind uit de zandbak - en natuurlijk pas nadat ik dat eerst heb aangekondigd.
De hemel in prijzen voor normaal gedrag als in een zandbak spelen zonder gooien doe ik trouwens niet.
donderdag 26 januari 2017 11:38
Nou ja, laten we het er dan maar op houden dat jij je kind uit de zandbak haalt omdat je het zielig vind voor het andere kindje, ik haal hem uit de zandbak omdat ik vind dat hij niet met zand mag gooien. Maar goed, ik ga er ook van uit dat als ik hem regelmatig uit de zandbak pluk op het moment dat hij een ander met zand loop te bekogelen, hij zelf de link wel legt.
Overigens ben ik van mening dat dat belonen (of "de hemel in prijzen", zoals ik het net gekscherend noemde) echt wel werkt. Kinderen, volwassenen ook trouwens, vinden het gewoon prettig om het anderen naar de zin te maken. Dus op het moment dat jij zegt "goh, wat zijn jullie gezellig aan het spelen", zul je zien dat kinderen daar blij van worden. Net als dat je op je werk een complimentje krijgt omdat je zo lekker opgeschoten bent.
Overigens ben ik van mening dat dat belonen (of "de hemel in prijzen", zoals ik het net gekscherend noemde) echt wel werkt. Kinderen, volwassenen ook trouwens, vinden het gewoon prettig om het anderen naar de zin te maken. Dus op het moment dat jij zegt "goh, wat zijn jullie gezellig aan het spelen", zul je zien dat kinderen daar blij van worden. Net als dat je op je werk een complimentje krijgt omdat je zo lekker opgeschoten bent.
donderdag 26 januari 2017 11:38
Mijn kinderen hebben nog niet begrepen dat er een verschil is tussen straf en consequentie.
Toen mijn dochter niet meer buiten mocht spelen omdat ze betrapt was met vuurwerk (na uitleg van te voren dat dit gevaarlijk was) zei ze tegen haar schoolkameraadjes dat ze straf had. Toen ze niet meer naar het crossbaantje mocht wegens verboden en gevaarlijk gedrag had ze ook straf.
En eigenlijk heeft ze natuurlijk ook gewoon gelijk, dat zijn namelijk geen natuurlijke consequentie.
Een natuurlijke consequentie is: met vuurwerk spelen = vuurwerk ontploft = vinger eraf. Dat is een natuurlijke consequentie die voorkomt uit gedrag. Daar zal je ongetwijfeld iets van leren. Met vuurwerk spelen = niet meer naar buiten mogen want bewezen niet verantwoordelijk met de vrijheid om te kunnen gaan is geen natuurlijke consequentie. Dat is een door mij opgelegde consequentie wat we ook wel straf noemen.
Als ik een peuter die een hete kachel aan wil raken een tik geeft dan is dat geen natuurlijke consequentie. Ik kan hem natuurlijk ook die kachel aan laten raken. Maar op zo'n moment denk ik dat een tik toch net iets minder schadelijk is.
De meeste consequenties die hier genoemd worden zijn helemaal geen consequenties die natuurlijk voortkomen uit het stoute gedrag.
Als je met zand in de zandbak smijt en een ander kind raakt dan gaat dat kind huilen, gooit misschien met zand terug of wil niet meer met je spelen. Niet meer in de zandbak mogen spelen is een door de ouder opgelegde consequentie en dus straf.
Toen mijn dochter niet meer buiten mocht spelen omdat ze betrapt was met vuurwerk (na uitleg van te voren dat dit gevaarlijk was) zei ze tegen haar schoolkameraadjes dat ze straf had. Toen ze niet meer naar het crossbaantje mocht wegens verboden en gevaarlijk gedrag had ze ook straf.
En eigenlijk heeft ze natuurlijk ook gewoon gelijk, dat zijn namelijk geen natuurlijke consequentie.
Een natuurlijke consequentie is: met vuurwerk spelen = vuurwerk ontploft = vinger eraf. Dat is een natuurlijke consequentie die voorkomt uit gedrag. Daar zal je ongetwijfeld iets van leren. Met vuurwerk spelen = niet meer naar buiten mogen want bewezen niet verantwoordelijk met de vrijheid om te kunnen gaan is geen natuurlijke consequentie. Dat is een door mij opgelegde consequentie wat we ook wel straf noemen.
Als ik een peuter die een hete kachel aan wil raken een tik geeft dan is dat geen natuurlijke consequentie. Ik kan hem natuurlijk ook die kachel aan laten raken. Maar op zo'n moment denk ik dat een tik toch net iets minder schadelijk is.
De meeste consequenties die hier genoemd worden zijn helemaal geen consequenties die natuurlijk voortkomen uit het stoute gedrag.
Als je met zand in de zandbak smijt en een ander kind raakt dan gaat dat kind huilen, gooit misschien met zand terug of wil niet meer met je spelen. Niet meer in de zandbak mogen spelen is een door de ouder opgelegde consequentie en dus straf.
donderdag 26 januari 2017 11:54
quote:Valia_1 schreef op 26 januari 2017 @ 11:38:
Mijn kinderen hebben nog niet begrepen dat er een verschil is tussen straf en consequentie.
Toen mijn dochter niet meer buiten mocht spelen omdat ze betrapt was met vuurwerk (na uitleg van te voren dat dit gevaarlijk was) zei ze tegen haar schoolkameraadjes dat ze straf had. Toen ze niet meer naar het crossbaantje mocht wegens verboden en gevaarlijk gedrag had ze ook straf.
En eigenlijk heeft ze natuurlijk ook gewoon gelijk, dat zijn namelijk geen natuurlijke consequentie.
Een natuurlijke consequentie is: met vuurwerk spelen = vuurwerk ontploft = vinger eraf. Dat is een natuurlijke consequentie die voorkomt uit gedrag. Daar zal je ongetwijfeld iets van leren. Met vuurwerk spelen = niet meer naar buiten mogen want bewezen niet verantwoordelijk met de vrijheid om te kunnen gaan is geen natuurlijke consequentie. Dat is een door mij opgelegde consequentie wat we ook wel straf noemen.
Als ik een peuter die een hete kachel aan wil raken een tik geeft dan is dat geen natuurlijke consequentie. Ik kan hem natuurlijk ook die kachel aan laten raken. Maar op zo'n moment denk ik dat een tik toch net iets minder schadelijk is.
De meeste consequenties die hier genoemd worden zijn helemaal geen consequenties die natuurlijk voortkomen uit het stoute gedrag.
Als je met zand in de zandbak smijt en een ander kind raakt dan gaat dat kind huilen, gooit misschien met zand terug of wil niet meer met je spelen. Niet meer in de zandbak mogen spelen is een door de ouder opgelegde consequentie en dus straf.Zo is het. Heel duidelijk
Mijn kinderen hebben nog niet begrepen dat er een verschil is tussen straf en consequentie.
Toen mijn dochter niet meer buiten mocht spelen omdat ze betrapt was met vuurwerk (na uitleg van te voren dat dit gevaarlijk was) zei ze tegen haar schoolkameraadjes dat ze straf had. Toen ze niet meer naar het crossbaantje mocht wegens verboden en gevaarlijk gedrag had ze ook straf.
En eigenlijk heeft ze natuurlijk ook gewoon gelijk, dat zijn namelijk geen natuurlijke consequentie.
Een natuurlijke consequentie is: met vuurwerk spelen = vuurwerk ontploft = vinger eraf. Dat is een natuurlijke consequentie die voorkomt uit gedrag. Daar zal je ongetwijfeld iets van leren. Met vuurwerk spelen = niet meer naar buiten mogen want bewezen niet verantwoordelijk met de vrijheid om te kunnen gaan is geen natuurlijke consequentie. Dat is een door mij opgelegde consequentie wat we ook wel straf noemen.
Als ik een peuter die een hete kachel aan wil raken een tik geeft dan is dat geen natuurlijke consequentie. Ik kan hem natuurlijk ook die kachel aan laten raken. Maar op zo'n moment denk ik dat een tik toch net iets minder schadelijk is.
De meeste consequenties die hier genoemd worden zijn helemaal geen consequenties die natuurlijk voortkomen uit het stoute gedrag.
Als je met zand in de zandbak smijt en een ander kind raakt dan gaat dat kind huilen, gooit misschien met zand terug of wil niet meer met je spelen. Niet meer in de zandbak mogen spelen is een door de ouder opgelegde consequentie en dus straf.Zo is het. Heel duidelijk
donderdag 26 januari 2017 12:22
En dan verbaasd zijn dat je kinderen het verschil tussen consequentie en straf niet begrijpen, Valia...
Ik wil niet dat mijn kind anderen pijn doet. Dat is een uitgangspunt. Als hij het toch herhaaldelijk doet (gedrag) haal ik hem uit de situatie. Hele logische consequentie. En ook nog eentje die ik best aan m'n kinderen uit kan leggen.
Onmiddellijk gevolg van zijn actie is inderdaad dat het andere kind pijn aan z'n ogen heeft, maar dat betekent natuurlijk niet dat er niet meer logisch uit kan voortvloeien - er een consequentie van kan zijn.
Vindt mijn kind het op deze manier leuker dan wanneer ik het straf zou noemen? Vast niet. Maar de boodschap is wel degelijk anders.
Ik wil niet dat mijn kind anderen pijn doet. Dat is een uitgangspunt. Als hij het toch herhaaldelijk doet (gedrag) haal ik hem uit de situatie. Hele logische consequentie. En ook nog eentje die ik best aan m'n kinderen uit kan leggen.
Onmiddellijk gevolg van zijn actie is inderdaad dat het andere kind pijn aan z'n ogen heeft, maar dat betekent natuurlijk niet dat er niet meer logisch uit kan voortvloeien - er een consequentie van kan zijn.
Vindt mijn kind het op deze manier leuker dan wanneer ik het straf zou noemen? Vast niet. Maar de boodschap is wel degelijk anders.
donderdag 26 januari 2017 13:30
Inderdaad een duidelijke omschrijving, Valia.
Het zou een hoop gehakketak schelen als iedereen dezelfde termen hanteerde. Ik heb de betekenis van 'straf' even opgezocht en ontdekte dat verschillende woordenboeken verschillende betekenissen geven. Zo spreekt het ene woordenboek van 'een vergelding voor een overtreding', waar het andere woordenboek het heeft over 'een vervelende maatregel'.
Ikzelf zie straf als een voor de overtreder vervelende maatregel om ongewenst gedrag per direct te stoppen en/of om herhaling van dat gedrag in de toekomst te voorkomen.
Het zou een hoop gehakketak schelen als iedereen dezelfde termen hanteerde. Ik heb de betekenis van 'straf' even opgezocht en ontdekte dat verschillende woordenboeken verschillende betekenissen geven. Zo spreekt het ene woordenboek van 'een vergelding voor een overtreding', waar het andere woordenboek het heeft over 'een vervelende maatregel'.
Ikzelf zie straf als een voor de overtreder vervelende maatregel om ongewenst gedrag per direct te stoppen en/of om herhaling van dat gedrag in de toekomst te voorkomen.
donderdag 26 januari 2017 14:09
We doen allemaal ons best toch.
Ik straf ook niet, maar verbindt wel ergens consequenties aan, en stel ook ultimatums.
Ultimatum voorbeeld: Als ik met de tandenborstel in de hand al paar x aangegeven heb dat ze moet gaan tandenpoetsen nu, en ze blijft maar rond rennen, dan heeft ze de keus. Of nu tandenpoetsen, of ik ga naar beneden en ze ziet maar hoe ze in bed komt, dan kom ik wel welterusten zeggen als ze klaar is. (dat laatste nog nooit hoeven doen)
Qua eten ben ik niet streng wat betreft bord leegeten, maar zie er wel op toe dat er groenten en fruit wordt gegeten. Als ik vind dat er te weinig vitamines binnenkomen, dan ben ik wel eens stellig. Dan maak ik fruit voor haar en daar mag ze voor mijn part de hele dag over doen, maar het moet op.
Verder bevind ik mij tussen 2 uitersten in onze vriendenkring.
1 stel die niet straffen, geen consequenties ergens aan verbinden, geen ultimatums stellen, en ook niets opleggen aan het kind.
Het kind bepaalde bijvoorbeeld zelf zijn eigen bedtijd. Want het kind moet zelf leren aanvoelen wanneer het moe is, en de consequenties leren interpreteren. (te laat naar bed, is moe de volgende dag, dus daarom is het beter om op tijd naar bed te gaan) dat zal misschien voor sommige kinderen wel goed werken, maar dat liep in dit geval niet zo lekker.
Het kind werd er ook niet leuker van. Je zag gewoon constant een moe kind, niet lekker in zijn vel, druk.
Vanuit de moeder werd gepoogd dit gedrag te verklaren door de zogenoemde etiketjes. Ik weet niet meer precies hoe of wat, school heeft op een gegeven moment ook aan de bel getrokken, maar vader heeft uiteindelijk besloten dat het anders moest.
Na een paar weken was het een totaal ander kind. Dit kind had gewoon behoefte aan regelmaat.
Daarnaast is er nog een ander stel in onze omgeving die heel erg opvoeden door te straffen. Zelfs als ze op visite zijn bij ons thuis.
Mijn dochter ervaart dit als erg intimiderend wanneer dit voorkomt, omdat ze dat niet gewend is.
Bijvoorbeeld met veel lawaai achter de deur zetten, of in de hoek zetten.
Met het bord eten op de trap.
Zij maken overal zo'n probleem van. Van't zomer gingen we na het zwemmen even een patatje eten. Dat kind moest en zou die hele frikandel op eten. Terwijl we ook best wel wat gesnaaid hadden die middag. Daar begrijp ik gewoon geen snars van.
Waarom daar zo'n punt van maken.
En ik vind het zo sneu voor het kind.
Ik straf ook niet, maar verbindt wel ergens consequenties aan, en stel ook ultimatums.
Ultimatum voorbeeld: Als ik met de tandenborstel in de hand al paar x aangegeven heb dat ze moet gaan tandenpoetsen nu, en ze blijft maar rond rennen, dan heeft ze de keus. Of nu tandenpoetsen, of ik ga naar beneden en ze ziet maar hoe ze in bed komt, dan kom ik wel welterusten zeggen als ze klaar is. (dat laatste nog nooit hoeven doen)
Qua eten ben ik niet streng wat betreft bord leegeten, maar zie er wel op toe dat er groenten en fruit wordt gegeten. Als ik vind dat er te weinig vitamines binnenkomen, dan ben ik wel eens stellig. Dan maak ik fruit voor haar en daar mag ze voor mijn part de hele dag over doen, maar het moet op.
Verder bevind ik mij tussen 2 uitersten in onze vriendenkring.
1 stel die niet straffen, geen consequenties ergens aan verbinden, geen ultimatums stellen, en ook niets opleggen aan het kind.
Het kind bepaalde bijvoorbeeld zelf zijn eigen bedtijd. Want het kind moet zelf leren aanvoelen wanneer het moe is, en de consequenties leren interpreteren. (te laat naar bed, is moe de volgende dag, dus daarom is het beter om op tijd naar bed te gaan) dat zal misschien voor sommige kinderen wel goed werken, maar dat liep in dit geval niet zo lekker.
Het kind werd er ook niet leuker van. Je zag gewoon constant een moe kind, niet lekker in zijn vel, druk.
Vanuit de moeder werd gepoogd dit gedrag te verklaren door de zogenoemde etiketjes. Ik weet niet meer precies hoe of wat, school heeft op een gegeven moment ook aan de bel getrokken, maar vader heeft uiteindelijk besloten dat het anders moest.
Na een paar weken was het een totaal ander kind. Dit kind had gewoon behoefte aan regelmaat.
Daarnaast is er nog een ander stel in onze omgeving die heel erg opvoeden door te straffen. Zelfs als ze op visite zijn bij ons thuis.
Mijn dochter ervaart dit als erg intimiderend wanneer dit voorkomt, omdat ze dat niet gewend is.
Bijvoorbeeld met veel lawaai achter de deur zetten, of in de hoek zetten.
Met het bord eten op de trap.
Zij maken overal zo'n probleem van. Van't zomer gingen we na het zwemmen even een patatje eten. Dat kind moest en zou die hele frikandel op eten. Terwijl we ook best wel wat gesnaaid hadden die middag. Daar begrijp ik gewoon geen snars van.
Waarom daar zo'n punt van maken.
En ik vind het zo sneu voor het kind.
donderdag 26 januari 2017 15:12
Het is inderdaad gesteggel om de term; straf, consequentie of leermoment.
Mijn dochter met een enorme driftbui ging ook wel eens achter de deur. Dan zei ik dat ze op dat moment geen leuk gezelschap was en als het wat beter ging, dan kon ze terugkomen. Tja, is dat straf? Of is het de consequentie van haar gedrag? Of denkt ze, dat ze bij de volgende actie uit de groep verwijderd wordt? Zeg het maar. En natuurlijk zit er in veel gevallen een reden achter. Ze heeft haar dag niet, is chagrijnig, voelt zich niet lekker. En dat kun je benoemen en zo mogelijk wat mee doen, maar het is geen excuus. Je kunt er wel rekening mee houden, maar ook aangeven dat het ongewenst gedrag is.
Mijn dochter met een enorme driftbui ging ook wel eens achter de deur. Dan zei ik dat ze op dat moment geen leuk gezelschap was en als het wat beter ging, dan kon ze terugkomen. Tja, is dat straf? Of is het de consequentie van haar gedrag? Of denkt ze, dat ze bij de volgende actie uit de groep verwijderd wordt? Zeg het maar. En natuurlijk zit er in veel gevallen een reden achter. Ze heeft haar dag niet, is chagrijnig, voelt zich niet lekker. En dat kun je benoemen en zo mogelijk wat mee doen, maar het is geen excuus. Je kunt er wel rekening mee houden, maar ook aangeven dat het ongewenst gedrag is.
donderdag 26 januari 2017 15:33
quote:vivamien schreef op 26 januari 2017 @ 15:12:
Het is inderdaad gesteggel om de term; straf, consequentie of leermoment.
Mijn dochter met een enorme driftbui ging ook wel eens achter de deur. Dan zei ik dat ze op dat moment geen leuk gezelschap was en als het wat beter ging, dan kon ze terugkomen. Tja, is dat straf? Of is het de consequentie van haar gedrag? Of denkt ze, dat ze bij de volgende actie uit de groep verwijderd wordt? Zeg het maar. En natuurlijk zit er in veel gevallen een reden achter. Ze heeft haar dag niet, is chagrijnig, voelt zich niet lekker. En dat kun je benoemen en zo mogelijk wat mee doen, maar het is geen excuus. Je kunt er wel rekening mee houden, maar ook aangeven dat het ongewenst gedrag is.Dat vind ik ook. Er kan inderdaad prima een verklaring zijn waar bepaald gedrag vandaan komt, maar kinderen moeten ook leren daar mee om te gaan.
Het is inderdaad gesteggel om de term; straf, consequentie of leermoment.
Mijn dochter met een enorme driftbui ging ook wel eens achter de deur. Dan zei ik dat ze op dat moment geen leuk gezelschap was en als het wat beter ging, dan kon ze terugkomen. Tja, is dat straf? Of is het de consequentie van haar gedrag? Of denkt ze, dat ze bij de volgende actie uit de groep verwijderd wordt? Zeg het maar. En natuurlijk zit er in veel gevallen een reden achter. Ze heeft haar dag niet, is chagrijnig, voelt zich niet lekker. En dat kun je benoemen en zo mogelijk wat mee doen, maar het is geen excuus. Je kunt er wel rekening mee houden, maar ook aangeven dat het ongewenst gedrag is.Dat vind ik ook. Er kan inderdaad prima een verklaring zijn waar bepaald gedrag vandaan komt, maar kinderen moeten ook leren daar mee om te gaan.
donderdag 26 januari 2017 17:59
donderdag 26 januari 2017 22:10
quote:yette schreef op 26 januari 2017 @ 17:59:
Ik vind het raar om een ultimatum te stellen terwijl je zelf helemaal niet van plan bent je eraan te houden. Vroeg of laat krijgt een kind door dat je alleen maar dreigt met vervelende maatregelen (ergo straf) en verlies je je geloofwaardigheid.Ik weet niet of je doelt op mijn post, maar hier heeft een ultimatum ook altijd de consequentie die er aan hangt. Dat weet mijn dochter, daarom heb ik bij het tandenpoetsen (voorbeeld in mijn post) nog nooit de consequentie toe hoeven passen.
Ik vind het raar om een ultimatum te stellen terwijl je zelf helemaal niet van plan bent je eraan te houden. Vroeg of laat krijgt een kind door dat je alleen maar dreigt met vervelende maatregelen (ergo straf) en verlies je je geloofwaardigheid.Ik weet niet of je doelt op mijn post, maar hier heeft een ultimatum ook altijd de consequentie die er aan hangt. Dat weet mijn dochter, daarom heb ik bij het tandenpoetsen (voorbeeld in mijn post) nog nooit de consequentie toe hoeven passen.
vrijdag 27 januari 2017 13:14
quote:Baudolino schreef op 26 januari 2017 @ 22:10:
[...]
Ik weet niet of je doelt op mijn post, maar hier heeft een ultimatum ook altijd de consequentie die er aan hangt. Dat weet mijn dochter, daarom heb ik bij het tandenpoetsen (voorbeeld in mijn post) nog nooit de consequentie toe hoeven passen.Sorry, ik begreep dat je wèl ultimatums stelt, maar vervolgens uit principe niet straft. Vond het al raar.
[...]
Ik weet niet of je doelt op mijn post, maar hier heeft een ultimatum ook altijd de consequentie die er aan hangt. Dat weet mijn dochter, daarom heb ik bij het tandenpoetsen (voorbeeld in mijn post) nog nooit de consequentie toe hoeven passen.Sorry, ik begreep dat je wèl ultimatums stelt, maar vervolgens uit principe niet straft. Vond het al raar.
vrijdag 27 januari 2017 14:16
Heb mijn zoon ooit eens een beker water over z'n hoofd gegooid toen hij niet uit z'n driftbui kon komen, hier heb ik wel spijt van. Het was een wanhoopsdaad van mij, m'n geduld was na anderhalf uur gekrijs van hem echt op. Hij was toen 11 jaar. Het werkte ook echt niet. Daarna hem onder een warme douche gezet en toen werd hij wel rustig en konden we praten.
Toen de afspraak gemaakt dat als dit nog eens zou gebeuren dat hij gelijk maar lekker moest gaan douchen.
Verder straffen we niet veel, is ook niet nodig. Eten maken we nooit een punt van, ik heb ook niet altijd evenveel honger. Wel de afspraak dat als ze slecht avondeten dat er later op de avond geen koekjes oid worden gepakt, maar dat lijkt me vanzelfsprekend.
Stiekem met z'n telefoon tot laat in de nacht in bed wordt ook niet getolereerd, dat betekent de volgende dag geen telefoon.
We komen eigenlijk een heel eind met alleen maar praten en luisteren naar elkaar, en dat vind ik erg fijn.
Eenmaal waren mijn twee oudsten waanzinnig aan het klieren in een supermarkt, op een leeftijd dat ze zelf wel beseften dat dat niet ok was. Toen heb ik gedreigd keihard te gaan zingen en de kabouterdans te gaan doen, onder het mom van: ik me schamen voor hen, zij ook voor mij.
Gelukkig was die dreiging voldoende, ze weten wel dat ik me altijd aan m'n woord houd. Terwijl ik het zei had ik er eigenlijk al spijt van, maar gelukkig stopten ze.
Toen de afspraak gemaakt dat als dit nog eens zou gebeuren dat hij gelijk maar lekker moest gaan douchen.
Verder straffen we niet veel, is ook niet nodig. Eten maken we nooit een punt van, ik heb ook niet altijd evenveel honger. Wel de afspraak dat als ze slecht avondeten dat er later op de avond geen koekjes oid worden gepakt, maar dat lijkt me vanzelfsprekend.
Stiekem met z'n telefoon tot laat in de nacht in bed wordt ook niet getolereerd, dat betekent de volgende dag geen telefoon.
We komen eigenlijk een heel eind met alleen maar praten en luisteren naar elkaar, en dat vind ik erg fijn.
Eenmaal waren mijn twee oudsten waanzinnig aan het klieren in een supermarkt, op een leeftijd dat ze zelf wel beseften dat dat niet ok was. Toen heb ik gedreigd keihard te gaan zingen en de kabouterdans te gaan doen, onder het mom van: ik me schamen voor hen, zij ook voor mij.
Gelukkig was die dreiging voldoende, ze weten wel dat ik me altijd aan m'n woord houd. Terwijl ik het zei had ik er eigenlijk al spijt van, maar gelukkig stopten ze.
vrijdag 27 januari 2017 14:36
quote:FiddlyDiddlyDoo schreef op 27 januari 2017 @ 01:19:
Ik zou het een stuk vermakelijker vinden om verhalen te lezen van moeders met gekke straffen, in plaats van een discussie over wat straf is en wat een consequentie is..
Toen ik nog kind was had mijn moeder iets gedaan, had geen idee meer wat maar ik was echt kwaad op haar en toen maakte ze van een eikeltje een broche en deed die op en mocht ik haar een paar uur een eikel noemen en die broche had ze op omdat ze echt een eikeltje was geweest. Baal er echt van dat ik het niet meer weet wat ze had gedaan!
En mijn vriend en zijn broer waren eens volkomen verknipt nadat hun moeder hun haar had geknipt. Hun allebei huilen en toen heeft hun moeder ( mijn schoonmoeder dus) haar haar eraf geschoren zodat ze er nu ook niet meer uitzag. Die straf vind echt heel erg ziek.
Ik zou het een stuk vermakelijker vinden om verhalen te lezen van moeders met gekke straffen, in plaats van een discussie over wat straf is en wat een consequentie is..
Toen ik nog kind was had mijn moeder iets gedaan, had geen idee meer wat maar ik was echt kwaad op haar en toen maakte ze van een eikeltje een broche en deed die op en mocht ik haar een paar uur een eikel noemen en die broche had ze op omdat ze echt een eikeltje was geweest. Baal er echt van dat ik het niet meer weet wat ze had gedaan!
En mijn vriend en zijn broer waren eens volkomen verknipt nadat hun moeder hun haar had geknipt. Hun allebei huilen en toen heeft hun moeder ( mijn schoonmoeder dus) haar haar eraf geschoren zodat ze er nu ook niet meer uitzag. Die straf vind echt heel erg ziek.
vrijdag 27 januari 2017 15:05
quote:Pieps2016 schreef op 27 januari 2017 @ 14:36:
[...]
Toen ik nog kind was had mijn moeder iets gedaan, had geen idee meer wat maar ik was echt kwaad op haar en toen maakte ze van een eikeltje een broche en deed die op en mocht ik haar een paar uur een eikel noemen en die broche had ze op omdat ze echt een eikeltje was geweest. Baal er echt van dat ik het niet meer weet wat ze had gedaan!
En mijn vriend en zijn broer waren eens volkomen verknipt nadat hun moeder hun haar had geknipt. Hun allebei huilen en toen heeft hun moeder ( mijn schoonmoeder dus) haar haar eraf geschoren zodat ze er nu ook niet meer uitzag. Die straf vind echt heel erg ziek.Dit was toch niet als straf voor de kinderen bedoeld?
[...]
Toen ik nog kind was had mijn moeder iets gedaan, had geen idee meer wat maar ik was echt kwaad op haar en toen maakte ze van een eikeltje een broche en deed die op en mocht ik haar een paar uur een eikel noemen en die broche had ze op omdat ze echt een eikeltje was geweest. Baal er echt van dat ik het niet meer weet wat ze had gedaan!
En mijn vriend en zijn broer waren eens volkomen verknipt nadat hun moeder hun haar had geknipt. Hun allebei huilen en toen heeft hun moeder ( mijn schoonmoeder dus) haar haar eraf geschoren zodat ze er nu ook niet meer uitzag. Die straf vind echt heel erg ziek.Dit was toch niet als straf voor de kinderen bedoeld?
Life is though, but it's thougher when you're stupid
