Kinderen
alle pijlers
Opvoedingstips nodig Peuter en Kleuter :)
vrijdag 25 augustus 2017 om 11:37
Goedemorgen,
Ik lees al een hele tijd mee en zie echt van alles voorbij komen. Nu hoop ik graag wat tips, adviezen te krijgen over onze twee kinderen. De tijd vliegt, ze worden echt groot. Twee temperamentvolle kinderen, een jongen bijna 4 en een dochter van bijna 2. Nu merken we de laatste tijd dat de oudste steeds stouter wordt, niet luisteren of eigenlijk helemaal niet reageren. Bepaalde dingen doen dat het lijkt alsof hij het express doet? Mijn vraag eigenlijk, hoe gaan jullie hiermee om? Hij is eigenlijk vanaf begin al een boef geweest maar merk nu wel dat het erger wordt, we hebben al geprobeerd op de gang, hiermee door blijven gaan? Rustig praten zelfs soms ook schreeuwen. Ik vraag me af, iemand een idee of dit erbij hoort, wat jullie zouden doen? Ik ben gewoon benieuwd en hoop op andere inzichten.
Overigens de jongste, een diva dame. Inmiddels weet ik en hoor toch ook wel van omgeving dat meisjes erger zijn, ze heeft echt soms extreme driftbuien. Nu heeft de oudste dat ook heel vaak gehad maar niet zo extreem eigenlijk. Ik zie en hoor het zelfs ook buiten weleens, bij andere kinderen maar hoe gaan jullie hiermee om als dit buiten gebeurd? Ik merk dat ze echt heel sterk wordt, ben ook bang dat ze zichzelf pijn doet. Hier laat ik haar merendeels maar soms helpt dat niet. Of ik neem haar mee.
Ik weet dat deze leeftijden niet makkelijk zijn en ze hebben ook niet een heel groot leeftijdverschil maar hoop op dat iemand even meekijkt en wat tips, adviezen heeft. Dank jullie wel alvast voor het meelezen
Ik lees al een hele tijd mee en zie echt van alles voorbij komen. Nu hoop ik graag wat tips, adviezen te krijgen over onze twee kinderen. De tijd vliegt, ze worden echt groot. Twee temperamentvolle kinderen, een jongen bijna 4 en een dochter van bijna 2. Nu merken we de laatste tijd dat de oudste steeds stouter wordt, niet luisteren of eigenlijk helemaal niet reageren. Bepaalde dingen doen dat het lijkt alsof hij het express doet? Mijn vraag eigenlijk, hoe gaan jullie hiermee om? Hij is eigenlijk vanaf begin al een boef geweest maar merk nu wel dat het erger wordt, we hebben al geprobeerd op de gang, hiermee door blijven gaan? Rustig praten zelfs soms ook schreeuwen. Ik vraag me af, iemand een idee of dit erbij hoort, wat jullie zouden doen? Ik ben gewoon benieuwd en hoop op andere inzichten.
Overigens de jongste, een diva dame. Inmiddels weet ik en hoor toch ook wel van omgeving dat meisjes erger zijn, ze heeft echt soms extreme driftbuien. Nu heeft de oudste dat ook heel vaak gehad maar niet zo extreem eigenlijk. Ik zie en hoor het zelfs ook buiten weleens, bij andere kinderen maar hoe gaan jullie hiermee om als dit buiten gebeurd? Ik merk dat ze echt heel sterk wordt, ben ook bang dat ze zichzelf pijn doet. Hier laat ik haar merendeels maar soms helpt dat niet. Of ik neem haar mee.
Ik weet dat deze leeftijden niet makkelijk zijn en ze hebben ook niet een heel groot leeftijdverschil maar hoop op dat iemand even meekijkt en wat tips, adviezen heeft. Dank jullie wel alvast voor het meelezen
vrijdag 25 augustus 2017 om 11:41
De enige "opvoedmethodes" die ik lees zijn op de gang, praten en schreeuwen, verder krijg ik geen inzicht in hoe jij bent als moeder, je partner als vader.
Zitten jullie op één lijn? Zijn jullie consequent? Maken jullie heel duidelijke regels zodat de kinderen altijd weten waar ze aan toe zijn? Juist bij "boefjes" lijkt me dat cruciaal.
Zitten jullie op één lijn? Zijn jullie consequent? Maken jullie heel duidelijke regels zodat de kinderen altijd weten waar ze aan toe zijn? Juist bij "boefjes" lijkt me dat cruciaal.
.
vrijdag 25 augustus 2017 om 11:44
Interessant. Mijn oudste dochter van 3,5 doet ook steeds vaker expres 'stout'. Beetje kattenkwaad, expres wegrennen als je haar roept. Eerder was ze ook al wel ondeugend of luisterde ze niet, maar het wordt steeds 'berekenender', als je begrijpt wat ik bedoel. En ze lacht dan altijd heel hard om zichzelf (waardoor ik dus direct weet dat ze iets van plan is).
Wat ik heb gemerkt is dat ze de aandacht die ze ermee krijgt heel interessant vindt. Dus als het even kan, negeren we het een beetje. Bij echt gevaar of slopen, helpt streng toespreken, op ooghoogte en aankijken het best, en dan kort en bondig.
Wat ik heb gemerkt is dat ze de aandacht die ze ermee krijgt heel interessant vindt. Dus als het even kan, negeren we het een beetje. Bij echt gevaar of slopen, helpt streng toespreken, op ooghoogte en aankijken het best, en dan kort en bondig.
vrijdag 25 augustus 2017 om 11:48
Humor en afleiden, dat werkt hier het beste, zowel bij klieren als bij driftbuien (mijn kinderen zijn net 5 en 2 en zeer herkenbaar wat je schrijft). Corrigeren doen we ook, maar als ze eenmaal in de klier/drama-modus zitten dan ga je van de ene strijd naar de andere en werkt het beter om even iets heel anders te gaan doen. Naar buiten, een wedstrijdje wie het snelst de trap op kan rennen (zeer effectief als ze toch naar bed moeten), opeens met een heel gek stemmetje gaan praten, etc. En verder: met beiden regelmatig 1 op 1 iets doen, heel diep in en uitademen en je beseffen dat ook deze fase ooit weer voorbij is. 
vrijdag 25 augustus 2017 om 11:54
Focus je niet te veel op wat niet goed gaat. Het zal ook vaak gezellig zijn in huis. Is er genoeg ruimte om samen iets te doen? Denk aan een spelletje of samen knutselen.
Verder hoort het allemaal bij de leeftijd. Afleiden zoals hier boven al wordt gezegd werkt inderdaad vaak het beste. En daarnaast consequent zijn bij dingen die echt niet mogen of juist moeten en geef ze daarnaast ruimte om hun eigen ding te doen. Ga er niet bovenop zitten.
Verder hoort het allemaal bij de leeftijd. Afleiden zoals hier boven al wordt gezegd werkt inderdaad vaak het beste. En daarnaast consequent zijn bij dingen die echt niet mogen of juist moeten en geef ze daarnaast ruimte om hun eigen ding te doen. Ga er niet bovenop zitten.
vrijdag 25 augustus 2017 om 12:00
Wat ben je zelf voor moeder? Ben je zelf ontspannen? Hoe reageer je op je kinderen? Etc etc.
In alle moeilijke stadia die mijn kinderen passeerden was ík degene die het rustiger/beter kon laten verlopen. Door mijn eigen gedrag aan te passen, dus bijv door meer ontspannen op mijn kinderen te reageren of door juist beter over mijn grenzen na te denken en ze daardoor consequenter door te kunnen voeren (want kinderen voelen het of je ergens achter staat ja of nee) etc. Kortom, zelf aan de bak Gedrag van een ander verandert niet voordat je je eigen verandert.
In alle moeilijke stadia die mijn kinderen passeerden was ík degene die het rustiger/beter kon laten verlopen. Door mijn eigen gedrag aan te passen, dus bijv door meer ontspannen op mijn kinderen te reageren of door juist beter over mijn grenzen na te denken en ze daardoor consequenter door te kunnen voeren (want kinderen voelen het of je ergens achter staat ja of nee) etc. Kortom, zelf aan de bak
Gedrag van een ander verandert niet voordat je je eigen verandert.
vrijdag 25 augustus 2017 om 12:50
Mijn jongste is 4 jaar en luistert ook slecht. Wat ik ben hem heel erg merk (al vanaf heel jonge leeftijd) is dat een verbod hem enorm triggert: op de een of andere manier is de drang om het dan toch te doen erg groot.
Bij gewoon niets zeggen wint zijn verstand het vaak . Luisteren doet hij uiteindelijk wel, maar dan alleen als hij heel streng toegesproken wordt. Vooral "vreemden" hebben dat niet altijd meteen door en proberen vaak eerst de vriendelijke aanpak, wat dus meestal niet goed werkt.
Hij doet het trouwens niet expres, hij weet alleen zijn impulsen nog niet zo goed te beheersen. Ik ga er vanuit dat dat met het ouder worden beter gaat worden. Verder zijn bij zoon vermoeidheid, honger, verveling en te weinig aandacht enorme triggers.
Bij gewoon niets zeggen wint zijn verstand het vaak
. Luisteren doet hij uiteindelijk wel, maar dan alleen als hij heel streng toegesproken wordt. Vooral "vreemden" hebben dat niet altijd meteen door en proberen vaak eerst de vriendelijke aanpak, wat dus meestal niet goed werkt.Hij doet het trouwens niet expres, hij weet alleen zijn impulsen nog niet zo goed te beheersen. Ik ga er vanuit dat dat met het ouder worden beter gaat worden. Verder zijn bij zoon vermoeidheid, honger, verveling en te weinig aandacht enorme triggers.
vrijdag 25 augustus 2017 om 13:02
Allereerst dank jullie wel voor de reacties!
@Rooss4.0; Wij zitten zeker op een lijn, heb wel het idee dat we duidelijke regels hebben. Maar als ik er over nadenk, kunnen we wel nog meer standvast zijn. Soms veranderen we zelf inderdaad nog wel of geven we toe. Ik heb wel meer geduld dan papa maar dat weet hij ook, probeert daar wel wat aan te doen.
@lilalinda; Hij heeft nu nog vakantie en voor de vakantie viel het volgens mij wel nog wel mee. In de zin van niet zo extreem als nu.
@SallySpectra; Precies hoe jij het omschrijft eigenlijk. Want als we merken dat hij stil is, doet hij sowieso iets. Maar hij kan ook echt op een bepaalde manier kijken en lachen, dat je bijna zelf in de lach schiet. Maar je weet ook dat er wat gaat gebeuren.
@watdachtjehiervan; Ja inderdaad, iedere dag is gezellig, knuffelen en leuk maar ook iedere dag een strijd, haha! Maar dat afleiden probeer ik nu ook. Werkt inderdaad wel voor even.
@fryskefaam; Hele goede post! Ik ben inderdaad nu ook bezig meer na te denken wat voor een moeder ik ben, wat voor een persoon. Dus al met al al een tijdje zoekende. Maar wat je zegt dat probeer ik ook zeker, maar soms is het net allemaal teveel en dan schiet je toch uit je slof. Maar ik ga er inderdaad nog beter op letten!
@anky; Als ik je verhaal zo lees, lijkt het ook wel op mijn zoon. Ik ga ook anders proberen om een keertje niks te zeggen, kijken wat er gebeurt. Ik weet niet of hij het expres doet, het lijkt er wel op. Maar denk ook echt wel dat het een manier is om aandacht te vragen. Maar dat laatste hier ook echt van toepassing dus ik zal daar ook extra op gaan letten.
@Rooss4.0; Wij zitten zeker op een lijn, heb wel het idee dat we duidelijke regels hebben. Maar als ik er over nadenk, kunnen we wel nog meer standvast zijn. Soms veranderen we zelf inderdaad nog wel of geven we toe. Ik heb wel meer geduld dan papa maar dat weet hij ook, probeert daar wel wat aan te doen.
@lilalinda; Hij heeft nu nog vakantie en voor de vakantie viel het volgens mij wel nog wel mee. In de zin van niet zo extreem als nu.
@SallySpectra; Precies hoe jij het omschrijft eigenlijk. Want als we merken dat hij stil is, doet hij sowieso iets. Maar hij kan ook echt op een bepaalde manier kijken en lachen, dat je bijna zelf in de lach schiet. Maar je weet ook dat er wat gaat gebeuren.
@watdachtjehiervan; Ja inderdaad, iedere dag is gezellig, knuffelen en leuk maar ook iedere dag een strijd, haha! Maar dat afleiden probeer ik nu ook. Werkt inderdaad wel voor even.
@fryskefaam; Hele goede post! Ik ben inderdaad nu ook bezig meer na te denken wat voor een moeder ik ben, wat voor een persoon. Dus al met al al een tijdje zoekende. Maar wat je zegt dat probeer ik ook zeker, maar soms is het net allemaal teveel en dan schiet je toch uit je slof. Maar ik ga er inderdaad nog beter op letten!
@anky; Als ik je verhaal zo lees, lijkt het ook wel op mijn zoon. Ik ga ook anders proberen om een keertje niks te zeggen, kijken wat er gebeurt. Ik weet niet of hij het expres doet, het lijkt er wel op. Maar denk ook echt wel dat het een manier is om aandacht te vragen. Maar dat laatste hier ook echt van toepassing dus ik zal daar ook extra op gaan letten.
vrijdag 25 augustus 2017 om 13:31
Dit. ik merk het ook. als ik een stressvolle dag heb maak ik het zelf erger want de stress straalt door op de kinderen. die worden echt ook drukker dan.fryskefaam schreef: ↑25-08-2017 12:00Wat ben je zelf voor moeder? Ben je zelf ontspannen? Hoe reageer je op je kinderen? Etc etc.
In alle moeilijke stadia die mijn kinderen passeerden was ík degene die het rustiger/beter kon laten verlopen. Door mijn eigen gedrag aan te passen, dus bijv door meer ontspannen op mijn kinderen te reageren of door juist beter over mijn grenzen na te denken en ze daardoor consequenter door te kunnen voeren (want kinderen voelen het of je ergens achter staat ja of nee) etc. Kortom, zelf aan de bak
En consequent zijn. echt niet toegeven. als je een paar keer volhoudt dan weten ze het. dat gaat snel valt me op...
Don't cry, buy a bag and move on.
vrijdag 25 augustus 2017 om 14:40
Dit verschilt echt enorm per kind. Mijn jongste probeert het gewoon altijd weer, ook al weet hij al lang dat het eigenlijk niet mag. Je zou zomaar een keer geluk kunnen hebben.daenerys79 schreef: ↑25-08-2017 13:31Dit. ik merk het ook. als ik een stressvolle dag heb maak ik het zelf erger want de stress straalt door op de kinderen. die worden echt ook drukker dan.
En consequent zijn. echt niet toegeven. als je een paar keer volhoudt dan weten ze het. dat gaat snel valt me op...
vrijdag 25 augustus 2017 om 14:45
Ik vond ' how to talk to kids' fijne en makkelijke handvaten geven. Vooral negatieve emoties herkennen is belangrijk. En je eigen gevoel uiten. Kinderen moeten als het ware leren hun verdriet en boosheid kwijt te raken ipv opkroppen. Veel persoonlijke aandacht en kijken naar de achterliggende reden van hun gedrag. En grenzen, hele duidelijke grenzen. Niet aanpassen, want dat geeft ze onduidelijkheid, gemis aan veiligheid en ze gaan leren manipuleren en constant nieuwe grenzen opzoeken.
Maar ik moet zeggen, ik vind het zelf in de praktijk een uitdaging dit allemaal:'). Ook merk ik dat mijn gevoel heel veel invloed heeft en mijn humeur,maar ik werk ook met hsp-kids.
Maar ik moet zeggen, ik vind het zelf in de praktijk een uitdaging dit allemaal:'). Ook merk ik dat mijn gevoel heel veel invloed heeft en mijn humeur,maar ik werk ook met hsp-kids.
vrijdag 25 augustus 2017 om 14:50
Heb trouwens gelezen dat een time out schadelijk is voor een kind. Artikel weet ik even niet meer. Maar herinner mij niks van vroeger, alleen de pak slagen en de tijden dat ik de gang op moest. Voelde me heel erg onbegrepen en therapie gehad om met opgekropte woede om te gaan. Want een kind mag vaak zijn woede niet uiten als hij in zijn ogen niet juist wordt aangepakt/begrepen. Ipv zich te durven uiten, kroppen ze dit op...en komt op volwassene leeftijd of al in de pubertijd er allemaal uit.
vrijdag 25 augustus 2017 om 17:27
Aii dat is inderdaad niet prettig Ikkuz 
. Maar daar ben ik me wel bewust van, ik geef ook vaak aan als hij boos of verdrietig is. Dat het mag, dat het niet erg is en praat er met hem over. Maar al met al denk ik dat ik het helemaal niet zo slecht doe als ik zelf denk. Ik denk ook wel dat ik meer vertrouwen mag hebben in mezelf maar dat is nog een dingetje. En de andere dingen die genoemd zijn ga ik zeker verder nog mee aan de slag! Super allemaal, dank je wel!
. Maar daar ben ik me wel bewust van, ik geef ook vaak aan als hij boos of verdrietig is. Dat het mag, dat het niet erg is en praat er met hem over. Maar al met al denk ik dat ik het helemaal niet zo slecht doe als ik zelf denk. Ik denk ook wel dat ik meer vertrouwen mag hebben in mezelf maar dat is nog een dingetje. En de andere dingen die genoemd zijn ga ik zeker verder nog mee aan de slag! Super allemaal, dank je wel!
zaterdag 26 augustus 2017 om 10:16
Kan het zijn dat jullie het ondeugend zijn eerst wel grappig vonden? Dat hij heeft ontdekt dat het een manier is om aandacht te krijgen?
Krijgt hij vaak jullie aandacht op een positieve manier of is er toch altijd wel een mobiel of een klusje wat de aandacht verdeeld?
Kinderen willen graag je aandacht. Lukt dat niet met positief gedrag, dan stappen ze over op negatief gedrag, want zelfs negatieve aandacht is beter dan geen aandacht.
Vaak zit daarin ook een mogelijkheid om het gedrag om te buigen. Negeer negatief gedrag en beloon positief gedrag door het te benoemen.
En het afleiden is ook een hele goede tip, dat werkte bij ons het beste.
zaterdag 26 augustus 2017 om 10:36
Ja vertrouwen is zo belangrijk:) en elk kind is weer anders en als moeder kan je dat het beste zelf aanvoelen. Maar ik raak ook vaak onzeker hoor:) dan volg ik mijn gevoel en dan voelt het zo onlogisch..en perfectie bestaat niet en zo leren je kids ook weer omgaan met situaties waarin er wordt getwijfelt, eigen boosheid er is, onzekerheden, dat is alleen maar mooi. Want dat is het mens zijn.mommy2014 schreef: ↑25-08-2017 17:27Aii dat is inderdaad niet prettig Ikkuz
maandag 28 augustus 2017 om 11:33
@Kwartel123; Ja dat kan ook deels wel zo zijn als ik er over nadenk. Merk sowieso dat het wel een manier is van aandacht vragen, maar zo te lezen komt dat nu allemaal wel goed. Dank je wel voor je reactie.
@Ikkuz; Helemaal waar! En dan ook weer fijn om even op het forum te komen zodat je ook van anderen hoort hoe het gaat, en dat het allemaal niet zo slecht gaat dat je dacht. Maar ook wel fijn om even extra die bevestiging of woorden te horen.
@Ikkuz; Helemaal waar! En dan ook weer fijn om even op het forum te komen zodat je ook van anderen hoort hoe het gaat, en dat het allemaal niet zo slecht gaat dat je dacht. Maar ook wel fijn om even extra die bevestiging of woorden te horen.
maandag 28 augustus 2017 om 11:58
Elke opvoedmethode is door tig gogen en wetenschappers onder de loep genomen en er zal altijd iemand te vinden zijn die er het etiket"schadelijk" op zal plakken.
Als je als kind structureel niet gehoord wordt, ondermijnd wordt, geslagen wordt en genegeerd wordt ja, dan is het schadelijk. Wellicht net zo schadelijk als het equivalent ervan: altijd en immer in het centrum van je ouders' aandacht staan, ouders hebben die alles uit hun handen laten klappen als jij een keer joehoet enz.
De kunst bij elke methode is de gulden middenweg. Natuurlijk hebben ze bij mij op de gang gestaan, ik weiger het pertinent een poos naar in mijn ogen onnozel gebrul te luisteren. Echt boos is echt boos, daar mag gehoor aan gegeven worden, net als verdriet, jaloezie enz enz. Maar je kind even apart zetten omdat jíj het zat bent kan heel behulpzaam zijn. De kans is anders aanwezig dat je als ouder een keer echt uit je vel springt met alle (fysieke) gevolgen van dien. En dat schijnt ook best schadelijk te zijn
.
