Kinderen
alle pijlers
Peuter vraagt 100x toestemming voor hetzelfde
maandag 27 januari 2020 16:55
Ik zit even met iets vaags. Mijn peuter is 3,5 en ze is al zindelijk en kan zelf deuren open maken uit bed komen naar de wc etc. Lampen aan en uitdoen gaat ook prima. Ze gaat s ochtends zelfstandig naar de wc. Dus ze durft zich door het huis te bewegen. Maar nu. Ze vraagt dus constant overal toestemming voor. "Mama mag ik naar boven om te spelen?" Bijvoorbeeld. Ik heb al vaak gezegd dat dit gewoon mag. Maar als ik ja zeg gaat ze het daarna nog rustig 4 of 5x vragen. Nu is ze net boven wezen spelen en ze kan en mag gewoon naar beneden en de woonkamer in. Ook dit meermaals gezegd en uitgelegd. Nu roept ze vanuit de gang of ze binnen mag komen. Normaliter moet ik dan minstens 4x JA roepen of zeggen voor ze daadwerkelijk binnen komt. En nee ze is niet doof. Nu dacht ik ik zeg eens gewoon niks. Bedoel de deur kan open en dicht dus eens kijken wat ze doet. En nu staat ze alsof er een onzichtbare barrière is al 5 min te dralen en te zingen in de gang. Ik ben nog nooit boos op haar geweest om wel of niet een kamer in of uit gaan. Ze gaat op een dag ook zelf door die deur om van of naar de wc te gaan en dus snap ik er niks van. Het gaat met meerdere dingen zo. Dat ze voor zowat elk hapje toestemming vraagt. Toestemming om een slokje drinken te nemen toestemming om met haar speelgoed te spelen en niet 1 maar zeker 5 x per onderwerp. Het is een schat van een meisje maar ik ben onderhand horendol ervan. Want ik heb ook meerdere malen gezegd dat ze met het speelgoed in de woon kamer mag spelen wanneer ze wil en het niet constant hoeft te vragen. Ook heb ik weleens geprobeerd om een wedervraag te stellen om uit te vissen waarom ze dit vraagt maar dat weet ze zelf ook niet. Nu as we speak staat ze dus op de deur te kloppen echt why. En wandelt ze weer naar boven. Ze heeft nog nooit toestemming hoeven vragen om naar beneden te mogen komen. En nu snap ik dat je denkt Zeg dan gewoon ja. Maar als ik dat doe vraagt ze het dus nog 4x of ze binnen mag komen echt aargh.
Is dit een fase of is het een tik van de molen?
Is dit een fase of is het een tik van de molen?
maandag 27 januari 2020 18:36
Oh TO, ik herken dit heel erg uit mijn eigen jeugd!
Mijn broer en ik waren beide hele neurotische kinderen. Bij mij was het een tic dat ik heel bang was om te liegen. Alles wat ik zei woog ik driedubbel of er ergens geen leugentje inzat, en ik zei achter letterlijk elke zin "dat kan waar zijn, of niet waar, of misschien allebei waar" ELKE. ZIN. Mijn broer had weer andere vreemde tics.
Er zat verder ook niks achter, niks opgelegd door mijn ouders.. ik kan me die periode nog heel goed herinneren en ook precies hoe ik me toen voelde en hoe "compulsive" ik was in dat gedrag. Het was een faaaaase, tijdens mijn pubertijd ben ik ook nog smetvrezerig geweest en had ik ook andere neuroses. Nu ben ik zo goed als normaal
en ben ik vanzelf na de pubertijd uit mn neuroses gegroeid.
Til er niet te zwaar aan, ik zou er ook niks achter zoeken. Je merkt vanzelf wel of ze eruit groeit.
Blijf het kort benoemen (ja dat mag) ga het niet negeren of haar uitlachen. Dat was het ergste wat je bij mij kon doen, omdat dat bevestiging voor me was dat ik inderdaad een leugen had verteld. Succes, komt goed!
Mijn broer en ik waren beide hele neurotische kinderen. Bij mij was het een tic dat ik heel bang was om te liegen. Alles wat ik zei woog ik driedubbel of er ergens geen leugentje inzat, en ik zei achter letterlijk elke zin "dat kan waar zijn, of niet waar, of misschien allebei waar" ELKE. ZIN. Mijn broer had weer andere vreemde tics.
Er zat verder ook niks achter, niks opgelegd door mijn ouders.. ik kan me die periode nog heel goed herinneren en ook precies hoe ik me toen voelde en hoe "compulsive" ik was in dat gedrag. Het was een faaaaase, tijdens mijn pubertijd ben ik ook nog smetvrezerig geweest en had ik ook andere neuroses. Nu ben ik zo goed als normaal
en ben ik vanzelf na de pubertijd uit mn neuroses gegroeid. Til er niet te zwaar aan, ik zou er ook niks achter zoeken. Je merkt vanzelf wel of ze eruit groeit.
Blijf het kort benoemen (ja dat mag) ga het niet negeren of haar uitlachen. Dat was het ergste wat je bij mij kon doen, omdat dat bevestiging voor me was dat ik inderdaad een leugen had verteld. Succes, komt goed!
maandag 27 januari 2020 18:36
Als ze in haar eentje boven gaat spelen, niet denken eindwlijk rust maar even later achter haar aan gaan en laten weten dat je graag mee wil spelen.
Als ze vraagt mama mag ik met de blokken spelen niet alleen ja zeggen maar ook vragen wat ga je bouwen en actief mee gaan doen.
Misschien valt dan het kwartje kan ze voelen dat ze echt belangrijk voor je is.
Kom tegemoet aan haar behoeften zodat zij leert dat zij ook iemand is die er toe doet.
Zoek eens uit of ze naar speltherapie kan.
Jij denkt dat ze weinig heeft meegemaakt van jullie scheidingsasr je hoeft geen bewuste herinnering aan iets te hebben om er toch last van te hebben.
Aangezien vader en jij niet met on speaking terms zijn is Er sprake van een vechtscheiding. Ook nu krijgt ze daar zeker nog wel wat van mee.
Als ze vraagt mama mag ik met de blokken spelen niet alleen ja zeggen maar ook vragen wat ga je bouwen en actief mee gaan doen.
Misschien valt dan het kwartje kan ze voelen dat ze echt belangrijk voor je is.
Kom tegemoet aan haar behoeften zodat zij leert dat zij ook iemand is die er toe doet.
Zoek eens uit of ze naar speltherapie kan.
Jij denkt dat ze weinig heeft meegemaakt van jullie scheidingsasr je hoeft geen bewuste herinnering aan iets te hebben om er toch last van te hebben.
Aangezien vader en jij niet met on speaking terms zijn is Er sprake van een vechtscheiding. Ook nu krijgt ze daar zeker nog wel wat van mee.
maandag 27 januari 2020 18:48
Misschien heeft ze een vriendinnetje wat thuis wel alles moet vragen en niet boven mag spelen?
Ik had op de basisschool een vriendinnetje en toen ik bij haar kwam spelen mochten we dat niet op haar kamer doen want: Een slaapkamer is om te slapen, niet om in te spelen.
We mochten alleen even naar boven zodat ze haar slaapkamer kon laten zien en that's it. Er stond geen speelgoed op haar kamer, dat lag in de huiskamer. Vond het vreemd.
Ik had op de basisschool een vriendinnetje en toen ik bij haar kwam spelen mochten we dat niet op haar kamer doen want: Een slaapkamer is om te slapen, niet om in te spelen.
We mochten alleen even naar boven zodat ze haar slaapkamer kon laten zien en that's it. Er stond geen speelgoed op haar kamer, dat lag in de huiskamer. Vond het vreemd.
anoniem_647dc71738af4 wijzigde dit bericht op 27-01-2020 18:50
0.23% gewijzigd
maandag 27 januari 2020 18:50
Ze heeft nog geen speelafspraakjes. De enige kindjes die ze ziet is 2x per week op het KDV overdag.TsumTsum schreef: ↑27-01-2020 18:48Misschien heeft ze een vriendinnetje wat thuis wel alles moet vragen en niet boven mag spelen?
Ik had op de basisschool een vriendinnetje en toen ik bij haar kwam spelen mochten we dat niet op haar kamer doen want: Een slaapkamer is om te slapen, niet om in te spelen.
We mochten alleen even naar boven zodat ze gaar slaapkamer kon laten zien en that's it. Er stond geen speelgoed op haar kamer, dat lag in de huiskamer. Vond het vreemd.
maandag 27 januari 2020 19:01
@ Sugarmiss
Ze gaat 2 dagen naar KDV waarin ze ook in de peuter plus groep zit voor de al wat oudere kinderen. Daarin is veel aandacht voor spel.
Ik weet even niet wie het zei maar of ze te vrij wordt gelaten dat zou ik eigenlijk niet weten. Ik geef wel globale sturing en structuur en de dagen hebben om en nabij dezelfde rituelen en opbouw. Als ik vrij ben en zij bij mij thuis dan staan we op en mag ze even in het grote bed. Dan kletsen we of ze lekker heeft geslapen en of ze nog wat heeft gedroomd. Daarna ga ik mee naar haar kamer waar ze zichzelf aankleedt maar ik ben er meestal wel bij.
Dan gaan we naar beneden en ontbijten we samen. Na het ontbijt is het meestal tijd voor een activiteit buiten de deur dat is de ene keer boodschappen de andere keer echt iets op haar gericht zoals zwemmen/ballorig. Qua woordenschat is ze volgens mij al best wel ver want ik kan hele gesprekken met haar voeren. Over vogels in de tuin. Over de hond van de buren die een schapenvacht lijkt te hebben (ze noemt hem de schapenwolf) en hele verhalen over haar favoriete tekenfilm dan wil ze actief spelen dat zij een karakter is en ik de ander. Ook als we klusjes in huis doen dan maak ik het interactief en betrek haar erbij. Zij haalt de wasmachine leeg en is de 'aangever' en ik de 'ophanger'. Ook heb ik een oude ghettoblaster op de zolder staan en gaan we na het was ophangen/vouwen weleens even lekker dansen samen.
Afijn als we weer thuis zijn dan is het tijd voor een broodje/cracker en fruit. Hierna rommelen we wat in het huishouden. Sinds kort doet ze geen dutje meer dus mag ze dan even tv kijken of (heel oldskool... een lecturama luistersprookje. In de hoek van de woonkamer liggen kussens naast de cassette recorder en kan ze heel geconcentreerd met een boek op schoot sprookje luisteren). Hierna verwacht ik dat ze zichzelf even gaat vermaken omdat ik wat voorbereidingen wil treffen dan voor het avondeten of even wil afwassen of even op het forum wil, de krant wil lezen, whatever. Aangezien ik dan al sinds 7 uur alleen maar met haar in touw ben. Ze heeft een bureautje met wat spulletjes er in (loco, tekenblaadjes etc) en een kast waarin knutselspullen liggen zoals vouwblaadjes een kinderschaar een kinder pritstift en ander papier. ook liggen daar de puzzels en de memory.
Het bevestiging vragen gaat de hele dag door. Evenals vragen naar de bekende weg. Zo had ik net het volgende gesprek met haar: "Hoeveel broodjes knakworst wil je?" "Twee mama" dus ik maak twee broodjes voor haar, zet het bordje voor haar neus en dan vraagt ze "hoeveel broodjes mag ik eten?" dus ik zeg "Je mag ze allebei" "Mag ik er dan 2?" "ja je mag er 2" "dus ik mag alles opeten?" "Ja je mag alles opeten" "2 broodjes?" nou tegen die tijd heb ik dus echt geen idee meer wat ik er op terug moet zeggen. En als ik dus niks terug zeg dan...
voel ik me voor degenen onder ons die weleens Family Guy hebben gezien als Lois Griffin terwijl Stewie dit doet...
https://www.youtube.com/watch?v=aOLxQGLJouI
Na het eten mag ze heel soms nog even TV maar meestal niet. Dan lezen we 1 of 2 boekjes, en dan pyjama aan, tanden poetsen, samen nog even knuffelen in bed. Lampje aan en haar muziekje aan. Ik bedank haar voor de dag en benoem wat ik goed vond gaan. Beetje a la "Welterusten lieverd mama is heel trots op jou dat je zo lekker gezwommen en gespeeld hebt en ik vond het echt gezellig met je vandaag. Lekker slapen en tot morgen"
Ze gaat 2 dagen naar KDV waarin ze ook in de peuter plus groep zit voor de al wat oudere kinderen. Daarin is veel aandacht voor spel.
Ik weet even niet wie het zei maar of ze te vrij wordt gelaten dat zou ik eigenlijk niet weten. Ik geef wel globale sturing en structuur en de dagen hebben om en nabij dezelfde rituelen en opbouw. Als ik vrij ben en zij bij mij thuis dan staan we op en mag ze even in het grote bed. Dan kletsen we of ze lekker heeft geslapen en of ze nog wat heeft gedroomd. Daarna ga ik mee naar haar kamer waar ze zichzelf aankleedt maar ik ben er meestal wel bij.
Dan gaan we naar beneden en ontbijten we samen. Na het ontbijt is het meestal tijd voor een activiteit buiten de deur dat is de ene keer boodschappen de andere keer echt iets op haar gericht zoals zwemmen/ballorig. Qua woordenschat is ze volgens mij al best wel ver want ik kan hele gesprekken met haar voeren. Over vogels in de tuin. Over de hond van de buren die een schapenvacht lijkt te hebben (ze noemt hem de schapenwolf) en hele verhalen over haar favoriete tekenfilm dan wil ze actief spelen dat zij een karakter is en ik de ander. Ook als we klusjes in huis doen dan maak ik het interactief en betrek haar erbij. Zij haalt de wasmachine leeg en is de 'aangever' en ik de 'ophanger'. Ook heb ik een oude ghettoblaster op de zolder staan en gaan we na het was ophangen/vouwen weleens even lekker dansen samen.
Afijn als we weer thuis zijn dan is het tijd voor een broodje/cracker en fruit. Hierna rommelen we wat in het huishouden. Sinds kort doet ze geen dutje meer dus mag ze dan even tv kijken of (heel oldskool... een lecturama luistersprookje. In de hoek van de woonkamer liggen kussens naast de cassette recorder en kan ze heel geconcentreerd met een boek op schoot sprookje luisteren). Hierna verwacht ik dat ze zichzelf even gaat vermaken omdat ik wat voorbereidingen wil treffen dan voor het avondeten of even wil afwassen of even op het forum wil, de krant wil lezen, whatever. Aangezien ik dan al sinds 7 uur alleen maar met haar in touw ben. Ze heeft een bureautje met wat spulletjes er in (loco, tekenblaadjes etc) en een kast waarin knutselspullen liggen zoals vouwblaadjes een kinderschaar een kinder pritstift en ander papier. ook liggen daar de puzzels en de memory.
Het bevestiging vragen gaat de hele dag door. Evenals vragen naar de bekende weg. Zo had ik net het volgende gesprek met haar: "Hoeveel broodjes knakworst wil je?" "Twee mama" dus ik maak twee broodjes voor haar, zet het bordje voor haar neus en dan vraagt ze "hoeveel broodjes mag ik eten?" dus ik zeg "Je mag ze allebei" "Mag ik er dan 2?" "ja je mag er 2" "dus ik mag alles opeten?" "Ja je mag alles opeten" "2 broodjes?" nou tegen die tijd heb ik dus echt geen idee meer wat ik er op terug moet zeggen. En als ik dus niks terug zeg dan...
voel ik me voor degenen onder ons die weleens Family Guy hebben gezien als Lois Griffin terwijl Stewie dit doet...
https://www.youtube.com/watch?v=aOLxQGLJouI
Na het eten mag ze heel soms nog even TV maar meestal niet. Dan lezen we 1 of 2 boekjes, en dan pyjama aan, tanden poetsen, samen nog even knuffelen in bed. Lampje aan en haar muziekje aan. Ik bedank haar voor de dag en benoem wat ik goed vond gaan. Beetje a la "Welterusten lieverd mama is heel trots op jou dat je zo lekker gezwommen en gespeeld hebt en ik vond het echt gezellig met je vandaag. Lekker slapen en tot morgen"
anoniem_6375277a5f3fe wijzigde dit bericht op 27-01-2020 19:03
6.74% gewijzigd
maandag 27 januari 2020 19:05
maandag 27 januari 2020 19:22
Nou, maak je borst maar nat dan, want mijn kind is ongeveer 4 jaar ouder...
Ik blijf overigens gewoon antwoord geven. Het is gelukkig ook niet zo extreem. Ik vind het wel grappig dat blijkbaar meer kinderen dit hebben.
Ik denk dat het vanzelf minder gaat worden. Hier gaan er dagen voorbij voordat er weer zo'n onzinnige vraag komt.
maandag 27 januari 2020 19:28
Wat ik in deze zou proberen is 1x antwoord geven, als ze het dan nog vraagt benoemen dat ze het net ook al gevraagd heeft en zeggen dat ik nog 1x antwoord geef. Dan dus antwoord geven. Als ze het dan nog een x vraagt zou ik vragen: wat zei ik net toen je dat vroeg? Kan ze dat terughalen dan weet ze dus het antwoord op de vraag. Kan ze het niet terughalen dan zou ik eens gaan oefenen met luisteren naar het antwoord als je wat vraagt.
Wat ik namelijk wel herken van mijn zoon (nu 4) is het stellen van een vraag en dan niet luisteren wat je als antwoord geeft. Wanneer ik dan vraag heb je gehoord wat ik zei? Zegt hij ja. Als ik dan vraag: wat zei ik dan? Heeft ie geen flauw idee omdat hij alweer met wat anders bezig was en moet ik het hem nog een keer zeggen.
Wat ik namelijk wel herken van mijn zoon (nu 4) is het stellen van een vraag en dan niet luisteren wat je als antwoord geeft. Wanneer ik dan vraag heb je gehoord wat ik zei? Zegt hij ja. Als ik dan vraag: wat zei ik dan? Heeft ie geen flauw idee omdat hij alweer met wat anders bezig was en moet ik het hem nog een keer zeggen.
suykerspin wijzigde dit bericht op 27-01-2020 19:29
Reden: Typfoutje
Reden: Typfoutje
0.59% gewijzigd
maandag 27 januari 2020 19:36
Zou je het uit kunnen tekenen met haar oid? Of zijn het altijd dezelfde soort vragen in verschillende situaties? Ik bedoel dus dat je met haar, of voor haar, tekeningetjes maakt van het naar de wc gaan: Je mag dit allemaal doen (broek omlaag, gaan zitten, plassen, afvegen, weggooien, onderbroek omhoog). En dan hoef je alleen nog te refereren naar de plaatjes?
maandag 27 januari 2020 19:36
Ongelooflijk dit. Zonder dat je de situatie echt kent. Laat staan dat je bevoegd bent dit soort conclusies te trekken (hechtingsstoornis, zich niet belangrijk voelen voor moeder, speltherapie).sugarmiss schreef: ↑27-01-2020 18:36Als ze in haar eentje boven gaat spelen, niet denken eindwlijk rust maar even later achter haar aan gaan en laten weten dat je graag mee wil spelen.
Als ze vraagt mama mag ik met de blokken spelen niet alleen ja zeggen maar ook vragen wat ga je bouwen en actief mee gaan doen.
Misschien valt dan het kwartje kan ze voelen dat ze echt belangrijk voor je is.
Kom tegemoet aan haar behoeften zodat zij leert dat zij ook iemand is die er toe doet.
Zoek eens uit of ze naar speltherapie kan.
Jij denkt dat ze weinig heeft meegemaakt van jullie scheidingsasr je hoeft geen bewuste herinnering aan iets te hebben om er toch last van te hebben.
Aangezien vader en jij niet met on speaking terms zijn is Er sprake van een vechtscheiding. Ook nu krijgt ze daar zeker nog wel wat van mee.
Misschien heeft ze last van de scheiding.
Misschien heeft ze autisme (vragen naar de bekende weg en steeds herhalen)
Misschien is het een fase
Misschien is het een bijzonder trekje van haar
Misschien, misschien... ik zou het inderdaad even met het cb overleggen. Meer observatie kan een optie zijn en van daar verder.
Als ze zo blijft hangen voor de deur vraag je ook wel eens aan haar of ze nog binnen gaat komen? Ik zou haar ook vragen of ze weet wat je had geantwoord als ze vragen herhaalt. Gewoon om een beetje zicht te krijgen op hoe het bij haar werkt.
anoniem_365339 wijzigde dit bericht op 27-01-2020 19:43
4.68% gewijzigd
maandag 27 januari 2020 19:49
En als een kind vraagt hoeveel broodjes het van het bordje mag eten, wat gebeurt er dan als je zegt; “hoeveel zou je er willen eten?”. En bij antwoord 2: zeggen dat dat mag.
Dan gaat de aandacht van wat jij “wil” naar wat het kind zelf eigenlijk wil.
Dan gaat de aandacht van wat jij “wil” naar wat het kind zelf eigenlijk wil.
anoniem_327275 wijzigde dit bericht op 27-01-2020 19:52
18.62% gewijzigd
maandag 27 januari 2020 19:51
Dat is t juist. Dit kan ze. Ze gaat s ochtends boven uit haar bed, opent haar kamer, gaat de trap af (op de gang en op het toilet laat ik licht branden) en gaat plassen en weer zelf naar boven en haar bed in. Overdag gaat ze zelf vanuit de woonkamer door de deur naar de gang dan door de wc deur en naar de wc en vice versa. Dus waarom ze dan ineens denkt toestemming nodig te hebben als ze boven is geweest om door de deur naar de woonkamer te 'mogen' is mij een groot raadsel. Ze blijft dan in de gang rommelen, doet de deur open en op een kier, en net zo weer dicht en dan loopt ze weer de trap op naar haar kamer. Alsof er een groot onzichtbaar monster zit waar ze niet langs durft. "mama mag ik naar beneden?" "Natuurlijk lieverd kom maar" en dan alsnog op de gang blijven. "mama.... maaahm ... mammieeeejjj"" deur op een kier, deur weer dicht, aan de klink rommelen, kloppen..... huh?Morgenstond_ schreef: ↑27-01-2020 19:36Zou je het uit kunnen tekenen met haar oid? Of zijn het altijd dezelfde soort vragen in verschillende situaties? Ik bedoel dus dat je met haar, of voor haar, tekeningetjes maakt van het naar de wc gaan: Je mag dit allemaal doen (broek omlaag, gaan zitten, plassen, afvegen, weggooien, onderbroek omhoog). En dan hoef je alleen nog te refereren naar de plaatjes?
maandag 27 januari 2020 19:51
Als het wel een hechtingsstoornis blijkt te zijn dan lijkt het mij dat daar nu nog makkelijker wat aan te doen is dan dat kind inmiddels 12 is of zo.
Waarom je kind niet een zo gelukkig mogelijke jeugd geven?
Jouw jeugd klinkt niet echt leuk.
Kinderen ervaren speltherapie of iets dergelijks niet als therapie maar als iets leuks.
Dus waarom eerst jaren aanmodderen als iets nu relatief makkelijjer op te lossen is.
Kind is onzeker en moeder vind het gevraag te veel.
Als je dat kan oplossen is dat toch veel beter dan niets doen.
maandag 27 januari 2020 19:56
En in navolging hierop: Vraagt ze het altijd een bepaald aantal keer? Ik moet denken aan Sheldon's dwangmatige geklopt in The Big Bang Theory
maandag 27 januari 2020 19:57
wbt het laten herhalen wat ik heb gezegd in het geval van de herhaleritus zegt ze dan "ik weet het niet meer" Maar goed 5x me niet horen als ik loeihard JA terug roep vanaf de bank lijkt me sterk. Ik probeer me echt in haar in te leven en te bedenken waar dit vandaan komt de in mijn ogen extreme bevestiging vragen is namelijk echt heel vermoeiend want het gaat van 0700 tot 1900 zo door en dat mondje staat geen seconde stil. Ik ben einde van de dag echt gevloerd. Naast het bevestiging vragen is ze de hele dag alles wat ze doet qua spel hardop aan het doen. Echt. Alles. "en nu ga ik een hartje knippen en nu pak ik de schaar en nu pak ik een papiertje en nu gaat het gele lego blokje hier en nu gaat het groene lego blokje er op en gister ging ik Woezel en pip kijken en straks Paw Patrol en dan zegt Ryder "Naar de uitkijk!" en hee daar loopt -kat- wat ga je doen kat? Wil je brokjes eten ga maar brokjes eten kijk ik heb een prinsessen jurk aan en nu ben ik de dieren dokter en krijg jij een prik want ik ben de dierenarts en ook een ballerina" etc.
maandag 27 januari 2020 19:58
Ja 5x is het steevast. Overigens stond ze net ook op de deur te kloppen toen ik even niet reageerde op haar gevraag. Terwijl ze net daarvoor de deur al open had gedaan en weer dicht dus het kloppen had geen betekenis a la 'ik kan de deur niet open krijgen'Morgenstond_ schreef: ↑27-01-2020 19:56En in navolging hierop: Vraagt ze het altijd een bepaald aantal keer? Ik moet denken aan Sheldon's dwangmatige geklopt in The Big Bang Theory
maandag 27 januari 2020 19:58
Hmm, toch bijzonder ja. En het gebeurt dus niet alleen bij jou, maar ook op kdv. Lijkt me heel lastig. Ik vind mijn peuter om heel andere reden soms enorm vervelend (die huilt om ongeveer alles, terwijl hij perfect kan praten), dus ik kan me je frustratie in ieder geval goed voorstellen. Of misschien meer het 'niet begrijpen'.Eggo schreef: ↑27-01-2020 19:51Dat is t juist. Dit kan ze. Ze gaat s ochtends boven uit haar bed, opent haar kamer, gaat de trap af (op de gang en op het toilet laat ik licht branden) en gaat plassen en weer zelf naar boven en haar bed in. Overdag gaat ze zelf vanuit de woonkamer door de deur naar de gang dan door de wc deur en naar de wc en vice versa. Dus waarom ze dan ineens denkt toestemming nodig te hebben als ze boven is geweest om door de deur naar de woonkamer te 'mogen' is mij een groot raadsel. Ze blijft dan in de gang rommelen, doet de deur open en op een kier, en net zo weer dicht en dan loopt ze weer de trap op naar haar kamer. Alsof er een groot onzichtbaar monster zit waar ze niet langs durft. "mama mag ik naar beneden?" "Natuurlijk lieverd kom maar" en dan alsnog op de gang blijven. "mama.... maaahm ... mammieeeejjj"" deur op een kier, deur weer dicht, aan de klink rommelen, kloppen..... huh?
maandag 27 januari 2020 20:00
Wauw, hechtingsstoornis en GGZ? 
TO , als jij je zorgen maakt zou ik eens met de huisarts praten. Zoniet, zou ik het aankijken. Je leest hier van meerderen dat meer peuters dit doen en die hebben echt niet allemaal een hechtingsstoornis. Ik heb die wel en nooit dit gedrag vertoont.
Zelf denk ik dat het een variatie is op de waarom-fase. Onze zoon vroeg heel de dag "waarom...?" En onze dochter heeft blijkbaar ander soort vragen. Ik beantwoord ze zolang ik kan, maar sommige vragen zijn niet te beantwoorden.
TO , als jij je zorgen maakt zou ik eens met de huisarts praten. Zoniet, zou ik het aankijken. Je leest hier van meerderen dat meer peuters dit doen en die hebben echt niet allemaal een hechtingsstoornis. Ik heb die wel en nooit dit gedrag vertoont.
Zelf denk ik dat het een variatie is op de waarom-fase. Onze zoon vroeg heel de dag "waarom...?" En onze dochter heeft blijkbaar ander soort vragen. Ik beantwoord ze zolang ik kan, maar sommige vragen zijn niet te beantwoorden.
maandag 27 januari 2020 20:01
Ik ben geen kind-expert of psycholoog, maar kan niet zeggen dat dit gedrag mij erg doet denken aan het vragen om bevestiging/aandacht. Meer een soort omgang met onzekerheid of het vinden van een houvast. Of misschien dus wel bevestiging, maar dan in het goed/fout doen en niet om het gezien worden.
