Kinderen
alle pijlers
Pubers en omgaan met sociale media (uitsluiting en pesten)
woensdag 30 december 2020 om 16:50
Onze puber heeft een pestverleden. Hij is erg onzeker en wil er graag bij horen. Sociaal is hij onhandig. Corona helpt daar niet bij (understatement)
Hij heeft weinig hobby's en zit niet lekker in zijn vel (ook een understatement) en heeft weinig vrienden (lees: 1)
Hij wil ontzettend graag gezien en geaccepteerd worden. Hangt in veel whats-app en discord groepen rond in de hoop ergens vrienden te vinden maar hij wordt vaak genegeerd, gepest of uit groepen verwijderd. Hij ziet zelf niet in wat er telkens mis gaat en wij hebben er ook geen zicht meer op (hij is 15)
Door corona is alles wat hij had weggevallen (hij zat op een clubje maar die is al gesloten sinds corona) en school is weer dicht. Hij heeft hier niemand in de buurt. Geen afleiding. Geen ritme en geen regelmaat. We zien dat sociale media hem kapot maakt. Hij kan er geen afstand van nemen maar wordt overal gepest en buitengesloten. Hoe ik hem ook media wijs probeer te maken en probeer uit te leggen dat niks is wat het lijkt hij is er helemaal van van de kaart. Iedereen heeft iemand maar hij heeft niemand. Hoe gaan de ervaren puber ouders om met sociale media en hebben er mensen tips om vrienden te vinden of om geaccepteerd te worden in groepen of om onze puber uit te leggen hoe met pesters op whats-app groepen om te gaan. Hij is wanhopig en het beheerst zijn hele leven. En dus ook die van ons.
Hij heeft weinig hobby's en zit niet lekker in zijn vel (ook een understatement) en heeft weinig vrienden (lees: 1)
Hij wil ontzettend graag gezien en geaccepteerd worden. Hangt in veel whats-app en discord groepen rond in de hoop ergens vrienden te vinden maar hij wordt vaak genegeerd, gepest of uit groepen verwijderd. Hij ziet zelf niet in wat er telkens mis gaat en wij hebben er ook geen zicht meer op (hij is 15)
Door corona is alles wat hij had weggevallen (hij zat op een clubje maar die is al gesloten sinds corona) en school is weer dicht. Hij heeft hier niemand in de buurt. Geen afleiding. Geen ritme en geen regelmaat. We zien dat sociale media hem kapot maakt. Hij kan er geen afstand van nemen maar wordt overal gepest en buitengesloten. Hoe ik hem ook media wijs probeer te maken en probeer uit te leggen dat niks is wat het lijkt hij is er helemaal van van de kaart. Iedereen heeft iemand maar hij heeft niemand. Hoe gaan de ervaren puber ouders om met sociale media en hebben er mensen tips om vrienden te vinden of om geaccepteerd te worden in groepen of om onze puber uit te leggen hoe met pesters op whats-app groepen om te gaan. Hij is wanhopig en het beheerst zijn hele leven. En dus ook die van ons.
woensdag 30 december 2020 om 21:26
Maar wat moet er dan concreet veranderen dat jullie het gevoel hebben dat jullie er bovenop moeten blijven zitten? Wat gaat er nu concreet mis?Ellabella007 schreef: ↑30-12-2020 21:21Ja hij geeft dat zelf aan dat we er te veel bovenop zitten. Mijn partner en ik hebben geprobeerd daar serieus naar te luisteren maar merken dat als we loslaten er niks verandert. We zijn heel complimenteus en positief en komen hem in heel veel tegemoet maar tegelijkertijd moeten we ook blijven opvoeden. Ik vind het na meerdere kinderen nog steeds de uitdaging van de eeuw.
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 december 2020 om 21:32
Dankjewel voor je vraag. Aan dit soort reflecterende dingen heb ik echt wat. Wat gaat concreet mis? Ik denk zijn passiviteit en gestruisvogel onze grootste frustratie is. Wat er voor hem mis gaat is vooral dat hij niet gezien en gehoord wordt tussen zijn leeftijdsgenoten. Hij wil vooral ergens bij horen maar wordt juist in die drang naar acceptatie continu afgewezen. Wij proberen hem mediawijs te maken maar hij is ontzettend star. Hij lult iedereen incl hulpverlening zo onder tafel. Hij is verbaal extreem sterk.fashionvictim schreef: ↑30-12-2020 21:26Maar wat moet er dan concreet veranderen dat jullie het gevoel hebben dat jullie er bovenop moeten blijven zitten? Wat gaat er nu concreet mis?
woensdag 30 december 2020 om 21:51
Maar dat is toch zijn probleem? Dat bedoel ik niet lullig, ik heb zelf een kind dat ook enorm met eenzaamheid heeft geworsteld, maar sinds ik dat meer los heb gelaten blijkt dat hij eigenlijk zichzelf prima redt. Waarschijnlijk is hij een stuk meer mediawijs dan jullie zijn (de mijne, 1 jaar ouder dan die van jou, is dat in ieder geval zeker) dus laat het inderdaad wat meer los en laat hem het zelf uitvogelen.Ellabella007 schreef: ↑30-12-2020 21:32Dankjewel voor je vraag. Aan dit soort reflecterende dingen heb ik echt wat. Wat gaat concreet mis? Ik denk zijn passiviteit en gestruisvogel onze grootste frustratie is. Wat er voor hem mis gaat is vooral dat hij niet gezien en gehoord wordt tussen zijn leeftijdsgenoten. Hij wil vooral ergens bij horen maar wordt juist in die drang naar acceptatie continu afgewezen. Wij proberen hem mediawijs te maken maar hij is ontzettend star. Hij lult iedereen incl hulpverlening zo onder tafel. Hij is verbaal extreem sterk.
Ik zou echt proberen in te zetten op een aantal harde afspraken, bijvoorbeeld over schoolresultaten of helpen in huis of zelfzorg of wat het ook is wat voor jullie echt belangrijk is, en dan de minder belangrijke dingen echt wat meer loslaten.
De mijne gamet bijvoorbeeld heel veel. Ik heb me daar lang druk over gemaakt want gevaar voor verslaving en schermtijd en bladiebla, maar de realiteit was en is dat hij gewoon op tijd naar bed ging, altijd huiswerk maakte, ook echt wel achter dat scherm vandaan kwam als we bijvoorbeeld iets leuks gingen doen, eigenlijk net zo vaak ligt te YouTuben of Netflixen als dat hij zit te gamen, etc. Ik had er vooral moeite mee omdat IK vind dat gamen niet hoort. Maar ja, makkelijk lullen, ik vind het ook niet leuk. Maar als puber was ik zelf net zo, maar dan met lezen. Niet uit die kamer te branden en de godganse dag met mijn neus in een boek. Ineens hoorde ik mijn eigen moeder "altijd maar binnen zitten is niet goed voor je" of "in het donker lezen is niet goed voor je ogen". Ik was zelf dus geen haar beter als puber, maar had gewoon een ander medium omdat de computer simpelweg niet op die manier bestond.
En sinds ik niet meer zo'n gedoe maak over dat gamen valt me op dat hij daar eigenlijk juist best wel gezond mee omgaat en er vooral heel veel lol in heeft, en het ook vooral met real life vrienden doet.
Het probleem zat dus eigenlijk vooral in mijn hoofd, ipv dat het ook echt een probleem was. En als ik eerlijk ben zie ik bij veel ouders om me heen, ouders van mijn generatie met kinderen van die leeftijd dat we allemaal wel erg bovenop die pubers zitten en ze bijna verstikken.
Laat het eens een tijdje echt los en kijk wat er gebeurt.
Am Yisrael Chai!
woensdag 30 december 2020 om 22:02
Dus jullie zelf hebben ook geen vrienden?Ellabella007 schreef: ↑30-12-2020 21:26En omdat ik straks moet werken wil ik jullie alvast heel erg bedanken voor jullie luisterend oor. Dat voelt echt heel fijn. Voor ons als ouders is dit ook een vreselijk proces. We hebben verder ook geen netwerk dus het is flink eenzaam soms.
Misschien weet hij hierdoor gewoon niet hoe je dat doet vrienden maken en houden?
Nooit gezien thuis nooit het voorbeeld gehad en daardoor gepest ondanks zijn mooie uiterlijk?
woensdag 30 december 2020 om 22:15
Mijn zoon is 12 en zit ook veel op social media maar hij belt daarbij met een stuk of 10 a 20 verschillende vrienden van school en van zijn sportclub of uit de buurt. Ze gamen samen via een headset praten ze met mekaar. Dit is dus eigenlijk juist goed voor het contact. Gelukkig merk ik dat mijn zoon juist geliefd is bij de jongens en bij de meisjes. Had laatst wel iets ergs gezien in een van zijn groepsapp van zijn klas werd een klasgenoot ook online gepest. De juf is erachter gekomen denk via die jongen zelf want hij zegt dat gewoon en toen hebben die kinderen snel die haatberichten verwijderd. Ik heb die app gecheckt en zag dat mijn zoon gelukkig niks gemeens zei en zich niet in de discussie had gemengd. Ik schrok er wel van hoe gemeen en brutaal sommige kinderen zijn vooral sommige meisjes zijn echt bitchen. Hij heeft erna wel met die jongen apart gaan gamen dus heel lief van hem. Dan ben ik echt nog trotser op mijn zoon.
Voor mij mag hij 2 uur per dag gamen op een schooldag en in het weekend 4 uur per dag. De rest van de tijd doen we dingen samen of doet hij zijn huiswerk of iets anders dat hij fijn vindt. Hij is ook vaak nog buiten met vriendjes voetballen.
Voor mij mag hij 2 uur per dag gamen op een schooldag en in het weekend 4 uur per dag. De rest van de tijd doen we dingen samen of doet hij zijn huiswerk of iets anders dat hij fijn vindt. Hij is ook vaak nog buiten met vriendjes voetballen.
woensdag 30 december 2020 om 22:45
Wat ik mij ook heel erg afvraag is, hij wordt door de hulpverlening van een brug af gekletst en niemand doet het voorstel om hem op te nemen?
Hoe is hij aan die ene vriend gekomen? Wat hebben ze gemeen, wat niet? Hebben ze speciale afspraken? Zoals bepaalde onderwerpen zijn we het toch niet eens die bespreken we dan ook niet.
Wat voor feedback krijgt hij van anderen?
Vraag aan zijn zussen of ze mee kunnen kijken/helpen.
En beperk hem gewoon in gebruik van internet. En als hij weer gaat lopen dreigen/manipuleren dat bespreken. Ik bemerk dat je ons probeert te manipuleren door te dreigen met suïcide, wat denk je ermee te bereiken? Wat maakt dat je over wilt gaan op dergelijke drastische stappen? Wil je echt dood? Wat maakt dat jij jouw leven als zinloos ziet omdat je niet op je telefoon mag? Etc.
Oh ja, voor pubers is het normaal om veel tijd op hun kamer te hangen, vroeger was het lp's luisteren, toen radio, daarna kwam tv kijken, tegenwoordig is het veelal gamen of social media. Dus doodnormaal gedrag, niet alle pubers zitten graag bij ouders beneden.
Ik mag trouwens hopen dat jullie niet meegaan in eten brengen? Als hij honger heeft komt hij maar naar beneden. Zo niet, heeft hij pech. Als er niemand thuis is moet hij ook zijn benen gebruiken.
Hoe is hij aan die ene vriend gekomen? Wat hebben ze gemeen, wat niet? Hebben ze speciale afspraken? Zoals bepaalde onderwerpen zijn we het toch niet eens die bespreken we dan ook niet.
Wat voor feedback krijgt hij van anderen?
Vraag aan zijn zussen of ze mee kunnen kijken/helpen.
En beperk hem gewoon in gebruik van internet. En als hij weer gaat lopen dreigen/manipuleren dat bespreken. Ik bemerk dat je ons probeert te manipuleren door te dreigen met suïcide, wat denk je ermee te bereiken? Wat maakt dat je over wilt gaan op dergelijke drastische stappen? Wil je echt dood? Wat maakt dat jij jouw leven als zinloos ziet omdat je niet op je telefoon mag? Etc.
Oh ja, voor pubers is het normaal om veel tijd op hun kamer te hangen, vroeger was het lp's luisteren, toen radio, daarna kwam tv kijken, tegenwoordig is het veelal gamen of social media. Dus doodnormaal gedrag, niet alle pubers zitten graag bij ouders beneden.
Ik mag trouwens hopen dat jullie niet meegaan in eten brengen? Als hij honger heeft komt hij maar naar beneden. Zo niet, heeft hij pech. Als er niemand thuis is moet hij ook zijn benen gebruiken.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zaterdag 2 januari 2021 om 12:52
zaterdag 2 januari 2021 om 18:57
Hulp opschalen?? Ik zou instwken op intensieve therapie. Dagbehandeling of 24 uurs zorg. Want dit is echt niet niks.Ellabella007 schreef: ↑30-12-2020 21:18Hij heeft er flinke therapie voor (is op de basisschool letterlijk van school gepest )
Het is helaas nog steeds zo dat de pesters zelf een hand boven het hoofd wordt gehouden en dat mensen er geen idee van hebben hoe traumatiserend pesten werkt. Het is doorweven met je hele identiteit zeker als je zo jong bent en nog niet opgewassen tegen het leven. Het heeft hem gevormd, getekend en gebroken. Hij ruimt nog steeds de scherven daarvan op. En eigenlijk lijkt het nu in de pubertijd zelfs erger te worden. Wonden die geslagen zijn worden uitvergroot. Hij kan met zijn gevoelens geen kant op.
Het is alsof mensen ruiken dat hij gepest is. En het 'bijzondere' is het is een hele leuke vent om te zien. Meiden zijn bijvoorbeeld gek op hem. Hij is getalenteerd en weet altijd heel veel is altijd al een praatpaal voor anderen geweest en heeft momenteel veel gay vriendinnen die hij helpt met uit de kast komen etc maar hij blijft gepest worden. Hij trekt het zich ook heel erg aan. Hij voelt zich ook erg snel afgewezen. Zijn onzekerheid zit gewoon heel erg diep
Maar sociale media is een vloek en een zegen. Momenteel ligt hij weer in bed met zijn telefoon. Reddit. Discord. Youtube, Postcast. Maar we krijgen hem niet beneden. Niet met lekkere hapjes of zijn lievelings films/series (starwars of topgear) en niet met zijn lievelingseten (een kaasplank en heel veel broodjes met lekkere dipjes)
Hij wordt alleen al boos als we op zijn deur kloppen. Ga weg! roept hij. Laat me met rust en controleer me niet de hele tijd.
Als we hem met rust laten (ook geprobeerd) dan ligt hij echt de hele dag in zijn nes tot spierpijn aan toe en belt ons om eten voor de deur te zetten. Dat is ook niet wat we willen. We hebben schema's opgehangen met zijn eigen gemaakte regels maar hij houdt zich nergens aan en rukt de schema's van de muur. Vooral zijn eenzaamheid en het gepest online en zijn niet los kunnen laten en steeds maar hopen geaccepteerd te worden breekt ons als ouders op. Elke nacht ligt hij bij ons in bed. En elke nacht hebben we drama met hem.
Het is heftig om gepest te worden en te.zijn. Ik hebner EMDR voor gehad. Het idee dat je niet goed genoeg bent blijft aanwezig. Gelukkig nu bij mij erg minimaal. Daarom raakt het je wezen omdat je zelfbeeld bepaald wordt door wat anderen vinden. Terwijl het vanuit jezelf dient te komen. En aangezien er veel anderen zijn vreet het energie omdat je telkens op je hoede bent en je probeert aan te passen naar het goeddunken van de ander.
Ik zou toch proberen een interventie op te zetten met de therapeuten en goede vrienden van hem.
Dat jullie merken dat het niet goed gaat en dat er iets moet veranderen omdat dit zo niet gaat.
Het is zo pijnlijk en bij hem nog steeds actief. Hij zal moeten rouwen om wat er (gebeurd.) Voor zichzelf de ernst ervan in gaan zien en hoe dit hem belemmerd zijn eigen leven te lijden. Hij mag gaan ontdekken wie hij zelf is en waar zijn grenzen zijn. Deze weer leren kennen. En dat hele proces vraagt van hem de motivatie en voldoende lef (meer dan de angsten) om dit aan te gaan.
Nu gaat hij er omheen, staat hij op stand overleven. Maar dit gaat hij niet eeuwig volhouden lijkt mij
Veel sterkte echt rot
zaterdag 2 januari 2021 om 19:07
To is er een diagnostisch onderzoek uitgevoerd? Voornamelijk om goed een beeld te kunnen vormen en zo ook de passende hulp te kunnen bieden?? Is de betrokken hulpverlening wel passend?
Mij lijkt dat je iemand dient te hebben die door dat verbale geklets van hem heen kan prikken. Want ik vermoed dat hij mogelijk overschat wordt aangezien hij verbaal zo sterk is. Maar mogelijk is hij sociaal en/ of emotioneel veel minder sterk en nekt hem dat
Mij lijkt dat je iemand dient te hebben die door dat verbale geklets van hem heen kan prikken. Want ik vermoed dat hij mogelijk overschat wordt aangezien hij verbaal zo sterk is. Maar mogelijk is hij sociaal en/ of emotioneel veel minder sterk en nekt hem dat
zaterdag 2 januari 2021 om 20:12
Iedereen bedankt voor de reacties. We hebben een gesprek gehad met huisarts en hulpverlening afgelopen dagen en er zijn verschillende punten:
-Hij is niet erg genoeg (helaas) voor een crisis opname. Ik heb het niet bedacht maar dit is wat zij nu inschatten
-Meer hulp nu is niet wenselijk want er is genoeg en het kan ook teveel worden.
Antwoorden voor jullie: ja er is diagnostisch onderzoek verricht dat rapport is echter wel ouder en in de tussentijd zijn er vermoedens uitgesproken en weer van tafel geveegd aangezien hij niet meewerkt met nieuw onderzoek.
Zoon is overduidelijk een gecompliceerde geteste UHB'er (uitzonderlijk hoogbegaaf) en heeft in zijn korte leven meermaals te maken gehad met misdiagnoses. Hij voelt zich daardoor misplaatst en onbegrepen.
De hulpverlening die we nu hebben is eindelijk passend maar het probleem is er niet ineens door opgelost. Helaas speelt corona daar een hele grote rol in afgelopen jaar
Er is zeker iemand die door zijn verbale sterkte heenprikt maar hij is ook erg wantrouwend en onzeker en wordt heel gauw overschat. Zoals wij van de week hebben gehoord is dat hij - verbaal zijn biologische leeftijd ver maar dan ook heel ver vooruit is en - hij sociaal emotioneel ook vooruit loopt maar niet zo ver als dat hij verbaal vooruit loopt waardoor er alsnog een hiaat is ontstaan. Tel daarbij op dat de verwachtingen (vooral vanuit hemzelf) torenhoog zijn (hij heeft klassen overgeslagen en doet een bepaald soort onderwijs met verbreding etc )maar lijkt alsnog uit te gaan vallen. Er is contact met andere vormen van 'onderwijs' om zijn schooltrauma niet groter te doen laten worden en ergens zijn motivatie weer te triggeren. Er moet zacht gezegt shit geownd worden. Onze zoon leert niet van op zijn bek gaan. Hij gaat daar juist aan kapot. Hij leert op een geheel andere manier en daar zijn wij ook heel erg zoekende naar. We hebben meerdere hb specialisten daarvoor al geraadpleegd en hebben er letterlijk stad en land voor afgereisd.
We moeten als ouders de juiste balans zien te vinden door wel beschikbaar te zijn maar hem niet op zijn huid te zitten. Dus niet 'aan zijn lot over laten' maar laten voelen dat we er zijn als hij ons nodig heeft. Zelf met een hulpvraag komen. Nu hebben we gemerkt dat er dan eigenlijk niets komt en dat vinden wij heel moeilijk. Onze zoon heeft grote faalangst en is ontzettend rigide en koppig en derhalve extreem moeilijk te behandelen. Men loopt nu in de hulpverlening volgens mij ook een beetje tegen hun grenzen aan en dat boezemt ons echt wel angst in. Want wat is het volgende? We vrezen met groot vrezen dat hij een schooluitvaller gaat worden zoals nog steeds (te vaak) gebeurt bij uhb.
Sociale media is een symptoom. We hopen echt dat als school voor hem weer begint hij die negatieve spiraal kan doorbreken. We hebben daar eerst onze hoop op gevestigd. Hij mag maandag weer komen. We zien wel hoe dat loopt. 1 stap per keer.
Momenteel krijgt hij sinds deze week 5 mg melatonine (ipv 3) tijdens het eten en hopen dat dat iig zijn nachtrust enigszins opkrikt.
Sorry als ik niet veel reageer. Ik ben aan het werk en zelf ook echt heel erg moe. Understatement of the year nu al wat mij betreft.
-Hij is niet erg genoeg (helaas) voor een crisis opname. Ik heb het niet bedacht maar dit is wat zij nu inschatten
-Meer hulp nu is niet wenselijk want er is genoeg en het kan ook teveel worden.
Antwoorden voor jullie: ja er is diagnostisch onderzoek verricht dat rapport is echter wel ouder en in de tussentijd zijn er vermoedens uitgesproken en weer van tafel geveegd aangezien hij niet meewerkt met nieuw onderzoek.
Zoon is overduidelijk een gecompliceerde geteste UHB'er (uitzonderlijk hoogbegaaf) en heeft in zijn korte leven meermaals te maken gehad met misdiagnoses. Hij voelt zich daardoor misplaatst en onbegrepen.
De hulpverlening die we nu hebben is eindelijk passend maar het probleem is er niet ineens door opgelost. Helaas speelt corona daar een hele grote rol in afgelopen jaar
Er is zeker iemand die door zijn verbale sterkte heenprikt maar hij is ook erg wantrouwend en onzeker en wordt heel gauw overschat. Zoals wij van de week hebben gehoord is dat hij - verbaal zijn biologische leeftijd ver maar dan ook heel ver vooruit is en - hij sociaal emotioneel ook vooruit loopt maar niet zo ver als dat hij verbaal vooruit loopt waardoor er alsnog een hiaat is ontstaan. Tel daarbij op dat de verwachtingen (vooral vanuit hemzelf) torenhoog zijn (hij heeft klassen overgeslagen en doet een bepaald soort onderwijs met verbreding etc )maar lijkt alsnog uit te gaan vallen. Er is contact met andere vormen van 'onderwijs' om zijn schooltrauma niet groter te doen laten worden en ergens zijn motivatie weer te triggeren. Er moet zacht gezegt shit geownd worden. Onze zoon leert niet van op zijn bek gaan. Hij gaat daar juist aan kapot. Hij leert op een geheel andere manier en daar zijn wij ook heel erg zoekende naar. We hebben meerdere hb specialisten daarvoor al geraadpleegd en hebben er letterlijk stad en land voor afgereisd.
We moeten als ouders de juiste balans zien te vinden door wel beschikbaar te zijn maar hem niet op zijn huid te zitten. Dus niet 'aan zijn lot over laten' maar laten voelen dat we er zijn als hij ons nodig heeft. Zelf met een hulpvraag komen. Nu hebben we gemerkt dat er dan eigenlijk niets komt en dat vinden wij heel moeilijk. Onze zoon heeft grote faalangst en is ontzettend rigide en koppig en derhalve extreem moeilijk te behandelen. Men loopt nu in de hulpverlening volgens mij ook een beetje tegen hun grenzen aan en dat boezemt ons echt wel angst in. Want wat is het volgende? We vrezen met groot vrezen dat hij een schooluitvaller gaat worden zoals nog steeds (te vaak) gebeurt bij uhb.
Sociale media is een symptoom. We hopen echt dat als school voor hem weer begint hij die negatieve spiraal kan doorbreken. We hebben daar eerst onze hoop op gevestigd. Hij mag maandag weer komen. We zien wel hoe dat loopt. 1 stap per keer.
Momenteel krijgt hij sinds deze week 5 mg melatonine (ipv 3) tijdens het eten en hopen dat dat iig zijn nachtrust enigszins opkrikt.
Sorry als ik niet veel reageer. Ik ben aan het werk en zelf ook echt heel erg moe. Understatement of the year nu al wat mij betreft.
zaterdag 2 januari 2021 om 20:22
https://blikophulp.nl/uitzonderlijk-hoogbegaafdheid/
https://www.projecttalent.be/blogs/125- ... e-krachten ( is wel Belgisch maar misschien heb je er wat aan )
Dit soort sites ken je vast al , toch ?
https://www.projecttalent.be/blogs/125- ... e-krachten ( is wel Belgisch maar misschien heb je er wat aan )
Dit soort sites ken je vast al , toch ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 2 januari 2021 om 20:38
Klopt maar alsnog bedankt.blijfgewoonbianca schreef: ↑02-01-2021 20:22https://blikophulp.nl/uitzonderlijk-hoogbegaafdheid/
https://www.projecttalent.be/blogs/125- ... e-krachten ( is wel Belgisch maar misschien heb je er wat aan )
Dit soort sites ken je vast al , toch ?
zaterdag 2 januari 2021 om 21:48
Inderdaad, het is niet zo aardig maar een rondje gaat nooit in een vierkant gat passen.viva-amber schreef: ↑30-12-2020 20:33Jij vraagt advies op het forum. Er is geen enkele reden om zo neerbuigende toon tegen ons aan te slaan.
De grenzen in jullie gezin zijn vervaagd. In de echte wereld wordt het gedram en gedreig van je zoon niet geaccepteerd, daar krijgt hij niet steeds zijn zin. Hij krijgt de kous op zijn kop, omdat er in de echte wereld wel grenzen bestaan.
Dus dat maar blijven willen en jezelf daarmee beschadigen, dan moet je als ouder ingrijpen.
Ik kreeg zelf hier het advies om te focussen op wat er wel is en daarop verder te bouwen voor mijn eigen kind.
Ik denk dat de volgorde waarin hij zijn probleem wil oplossen nu omgekeerd is. Dus (buiten zijn schuld om) is kind onzeker geworden maar wil dingen die bij een zelfverzekerd persoon horen.
Daardoor gedraagt hij zich op een manier waarmee hij zichzelf meer beschadigt.
Er is nu niet geschikte hulpverlening, dat is ook niemands schuld maar wel realiteit.
Om hem daarom maar het gedrag te laten voortzetten vind ik vreemd.
Dus ik ben ook van het koor van alles inleveren, cold turkey.
Dat is ook kut maar dit is een enkeltje richting drama, en dan heb ik het niet over schooluitval maar ernstiger.
Hij draait zichzelf de put in.
zondag 3 januari 2021 om 08:26
Schooluitval is niet het einde van de wereld. Er zijn meer wegen, die naar Rome leiden. Het is gevaarlijk om als buitenstaander te oordelen en ik ben geen deskundige, maar ik mis vertrouwen in jullie kind. Is dat vertrouwen er bij jullie wel: dat hij uiteindelijk zijn weg wel zal vinden, al is het misschien via omwegen?Ellabella007 schreef: ↑02-01-2021 20:12Iedereen bedankt voor de reacties. We hebben een gesprek gehad met huisarts en hulpverlening afgelopen dagen en er zijn verschillende punten:
-Hij is niet erg genoeg (helaas) voor een crisis opname. Ik heb het niet bedacht maar dit is wat zij nu inschatten
-Meer hulp nu is niet wenselijk want er is genoeg en het kan ook teveel worden.
Antwoorden voor jullie: ja er is diagnostisch onderzoek verricht dat rapport is echter wel ouder en in de tussentijd zijn er vermoedens uitgesproken en weer van tafel geveegd aangezien hij niet meewerkt met nieuw onderzoek.
Zoon is overduidelijk een gecompliceerde geteste UHB'er (uitzonderlijk hoogbegaaf) en heeft in zijn korte leven meermaals te maken gehad met misdiagnoses. Hij voelt zich daardoor misplaatst en onbegrepen.
De hulpverlening die we nu hebben is eindelijk passend maar het probleem is er niet ineens door opgelost. Helaas speelt corona daar een hele grote rol in afgelopen jaar
Er is zeker iemand die door zijn verbale sterkte heenprikt maar hij is ook erg wantrouwend en onzeker en wordt heel gauw overschat. Zoals wij van de week hebben gehoord is dat hij - verbaal zijn biologische leeftijd ver maar dan ook heel ver vooruit is en - hij sociaal emotioneel ook vooruit loopt maar niet zo ver als dat hij verbaal vooruit loopt waardoor er alsnog een hiaat is ontstaan. Tel daarbij op dat de verwachtingen (vooral vanuit hemzelf) torenhoog zijn (hij heeft klassen overgeslagen en doet een bepaald soort onderwijs met verbreding etc )maar lijkt alsnog uit te gaan vallen. Er is contact met andere vormen van 'onderwijs' om zijn schooltrauma niet groter te doen laten worden en ergens zijn motivatie weer te triggeren. Er moet zacht gezegt shit geownd worden. Onze zoon leert niet van op zijn bek gaan. Hij gaat daar juist aan kapot. Hij leert op een geheel andere manier en daar zijn wij ook heel erg zoekende naar. We hebben meerdere hb specialisten daarvoor al geraadpleegd en hebben er letterlijk stad en land voor afgereisd.
We moeten als ouders de juiste balans zien te vinden door wel beschikbaar te zijn maar hem niet op zijn huid te zitten. Dus niet 'aan zijn lot over laten' maar laten voelen dat we er zijn als hij ons nodig heeft. Zelf met een hulpvraag komen. Nu hebben we gemerkt dat er dan eigenlijk niets komt en dat vinden wij heel moeilijk. Onze zoon heeft grote faalangst en is ontzettend rigide en koppig en derhalve extreem moeilijk te behandelen. Men loopt nu in de hulpverlening volgens mij ook een beetje tegen hun grenzen aan en dat boezemt ons echt wel angst in. Want wat is het volgende? We vrezen met groot vrezen dat hij een schooluitvaller gaat worden zoals nog steeds (te vaak) gebeurt bij uhb.
Sociale media is een symptoom. We hopen echt dat als school voor hem weer begint hij die negatieve spiraal kan doorbreken. We hebben daar eerst onze hoop op gevestigd. Hij mag maandag weer komen. We zien wel hoe dat loopt. 1 stap per keer.
Momenteel krijgt hij sinds deze week 5 mg melatonine (ipv 3) tijdens het eten en hopen dat dat iig zijn nachtrust enigszins opkrikt.
Sorry als ik niet veel reageer. Ik ben aan het werk en zelf ook echt heel erg moe. Understatement of the year nu al wat mij betreft.
Ik lees vooral over heel veel hulpverlening en zoektochten daarnaar. Een keerzijde van hulpverlening is dat een kind/persoon het idee kan krijgen dat er iets mis is met hem of haar.
