Kinderen
alle pijlers
Samengesteld gezin, Stiefmoeder kan niet overweg met dochter
maandag 6 mei 2019 09:52
Hallo,
Ik heb een probleem.
Ik heb heel bewust een relatie gekregen met een man die al een dochtertje had uit zijn vorige relatie.
In het begin ging dit ook goed, het was wennen voor mij maar ik kon het hebben.
Totdat ik me steeds meer ging ergeren aan bepaalde dingen, wat voornamelijk in het gedrag zat van vader en kind.
Het dochtertje is overigens 5 jaar. En heeft totaal geen problemen met mij, pakt juist super lief steeds mijn hand als we bijvoorbeeld gaan wandelen.
Of als ze opgehaald wordt door haar vader omdat ze bij haar moeder is geweest, vraagt ze in de auto gelijk of ik er ook ben.
Het probleem ligt dus echt bij mij. Ik merk dat ik mij erger en toch jaloers ben denk ik. Zou niet weten waarom ik mij anders erger.
Wanneer ze bijvoorbeeld sochtends bij ons in bed kruipt. Of continu papa's aandacht vraagt. Papa doet alles voor haar en ze hoeft maar iets te vragen of hij staat voor haar klaar. Dit heb ik ook met hem besproken en hij denkt dat die zich schuldig voelt richting haar, omdat die haar geen echt gezin kan bieden en ze dus nu in twee samengestelde gezinnen leeft.
Het zit hem denk ik vooral in de opvoeding waar ik me mateloos aan stoor. Om het maar even heel onaardig te zeggen, ik vind haar verwend.
Ik wil mij niet bemoeien met de opvoeding, want ik ben haar moeder niet.
Maar dit zorgt er bijna wel voor dat ik een hekel aan haar begin te krijgen.
Ik schaam me daar wel voor, want diep van binnen weet ik dat het pas een kind van 5 jaar is.
Toch weet ik niet hoe ik dit nu het beste aan kan passen.
Haar vader en ik hebben er wel gesprekken over, maar toch blijft die ''hekel/ergenis'' bestaan.
Het staat echt tussen ons in, en ik merk dat we uit elkaar groeien.
Heeft iemand tips?
Ik heb een probleem.
Ik heb heel bewust een relatie gekregen met een man die al een dochtertje had uit zijn vorige relatie.
In het begin ging dit ook goed, het was wennen voor mij maar ik kon het hebben.
Totdat ik me steeds meer ging ergeren aan bepaalde dingen, wat voornamelijk in het gedrag zat van vader en kind.
Het dochtertje is overigens 5 jaar. En heeft totaal geen problemen met mij, pakt juist super lief steeds mijn hand als we bijvoorbeeld gaan wandelen.
Of als ze opgehaald wordt door haar vader omdat ze bij haar moeder is geweest, vraagt ze in de auto gelijk of ik er ook ben.
Het probleem ligt dus echt bij mij. Ik merk dat ik mij erger en toch jaloers ben denk ik. Zou niet weten waarom ik mij anders erger.
Wanneer ze bijvoorbeeld sochtends bij ons in bed kruipt. Of continu papa's aandacht vraagt. Papa doet alles voor haar en ze hoeft maar iets te vragen of hij staat voor haar klaar. Dit heb ik ook met hem besproken en hij denkt dat die zich schuldig voelt richting haar, omdat die haar geen echt gezin kan bieden en ze dus nu in twee samengestelde gezinnen leeft.
Het zit hem denk ik vooral in de opvoeding waar ik me mateloos aan stoor. Om het maar even heel onaardig te zeggen, ik vind haar verwend.
Ik wil mij niet bemoeien met de opvoeding, want ik ben haar moeder niet.
Maar dit zorgt er bijna wel voor dat ik een hekel aan haar begin te krijgen.
Ik schaam me daar wel voor, want diep van binnen weet ik dat het pas een kind van 5 jaar is.
Toch weet ik niet hoe ik dit nu het beste aan kan passen.
Haar vader en ik hebben er wel gesprekken over, maar toch blijft die ''hekel/ergenis'' bestaan.
Het staat echt tussen ons in, en ik merk dat we uit elkaar groeien.
Heeft iemand tips?
maandag 6 mei 2019 10:05
Ik vind je heel eerlijk. Je kunt goed reflecteren naar je eigen gedrag en gevoel. Hoe komt het dat het jou zo ergert? Wat roept het bij jou op?
Een kind van 5 kan natuurlijk niks aan haar opvoeding doen. Daar zijn haar ouders verantwoordelijk voor. Als je dat zo bedenkt, is het voor haal heel sneu dat jij je zo ergert, terwijl ze jou duidelijk wel heel lief vindt. Wees blij. Het kan ook anders.
Jij bent de volwassene. Laat haar aub niks merken van jouw ergernis.
Een kind van 5 kan natuurlijk niks aan haar opvoeding doen. Daar zijn haar ouders verantwoordelijk voor. Als je dat zo bedenkt, is het voor haal heel sneu dat jij je zo ergert, terwijl ze jou duidelijk wel heel lief vindt. Wees blij. Het kan ook anders.
Jij bent de volwassene. Laat haar aub niks merken van jouw ergernis.
maandag 6 mei 2019 10:09
Maak het uit. En als je straks een kind van jezelf hebt, kijk dan nog eens terug op je gedrag. Want je zal dan merken dat er niets abnormaals is aan 's ochtends bij je ouders in bed kruipen en eindeloos om aandacht vragen. Dat doen die van ons ook, en wij zijn gewoon bij elkaar.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 6 mei 2019 10:09
Hier ben ik het wel mee eens.Madeliefjees schreef: ↑06-05-2019 10:03Maak het uit of ga latten. Laat dat kind niet de dupe worden van je jaloezie.
Ze is nog maar 5. Natuurlijk vraagt ze veel aandacht van haar vader.
Maar kom op, jaloerse gevoelens omdat ze in bed kruipt als ze bij jullie is?
En je geeft aan je niet met de opvoeding willen te bemoeien, maar je hebt al wel commentaar.
Ga voorlopig latten met de vader. Voor jullie allemaal beter.
maandag 6 mei 2019 10:13
Hoe kan ze continue zijn aandacht vragen als ze bij haar moeder is, naar school gaat en ca. 12 uur per etmaal slaapt??
Heerlijk toch? Sochtends in bed kruipen en knuffelen met papa.
Hier is de oudste echt gepikeerd wanneer ik al opgestaan ben. Samen even in het grote bed liggen, kletsen en knuffelen is het recept voor een goed begin van de dag.
Ga latten. En blijf zelf kinderloos. Want ook jouw eigen bloedjes zullen aandacht, warmte liefde en genegenheid zoeken.
Heerlijk toch? Sochtends in bed kruipen en knuffelen met papa.
Hier is de oudste echt gepikeerd wanneer ik al opgestaan ben. Samen even in het grote bed liggen, kletsen en knuffelen is het recept voor een goed begin van de dag.
Ga latten. En blijf zelf kinderloos. Want ook jouw eigen bloedjes zullen aandacht, warmte liefde en genegenheid zoeken.
maandag 6 mei 2019 10:14
Dit. Ik vind het heel goed dat je je eigen aandeel hierin ziet.Vesper- schreef: ↑06-05-2019 10:05Ik vind je heel eerlijk. Je kunt goed reflecteren naar je eigen gedrag en gevoel. Hoe komt het dat het jou zo ergert? Wat roept het bij jou op?
Een kind van 5 kan natuurlijk niks aan haar opvoeding doen. Daar zijn haar ouders verantwoordelijk voor. Als je dat zo bedenkt, is het voor haal heel sneu dat jij je zo ergert, terwijl ze jou duidelijk wel heel lief vindt. Wees blij. Het kan ook anders.
Jij bent de volwassene. Laat haar aub niks merken van jouw ergernis.
Waarom ben je zo jaloers? Hoe was jouw hechting met jouw vader? Heb je over dat soort dingen al eens nagedacht, waar dit vandaan kan komen?
Een kind zal altijd een grote plaats in iemands leven innemen. En zeker een kleutertje. Als ouders groei je daarin mee, maar als stiefmoeder stap je halverwege ineens in, en dan is het enorm wennen. Heel fijn dat het meisje jou zo leuk vindt, dat is een goede basis.
Ik zou met jezelf eens in conclaaf gaan waar er bij jou ergens pijn zit die nu geraakt wordt, en kijken of je daar iets mee kunt.
maandag 6 mei 2019 10:15
Zoiets dacht ik ook, maar jij legt het beter uit.MokThee schreef: ↑06-05-2019 10:14Dit. Ik vind het heel goed dat je je eigen aandeel hierin ziet.
Waarom ben je zo jaloers? Hoe was jouw hechting met jouw vader? Heb je over dat soort dingen al eens nagedacht, waar dit vandaan kan komen?
Een kind zal altijd een grote plaats in iemands leven innemen. En zeker een kleutertje. Als ouders groei je daarin mee, maar als stiefmoeder stap je halverwege ineens in, en dan is het enorm wennen. Heel fijn dat het meisje jou zo leuk vindt, dat is een goede basis.
Ik zou met jezelf eens in conclaaf gaan waar er bij jou ergens pijn zit die nu geraakt wordt, en kijken of je daar iets mee kunt.
maandag 6 mei 2019 10:20
Je ergert je aan de opvoeding die je vriend haar geeft en je neemt het haar kwalijk. Als je je al aan iemand zou moeten ergeren dan zou het je vriend zijn. Je kunt moeilijk van een vijfjarige verwachten dat ze zichzelf opvoedt of erom gaat vragen om minder verwend te worden o.i.d. Al vraag ik me af of hij haar inderdaad wel zo buitensporig verwent. Een kind van vijf heeft gewoon veel tijd en aandacht nodig, dat hoort erbij.
Ik zou inderdaad maar gaan latten, en dan maar afspreken als het meisje bij haar moeder is - en als je toch afspreekt als zij bij haar vader is, incalculeren dat de meeste aandacht naar haar gaat.
Ik zou inderdaad maar gaan latten, en dan maar afspreken als het meisje bij haar moeder is - en als je toch afspreekt als zij bij haar vader is, incalculeren dat de meeste aandacht naar haar gaat.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 6 mei 2019 10:25
Yep.MokThee schreef: ↑06-05-2019 10:14Dit. Ik vind het heel goed dat je je eigen aandeel hierin ziet.
Waarom ben je zo jaloers? Hoe was jouw hechting met jouw vader? Heb je over dat soort dingen al eens nagedacht, waar dit vandaan kan komen?
Een kind zal altijd een grote plaats in iemands leven innemen. En zeker een kleutertje. Als ouders groei je daarin mee, maar als stiefmoeder stap je halverwege ineens in, en dan is het enorm wennen. Heel fijn dat het meisje jou zo leuk vindt, dat is een goede basis.
Ik zou met jezelf eens in conclaaf gaan waar er bij jou ergens pijn zit die nu geraakt wordt, en kijken of je daar iets mee kunt.
Jaloerse stiefouders vinden het kind vaak verwend, maar weet dat het niet het kind is dat verwend is, maar dat jezelf eigenlijk op nr 1 wil staan, terwijl logischerwijs het kind gewoon nr 1 is.
maandag 6 mei 2019 10:28
+1
De vader doet precies wat iedere vader zou moeten doen.
Zijn kind staat op nummer 1 en zal (als het goed is) altijd op nummer 1 blijven staan.
Dat to dit niet kan accepteren zegt meer over haar an over het kind
maandag 6 mei 2019 10:32
Ik denk niet dat jij hier geschikt voor bent. Jaloers zijn op een 5 jarig meisje die haar vader al veel te vaak moet missen. Bizar vind ik het.
Mijn kinderen hoeven ons niet te missen los van normale werk en schooldagen. Maar ook mijn kinderen vragen de godganse dag aandacht. Dat is normaal. En bereid je maar voor dat gaat nog wel wat jaartjes door.
Mijn kinderen hoeven ons niet te missen los van normale werk en schooldagen. Maar ook mijn kinderen vragen de godganse dag aandacht. Dat is normaal. En bereid je maar voor dat gaat nog wel wat jaartjes door.
maandag 6 mei 2019 10:33
Dit lijkt me echt heftig voor je vriend. Ik hoop dat het hem lukt om zijn dochter op 1 te zetten en te houden waar ze hoort.
Ik vind het niet verwend klinken op wat je nu schrijft klinkt heel normaal maar verwend is ook een oordeel die subjectief is. Wat jij verwend vind hoeft voor een ander niet zo te zijn. En als het kind leuk en lief en gezellig is is met verwennen toch ook niets mis. Nu kan t nog!
Ik zou dit niet bij je vriend leggen als iets waar hij wat mee doet maar een verwijzing vragen naar een systeem therapeut en is je eigen kerncognities onder de loep nemen
Ik vind het niet verwend klinken op wat je nu schrijft klinkt heel normaal maar verwend is ook een oordeel die subjectief is. Wat jij verwend vind hoeft voor een ander niet zo te zijn. En als het kind leuk en lief en gezellig is is met verwennen toch ook niets mis. Nu kan t nog!
Ik zou dit niet bij je vriend leggen als iets waar hij wat mee doet maar een verwijzing vragen naar een systeem therapeut en is je eigen kerncognities onder de loep nemen
where ever you go, go with your heart
maandag 6 mei 2019 10:34
Dit. Zelfs als ze inderdaad verwend zou zijn, dan is dat de schuld van haar ouders. Je richt je negatieve gevoelens dus op de verkeerde.Susan schreef: ↑06-05-2019 10:20Je ergert je aan de opvoeding die je vriend haar geeft en je neemt het haar kwalijk. Als je je al aan iemand zou moeten ergeren dan zou het je vriend zijn. Je kunt moeilijk van een vijfjarige verwachten dat ze zichzelf opvoedt of erom gaat vragen om minder verwend te worden o.i.d. Al vraag ik me af of hij haar inderdaad wel zo buitensporig verwent. Een kind van vijf heeft gewoon veel tijd en aandacht nodig, dat hoort erbij.
Ik zou inderdaad maar gaan latten, en dan maar afspreken als het meisje bij haar moeder is - en als je toch afspreekt als zij bij haar vader is, incalculeren dat de meeste aandacht naar haar gaat.
Laat dit kind aub niet de dupe worden van jullie relatie. Als je niet met deze situatie om kan gaan is het beter de relatie te verbreken en een man te zoeken zonder kinderen.
maandag 6 mei 2019 10:34
Bizar? Nee hoor, heel eerlijk juist, om het zo te benoemen. En het is een natuurlijke emotie. Niks bizars aan.Owlette schreef: ↑06-05-2019 10:32Ik denk niet dat jij hier geschikt voor bent. Jaloers zijn op een 5 jarig meisje die haar vader al veel te vaak moet missen. Bizar vind ik het.
Mijn kinderen hoeven ons niet te missen los van normale werk en schooldagen. Maar ook mijn kinderen vragen de godganse dag aandacht. Dat is normaal. En bereid je maar voor dat gaat nog wel wat jaartjes door.
Dat jij het allemaal fantastisch geregeld hebt, wil niet zeggen dat een ander daar andere emoties bij mag hebben. De kunst is wat je met die emoties gaat doen. Erin zwelgen, of stappen zetten om ermee om te gaan. TO is juist goed bezig door de eerste stap te zetten: erkennen dat ze er iets mee moet doen.
