Kinderen
alle pijlers
Schoonmoeder geeft mijn dochter een pak voor haar broek
vrijdag 23 mei 2008 om 08:22
Ik zit met iets en ik hoef niet echt oplossingen, ik wil er gewoon eens over praten met mensen (moeders) die het volgende ook meegemaakt hebben want ik weet niet hoe ik moet reageren.
Mijn dochter is vier en het is een lieve meid. Ze heeft een eigen wil maar ik heb nog nooit opvoedingsproblemen met haar gehad, ze is eerder te lief (bijna een doetje soms) en verlegen dan brutaal en wild o.i.d.
Ze logeert regelmatig bij haar opa's en oma's en de laatste tijd gaat dat bij mijn schoonouders niet zo goed. Ze hebben haar erg, (heel erg) verwend en ze mag daar letterlijk alles. Ik heb al vaak uitgelegd dat ze dat niet begrijpt en dat ze grenzen nodig heeft. Helaas, ze nemen mijn man en mij als ouders niet serieus, nooit gedaan ook en slaan al onze regels en adviezen in de wind, geven ons kind veel te snoepen en cadeaus en zij bepaalt wat er gebeurt. Ik heb er begrip voor dat bij opa & oma andere regels gelden maar het is wel duidelijk dat het op den duur niet werkt als je zo'n kind de baas laat zijn.
Nu heeft ze van woensdag op donderdag bij haar opa & oma gelogeerd en was ze woensdagavond nog om kwart voor tien wakker, terwijl ze normaal gesproken om kwart voor zeven naar bed gaat en om zeven uur slaapt. Ze werd op een gegeven moment van vermoeidheid en opgefoktheid lastig en toen heeft mijn schoonmoeder haar een pak voor haar billen gegeven.
Dat vertelde ze me gisteren tussen neus en lippen door. Zelf hebben mijn man en ik onze dochter nog nooit geslagen en dat zijn we ook niet van plan. Het is helemaal geen kind wat een klap/tik 'nodig' heeft. Ze heeft zelfs al een jaar niet meer een paar minuutjes op de gang gezeten of zo, ze is heel volgzaam doorgaans.
Ik begrijp dat mijn schoonmoeder in wilde grijpen maar slaan dat gaat er bij mij niet in. Het gedrag van mijn dochter was in mijn ogen het resultaat van hun 'jij mag alles bij opa & oma' houding en dan uit frustratie gaan slaan als het niet gaat zoals je wil.....
Ik heb haar heel rustig gezegd wat ik er van vond maar van binnen kookte ik van woede. Ik heb ook gezegd dat de logeerpartijen vanaf nu verleden tijd zijn. Mijn man is het daarmee eens maar hij vond het moeilijk om er iets van te zeggen omdat zijn moeder volgens hem niet begrijpt wat ze fout heeft gedaan. In haar ogen is een pak voor haar broek heel gewoon en hoort het bij de opvoeding. Volgens hem zou ze nooit begrijpen waarom ik kwaad was.
Is het overdreven dat ik zo boos ben?
Hebben jouw ouders/schoonouders/andere familie je kind weleens fysiek gestraft en hoe reageerde je daar op?
Hoe is het nu met de verhouding met die persoon/en?
Hoe heb je het je kind uitgelegd of hoe hebt je er over gepraat?
Willen jullie even met me meedenken?
Bedankt alvast.
Mijn dochter is vier en het is een lieve meid. Ze heeft een eigen wil maar ik heb nog nooit opvoedingsproblemen met haar gehad, ze is eerder te lief (bijna een doetje soms) en verlegen dan brutaal en wild o.i.d.
Ze logeert regelmatig bij haar opa's en oma's en de laatste tijd gaat dat bij mijn schoonouders niet zo goed. Ze hebben haar erg, (heel erg) verwend en ze mag daar letterlijk alles. Ik heb al vaak uitgelegd dat ze dat niet begrijpt en dat ze grenzen nodig heeft. Helaas, ze nemen mijn man en mij als ouders niet serieus, nooit gedaan ook en slaan al onze regels en adviezen in de wind, geven ons kind veel te snoepen en cadeaus en zij bepaalt wat er gebeurt. Ik heb er begrip voor dat bij opa & oma andere regels gelden maar het is wel duidelijk dat het op den duur niet werkt als je zo'n kind de baas laat zijn.
Nu heeft ze van woensdag op donderdag bij haar opa & oma gelogeerd en was ze woensdagavond nog om kwart voor tien wakker, terwijl ze normaal gesproken om kwart voor zeven naar bed gaat en om zeven uur slaapt. Ze werd op een gegeven moment van vermoeidheid en opgefoktheid lastig en toen heeft mijn schoonmoeder haar een pak voor haar billen gegeven.
Dat vertelde ze me gisteren tussen neus en lippen door. Zelf hebben mijn man en ik onze dochter nog nooit geslagen en dat zijn we ook niet van plan. Het is helemaal geen kind wat een klap/tik 'nodig' heeft. Ze heeft zelfs al een jaar niet meer een paar minuutjes op de gang gezeten of zo, ze is heel volgzaam doorgaans.
Ik begrijp dat mijn schoonmoeder in wilde grijpen maar slaan dat gaat er bij mij niet in. Het gedrag van mijn dochter was in mijn ogen het resultaat van hun 'jij mag alles bij opa & oma' houding en dan uit frustratie gaan slaan als het niet gaat zoals je wil.....
Ik heb haar heel rustig gezegd wat ik er van vond maar van binnen kookte ik van woede. Ik heb ook gezegd dat de logeerpartijen vanaf nu verleden tijd zijn. Mijn man is het daarmee eens maar hij vond het moeilijk om er iets van te zeggen omdat zijn moeder volgens hem niet begrijpt wat ze fout heeft gedaan. In haar ogen is een pak voor haar broek heel gewoon en hoort het bij de opvoeding. Volgens hem zou ze nooit begrijpen waarom ik kwaad was.
Is het overdreven dat ik zo boos ben?
Hebben jouw ouders/schoonouders/andere familie je kind weleens fysiek gestraft en hoe reageerde je daar op?
Hoe is het nu met de verhouding met die persoon/en?
Hoe heb je het je kind uitgelegd of hoe hebt je er over gepraat?
Willen jullie even met me meedenken?
Bedankt alvast.
vrijdag 23 mei 2008 om 12:10
Ja precies, en dan nog niet eens een tik krijgen omdat ze iets stouts/verkeerds heeft gedaan. Maar alleen omdat ze oververmoeid zou zijn.
Mijn dochter zou daar inderdaad erg van slag door zijn.
Fien is zo ongeveer (wat ik erover gelezen heb) een zelfde soort typje als mijn dochter.
Kan ook wel voorstellen dat Fien zich nu schaamt.
Andere kinderen denken na een gesprek, ow ok dat was het klaar!
Maar ik weet dat bv dochter er nog een tijd mee zal lopen en bedenken en het op haar zelf zou betrekken.
Dochter is nu 9 en heeft nu al meer door dat niet iedereen leuk, lief en aardig is en dat ze ook nog steeds lief is als ze voor haarzelf opkomt.
Dus ik begrijp ook heel goed dat je een gesprek met dochter erover aan gaat en er later nog eens op terugkomt.
Mijn dochter zou daar inderdaad erg van slag door zijn.
Fien is zo ongeveer (wat ik erover gelezen heb) een zelfde soort typje als mijn dochter.
Kan ook wel voorstellen dat Fien zich nu schaamt.
Andere kinderen denken na een gesprek, ow ok dat was het klaar!
Maar ik weet dat bv dochter er nog een tijd mee zal lopen en bedenken en het op haar zelf zou betrekken.
Dochter is nu 9 en heeft nu al meer door dat niet iedereen leuk, lief en aardig is en dat ze ook nog steeds lief is als ze voor haarzelf opkomt.
Dus ik begrijp ook heel goed dat je een gesprek met dochter erover aan gaat en er later nog eens op terugkomt.
vrijdag 23 mei 2008 om 12:16
Als het een incident zou zijn geweest en er verder geen problemen waren zou ik zeggen: get over it. Je brengt je dochter zelf naar opa en oma en je kunt niet verwachten dat iemand jouw kind op 'precies' dezelfde manier opvoedt...Dat is haast onmogelijk. Het is hun huis en daar gelden hun regels. Het is moeilijk om op een juiste wijze te reageren op dit voorval omdat niet bekend is of oma wel heeft gewaarschuwd? Sloeg ze zomaar uit het niets? En was je dochter zelf helemaal van slag of viel het mee? Het gaat denk ik niet zozeer om het slaan zelf (al snap ik dat je daar tegen ageert omdat het tegen jouw manier van opvoeden indruist) maar om de verhoudingen tussen jullie? Jij voelt je niet serieus genomen en dat lijkt me inderdaad geen goede zaak...jammer dat je schoonouders zelf niet inzien dat ze hierdoor scheve verhoudingen veroorzaken.
Daarnaast vind ik het 'eerst verwennen' en dan raar opkijken als een kind grenzen gaat opzoeken ook bijzonder raar..Reuze verwarrend natuurlijk voor een kind.
Of een gesprek zou helpen, geen idee. Misschien wel, kun je even ventileren. Maar dan moet natuurlijk wel 'het kwartje vallen' bij je schoonouders en die garantie is er niet. Dat je dochter nu voorlopig even niet gaan logeren lijkt me een duidelijke boodschap..'wie niet horen wil, moet maar voelen', dat snappen ze hopelijk wel aangezien ze zelf deze tactiek toepassen
Daarnaast vind ik het 'eerst verwennen' en dan raar opkijken als een kind grenzen gaat opzoeken ook bijzonder raar..Reuze verwarrend natuurlijk voor een kind.
Of een gesprek zou helpen, geen idee. Misschien wel, kun je even ventileren. Maar dan moet natuurlijk wel 'het kwartje vallen' bij je schoonouders en die garantie is er niet. Dat je dochter nu voorlopig even niet gaan logeren lijkt me een duidelijke boodschap..'wie niet horen wil, moet maar voelen', dat snappen ze hopelijk wel aangezien ze zelf deze tactiek toepassen
vrijdag 23 mei 2008 om 12:42
Wat fijn om te lezen Winx. Je beschrijft mijn dochter inderdaad. Ze heeft net tegen me gezegd dat 'oma het niet expres deed', haar op haar billen slaan. Ze wil daarmee zeggen dat zij ook aandeel had in de schuld. Ik zal wel een enorme doos zijn maar dat vind ík dus ontroerend.
En ik ben er niet met haar over begonnen, ik heb er met niemand over gepraat waar zij bij was, daar komt ze dus zelf mee. Ze denkt er over na inderdaad en zit er mee.
vrijdag 23 mei 2008 om 14:04
Je bent geen doos omdat je dat ontroerend vindt. Jij krijgt een knoop in je maag omdat Fien denkt dat zij er een aandeel in heeft terwijl ze er helemaal totaal geen aandeel in heeft gehad. Dan denk ik, kind je kán er helemaal niets aan doen maar dat is zo moeilijk om dat wijs te maken omdat ze er zelf wel van overtuigd zijn. Terwijl je honderd keer kan zeggen van niet. Ze snapt gewoon niet dat iemand dat zomaar doet, dus dan zal ik wel wat gedaan hebben, maarja wat.....en dat gaat dan in een kringetje rond.
Het aard van het beestje he.
Is vaak moeilijk omdat je het ook niet te zwaar wil maken maar ondertussen weet je wel dat ze erover nadenkt. Het blijft maar malen in het koppie.
En op de meest onverwachte momenten komt ze erop terug.
Heb het ook wel eens met dingen gehad dat ik dacht, jeetje meis dat je er al zo lang mee rond loopt.
Is Fien ook een heel sociaal meisje?
Dochter is heel sociaal, een goede eigenschap maar soms ook heel moeilijk voor haarzelf.
En ik begrijp mensen ook die zeggen van, joh dat je je dáár druk om maakt, wat is dat nou.
Voor andere stelt het niet veel voor en denken er verder niet meer aan maar voor haar is het een heel issue.
Het is juist goed als je er met haar over praat. Zeker als ze er zelf over begint.
Als je het wegwuift van, ja nou daar hebben we het al over gehad het is gebeurd en klaar nu, blijft ze denken omdat ze het wáárom wil begrijpen.
En dat pak voor d'r billen dat is om hels over te worden, maar het idee dat Fien daar zelf zo mee zit dat doet gewoon pijn.
Nog meer waarschijnlijk dan die billenkoek.
vrijdag 23 mei 2008 om 17:35
Hai Winx,
Dank je wel voor je reactie. Je hebt gelijk, dat het kind er zo mee zit vind ik echt triest.
Fien is heel verlegen. Ze kijkt de kat uit de boom en het duurt soms wel een tijdje voor ze zich wat vrijer voelt. Zelfs als ze iemand kent dan is ze in het begin nog een beetje verlegen. Ze is sociaal als ze eenmaal gewend is en dan gaat ze daar behoorlijk ver in. Zeggen dat je je niet lekker voelt betekent voor haar meteen een glaasje water halen.
Dat van dat druk maken over dingen, dat herken ik helemaal. Je vraagt je soms echt af waar ze het vandaan haalt en waar ze allemaal mee kan zitten.
Ik ben blij dat ik er over gepost heb op het forum, het helpt altijd wel om de boel op een rijtje te krijgen. Ik had het allemaal wel op orde maar was toch benieuwd hoe er werd aangekeken tegen een situatie als deze.
Heb ik over reacties heengelezen van mensen die wel fysiek werden gestraft door grootouders of anderen? Volgens mij niet. Het is dus best bijzonder als ik het zo inventariseer. En dat vermoeden had ik al....
Dank je wel voor je reactie. Je hebt gelijk, dat het kind er zo mee zit vind ik echt triest.
Fien is heel verlegen. Ze kijkt de kat uit de boom en het duurt soms wel een tijdje voor ze zich wat vrijer voelt. Zelfs als ze iemand kent dan is ze in het begin nog een beetje verlegen. Ze is sociaal als ze eenmaal gewend is en dan gaat ze daar behoorlijk ver in. Zeggen dat je je niet lekker voelt betekent voor haar meteen een glaasje water halen.
Dat van dat druk maken over dingen, dat herken ik helemaal. Je vraagt je soms echt af waar ze het vandaan haalt en waar ze allemaal mee kan zitten.
Ik ben blij dat ik er over gepost heb op het forum, het helpt altijd wel om de boel op een rijtje te krijgen. Ik had het allemaal wel op orde maar was toch benieuwd hoe er werd aangekeken tegen een situatie als deze.
Heb ik over reacties heengelezen van mensen die wel fysiek werden gestraft door grootouders of anderen? Volgens mij niet. Het is dus best bijzonder als ik het zo inventariseer. En dat vermoeden had ik al....
vrijdag 23 mei 2008 om 21:18
vrijdag 23 mei 2008 om 21:28
Hier werd ik als kind een beutje fysiek gestraft door mijn oma (tik op de hand met een vork als ik niet netjes at).
Mijn eigen dochter die wel een logeert bij haar opa en oma, hebben haar geregeld op de gang gezet, en als ze zich stierlijk gedroeg ook wel eens gezegd als ze nu niet normaal ging doen ze een tik op de broek kon verwachten. Volgens mij is het er 1 x van gekomen.
Mijn eigen dochter die wel een logeert bij haar opa en oma, hebben haar geregeld op de gang gezet, en als ze zich stierlijk gedroeg ook wel eens gezegd als ze nu niet normaal ging doen ze een tik op de broek kon verwachten. Volgens mij is het er 1 x van gekomen.
vrijdag 23 mei 2008 om 21:34
vrijdag 23 mei 2008 om 21:45
Ha Leo,
Nou, daar zou je van opkijken. Mijn ex heeft mijn dochter (zelfde leeftijd) een blauwe plek geslagen en ik was verbaasd dat de reacties uit mijn omgeving niet altijd veroordelend waren. Soms een beetje verbaasd dat ik er zo over viel, soms zelfs een beetje vergoeilijkend. Nu is dat natuurlijk een ouder, dus maakt misschien een verschil, maar ik stelde vast dat tamelijk veel mensen zichzelf erin herkenden. Kind trekt het bloed onder je nagels vandaag, je verliest even je zelfbeheersing en tik. Het is de beste ouders wel eens overkomen.
Het is zeker een verschil als een ander dat doet, maar misschien speelt dat vergoeilijkende gevoel van "daar kan een kind best tegen" wel mee bij ouders die hun kind ook wel eens een tik hebben verkocht.
Ga in therapie!
vrijdag 23 mei 2008 om 21:55
Eleonora, om heel eerlijk te zijn verschillen onze meningen denk ik een klein beetje. In de basis sta ik afkeurend ten opzichte van elke vorm van geweld. Maar zoals ik zelf al eerder aangaf, heb ik respect voor ouders/opvoeders die het afkunnen zonder die corrigerende tik, want mij lukt het namelijk niet. Nu denk ik dat dat wel erg afhangt van het soort kindje, getuige jouw uitleg over hoe je dochter is. En ik ben het ook niet eens met de manier waarop jij omschrijft dat je schoonouders met je dochter omgaan (eerst grenzeloos en vervolgens een keiharde onbegrijpelijke grens) en dat je het daarover wilt hebben vind ik logisch.
Maar mijn dochter nemende, weet ik dat ze (ze is drie) bij momenten grenzeloos vervelend kan zijn. We hebben het dan niet over een dagje, nee, dan hebben we het over een piek van weken. Dochter is qua vervelend gedrag heel erg periodiek. Wekenlang supermakkelijk en tam en dan krijgt ze inene de kolder in d'r kop (misschien een groeistuipje, dat de wereld inene weer nieuwe indrukken oplevert waar ze mee moet dealen) en die kolder duurt dan wel eens drie weken.
Drie weken waarin er dan bijna geen land met haar te bezeilen valt! Dan ben je het waarschuwen en op de gang zetten na verloop van tijd goed zat hoor, dat kan ik je meegeven.
En dan geldt inderdaad wel eens de opmerking, wie niet horen wilt, moet maar voelen. En als dat ook zo bij haar opa en oma is waar ze dan een weekend is en zich echt laat gaan in gedrag en ze reageert niet goed op waarschuwingen of uit laten razen in de gang, vind ik het hen niet kwalijk te nemen als ze zeggen 'nog 1 keer en dan krijg je een tik'.
Want gek genoeg luistert ze daar vaak wel naar (ook niet altijd, maar dan is ze meestal gewoon echt moe en dan is het antwoord beter haar op bed te leggen, want dan is ze dus eigenlijk aan het eind van haar latijn en kan ze beter uitrazen om een kwartier later uitgeput in slaap te vallen).
Dus ik was niet bepaald geschokt toen schoonouders dit vertelden, want ik ken mijn eigen dochter natuurlijk ook wel. Ik waardeer hun eerlijkheid en erkenning van machteloosheid daarin dan ook.
Maar mijn dochter nemende, weet ik dat ze (ze is drie) bij momenten grenzeloos vervelend kan zijn. We hebben het dan niet over een dagje, nee, dan hebben we het over een piek van weken. Dochter is qua vervelend gedrag heel erg periodiek. Wekenlang supermakkelijk en tam en dan krijgt ze inene de kolder in d'r kop (misschien een groeistuipje, dat de wereld inene weer nieuwe indrukken oplevert waar ze mee moet dealen) en die kolder duurt dan wel eens drie weken.
Drie weken waarin er dan bijna geen land met haar te bezeilen valt! Dan ben je het waarschuwen en op de gang zetten na verloop van tijd goed zat hoor, dat kan ik je meegeven.
En dan geldt inderdaad wel eens de opmerking, wie niet horen wilt, moet maar voelen. En als dat ook zo bij haar opa en oma is waar ze dan een weekend is en zich echt laat gaan in gedrag en ze reageert niet goed op waarschuwingen of uit laten razen in de gang, vind ik het hen niet kwalijk te nemen als ze zeggen 'nog 1 keer en dan krijg je een tik'.
Want gek genoeg luistert ze daar vaak wel naar (ook niet altijd, maar dan is ze meestal gewoon echt moe en dan is het antwoord beter haar op bed te leggen, want dan is ze dus eigenlijk aan het eind van haar latijn en kan ze beter uitrazen om een kwartier later uitgeput in slaap te vallen).
Dus ik was niet bepaald geschokt toen schoonouders dit vertelden, want ik ken mijn eigen dochter natuurlijk ook wel. Ik waardeer hun eerlijkheid en erkenning van machteloosheid daarin dan ook.
vrijdag 23 mei 2008 om 22:00
Ik heb het toen ook aan mijn dochter gevraagd en die zei van niet. En dat haar oudere zusje ook wel eens geslagen werd. Maar als Fien zich schaamt, dan zal ze dat misschien niet willen zeggen. [grrr, ik word gewoon plaatsvervangend kwaad als ik eraan denk dat iemand lief Fientje geslagen heeft :mad:]
Kinderen denken dat de wereld om hen draait. Als iemand hen slaat of iets anders vervelends doet, komt dat dus door hen. Als oma duidelijk boos was, dan denkt Fientje dat ze zich heel slecht heeft gedragen en dat het slaan dus haar schuld was. Ze verdiende straf.
Ik heb op dit incident gereageerd door direct uit te leggen dat dat niet mag, dat grote mensen kinderen nooit mogen slaan. Dat mag niet van de politie. Grote mensen mogen elkaar ook niet slaan, maar kinderen al helemaal niet. Waarom niet? Omdat grote mensen sterker zijn dan kinderen en dat is niet eerlijk. Slaan mag NOOIT (dit met fikse nadruk). Ook niet als je stout bent. Het maakt niet uit hoe stout je bent geweest, dan krijg je straf maar slaan mag nooit.
Mijn situatie ligt wat anders, ik kan mijn kind niet beschermen door erbij te blijven als ze naar haar vader gaat, dus ik vind het belangrijk haar weerbaar te maken. Dus ik heb beide kinderen uitgelegd wat ze moeten doen als zoiets zich voordoet. Ik heb uitgelegd dat er een kring van grote mensen om ze heen staat (mama, papa, juf, oppas, dokter, buurvrouw, opa, oma enz.). Die grote mensen houden allemaal van ze en willen ze beschermen. Die weten ook allemaal dat ze een kind nooit mogen slaan. Maar soms kan een van die grote mensen dat wel eens vergeten. En dan slaan ze toch. Dan moet je naar een van de andere grote mensen uit de kring gaan om het te vertellen. Je mag zelf weten wie, maar je moet het aan iemand vertellen.
Bij mij speelt natuurlijk de scheiding mee, dus ik wilde ze hiermee duidelijk maken dat dit niet alleen over papa ging en ze naar mij moesten komen als het nog eens gebeurde, maar dat het een algemene regel is en niet iets tussen papa en mama (waardoor we ruzie zouden kunnen krijgen). Misschien is Fien ook wel bang dat jij boos wordt op oma en wil ze daarom verder niets zeggen?
liefs,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 23 mei 2008 om 22:01
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
(wat ik veel minder begreep, was de keiharde klap in mijn gezicht van mijn moeder toen ik 12 was en (kennelijk?) brutaal reageerde. Ik voel die handafdruk nog bijna op mijn wang staan als ik er aan denk...(overigens is de band met mijn moeder prima hoor)
vrijdag 23 mei 2008 om 22:07
@ Intiem
Ik sprak een goede vriendin van mij, met een zoon van vijf en het ging natuurlijk ook over dit voorval. Zij heeft haar zoon ook weleens een klap op zijn billen gegeven en hem daarna naar boven gestuurd. Ik ken haar heel goed, ik ken haar zoon en haar zoons karakter en temperament en ik kan het me best voorstellen dat ze hem weleens een vledder heeft gegeven. Ik zie het mezelf niet doen maar ik kan me haar standpunt goed voorstellen, laat ik het zo zeggen. Het is dus niet zo dat ik iedereen die er anders over denkt dan ik, een kindermishandelaar vind of zo. Dat ligt heus een stuk genuanceerder.
Daarom beschreef ik in mijn eerste posting dus ook het karakter van mijn dochter, om aan te geven dat zijn niet bij de categorie kinderen behoort die je weleens het bloed onder de nagels vandaan halen, zoals jij beschrijft. We verschillen inderdaad want ik ben gewoon tegen slaan maar ik begrijp best dat je als moeder of vader ook maar gewoon een mens bent en als het je te veel wordt, je dan een keer uithaalt.
Jij zegt terecht, ik kén mijn dochter en dat zeg ik ook. Ik ken de mijne als mijn broekzak en ik zie helemaal voor me hoe ze overstuur raakte toen ze om half 10 's avonds nog niet sliep en van haar kop tot kont volzat met chocola en andere suikertroep. En dán slaan terwijl je het eerst verpest hebt, dat vind ik onredelijk.
Op zich vind ik (maar dat is heel persoonlijk dus) slaan not done maar ik begrijp de corrigerende tik wel, alleen niet in het geval van mijn dochter en niet van oma.
Ik sprak een goede vriendin van mij, met een zoon van vijf en het ging natuurlijk ook over dit voorval. Zij heeft haar zoon ook weleens een klap op zijn billen gegeven en hem daarna naar boven gestuurd. Ik ken haar heel goed, ik ken haar zoon en haar zoons karakter en temperament en ik kan het me best voorstellen dat ze hem weleens een vledder heeft gegeven. Ik zie het mezelf niet doen maar ik kan me haar standpunt goed voorstellen, laat ik het zo zeggen. Het is dus niet zo dat ik iedereen die er anders over denkt dan ik, een kindermishandelaar vind of zo. Dat ligt heus een stuk genuanceerder.
Daarom beschreef ik in mijn eerste posting dus ook het karakter van mijn dochter, om aan te geven dat zijn niet bij de categorie kinderen behoort die je weleens het bloed onder de nagels vandaan halen, zoals jij beschrijft. We verschillen inderdaad want ik ben gewoon tegen slaan maar ik begrijp best dat je als moeder of vader ook maar gewoon een mens bent en als het je te veel wordt, je dan een keer uithaalt.
Jij zegt terecht, ik kén mijn dochter en dat zeg ik ook. Ik ken de mijne als mijn broekzak en ik zie helemaal voor me hoe ze overstuur raakte toen ze om half 10 's avonds nog niet sliep en van haar kop tot kont volzat met chocola en andere suikertroep. En dán slaan terwijl je het eerst verpest hebt, dat vind ik onredelijk.
Op zich vind ik (maar dat is heel persoonlijk dus) slaan not done maar ik begrijp de corrigerende tik wel, alleen niet in het geval van mijn dochter en niet van oma.
vrijdag 23 mei 2008 om 22:11
Het schiet me nu te binnen dat kort na het eerste incident (lekkere timing) een vriendin van mij mijn dochter een pets verkocht, naar verluidt ook na onhandelbaar gedrag. (Zij was nog niet van dit incident op de hoogte.) Ik was toen in de kamer ernaast. Ik had wel wat ophef gehoord maar wist niet dat er geslagen was, dat vertelde mijn vriendin me later. Dochterlief liet niets los. Ik was vooral gezien de timing en mijn boodschap aan dochter dat slaan nooit mag, niet blij. Ik heb mijn vriendin duidelijk gemaakt dat ik niet wil dat mijn kind geslagen wordt, niet door mij, niet door hun vader, door niemand niet.
Ga in therapie!
vrijdag 23 mei 2008 om 22:16
vrijdag 23 mei 2008 om 22:18
@ my sweet Dubio
Maar ga je nog wel met haar om?
Dat lijkt me namelijk zo moeilijk in het geval van een vriendin. Mijn schoonouders worden nooit mijn favoriete mensen op de wereld maar ze kwamen mee met mijn man, ze horen bij mijn leven en ik neem ze verder zoals ze zijn maar een vriendin kies je zelf uit. Was dat niet lastig voor je?
Maar ga je nog wel met haar om?
Dat lijkt me namelijk zo moeilijk in het geval van een vriendin. Mijn schoonouders worden nooit mijn favoriete mensen op de wereld maar ze kwamen mee met mijn man, ze horen bij mijn leven en ik neem ze verder zoals ze zijn maar een vriendin kies je zelf uit. Was dat niet lastig voor je?
vrijdag 23 mei 2008 om 22:27
Nou kijk en daar ligt nu juist ook mijn probleem....
Je kunt het geloven of niet maar mijn schoonouders zullen die verbanden nooit leggen, suiker > energie > kind valt niet in slaap. De simpelste zaken zijn ze niet bekend of ze willen er gewoon niet aan. Dat is dus precies altijd mijn - met een groot woord - strijd als het gaat om regels en zo.
Mijn man zegt dat het vroeger niet zo was maar dat sinds ze kleinkinderen hebben (ze hebben er nog één, die is nu achttien), ze daarin veranderd zijn. Van voedingsstoffen, vetten, suikers, calorieën en zo weten ze niks en mijn schoonvader zal bijvoorbeeld nooit water drinken als het niet per se moet. 'Water doet de palen rotten' is zijn stokpaard, net als dat hij mijn man gerust twee halve liters bier aanbiedt terwijl hij nog moet rijden. Dat soort natuurwetten, daar heeft mijn schoonvader niks mee te maken, hij gelooft in de Heer en stelt daar zijn vertrouwen in en klaar.
Daarom is het zo moeilijk om tot ze door te dringen.
En nog een bijna ongelooflijk ding (als je mijn beschrijving gelezen hebt denk je misschien want een hork maar); mijn dochter vind haar opa fan-tas-tisch en hij lééft voor zijn kleindochter.
Ze worden alleen te oud om zich nog in te kunnen leven in de geest van een klein kind. Ze kunnen het, zoals Bianca al schreef eigenlijk niet meer aan en alleen daarom al is het nu genoeg met dat logeren. We zijn er - en dat trek ik naar mij en mijn man toe - gewoon te lang mee doorgegaan. Het moest een keer misgaan en dat was eergisteren.
vrijdag 23 mei 2008 om 22:38
Lieve Leo, ik heb alleen je openingspost nog maar gelezen dus weet niet of je er nog meer over verteld hebt, maar NEE, ik vind het niet overdreven dat je zo boos bent. Sterker nogL ik zou koken van woede als mijn moeder mijn kind een pak voor de billen zou geven. Wij slaan onze kinderen niet en wee het gebeente van een volwassene die dat wel doet. Maakt niet uit hoe vervelend het kind is, als jij niet wilt dat er gemept wordt, wordt er niet gemept.
.
vrijdag 23 mei 2008 om 22:44
Alleen al het feit dat ze voortdurend jouw aanwijzingen in de wind slaan, zou voor mij al voldoende reden zijn om de logeerpartijtjes niet 4 jaar te laten doorgaan. Een pak slaag zonder overleg met de ouder ligt in het verlengde van een dergelijke houding van schoonmama en had dus voorkomen kunnen worden. Laat het voor jou en voor hun een les zijn. Je praat hier wel over je eigen kind en hoe moeilijk het ook soms is -- ik kan het weten -- eerst komt het kind, met jullie, en dan pas de grootouders.
zaterdag 24 mei 2008 om 00:12
Ja, dat kwam ook door de manier waarop ze ermee omging. Ze vertelde het mij eerlijk en gaf mij de gelegenheid te zeggen wat ik ervan vond. Ze respecteerde het dat ik zei dat ik niet wil dat het nog eens gebeurt. Het zou een ander verhaal zijn als het nog eens zou gebeuren, maar ik denk dat dat niet het geval zal zijn.
Ga in therapie!
