Kinderen
alle pijlers
Schuldgevoel naar zoontje
woensdag 25 april 2018 20:00
Ik ben even benieuwd wat jullie hierover denken....
De afgelopen tijd ben ik tot de conclusie gekomen dat ik mijn leven wat losser moet gaan leven van mijn ouderlijk gezin en me meer moet focussen op mijn eigen gezin. Mijn ouderlijk gezin is nogal wat ze noemen een 'kluwengezin'; we zien elkaar erg vaak,delen (bijna) alles met elkaar en als we bij elkaar zijn verval ik sterk in de kind-rol. Dit wil ik niet meer.
Nu kwam vorige week het idee ter sprake om met zijn allen een weekje weg te gaan. Ten eerste hebben wij daar momenteel het geld niet voor, want binnenkort hebben we een vrij dure verbouwing waar we geld voor opzij aan het zetten zijn en hebben zelf al een vakantie geboekt voor ons eigen gezin. Daarnaast lopen de ideeën van mijn eigen gezin (man + ik) en het ouderlijk gezin (mijn ouders + zus en zwager) over hoe een vakantie eruit zou moeten zien nogal uiteen. Mijn moeder en zus vinden dezelfde dingen leuk en mijn vader en zwager ook, en wij hangen daar dan een beetje bij en proberen ons zo goed mogelijk aan te passen, maar ons type vakantie is het niet echt.
Zoontje krijgt hier nog weinig van mee en geniet van alle aandacht en gezelligheid die erbij komt kijken.
Nu hebben wij dus besloten dat we dit keer niet meegaan tijdens het weekje weg. Voor mezelf vind ik dat niet erg, maar zoontje is er wel teleurgesteld over en vroeg vanmiddag waarom hij niet mee mocht. Ik voel me dan direct schuldig en verdrietig dat ik hem een leuk weekje vakantie ontneem.
Met mijn verstand weet ik wel dat teleurstelling ook voor mijn zoontje gewoon bij het leven hoort en dat ik toch echt hier een keer doorheen zal moeten om wat losser te komen, maar ik ben er tegelijk ook erg verdrietig over.
Wat vinden jullie?
De afgelopen tijd ben ik tot de conclusie gekomen dat ik mijn leven wat losser moet gaan leven van mijn ouderlijk gezin en me meer moet focussen op mijn eigen gezin. Mijn ouderlijk gezin is nogal wat ze noemen een 'kluwengezin'; we zien elkaar erg vaak,delen (bijna) alles met elkaar en als we bij elkaar zijn verval ik sterk in de kind-rol. Dit wil ik niet meer.
Nu kwam vorige week het idee ter sprake om met zijn allen een weekje weg te gaan. Ten eerste hebben wij daar momenteel het geld niet voor, want binnenkort hebben we een vrij dure verbouwing waar we geld voor opzij aan het zetten zijn en hebben zelf al een vakantie geboekt voor ons eigen gezin. Daarnaast lopen de ideeën van mijn eigen gezin (man + ik) en het ouderlijk gezin (mijn ouders + zus en zwager) over hoe een vakantie eruit zou moeten zien nogal uiteen. Mijn moeder en zus vinden dezelfde dingen leuk en mijn vader en zwager ook, en wij hangen daar dan een beetje bij en proberen ons zo goed mogelijk aan te passen, maar ons type vakantie is het niet echt.
Zoontje krijgt hier nog weinig van mee en geniet van alle aandacht en gezelligheid die erbij komt kijken.
Nu hebben wij dus besloten dat we dit keer niet meegaan tijdens het weekje weg. Voor mezelf vind ik dat niet erg, maar zoontje is er wel teleurgesteld over en vroeg vanmiddag waarom hij niet mee mocht. Ik voel me dan direct schuldig en verdrietig dat ik hem een leuk weekje vakantie ontneem.
Met mijn verstand weet ik wel dat teleurstelling ook voor mijn zoontje gewoon bij het leven hoort en dat ik toch echt hier een keer doorheen zal moeten om wat losser te komen, maar ik ben er tegelijk ook erg verdrietig over.
Wat vinden jullie?
woensdag 25 april 2018 20:40
Ik vind TO niet vijandig. Ze voelt zich gewoon opgelaten.Lil0u schreef: ↑25-04-2018 20:37Heb je wel door dat je ontzettend negatief bent? Wat hebben ze je nou werkelijk misdaan? Je meegevraagd voor een weekje weg? Dat is toch geen doodzonde?
Misschien iets meer dankbaar zijn dat je nog lieve familie hebt die zoiets organiseren en jouw gezin hiervoor uitnodigen? Dat je niet ingaat op de uitnodiging is prima, maar waarom die vijandigheid?
woensdag 25 april 2018 20:40
Je zult het wel niet geloven, maar mijn kinderen zijn ook weleens gewoon stil zonder scherm. Dan kleuren ze, of ze spelen ergens waar het mag. Ze bekeken al op jonge leeftijd bezienswaardigheden en ze luisteren als ik iets zeg. Natuurlijk kunnen ze niet dagen achtereen braaf 3 uur lunchen op een Spaans terras, maar dat kan ik zelf ook niet. Niet alle kinderen zijn draken, sommige zijn draakjes die meestentijds heel hanteerbaar zijn, als je maar een beetje afwisselt in je bezigheden.redbulletje schreef: ↑25-04-2018 20:37Die blijft stil op zn stoel zitten met een scherm terwijl de volwassenen praten?
woensdag 25 april 2018 20:40
Lil0u schreef: ↑25-04-2018 20:37Heb je wel door dat je ontzettend negatief bent? Wat hebben ze je nou werkelijk misdaan? Je meegevraagd voor een weekje weg? Dat is toch geen doodzonde?
Misschien iets meer dankbaar zijn dat je nog lieve familie hebt die zoiets organiseren en jouw gezin hiervoor uitnodigen? Dat je niet ingaat op de uitnodiging is prima, maar waarom die vijandigheid?
Ik zie niet echt vijandigheid, kun je me aangeven waar jij dat dan leest?
woensdag 25 april 2018 20:41
Wat ben jij onzeker meiske. Helemaal niet nodig. Jij mag zijn zoals jij bent. Ookal heb jij andere voorkeuren en interesses. En ookal matcht zus en zwager beter met pa en ma. Ze zijn net zo dol op jou en je gezin. En wanneer jullie op gezonde wijze samenleven kan dat worden geuit zonder met vingers te wijzen.Bumba1985 schreef: ↑25-04-2018 20:35Nee, ik ben ook zeker niet gaan miepen. Sterker nog: mijn moeder wilde het nog gaan overleggen maar ik heb gelijk gezegd dat ze dat niet meer hoeft te doen, omdat ik het ook wel begrijp. Ik heb liever dat zoontje niet meegaat dan dat er eventueel naar hem word uitgestraald dat ie een stoorzender is die ervoor zorgt dat de vakantie niet zo relaxed is als dat ze hadden gehoopt.
woensdag 25 april 2018 20:41
Een vakantie met een 4- jarige is natuurlijk heel anders dan met alleen volwassenen en jouw moeder zal dan waarschijnlijk degene zijn die het grootste deel van de zorg op zich moet nemen, dat is ook heel anders dan wanneer de ouders erbij zijn.
Ik snap heel goed dat je moeder hier niet op zit te wachten. Dan is het immers niet meer echt een vakantie, maar gewoon 24/7 de verantwoordelijkheid en zorg dragen voor een kind.
Verstandig dat zij haar grenzen zo goed aangeeft.
Ik snap heel goed dat je moeder hier niet op zit te wachten. Dan is het immers niet meer echt een vakantie, maar gewoon 24/7 de verantwoordelijkheid en zorg dragen voor een kind.
Verstandig dat zij haar grenzen zo goed aangeeft.
woensdag 25 april 2018 20:41
Bumba1985 schreef: ↑25-04-2018 20:35Nee, ik ben ook zeker niet gaan miepen. Sterker nog: mijn moeder wilde het nog gaan overleggen maar ik heb gelijk gezegd dat ze dat niet meer hoeft te doen, omdat ik het ook wel begrijp. Ik heb liever dat zoontje niet meegaat dan dat er eventueel naar hem word uitgestraald dat ie een stoorzender is die ervoor zorgt dat de vakantie niet zo relaxed is als dat ze hadden gehoopt.
Wat maak je er weer een onnodig drama van.
Echt, grow up en werk aan je issues.
woensdag 25 april 2018 20:42
Waarom wijs je haar gelijk af als ze zegt het te willen overleggen. En vul je dan in dat zoontje dan maar een stoorzender zou zijn. Wat ben je negatief. Jij claimt je ouders net zo hard als ze jou blijkbaar hebben gedaan.Bumba1985 schreef: ↑25-04-2018 20:35Nee, ik ben ook zeker niet gaan miepen. Sterker nog: mijn moeder wilde het nog gaan overleggen maar ik heb gelijk gezegd dat ze dat niet meer hoeft te doen, omdat ik het ook wel begrijp. Ik heb liever dat zoontje niet meegaat dan dat er eventueel naar hem word uitgestraald dat ie een stoorzender is die ervoor zorgt dat de vakantie niet zo relaxed is als dat ze hadden gehoopt.
woensdag 25 april 2018 20:43
Teleurgesteld vooral. Niet in mijn familie,maar in mezelf. Ergens speelt bij mij de gedachte dat ik een zeikerd ben. En een slechte moeder, want als ik een goede moeder was dan zou ik het toch wel voor mijn zoontje over hebben om mee te gaan, ondanks dat ik zelf wat losser wil komen van mijn ouderlijk gezin.
Overigens betekent wat losser bij ons gewoon dat het een normale band wordt zoals de meeste mensen met hun ouders hebben. Zoals het bij ons is, is té hecht. Ik stel me veel te afhankelijk op van hun mening en ideeën. Om daar wat losser van te komen moet ik echt actie gaan ondernemen en een van de dingen die ik niet meer wil is constant bang zijn dat ik hun liefde verspeel als ik niet overal in meega. Dat is iets wat vanuit mezelf komt, niet vanuit hun, overigens.
woensdag 25 april 2018 20:43
woensdag 25 april 2018 20:46
Jeetje Bumba, wat maak jij het jezelf moeilijk. Een kind moet leren omgaan met teleurstellingen en dat je niet alles krijgt wat je graag zou willen. Ik vind het best bijzonder dat die lessen aan je kind leren bij jou gepaard gaat met schuldgevoel. Ik snap echt wel hoe je je kinderen van alles gunt en je daarom soms ze teveel verwend met iets. Ik denk dat elke ouder dat wel eens doet. Maar je schuldig voelen is, vind ik, best een heftige emotie die er veel te vaak is. Een logischere reactie is dat je bedenkt dat het wellicht wat sneu is voor je kind maar niet het einde van de wereld. Dus erkenning zonder schuldgevoel. Je hebt immers goede redenen dus waarom dan schuldig voelen?
En ik vind het ook nogal wat dat je via de app je ouders vraagt je kind een paar dagen mee te nemen. Dat is echt een hele grote vraag. En dan vind ik het best bijzonder dat je het antwoord van je moeder opvat als afwijzing en buitensluiten ipv een vrij normaal antwoord. Veruit de meeste grootouders passen met liefde een nachtje op of zelfs 2 als je als stel een weekendje weg wil, maar dat is toch niet te vergelijken met je kind meegeven op vakantie. Met alle verantwoordelijkheden en lasten die daar bij komen.
Ik zou echt proberen om dingen wat realistischer te bekijken ipv door de emotie bril die je nu op je neus hebt staan en die nogal vertroebelt.
En ik vind het ook nogal wat dat je via de app je ouders vraagt je kind een paar dagen mee te nemen. Dat is echt een hele grote vraag. En dan vind ik het best bijzonder dat je het antwoord van je moeder opvat als afwijzing en buitensluiten ipv een vrij normaal antwoord. Veruit de meeste grootouders passen met liefde een nachtje op of zelfs 2 als je als stel een weekendje weg wil, maar dat is toch niet te vergelijken met je kind meegeven op vakantie. Met alle verantwoordelijkheden en lasten die daar bij komen.
Ik zou echt proberen om dingen wat realistischer te bekijken ipv door de emotie bril die je nu op je neus hebt staan en die nogal vertroebelt.
woensdag 25 april 2018 20:48
Waarom niet? Ik ken bumba zoon niet, maar onze kinderen kunnen allemaal plaatsnemen aan een terras met een glas drinken en zich gedragen hoor. Zelfs dochter van bijna 2 kan dat. Af en toe beetje aansturen en iedereen heeft het naar zijn zin. Het is maar net wat ze gewend zijn. En schermen gaan nooit mee als we op pad gaan.redbulletje schreef: ↑25-04-2018 20:37Die blijft stil op zn stoel zitten met een scherm terwijl de volwassenen praten?
woensdag 25 april 2018 20:51
Je maakt het nu veel groter dan het aanvankelijke is. Het valt me op dat je nu dezelfde negatieve benamingen gebruikt die een andere forummer gebruikte. Zie je dat?Bumba1985 schreef: ↑25-04-2018 20:35Nee, ik ben ook zeker niet gaan miepen. Sterker nog: mijn moeder wilde het nog gaan overleggen maar ik heb gelijk gezegd dat ze dat niet meer hoeft te doen, omdat ik het ook wel begrijp. Ik heb liever dat zoontje niet meegaat dan dat er eventueel naar hem word uitgestraald dat ie een stoorzender is die ervoor zorgt dat de vakantie niet zo relaxed is als dat ze hadden gehoopt.
woensdag 25 april 2018 20:52
Dit is helemaal het probleem niet, het probleem is dat TO zich afgewezen voelt in een situatie die ze zelf heeft gecreeerd. En dan wordt het lastig om jezelf los(ser) te maken.Ana_Isabel2 schreef: ↑25-04-2018 20:48Waarom niet? Ik ken bumba zoon niet, maar onze kinderen kunnen allemaal plaatsnemen aan een terras met een glas drinken en zich gedragen hoor. Zelfs dochter van bijna 2 kan dat. Af en toe beetje aansturen en iedereen heeft het naar zijn zin. Het is maar net wat ze gewend zijn. En schermen gaan nooit mee als we op pad gaan.
woensdag 25 april 2018 20:54
Je doelt op mijn term miepen. Die term gebruik ik in dit soort situaties. Ik schat in dat Bumba weet dat ik daarmee niet haar als persoon afkeur. Sterker nog.....ik gun haar juist veel meer rust in en met haarzelf. Ze lijkt soms een tikkende tijdbom gevoed door onzekerheid, faalangst, angst afgewezen te worden als persoon.Ana_Isabel2 schreef: ↑25-04-2018 20:51Je maakt het nu veel groter dan het aanvankelijke is. Het valt me op dat je nu dezelfde negatieve benamingen gebruikt die een andere forummer gebruikte. Zie je dat?
Iets doen wat een ander niet een twee drie leuk vind en daarop aangesproken worden is niet hetzelfde als afgewezen worden als persoon.
anoniem_277599 wijzigde dit bericht op 25-04-2018 20:55
2.18% gewijzigd
woensdag 25 april 2018 20:54
Ana_Isabel2 schreef: ↑25-04-2018 20:51Je maakt het nu veel groter dan het aanvankelijke is. Het valt me op dat je nu dezelfde negatieve benamingen gebruikt die een andere forummer gebruikte. Zie je dat?
Nee, dat was me eigenlijk niet opgevallen. Denk je dat dat iets betekent?
woensdag 25 april 2018 20:56
Jij hebt een zeer zelfveroordelende en zelfstraffende kant.
Onthou dat wat je ook doet, die kant in jou zal altijd ontevreden blijven en willen dat jij beter doet. Echter wat is beter? Als jij reeds goed bent?
woensdag 25 april 2018 20:57
Troeteltje schreef: ↑25-04-2018 20:54Je doelt op mijn term miepen. Die term gebruik ik in dit soort situaties. Ik schat in dat Bumba weet dat ik daarmee niet haar als persoon afkeur. Sterker nog.....ik gun haar juist veel meer rust in en met haarzelf. Ze lijkt soms een tikkende tijdbom gevoed door onzekerheid, faalangst, angst afgewezen te worden als persoon.
Iets doen wat een ander niet een twee drie leuk vind is niet hetzelfde als afgewezen worden als persoon.
Daar ben ik momenteel hard mee aan de slag door middel van schema-therapie. Ik weet nu van mezelf inmiddels waar een hoop dingen vandaan komen, maar ben nog niet echt in staat om er ook echt 'doorheen te breken'. Maargoed, daar krijg ik later in de therapie hopelijk handvatten voor.
Ik weet wel dat ik niet word afgewezen, maar ergens is het soms zó vervelend om altijd maar het 5e wiel aan de wagen te zijn. Dat maakt me inderdaad onzeker en verdrietig.
woensdag 25 april 2018 21:01
Lieve schat,Bumba1985 schreef: ↑25-04-2018 20:43Teleurgesteld vooral. Niet in mijn familie,maar in mezelf. Ergens speelt bij mij de gedachte dat ik een zeikerd ben. En een slechte moeder, want als ik een goede moeder was dan zou ik het toch wel voor mijn zoontje over hebben om mee te gaan, ondanks dat ik zelf wat losser wil komen van mijn ouderlijk gezin.
Overigens betekent wat losser bij ons gewoon dat het een normale band wordt zoals de meeste mensen met hun ouders hebben. Zoals het bij ons is, is té hecht. Ik stel me veel te afhankelijk op van hun mening en ideeën. Om daar wat losser van te komen moet ik echt actie gaan ondernemen en een van de dingen die ik niet meer wil is constant bang zijn dat ik hun liefde verspeel als ik niet overal in meega. Dat is iets wat vanuit mezelf komt, niet vanuit hun, overigens.
Je bént een goede moeder. Je wilt het graag goed doen en wringt je in allerlei bochten om het iedereen naar de zin te maken. Dat gaat je niet lukken. En dan nog; wat als mensen eens een keer teleurgesteld in je zijn of boos? Dat overleven ze echt wel en jij ook.
Gelo9f in jezelf dan doet een ander het ook.
woensdag 25 april 2018 21:02
En eigenlijk ook voor je kind en je familie.
Ik vind het niet gek dat je ouders er even over na moeten denken, maar jij kapt het meteen af en ziet het als iets negatiefs.
Ik zou met je kind ook niet praten over die familievakantie, gewoon zeggen dat jullie dit jaar niet met familie gaan maar lekker met z'n drietjes. Hoppa, niet moeilijker maken dan het is.
Je zegt dat jullie heel hecht zijn, maar op mij persoonlijk komen je posts over alsof jullie juist helemaal niet hecht zijn. Zodra je moeder niet meteen reageert zoals jij wil, kap je het af. Klinkt juist alsof je helemaal niet open durft te zijn. Of zie ik dat verkeerd?
woensdag 25 april 2018 21:07
Ik heb het idee dat Je geneigd bent om de " negatieve" opmerkingen te onthouden en dat die jouw gemoedstoestand " voeden"
In het begin ging het er nog om dat jouw moeder die opmerking maakte over dat het voor haar "ook vakantie was." Dat zorgde al voor teleurstelling aan jouw kant. Toen werd besproken dat veel mensen begrepen dat het inderdaad een belasting kan zijn, waardoor jij ineens ook termen als " stoorzender" ging gebruiken en voor mijn gevoel al aan het invullen was dat ze jouw zoon zo ook zouden zien.
Er zit natuurlijk een nuance in. Dat iets een belasting kan zijn als in extra taak/ verantwoording, zegt natuurlijk niks over de liefde die ze voor jouw zoontje voelen.
woensdag 25 april 2018 21:09
Nee, ik doelde op " stoorzender"Troeteltje schreef: ↑25-04-2018 20:54Je doelt op mijn term miepen. Die term gebruik ik in dit soort situaties. Ik schat in dat Bumba weet dat ik daarmee niet haar als persoon afkeur. Sterker nog.....ik gun haar juist veel meer rust in en met haarzelf. Ze lijkt soms een tikkende tijdbom gevoed door onzekerheid, faalangst, angst afgewezen te worden als persoon.
Iets doen wat een ander niet een twee drie leuk vind en daarop aangesproken worden is niet hetzelfde als afgewezen worden als persoon.
woensdag 25 april 2018 21:10
Hij is 4, dan kun je hem prima uitleggen dat jij andere dingen leuk vindt dan oma en opa en dat je liever alleen met papa en hem op vakantie wilt.Bumba1985 schreef: ↑25-04-2018 20:04Zeuren doet ie ook niet. Hij is pas 4 en snapt gewoon niet waarom wij niet meegaan, omdat dit altijd iets was dat we als ouderlijk gezin deden. In het verleden gingen we zo'n 2 keer per jaar met mijn ouderlijk gezin weg, weekendje of midweekje. Maar de financiële situatie is verandert en ik ben zelf ook aan het veranderen.... Maar voor zoontje is dit opeens een omslag waarvan hij weinig snapt.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
woensdag 25 april 2018 21:10
chocolol schreef: ↑25-04-2018 21:02En eigenlijk ook voor je kind en je familie.
Ik vind het niet gek dat je ouders er even over na moeten denken, maar jij kapt het meteen af en ziet het als iets negatiefs.
Ik zou met je kind ook niet praten over die familievakantie, gewoon zeggen dat jullie dit jaar niet met familie gaan maar lekker met z'n drietjes. Hoppa, niet moeilijker maken dan het is.
Je zegt dat jullie heel hecht zijn, maar op mij persoonlijk komen je posts over alsof jullie juist helemaal niet hecht zijn. Zodra je moeder niet meteen reageert zoals jij wil, kap je het af. Klinkt juist alsof je helemaal niet open durft te zijn. Of zie ik dat verkeerd?
Goede vraag. Ik weet het eigenlijk niet. Het is vooral allemaal heel erg verstrengeld met elkaar. Mijn moeder en ik voelen ons beiden schuldig als we iets zonder de ander doen waarvan we weten dat de ander het ook leuk zou vinden.
De reden waarom ik het heb afgekapt is dus ook mede omdat ik niet wil dat ze het toch gaat doen terwijl ze dat eigenlijk niet wil. Mijn moeder heeft sterk de neiging om zichzelf op te offeren, maar daar dan wel heel veel over te mopperen. Ik zie dat niet zo zitten eigenlijk.
