Kinderen
alle pijlers
Slaapproblemen dreumes..help!!!
maandag 7 januari 2008 om 08:55
Slapen was eigenlijk nooit een probleem en ging altijd heel goed. Enkele maanden geleden (hij is nu bijna 2) begon de ellende opeens. Hij werd midden in de nacht wakker en stond rechtop in zijn bedje te huilen. Normaal lukte het nog om hem in slaap te sussen, maar nu was hij bijna hysterisch. Dit ging de hele week zo door.
We hebben geprobeerd hem gewoon te laten huilen. Echter, het advies dat hij na 30 minuten wel weer in slaap valt, gaat bij ons niet op. Het huilen duurt uren en dan ook echt uren. Vier, vijf uur achter elkaar huilen gebeurt rustig.
Slaaptechnieken á la Jo Frost, hebben we geprobeerd.. maar helpt ook niet. Je legt dreumes neer en hij staat alweer zodra je de kamer uitgaat en blijft net zo lang staan en huilen, tot je weer komt.. om hem dus eigenlijk huilend weer neer te leggen en dan staat hij dus direct weer op en ga zo maar door.
In de kamer blijven zitten totdat hij slaapt, werkt soms, maar het probleem is dat je dan dus midden in de nacht soms wel tot een uur in de kamer zit en hij dan in slaap valt, om na een half uur weer wakker te worden, te beseffen dat je er niet meer bent en weer te gaan huilen. Nachtlampje, licht aan, muziekje.. alles hebben we geprobeerd en niets helpt..
Maar wat wel helpt.. is hem bij ons in bed te nemen, dan slaapt hij meteen...
Het is heel slecht en dat weet ik, maar na zo lang geen slaap te hebben, waren we beiden gewoon totaal kapot. Mijn man moet voor zijn werk ook nog een flink stuk over de snelweg rijden en we zaten er beide gewoon totaal doorheen.
Situatie is nu als volgt: kleine dreumes gaat prima slapen in zijn eigen bedje om half 8. Daar zijn we dus al heel blij mee, dat dat in ieder geval zonder drama gaat. Maar vervolgens wordt hij 9 van de 10 keer midden in de nacht wakker (tijdstip waarop verschilt) en gaat huilen en huilen, net zolang tot wij hem bij ons in bed nemen.. eerlijk gezegd lijkt hij ook wel oprecht angstig, al weet ik niet waardoor en voelt hij zich bij ons veilig. Hij slaapt bij ons in bed ook direct.
Nu weet ik dat de enige manier om hem weer in zijn eigen bed te laten slapen is: laten huilen of iets dergelijks..
Maar wat als dat nu niet werkt. Want echt, hij blijft huilen, uren en uren en uren. En wij als ouders houden het dus ook niet vol om nachten en nachten achter elkaar gewoon niet te slapen. Dat klinkt heel makkelijk en ik zei ook van tevoren 'je moet zo'n kind gewoon laten huilen' en begreep die ouders echt niet die hun kind bij hen in bed namen.. totdat ik er zelf mee te maken kreeg.. vermoeidheid drijft echt tot wanhoop!
Is iemand hier bekend mee? Iemand anders ook de kleine uit pure ellende toch maar in bed genomen.. en zo ja, hoe lang heeft dit toen geduurd en hoe heb je hem dan weer uit bed gekregen en in zijn eigen bed?
We hebben geprobeerd hem gewoon te laten huilen. Echter, het advies dat hij na 30 minuten wel weer in slaap valt, gaat bij ons niet op. Het huilen duurt uren en dan ook echt uren. Vier, vijf uur achter elkaar huilen gebeurt rustig.
Slaaptechnieken á la Jo Frost, hebben we geprobeerd.. maar helpt ook niet. Je legt dreumes neer en hij staat alweer zodra je de kamer uitgaat en blijft net zo lang staan en huilen, tot je weer komt.. om hem dus eigenlijk huilend weer neer te leggen en dan staat hij dus direct weer op en ga zo maar door.
In de kamer blijven zitten totdat hij slaapt, werkt soms, maar het probleem is dat je dan dus midden in de nacht soms wel tot een uur in de kamer zit en hij dan in slaap valt, om na een half uur weer wakker te worden, te beseffen dat je er niet meer bent en weer te gaan huilen. Nachtlampje, licht aan, muziekje.. alles hebben we geprobeerd en niets helpt..
Maar wat wel helpt.. is hem bij ons in bed te nemen, dan slaapt hij meteen...
Het is heel slecht en dat weet ik, maar na zo lang geen slaap te hebben, waren we beiden gewoon totaal kapot. Mijn man moet voor zijn werk ook nog een flink stuk over de snelweg rijden en we zaten er beide gewoon totaal doorheen.
Situatie is nu als volgt: kleine dreumes gaat prima slapen in zijn eigen bedje om half 8. Daar zijn we dus al heel blij mee, dat dat in ieder geval zonder drama gaat. Maar vervolgens wordt hij 9 van de 10 keer midden in de nacht wakker (tijdstip waarop verschilt) en gaat huilen en huilen, net zolang tot wij hem bij ons in bed nemen.. eerlijk gezegd lijkt hij ook wel oprecht angstig, al weet ik niet waardoor en voelt hij zich bij ons veilig. Hij slaapt bij ons in bed ook direct.
Nu weet ik dat de enige manier om hem weer in zijn eigen bed te laten slapen is: laten huilen of iets dergelijks..
Maar wat als dat nu niet werkt. Want echt, hij blijft huilen, uren en uren en uren. En wij als ouders houden het dus ook niet vol om nachten en nachten achter elkaar gewoon niet te slapen. Dat klinkt heel makkelijk en ik zei ook van tevoren 'je moet zo'n kind gewoon laten huilen' en begreep die ouders echt niet die hun kind bij hen in bed namen.. totdat ik er zelf mee te maken kreeg.. vermoeidheid drijft echt tot wanhoop!
Is iemand hier bekend mee? Iemand anders ook de kleine uit pure ellende toch maar in bed genomen.. en zo ja, hoe lang heeft dit toen geduurd en hoe heb je hem dan weer uit bed gekregen en in zijn eigen bed?
donderdag 24 januari 2008 om 11:46
donderdag 24 januari 2008 om 12:44
Maar hoe bedoel je dan doorzetten? Want wij leggen hem dus al twee jaar lang, meerdere malen per nacht terug in zijn eigen bed. Ik ga hem niet opsluiten op zijn kamer (zelfs al eens geprobeerd...) Praten kunnen we prima, maar hij blijft komen. We hebben beloningen geprobeerd, een eigen wekker...niets helpt. Ik ga nu een poging doen met een lampje met tijdschakelaar, maar heb er weinig vertrouwen in.
donderdag 24 januari 2008 om 17:49
donderdag 24 januari 2008 om 19:42
Nou, hij heeft een zeekamer met een muurschildering over de hele muur van de zee en walvissen, een net aan het plafond, een stuurwiel aan de muur, boten in de kast... Ik durf met zekerheid te zeggen dat hij een super kamer heeft!
Er is ons verteld, dat hij waarschijnlijk nog erg de behoefte heeft aan onze aanwezigheid. En zo langzamerhand, begin ik dat ook wel een beetje te erkennen. Want waarom hij anders bij ons komt is me onduidelijk.
Er is ons verteld, dat hij waarschijnlijk nog erg de behoefte heeft aan onze aanwezigheid. En zo langzamerhand, begin ik dat ook wel een beetje te erkennen. Want waarom hij anders bij ons komt is me onduidelijk.
maandag 22 juni 2009 om 22:36
jeetje wat een probleem, zeg! Jullie zullen het wel erg zwaar hebben. Ik heb zelf een zoontje van bijna 19 maanden maar bij ons is het andersom. Hij wil/kan niet in zijn eigen bed in slaap vallen. Dat moet echt bij ons in bed gebeuren. Hierdoor ben ik in de avond veel tijd kwijt. Wanneer hij eenmaal slaapt, leg ik m in zijn eigen bedje en daar slaapt hij dan wel de hele nacht door.
Maar goed...Heb je al overwogen om zijn bedje in jullie kamer neer te zetten? Dan weet je zeker of het aan de kamer ligt of dat hij niet in zijn eigen bedje wil doorslapen of dat hij gewoon echt niet zonder jullie kan slapen. Ik denk dat als je de ware oorzaak weet te achterhalen dat je dan naar een passende oplossing kan gaan zoeken. Ik hoop dat je dit probeert en dat je er wat wijzer van wordt. Veel succes in ieder geval.
Maar goed...Heb je al overwogen om zijn bedje in jullie kamer neer te zetten? Dan weet je zeker of het aan de kamer ligt of dat hij niet in zijn eigen bedje wil doorslapen of dat hij gewoon echt niet zonder jullie kan slapen. Ik denk dat als je de ware oorzaak weet te achterhalen dat je dan naar een passende oplossing kan gaan zoeken. Ik hoop dat je dit probeert en dat je er wat wijzer van wordt. Veel succes in ieder geval.
dinsdag 23 juni 2009 om 14:20
Wat vervelend voor jullie dat je kind steeds zo overstuur is. Ik zou me er ook niet zo druk om maken dat je kind bij je in bed slaapt hoor, tenzij jullie er echt slecht door slapen (al slaap je nu helemaal niet). Ik weet dat het niet mag van Ria Blom, maar ach, wie is zij nu eigenlijk helemaal.
Ons dochtertje van bijna 1 slaapt rond haar sprongetjes een stuk slechter en wordt dan ook vaak helemaal overstuur wakker. Wij nemen haar dan ook gewoon in bed als niets anders helpt. M'n schoonouders vinden het heel slecht van ons, en hebben ook de behoefte dat dan dagelijks te melden, maar uiteindelijk weet je zelf het beste wat goed is voor je kind en moet je je niet al te veel van anderen aantrekken.
Ons dochtertje van bijna 1 slaapt rond haar sprongetjes een stuk slechter en wordt dan ook vaak helemaal overstuur wakker. Wij nemen haar dan ook gewoon in bed als niets anders helpt. M'n schoonouders vinden het heel slecht van ons, en hebben ook de behoefte dat dan dagelijks te melden, maar uiteindelijk weet je zelf het beste wat goed is voor je kind en moet je je niet al te veel van anderen aantrekken.
dinsdag 23 juni 2009 om 16:14
Mijn dochter van 17 maanden huilt niet zo heel vaak 's nachts maar als ze huilt doe ik dit:
Ik neem haar in bed, in m'n armen (als een baby) niet praten, geen lichten aan, ze slaapt dan echt binnen een minuut weer. Ik leg haar weer terug in haar bedje (negen van de tien keer gaat dat goed, soms schudt ze weer eigenwijs wakker...en gaat het riedeltje weer van voor af aan) en daarna slaapt ze weer heerlijk verder.
Tussen ons in slapen vind ik eng want m'n man is zo'n draai-type en die heeft vaak niet eens door dat ze naast ons ligt/ligt te huilen.
Ik neem haar in bed, in m'n armen (als een baby) niet praten, geen lichten aan, ze slaapt dan echt binnen een minuut weer. Ik leg haar weer terug in haar bedje (negen van de tien keer gaat dat goed, soms schudt ze weer eigenwijs wakker...en gaat het riedeltje weer van voor af aan) en daarna slaapt ze weer heerlijk verder.
Tussen ons in slapen vind ik eng want m'n man is zo'n draai-type en die heeft vaak niet eens door dat ze naast ons ligt/ligt te huilen.
maandag 27 juli 2009 om 20:53
