Spijt van kind ?

Wauw! Gefeliciteerd.

Je geeft aan dat je elke keer terug valt, maar is dat echt zo? Je hebt soms mindere dagen en gevoel van ongelukkig komt weer terug, maar je hebt zo veel stappen gezet!

Ik heb me ook heel lang zo gevoeld, voelde ook geen herkenning en op werk heb ik gehoord een slechte moeder te zijn, omdat ik moe was en aangaf dat ik de kinderen even naar ouders zou brengen. Waar was die roze wolk, het geluk, samen met je partner een mooi nieuw leven. Ik had gewild dat ik eerder hulp had gezocht.

Dan heb je ook nog te maken met het karakter van je kinderen. Ik heb ook bij beide met verschonen, dit op de grond moeten doen met mijn knie op dat lijfje, dat zo sterk en boos was,
ook vaak afgevraagd hoe doen anderen dit?? Hoe vaak er dan gekeken wordt… pffff. En dan nog veel meer dingen die bij ons anders gingen. Ik heb alles zo vaak vergeleken met andere gezinnen. Daar echt mee gestopt! Je kan niet vergelijken en er zijn heel veel moeders (vaders zullen er ook zijn, ik ken ze niet) die dan zeggen hoe goed ze bepaalde dingen doen. Ja, je moet zelf ook een beetje relax zijn dan zijn je kinderen het ook, ja wat ik altijd doe is… bla bla.

Als je onzeker bent kan dat heel erg raken. Ik heb er enorm lak aan gekregen en het raakt me totaal niet meer. Ik leer juist heel erg van hun gedrag en manieren hoe ze in het leven staan, maar het had een tandje minder gemogen, hahaha…

Je gevoel mag er gewoon zijn. Veroordeel jezelf niet. Als je een knop had om dit gevoel niet te hebben had je die allang ingedrukt. Ik heb nu een vreselijke ziekte en hoop hier nog lang te zijn, maar heb nog steeds moeilijke momenten en ook weleens de gedachte, heb ik hier goed aan gedaan? Dat staat helemaal los hoeveel ik van ze houdt. Want de gedachten als ik er niet meer ben, vreet aan me. Maar bedoel meer, dat ondanks dit het ongelukkige gevoel soms ook wel even terug is, schuldig voel, maar dit ook weer verdwijnt.

Succes en sterkte!

Je doet het echt super!

En een positief puntje aan werken vind ik het thuis komen bij de kinderen daarna. Ik kan dan veel meer hebben, in de zin van gehuil, of gezeur, gewoon omdat ik oplaad van werken en daarna heel blij ben om ze na een lange dag weer te zien.
Ik hoop dat jij dat ook zo gaat ervaren!
En jouw kindje weet straks niet beter dan dat hij naar een oppas of dagverblijf gaat, waar hij lekker kan spelen en ontdekken. Dat komt echt helemaal goed.

Het komt goed met jullie, ook juist voor je kindje hoor Merve! Als kdv’s kwaad zouden kunnen dan is half Nederland onder de 25 getraumatiseerd! Dat loopt zo’n vaart niet.
Jij kunt lekker 3 dagen je oude zelf zijn, dan ben je ook een leukere ontspannen moeder als je wel samen bent, en dat is nog steeds veel. Je zoontje leert met andere kinderen spelen, en wat extra financiële ruimte is ook alleen maar fijn voor jullie allemaal!

Assiral schreef: ↑

01-08-2025 13:31

Je doet het echt super!

En een positief puntje aan werken vind ik het thuis komen bij de kinderen daarna. Ik kan dan veel meer hebben, in de zin van gehuil, of gezeur, gewoon omdat ik oplaad van werken en daarna heel blij ben om ze na een lange dag weer te zien.
Ik hoop dat jij dat ook zo gaat ervaren!
En jouw kindje weet straks niet beter dan dat hij naar een oppas of dagverblijf gaat, waar hij lekker kan spelen en ontdekken. Dat komt echt helemaal goed.

Dat is absoluut waar. Juist het eindeloze van fulltime bij een baby zijn is ontzettend vermoeiend. Mijn buurmeisje is nogal een vurig kind. Niks kwaad aan, maar kan zichzelf met haar emoties nogal in de weg zitten en dat uiten met veel geschreeuw etc. Ik heb haar al een paar keer opgehaald als ik hoorde dat haar moeder de wanhoop nabij was (ze is geen baby meer hoor). Moeder voelt zich dan altijd schuldig, want ‘waarom kan ik het wel aan en zij niet’. Maar dat is natuurlijk helemaal niet zo. Ik kan het aan, omdat ik wéét dat het voor een uurtje of twee is. Omdat ik daarna gewoon weer iets anders kan doen. Dan raakt het je veel minder, kom je niet in die wanhoop terecht. Met als gevolg dat kind van de weeromstuit vaak nog minder lastig gaat doen ook. Als het mijn eigen kind was geweest, zou ik er ook veel minder relaxt in staan.
In jouw geval is zoon wellicht niet extreem lastig, maar zit het non-stop ervan je in de weg. Als je weer een paar dagen gaat werken, zal de afwisseling er voor zorgen dat je ook veel meer incasseringsvermogen hebt als je wel bij kind bent en hij een lastige dag heeft.

Oh, en gefeliciteerd natuurlijk! Onderschat niet hoe veel stappen jij al gemaakt hebt hoor! Ook als je een mindere of ronduit slechte dag hebt, gaat het hoorbaar (nou ja, leesbaar) beter dan maanden geleden. Je hebt de hup gezocht die je nodig hebt, zowel om je heen als professioneel. Hallo zeg, je hebt gewoon even gesolliciteerd en zo’n goede indruk gemaakt dat je meteen aangenomen bent.

Jij komt er wel hoor. En je bent géén slechte moeder. Niet om je gevoelens, daar kun je echt nul aan doen en zoals gezegd doe je álles om het beter te laten gaan. Niet omdat je wilt werken, mensen zijn méér dan alleen moeder, dat is heel normaal en daar lijdt een kind echt niet onder. En niet omdat je kind te kort zou doen, want volgens mij doe je juist alles ook voor hem.

Ah Merve, wat goed, wat fijn. Ik vind het zó leuk voor je en ik ga er echt vanuit dat als de eerste drempels genomen zijn, het steeds makkelijker wordt. Moet je kijken waar je een half jaar geleden stond en waar je nu al bent!

Super leuk Merve, gefeliciteerd!
Weer aan het werk gaan heeft destijds me zo goed gedaan (en nog steeds).

Hai to, hoe gaat het met je? Ben je nog steeds blij met het nieuws en weet je al wanneer je kunt beginnen?

Wat doe je het goed dat je door je schuldgevoel heen toch bent blijven solliciteren en die baan gekregen en genomen hebt. Nu door de zure appel heen om daadwerkelijk van huis te gaan, naar je werk. Het gaat je helpen!

Wat ik over je coach las klinkt ook heel erg fijn, super dat je die opdrachten van haar krijgt en jij ze uitvoert. Knap hoor. Sterkte Merve.