Kinderen
alle pijlers
Vakantie met kleuter van 5 was geen succes
maandag 27 augustus 2018 om 11:56
Ik kom net terug van mijn eerste vakantie met kleuterzoon van 5 en man en graag zou ik hier eens reacties en ervaringen van andere ouders willen peilen.
Het was onze eerste vakantie samen nadat ik een aantal jaar geleden ben gescheiden. Mijn zoon is uit het vorige huwelijk en mijn huidige man heeft nog geen kinderen.
Ondanks dat ik mijn best heb gedaan om het voor mijn zoon zo leuk mogelijk te maken (groot zwembad, strand op loopafstand, veel kinderen, speeltuin, etc.) is de vakantie heel moeizaam verlopen.
Het zijn vooral de ochtenden geweest die de vakantie voor mijn gevoel grotendeels hebben verpest. Mijn zoon is altijd al erg vroeg wakker geweest (6/7 uur) en ondanks dat hij zich dan bezighoud met zn ipad staat hij toch elk half uur naast ons bed. Vaak zei hij dat hij honger had, maar at vervolgens niks als ik ontbijt voor hem maakte.
Wij waren van hele dagen met hem op pad vaak behoorlijk uitgeput. Een aantal keer ben ik in mn eentje om 9u met hem op pad gegaan maar ik was dan tegen de middag al op (ik ben zwanger).
Mijn man heeft iedere ochtend tegen mijn zoon geschreeuwd en naarmate de vakantie vorderde werd de ergernis (en de vermoeidheid) van het zo vroeg gewekt worden steeds groter en het geschreeuw steeds erger.
Op de laatste dag heeft mijn man zelfs tegen mijn zoon gezegd dat hij nooit meer met hem op vakantie wil en dat hij voortaan wel alleen op vakantie gaat.
En eerlijk gezegd dacht ik op dat moment ook: dit nooit meer.
In het begin heb ik de situatie in de ochtend nog wel proberen te redden door er met zoon op uit te gaan (min of meer weggejaagd althans zo voelde het) of zoon zelf op normale toon te zeggen dat wij nog even wilden rusten maar na dagen van geschreeuw en onrust in de ochtend wist ik het zelf ook niet meer en heb ik met pijn in maag de ochtenden gewoon uigezeten. Ik trok het bovendien niet om van 7u in de ochtend tot 19u in de avond actief bezig te zijn met zoon.
Later op de dag trok iedereen wel bij maar bij mij duurde het vaak nog uren voordat ik het gebrul en de enorme en zoveelste ruzie in de ochtend in mijn hoofd had verwerkt.
Ik vraag me af wat ik nog meer had kunnen doen en hoe andere gezinnen dit doen. Eerlijk gezegd ben ik ook geschrokken van het gedrag van mijn man. Hij is het gezinsleven niet gewend en werkt thuis avonden en nachten. Ik heb mijn zorgen uitgesproken over dat het straks met de baby alleen maar vroeger zal zijn, en dat de nachten gebroken zullen zijn. Volgens hem is dit anders, omdat dit bij het hebben van een baby hoort, maar dat het bij mijn zoon gewoon moedwillig gedrein is en dat dat hetgene is wat hem ergert.
Ik weet niet hoe ik me erover moet voelen en wie welk aandeel heeft in hoe de vakantie is verlopen en vraag me af hoe jullie hier over denken.
Het was onze eerste vakantie samen nadat ik een aantal jaar geleden ben gescheiden. Mijn zoon is uit het vorige huwelijk en mijn huidige man heeft nog geen kinderen.
Ondanks dat ik mijn best heb gedaan om het voor mijn zoon zo leuk mogelijk te maken (groot zwembad, strand op loopafstand, veel kinderen, speeltuin, etc.) is de vakantie heel moeizaam verlopen.
Het zijn vooral de ochtenden geweest die de vakantie voor mijn gevoel grotendeels hebben verpest. Mijn zoon is altijd al erg vroeg wakker geweest (6/7 uur) en ondanks dat hij zich dan bezighoud met zn ipad staat hij toch elk half uur naast ons bed. Vaak zei hij dat hij honger had, maar at vervolgens niks als ik ontbijt voor hem maakte.
Wij waren van hele dagen met hem op pad vaak behoorlijk uitgeput. Een aantal keer ben ik in mn eentje om 9u met hem op pad gegaan maar ik was dan tegen de middag al op (ik ben zwanger).
Mijn man heeft iedere ochtend tegen mijn zoon geschreeuwd en naarmate de vakantie vorderde werd de ergernis (en de vermoeidheid) van het zo vroeg gewekt worden steeds groter en het geschreeuw steeds erger.
Op de laatste dag heeft mijn man zelfs tegen mijn zoon gezegd dat hij nooit meer met hem op vakantie wil en dat hij voortaan wel alleen op vakantie gaat.
En eerlijk gezegd dacht ik op dat moment ook: dit nooit meer.
In het begin heb ik de situatie in de ochtend nog wel proberen te redden door er met zoon op uit te gaan (min of meer weggejaagd althans zo voelde het) of zoon zelf op normale toon te zeggen dat wij nog even wilden rusten maar na dagen van geschreeuw en onrust in de ochtend wist ik het zelf ook niet meer en heb ik met pijn in maag de ochtenden gewoon uigezeten. Ik trok het bovendien niet om van 7u in de ochtend tot 19u in de avond actief bezig te zijn met zoon.
Later op de dag trok iedereen wel bij maar bij mij duurde het vaak nog uren voordat ik het gebrul en de enorme en zoveelste ruzie in de ochtend in mijn hoofd had verwerkt.
Ik vraag me af wat ik nog meer had kunnen doen en hoe andere gezinnen dit doen. Eerlijk gezegd ben ik ook geschrokken van het gedrag van mijn man. Hij is het gezinsleven niet gewend en werkt thuis avonden en nachten. Ik heb mijn zorgen uitgesproken over dat het straks met de baby alleen maar vroeger zal zijn, en dat de nachten gebroken zullen zijn. Volgens hem is dit anders, omdat dit bij het hebben van een baby hoort, maar dat het bij mijn zoon gewoon moedwillig gedrein is en dat dat hetgene is wat hem ergert.
Ik weet niet hoe ik me erover moet voelen en wie welk aandeel heeft in hoe de vakantie is verlopen en vraag me af hoe jullie hier over denken.
dinsdag 28 augustus 2018 om 18:38
@To, lees je de reacties wel? Komt er ook maar iets van binnen?
Over het algemeen ben ik van mening dat er nog wel eens overdreven gereageerd kan worden op het forum, maar in dit geval vind ik de reacties legitiem.
Het feit dat je überhaupt de vraag durft te stellen wie er een aandeel/verantwoordelijkheid heeft gehad in dit vakantiedrama, en daar daadwerkelijk een kind in mee overweegt, ongelofelijk gênant.
Ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is om de reacties in dit topic te lezen, maar ik hoop heel erg dat je er iets van leert.
Over het algemeen ben ik van mening dat er nog wel eens overdreven gereageerd kan worden op het forum, maar in dit geval vind ik de reacties legitiem.
Het feit dat je überhaupt de vraag durft te stellen wie er een aandeel/verantwoordelijkheid heeft gehad in dit vakantiedrama, en daar daadwerkelijk een kind in mee overweegt, ongelofelijk gênant.
Ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is om de reacties in dit topic te lezen, maar ik hoop heel erg dat je er iets van leert.
dinsdag 28 augustus 2018 om 19:58
Wij gaan ook graag met mijn schoonouders op vakantie, maar wij hebben dan weer geen kinderen.Dreamer schreef: ↑28-08-2018 17:54Mijn schoonvader was al overleden, toen ik mijn man leerde kennen. Mijn schoonmoeder kon helemaal geen vakanties meer aan. Maar ik zou zo met ze meegegaan zijn. We zijn wel eens samen met schoonzus geweest. Was ook heel gezellig, zou ik ook zo weerdoen, maar dan wel met een extra auto. Als we nu ergens heengingen, moest dat met z'n allen. Dat was dan toch anders.
En mijn man ging dus met plezier met zíjn schoonouders mee he
Op vakantie merken we wel dat man en ik op vakantie graag vroeg op staan, schoonouders zijn dan juist wat later.
