Kinderen
alle pijlers
Van één naar twee kinderen, wat is het grote verschil?
donderdag 27 november 2008 om 21:31
Ik ben nu 30 weken zwanger van de tweede en de eerste is net een jaar geworden. Ik hoor verschillende verhalen van mensen over een tweede kindje erbij, wat is nu echt het grote verschil, wat je je van te voren niet had gerealiseerd bijvoorbeeld, of viel het allemaal reuze mee omdat je al een kindje had?
Ben benieuwd naar jullie verhalen, dan kan ik me verheugen/mentaal voorbereiden etc.
Ben benieuwd naar jullie verhalen, dan kan ik me verheugen/mentaal voorbereiden etc.
vrijdag 28 november 2008 om 10:17
Ik vond van 0-1 kind véél heftiger dan van 1-2. En dan heeft de jongste nog ruim 2 maanden in het ziekenhuis gelegen, maar zelfs met de stress van op en neer rijden vond ik het beter te doen. Ook na thuiskomst, want ik dacht 'nu krijgen we het pas echt' is het mij enorm meegevallen. Oudste was precies 18 maanden toen de jongste geboren werd, en eigenlijk is het me nog niet echt tegengevallen, vind het ideaal.
Alles gaat gewoon net zoals voordat we 2 kinderen hadden, ze sliepen tegelijk, aten tegelijk, kregen tegelijk een schone luier, enzovoorts. En dat is nu nog zo. En natuurlijk is het iets meer werk, want je moet 2 ipv 1 luier verschonen, maar ik had na de geboorte van de tweede echt véél meer tijd over dan na de geboorte van de 1e.
Ik was van tevoren heel bang voor extreme drukte, helemaal omdat ik van 0-1 kind al vrij heftig vond, maar het is me 100% meegevallen en eerlijk gezegd zou ik het zo weer over doen.
Ik heb juist de tegenovergestelde ervaring van Rider. Ik vond het met 1 kind een enorm gedoe en geplan, de tweede ging daar gewoon in mee, dus koste geen extra moeite.
Het enige wat ik zwaarder vond worden is ergens naartoe gaan, je moet opeens zo'n zooi meeslepen en het duurt langer voordat je weg kunt, maar dat was na 2 maanden ook over en waren we eraan gewend.
Alles gaat gewoon net zoals voordat we 2 kinderen hadden, ze sliepen tegelijk, aten tegelijk, kregen tegelijk een schone luier, enzovoorts. En dat is nu nog zo. En natuurlijk is het iets meer werk, want je moet 2 ipv 1 luier verschonen, maar ik had na de geboorte van de tweede echt véél meer tijd over dan na de geboorte van de 1e.
Ik was van tevoren heel bang voor extreme drukte, helemaal omdat ik van 0-1 kind al vrij heftig vond, maar het is me 100% meegevallen en eerlijk gezegd zou ik het zo weer over doen.
Ik heb juist de tegenovergestelde ervaring van Rider. Ik vond het met 1 kind een enorm gedoe en geplan, de tweede ging daar gewoon in mee, dus koste geen extra moeite.
Het enige wat ik zwaarder vond worden is ergens naartoe gaan, je moet opeens zo'n zooi meeslepen en het duurt langer voordat je weg kunt, maar dat was na 2 maanden ook over en waren we eraan gewend.
vrijdag 28 november 2008 om 10:19
Oh, voor de info: de oudste is hier nu 2,5 en de jongste net 1 geworden. Maar ik vind het eigenlijk alleen maar makkelijker worden. Ik vind het juist héérlijk wanneer ze beginnen te kruipen en te lopen, véél makkelijker dan wanneer ze alleen maar liggen. Hoe ouder ze worden, hoe makkelijker ik het vind.
vrijdag 28 november 2008 om 10:30
Haha ik moest zo lachen om dit stukje reactie :
Maar ik bedoel ook eigenlijk meer dat alles makkelijker wordt, zelf aankleden, zelf boterhammetje smeren, zelf drinken pakken, lekker duidelijk communiceren (met een beetje mazzel) De auto in springen zonder luiertas buggy's en dat soort zooi, Ik geloof serieus dat qua gedrag en ander gedoe we pas over een jaar of 20 uit die tropenjaren zijn
Ik heb nu 3 kinderen, en de oudste 2 zitten op school, dus ik rij de hele dag op en neer, naar school, clubjes, zwemlessen, speelafspraken, kinderfeestjes, en de kinderen springen echt niet even hup de auto in hoor
Meestal moeten ze nog vanalles "doen "wanneer we de deur uitmoeten, nog even iets pakken, nog even naar de wc, en oh ja we hebben gym vandaag maar de was staat nog boven, en heeee waar zijn mijn schoenen ....?? Oh ja buiten onder de trampoline...
En dan zit je in de auto, en dan blijk dat het eigenlijk fruitdag is op school, en je net een peperkoek in de trommel gedaan hebt... en dan moet je haasten omdat de baby ook met voedingen en vieze luiers oid zit, en als je laat bij school bent is er geen parkeerplek meer...
En natuurlijk gaat het ook wel een soepel hoor, maar de tropenjaren blijven gewoon vind ik.
En er komen weer andere 'problemen' om die hoek kijken als ze groter zijn... vriendjes met invloeden die je niet leuk vind, wel / niet alleen buiten spelen, kinderfeestjes waar je niet altijd een goed gevoel bij hebt, danslessen of zwemlessen zijn altijd rond etenstijd ... het blijft een gesleep hoor, dus ik wens je alvast heel veel succes
Neeeeee ik overdrijf nu natuurlijk, maar je hebt van die dagen....
Onze jongste van 6 mnd slaapt nog steeds heel slecht, dus het is soms echt even druk... nu helemaal met stuiterende kinderen ivm de Sint periode.
Maar het is wel super gezellig en ik vind het geweldig hoor, met 3 kinderen !
Het komt helemaal goed hoor, en je groeit er vanzelf in mee!!
In mijn hoofd is het soms wel even chaotisch, maar mensen zeggen altijd dat ik juist zo relaxed over kom
Maar ik bedoel ook eigenlijk meer dat alles makkelijker wordt, zelf aankleden, zelf boterhammetje smeren, zelf drinken pakken, lekker duidelijk communiceren (met een beetje mazzel) De auto in springen zonder luiertas buggy's en dat soort zooi, Ik geloof serieus dat qua gedrag en ander gedoe we pas over een jaar of 20 uit die tropenjaren zijn
Ik heb nu 3 kinderen, en de oudste 2 zitten op school, dus ik rij de hele dag op en neer, naar school, clubjes, zwemlessen, speelafspraken, kinderfeestjes, en de kinderen springen echt niet even hup de auto in hoor
Meestal moeten ze nog vanalles "doen "wanneer we de deur uitmoeten, nog even iets pakken, nog even naar de wc, en oh ja we hebben gym vandaag maar de was staat nog boven, en heeee waar zijn mijn schoenen ....?? Oh ja buiten onder de trampoline...
En dan zit je in de auto, en dan blijk dat het eigenlijk fruitdag is op school, en je net een peperkoek in de trommel gedaan hebt... en dan moet je haasten omdat de baby ook met voedingen en vieze luiers oid zit, en als je laat bij school bent is er geen parkeerplek meer...
En natuurlijk gaat het ook wel een soepel hoor, maar de tropenjaren blijven gewoon vind ik.
En er komen weer andere 'problemen' om die hoek kijken als ze groter zijn... vriendjes met invloeden die je niet leuk vind, wel / niet alleen buiten spelen, kinderfeestjes waar je niet altijd een goed gevoel bij hebt, danslessen of zwemlessen zijn altijd rond etenstijd ... het blijft een gesleep hoor, dus ik wens je alvast heel veel succes
Neeeeee ik overdrijf nu natuurlijk, maar je hebt van die dagen....
Onze jongste van 6 mnd slaapt nog steeds heel slecht, dus het is soms echt even druk... nu helemaal met stuiterende kinderen ivm de Sint periode.
Maar het is wel super gezellig en ik vind het geweldig hoor, met 3 kinderen !
Het komt helemaal goed hoor, en je groeit er vanzelf in mee!!
In mijn hoofd is het soms wel even chaotisch, maar mensen zeggen altijd dat ik juist zo relaxed over kom
Op het dak zie je kleine musjes,
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
je weet; ze krijgen wormen ... maar het lijken kusjes!
vrijdag 28 november 2008 om 10:32
vrijdag 28 november 2008 om 10:39
quote:Eowynn_ schreef op 28 november 2008 @ 10:17:
En natuurlijk is het iets meer werk, want je moet 2 ipv 1 luier verschonen, maar ik had na de geboorte van de tweede echt véél meer tijd over dan na de geboorte van de 1e.
Eowynn, please tell me your secret! Hoe doe je dit, ik wil het weten .
Mijn ervaring is trouwens dat ik alles weer makkelijker vind worden als de jongste zo rond de 1.5 jaar is. Met name tussen de 1 en 1.5 (de klim- en klauterfase) vind/vond ik erg zwaar. Naar mijn idee was ik toen mijn zoon de hele dag alleen maar uit vensterbanken en van stoelen aan het plukken en omdat hij overal bij kon had de oudste ook geen plek meer waar ze veilig kon spelen, wat ook weer tot de nodige ruzies en huilpartijen leidde, als zoonlief haar tekeningen en zorgvuldig geknutselde plakwerken opvrat/verscheurde.
En natuurlijk is het iets meer werk, want je moet 2 ipv 1 luier verschonen, maar ik had na de geboorte van de tweede echt véél meer tijd over dan na de geboorte van de 1e.
Eowynn, please tell me your secret! Hoe doe je dit, ik wil het weten .
Mijn ervaring is trouwens dat ik alles weer makkelijker vind worden als de jongste zo rond de 1.5 jaar is. Met name tussen de 1 en 1.5 (de klim- en klauterfase) vind/vond ik erg zwaar. Naar mijn idee was ik toen mijn zoon de hele dag alleen maar uit vensterbanken en van stoelen aan het plukken en omdat hij overal bij kon had de oudste ook geen plek meer waar ze veilig kon spelen, wat ook weer tot de nodige ruzies en huilpartijen leidde, als zoonlief haar tekeningen en zorgvuldig geknutselde plakwerken opvrat/verscheurde.
vrijdag 28 november 2008 om 10:57
Anky, het gaat vanzelf, ik denk ook dat ik makkelijke kinderen heb. Nu gaan ze elkaar idd wel wat in de weg zitten, jongste pakt speelgoed af enzo, en omgekeerd, maar het valt me alles mee eigenlijk, ik had meer gedoe verwacht. En jongste zit nu idd in een fase dat hij óveral aan wil zitten en overal op wil klimmen, maar ook dat vind ik wel meevallen.
Waarschijnlijk heeft hoe je het ervaart weinig met de feiten te maken als het om dit soort dingen gaat, maar met je gevoel erbij. Want waarschijnlijk is het nu drukker, feitelijk gezien, dan toen ik nog maar 1 kind had, maar ik ervaar het veel makkelijker. Misschien maak ik me minder druk, misschien zit ik beter in mijn vel of is er iets anders dat veranderd is, maar ik vind het eigenlijk niet zo heel lastig. Wel bij vlagen hoor, maar dat lijkt me heel normaal.
Waarschijnlijk heeft hoe je het ervaart weinig met de feiten te maken als het om dit soort dingen gaat, maar met je gevoel erbij. Want waarschijnlijk is het nu drukker, feitelijk gezien, dan toen ik nog maar 1 kind had, maar ik ervaar het veel makkelijker. Misschien maak ik me minder druk, misschien zit ik beter in mijn vel of is er iets anders dat veranderd is, maar ik vind het eigenlijk niet zo heel lastig. Wel bij vlagen hoor, maar dat lijkt me heel normaal.
vrijdag 28 november 2008 om 11:00
Ik denk ook dat het leeftijdsverschil en het karakter veel verschil uitmaakt. Mijn twee kidneren waren altijd moeilijke slapers en dat scheelt ook veel.
Mijn ervaring was ook dat het plannen en uitvoeren van uitstapjes bij de eerste meer moeite kostte dan nu met nummer twee erbij. Of je nu niets hoeft in te pakken als je nog geen kinderen hebt of voor twee moet inpakken is een groot verschil.
Mijn ervaring was ook dat het plannen en uitvoeren van uitstapjes bij de eerste meer moeite kostte dan nu met nummer twee erbij. Of je nu niets hoeft in te pakken als je nog geen kinderen hebt of voor twee moet inpakken is een groot verschil.
Poep, wie heeft jou gescheten?
vrijdag 28 november 2008 om 11:18
Reactie op Eowynn:
Ik denk dat het inderdaad een kwestie van perceptie is. Wat ik moeilijk vind aan het hebben van meerdere kinderen is dat ik 's avonds moeier ben en in de avonden minder doe. Ik had altijd erg veel activiteiten/hobbies/sociaal leven buiten de deur en dit is gewoon onmiskenbaar minder geworden. En waar ik het voorheen prima vond dat man voor zijn werk veel op reis was, vind ik dit nu een groot nadeel van zijn baan.
Nou klinkt dit negatiever dan ik bedoel, want over het algemeen heb ik supermakkelijke kinderen en vind ik het allemaal prima te doen. Maar met meerdere kinderen ben ik veel meer "mama" geworden dan vroeguh met 1 kind en dat vind ik weleens lastig en zwaar (alhoewel ik nog steeds volledig achter mijn keuze sta en ik de keuze om voor kinderen te gaan nog steeds als de beste beslissing van mijn leven beschouw).
Ik denk dat het inderdaad een kwestie van perceptie is. Wat ik moeilijk vind aan het hebben van meerdere kinderen is dat ik 's avonds moeier ben en in de avonden minder doe. Ik had altijd erg veel activiteiten/hobbies/sociaal leven buiten de deur en dit is gewoon onmiskenbaar minder geworden. En waar ik het voorheen prima vond dat man voor zijn werk veel op reis was, vind ik dit nu een groot nadeel van zijn baan.
Nou klinkt dit negatiever dan ik bedoel, want over het algemeen heb ik supermakkelijke kinderen en vind ik het allemaal prima te doen. Maar met meerdere kinderen ben ik veel meer "mama" geworden dan vroeguh met 1 kind en dat vind ik weleens lastig en zwaar (alhoewel ik nog steeds volledig achter mijn keuze sta en ik de keuze om voor kinderen te gaan nog steeds als de beste beslissing van mijn leven beschouw).
vrijdag 28 november 2008 om 11:25
quote:Eowynn_ schreef op 28 november 2008 @ 10:58:
Oh, en ik lees van iedereen over oudere kinderen 'dan kunnen ze al wat meer' maar ik hoefde dochter van 1,5 ook al niet meer te tillen en die was al heel zelfstandig. En nog steeds. Denk dat dat ook scheelt.Maar dat is toch anders dan als ze al 3 of ouder zijn. Ik hoef er maar eentje te voeren, verschonen en aan of uit te kleden.
Oh, en ik lees van iedereen over oudere kinderen 'dan kunnen ze al wat meer' maar ik hoefde dochter van 1,5 ook al niet meer te tillen en die was al heel zelfstandig. En nog steeds. Denk dat dat ook scheelt.Maar dat is toch anders dan als ze al 3 of ouder zijn. Ik hoef er maar eentje te voeren, verschonen en aan of uit te kleden.
vrijdag 28 november 2008 om 11:35
Toen ik mijn tweede kreeg was mijn oudste dus net 16 maanden en kon drie dagen voor de geboorte los lopen maar nog niet de trap op of af dus toen ik jongste liggend boven op bed moest voeden (op de bank zittend lukte bij hem niet) moest ik dus steeds met twee kinderen naar boven (en dus omstebeurt). Ik vond dat heel intesief, zelfde met verschonen.
Poep, wie heeft jou gescheten?
vrijdag 28 november 2008 om 13:30
Van 0 naar 1 kind vond ik een veel groter impact hebben, ik was moeder geworden, de verantwoordelijkheden, de onzekerheid. Dat was van 1 naar 2 veel minder.
Maar ik vind het wel veel drukker. Er is (bijna) altijd wel iets te doen, luiers verschonen, aan kleden, fruithapjes, flesjes, boterhammen, rommel van de peuter opruimen.
En een groot verschil vind ik wel dat toen ik 1 baby had ik nog wel lekker even terug naar bed kon als de baby sliep. Mijn oudste sliep al niet meer toen nummer 2 geboren werd, maar ging nog niet naar peuterspeelzaal. En ik vind mijn bed zo heerlijk.
Maar ik vind het wel veel drukker. Er is (bijna) altijd wel iets te doen, luiers verschonen, aan kleden, fruithapjes, flesjes, boterhammen, rommel van de peuter opruimen.
En een groot verschil vind ik wel dat toen ik 1 baby had ik nog wel lekker even terug naar bed kon als de baby sliep. Mijn oudste sliep al niet meer toen nummer 2 geboren werd, maar ging nog niet naar peuterspeelzaal. En ik vind mijn bed zo heerlijk.
vrijdag 28 november 2008 om 13:57
quote:parel27 schreef op 28 november 2008 @ 10:29:
Nurse?! Volgens mij waren wij toch tegelijk zwanger van de 1e??
Wow, ik heb respect voor je hoor!
De eerste is van 20 dec 2006
De tweede van 8 dec 2007
De derde wordt van begin april 2009.
Ik zeg:
´Gas dr op´
Weet je, soms is het wel lastig.... zo slaapt de tweede nog niet door (komt een keer of 3 in de nacht) heeft de oudste momenteel de waterpokken en een week geleden hadden ze tegelijkertijd buikgriep. (je wilt niet weten hoe de dagen en nachten er hier aan toe gingen... bedden&meiden tig keer per dag verschonen, wasmachine draaide overuren en midden in de nacht douche/bad- sessies omdat ze zichzelf helemaal bevuild hadden
Heb ook zo mn momenten dat ik het even niet zo grappig meer vind hoor
Nurse?! Volgens mij waren wij toch tegelijk zwanger van de 1e??
Wow, ik heb respect voor je hoor!
De eerste is van 20 dec 2006
De tweede van 8 dec 2007
De derde wordt van begin april 2009.
Ik zeg:
´Gas dr op´
Weet je, soms is het wel lastig.... zo slaapt de tweede nog niet door (komt een keer of 3 in de nacht) heeft de oudste momenteel de waterpokken en een week geleden hadden ze tegelijkertijd buikgriep. (je wilt niet weten hoe de dagen en nachten er hier aan toe gingen... bedden&meiden tig keer per dag verschonen, wasmachine draaide overuren en midden in de nacht douche/bad- sessies omdat ze zichzelf helemaal bevuild hadden
Heb ook zo mn momenten dat ik het even niet zo grappig meer vind hoor
vrijdag 28 november 2008 om 13:59
hoi..van 0 naar 1 kind was echt een omslag in mijn leven. Ineens niet meer spontaan ff uit eten etc. Een boel regelen als we met zijn 2en wat wouden doen. Van 1 naar 2 was in het geregel niks meer dan bij de eerste. Alleen in de ochtend is het wat drukker voor mij en schiet mijn ontbijt er wel eens bij in wat dan in de auto gegeten wordt (tijdens werkdagen) Verder vind ik het wel drukker in huis, je moet alles in de gaten houden. Heb twee zeer ondernemende kinderen (schelen 20 mnd) Ben nu bezig om zwanger te worden van nummer 3. Mijn tweede wordt volgende week 1. Ik verwacht alleen dat het drukker wordt maar verder dat het mee gaat in de stroom van het gezin.
Ik herken het gevoel wel wat eerder is beschreven. Met 1 kind ben je een stel met kind. Maar met twee is het al een echt geregel van een gezin. Maar bere gezellig !! En inderdaad die tropen jaren zijn voorbij wanneer ze het huis uit zijn..en dat mag van mij nog heel lang duren
mijn 1ste is van april 2006
mijn 2de is van dec. 2007
en mijn 3de hopelijk september 2009 (moet nog gemaakt worden)
Ik herken het gevoel wel wat eerder is beschreven. Met 1 kind ben je een stel met kind. Maar met twee is het al een echt geregel van een gezin. Maar bere gezellig !! En inderdaad die tropen jaren zijn voorbij wanneer ze het huis uit zijn..en dat mag van mij nog heel lang duren
mijn 1ste is van april 2006
mijn 2de is van dec. 2007
en mijn 3de hopelijk september 2009 (moet nog gemaakt worden
)
zaterdag 29 november 2008 om 19:24
Overgang van 0-1 vond ik veel zwaarder dan nu van 1 naar 2 kinderen. De jongste gaat in alles wel mee, ik ben veel relaxter, man is veel relaxter en dus is het hier enorm meegevallen. Uiteraard is het drukker, ook met naar bed brengen en badderen. Mijn man werkt onregelmatig en ik doe heel veel alleen, maar het is me tot nu toe erg meegevallen. Ja, dochtertje huilt altijd als ik de oudste naar bed breng, maar dan heeft ze dus even pech, want de oudste verdient ook zijn tijd en zijn bedritueel. Nadat hij ligt is zij weer aan de beurt. Ze schelen overigens 2,5 jaar!
Groetjes
Groetjes
zaterdag 29 november 2008 om 22:36
Ook hier de ervaring dat van 0 naar 1 veel zwaarder was dan van 1 naar 2. Het eerste was echt een aardschok met een totaal veranderd leven (niks stel met kind) en bij nummer 2 was het heel gezellig om nr 1 rond te hebben lopen (was 22 maanden bij de geboorte). Ik merk wel dat er steeds minder tijd over is voor mezelf nu. Maar ja logisch, lijkt me. En ook ik hoop dat het over een paar jaar makkelijker is. Wat zou het toch heerlijk zijn als ze op tijd naar bed gaan en de avond weer van ons is en als ze dan ook nog een beetje goed doorslapen..... gaaap.
ahahah you didn't say the magic word
zaterdag 29 november 2008 om 22:40
Ik vond van 1 naar twee best pittig, mijn zoontje was 3 toen de tweede werd geboren en sliep niet meer tussen de middag en was al zindelijk en daar door kon ik niet even bijslapen en als ik de borst gaf moest de oudste altijd plassen of poepen, dat soort dingen maar echt zwaar was het niet, meer aanpassen en gewoon minder slapen, went vanzelf.
Had in totaal 4 jaar geen nacht doorgeslapen maar haal dat nu weer dubbel en dwars in want ze zijn nu 5 en 8 en ieder weekend slapen ze zeker tot 8.30 uit jippie!!
Had in totaal 4 jaar geen nacht doorgeslapen maar haal dat nu weer dubbel en dwars in want ze zijn nu 5 en 8 en ieder weekend slapen ze zeker tot 8.30 uit jippie!!
zaterdag 29 november 2008 om 22:47
quote:rider schreef op 27 november 2008 @ 21:36:
breek me de bek niet open.
Van 1 naar 2 is de grootste overgang die je ooit zal hebben, groter dan van 0 naar 1, en groter dan van 2 naar 3.
Maar dat moet je zelf ontdekken
Ik weet niet of jet het serieus meent (gezien je smileys) maar dat ben ik dus absoluut niet met je eens!
Ik vond de overgang van 0 naar 1 vele malen groter dan van 1 naar 2, omdat je van niet- moeder, moeder wordt en ineens die mega-verantwoordelijkheid hebt. En opeens 'vast' zit aan een kindje wat jouw volledige verzorging 24 uur per dag nodig heeft.
Bij nummer 2 was je al moeder en kende je die verantwoordelijkheid en zorg al.
Mijn eerste 2 kids schelen 2 jaar en een maand en ik vond het prima te doen. Ze hadden nog hetzelfde slaapjesschema, tenminste ze sliepen allebei 's middags waardoor ik dan zelf ook even kon liggen, en de oudste heeft de jongste vanaf het begin geaccepteerd. Ik vond het eerlijk gezegd een eitje, hoewel de tweede een medisch probleem had en we best veel zorgen hadden om haar en ik bovendien een PPD had (na de eerste ook). Toch viel het me echt alleszins mee.
Van 2 naar 3 vond ik weer lastiger omdat de oudste inmiddels naar school ging en ik de boel dus zo moest plannen dat én de jongste haar voeding had gehad (en de oudste 2 ontbeten natuurlijk) en de oudste op tijd op school moest zijn en dan moesten ze ook nog alle drie gewassen en gekleed zijn. Ondertussen weet ik dat dat gewoon een kwestie van goed organiseren is ('s avonds billen wassen en schoon ondergoed, 's avonds al de tassen klaarmaken e.d.).
Ik ben nu 36 weken zwanger van de vierde en ben benieuwd hoe de overgang van 3 naar 4 is. Ik denk dat het niet zoveel uitmaakt qua drukte 3 of 4, maar misschien ben ik wel heel naïef
breek me de bek niet open.
Van 1 naar 2 is de grootste overgang die je ooit zal hebben, groter dan van 0 naar 1, en groter dan van 2 naar 3.
Maar dat moet je zelf ontdekken
Ik weet niet of jet het serieus meent (gezien je smileys) maar dat ben ik dus absoluut niet met je eens!
Ik vond de overgang van 0 naar 1 vele malen groter dan van 1 naar 2, omdat je van niet- moeder, moeder wordt en ineens die mega-verantwoordelijkheid hebt. En opeens 'vast' zit aan een kindje wat jouw volledige verzorging 24 uur per dag nodig heeft.
Bij nummer 2 was je al moeder en kende je die verantwoordelijkheid en zorg al.
Mijn eerste 2 kids schelen 2 jaar en een maand en ik vond het prima te doen. Ze hadden nog hetzelfde slaapjesschema, tenminste ze sliepen allebei 's middags waardoor ik dan zelf ook even kon liggen, en de oudste heeft de jongste vanaf het begin geaccepteerd. Ik vond het eerlijk gezegd een eitje, hoewel de tweede een medisch probleem had en we best veel zorgen hadden om haar en ik bovendien een PPD had (na de eerste ook). Toch viel het me echt alleszins mee.
Van 2 naar 3 vond ik weer lastiger omdat de oudste inmiddels naar school ging en ik de boel dus zo moest plannen dat én de jongste haar voeding had gehad (en de oudste 2 ontbeten natuurlijk) en de oudste op tijd op school moest zijn en dan moesten ze ook nog alle drie gewassen en gekleed zijn. Ondertussen weet ik dat dat gewoon een kwestie van goed organiseren is ('s avonds billen wassen en schoon ondergoed, 's avonds al de tassen klaarmaken e.d.).
Ik ben nu 36 weken zwanger van de vierde en ben benieuwd hoe de overgang van 3 naar 4 is. Ik denk dat het niet zoveel uitmaakt qua drukte 3 of 4, maar misschien ben ik wel heel naïef
Whatever, I do what I want
zaterdag 29 november 2008 om 22:54
[quote]Sarah Scott schreef op 27 november 2008 @ 22:17:
Ben het helemaal met Rider en BGB eens
Máár: zeg ik er wel bij dat ik voor mijn gevoel echt 2 uitersten heb hoor. De eerste is voorbééldig (ja, écht ) Sliep door vanaf nacht 1, nooit gezeur, bijna altijd lief. Gewoon alles op zijn tijd, erg relaxed jochie. Maar nummer twee is een héle pittige tante, loopt met haar 8,5 maand al langs de tafel, vréééét als een bouwvakker en slapen is echt ruk.
Ze schelen 20 maanden.
Dus echt: het ligt vooral aan je kinderen
[/quote]
Zoveel verschillende reacties en ik denk dat dit het gewoon is, je slaat de spijker op zijn kop Sarah.
Ik roep hiervoor wel heel hard dat ik van 1 naar 2 een eitje vond, maar mijn kids waren (en ok, zijn nog wel ) supermakkelijk. Ook de derde is een makkelijk kindje, wat dat betreft verkeer ik wel in een luxepositie. Zul je zien, is nummer 4 straks de 'roet-in-het-eten-schopper'
't Zal dus wel het meeste aan de kids zelf liggen, maar daarbij ook denk ik voor een groot deel aan hoe relaxed jij zelf bent (hoewel dit natuurlijk ook een wisselwerking is).
Ben het helemaal met Rider en BGB eens
Máár: zeg ik er wel bij dat ik voor mijn gevoel echt 2 uitersten heb hoor. De eerste is voorbééldig (ja, écht ) Sliep door vanaf nacht 1, nooit gezeur, bijna altijd lief. Gewoon alles op zijn tijd, erg relaxed jochie. Maar nummer twee is een héle pittige tante, loopt met haar 8,5 maand al langs de tafel, vréééét als een bouwvakker en slapen is echt ruk.
Ze schelen 20 maanden.
Dus echt: het ligt vooral aan je kinderen
[/quote]Zoveel verschillende reacties en ik denk dat dit het gewoon is, je slaat de spijker op zijn kop Sarah.
Ik roep hiervoor wel heel hard dat ik van 1 naar 2 een eitje vond, maar mijn kids waren (en ok, zijn nog wel ) supermakkelijk. Ook de derde is een makkelijk kindje, wat dat betreft verkeer ik wel in een luxepositie. Zul je zien, is nummer 4 straks de 'roet-in-het-eten-schopper'
't Zal dus wel het meeste aan de kids zelf liggen, maar daarbij ook denk ik voor een groot deel aan hoe relaxed jij zelf bent (hoewel dit natuurlijk ook een wisselwerking is).
Whatever, I do what I want
zaterdag 29 november 2008 om 22:59
quote:anky schreef op 27 november 2008 @ 22:30:
Middelste en jongste schelen trouwens 2 jaar en dat scheelt ook al weer. Middelste is een stuk zelfstandiger dan dochter destijds. Nadeel wel dat meestal alleen jongste nog maar 's middags slaapt.
Dat was hier ook zo, tussen eerste en tweede zit 2 jaar en een maand en tussen 2e en 3e zit 2 jaar en 8 maand. En als ze 2 zijn, zijn ze toch al een stuk zelfstandiger dan 1,5. Maar tussen 3 en 4 zit straks maar 14,5 maand (de vierde is dan ook een leuke verrassing) en daar kan ik wel eens tegen op zien. Voor mijn gevoel heb ik dan 2 'baby's' met alle verzorging van dien.
Nu scheelt het wel dat de 3e zoals ik al zei, ook weer erg makkelijk is. Ze eet goed, slaapt goed, is altijd vrolijk en kan zichzelf prima uren vermaken in de box. Nouja, we zullen zien, afwachten maar. Misschien moet ik een topic openen met
"van 3 naar 4 kinderen, wat is het grote verschil?"
Middelste en jongste schelen trouwens 2 jaar en dat scheelt ook al weer. Middelste is een stuk zelfstandiger dan dochter destijds. Nadeel wel dat meestal alleen jongste nog maar 's middags slaapt.
Dat was hier ook zo, tussen eerste en tweede zit 2 jaar en een maand en tussen 2e en 3e zit 2 jaar en 8 maand. En als ze 2 zijn, zijn ze toch al een stuk zelfstandiger dan 1,5. Maar tussen 3 en 4 zit straks maar 14,5 maand (de vierde is dan ook een leuke verrassing) en daar kan ik wel eens tegen op zien. Voor mijn gevoel heb ik dan 2 'baby's' met alle verzorging van dien.
Nu scheelt het wel dat de 3e zoals ik al zei, ook weer erg makkelijk is. Ze eet goed, slaapt goed, is altijd vrolijk en kan zichzelf prima uren vermaken in de box. Nouja, we zullen zien, afwachten maar. Misschien moet ik een topic openen met
"van 3 naar 4 kinderen, wat is het grote verschil?"
Whatever, I do what I want
zaterdag 29 november 2008 om 23:02
quote:anky schreef op 27 november 2008 @ 22:35:
[...]
Ik vind je wel dapper hoor. Hier 3 kinderen in 3.5 jaar tijd en dat is soms best pittig. Vooral bij ziekte vind ik het soms lastig, meestal worden ze allemaal na elkaar ziek en dan heb je dus heel lang gebroken nachten. En zelf ziek worden kan eigenlijk niet. Maar gewoon door blijven lopen (en uiteindelijk nog zieker worden) is ook geen goed idee. Maar zolang alles gezond is en goed slaapt is het best te doen (ik ben erg blij met mijn jongste die met 8 maanden al doorsliep itt de oudste twee, die daar heel wat langer over deden).Poeh 8 maanden, sorry, maar dat vind ik erg laat. Maarja, ik ben ook verwend. Hoe lang deden je oudsten er dan over? Jij zegt tegen .... dat je haar dapper vindt, maar ik vind jou dapper dat je na 2 van die nachtbakers alweer zo snel aan een derde durfde te beginnen.
[...]
Ik vind je wel dapper hoor. Hier 3 kinderen in 3.5 jaar tijd en dat is soms best pittig. Vooral bij ziekte vind ik het soms lastig, meestal worden ze allemaal na elkaar ziek en dan heb je dus heel lang gebroken nachten. En zelf ziek worden kan eigenlijk niet. Maar gewoon door blijven lopen (en uiteindelijk nog zieker worden) is ook geen goed idee. Maar zolang alles gezond is en goed slaapt is het best te doen (ik ben erg blij met mijn jongste die met 8 maanden al doorsliep itt de oudste twee, die daar heel wat langer over deden).Poeh 8 maanden, sorry, maar dat vind ik erg laat. Maarja, ik ben ook verwend. Hoe lang deden je oudsten er dan over? Jij zegt tegen .... dat je haar dapper vindt, maar ik vind jou dapper dat je na 2 van die nachtbakers alweer zo snel aan een derde durfde te beginnen.
Whatever, I do what I want
zaterdag 29 november 2008 om 23:11
[quote]anky schreef op 28 november 2008 @ 10:39:
[...]
Eowynn, please tell me your secret! Hoe doe je dit, ik wil het weten .
Mijn ervaring is trouwens dat ik alles weer makkelijker vind worden als de jongste zo rond de 1.5 jaar is. Met name tussen de 1 en 1.5 (de klim- en klauterfase) vind/vond ik erg zwaar. Naar mijn idee was ik toen mijn zoon de hele dag alleen maar uit vensterbanken en van stoelen aan het plukken en omdat hij overal bij kon had de oudste ook geen plek meer waar ze veilig kon spelen, wat ook weer tot de nodige ruzies en huilpartijen leidde, als zoonlief haar tekeningen en zorgvuldig geknutselde plakwerken opvrat/verscheurde.[/quote]
Maar daar heb je de box toch voor? Bij de eerste maakte ik de fout om die er met 9 maanden al uit te doen (om hem er vervolgens 3 maanden later weer rap in te zetten), maar hier is de box echt een veilige plek voor onze jongste. En al wil ze er niet altijd in (en natuurlijk mag ze er soms wel even uit), toch moet ze echt leren om zichzelf er een tijd in zoet te houden, heb ik met de oudste 2 ook gedaan en dat gaat tot nu toe bij alle drie erg goed. Ze hebben alle drie een fase gehad waarin de box drama was (rond 9 maanden, daarom dat ik rond die tijd de box er dan ook bij oudste uitgooide), maar als je even vol houd komen ze daar wel overheen. Ik zou nooit 3 kinderen zonder box groot kunnen brengen, de box is echt mijn grootste vriend
[...]
Eowynn, please tell me your secret! Hoe doe je dit, ik wil het weten .
Mijn ervaring is trouwens dat ik alles weer makkelijker vind worden als de jongste zo rond de 1.5 jaar is. Met name tussen de 1 en 1.5 (de klim- en klauterfase) vind/vond ik erg zwaar. Naar mijn idee was ik toen mijn zoon de hele dag alleen maar uit vensterbanken en van stoelen aan het plukken en omdat hij overal bij kon had de oudste ook geen plek meer waar ze veilig kon spelen, wat ook weer tot de nodige ruzies en huilpartijen leidde, als zoonlief haar tekeningen en zorgvuldig geknutselde plakwerken opvrat/verscheurde.[/quote]
Maar daar heb je de box toch voor? Bij de eerste maakte ik de fout om die er met 9 maanden al uit te doen (om hem er vervolgens 3 maanden later weer rap in te zetten), maar hier is de box echt een veilige plek voor onze jongste. En al wil ze er niet altijd in (en natuurlijk mag ze er soms wel even uit), toch moet ze echt leren om zichzelf er een tijd in zoet te houden, heb ik met de oudste 2 ook gedaan en dat gaat tot nu toe bij alle drie erg goed. Ze hebben alle drie een fase gehad waarin de box drama was (rond 9 maanden, daarom dat ik rond die tijd de box er dan ook bij oudste uitgooide), maar als je even vol houd komen ze daar wel overheen. Ik zou nooit 3 kinderen zonder box groot kunnen brengen, de box is echt mijn grootste vriend
Whatever, I do what I want
