Kinderen
alle pijlers
Vriendin van volwassen zoon
dinsdag 20 maart 2018 12:46
Gisteren heb ik een topic geopend ('omgaan met volwassen zoon') over de situatie met mijn zoon en het feit dat ik z'n gedrag niet meer kan en wil accepteren en hij op kamers moet gaan wonen vind ik.
Nu zou ik het fijn vinden als ik jullie mening mag horen over zijn vriendin en hoe jullie dit zouden aanpakken.
Kort samengevat (deel staat al in mijn andere topic).
Ze is een jaar samen met mijn zoon. De eerste paar maanden waren ze samen binnen huis nog redelijk sociaal en fatsoenlijk. Ik mocht haar graag en vond haar erg spontaan en leuk. Ik dacht: sow, mijn zoon heeft een leuke meid aan de haak geslagen'.
Na een paar maanden werden ze afstandelijker en gingen ze meestal gelijk naar boven als ze binnenkwamen en zeiden ze nog net gedag als ze weer gingen. Langzaam had ze van alles aan te merken op ons gezin (en dat kan en mag). Ik vond ergens wel dat ze snel een oordeel klaar had. Maar goed...
Mijn zoon en zij kregen steeds meer ruzies, soms ook slaande ruzies, drama over van alles en nog wat.. maar kunnen elkaar niet loslaten.
Zij kwam steeds minder vaak en minder graag bij ons thuis. Ik hoorde van mijn zoon dat ze geen band voelde en dus liever niet kwam (of dus boven op de kamer). Ze hebben me een tijdje beide midden in hun relatie getrokken (of ik heb dat toegelaten, niet goed...) en probeerde dan wel eens te bemiddelen. Nadat zij het voor de zoveelste keer had uitgemaakt en ik mijn zoon huilend ophaalde etc, heb ik gezegd dat ze manipulatief is. Ik zie mijn zoon verdrietig en dat wil je natuurlijk niet zien als moeder. Los van het feit dat het meisje dat ook best wel is (vind ik), had ik dit voor me kunnen houden misschien (?).
Sindsdien wilt ze niks meer met me te maken hebben, niet meer komen als ik er ben, beïnvloed zijn mijn zoon enorm (merk ik aan de dingen die hij nu zegt) en heeft ze mij een paar weken geleden voor van alles uitgemaakt via whats app.
Mijn zoon en zij hadden het wéér uit toen dit gebeurde. Hij belt mij (terwijl ie bij haar naar buiten wordt gezet ongeveer) en zij appt me op datzelfde moment hele verhalen. Ze schreef hierin dat ik een kutkind op de wereld heb gezet, dat mijn zoon compleet verpest is, ik moet leren opvoeden, ik een lastpak ben etc etc...
Ik heb daar niet op gereageerd.
Zouden jullie dit kind nog je huis inlaten?
Ik moet er nog iets aan toevoegen... die meid heeft de laatste tijd in haar gezinssituatie het nodige meegemaakt. Hierdoor heb ik veel door de vingers gezien...
Bedankt alvast voor de reacties
Nu zou ik het fijn vinden als ik jullie mening mag horen over zijn vriendin en hoe jullie dit zouden aanpakken.
Kort samengevat (deel staat al in mijn andere topic).
Ze is een jaar samen met mijn zoon. De eerste paar maanden waren ze samen binnen huis nog redelijk sociaal en fatsoenlijk. Ik mocht haar graag en vond haar erg spontaan en leuk. Ik dacht: sow, mijn zoon heeft een leuke meid aan de haak geslagen'.
Na een paar maanden werden ze afstandelijker en gingen ze meestal gelijk naar boven als ze binnenkwamen en zeiden ze nog net gedag als ze weer gingen. Langzaam had ze van alles aan te merken op ons gezin (en dat kan en mag). Ik vond ergens wel dat ze snel een oordeel klaar had. Maar goed...
Mijn zoon en zij kregen steeds meer ruzies, soms ook slaande ruzies, drama over van alles en nog wat.. maar kunnen elkaar niet loslaten.
Zij kwam steeds minder vaak en minder graag bij ons thuis. Ik hoorde van mijn zoon dat ze geen band voelde en dus liever niet kwam (of dus boven op de kamer). Ze hebben me een tijdje beide midden in hun relatie getrokken (of ik heb dat toegelaten, niet goed...) en probeerde dan wel eens te bemiddelen. Nadat zij het voor de zoveelste keer had uitgemaakt en ik mijn zoon huilend ophaalde etc, heb ik gezegd dat ze manipulatief is. Ik zie mijn zoon verdrietig en dat wil je natuurlijk niet zien als moeder. Los van het feit dat het meisje dat ook best wel is (vind ik), had ik dit voor me kunnen houden misschien (?).
Sindsdien wilt ze niks meer met me te maken hebben, niet meer komen als ik er ben, beïnvloed zijn mijn zoon enorm (merk ik aan de dingen die hij nu zegt) en heeft ze mij een paar weken geleden voor van alles uitgemaakt via whats app.
Mijn zoon en zij hadden het wéér uit toen dit gebeurde. Hij belt mij (terwijl ie bij haar naar buiten wordt gezet ongeveer) en zij appt me op datzelfde moment hele verhalen. Ze schreef hierin dat ik een kutkind op de wereld heb gezet, dat mijn zoon compleet verpest is, ik moet leren opvoeden, ik een lastpak ben etc etc...
Ik heb daar niet op gereageerd.
Zouden jullie dit kind nog je huis inlaten?
Ik moet er nog iets aan toevoegen... die meid heeft de laatste tijd in haar gezinssituatie het nodige meegemaakt. Hierdoor heb ik veel door de vingers gezien...
Bedankt alvast voor de reacties
anoniem_366609 wijzigde dit bericht op 20-03-2018 12:52
3.34% gewijzigd
dinsdag 20 maart 2018 13:16
MissMaran schreef: ↑20-03-2018 13:05Je laat met je sollen door ze.. Ze gebruiken je wanneer ze ruzie maken, en als het wel goed is kun je ophoepelen, je zoon is ook een sneue overloper zeg, eerst bij jou huilie doen en als je dan zegt ik vind haar manipulatief. ik had hem ook niet meer vertrouwd en gezegd dat ie je vertrouwen heeft beschaamd, en je verder niet in hun kinderlijke gedrag laten betrekken, je bent zijn moeder.
Ik zou haar sowieso niet meer binnen laten en vertellen dat je het een vervelend wicht vindt en dat dr grote waffel dicht moet houden, en dat je geen gluiperds in je huis binnen laat.
Je gedraagt je als een leeftijdsgenootje..
Of als een voetveeg van een moeder die geen overwicht op haar kinderen heeft.. beide niet echt tof en daarom lopen ze over je heen, vraag je geen respect dan krijg je het ook niet blijkbaar bij deze twee achterbakse lui, nette mensen kiezen ervoor om een ander met respect te behandelen, zij hebben beide wat in de opvoeding gemist moeders.. nu is het te laat.
Dat gevoel heb ik ook en voel me nu machteloos. Ik heb de goede intenties gehad, maar de plank hiermee volledig misgeslagen wat mijn zoon betreft (al vertoond mijn andere zoon dit gedrag helemaal niet).
Ik weet dat ik mijn kinderen teveel heb ontzien want ze hebben ''zoveel meegemaakt''. Maar dit heeft niet gewerkt, daar ben ik me van bewust. Ik vind het lastig om te balans te vinden hoe ik hier nu mee moet omgaan.
dinsdag 20 maart 2018 13:17
daar kun je, nog steeds, hulp bij krijgen.CloseFlow schreef: ↑20-03-2018 13:16Dat gevoel heb ik ook en voel me nu machteloos. Ik heb de goede intenties gehad, maar de plank hiermee volledig misgeslagen wat mijn zoon betreft (al vertoond mijn andere zoon dit gedrag helemaal niet).
Ik weet dat ik mijn kinderen teveel heb ontzien want ze hebben ''zoveel meegemaakt''. Maar dit heeft niet gewerkt, daar ben ik me van bewust. Ik vind het lastig om te balans te vinden hoe ik hier nu mee moet omgaan.
Begin eens met een gesprek bij de huisarts
dinsdag 20 maart 2018 13:19
Mijn zoon keert zich steeds meer tegen me....ingelise schreef: ↑20-03-2018 13:07Het is allemaal haar schuld. Dat jouw zoon blijkbaar niet zelf kan denken, haar alles laat bepalen, het normaal vindt dat zijn vriendin zijn moeder uitscheldt en je vervolgens ontloopt, zich zo laat behandelen...... Impliciet zeg je dus dat jouw zoon een ruggegraatloze man is zonder eigen mening die ook niet voor zichzelf kan opkomen en zich alles laat welgevallen..... Tja....hij is er zelf bij he?!?!?
Denk dat je het contact met je zoon moet proberen goed te houden, maar hij speelt hier wel een grote rol....
Alles wat zijn vriendin zegt of doet momenteel t.o.v. mij, wordt rechtgepraat, want ik heb haar immers manipulatief genoemd....
dinsdag 20 maart 2018 13:19
dinsdag 20 maart 2018 13:21
Heb je geen duidelijke grens voor jezelf? Of ligt die altijd al heel ver?CloseFlow schreef: ↑20-03-2018 13:16Dat gevoel heb ik ook en voel me nu machteloos. Ik heb de goede intenties gehad, maar de plank hiermee volledig misgeslagen wat mijn zoon betreft (al vertoond mijn andere zoon dit gedrag helemaal niet).
Ik weet dat ik mijn kinderen teveel heb ontzien want ze hebben ''zoveel meegemaakt''. Maar dit heeft niet gewerkt, daar ben ik me van bewust. Ik vind het lastig om te balans te vinden hoe ik hier nu mee moet omgaan.
Als ik bijvoorbeeld mijn dochter zou vertellen, lieverd je hebt constant ruzie met je vriend ik vind het een eikel dan blijft dat echt wel tussen haar en mij ook al zouden ze het goed hebben gemaakt, als die vriendin van je zoon tegen mijn zo'n grote mond gaf op whatssap had ik gereageerd als een moeder met eigenwaarde dan had ik gezegd hou je grote mond, je bent niet meer welkom in ons huis. En jouw zo in neemt het blijkbaar ook niet voor je op die had een een kamer laten zoeken en daar verder volwassen laten worden.
dinsdag 20 maart 2018 13:21
In zekere zin heb ik dit gedaan inderdaad. En dan vooral gericht op alles wat ze pijn of verdriet bezorgde.....lilalinda schreef: ↑20-03-2018 13:11hij is volwassen, laat hem lekker zijn eigen fouten maken, je hebt al te lang dingen voor hem weg willen poetsen
(ken je dit?? https://bijzonder-coaching.nl/curling-ouders/)
dinsdag 20 maart 2018 13:23
Inmiddels wel gedaan...
Ik wil haar uberhaubt niet meer in mijn huis (maar is dat verstandig?) Toen ik dat een paar weken terug tegen mn zoon zei, kreeg ik de mededeling dat wanneer zij er niet in mag, ik zelf ook niemand meer in mn huis mag laten... haha...
dinsdag 20 maart 2018 13:24
je hebt het over je volwassen zoon, maar hij is nog een puber, en het meisje nog een jaar jonger, dus allebei zo goed als kinderen. laat ze het lekker zelf uitzoeken, met vallen en opstaan moet je het leren. Ook verliefd zijn.
Jouw huis dus jij mag je voorwaarden hebben over bepaalde zaken. Maar waarom je moet appen met vriendinnetje, niet doen, hooguit gebruiken als telefoon van zoon leeg is.en er belangrijke info is.
Jouw huis dus jij mag je voorwaarden hebben over bepaalde zaken. Maar waarom je moet appen met vriendinnetje, niet doen, hooguit gebruiken als telefoon van zoon leeg is.en er belangrijke info is.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 20 maart 2018 13:24
dinsdag 20 maart 2018 13:26
Dat is inderdaad wat ik moet leren en sterker in moet worden. Tot een jaar terug was er niets aan de hand...
En opeens. Of ja, opeens niet natuurlijk... zoiets speelt al, maar toch.
Mijn zoon zal niet meegaan...
dinsdag 20 maart 2018 13:29
ik zou dan even heel duidelijk maken aan zoonlief dat het nog altijd jouw huis is en dat jij bepaalt wie er wel en niet welkom zijn
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 20 maart 2018 13:29
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, je bent nu te laat, hoe je ze ook pampert of bij zult staan, je krijgt als voetveeg geen respect al kruip je de hele dag voor ze.
Ze zijn nu met zijn tweetjes tegen jou dus? Gezellig en dan wil je je zoon ook nog blijven vertroetelen..
dinsdag 20 maart 2018 13:30
Heb ik inderdaad al aangegeven. Toen ging hij tekeer...
Later kwam ik erachter dat ze een nacht hier geweest was, toen ik weg was. Toen heb ik gezegd dat dit niet meer gaat gebeuren.
Of ze kan komen om normaal te praten en ze dan ook gewoon mijn huis binnen kan komen als ik er ben, of ze blijft weg. Maar het gaat niet gebeuren dat ze het huis binnenglipt als ik er niet ben.
dinsdag 20 maart 2018 13:31
dinsdag 20 maart 2018 13:33
Te goed en te gek voor anderen... niet goed. Is al veel beter bij me, maar nog steeds niet wat het zijn moet.MissMaran schreef: ↑20-03-2018 13:21Heb je geen duidelijke grens voor jezelf? Of ligt die altijd al heel ver?
Als ik bijvoorbeeld mijn dochter zou vertellen, lieverd je hebt constant ruzie met je vriend ik vind het een eikel dan blijft dat echt wel tussen haar en mij ook al zouden ze het goed hebben gemaakt, als die vriendin van je zoon tegen mijn zo'n grote mond gaf op whatssap had ik gereageerd als een moeder met eigenwaarde dan had ik gezegd hou je grote mond, je bent niet meer welkom in ons huis. En jouw zo in neemt het blijkbaar ook niet voor je op die had een een kamer laten zoeken en daar verder volwassen laten worden.
Mijn zoon verteld alles tegen haar. Zelfs app gesprekken tussen mij en hem, laat hij haar lezen. Zij mag mij niet, dus hij probeert zieltjes te winnen bij haar over mijn rug. Zo erg is het helaas...
Mijn zoon moet sowieso op kamers. Mijn grens met hem is bereikt. Voel me gevangen in eigen huis door hem en z'n sfeerbepalende gedrag,
dinsdag 20 maart 2018 13:36
Dit zegt behoorlijk veel; namelijk dat jouw zoon zelf dus ook heel goed weet dat hij de dienst bij jullie thuis uitmaakt.
Het word tijd dat jij eens hele duidelijke en heldere grenzen gaat stellen en jij je daar ook aan houdt. Het kan toch niet zo zijn dat jij en jouw andere zoon jullie in je eigen huis niet fijn voelen omdat die snotneus meent de sfeer te moeten vergallen?
Voer regels en zorg dat de consequenties voor hem zijn als hij zich daar niet aan houdt. Kan hij niet normaal gedag zeggen? Dan weet je dus ook niet dat hij er is wanneer jij eten gaat koken. Kan hij niet vriendelijk en beleefd zijn? Dan hoeven jullie dus verder ook geen tekening met hem te houden (boodschappen, koken, wassen, enz). Laat hij zijn vriendin stiekem binnen als jij er niet bent? Dan kan hij zijn sleutel inleveren want daar kan hij kennelijk niet mee omgaan.
Deze methode zal ongetwijfeld eerst wat weerstand oproepen omdat hij dat niet gewend is. Maar als je de consequenties logisch en fair houdt en hij merkt dat je het echt serieus meent en niet wijkt, dan bindt hij vanzelf wel in.
dinsdag 20 maart 2018 13:37
heel goed, dat je even met iemand gaat praten. En doe niets, wat definitief dingen stuk kan makenCloseFlow schreef: ↑20-03-2018 13:33Te goed en te gek voor anderen... niet goed. Is al veel beter bij me, maar nog steeds niet wat het zijn moet.
Mijn zoon verteld alles tegen haar. Zelfs app gesprekken tussen mij en hem, laat hij haar lezen. Zij mag mij niet, dus hij probeert zieltjes te winnen bij haar over mijn rug. Zo erg is het helaas...
Mijn zoon moet sowieso op kamers. Mijn grens met hem is bereikt. Voel me gevangen in eigen huis door hem en z'n sfeerbepalende gedrag,
Bezie ook je eigen aandeel eens flink. Je hebt ruzie met een kind van 18 en eentje van 17. JIJ bent de volwassene, besef je je dat??
dinsdag 20 maart 2018 13:37
dinsdag 20 maart 2018 13:38
Laat ze lekker in hun eigen sop gaarkoken en hun eigen perikelen regelen.
Ik vind het ook wel buitengewoon bijzonder dat jij blijkbaar al zo eigen bent met haar dat jullie elkaar appen over van alles en nog wat.
Mijn dochter heeft een vriend, maar zij heeft echt het nummer van zijn moeder niet (en haar vriend mijn nummer ook niet trouwens).
En het is sowieso niet verstandig om je mening al te onverbloemd te geven; dat verlies je altijd.
Ik vind het ook wel buitengewoon bijzonder dat jij blijkbaar al zo eigen bent met haar dat jullie elkaar appen over van alles en nog wat.
Mijn dochter heeft een vriend, maar zij heeft echt het nummer van zijn moeder niet (en haar vriend mijn nummer ook niet trouwens).
En het is sowieso niet verstandig om je mening al te onverbloemd te geven; dat verlies je altijd.
dinsdag 20 maart 2018 13:41
Als jouw kind zich laat manipuleren, dan mag je daar als ouder best wat van zeggen zonder daar later je excuses over aan te hoeven bieden. Ook dat is opvoeden.
En een meisje van 17 die tegen een volwassene scheldt over de app, die zou ik als die volwassene zeker geen excuses aanbieden!
dinsdag 20 maart 2018 13:41
Ik vind het trouwens echt te makkelijk om maar te roepen: hij moet het huis uit.CloseFlow schreef: ↑20-03-2018 13:33Te goed en te gek voor anderen... niet goed. Is al veel beter bij me, maar nog steeds niet wat het zijn moet.
Mijn zoon verteld alles tegen haar. Zelfs app gesprekken tussen mij en hem, laat hij haar lezen. Zij mag mij niet, dus hij probeert zieltjes te winnen bij haar over mijn rug. Zo erg is het helaas...
Mijn zoon moet sowieso op kamers. Mijn grens met hem is bereikt. Voel me gevangen in eigen huis door hem en z'n sfeerbepalende gedrag,
Komt ook over als: ik heb geen zin er enige moeite en energie in te steken.
Ik hoop dat je dit niet tegen je zoon gezegd hebt ook?
Zou zijn gedrag wel verklaren namelijk.
