Kinderen
alle pijlers
Wil ik een kind?
maandag 22 september 2025 om 17:57
Hee! Ik heb een dilemma en ik kreeg van een vriendin dit forum getipt.
Ik ben 31 en ben getrouwd. Je ziet het niet aan me want ik ben vrij sociaal en een warm enthousiast persoon maar ik ben 6 jaar geleden afgekeurd te werken omdat ik een psychose kreeg na heel veel jaren aan stress. De diagnose ging van bipolair naar ‘je bent gewoon kwetsbaar’.
Ik heb heel m’n leven gedaan wat anderen willen dus ben niet sterk in: wat wil ik nou?
Ik ben dus echt met alles een twijfelkont: waar wil ik wonen (voordat ik echt settelde met m’n man duurde ook wel 7 jaar).
En nu beginnen bijna al mn vriendinnen baby’s te werpen (met liefde te ontvangen ook natuurlijk). En na jaren denken dat het niet bij me paste door m’n kwetsbaarheid.
Komt opeens de gedachte: Wat als het wel voor mij is?
Ik ben al jaren stabiel, maar heb wel moeite met op gang komen. Ik vind veel dingen zwaar; de was, het huishouden, bootschappen. Ik ervaar alles sterker en meer en groter en ben enorm gevoelig en ook niet goed in het managen van m’n emoties (kleine dingen kunnen me enorm raken) Waar ik bang voor ben is dat een kind en baby me alleen maar triggert in me onzeker en niet vaardig voelen.
Of overdenk ik dit te veel?
Komt er een soort oer ‘weten’ omhoog als je een kind krijgt waardoor dingen wel loslopen. Want ik geloof ook heel sterk dat liefde en aandacht het belangrijkst is; en laat ik daar nu enorm veel van hebben.
Ah en tot slot m’n man is zo stabiel als het maar kan. Alleen is het enige wat hij zegt: ‘jij moet het bepalen’ en ‘het komt wel goed’. Beide voelen niet echt geruststellend. En we wonen groot en landelijk, stabiel plekje.
Mijn vraag is dus: hoe groot moet ik het maken, 1 kindje (we willen er dan ook maar 1 en geen tweede).
Je mag alles zeggen; van mensen met een psychose moeten zich niet voort planten tot ga er voor.
Maar wees vooral eerlijk.
Liefs,
Lotte
Ik ben 31 en ben getrouwd. Je ziet het niet aan me want ik ben vrij sociaal en een warm enthousiast persoon maar ik ben 6 jaar geleden afgekeurd te werken omdat ik een psychose kreeg na heel veel jaren aan stress. De diagnose ging van bipolair naar ‘je bent gewoon kwetsbaar’.
Ik heb heel m’n leven gedaan wat anderen willen dus ben niet sterk in: wat wil ik nou?
Ik ben dus echt met alles een twijfelkont: waar wil ik wonen (voordat ik echt settelde met m’n man duurde ook wel 7 jaar).
En nu beginnen bijna al mn vriendinnen baby’s te werpen (met liefde te ontvangen ook natuurlijk). En na jaren denken dat het niet bij me paste door m’n kwetsbaarheid.
Komt opeens de gedachte: Wat als het wel voor mij is?
Ik ben al jaren stabiel, maar heb wel moeite met op gang komen. Ik vind veel dingen zwaar; de was, het huishouden, bootschappen. Ik ervaar alles sterker en meer en groter en ben enorm gevoelig en ook niet goed in het managen van m’n emoties (kleine dingen kunnen me enorm raken) Waar ik bang voor ben is dat een kind en baby me alleen maar triggert in me onzeker en niet vaardig voelen.
Of overdenk ik dit te veel?
Komt er een soort oer ‘weten’ omhoog als je een kind krijgt waardoor dingen wel loslopen. Want ik geloof ook heel sterk dat liefde en aandacht het belangrijkst is; en laat ik daar nu enorm veel van hebben.
Ah en tot slot m’n man is zo stabiel als het maar kan. Alleen is het enige wat hij zegt: ‘jij moet het bepalen’ en ‘het komt wel goed’. Beide voelen niet echt geruststellend. En we wonen groot en landelijk, stabiel plekje.
Mijn vraag is dus: hoe groot moet ik het maken, 1 kindje (we willen er dan ook maar 1 en geen tweede).
Je mag alles zeggen; van mensen met een psychose moeten zich niet voort planten tot ga er voor.
Maar wees vooral eerlijk.
Liefs,
Lotte
dinsdag 23 september 2025 om 10:36
Wat ik ten eerste heel bijzonder vind is dat je van "bipolair" naar "gewoon kwetsbaar" bent gegaan. Heb je medicatie? Waarom ben je afgekeurd zonder "diagnose", na één psychose?
Dat gezegd hebbende. Ik heb zelf geen kinderen godzijdank. En dat is maar goed ook, want als iets mij triggert, is het stress en onrust. Ik denk dat ik vaker episodes had gehad met kinderen.
Dat je redelijk stabiel bent, kan dan ook te maken hebben met het feit dat je een rustig leven leidt (denk ik dan). Natuurlijk kunnen mensen met psychische problematiek kinderen krijgen, maar overweeg het goed. Heb je een behandelaar? Hoe groot is de kans op een nieuwe psychose?
Dat gezegd hebbende. Ik heb zelf geen kinderen godzijdank. En dat is maar goed ook, want als iets mij triggert, is het stress en onrust. Ik denk dat ik vaker episodes had gehad met kinderen.
Dat je redelijk stabiel bent, kan dan ook te maken hebben met het feit dat je een rustig leven leidt (denk ik dan). Natuurlijk kunnen mensen met psychische problematiek kinderen krijgen, maar overweeg het goed. Heb je een behandelaar? Hoe groot is de kans op een nieuwe psychose?
I am free, yes, I'm free, now I'm on my way...
dinsdag 23 september 2025 om 10:36
De vraag is niet 'wil ik een kind' denk ik. Dat is een vraag die je zelf kunt beantwoorden. Dat is een gevoel. De vraag is meer 'kan ik een goede moeder zijn'. Een ook die kun je alleen zelf beantwoorden. Je hebt een partner die wel enorm stabiel is dus lijkt het mij dat er geen enkel probleem moet zijn. Misschien werkt het zelfs wel enorm positief op je omdat je met een kind weinig ruimte/tijd hebt om te twijfelen en doe je dat wel heb je een stabiele partner.
Ik heb geen kinderen omdat ik nooit aan mezelf heb hoeven vragen of ik een kind wilde. Ik wilde ze gewoon niet. Ik vind ze niet leuk en ik heb nooit zin gehad om mijn 'me time' op te offeren voor een kind. Mijn partner gelukkig ook niet.
Als je gevoel zegt dat je een kindje wil zie ik je niets in de weg staan.
Ik heb geen kinderen omdat ik nooit aan mezelf heb hoeven vragen of ik een kind wilde. Ik wilde ze gewoon niet. Ik vind ze niet leuk en ik heb nooit zin gehad om mijn 'me time' op te offeren voor een kind. Mijn partner gelukkig ook niet.
Als je gevoel zegt dat je een kindje wil zie ik je niets in de weg staan.
dinsdag 23 september 2025 om 10:37
Moeder zijn is geweldig.
Maar heeft een kind genoeg aan aandacht en liefde? Nee. Het is hard werken, onvoorspelbaar en (met tijden) stressvol.
Ik denk dat de belangrijkste vraag is hoe beschikbaar je man is. Kan en wil hij een groot deel van de zorg op zich nemen? Of heeft hij een (meer dan) fulltime baan en is hij de man op de zondag het vlees snijdt? Jij moet het bepalen en Het komt wel goed is dus niet genoeg. Jullie moeten praten over hoe jullie de situatie voor je zien en alles gaan aanpakken. Zowel praktisch als mentaal.
Verder lijkt me dit een vraag om (ook) met je behandelaar (als je die nog hebt) of anders je huisarts te bespreken.
Maar heeft een kind genoeg aan aandacht en liefde? Nee. Het is hard werken, onvoorspelbaar en (met tijden) stressvol.
Ik denk dat de belangrijkste vraag is hoe beschikbaar je man is. Kan en wil hij een groot deel van de zorg op zich nemen? Of heeft hij een (meer dan) fulltime baan en is hij de man op de zondag het vlees snijdt? Jij moet het bepalen en Het komt wel goed is dus niet genoeg. Jullie moeten praten over hoe jullie de situatie voor je zien en alles gaan aanpakken. Zowel praktisch als mentaal.
Verder lijkt me dit een vraag om (ook) met je behandelaar (als je die nog hebt) of anders je huisarts te bespreken.
nova wijzigde dit bericht op 23-09-2025 10:38
3.35% gewijzigd
dinsdag 23 september 2025 om 10:37
dinsdag 23 september 2025 om 10:39
Nova schreef: ↑23-09-2025 10:37Moeder zijn is geweldig.
Maar heeft een kind genoeg aan aandacht en liefde? Nee. Het is hard werken, onvoorspelbaar en (met tijden) stressvol.
Ik denk dat de belangrijkste vraag is hoe beschikbaar je man is. Kan en wil hij een groot deel van de zorg op zich nemen? Of heeft hij een (meer dan) fulltime baan en is hij de man op de zondag het vlees snijdt? Jij moet het bepalen en Het komt wel goed is dus niet genoeg. Jullie moeten praten over hoe jullie de situatie voor je zien en alles gaan aanpakken. Zowel praktisch als mentaal.
Verder lijkt me dit een vraag om (ook) met je behandelaar (als je die nog hebt) of anders je huisarts te bespreken.
Moeder zijn kan geweldig zijn.
dinsdag 23 september 2025 om 10:42
Dat is een grote vraag! Het is ook een enorme sprong in het diepe, een kind. Je weet vooraf niet hoe het zal zijn en je kunt niet meer terug als het kind er is. Dat maakt de keuze heel moeilijk.
Ik licht even dit stukje eruit:
Ik zou eigenlijk willen zeggen: ga er maar vanuit dat je in het begin je inderdaad onzeker en niet vaardig voelt. Dat is volkomen normaal. Dat oergevoel dat je alles wel kunt: nee, helaas. Zo'n baby wordt zonder handleiding geboren, kan jou nog niets vertellen en is net op aarde geland dus weet het zelf ook allemaal nog niet. Dus er gaan vast momenten komen dat je denkt: ik weet werkelijk niet waarom je nu huilt, en waarom ben je nu alwéér wakker, laat me slapen! Maar: dat geldt voor iedereen. Toch bestaan we nog steeds als mensheid, dus die fase gaat ook weer voorbij. Het is echt enorm wennen in het begin maar je groeit gelukkig ook wel in je nieuwe rol. En juist die onzekerheid kan ook positief zijn: je denkt van tevoren aan alles, het overkomt je niet zomaar want jij hebt het al bedacht.
Dat merk ik ook wel bij mijn man: hij wordt verrast door dingen met de kinderen die ik allang zag aankomen.
Je groeit door je moederrol ook als mens. Op gang komen wordt een stuk makkelijker, want het hoeft niet allemaal uit jezelf te komen. Dat kind is daar en wil iets van je, en dat kan je niet uitstellen. Je kunt meer aan dan voorheen.
Maar het is wel zo dat je takenpakket een heel stuk zwaarder wordt en je moet het met heel wat minder slaap en vrije tijd uitvoeren. Als je nu al wankel bent dan is dat wel iets om mee te wegen. En als je geen baan hebt dan ben je de eerste jaren 24/7 bij je kind. Dat kan heel intens zijn.
Maar wat ik nu vooral nog mis in je verhaal is: wat wil je? Naast de 'kan ik dit' vraag is 'wil ik dit' wel een heel belangrijke. En als je dat niet weet: probeer eens een paar dagen te leven met het idee 'we gaan ervoor' en dat wordt je toekomst. Probeer dat eens te doorvoelen. En daarna een paar dagen datzelfde met 'nee, dit is het niet voor mij, ik blijf kinderloos/kindvrij'.
Ik licht even dit stukje eruit:
Dit zijn wel risicofactoren, goed om af te wegen.Ik ben al jaren stabiel, maar heb wel moeite met op gang komen. Ik vind veel dingen zwaar; de was, het huishouden, bootschappen. Ik ervaar alles sterker en meer en groter en ben enorm gevoelig en ook niet goed in het managen van m’n emoties (kleine dingen kunnen me enorm raken) Waar ik bang voor ben is dat een kind en baby me alleen maar triggert in me onzeker en niet vaardig voelen.
Ik zou eigenlijk willen zeggen: ga er maar vanuit dat je in het begin je inderdaad onzeker en niet vaardig voelt. Dat is volkomen normaal. Dat oergevoel dat je alles wel kunt: nee, helaas. Zo'n baby wordt zonder handleiding geboren, kan jou nog niets vertellen en is net op aarde geland dus weet het zelf ook allemaal nog niet. Dus er gaan vast momenten komen dat je denkt: ik weet werkelijk niet waarom je nu huilt, en waarom ben je nu alwéér wakker, laat me slapen! Maar: dat geldt voor iedereen. Toch bestaan we nog steeds als mensheid, dus die fase gaat ook weer voorbij. Het is echt enorm wennen in het begin maar je groeit gelukkig ook wel in je nieuwe rol. En juist die onzekerheid kan ook positief zijn: je denkt van tevoren aan alles, het overkomt je niet zomaar want jij hebt het al bedacht.
Dat merk ik ook wel bij mijn man: hij wordt verrast door dingen met de kinderen die ik allang zag aankomen.
Je groeit door je moederrol ook als mens. Op gang komen wordt een stuk makkelijker, want het hoeft niet allemaal uit jezelf te komen. Dat kind is daar en wil iets van je, en dat kan je niet uitstellen. Je kunt meer aan dan voorheen.
Maar het is wel zo dat je takenpakket een heel stuk zwaarder wordt en je moet het met heel wat minder slaap en vrije tijd uitvoeren. Als je nu al wankel bent dan is dat wel iets om mee te wegen. En als je geen baan hebt dan ben je de eerste jaren 24/7 bij je kind. Dat kan heel intens zijn.
Maar wat ik nu vooral nog mis in je verhaal is: wat wil je? Naast de 'kan ik dit' vraag is 'wil ik dit' wel een heel belangrijke. En als je dat niet weet: probeer eens een paar dagen te leven met het idee 'we gaan ervoor' en dat wordt je toekomst. Probeer dat eens te doorvoelen. En daarna een paar dagen datzelfde met 'nee, dit is het niet voor mij, ik blijf kinderloos/kindvrij'.
dinsdag 23 september 2025 om 10:47
Ik heb ervaring in mijn buurt met een kwetsbare vrouw met kinderwens. Zij is nu moeder en houdt veel van haar kind, maar vindt het absoluut heel zwaar. Haar kind gaat daarom meer naar de opvang dan eerst gepland was en ze doet vrij veel beroep op haar omgeving, omdat ze het niet 100% aan kan. Kind heeft ook een diagnose en zij kreeg die er ook nog bij (dezelfde diagnose).
Volgens mij is er veel mogelijk, met de juiste ondersteuning, je partner is hierin wellicht niet genoeg. Je moet je alleen realiseren dat de verantwoordelijkheid voor een kind echt niet niks is, zeker als je dagelijks leven nu ook als zwaar ervaart. Er komen veel dingen bij waar je je nu niet druk over hoeft te maken. Veel vrouwen zonder onderliggende problematiek ervaren het ook als overleven. Het geeft je leven tegelijkertijd ook een heel andere invulling, allemaal dingen om mee te nemen in je overweging.
Volgens mij is er veel mogelijk, met de juiste ondersteuning, je partner is hierin wellicht niet genoeg. Je moet je alleen realiseren dat de verantwoordelijkheid voor een kind echt niet niks is, zeker als je dagelijks leven nu ook als zwaar ervaart. Er komen veel dingen bij waar je je nu niet druk over hoeft te maken. Veel vrouwen zonder onderliggende problematiek ervaren het ook als overleven. Het geeft je leven tegelijkertijd ook een heel andere invulling, allemaal dingen om mee te nemen in je overweging.
dinsdag 23 september 2025 om 10:51
dinsdag 23 september 2025 om 10:54
"Want ik geloof ook heel sterk dat liefde en aandacht het belangrijkst is"
Daar twijfel ik over. Ik denk dat het heel fijn is voor een kind om veel liefde en aandacht te krijgen, maar ik denk dat stabiliteit en veiligheid minstens zo belangrijk zijn.
Ik heb een paar keer in de praktijk gezien wat het betekent als een moeder dat niet heeft.
Even realistisch: hoeveel kan je man ondersteunen? Fijn als hij de stabiele factor is, maar wat als hij 45 uur per week weg is en jij zit thuis te wanhopen met een huilbaby? Wat heb je aan netwerk in de buurt?
Daar twijfel ik over. Ik denk dat het heel fijn is voor een kind om veel liefde en aandacht te krijgen, maar ik denk dat stabiliteit en veiligheid minstens zo belangrijk zijn.
Ik heb een paar keer in de praktijk gezien wat het betekent als een moeder dat niet heeft.
Even realistisch: hoeveel kan je man ondersteunen? Fijn als hij de stabiele factor is, maar wat als hij 45 uur per week weg is en jij zit thuis te wanhopen met een huilbaby? Wat heb je aan netwerk in de buurt?
Na zevenhonderd jaren
dinsdag 23 september 2025 om 11:00
Als jouw netwerk stabiel is kan er een hoop.
Ik ben een moeder met een bipolaire stoornis I. Ik kreeg de (uitgesproken) kenmerken pas na mijn bevalling.
Ik vermoed extra getriggerd door de instabiele en onveilige situatie waarin ik zat.
Met een stabiel en betrouwbaar netwerk, en achteraf met een goed terugvalpreventie- en signaleringsplan was het voor mij vooral een stuk makkelijker geweest.
Mijn inmiddels volwassen kind heeft weinig van de stoornis mee gekregen. Helaas wel veel van het onbetrouwbare en onveilige netwerk.
Dus ik zou zeggen, met goede begeleiding, goede plannen en afspraken, een stabiele en liefdevolle situatie en een stabiel en veilig netwerk én jij wil het graag, zeker doen.
Ik ben een moeder met een bipolaire stoornis I. Ik kreeg de (uitgesproken) kenmerken pas na mijn bevalling.
Ik vermoed extra getriggerd door de instabiele en onveilige situatie waarin ik zat.
Met een stabiel en betrouwbaar netwerk, en achteraf met een goed terugvalpreventie- en signaleringsplan was het voor mij vooral een stuk makkelijker geweest.
Mijn inmiddels volwassen kind heeft weinig van de stoornis mee gekregen. Helaas wel veel van het onbetrouwbare en onveilige netwerk.
Dus ik zou zeggen, met goede begeleiding, goede plannen en afspraken, een stabiele en liefdevolle situatie en een stabiel en veilig netwerk én jij wil het graag, zeker doen.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Ruin it yourself.
dinsdag 23 september 2025 om 11:02
Ik ben een moeder met een paar zware diagnoses, ik zou het zo weer doen, maar dingen wel anders regelen.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Ruin it yourself.
dinsdag 23 september 2025 om 11:13
Echte vrouwen krijgen een kind: De stille revolutie van de niet-moeder" van Liesbeth Smit vond ik een waardevol boek, omdat er een genuanceerde blik wordt geworpen op een kinderwens hebben en de maakbaarheid van het leven.
Er wordt bijvoorbeeld vaak nog al in alles of niets gepraat over een kinderwens terwijl er maar weinig mensen zijn met een vrijwel onvoorwaardelijke kinderwens.
Daarnaast wordt je als vrouw alsnog best wel maatschappelijk beïnvloed over het thema kinderen en mbt kindvrij blijven wordt altijd gezinspeeld op spijt krijgen. Terwijl het leven vol scenario's zit die een ander scenario uitsluiten en spijt er altijd kan zijn en ook bij mensen met kinderen. Het kan ook een soort rouw zijn: definitief is een bepaald scenario uitgesloten.
Daarnaast kun je wel willen kiezen voor een bepaald scenario, maar komt je toch op een ander pad terecht, omdat het leven niet maakbaar is.
In je openingspost lees ik vooral een verkenning van of je wel/niet een kinderwens hebt, want eerder heb je daar nooit over nagedacht, omdat je dacht dat het voor jou geen optie was. Daardoor is de vraag ook verweven met of je het wel kan.
Terwijl het twee verschillende dingen zijn: ook als je het zou kunnen, kan het nog steeds niet je wens zijn. En omgekeerd: op zich heb je wel een kinderwens, maar niet onvoorwaardelijk en de zwaarte die het voor jou zou kunnen hebben is het je niet waard.
Je noemt je man als stabiele factor, maar op hoeveel ondersteuning kun je rekenen als je er op wat voor manier dan ook (gedeeltelijk) alleen voor komt te staan?
Er wordt bijvoorbeeld vaak nog al in alles of niets gepraat over een kinderwens terwijl er maar weinig mensen zijn met een vrijwel onvoorwaardelijke kinderwens.
Daarnaast wordt je als vrouw alsnog best wel maatschappelijk beïnvloed over het thema kinderen en mbt kindvrij blijven wordt altijd gezinspeeld op spijt krijgen. Terwijl het leven vol scenario's zit die een ander scenario uitsluiten en spijt er altijd kan zijn en ook bij mensen met kinderen. Het kan ook een soort rouw zijn: definitief is een bepaald scenario uitgesloten.
Daarnaast kun je wel willen kiezen voor een bepaald scenario, maar komt je toch op een ander pad terecht, omdat het leven niet maakbaar is.
In je openingspost lees ik vooral een verkenning van of je wel/niet een kinderwens hebt, want eerder heb je daar nooit over nagedacht, omdat je dacht dat het voor jou geen optie was. Daardoor is de vraag ook verweven met of je het wel kan.
Terwijl het twee verschillende dingen zijn: ook als je het zou kunnen, kan het nog steeds niet je wens zijn. En omgekeerd: op zich heb je wel een kinderwens, maar niet onvoorwaardelijk en de zwaarte die het voor jou zou kunnen hebben is het je niet waard.
Je noemt je man als stabiele factor, maar op hoeveel ondersteuning kun je rekenen als je er op wat voor manier dan ook (gedeeltelijk) alleen voor komt te staan?
dinsdag 23 september 2025 om 11:56
Kennelijk zit ik in een gekke bubbel of niche of wat dan ook, want ik word veel meer bestookt met berichtjes en memes en weet ik wat over hoe verschrikkelijk kinderen zijn en dat je ze nooit moet willen, dan met propaganda over dat het er echt bijhoort. Iets als 'echte vrouwen krijgen een kind' heb ik werkelijk nooit gehoord.
De waarheid ligt natuurlijk in het midden. Er zijn voordelen en nadelen van allebei. Goed om te verkennen wat bij jou in jouw situatie het beste past. Het antwoord is niet voor iedereen hetzelfde.
De waarheid ligt natuurlijk in het midden. Er zijn voordelen en nadelen van allebei. Goed om te verkennen wat bij jou in jouw situatie het beste past. Het antwoord is niet voor iedereen hetzelfde.
dinsdag 23 september 2025 om 11:57
Ja hehe dat is dan je logaritme op sociale media. Dat is niet waar ik op doel met de maatschappij/samenleving.Wombat schreef: ↑23-09-2025 11:56Kennelijk zit ik in een gekke bubbel of niche of wat dan ook, want ik word veel meer bestookt met berichtjes en memes en weet ik wat over hoe verschrikkelijk kinderen zijn en dat je ze nooit moet willen, dan met propaganda over dat het er echt bijhoort. Iets als 'echte vrouwen krijgen een kind' heb ik werkelijk nooit gehoord.
De waarheid ligt natuurlijk in het midden. Er zijn voordelen en nadelen van allebei. Goed om te verkennen wat bij jou in jouw situatie het beste past. Het antwoord is niet voor iedereen hetzelfde.
En blijkbaar swipe je er ook niet snel genoeg voorbij waardoor je het blijft krijgen.
dinsdag 23 september 2025 om 11:58
Ik heb in enigszins vergelijkbare omstandigheden wel voor kinderen gekozen.
Je weet nooit hoe het leven loopt.
Ik wist dat ik mijn kinderen bepaalde dingen niet kon geven, vooral materieel, maar wel onvoorwaardelijke liefde. M.i. is dat genoeg.
Je weet nooit hoe het leven loopt.
Ik wist dat ik mijn kinderen bepaalde dingen niet kon geven, vooral materieel, maar wel onvoorwaardelijke liefde. M.i. is dat genoeg.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
dinsdag 23 september 2025 om 12:26
Ik heb zelf echt onderschat hoe zwaar het is vanaf het besluit dat je een wens hebt. Alles verandert namelijk. Ineens heb je nooit meer seks omdat het leuk is, nee voortaan denk je 'wat als' of als het een tijdje duurt 'waarom werkt het nou niet'. Dan is het raak als je geluk hebt en begint je lichaam een soort apparaat te worden dat niet alleen jou maar een nieuw doel dient en herken je jezelf soms amper letterlijkenfiguurlijk, iedereen bemoeit zich er ook mee.... hoe je eruit ziet en wat je eet etcetera. Dan moet je nog bevallen, en niks eraan beviel mij.... en de kraamperiode door en dan de tropenjaren natuurlijk met allemaal zo hun uitdagingen. Ik vind echt dat je sterk in je schoenen moet staan als je aan kinderen begint, for everyone's sake.
Lorem Ipsum
dinsdag 23 september 2025 om 12:31
Ik vond het zelfs zonder stoornissen en diagnoses al zwaarder dan ik dacht. En heb dat best onderschat. (ook heb ik onderschat hoeveel ook semi-volwassen kinderen je nog nodig hebben, met hun volwassen-problemen).
Waarbij ik de keus echt weer op WEL kinderen zou laten vallen. Maar in jouw situatie TO< zou ik vooral eens flink met mensen gaan praten, artsen, specialisten etc.
Waarbij ik de keus echt weer op WEL kinderen zou laten vallen. Maar in jouw situatie TO< zou ik vooral eens flink met mensen gaan praten, artsen, specialisten etc.
dinsdag 23 september 2025 om 12:35
Met de diagnose ‘gewoon heel kwetsbaar’ ben je afgekeurd om te werken? Wat een vreemd verhaal.
Er komt geen weten omhoog hoor, er komt alleen slaaptekort bij.
Misschien kan je eens een weekend voor een kind van een van je vriendinnen zorgen en kijken hoe dat bevalt?
Als je nu weer veel stabieler bent zou ik ook proberen hoe je het ervaart om ergens te gaan werken. Iets waarvoor je op tijd je bed uit moet en aan bepaalde verwachtingen moet voldoen.
Als dat niet lukt, hoe ga je dan over een paar jaar wel een kind op tijd op school krijgen?
Er komt geen weten omhoog hoor, er komt alleen slaaptekort bij.
Misschien kan je eens een weekend voor een kind van een van je vriendinnen zorgen en kijken hoe dat bevalt?
Als je nu weer veel stabieler bent zou ik ook proberen hoe je het ervaart om ergens te gaan werken. Iets waarvoor je op tijd je bed uit moet en aan bepaalde verwachtingen moet voldoen.
Als dat niet lukt, hoe ga je dan over een paar jaar wel een kind op tijd op school krijgen?
dinsdag 23 september 2025 om 12:36
Ik zou hem omdraaien: doe je een kind hier een plezier mee? Mijn oom is psychotisch (drie of vier psychoses gehad in zijn leven) en heeft op latere leeftijd nog twee kinderen gekregen. Ik benijd m'n neefje en nichtje niets, mijn oom is een erg complexe man die de kinderen eigenlijk niet aankan... daarnaast is er nog de genetische kant. Psychische problematiek komt aan die kant van mijn familie gewoon veel voor. Ik zie bij mijn neefje nu ook al bepaalde issues ontstaan, zou mij niets verbazen als die het op latere leeftijd erg moeilijk gaat krijgen en tegen soortgelijke zaken gaat aanlopen als mijn oom (zijn vader).
Ik weet van mezelf dat ik psychisch ook niet heel erg stabiel ben, ik wijt dit dus aan de genen vanuit mijn moeders kant. Gelukkig heb ik vanuit mijn vader 'bomb proof' genen gekregen dus kan ik vooralsnog aardig meedraaien in de maatschappij. Maar ik ga het risico niet nemen om dit door te geven aan kinderen.
Ik weet van mezelf dat ik psychisch ook niet heel erg stabiel ben, ik wijt dit dus aan de genen vanuit mijn moeders kant. Gelukkig heb ik vanuit mijn vader 'bomb proof' genen gekregen dus kan ik vooralsnog aardig meedraaien in de maatschappij. Maar ik ga het risico niet nemen om dit door te geven aan kinderen.
dinsdag 23 september 2025 om 13:00
Deze vraag is niet zo makkelijk te beantwoorden.
Heel fijn dat je dit met je man kan bespreken. Hij kent je goed en weet wat je kwetsbaarheden zijn. Kan en wil hij inspringen wanneer het jou niet lukt? Heb je een vangnet om je heen? Vrienden, vriendinne, familie die je kan ondersteunen? Dit geldt trouwens voor iedere ouder.
Heb je nog therapie? Bespreek dit ook me je behandelaar?
Het gaat niet alleen of dat jij het aankan, maar wat kan je wel bieden, wat heeft het kind nodig, hoe beinvloed het hebben van je kindje relatie? Sommige stellen hebben hele grote bandbreedte en kunnen veel hebben, terwijl bij andere relaties er niet zo veel rek zit.
Sterkte met het maken van de keuze.
Heel fijn dat je dit met je man kan bespreken. Hij kent je goed en weet wat je kwetsbaarheden zijn. Kan en wil hij inspringen wanneer het jou niet lukt? Heb je een vangnet om je heen? Vrienden, vriendinne, familie die je kan ondersteunen? Dit geldt trouwens voor iedere ouder.
Heb je nog therapie? Bespreek dit ook me je behandelaar?
Het gaat niet alleen of dat jij het aankan, maar wat kan je wel bieden, wat heeft het kind nodig, hoe beinvloed het hebben van je kindje relatie? Sommige stellen hebben hele grote bandbreedte en kunnen veel hebben, terwijl bij andere relaties er niet zo veel rek zit.
Sterkte met het maken van de keuze.
dinsdag 23 september 2025 om 13:06
Oh ik bedoelde helemaal niet zozeer social media eigenlijk. Maar alles om me heen. Niet alleen online maar ook wat mensen zeggen. Als daar een mening in zit over kinderen hebben (meestal is dat helemaal niet zo), dan is die mening vaker negatief dan positief.
wombat wijzigde dit bericht op 23-09-2025 13:07
14.04% gewijzigd
dinsdag 23 september 2025 om 13:06
En wil dat netwerk de komende 15/20 jaar regelmatig ondersteuning bieden?
dinsdag 23 september 2025 om 13:22
Wie zegt dat dat nodig is?nerdopviva schreef: ↑23-09-2025 13:06En wil dat netwerk de komende 15/20 jaar regelmatig ondersteuning bieden?
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Ruin it yourself.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
