woedeaanval dochter

20-07-2018 21:24 181 berichten
Mijn dochter van 6 had vanavond een echte woedeaanval (heeft ze wel vaker last van, maar niet zo heftig). Ze leek wel helemaal doorgeslagen. De aanleiding was dat ze geen pakje drinken meer mocht (ze had er al 2 gehad vandaag en mocht wel water of limonade). Ze begon te gillen, krijsen, huilen, schoppen, slaan, ze rende het huis uit en gilde over straat dat ze op zoek ging naar een andere moeder en dat ik haar had pijn gedaan!! Gelukkig weet ik zelf dat dit niet zo is, ik heb haar met geen vinger aangeraakt en ben juist heel rustig gebleven (wat ik best knap vond van mezelf). Ik heb haar wel een straf opgelegd voor haar gedrag dat ze morgenavond niet mee mag naar het strand (maar twijfel nu of ik goed heb gedaan aan deze sanctie). Het is echt wel een uur doorgegaan, ze bleef maar doorgaan. Daarna ging het over tanden poetsen, morgen spelen enz enz. Ik denk te weten dat het vooral oververmoeidheid is, maar toch tolereer ik dit gedrag niet.
Hoe pakken jullie dit aan en hoe kan ik ervoor zorgen dat ze volgende keer er niet zolang in blijft hangen?
uiteindelijk is ze zelf naar me toe gekomen en heeft sorry gezegd. Tevens wilde ze heel graag nog een kans zodat ze morgen toch mee mag naar het strand, waarop ik rustig heb geantwoord dat ze morgen niet mee gaat naar het strand!!
nog even een aanvulling...ik kon haar ook niet op haar kamer zetten, want ze zei dan uit het raam te springen!!!!!! Nou zei ze dat natuurlijk alleen uit boosheid maar neem toch liever geen risico
anoniem_51582 wijzigde dit bericht op 20-07-2018 21:29
7.05% gewijzigd
Ik kreeg elke keer bijna buikpijn van de reacties in dit topic en kon de woorden niet vinden om te reageren. Heb nu toch de laatste pagina weer bijgelezen en wil jullie bedanken voor (de meeste) reacties.
Gelukkig: er zijn dus wel mensen die niet straffen, die wel op zoek gaan naar de oorzaak van gedrag en die vooral, boven alles, liefdevol willen zijn. :yes: :cheer: :applause:

En dat van die koude douche :cry: :woa: :woa: :woa:
Brucedehond schreef:
24-07-2018 06:12
Ik kreeg elke keer bijna buikpijn van de reacties in dit topic en kon de woorden niet vinden om te reageren. Heb nu toch de laatste pagina weer bijgelezen en wil jullie bedanken voor (de meeste) reacties.
Gelukkig: er zijn dus wel mensen die niet straffen, die wel op zoek gaan naar de oorzaak van gedrag en die vooral, boven alles, liefdevol willen zijn. :yes: :cheer: :applause:

En dat van die koude douche :cry: :woa: :woa: :woa:
Ik heb mijn kleutertje gisteren toch echt de zee in gedragen toen ze niet meer uit haar woedeaanval kwam. Had al van alles geprobeerd. Letterlijk afkoelen leek de enige optie. En het werkte. Ze kwam tot rust, er kon sorry vanaf en er kon weer geknuffeld worden.
Alle reacties Link kopieren
Ze noemen het niet voor niets de pretpark generatie.....
Sjaantje37 schreef:
24-07-2018 14:15
Ze noemen het niet voor niets de pretpark generatie.....
Vroeger was niet alles beter.
Alle reacties Link kopieren
Geloof me, angst voor je ouder(s) hebben is niet leuk. Dat weet ik uit eigen ervaring.
Uiteraard is er wel eens stemverheffing of pak ik ze bij de pols om aandacht te krijgen en ook zitten ze wel eens op de trap of in de gang voor straf tot ze afgekoeld zijn. Als ze maar even alleen zijn. Helemaal met dit weer hang ik er niet teveel aan. Jongste is momenteel erg aangebrand en huilerig, prima...dan mag die vandaag even een speentje in (peuter) en is de heel dag inmiddels lief. Inclusief wallen onder de ogen, maar slapen wil nu niet.

Maar ik vergeef het mezelf nooit als ze bang voor me worden.
Een kind fysiek aanpakken zorgt voor angst en onder een koude douche sleuren is ook angst voor de douche creëren. Dat hoort een leuke plek te zijn om te spetteren.
Zoals iemand hier zo mooi omschreef, het is niet de bedoeling om de wil van je kind te breken.

Dat mijn kinderen zelf bij me komen na een woedeaanval om een knuffel, geeft mij aan dat het ze zelf ook dwars zit. Ze zitten zelf ook soms wat knel. Kunnen niet goed uitten wat ze bedoelen en worden boos.
Ik wil absoluut niet de angst-opvoeding van mijn ouders hanteren, maar ook niet de softe opvoeding die ik in mijn omgeving zie, kids die alsnog hun zin krijgen, omdat ze een woedeaanval krijgen.
Gewoon de gulden middenweg!
Gisteren paniek gezaaid, vandaag staat het al een meter hoog
TO weet je inmiddels waarom je dochter zo boos was?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven