Zorgen over ex en kind

De titel is vrij duidelijk. Ik maak mij zorgen over mijn ex en ons kind.
ik heb het er een paar maanden geleden al eens over gehad dat hij nogal een corona ontkenner is. Op dat vlak is nog weinig veranderd. Maar dat even terzijde. Ik ben gister eigenlijk voor het eerst sinds 2 jaar weer eens bij hem thuis geweest. Normaal spreken we altijd bij mij af, als er zaken besproken moeten worden of we doen dit telefonisch. Waar ik 2 jaar geleden nog in een leuk appartement binnen kwam, een huiselijke sfeer, kindvriendelijk en schoon, ben ik me nu kapot geschrokken. De verlichting heeft veel weg van een stripclub, er is werkelijk waar niks meer over van de huiselijke sfeer, het is een bende en echt vies, alle accessoires ed. zijn verdwenen, het leuke speelhoekje is verdwenen, en het enige wat er nog aan "aankleding" te vinden is, dat is een grote luchtbuks die op de kast staat te prijken. (buiten het bereik van kinderhandjes, dat wel)
Vrij snel na aankomst ging het al totaal niet meer over ons kind, maar vooral over allemaal vage complottheorieën, die vele male verder gingen dan alleen corona. Ik heb het allemaal maar een beetje in het midden gelaten en ben vrij snel weggegaan, maar ik ben me echt kapot geschrokken. Hij lijkt steeds meer de weg kwijt te raken, en zijn huis is in 2 jaar tijd van een leuk thuis afgezakt naar een vieze, onverzorgde mancave. Normaal zou ik denken, lekker zelf weten. Maar dit is natuurlijk ook gewoon het huis van ons kind. De wc was te smerig voor woorden, en zij moet daar ook naar de wc. Het is ook meer het totaal plaatje van alles. Hij is de afgelopen jaren steeds vreemder geworden. Ik weet ook niet zo goed wat ik er mee aan moet, maar ik begin me gewoon zorgen te maken over dit vreemde gedrag. Dit is wel de man die deels ons kind opvoed, en dus veel met haar alleen is. Ik begin gewoon steeds meer te twijfelen aan zijn geestelijke stabiliteit. Moet ik hier wat mee, kan ik hier überhaupt wat mee, overdrijf ik?

Ik heb inmiddels gesproken met zijn zusje. Die heeft exact dezelfde zorgen al tot 2x toe aan hun ouders geuit, maar die wuiven het weg. Wel was het fijn om te merken dat ik dus niet de enige ben die deze zorgen heeft. Zij vermoed een depressie, maar weet ook niet zo goed wat ze er mee aan moet.

Gister was ex hier voor het digitale oudergespek met school. Daarna heb ik hem koffie aangeboden en gewoon eens gevraagd hoe het met hem ging, maar alles is perfect en niks aan de hand. Ook daar schiet ik niks mee op.

Ik denk dat ik toch maar contact op ga nemen met de huisarts.