Kinderen
alle pijlers
zwanger van derde maar helemaal niet blij
donderdag 22 januari 2009 om 10:27
Hoi,
Na 3 miskramen ben ik nu de trotse moeder van twee prachtige meiden. Beiden zijn ze na een verschrikkelijke zwangerschap geboren (alleen maar spugen + bloedende placenta). Toch wou ik heel graag een derde.
Nu is het onverwacht zover. Eerst was ik heel blij, maar in week 6 begon de ellende weer: spugen, spugen, spugen, dag en nacht door. Ik lig nu alweer anderhalve week stil in bed en weet het echt even niet meer. Waarom wou ik een derde? Ik had gewoon tevreden moeten zijn met 2 gezonde meiden! Wat ben ik toch een ondankbaar kreng!
Volgende week de eerste echo. Ik hoop dat ik daar moed uit kan putten. Ik weet echt niet hoe ik dit nog 7,5 maanden moet redden....
Zijn er meer zwangeren niet blij?
Na 3 miskramen ben ik nu de trotse moeder van twee prachtige meiden. Beiden zijn ze na een verschrikkelijke zwangerschap geboren (alleen maar spugen + bloedende placenta). Toch wou ik heel graag een derde.
Nu is het onverwacht zover. Eerst was ik heel blij, maar in week 6 begon de ellende weer: spugen, spugen, spugen, dag en nacht door. Ik lig nu alweer anderhalve week stil in bed en weet het echt even niet meer. Waarom wou ik een derde? Ik had gewoon tevreden moeten zijn met 2 gezonde meiden! Wat ben ik toch een ondankbaar kreng!
Volgende week de eerste echo. Ik hoop dat ik daar moed uit kan putten. Ik weet echt niet hoe ik dit nog 7,5 maanden moet redden....
Zijn er meer zwangeren niet blij?
donderdag 22 januari 2009 om 10:31
Het is toch best logisch dat je je nu even zo vervelend voelt en niet zo blij? Je voelt je hondsberoerd en je hebt nog wel twee andere kindjes rondlopen.
Hopelijk zijn je klachten na de eerste maanden verdwenen en voel je je weer fit. Dan zul je zien, dat je ook weer blij bent met jullie derde kindje.
Hopelijk zijn je klachten na de eerste maanden verdwenen en voel je je weer fit. Dan zul je zien, dat je ook weer blij bent met jullie derde kindje.
donderdag 22 januari 2009 om 10:34
Ik heb ook afgelopen weekend positief getest. Ook voor de derde (oudste zijn 13 en 10). Eerste dag superhappy! Tweede nacht de hele nacht wakker op bed gelegen.... Helemaal in paniek. Owwwwwwwwwwwww.. god... wil ik dit wel. Ik gooi het op de hormonen. Heb uren dat ik nu al verliefd ben op de erwt in mjin buik. En uren dat ik denk: he Bah... ik wil misschien wel helemaal niet.
En dan ben ik nog niet misselijk. Maar dat zal volgende week wel beginnen. Bij de anderen was ik nl. ook vreselijk misselijk.
Over 3 maanden denken we er vast heeeeeeeeeel anders over!
Sterkte!
En dan ben ik nog niet misselijk. Maar dat zal volgende week wel beginnen. Bij de anderen was ik nl. ook vreselijk misselijk.
Over 3 maanden denken we er vast heeeeeeeeeel anders over!
Sterkte!
donderdag 22 januari 2009 om 10:35
quote:Umpi schreef op 22 januari 2009 @ 10:27:
Hoi,
Na 3 miskramen ben ik nu de trotse moeder van twee prachtige meiden. Beiden zijn ze na een verschrikkelijke zwangerschap geboren (alleen maar spugen + bloedende placenta). Toch wou ik heel graag een derde.
Nu is het onverwacht zover. Eerst was ik heel blij, maar in week 6 begon de ellende weer: spugen, spugen, spugen, dag en nacht door. Ik lig nu alweer anderhalve week stil in bed en weet het echt even niet meer. Waarom wou ik een derde? Ik had gewoon tevreden moeten zijn met 2 gezonde meiden! Wat ben ik toch een ondankbaar kreng!
Volgende week de eerste echo. Ik hoop dat ik daar moed uit kan putten. Ik weet echt niet hoe ik dit nog 7,5 maanden moet redden....
Zijn er meer zwangeren niet blij?Je bent net zwanger en je voelt je niet lekker. Logisch dat je het niet leuk vind.
Hoi,
Na 3 miskramen ben ik nu de trotse moeder van twee prachtige meiden. Beiden zijn ze na een verschrikkelijke zwangerschap geboren (alleen maar spugen + bloedende placenta). Toch wou ik heel graag een derde.
Nu is het onverwacht zover. Eerst was ik heel blij, maar in week 6 begon de ellende weer: spugen, spugen, spugen, dag en nacht door. Ik lig nu alweer anderhalve week stil in bed en weet het echt even niet meer. Waarom wou ik een derde? Ik had gewoon tevreden moeten zijn met 2 gezonde meiden! Wat ben ik toch een ondankbaar kreng!
Volgende week de eerste echo. Ik hoop dat ik daar moed uit kan putten. Ik weet echt niet hoe ik dit nog 7,5 maanden moet redden....
Zijn er meer zwangeren niet blij?Je bent net zwanger en je voelt je niet lekker. Logisch dat je het niet leuk vind.
donderdag 22 januari 2009 om 10:35
Hee Umpi,
Middenin het je ellendig voelen is het lastig om positief te blijven. Kop op! De zwangerschap zal natuurlijk (wederom) veel van je vergen, maar je hebt het de vorige keren ook volgehouden. Dus je weet dat je het kan. En uiteindelijk krijg je er een kindje voor terug. Ik begrijp dat het moeilijk is om de moed erin te houden. Maar uiteindelijk komt het écht goed...
Heel veel sterkte
Middenin het je ellendig voelen is het lastig om positief te blijven. Kop op! De zwangerschap zal natuurlijk (wederom) veel van je vergen, maar je hebt het de vorige keren ook volgehouden. Dus je weet dat je het kan. En uiteindelijk krijg je er een kindje voor terug. Ik begrijp dat het moeilijk is om de moed erin te houden. Maar uiteindelijk komt het écht goed...
Heel veel sterkte
donderdag 22 januari 2009 om 10:36
Lieve Umpi: Ik kan het me best voorstellen.
Vooral omdat ikzelf heel ziek was de eerste maanden en ook nog eens de hormonen door mijn lijf gierden.
Nu heb jij zelfs nog de zorg voor je 2 meiden dus is het dan raar dat je even niet blij bent?
Maar meid het wordt beter ook al duurt het lang soms.
Kun je wat hulp krijgen voor je huishouden en je kinderen?
Ik denk net als Sanmi dat als je opknapt je heus wel blij bent hoor.
Niet iedere zwangerschap is een roze wolk.
Maar praat jezelf geen gevoelens aan van ondankbaarheid enzo want jij weet na 3 miskramen als geen ander hoe dankbaar je bent voor 2 gezonde kinderen lijkt me.
Heel veel sterkte en dat je je snel beter mag voelen.
Vooral omdat ikzelf heel ziek was de eerste maanden en ook nog eens de hormonen door mijn lijf gierden.
Nu heb jij zelfs nog de zorg voor je 2 meiden dus is het dan raar dat je even niet blij bent?
Maar meid het wordt beter ook al duurt het lang soms.
Kun je wat hulp krijgen voor je huishouden en je kinderen?
Ik denk net als Sanmi dat als je opknapt je heus wel blij bent hoor.
Niet iedere zwangerschap is een roze wolk.
Maar praat jezelf geen gevoelens aan van ondankbaarheid enzo want jij weet na 3 miskramen als geen ander hoe dankbaar je bent voor 2 gezonde kinderen lijkt me.
Heel veel sterkte en dat je je snel beter mag voelen.
donderdag 22 januari 2009 om 10:46
Umpi, zwanger zijn is een hel! Maar ja, het resultaat mag er wezen. Dat hou ik mezelf maar voor ogen. Gelukkig ben ik een stuk verder, volgende week 37 weken. Maar ik heb al die maanden alleen maar aan het resultaat gedacht. Hou vol meid, die 9 maanden komen ooit om en dan weet je weer waarvoor je het hebt gedaan. Echt!!
donderdag 22 januari 2009 om 10:54
Bedankt voor jullie oppeppende reacties! Ik weet dat zodra deze geboren is, ik weer helemaal in de 7e hemel ben en blij ga roepen dat ik nog een vierde wel. Maar het valt me deze keer echt heel erg zwaar.
Bij de eerste zwangerschap ben ik m'n baan kwijtgeraakt doordat ik niet kon werken. Ik lag uitgedroogd in het ziekenhuis en woog nog maar 45 kilo. De tweede kwam onverwachts er direct achteraan. We zaten toen midden in een verbouwing, dus absoluut niet handig. Bovendien lag de placenta verkeerd waardoor ik continue in het ziekenhuis belandde.
Nu was eindelijk alles even op orde. Mijn lichaam was weer op kracht aan het komen en m'n relatie ook. En dan ik 1x ben je weer terug bij af. Het valt me deze keer echt heel erg zwaar. Ben de hele dag bezig met wat ik moet eten zodat ik niet meer misselijk ben, maar alles komt er weer uit. Kan alleen maar stil op bed liggen terwijl ik altijd druk bezig ben. Daarom kijk ik als een berg op tegen de komende maanden. Emefasene helpt niet bij mij. Ga morgen naar acupunctuur, hopelijk helpt dat.
Iemand nog tips bij extreme misselijkheid???
Bij de eerste zwangerschap ben ik m'n baan kwijtgeraakt doordat ik niet kon werken. Ik lag uitgedroogd in het ziekenhuis en woog nog maar 45 kilo. De tweede kwam onverwachts er direct achteraan. We zaten toen midden in een verbouwing, dus absoluut niet handig. Bovendien lag de placenta verkeerd waardoor ik continue in het ziekenhuis belandde.
Nu was eindelijk alles even op orde. Mijn lichaam was weer op kracht aan het komen en m'n relatie ook. En dan ik 1x ben je weer terug bij af. Het valt me deze keer echt heel erg zwaar. Ben de hele dag bezig met wat ik moet eten zodat ik niet meer misselijk ben, maar alles komt er weer uit. Kan alleen maar stil op bed liggen terwijl ik altijd druk bezig ben. Daarom kijk ik als een berg op tegen de komende maanden. Emefasene helpt niet bij mij. Ga morgen naar acupunctuur, hopelijk helpt dat.
Iemand nog tips bij extreme misselijkheid???
donderdag 22 januari 2009 om 10:54
Hey Umpi. Hier bijna 9 weken zwanger en lichamelijk weinig klachten. Maar na 2 miskramen is het mentaal zo ontzettend zwaar. Dat zal je ook wel herkennen. Ik heb nog geen gezonde kinderen kunnen krijgen maar ben zo ontzettend bang voor de mentale klap bij nog een miskraam dat ik me eigenlijk gewoon op zit te vreten de afgelopen weken. Niet helemaal precies hetzelfde als bij jou maar ik vind het wel heel erg zwaar ook al is dit het allerliefste wat ik wil. Dus toch herkenbaar.
donderdag 22 januari 2009 om 11:06
donderdag 22 januari 2009 om 11:24
Hey Aruba!! Jij ook zwanger?? Gefeliciteerd!!!!
Kan me voorstellen dat je je zorgen maakt, maar probeer wel te genieten meid!!!!
Ik begrijp wel wat Umpi bedoelt hoor! Het is gewoon eng om te denken dat je niet blij bent met je zwangerschap. Zo wil je niet denken. Maar..... ik heb gehoord dat als je nog zo denkt dat het echt je hormonen zijn! Als je je gedachte ook nog eens gelijjk geeft (begrjp je me nog????) denk ik dat je even bij je verloskundige aan moet kloppen.
Ik heb naast niet altijd blije gedachten ook vaak genoeg momenten dat ik nog wel heel blij ben..... Maar ik kan me zo voorstellen als je konstant misselijk bent dat dat gevoel ver te zoeken is. Is logisch toch? Maar blijven praten hoor!!!
Kan me voorstellen dat je je zorgen maakt, maar probeer wel te genieten meid!!!!
Ik begrijp wel wat Umpi bedoelt hoor! Het is gewoon eng om te denken dat je niet blij bent met je zwangerschap. Zo wil je niet denken. Maar..... ik heb gehoord dat als je nog zo denkt dat het echt je hormonen zijn! Als je je gedachte ook nog eens gelijjk geeft (begrjp je me nog????) denk ik dat je even bij je verloskundige aan moet kloppen.
Ik heb naast niet altijd blije gedachten ook vaak genoeg momenten dat ik nog wel heel blij ben..... Maar ik kan me zo voorstellen als je konstant misselijk bent dat dat gevoel ver te zoeken is. Is logisch toch? Maar blijven praten hoor!!!
donderdag 22 januari 2009 om 11:27
Begrijpelijk dat je er niet blij mee bent, de zwangerschap an sich. Ik heb helaas geen tips voor je, ik hoop alleen heel hard voor je dat het deze keer mee zal vallen en de misselijkheid snel minder wordt en dan verdwijnt. Ik ken iemand, die heeft ook 3 kinderen, de eerste 2 zwangerschappen een soortgelijke hel , bij de derde verliep het uiteindelijk anders. Niet meer misselijk enz. Toen heeft ze er eindelijk een keer volledig van kunnen genieten. Ik hoop dat het bij jou net zo zal gaan.
En Aruba, heftig voor je. Ik kan me voorstellen dat je jezelf zit op te vreten. Valt ook niet goed weg te relativeren, je moet maar afwachten en hopen. En tegelijkertijd ben je bang voor de hoop. Ik hoop voor je dat het deze keer wel een gezonde baby tot resultaat heeft, zal voor je duimen .
En Aruba, heftig voor je. Ik kan me voorstellen dat je jezelf zit op te vreten. Valt ook niet goed weg te relativeren, je moet maar afwachten en hopen. En tegelijkertijd ben je bang voor de hoop. Ik hoop voor je dat het deze keer wel een gezonde baby tot resultaat heeft, zal voor je duimen .
donderdag 22 januari 2009 om 11:28
Ja Lieselotje las het van jou ook. Je Geduld is op de proef gesteld maar eindelijk is het zover he! September zeker?
Umpi, ja heb met 6,5 week een kloppend hartje gezien. Zag er goed uit en ondertussen geen bloed gezien of iets maar wel wisselende klachten (onzekermakend) De echo foto ligt pontificaal op de salontafel. Kijk er elke dag naar. A.s dindag weer echo, ik tel de uren af.
Umpi, ja heb met 6,5 week een kloppend hartje gezien. Zag er goed uit en ondertussen geen bloed gezien of iets maar wel wisselende klachten (onzekermakend) De echo foto ligt pontificaal op de salontafel. Kijk er elke dag naar. A.s dindag weer echo, ik tel de uren af.
donderdag 22 januari 2009 om 11:35
Hoi Umpi
Ik herken je verhaal.
Net als jij ben ik ook zwanger van de 3de en is mijn vorige zwangerschap niet bepaald vlekkenloos gelopen.
Heb van week 26 tot 37 met wat tussenpozes steeds in het ziekenhuis gelegen wegens bloedingen.
Na de eerste blijdschap na de test kwam hier ook de vraag waar ik aan begonnen ben en de angst voor weer een moeilijke zwangerschap.
Volgens mijn gyn komt dat voor een groot gedeelte door de hormonen.
Ik ben ook ontzettend misselijk geweest maar dankzij goede medicijnen van de gyn is dat gelukkig voor het grootste gedeelte over.
Nu ik me lichamelijk wat beter voel kijk ik gelijk een stukje positiever tegen mn zwangerschap aan.
Misschien zou je eens met je vk of gyn kunnen praten dat je iets krijgt tegen de misselijkheid er zijn meer middelen dan emasafene die je mag hebben.
Als je je lichamelijk wat beter voelt scheelt dat meestal ook psychisch wel.
Ik herken je verhaal.
Net als jij ben ik ook zwanger van de 3de en is mijn vorige zwangerschap niet bepaald vlekkenloos gelopen.
Heb van week 26 tot 37 met wat tussenpozes steeds in het ziekenhuis gelegen wegens bloedingen.
Na de eerste blijdschap na de test kwam hier ook de vraag waar ik aan begonnen ben en de angst voor weer een moeilijke zwangerschap.
Volgens mijn gyn komt dat voor een groot gedeelte door de hormonen.
Ik ben ook ontzettend misselijk geweest maar dankzij goede medicijnen van de gyn is dat gelukkig voor het grootste gedeelte over.
Nu ik me lichamelijk wat beter voel kijk ik gelijk een stukje positiever tegen mn zwangerschap aan.
Misschien zou je eens met je vk of gyn kunnen praten dat je iets krijgt tegen de misselijkheid er zijn meer middelen dan emasafene die je mag hebben.
Als je je lichamelijk wat beter voelt scheelt dat meestal ook psychisch wel.
donderdag 22 januari 2009 om 11:36
quote:lieselotje schreef op 22 januari 2009 @ 11:32:
Eind september of 1 oktober.... kweetnietzogoed
Wanneer jij?>
Volgens de gyn. 27 augustus. En Umpi ongeveer half September zeker?
Zelf schrijf ik bij het Augustus/September topic. Erg gezellig maar er is ook een September topic. (mocht je daar behoefte aan hebben)
Eind september of 1 oktober.... kweetnietzogoed
Wanneer jij?>
Volgens de gyn. 27 augustus. En Umpi ongeveer half September zeker?
Zelf schrijf ik bij het Augustus/September topic. Erg gezellig maar er is ook een September topic. (mocht je daar behoefte aan hebben)
donderdag 22 januari 2009 om 11:44
Hallo Umpi,
Wat herken ik je verhaal! Ik ben nu zwanger van mijn tweede kindje en, net als bij de eerste, ook extreem misselijk. Daar wordt je inderdaad niet blij van...en dan druk ik me nog mild uit. Ook ik had gevoelens van spijt en als een berg opzien tegen de rest van de zwangerschap, wist gewoonweg niet waar ik de moed vandaan moest halen.
In het eerste maanden heb ik 3 keer in het ziekenhuis gelegen door uitdroging en tekort aan voeding, dus ik denk dat onze verhalen op elkaar lijken. Nu is het echt al een stuk beter. Ik ben 19 weken zwanger en ik ben wel beperkt in mijn doen en laten maar het leven lijkt weer een beetje normaal. Het is zo onzettend logisch dat je je zo voelt. Het komt het goed, je wordt fysiek sterker met het verstrijken van de dagen en weken. Je komt er gewoon weer bovenop en dan kan je enorm trots zijn op jezelf!!
Je vroeg om wat tips of ideeën tegen de misselijkheid. Ik kan je best vertellen wat voor mij werkt en dan hoop ik dat het jou ook goed zal doen. Maar laat je niet afleiden als het anders is, het belangrijkste is dat je je telkens rustig afvraagt wat je eventueel zou kunnen eten of drinken en dat dan alsmaar in kleine beetjes blijft proberen. Wees maar gewoon eigenzinnig. De diëtiste is het ziekenhuis zei tegen me dat ik me ook even niets aan hoefde te trekken van wat eventueel gezond is, als je niet te gek maakt kan je best dingen nemen die normaal misschien wat afgeraden worden. Bijvoorbeeld;
- koude cola drinken
- ijsjes
Toen ik heel gevoelig werd voor temperatuur ben ik overgegaan op;
- lauw water
- lauwe aanmaak limonade
Verder reageerde ik heel sterk op een lege maag; daar werd ik nog misselijker van... Daarom hielp het een tijdje om;
- alsmaar biscuitjes te kauwen
- lange vingers te eten
- beschuitjes met suiker
Misschien ook goed om aan te denken;
- rechtop zitten als je eet en drinkt
En als je last krijgt van teveel speeksel (ook heel feestelijk )
dan kan het fijn zijn om op kleine zuurtjes of dropjes te sabbelen.
Ook bij mij hielp Emasefene niets, en zijn nog wat andere middelen (oa primperan). Misschien heb je een fijne huisarts die wel wat verder wil zoeken naar andere medicatie?
En verder...ja heel cliche, maar waar; rust nemen was voor mij het beste "medicijn". Lastig als je al een of meerdere kindjes hebt, maar misschien kan je wat regelen zodat je iedere dag ook echt een aantal uren voor jezelf hebt, om te liggen, te hangen, te lezen wat je ook maar kunt doen om jezelf rust te geven.
En als je denkt dat het een grens over gaat, als je het gevoel hebt dat je te weinig vocht binnen krijgt/houdt, dan zou ik snel aan de bel trekken! Hoe eerder je eventueel ondersteund kan worden met een infuus of wat dan ook, hoe beter. Dan herstel je namelijk sneller...
Heel veel sterkte, ik weet goed hoe het voelt!
Zet 'm op, hou de moed erin, het wordt echt anders!
Wat herken ik je verhaal! Ik ben nu zwanger van mijn tweede kindje en, net als bij de eerste, ook extreem misselijk. Daar wordt je inderdaad niet blij van...en dan druk ik me nog mild uit. Ook ik had gevoelens van spijt en als een berg opzien tegen de rest van de zwangerschap, wist gewoonweg niet waar ik de moed vandaan moest halen.
In het eerste maanden heb ik 3 keer in het ziekenhuis gelegen door uitdroging en tekort aan voeding, dus ik denk dat onze verhalen op elkaar lijken. Nu is het echt al een stuk beter. Ik ben 19 weken zwanger en ik ben wel beperkt in mijn doen en laten maar het leven lijkt weer een beetje normaal. Het is zo onzettend logisch dat je je zo voelt. Het komt het goed, je wordt fysiek sterker met het verstrijken van de dagen en weken. Je komt er gewoon weer bovenop en dan kan je enorm trots zijn op jezelf!!
Je vroeg om wat tips of ideeën tegen de misselijkheid. Ik kan je best vertellen wat voor mij werkt en dan hoop ik dat het jou ook goed zal doen. Maar laat je niet afleiden als het anders is, het belangrijkste is dat je je telkens rustig afvraagt wat je eventueel zou kunnen eten of drinken en dat dan alsmaar in kleine beetjes blijft proberen. Wees maar gewoon eigenzinnig. De diëtiste is het ziekenhuis zei tegen me dat ik me ook even niets aan hoefde te trekken van wat eventueel gezond is, als je niet te gek maakt kan je best dingen nemen die normaal misschien wat afgeraden worden. Bijvoorbeeld;
- koude cola drinken
- ijsjes
Toen ik heel gevoelig werd voor temperatuur ben ik overgegaan op;
- lauw water
- lauwe aanmaak limonade
Verder reageerde ik heel sterk op een lege maag; daar werd ik nog misselijker van... Daarom hielp het een tijdje om;
- alsmaar biscuitjes te kauwen
- lange vingers te eten
- beschuitjes met suiker
Misschien ook goed om aan te denken;
- rechtop zitten als je eet en drinkt
En als je last krijgt van teveel speeksel (ook heel feestelijk )
dan kan het fijn zijn om op kleine zuurtjes of dropjes te sabbelen.
Ook bij mij hielp Emasefene niets, en zijn nog wat andere middelen (oa primperan). Misschien heb je een fijne huisarts die wel wat verder wil zoeken naar andere medicatie?
En verder...ja heel cliche, maar waar; rust nemen was voor mij het beste "medicijn". Lastig als je al een of meerdere kindjes hebt, maar misschien kan je wat regelen zodat je iedere dag ook echt een aantal uren voor jezelf hebt, om te liggen, te hangen, te lezen wat je ook maar kunt doen om jezelf rust te geven.
En als je denkt dat het een grens over gaat, als je het gevoel hebt dat je te weinig vocht binnen krijgt/houdt, dan zou ik snel aan de bel trekken! Hoe eerder je eventueel ondersteund kan worden met een infuus of wat dan ook, hoe beter. Dan herstel je namelijk sneller...
Heel veel sterkte, ik weet goed hoe het voelt!
Zet 'm op, hou de moed erin, het wordt echt anders!
donderdag 22 januari 2009 om 12:16
Lieselotje, best schrikken he zo'n derde? Toen ik net getest had en nog niet ziek was, was ik superblij. Maar ik bedacht me ook opeens dat het niet handig is. Past niet in de net nieuwe auto, het huis is weer te klein, kan ik wel 4 dagen blijven werken, redden we het financieel wel..... Pfff. Die gedachten zijn nu allemaal naar de achtergrond verschoven. Dat zien we allemaal wel. Eerst deze ellende doorkomen.
Lee24, hoe ver ben jij nu? Welke medicatie heb jij voorgeschreven gekregen. Ik heb net de huisarts weer gebeld of ze alsjeblieft wil kijken of er andere medicatie mogelijk is. Bij de eerste zwangerschap kreeg ik van de assistent te horen dat vrouwen in Afrika ook geen eten en drinken hebben en toch kinderen krijgen. Zo bot! De volgende dag lag ik toen in het ziekenhuis. Ben dus nu een beetje huiverig om hulp in te schakelen, bang dat ze me weer een aansteller vinden.
Aruba, ik ben volgens mijn eigen berekening 6 september uitgerekend. Hoop volgende week bij de echo te zien dat het al veeeeeel verder is, maar dat is niet erg waarschijnlijk.
Esther, heb net jouw topic met doppie gelezen. Wat een ellende! Fijn dat het nu beter gaat. Ik probeer inderdaad de hele dag kleine (rare) dingen te eten, doodsbang dat ik weer zo ga afvallen. Ik baal gewoon omdat m'n leven net weer helemaal op de rit was en nu lig ik weer suf op bed. Welke medicatie heb jij gekregen?
Lee24, hoe ver ben jij nu? Welke medicatie heb jij voorgeschreven gekregen. Ik heb net de huisarts weer gebeld of ze alsjeblieft wil kijken of er andere medicatie mogelijk is. Bij de eerste zwangerschap kreeg ik van de assistent te horen dat vrouwen in Afrika ook geen eten en drinken hebben en toch kinderen krijgen. Zo bot! De volgende dag lag ik toen in het ziekenhuis. Ben dus nu een beetje huiverig om hulp in te schakelen, bang dat ze me weer een aansteller vinden.
Aruba, ik ben volgens mijn eigen berekening 6 september uitgerekend. Hoop volgende week bij de echo te zien dat het al veeeeeel verder is, maar dat is niet erg waarschijnlijk.
Esther, heb net jouw topic met doppie gelezen. Wat een ellende! Fijn dat het nu beter gaat. Ik probeer inderdaad de hele dag kleine (rare) dingen te eten, doodsbang dat ik weer zo ga afvallen. Ik baal gewoon omdat m'n leven net weer helemaal op de rit was en nu lig ik weer suf op bed. Welke medicatie heb jij gekregen?
donderdag 22 januari 2009 om 12:27
Even denken wat ik heb gekregen;
- begonnen met Suprimal (= tegen reisziekte)
- toen iets waarvan ik de naam vergeten ben maar wat hetzelfde werkende bestanddeel heeft als Emasefene. ... Myclo nog wat... sorry vergeten...
- daarna Cyclicine
- daarna Primperan
- daarna Emasefene
Helaas deed het bij mij eigenlijk allemaal weinig tot niets. Maar dat zegt niets over jou! Vooral over Primperan heb ik goede verhalen gehoord van andere vrouwen... Verder gebruiken ze in Engeland en Amerika ook wel Zofran...
De verloskundige (als je daar al bent geweest) heeft misschien ook wel suggesties...
Groet!
- begonnen met Suprimal (= tegen reisziekte)
- toen iets waarvan ik de naam vergeten ben maar wat hetzelfde werkende bestanddeel heeft als Emasefene. ... Myclo nog wat... sorry vergeten...
- daarna Cyclicine
- daarna Primperan
- daarna Emasefene
Helaas deed het bij mij eigenlijk allemaal weinig tot niets. Maar dat zegt niets over jou! Vooral over Primperan heb ik goede verhalen gehoord van andere vrouwen... Verder gebruiken ze in Engeland en Amerika ook wel Zofran...
De verloskundige (als je daar al bent geweest) heeft misschien ook wel suggesties...
Groet!
donderdag 22 januari 2009 om 12:32
Heel herkenbaar, zo blij met de positievetest maar dan.
Bij Veertje onwijs misselijk geweest, ook aan de emasefene maar ondanks dat nog 7x braken per dag.
Ik bleef zolang mogelijk liggen nadat ik gegeten had, elke minuut dat het bleef zitten was weer mooi mee genomen.
Ook aan de acupuntuur ook voor de andere kwalen zoals bronchitus enz enz.
Maar ze hebben bij de DAdrogist polsbandjes van badstof die op de drukpunten drukken van de acupuntuur tegen de misselijkheid.Deze polsbandjes worden ook geadviseerd voor mensen die misselijk zijn van de chemo. En ze worden ook gebruikt voor mensen die last hebben van wagenziekte. Ze kosten ongeveer 10 euro baat het niet schaat het niet.
Heel stom maar ben ook druk met zwanger worden, nu na Veertje 2 miskramen gehad net toen ik misselijk werd, ging het mis. Maak me nu al zorgen om wat ALS het nu raak is, hoe erg gaat het wel niet worden help help gevoel.
Eerst maar zien dat het lukt. Eerst maar eens blij worden weer van een goede dikke test.
Succes en sterkte
Bij Veertje onwijs misselijk geweest, ook aan de emasefene maar ondanks dat nog 7x braken per dag.
Ik bleef zolang mogelijk liggen nadat ik gegeten had, elke minuut dat het bleef zitten was weer mooi mee genomen.
Ook aan de acupuntuur ook voor de andere kwalen zoals bronchitus enz enz.
Maar ze hebben bij de DAdrogist polsbandjes van badstof die op de drukpunten drukken van de acupuntuur tegen de misselijkheid.Deze polsbandjes worden ook geadviseerd voor mensen die misselijk zijn van de chemo. En ze worden ook gebruikt voor mensen die last hebben van wagenziekte. Ze kosten ongeveer 10 euro baat het niet schaat het niet.
Heel stom maar ben ook druk met zwanger worden, nu na Veertje 2 miskramen gehad net toen ik misselijk werd, ging het mis. Maak me nu al zorgen om wat ALS het nu raak is, hoe erg gaat het wel niet worden help help gevoel.
Eerst maar zien dat het lukt. Eerst maar eens blij worden weer van een goede dikke test.
Succes en sterkte
donderdag 22 januari 2009 om 12:35
Jemig umpi lekker zo'n assistente :S
Ik heb gelukkig een gyn die vind dat in de huidige medische wereld vrouwen niet hoeven te lijden tijdens een zwangerschap of bevalling en die loopt ook echt alle mogelijkheden met je na.
Ik ben nu precies 11 weken vandaag.
Wel de eerste weken 12 kg afgevallen door de misselijkheid maar het is de laatste weken weer heel stabiel gelukkig.
IK ben begonnen met Emasefene maar heb nu sinds een dag of 4 Primperan zetpillen wat echt een opluchting is voor mijn lichaam.
Ben smorgens als ik wakker ben nog wel misselijk maar zodra ik de eerste zetpil gehad heb kan ik een uur daarna mn eerste boterham eten en blijft de misselijkheid zo goed als helemaal weg.
Als de huisarts je niet wil helpen zou ik gewoon eens contact op nemen met een verloskundige.
Die beren opp de weg zoals jij ze hebt zag ik ook hoor.
Ons huis , auto en inkomen is eigenlijk helemaal niet berekend op een 3de kindje.
Maar het belangrijkste wat een kindje nodig heeft is aandacht en liefde.
De rest is meestal wel een oplossing voor te vinden.. extra bedje op een kamer erbij , auto eventueel inruilen en de rest eten , luiers etc kun je tegenwoordig bijna net zo duur maken als je zelf wilt
Ik heb gelukkig een gyn die vind dat in de huidige medische wereld vrouwen niet hoeven te lijden tijdens een zwangerschap of bevalling en die loopt ook echt alle mogelijkheden met je na.
Ik ben nu precies 11 weken vandaag.
Wel de eerste weken 12 kg afgevallen door de misselijkheid maar het is de laatste weken weer heel stabiel gelukkig.
IK ben begonnen met Emasefene maar heb nu sinds een dag of 4 Primperan zetpillen wat echt een opluchting is voor mijn lichaam.
Ben smorgens als ik wakker ben nog wel misselijk maar zodra ik de eerste zetpil gehad heb kan ik een uur daarna mn eerste boterham eten en blijft de misselijkheid zo goed als helemaal weg.
Als de huisarts je niet wil helpen zou ik gewoon eens contact op nemen met een verloskundige.
Die beren opp de weg zoals jij ze hebt zag ik ook hoor.
Ons huis , auto en inkomen is eigenlijk helemaal niet berekend op een 3de kindje.
Maar het belangrijkste wat een kindje nodig heeft is aandacht en liefde.
De rest is meestal wel een oplossing voor te vinden.. extra bedje op een kamer erbij , auto eventueel inruilen en de rest eten , luiers etc kun je tegenwoordig bijna net zo duur maken als je zelf wilt
donderdag 22 januari 2009 om 13:40
Fijn dat ik niet de enige ben met deze ellende! Om me heen zie ik alleen maar blije zwangere vriendinnen die tot aan de bevalling alles kunnen doen.
Bedankt voor alle tips! Ik heb inmiddels een heel lijstje. Als de huisarts niet kan/wil helpen ga ik inderdaad een doorverwijzing regelen naar het ziekenhuis. Ik hoef echt niet 9 maanden op een roze wolk te zweven, dat doe ik daarna wel, maar om nu weer zo lang m'n leven stop te zetten dat kan toch niet.
Lee, je hebt helemaal gelijk. Deze derde heeft ook alleen maar liefde nodig (en dat is er gelukkig genoeg als ik me beter voel) en de rest is niet belangrijk. Hoe oud zijn jouw eerste en tweede? Tjee, 12 kilo afgevallen! Ik ben nu 2 kilo in een week kwijt dus het moet nu echt stoppen.
Anastacia, succes! Ik vind het niet stom hoor dat je weer probeert om zwanger te worden. Ik trap er ook steeds in. Een kind krijgen vind ik zo bijzonder mooi, wat maken 9 maanden dan uit. Pas als je weer aan het begin staat van die 9 maanden denk je: hoe kom ik hier nu weer door heen?
Bedankt voor alle tips! Ik heb inmiddels een heel lijstje. Als de huisarts niet kan/wil helpen ga ik inderdaad een doorverwijzing regelen naar het ziekenhuis. Ik hoef echt niet 9 maanden op een roze wolk te zweven, dat doe ik daarna wel, maar om nu weer zo lang m'n leven stop te zetten dat kan toch niet.
Lee, je hebt helemaal gelijk. Deze derde heeft ook alleen maar liefde nodig (en dat is er gelukkig genoeg als ik me beter voel) en de rest is niet belangrijk. Hoe oud zijn jouw eerste en tweede? Tjee, 12 kilo afgevallen! Ik ben nu 2 kilo in een week kwijt dus het moet nu echt stoppen.
Anastacia, succes! Ik vind het niet stom hoor dat je weer probeert om zwanger te worden. Ik trap er ook steeds in. Een kind krijgen vind ik zo bijzonder mooi, wat maken 9 maanden dan uit. Pas als je weer aan het begin staat van die 9 maanden denk je: hoe kom ik hier nu weer door heen?
