Kinderen
alle pijlers
Zwanger worden, wanneer het moment?
donderdag 30 april 2009 om 21:56
Hoi allemaal,
ik open een nieuw topic met dit onderwerp, omdat ik denk, hoop voor mezelf, dat veel vrouwen hiermee te maken hebben.
Gisteren kwam mijn beste vriendin vertellen dat ze zwanger is. Naast vele zwangerschappen in mijn omgeving, was deze blije aankondiging ook heel confronterend voor mezelf. Ik ben er de hele dag al mee bezig. Nu wordt het realiteit. Ik zit officieel in de leeftijdscategorie (28) dat mijn vriendinnen om mij heen allemaal kinderen gaan krijgen. Dit maakt mij er heel bewust van dat ook onze kinderwens een keer omgezet zal moeten gaan worden in daden. Tot kort geleden riep ik altijd heel hard dat ik nog lang geen kinderen wil, maar het begint nu steeds meer te "leven."
Mijn vriendin is er al 2 jaar mee bezig en het is nu na 2 miskramen eindelijk gelukt. Ik vind het prachtig voor ze en het ontroert me.
Ik weet dat het bij veel vrouwen best nog lang kan duren voordat ze zwanger raken als ze stoppen met de pil. Dit beangstigt mij. Voor je het weet ben je weer een jaar ouder, wat het alleen maar moeilijker maakt. Maar stel je voor dat ik stop met de pil en ik ben direct zwanger? Dat is eigenlijk ook niet wat we willen. Ik heb een super leuke goede baan, maar geen vast contract. Ik ben als de dood dat mijn baas mijn contract niet verlengd bij een zwangerschap en dan? Dan zit ik zwanger en wel zonder baan en vind dan maar eens een nieuwe baan. Financieel wordt het dan best moeilijk, want we hebben een flinke hypotheek.
Wat zouden jullie hierin adviseren? Laten leiden door mijn werkgever, wat natuurlijk ook belachelijk is of stoppen met de pil en kijken wanneer het moment daar is, wat ook heel eng is.
Ik ben erg benieuwd wanneer het bij jullie begon te kriebelen en wat jullie gedaan hebben.
Liefs Josie
ik open een nieuw topic met dit onderwerp, omdat ik denk, hoop voor mezelf, dat veel vrouwen hiermee te maken hebben.
Gisteren kwam mijn beste vriendin vertellen dat ze zwanger is. Naast vele zwangerschappen in mijn omgeving, was deze blije aankondiging ook heel confronterend voor mezelf. Ik ben er de hele dag al mee bezig. Nu wordt het realiteit. Ik zit officieel in de leeftijdscategorie (28) dat mijn vriendinnen om mij heen allemaal kinderen gaan krijgen. Dit maakt mij er heel bewust van dat ook onze kinderwens een keer omgezet zal moeten gaan worden in daden. Tot kort geleden riep ik altijd heel hard dat ik nog lang geen kinderen wil, maar het begint nu steeds meer te "leven."
Mijn vriendin is er al 2 jaar mee bezig en het is nu na 2 miskramen eindelijk gelukt. Ik vind het prachtig voor ze en het ontroert me.
Ik weet dat het bij veel vrouwen best nog lang kan duren voordat ze zwanger raken als ze stoppen met de pil. Dit beangstigt mij. Voor je het weet ben je weer een jaar ouder, wat het alleen maar moeilijker maakt. Maar stel je voor dat ik stop met de pil en ik ben direct zwanger? Dat is eigenlijk ook niet wat we willen. Ik heb een super leuke goede baan, maar geen vast contract. Ik ben als de dood dat mijn baas mijn contract niet verlengd bij een zwangerschap en dan? Dan zit ik zwanger en wel zonder baan en vind dan maar eens een nieuwe baan. Financieel wordt het dan best moeilijk, want we hebben een flinke hypotheek.
Wat zouden jullie hierin adviseren? Laten leiden door mijn werkgever, wat natuurlijk ook belachelijk is of stoppen met de pil en kijken wanneer het moment daar is, wat ook heel eng is.
Ik ben erg benieuwd wanneer het bij jullie begon te kriebelen en wat jullie gedaan hebben.
Liefs Josie
donderdag 30 april 2009 om 22:04
Ik had geen vast contract en was nog bezig met een deeltijdstudie. Wel was mij een vast contract beloofd bij een diploma.
In juli zou ik afstuderen, in april kon ik niet meer wachten. En het duurt toch minstens drie maanden tot ik zwanger ben (dacht ik optimistisch, want natuurlijk kan het ook veel langer duren - áls het al lukt.) Op 1 april afgesproken er officieel voor te gaan. Op 2 april telde ik aan. Kotsend de laatste tentamens gedaan (was spiekbrieftechnisch wel handig ) en zwanger mijn diploma opgehaald.
Er is geen juist moment om aan kinderen te beginnen. Er is altijd wel iets wat nog perfecter moet of anders. Dit is niet iets waarin anderen je kunnen adviseren - je moet hierbij écht je eigen buikgevoel volgen!
In juli zou ik afstuderen, in april kon ik niet meer wachten. En het duurt toch minstens drie maanden tot ik zwanger ben (dacht ik optimistisch, want natuurlijk kan het ook veel langer duren - áls het al lukt.) Op 1 april afgesproken er officieel voor te gaan. Op 2 april telde ik aan. Kotsend de laatste tentamens gedaan (was spiekbrieftechnisch wel handig ) en zwanger mijn diploma opgehaald.
Er is geen juist moment om aan kinderen te beginnen. Er is altijd wel iets wat nog perfecter moet of anders. Dit is niet iets waarin anderen je kunnen adviseren - je moet hierbij écht je eigen buikgevoel volgen!
donderdag 30 april 2009 om 22:23
donderdag 30 april 2009 om 22:27
Eens met de dame hierboven, je situatie kan nu nog zo rooskleurig zijn maar tegen de tijd dat de baby eruit komt compleet veranderd zijn. Op zich is het natuurlijk wel handig om een bepaalde basis te hebben zoals een stabiele relatie en wat (financiele) ruimte voor een kindje, maar als dat in orde is en jullie willen het allebei: ga ervoor!
if we all light up, we can scare away the dark...
donderdag 30 april 2009 om 22:38
Wij wonen nu nog in een klein huis met maar 1 slaapkamer.En ja de zwangerschap was wel geplaned.Dus toen ik zwanger was iedereen zei toen je woont zo klein moet je niet verhuizen blablabla.En ik we gaan volgend jaar wel verhuizen hij kan makkelijk een jaar bij ons op de slaapkamer.Zoonlief is nu 8 maand.Over 2 maand is ons huis klaar(nieuwbouw).En we gaan gewoon weer huren.Ik werk ook niet.En we gaan ook binnenkort voor een tweede en ben dan ook van plan thuis te blijven.We willen graag als het allemaal lukt 3 kids.En we zien het dan wel of ik een paar uur erbij moet gaan werken.
En zo is er elke wel wat.Meid gewoon je gevoel volgen het loopt allemaal wel los.
En zo is er elke wel wat.Meid gewoon je gevoel volgen het loopt allemaal wel los.
vrijdag 1 mei 2009 om 09:16
quote:Josie27 schreef op 30 april 2009 @ 21:56:
Naast vele zwangerschappen in mijn omgeving, was deze blije aankondiging ook heel confronterend voor mezelf. Ik ben er de hele dag al mee bezig. Nu wordt het realiteit. Ik zit officieel in de leeftijdscategorie (28) dat mijn vriendinnen om mij heen allemaal kinderen gaan krijgen. Dit maakt mij er heel bewust van dat ook onze kinderwens een keer omgezet zal moeten gaan worden in daden. Tot kort geleden riep ik altijd heel hard dat ik nog lang geen kinderen wil, maar het begint nu steeds meer te "leven."
Wil je echt wel zelf kinderen, of wil je het omdat de omgeving er allemaal voor gaat? Je bent 28, als ik jou was zou ik nog even wachten.
Naast vele zwangerschappen in mijn omgeving, was deze blije aankondiging ook heel confronterend voor mezelf. Ik ben er de hele dag al mee bezig. Nu wordt het realiteit. Ik zit officieel in de leeftijdscategorie (28) dat mijn vriendinnen om mij heen allemaal kinderen gaan krijgen. Dit maakt mij er heel bewust van dat ook onze kinderwens een keer omgezet zal moeten gaan worden in daden. Tot kort geleden riep ik altijd heel hard dat ik nog lang geen kinderen wil, maar het begint nu steeds meer te "leven."
Wil je echt wel zelf kinderen, of wil je het omdat de omgeving er allemaal voor gaat? Je bent 28, als ik jou was zou ik nog even wachten.
vrijdag 1 mei 2009 om 09:40
quote:meds schreef op 01 mei 2009 @ 02:44:
niet aan beginnen voor je dertigsteEn na je 30ste schijnt de kans dat t lukt snel af te nemen....
niet aan beginnen voor je dertigsteEn na je 30ste schijnt de kans dat t lukt snel af te nemen....
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
vrijdag 1 mei 2009 om 09:43
Zoals ik je verhaal leest ben je nog niet toe aan kinderen. Is dat erg nee. Beter wachten ja.
Er is nooit een goed moment voor kinderen. Er is altijd wel wat te verzinnen. Wij zijn sinds een paar maanden begonnen. Zijn zelfstandig ondernemer, hebben een grote schuld en de zaak loopt niet zoals we verwacht hadden. Kan mij dat wat schelen, ja tuurlijk, maar het staat mijn kinderwens bedoel ik hiermee niet in de weg. Ik was ook heel snel zwanger en kreeg het niet extra benauwd. Helaas miskraam.
Maar even aan te geven dat je ondanks dat er bezwaren zijn of redenen zijn het niet te doen (en die zijn er altijd) moet jij het niet echt als een bezwaar zien. En dat proef ik bij jou wel.
Ik denk dat je gevoel een beetje extra spreekt omdat veel mensen in je omgeving kinderen krijgen. Is ook logisch hoor.
Ik zou even alles loslaten en op het moment dat de tijd daar klaar voor is voel jij dat vanzelf!
Er is nooit een goed moment voor kinderen. Er is altijd wel wat te verzinnen. Wij zijn sinds een paar maanden begonnen. Zijn zelfstandig ondernemer, hebben een grote schuld en de zaak loopt niet zoals we verwacht hadden. Kan mij dat wat schelen, ja tuurlijk, maar het staat mijn kinderwens bedoel ik hiermee niet in de weg. Ik was ook heel snel zwanger en kreeg het niet extra benauwd. Helaas miskraam.
Maar even aan te geven dat je ondanks dat er bezwaren zijn of redenen zijn het niet te doen (en die zijn er altijd) moet jij het niet echt als een bezwaar zien. En dat proef ik bij jou wel.
Ik denk dat je gevoel een beetje extra spreekt omdat veel mensen in je omgeving kinderen krijgen. Is ook logisch hoor.
Ik zou even alles loslaten en op het moment dat de tijd daar klaar voor is voel jij dat vanzelf!
vrijdag 1 mei 2009 om 10:01
Als je echt wil, echt dat gevoel hebt, dan weet je het.
Ik had altijd een reden, om maar vooral geen kindje te maken/willen/hebben. Geen stabiele relatie, geen vast contract, afwijkende uitslag van het bevolkingsonderzoek, te kleine woonruimte, noem maar op.
Op een gegeven moment kwam dat gevoel, waar ik veel mensen over hoorde praten en ik altijd klinklare onzin vond. Maar dat gevoel kwam en bleef. En nu? Bovenstaande is allemaal goedgekomen, op het vaste contract na. Het kan me niet schelen, dat komt wel weer goed. Toen ik het rationele losliet, kon ik toegeven aan mijn kinderwens. Ben nu 5 weken zwanger. Probeer je niet te focussen op wat anderen denken, doen, maar volg je eigen weg.
Ik had altijd een reden, om maar vooral geen kindje te maken/willen/hebben. Geen stabiele relatie, geen vast contract, afwijkende uitslag van het bevolkingsonderzoek, te kleine woonruimte, noem maar op.
Op een gegeven moment kwam dat gevoel, waar ik veel mensen over hoorde praten en ik altijd klinklare onzin vond. Maar dat gevoel kwam en bleef. En nu? Bovenstaande is allemaal goedgekomen, op het vaste contract na. Het kan me niet schelen, dat komt wel weer goed. Toen ik het rationele losliet, kon ik toegeven aan mijn kinderwens. Ben nu 5 weken zwanger. Probeer je niet te focussen op wat anderen denken, doen, maar volg je eigen weg.
vrijdag 1 mei 2009 om 10:35
Tja, lastige situatie. Ik wist wel dat ik graag kinderen wilde alleen vond ik het doodeng om eraan te beginnen. Was het eigenlijk wel een wens vanuit mezelf of vond ik dat wij ook een kindje wilden omdat iedereen om ons heen daarmee bezig is? Die vraag heb ik me meerdere keren gesteld. Ik heb ook graag de touwtjes in handen maar dat moet je dus helemaal laten varen, want het zwanger worden heb je niet zelf in de hand. En hoe gaat het dan verder? Toch maar de sprong in het diepe gewaagd........ en toen ging het allemaal erg snel, vrijwel direct zwanger en nu is ons ukje een half jaar en oh wat ben ik gelukkig
vrijdag 1 mei 2009 om 10:52
Ach. Ik ben mijn baan kwijtgeraakt tijdens en door mijn zwangerschap. Daarnaast wonen we op 50 vierkante meter en vind ik het soms best lastig om in deze tijd te solliciteren. Maar weet je, kinderen krijgen kun je maar tot op zekere hoogte plannen, als je gelukt hebt.
Als ik over tien jaar terugkijk denk ik dat ik me alleen maar herinner hoe gelukkig ik met onze kleine meid ben en niet hoe lastig de arbeidsmarkt nu is. Of dat het af en toe net kamperen is, hier. Het leven komt zoals het komt, en ik geniet er met volle teugen van.
Als ik over tien jaar terugkijk denk ik dat ik me alleen maar herinner hoe gelukkig ik met onze kleine meid ben en niet hoe lastig de arbeidsmarkt nu is. Of dat het af en toe net kamperen is, hier. Het leven komt zoals het komt, en ik geniet er met volle teugen van.
vrijdag 1 mei 2009 om 10:52
Ach. Ik ben mijn baan kwijtgeraakt tijdens en door mijn zwangerschap. Daarnaast wonen we op 50 vierkante meter en vind ik het soms best lastig om in deze tijd te solliciteren. Maar weet je, kinderen krijgen kun je maar tot op zekere hoogte plannen, als je gelukt hebt.
Als ik over tien jaar terugkijk denk ik dat ik me alleen maar herinner hoe gelukkig ik met onze kleine meid ben en niet hoe lastig de arbeidsmarkt nu is. Of dat het af en toe net kamperen is, hier. Het leven komt zoals het komt, en ik geniet er met volle teugen van.
Als ik over tien jaar terugkijk denk ik dat ik me alleen maar herinner hoe gelukkig ik met onze kleine meid ben en niet hoe lastig de arbeidsmarkt nu is. Of dat het af en toe net kamperen is, hier. Het leven komt zoals het komt, en ik geniet er met volle teugen van.
vrijdag 1 mei 2009 om 21:35
klopt, als je echt wilt, moet je ervoor gaan en anders stel je het nog even uit.
Ik heb nu zelf een zoontje en daar hebben we voor gekozen, puur op gevoel. We wilden het graag en gelukkig is het gelukt.
Grappig was dat vooral onze omgeving bezwaren zag, en wij zagen het nuchter en positief in, en wuifde die bezwaren weg.
Man zat toendertijd in de ziektewet, ik had wel een vast contract maar werk waarvan ik wist dat ik het niet wilde doen als er een kindje zou komen, dus zou op zoek moeten naar iets anders.
Daarbij door de ziektewet niet heel ruim in het geld, maar ach, dat zouden we ook wel weer redden.
Nu is zoon bijna 1,5 jaar, ik heb ondertussen een andere baan, man nog wel in de ziektewet dus we zitten nog steeds krap.
Maar we genieten enorm van het mannetje en vinden het een verrijking in ons leven, al dat andere nemen we er gewoon bij.
Dus als je gevoel goed zit, zou ik niet zoveel zorgen maken over geld, contract etc
Ik heb nu zelf een zoontje en daar hebben we voor gekozen, puur op gevoel. We wilden het graag en gelukkig is het gelukt.
Grappig was dat vooral onze omgeving bezwaren zag, en wij zagen het nuchter en positief in, en wuifde die bezwaren weg.
Man zat toendertijd in de ziektewet, ik had wel een vast contract maar werk waarvan ik wist dat ik het niet wilde doen als er een kindje zou komen, dus zou op zoek moeten naar iets anders.
Daarbij door de ziektewet niet heel ruim in het geld, maar ach, dat zouden we ook wel weer redden.
Nu is zoon bijna 1,5 jaar, ik heb ondertussen een andere baan, man nog wel in de ziektewet dus we zitten nog steeds krap.
Maar we genieten enorm van het mannetje en vinden het een verrijking in ons leven, al dat andere nemen we er gewoon bij.
Dus als je gevoel goed zit, zou ik niet zoveel zorgen maken over geld, contract etc
zondag 3 mei 2009 om 20:07
bij mij kriebelt het al een paar jaar maar bij mijn vriend nog niet en dat is soms best wel lastig. zit nu ook in de leeftijd dat iedereen er zo\n beetje aan begint en dat doet mijn klepperende eierstokken ook geen goed.
@josie: is jouw vriend er wel al klaar voor?
bij ons is huisje,boompje, beestje, contractje allemaal geregeld dus ben er helemaal klaar voor, maar ja die vent van mij he.... die wil nog graag een keer op wereldreis en daarvoor moet je huisje,boompje, beestje, contractje weer op zeggen. lastig hoor.
Waren die kerels van jullie er wel klaar voor?
@josie: is jouw vriend er wel al klaar voor?
bij ons is huisje,boompje, beestje, contractje allemaal geregeld dus ben er helemaal klaar voor, maar ja die vent van mij he.... die wil nog graag een keer op wereldreis en daarvoor moet je huisje,boompje, beestje, contractje weer op zeggen. lastig hoor.
Waren die kerels van jullie er wel klaar voor?
dinsdag 5 mei 2009 om 18:55
@ fleurtje; eerlijk gezegd ben ik daar ook wel eens bang voor (maar hij zegt steeds dat dat niet hoeft)
maar gisteren kwam ineens de omslag:
hij heeft op het werk kunnen regelen dat hij er in december waarschijnlijk een maandje uit kan en wil dan nog 1x naar afrika. En zei dat ik dan in januari met de pil kan stoppen, dat hij er dan klaar voor is!
helemaal happy now
maar gisteren kwam ineens de omslag:
hij heeft op het werk kunnen regelen dat hij er in december waarschijnlijk een maandje uit kan en wil dan nog 1x naar afrika. En zei dat ik dan in januari met de pil kan stoppen, dat hij er dan klaar voor is!
helemaal happy now
dinsdag 5 mei 2009 om 18:55
@ fleurtje; eerlijk gezegd ben ik daar ook wel eens bang voor (maar hij zegt steeds dat dat niet hoeft)
maar gisteren kwam ineens de omslag:
hij heeft op het werk kunnen regelen dat hij er in december waarschijnlijk een maandje uit kan en wil dan nog 1x naar afrika. En zei dat ik dan in januari met de pil kan stoppen, dat hij er dan klaar voor is!
helemaal happy now
maar gisteren kwam ineens de omslag:
hij heeft op het werk kunnen regelen dat hij er in december waarschijnlijk een maandje uit kan en wil dan nog 1x naar afrika. En zei dat ik dan in januari met de pil kan stoppen, dat hij er dan klaar voor is!
helemaal happy now
