Lijf & Lijn
alle pijlers
Bang om af te vallen
donderdag 16 maart 2017 om 21:27
Ik vind dit heel eng om te posten, maar ik ga het toch doen in de hoop dat iemand dit gevoel herkent.
De titel zeg het al. Ik lijk wel bang om af te vallen... Het klinkt echt mega vreemd, maar weet niet hoe ik het anders kan uitdrukken. Ik ben bang dat ik, als ik mijn streefgewicht heb bereikt, ook niet goed genoeg zal zijn. Nu geef ik mannen helemaal gelijk dat ze mij niet zien staan en praat ik het voor mijzelf goed dat ik pas ga daten als ik het streefgewicht heb bereikt.
Ik schuif alles naar voren tot het perfecte moment van mijn streefgewicht. Dan pas mag ik nieuwe kleding kopen, ga ik weer daten, ga ik weer het nachtleven in en sla ik geen feestjes meer over (omdat ik me dik en lelijk voel). Maar wat als ik nu het streefgewicht heb bereikt en mijn doelen haal ik alsnog niet? Ik durf nog steeds niet te daten of mannen zien mij dan ook niet staan? Wat als ik ook dan mijn doel qua carriere niet haal? wat als de foto's voor op mijn website als zzp'er nog steeds lelijk zjn, wat als ik mij nog steeds lelijk voel. Ik merk dat ik mijzelf saboteer qua afvallen. Ik ben nu een jaar bezig en het lukt niet om die knop om te zetten, puur omdat ik sommige dingen in mijn leven toeschrijf aan mijn gewicht en uiterlijk op dit moment. Als ik straks slank ben en comentaat ergens op krijg, dan ligt het niet aan mijn gewicht maar aan mij en kan ik dat niet veranderen. Bah, weet niet zo goed hoe ik dit moet uitleggen... Hoop dat iemand zich erin herkent en tips zijn erg welkom! Ik wil hier graag vanaf en eindelijk het plateu doorbreken wat er al ligt sinds mijn tienerjaren.
De titel zeg het al. Ik lijk wel bang om af te vallen... Het klinkt echt mega vreemd, maar weet niet hoe ik het anders kan uitdrukken. Ik ben bang dat ik, als ik mijn streefgewicht heb bereikt, ook niet goed genoeg zal zijn. Nu geef ik mannen helemaal gelijk dat ze mij niet zien staan en praat ik het voor mijzelf goed dat ik pas ga daten als ik het streefgewicht heb bereikt.
Ik schuif alles naar voren tot het perfecte moment van mijn streefgewicht. Dan pas mag ik nieuwe kleding kopen, ga ik weer daten, ga ik weer het nachtleven in en sla ik geen feestjes meer over (omdat ik me dik en lelijk voel). Maar wat als ik nu het streefgewicht heb bereikt en mijn doelen haal ik alsnog niet? Ik durf nog steeds niet te daten of mannen zien mij dan ook niet staan? Wat als ik ook dan mijn doel qua carriere niet haal? wat als de foto's voor op mijn website als zzp'er nog steeds lelijk zjn, wat als ik mij nog steeds lelijk voel. Ik merk dat ik mijzelf saboteer qua afvallen. Ik ben nu een jaar bezig en het lukt niet om die knop om te zetten, puur omdat ik sommige dingen in mijn leven toeschrijf aan mijn gewicht en uiterlijk op dit moment. Als ik straks slank ben en comentaat ergens op krijg, dan ligt het niet aan mijn gewicht maar aan mij en kan ik dat niet veranderen. Bah, weet niet zo goed hoe ik dit moet uitleggen... Hoop dat iemand zich erin herkent en tips zijn erg welkom! Ik wil hier graag vanaf en eindelijk het plateu doorbreken wat er al ligt sinds mijn tienerjaren.
donderdag 16 maart 2017 om 21:39
@montblanc Ik was op m'n zwaarst 82 kilo toen ik 16 was (meer dan 10 jaar geleden)
Een hele tijd stabiel geweest op 68 kilo, maar voelde me het fijnste op 62 kilo.
Helaas het afgelopen jaar van 68 naar 73 aangekomen.
Ik ben 1,68 qua lengte en zit dus 11 kilo af van mijn streefgewicht. Maar zelf naar de 68 terug lukt mij niet!
Een hele tijd stabiel geweest op 68 kilo, maar voelde me het fijnste op 62 kilo.
Helaas het afgelopen jaar van 68 naar 73 aangekomen.
Ik ben 1,68 qua lengte en zit dus 11 kilo af van mijn streefgewicht. Maar zelf naar de 68 terug lukt mij niet!
donderdag 16 maart 2017 om 21:40
Wat mensen zien is je volume/omvang, indien je dat binnen redelijke mate (volgens wat jij wil uiteraard)ligt dan zoi ik niet mordicus op dat gewicht focussen. Stel oook niet te hoge eisen ivm gewicht want te magere mensen zijn ooit niet mooi. Maaak dat je je goed in je vel voelt, probeer wat te sporten kan je ook zelfvertrouwen geven....
donderdag 16 maart 2017 om 21:41
ik vind het helemaal niet raar klinken. Nu heb je een goed "excuus" om geen deel te nemen aan het leven, maar als je een normaal gewicht hebt, is dat weg. En wat dan? Want dan is het nog steeds eng om te leven
Heb je begeleiding bij het afvallen? Zou je het daarmee kunnen bespreken?
Heb je begeleiding bij het afvallen? Zou je het daarmee kunnen bespreken?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 16 maart 2017 om 21:46
quote:rosanna08 schreef op 16 maart 2017 @ 21:41:
ik vind het helemaal niet raar klinken. Nu heb je een goed "excuus" om geen deel te nemen aan het leven, maar als je een normaal gewicht hebt, is dat weg. En wat dan? Want dan is het nog steeds eng om te leven
Heb je begeleiding bij het afvallen? Zou je het daarmee kunnen bespreken?
Thanks voor je reactie. Het is inderdaad een excuus om niet 100 procent te leven, dat is het ook en daarvan ben ik mij bewust. Maar ik snap gewoon niet dat ik het niet uit m'n kop krijg. Aan de ene kant walg ik van mezelf en andere kant vind ik het ook prima zo omdat het ontzettend veilig is. Ik hoef me niet kwetsbaar op te stellen, ik kan niet bekritiseerd worden op m'n werk, ik val niet op en kan opgaan in de massa als het ware. Ik ben bang voor wat er gebeurd als ik dat wel durf en 100 procent ga leven. Nu kan ik m'n uiterlijk/gewicht de schuld geven overal van. Bijvoorbeeld dat het logisch is dat ik nog nooit een serieuze relatie heb gehad, enz. Het laagje vet is een bescherming en stootkussen als het ware.
Ik heb op dit moment geen begeleiding bij het afvallen, maar misschien is dat een optie. Wil ook niet als een malloot overkomen als ik het aankaart bij een therapeut ofzo..
ik vind het helemaal niet raar klinken. Nu heb je een goed "excuus" om geen deel te nemen aan het leven, maar als je een normaal gewicht hebt, is dat weg. En wat dan? Want dan is het nog steeds eng om te leven
Heb je begeleiding bij het afvallen? Zou je het daarmee kunnen bespreken?
Thanks voor je reactie. Het is inderdaad een excuus om niet 100 procent te leven, dat is het ook en daarvan ben ik mij bewust. Maar ik snap gewoon niet dat ik het niet uit m'n kop krijg. Aan de ene kant walg ik van mezelf en andere kant vind ik het ook prima zo omdat het ontzettend veilig is. Ik hoef me niet kwetsbaar op te stellen, ik kan niet bekritiseerd worden op m'n werk, ik val niet op en kan opgaan in de massa als het ware. Ik ben bang voor wat er gebeurd als ik dat wel durf en 100 procent ga leven. Nu kan ik m'n uiterlijk/gewicht de schuld geven overal van. Bijvoorbeeld dat het logisch is dat ik nog nooit een serieuze relatie heb gehad, enz. Het laagje vet is een bescherming en stootkussen als het ware.
Ik heb op dit moment geen begeleiding bij het afvallen, maar misschien is dat een optie. Wil ook niet als een malloot overkomen als ik het aankaart bij een therapeut ofzo..
donderdag 16 maart 2017 om 21:49
quote:Ananasplant89 schreef op 16 maart 2017 @ 21:46:
[...]
Thanks voor je reactie. Het is inderdaad een excuus om niet 100 procent te leven, dat is het ook en daarvan ben ik mij bewust. Maar ik snap gewoon niet dat ik het niet uit m'n kop krijg. Aan de ene kant walg ik van mezelf en andere kant vind ik het ook prima zo omdat het ontzettend veilig is. Ik hoef me niet kwetsbaar op te stellen, ik kan niet bekritiseerd worden op m'n werk, ik val niet op en kan opgaan in de massa als het ware. Ik ben bang voor wat er gebeurd als ik dat wel durf en 100 procent ga leven. Nu kan ik m'n uiterlijk/gewicht de schuld geven overal van. Bijvoorbeeld dat het logisch is dat ik nog nooit een serieuze relatie heb gehad, enz. Het laagje vet is een bescherming en stootkussen als het ware.
Ik heb op dit moment geen begeleiding bij het afvallen, maar misschien is dat een optie. Wil ook niet als een malloot overkomen als ik het aankaart bij een therapeut ofzo.. niks mallotigs aan hoor
Ik denk wel dat je daar iets mee moet. Als je die gedachtegang kunt ontzenuwen, zul je ook blijvend kunnen afvallen
[...]
Thanks voor je reactie. Het is inderdaad een excuus om niet 100 procent te leven, dat is het ook en daarvan ben ik mij bewust. Maar ik snap gewoon niet dat ik het niet uit m'n kop krijg. Aan de ene kant walg ik van mezelf en andere kant vind ik het ook prima zo omdat het ontzettend veilig is. Ik hoef me niet kwetsbaar op te stellen, ik kan niet bekritiseerd worden op m'n werk, ik val niet op en kan opgaan in de massa als het ware. Ik ben bang voor wat er gebeurd als ik dat wel durf en 100 procent ga leven. Nu kan ik m'n uiterlijk/gewicht de schuld geven overal van. Bijvoorbeeld dat het logisch is dat ik nog nooit een serieuze relatie heb gehad, enz. Het laagje vet is een bescherming en stootkussen als het ware.
Ik heb op dit moment geen begeleiding bij het afvallen, maar misschien is dat een optie. Wil ook niet als een malloot overkomen als ik het aankaart bij een therapeut ofzo.. niks mallotigs aan hoor
Ik denk wel dat je daar iets mee moet. Als je die gedachtegang kunt ontzenuwen, zul je ook blijvend kunnen afvallen
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 16 maart 2017 om 21:54
quote:Lavendel_Madelief schreef op 16 maart 2017 @ 21:50:
Wat zou je graag willen als je alles zou kunnen realiseren? Is het niet eeuwig als jij jezelf zou blijven ontzeggen?
Gelukkig ben ik qua carriere wel stappen aan het maken, maar voel me nog niet helemaal op mijn gemak in de branche. Dat wil ik mij wel voelen zodat ik er echt 100% voor kan gaan!
Qua liefde is het mezelf kwetsbaar op stellen en mijzelf open stellen voor liefde en de aandacht die ik krijg. Ik zit niet om aandacht van mannen verlegen, maar besteed er zelf geen aandacht aan. Altijd zijn m'n gedachte van als m'n kleding uit gaan, dan rennen ze vast hard weg dus ik begin er niet eens aan. Maar ik schuif het nu inderdaad telkens voor mij uit, al jaren... ik heb echt geen idee wanneer ik dat niet meer gaat doen. Het is altijd zo van ik ga op vakantie als ik m'n streefgewicht gehaald heb, ik ga naar de kapper weer als ik 5 kg ben afgevallen, ik mag dat kopen als ik 10 kg ben afgevallen en ga zo maar door...
Wat zou je graag willen als je alles zou kunnen realiseren? Is het niet eeuwig als jij jezelf zou blijven ontzeggen?
Gelukkig ben ik qua carriere wel stappen aan het maken, maar voel me nog niet helemaal op mijn gemak in de branche. Dat wil ik mij wel voelen zodat ik er echt 100% voor kan gaan!
Qua liefde is het mezelf kwetsbaar op stellen en mijzelf open stellen voor liefde en de aandacht die ik krijg. Ik zit niet om aandacht van mannen verlegen, maar besteed er zelf geen aandacht aan. Altijd zijn m'n gedachte van als m'n kleding uit gaan, dan rennen ze vast hard weg dus ik begin er niet eens aan. Maar ik schuif het nu inderdaad telkens voor mij uit, al jaren... ik heb echt geen idee wanneer ik dat niet meer gaat doen. Het is altijd zo van ik ga op vakantie als ik m'n streefgewicht gehaald heb, ik ga naar de kapper weer als ik 5 kg ben afgevallen, ik mag dat kopen als ik 10 kg ben afgevallen en ga zo maar door...
donderdag 16 maart 2017 om 21:57
quote:rosanna08 schreef op 16 maart 2017 @ 21:49:
[...]
niks mallotigs aan hoor
Ik denk wel dat je daar iets mee moet. Als je die gedachtegang kunt ontzenuwen, zul je ook blijvend kunnen afvallen In welke richting raad je aan? Ik zie mezelf niet als een onzekere vrouw, maar weet niet... bah ik haat dit! Een dieet pyscholoog wellicht als dat bestaat?
[...]
niks mallotigs aan hoor
Ik denk wel dat je daar iets mee moet. Als je die gedachtegang kunt ontzenuwen, zul je ook blijvend kunnen afvallen In welke richting raad je aan? Ik zie mezelf niet als een onzekere vrouw, maar weet niet... bah ik haat dit! Een dieet pyscholoog wellicht als dat bestaat?
donderdag 16 maart 2017 om 21:57
quote:Ananasplant89 schreef op 16 maart 2017 @ 21:46:
[...]
Thanks voor je reactie. Het is inderdaad een excuus om niet 100 procent te leven, dat is het ook en daarvan ben ik mij bewust. Maar ik snap gewoon niet dat ik het niet uit m'n kop krijg. Aan de ene kant walg ik van mezelf en andere kant vind ik het ook prima zo omdat het ontzettend veilig is. Ik hoef me niet kwetsbaar op te stellen, ik kan niet bekritiseerd worden op m'n werk, ik val niet op en kan opgaan in de massa als het ware. Ik ben bang voor wat er gebeurd als ik dat wel durf en 100 procent ga leven. Nu kan ik m'n uiterlijk/gewicht de schuld geven overal van. Bijvoorbeeld dat het logisch is dat ik nog nooit een serieuze relatie heb gehad, enz. Het laagje vet is een bescherming en stootkussen als het ware.
Ik heb op dit moment geen begeleiding bij het afvallen, maar misschien is dat een optie. Wil ook niet als een malloot overkomen als ik het aankaart bij een therapeut ofzo..Waarom zou het mallotig zijn? Het is juist heel herkenbaar. Je bent echt niet de enige met deze gevoelens, dus een therapeut is echt geen slecht idee. Jij hebt juist duidelijk dat dit weleens mee kan werken in je afval poging, veel mensen hebben dit helemaal nog niet inzichtelijk, je bent dus al goed op weg. Dat laatste stapje kun je zetten samen met een therapeut .
[...]
Thanks voor je reactie. Het is inderdaad een excuus om niet 100 procent te leven, dat is het ook en daarvan ben ik mij bewust. Maar ik snap gewoon niet dat ik het niet uit m'n kop krijg. Aan de ene kant walg ik van mezelf en andere kant vind ik het ook prima zo omdat het ontzettend veilig is. Ik hoef me niet kwetsbaar op te stellen, ik kan niet bekritiseerd worden op m'n werk, ik val niet op en kan opgaan in de massa als het ware. Ik ben bang voor wat er gebeurd als ik dat wel durf en 100 procent ga leven. Nu kan ik m'n uiterlijk/gewicht de schuld geven overal van. Bijvoorbeeld dat het logisch is dat ik nog nooit een serieuze relatie heb gehad, enz. Het laagje vet is een bescherming en stootkussen als het ware.
Ik heb op dit moment geen begeleiding bij het afvallen, maar misschien is dat een optie. Wil ook niet als een malloot overkomen als ik het aankaart bij een therapeut ofzo..Waarom zou het mallotig zijn? Het is juist heel herkenbaar. Je bent echt niet de enige met deze gevoelens, dus een therapeut is echt geen slecht idee. Jij hebt juist duidelijk dat dit weleens mee kan werken in je afval poging, veel mensen hebben dit helemaal nog niet inzichtelijk, je bent dus al goed op weg. Dat laatste stapje kun je zetten samen met een therapeut .
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
donderdag 16 maart 2017 om 22:07
Maar dat gebeurt velen hoor: "als ik maar slank was dan was ik veel populairder, had ik meer succes" enz. En dan zijn ze afgevallen en dan raken ze binnen korte tijd gewend aan hun nieuwe lijf en merken ze dat er wel iets maar niet veel is veranderd.
Dus daarvoor moet je het niet doen. Het is altijd fijn als je een leuke jurk kan dragen die je vroeger niet stond, maar de belangrijkste reden om je overgewicht kwijt te raken is je gezondheid. Verder loop je een stuk lichter en makkelijker en toon je dat je niet mateloos bent; dat je niet makkelijk bezwijkt. Je voedsel zal je ook beter smaken aangezien je jezelf restricties oplegt.
Dus daarvoor moet je het niet doen. Het is altijd fijn als je een leuke jurk kan dragen die je vroeger niet stond, maar de belangrijkste reden om je overgewicht kwijt te raken is je gezondheid. Verder loop je een stuk lichter en makkelijker en toon je dat je niet mateloos bent; dat je niet makkelijk bezwijkt. Je voedsel zal je ook beter smaken aangezien je jezelf restricties oplegt.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 16 maart 2017 om 22:08
quote:-Kia-Ora- schreef op 16 maart 2017 @ 21:57:
[...]
Waarom zou het mallotig zijn? Het is juist heel herkenbaar. Je bent echt niet de enige met deze gevoelens, dus een therapeut is echt geen slecht idee. Jij hebt juist duidelijk dat dit weleens mee kan werken in je afval poging, veel mensen hebben dit helemaal nog niet inzichtelijk, je bent dus al goed op weg. Dat laatste stapje kun je zetten samen met een therapeut .Het voelt gewoon als een klein probleem ofzo, terwijl dat het ook weet niet is nu ik het voor het eerst eigenlijk uitgesproken heb. Niemand in mijn omgeving weet dit... Ik ben nu aan het kijken naar een dieet pyscholoog, wellicht is dat een optie. Ik ben er sinds kort van bewust van. Gek genoeg doordat Oprah met een interview vertelde dat ze haar gewicht als schild gebruikte en dat voelde voor mij ontzettend herkenbaar en ben echt dieper gaan nadenken erover en waarom ik nu eigenlijk telkens stuk loop en faal in het afvallen.
[...]
Waarom zou het mallotig zijn? Het is juist heel herkenbaar. Je bent echt niet de enige met deze gevoelens, dus een therapeut is echt geen slecht idee. Jij hebt juist duidelijk dat dit weleens mee kan werken in je afval poging, veel mensen hebben dit helemaal nog niet inzichtelijk, je bent dus al goed op weg. Dat laatste stapje kun je zetten samen met een therapeut .Het voelt gewoon als een klein probleem ofzo, terwijl dat het ook weet niet is nu ik het voor het eerst eigenlijk uitgesproken heb. Niemand in mijn omgeving weet dit... Ik ben nu aan het kijken naar een dieet pyscholoog, wellicht is dat een optie. Ik ben er sinds kort van bewust van. Gek genoeg doordat Oprah met een interview vertelde dat ze haar gewicht als schild gebruikte en dat voelde voor mij ontzettend herkenbaar en ben echt dieper gaan nadenken erover en waarom ik nu eigenlijk telkens stuk loop en faal in het afvallen.
donderdag 16 maart 2017 om 22:34
Ik denk dat je prima kunt kijken naar een reguliere psycholoog. Je hebt niet enkel begeleiding nodig met afvallen maar met een hele rits aspecten in je leven . Je gebruikt je gewicht voor iets wat groter is. Ik denk in essentie dat je vooral bang bent voor wat er aan de andere kant is. De wat als? Die vraag heeft iedereen in meer of mindere mate. En wat nu als iemand je dan ook niet zo leuk vindt? Tja, vind jij iedereen leuk? Nee toch. Wat je zelf al schrijft over je niet op je gemak voelen in je vakgebied. Dat heeft niks met je gewicht te maken, maar met iets anders. Een psycholoog kan je helpen dit inzichtelijk maken.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
donderdag 16 maart 2017 om 22:40
Ik denk dat je wat aan je zelfbeeld moet gaan werken. Je komt over dat je een erg negatief zelfbeeld hebt. Je gebruikt je extra kilo's als excuses. En bent bang straks geen excuus meer te hebben. Behalve begeleiding bij afvallen lijkt me het ook verstandig om begeleiding van een psycholoog in te schakelen om aan je zelfbeeld te werken
donderdag 16 maart 2017 om 22:47
Het aantal kilo's zegt niet perse zoveel over hoe gezond je bent. Misschien kun je focussen op een gezonder lichaam te krijgen ipv af te vallen. Dus gezonder eten, meer sporten etc. En als je dat volhoud bv 5cdagen on de week, mag je naar de kapper.
Misschien kun je zoiets bespreken met een psycholoog.
Ik vind je zeker geen malloot. Ik vind het knap dat je bereid bent naar jezelf te kijken en het klinkt mij als een goede analyse in de oren. Bewustwording is de eerste stap.
Misschien kun je zoiets bespreken met een psycholoog.
Ik vind je zeker geen malloot. Ik vind het knap dat je bereid bent naar jezelf te kijken en het klinkt mij als een goede analyse in de oren. Bewustwording is de eerste stap.
donderdag 16 maart 2017 om 22:49
Ontzettend herkenbaar maar het heeft volgens mij werkelijk niks met je gewicht te maken. Ik heb het ook een beetje, maar dan met: als ik eenmaal verhuisd ben kan ik gaan leven. Als ik gestopt ben met roken gaat het beginnen. Als ik naar de kapper ben geweest kan ik uit gaan. Nou ja, je kan het zo gek niet verzinnen. Continu uitstellen om in het hier en nu te durven leven. Want er moet eerst aan de voorwaarden voldaan zijn. Met als gevolg dat je niet kunt waarderen wat je nu hebt.
Ik weet niet hoe oud je bent, maar als je iets ouder wordt dan kijk je terug op die momenten en dan denk je: waarom heb ik toen niet meer genoten van wat ik had? Omdat je constant bezig bent met uitstellen.
Begrijp je wat ik bedoel? Ik denk niet dat je direct naar een psycholoog hoeft te rennen, de menselijke geest is tot heel veel in staat en als je inzicht hebt in het mechanisme kun zelf ook heel veel.
Kwijtraken zul je het nooit maar als je het herkent bij jezelf kun je jezelf wel streng toespreken, zeg maar
En ik zou het verder zeker bespreken met mensen in je omgeving waarvan je denkt dat ze het een beetje zullen snappen.
Ik weet niet hoe oud je bent, maar als je iets ouder wordt dan kijk je terug op die momenten en dan denk je: waarom heb ik toen niet meer genoten van wat ik had? Omdat je constant bezig bent met uitstellen.
Begrijp je wat ik bedoel? Ik denk niet dat je direct naar een psycholoog hoeft te rennen, de menselijke geest is tot heel veel in staat en als je inzicht hebt in het mechanisme kun zelf ook heel veel.
Kwijtraken zul je het nooit maar als je het herkent bij jezelf kun je jezelf wel streng toespreken, zeg maar
En ik zou het verder zeker bespreken met mensen in je omgeving waarvan je denkt dat ze het een beetje zullen snappen.
donderdag 16 maart 2017 om 22:54
Wat jammer en triest dat je jezelf niets van het goede in het leven gunt. Weet je waar dat vandaan komt?
Weet dat als je niet van jezelf houdt, dat een ander daar ook niet de moeite voor neemt en vergis je niet, mensen ruiken dat op een kilometer afstand.
Hou alsjeblieft van jezelf, want je bent de enige jij in de wereld en daar kan niets tegenop voor jou, als je je het alleen maar bewust zou zijn.
Ik wens je wijsheid een heel veel liefde voor jezelf.
Weet dat als je niet van jezelf houdt, dat een ander daar ook niet de moeite voor neemt en vergis je niet, mensen ruiken dat op een kilometer afstand.
Hou alsjeblieft van jezelf, want je bent de enige jij in de wereld en daar kan niets tegenop voor jou, als je je het alleen maar bewust zou zijn.
Ik wens je wijsheid een heel veel liefde voor jezelf.
vrijdag 17 maart 2017 om 06:19
Ik vind het ook niet raar. Goed dat je op zoek bent naar een (dieet)psycholoog. Ik heb zelf veel gehad aan de boeken van Mieke Koster en haar nieuwsbrieven. O.a. Het geheim van slanke mensen (dat nieuwste boek ken ik niet, dat zijn volgens mij vooral recepten.) Mieke Koster heeft het vooral over de psychologische kant van (blijven) eten en afvallen.
vrijdag 17 maart 2017 om 06:44
quote:-Kia-Ora- schreef op 16 maart 2017 @ 22:34:
Ik denk dat je prima kunt kijken naar een reguliere psycholoog. Je hebt niet enkel begeleiding nodig met afvallen maar met een hele rits aspecten in je leven . Je gebruikt je gewicht voor iets wat groter is. Ik denk in essentie dat je vooral bang bent voor wat er aan de andere kant is. De wat als? Die vraag heeft iedereen in meer of mindere mate. En wat nu als iemand je dan ook niet zo leuk vindt? Tja, vind jij iedereen leuk? Nee toch. Wat je zelf al schrijft over je niet op je gemak voelen in je vakgebied. Dat heeft niks met je gewicht te maken, maar met iets anders. Een psycholoog kan je helpen dit inzichtelijk maken.
+1
Het probleem is niet dat je niet afvalt, maar dat je niet ten volle durft leven.
Zo jammer! Ik zou idd daar starten, met professionele hulp.
Ik denk dat je prima kunt kijken naar een reguliere psycholoog. Je hebt niet enkel begeleiding nodig met afvallen maar met een hele rits aspecten in je leven . Je gebruikt je gewicht voor iets wat groter is. Ik denk in essentie dat je vooral bang bent voor wat er aan de andere kant is. De wat als? Die vraag heeft iedereen in meer of mindere mate. En wat nu als iemand je dan ook niet zo leuk vindt? Tja, vind jij iedereen leuk? Nee toch. Wat je zelf al schrijft over je niet op je gemak voelen in je vakgebied. Dat heeft niks met je gewicht te maken, maar met iets anders. Een psycholoog kan je helpen dit inzichtelijk maken.
+1
Het probleem is niet dat je niet afvalt, maar dat je niet ten volle durft leven.
Zo jammer! Ik zou idd daar starten, met professionele hulp.
vrijdag 17 maart 2017 om 08:17
Als je iets maar belangrijk genoeg vindt dan geef je het prioriteit. Zó eenvoudig is het in feite. Dan heb je er veel voor over. Je bedenkt zelf methoden om de kortetermijnverleidingen te weerstaan.
Net zoals je ook niet langs de rand van de kade gaat balanceren als je niet in het water wil vallen zorg je ervoor dat je jezelf niet aan verleidingen blootstelt. En elke dag krijg je dan resultaat en dat is je beloning. 100 gram lichter per dag ís al een grote beloning; tenminste, zo zou ik het zien als ik van mijn overgewicht afwou.
Of wil je persé een halleluja-resultaat? Wil je op een filmster lijken ofzo? Ik denk dat je jezelf dan onbewust redenen geeft om je gebrek aan motivatie te rechtvaardigen en door te kunnen eten.
Net zoals je ook niet langs de rand van de kade gaat balanceren als je niet in het water wil vallen zorg je ervoor dat je jezelf niet aan verleidingen blootstelt. En elke dag krijg je dan resultaat en dat is je beloning. 100 gram lichter per dag ís al een grote beloning; tenminste, zo zou ik het zien als ik van mijn overgewicht afwou.
Of wil je persé een halleluja-resultaat? Wil je op een filmster lijken ofzo? Ik denk dat je jezelf dan onbewust redenen geeft om je gebrek aan motivatie te rechtvaardigen en door te kunnen eten.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 17 maart 2017 om 08:21
Allereerst iedereen dank voor de reacties. Ik ben gelukkig niet meer zo over m'n toeren als een paar dagen geleden en zie dat er mogelijkheden zijn wat mijn gedachten kunnen veranderen.
@ -Kia-Ora-, ik voel me vooral niet op mijn gemak omdat ik omringd door door prachtige vrouwen/modellen... En thanks voor de tip! Ik ben vandaag vrij en ga mij veder verdiepen in de mogelijkheden tot een fijne pyscholoog.
@knijster1973 & blueeyes*3 voor mij voelt het dus helemaal niet zo alsof ik een laag zelfbeeld heb en zo kom ik volgens vrienden ook niet over. Maar misschien is het onbewust een masker dat ik op heb?
@Vivavivi, Klopt. Qua gewicht valt het opzich mee, maar heb een hoog vetpercentage van bijna 40%...
@humanista, helaas geen mensen om mij heen die zich ermee kunnen indentificeren denk ik. Heb allemaal bloedmooie, slanke vriendinnetjes namelijk. Probeer mijzelf het afgelopen jaar al flink streng toe te spreken, maar mijn gedachtes of drang naar slecht eten nemen de overhand. Ik kan het op een of andere manier niet stoppen... Ik weet nu waar het knelpunt zit, maar er nu nog achterkomen hoe ik er mee aan de slag moet.
@Cateautje, wat een ontzettend lieve reactie. Dankjewel hiervoor!!!
@elske1975, thank! Ik heb inderdaad ook naar de boeken gekenen. Maar er bestaan geen e-books van?! Ik lees vaak in de trein en wil graag niet dat mensen zien wat ik lees. Ik zal de uitgeverij eens een mail sturen, wellicht hebben zij een oplossing om toch op de e-reader te lezen.
@aliva, misschien is dat ongewust ook wel zo.
@ -Kia-Ora-, ik voel me vooral niet op mijn gemak omdat ik omringd door door prachtige vrouwen/modellen... En thanks voor de tip! Ik ben vandaag vrij en ga mij veder verdiepen in de mogelijkheden tot een fijne pyscholoog.
@knijster1973 & blueeyes*3 voor mij voelt het dus helemaal niet zo alsof ik een laag zelfbeeld heb en zo kom ik volgens vrienden ook niet over. Maar misschien is het onbewust een masker dat ik op heb?
@Vivavivi, Klopt. Qua gewicht valt het opzich mee, maar heb een hoog vetpercentage van bijna 40%...
@humanista, helaas geen mensen om mij heen die zich ermee kunnen indentificeren denk ik. Heb allemaal bloedmooie, slanke vriendinnetjes namelijk. Probeer mijzelf het afgelopen jaar al flink streng toe te spreken, maar mijn gedachtes of drang naar slecht eten nemen de overhand. Ik kan het op een of andere manier niet stoppen... Ik weet nu waar het knelpunt zit, maar er nu nog achterkomen hoe ik er mee aan de slag moet.
@Cateautje, wat een ontzettend lieve reactie. Dankjewel hiervoor!!!
@elske1975, thank! Ik heb inderdaad ook naar de boeken gekenen. Maar er bestaan geen e-books van?! Ik lees vaak in de trein en wil graag niet dat mensen zien wat ik lees. Ik zal de uitgeverij eens een mail sturen, wellicht hebben zij een oplossing om toch op de e-reader te lezen.
@aliva, misschien is dat ongewust ook wel zo.
