Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
zaterdag 10 mei 2025 om 21:36
Lucy ik heb nog een 'weetje' voor Meis. Niet alleen Billie was bij het concert van haar broer. Hun ouders zijn beiden mee op tour. Vader zit in de crew als podiumbouwer. En hun moeder is een schat! In de club is een sandwichbar en de 'koffiedames' zijn jonge vrouwen die fan zijn van Billie. Een van hen kwam aan de praat met de moeder en dat werd zo'n gezellig praatje dat moeder voor alle medewerkers van de koffieshop kaartjes regelde voor het concert van de volgende dag!
En ik kan je vertellen dat man hier geprobeerd heeft om tickets te scoren via zijn connecties en zelfs de lichtdesigner van Billie's show kon niets regelen.
Mams rule!
En ik kan je vertellen dat man hier geprobeerd heeft om tickets te scoren via zijn connecties en zelfs de lichtdesigner van Billie's show kon niets regelen.
Mams rule!
).
zaterdag 10 mei 2025 om 21:54
Raar en fijn en ingewikkeld en vermoeiend?
Haha, het lopen in de zon was fijn. Gewoon voet voor voet. Niet hoeven denken, gewoon lopen.
Mn gezelschap was gezellig.
Daarna met allemaal onbekenden op een terras beland, ver uit mijn comfortzone en erg onwerkelijk. Maar het leide lekker af, ik moest mijn best doen om mijn leukste zelf te zijn, en ik heb veel moeten lachen.
Dus fijn.
En tegelijkertijd is het lastig om niets van de triggers te laten zien (politie agenten om orde te houden, iemand die -totaal vriendschappelijk en lief bedoeld - steeds zijn hand op mn blote been legde. Iemand met een filmcamera die 'he jij, kom eens tegen me deed'.) en niet te laten merken dat je het soms niet kan volgen.
Ik vond het ook confronterend hoe anders mijn leven eruit ziet.
Met maar weinig werk, therapie, en overweging voor extra ondersteuning.
Ik kreeg van een van de lopers meerdere keren te horen hoe fijn het is dat het zo goed met me gaat. (Iemand die me van vroeger kent)
Ehm ja.
Vandaag wel weer duidelijk dat ik denk ik gewoon verder moet zoals het nu gaat? Dat ik drama-achtig aangelegd ben, maar het op zich gewoon prima gaat.
Ik moet alleen savonds in emo buien gewoon gaan tukken ofzo. Of mezelf inhouden. Iets.
Ik ga wel met hapto bespreken hoe de uitwerking was deze keer. En di bij coach kijken wat meer prio voelt. De plaatjes en gevoelens, of de gevolgen daarvan.
Ik vind het superfijn als het oude topic verdwijnt, geen evidence.
Maar over een weekje is prima, dan kan er evt nog rustig gekopieerd worden.
En ben ik heel lullig: nieuwe meeschrijvers zijn wat mij betreft welkom, maar 'iedereen' vond ik moeilijk afgelopen maanden.
Midden in een gesprek twee kantjes ellende uitstorten en verder geen interesse in wat er al speelt hier...
Dat voelt ongemakkelijk.
Ben ik daar alleen in?
Haha, het lopen in de zon was fijn. Gewoon voet voor voet. Niet hoeven denken, gewoon lopen.
Mn gezelschap was gezellig.
Daarna met allemaal onbekenden op een terras beland, ver uit mijn comfortzone en erg onwerkelijk. Maar het leide lekker af, ik moest mijn best doen om mijn leukste zelf te zijn, en ik heb veel moeten lachen.
Dus fijn.
En tegelijkertijd is het lastig om niets van de triggers te laten zien (politie agenten om orde te houden, iemand die -totaal vriendschappelijk en lief bedoeld - steeds zijn hand op mn blote been legde. Iemand met een filmcamera die 'he jij, kom eens tegen me deed'.) en niet te laten merken dat je het soms niet kan volgen.
Ik vond het ook confronterend hoe anders mijn leven eruit ziet.
Met maar weinig werk, therapie, en overweging voor extra ondersteuning.
Ik kreeg van een van de lopers meerdere keren te horen hoe fijn het is dat het zo goed met me gaat. (Iemand die me van vroeger kent)
Ehm ja.
Vandaag wel weer duidelijk dat ik denk ik gewoon verder moet zoals het nu gaat? Dat ik drama-achtig aangelegd ben, maar het op zich gewoon prima gaat.
Ik moet alleen savonds in emo buien gewoon gaan tukken ofzo. Of mezelf inhouden. Iets.
Ik ga wel met hapto bespreken hoe de uitwerking was deze keer. En di bij coach kijken wat meer prio voelt. De plaatjes en gevoelens, of de gevolgen daarvan.
Ik vind het superfijn als het oude topic verdwijnt, geen evidence.
Maar over een weekje is prima, dan kan er evt nog rustig gekopieerd worden.
En ben ik heel lullig: nieuwe meeschrijvers zijn wat mij betreft welkom, maar 'iedereen' vond ik moeilijk afgelopen maanden.
Midden in een gesprek twee kantjes ellende uitstorten en verder geen interesse in wat er al speelt hier...
Dat voelt ongemakkelijk.
Ben ik daar alleen in?
zaterdag 10 mei 2025 om 22:01
Ik begrijp heel goed dat Meis heeft gehuild. Billie raakt met haar kracht en in haar kwetsbaarheid. Haar muziek zit steengoed in elkaar en zij is (denk ik) heel goed omringd geweest als succesvol artiest op zo'n jonge leeftijd. Die 'lessen' zitten in haar teksten en muziek. Ik kan er zelf veel van leren.
zaterdag 10 mei 2025 om 22:09
Avo, ik denk zeker niet dat je drama-achtig aangelegd bent, maar het is natuurlijk prima als je nu het idee hebt dat meer hulp (nog) niet nodig is.
Maar, zou het een idee zijn om wel even langs de huisarts te gaan om alleen maar te informeren naar de mogelijkheden? Aangeven dat je bezig bent met traumatherapie, dat het pittig is, maar dat het vooralsnog lijkt te gaan. Maar dat je wel graag zou willen weten hoe het gaat als je toch meer hulp zou willen (ambulant of een periode intern)? Mocht je over een tijdje denken dat het wel echt nodig is, dan is de stap misschien net iets minder groot omdat je nu al een heel klein stukje gedeeld hebt. En, je weet dan al wat er nodig is voor een verwijzing, wat zorgt dat je dan makkelijker een beter geïnformeerde keuze kan maken.
Maar, zou het een idee zijn om wel even langs de huisarts te gaan om alleen maar te informeren naar de mogelijkheden? Aangeven dat je bezig bent met traumatherapie, dat het pittig is, maar dat het vooralsnog lijkt te gaan. Maar dat je wel graag zou willen weten hoe het gaat als je toch meer hulp zou willen (ambulant of een periode intern)? Mocht je over een tijdje denken dat het wel echt nodig is, dan is de stap misschien net iets minder groot omdat je nu al een heel klein stukje gedeeld hebt. En, je weet dan al wat er nodig is voor een verwijzing, wat zorgt dat je dan makkelijker een beter geïnformeerde keuze kan maken.
zaterdag 10 mei 2025 om 22:11
Avo, ik vind dat je het heel "mooi" doet. Ik weet er even niks zinnigers uit te brengen. Maar ik lees je graag en je sluit vaak aan bij mijn eigen beleving.
Zo leuk die inside info Olle!
Hoe is het met jou Maisnon?
Wat betreft de nieuwkomers, ik snap je gevoel avo en snap het zeker ook als dat voor de rest zo is. Dan laat ik mijn plekje hier even voor wat het is zodat het oké voelt voor iedereen![:-]](./../../../smilies/77_happy.gif "Happy")
Zo leuk die inside info Olle!
Hoe is het met jou Maisnon?
Wat betreft de nieuwkomers, ik snap je gevoel avo en snap het zeker ook als dat voor de rest zo is. Dan laat ik mijn plekje hier even voor wat het is zodat het oké voelt voor iedereen
zaterdag 10 mei 2025 om 22:15
Ik snap je overweging ook Cadeautje. Maar heb inclusie hoog in het vaandel staan.
Voor mij is dit topic een haven en die wil ik anderen niet ontnemen. Ik weet niet in hoeverre occasionele schrijvers meelezen en misschien zelf niet durven reageren op vaste schrijvers. Daar heb ik geen zicht op en oordeel ik niet over.
In de vier vorige delen hebben we maar een keer of twee iemand gehad die binnenviel met verkeerde intenties. Anderen deemsterde weer weg nadat ze hun ei kwijt waren. Wat mij betreft is dat ok.
Als er suggesties zijn voor de OP: deel ze, dan pas ik hem aan!
Als jullie het er mee eens zijn dan vraag ik over een paar dagen achter de schermen via mail of het vorige deel offline gehaald kan worden.
Voor mij is dit topic een haven en die wil ik anderen niet ontnemen. Ik weet niet in hoeverre occasionele schrijvers meelezen en misschien zelf niet durven reageren op vaste schrijvers. Daar heb ik geen zicht op en oordeel ik niet over.
In de vier vorige delen hebben we maar een keer of twee iemand gehad die binnenviel met verkeerde intenties. Anderen deemsterde weer weg nadat ze hun ei kwijt waren. Wat mij betreft is dat ok.
Als er suggesties zijn voor de OP: deel ze, dan pas ik hem aan!
Als jullie het er mee eens zijn dan vraag ik over een paar dagen achter de schermen via mail of het vorige deel offline gehaald kan worden.
zaterdag 10 mei 2025 om 22:18
Ik voel me geen onderdeel van de schrijvers hier, kom slechts af en toe aanwaaien. En ik reageer dan bewust alleen op degenen waar ik het verhaal een beetje van ken of degenen die ik van Nick herken. Om eerlijk te zijn: ik lees van sommige mensen niet wat ze schrijven. Het voelt voor mij te veel om met iedereen mee te ‘moeten’ leven en sluit me dus bewust af van een aantal verhalen.Avocadeau schreef: ↑10-05-2025 21:54.
En ben ik heel lullig: nieuwe meeschrijvers zijn wat mij betreft welkom, maar 'iedereen' vond ik moeilijk afgelopen maanden.
Midden in een gesprek twee kantjes ellende uitstorten en verder geen interesse in wat er al speelt hier...
Dat voelt ongemakkelijk.
Ben ik daar alleen in?
Als dat vervelend over komt omdat ik dus niet reageer op iedereen als ik sporadisch binnenval excuses daarvoor. Het is niet persoonlijk bedoeld.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 10 mei 2025 om 22:20
Jahallo, ik weet vrij zeker (of eigenlijk: heel zeker) dat jij niet bedoeld wordt.
Het gaat om mensen die niet meelezen, hun frustratie of angst "dumpen", niet meeleven maar wel medeleven willen zonder zelfs maar te voelen waar het gesprek is. En daarna nooit meer langskomen. En daar heb ik soms ook moeite mee, zeker als het volledig uit de lucht valt midden in een zwaar onderwerp. (Althans... zo vat ik de post van avo op...).
Ik schrijf er vaak omheen. Of reageer als ik er ruimte voor heb. Maar soms vind ik het lastig dat er niet even gekeken wordt naar de context waar je post.
Ik hoop dat jij blijft. Dat hoop ik echt. Want ik vind het fijn om het te lezen.
En Avo: vandaag klinkt als pittig maar ook fijn. Zwaar en best okee kan naast elkaar bestaan he? Dat maakt je geen dramaqueen ofzo. Dat maakt dat het soms overspoelt en daarna weer kabbelt. Ik ben blij, dat het ook mag kabbelen.
Mag ik iets geks vragen? Het is geen groot ding hoor.
Ik heb huiswerk mee van de lichaamsgericht therapeut. Een van de dingen is gaan voelen: wat voel je, hoe beweegt het binnenin, waar voel je het? En vereist het actie of juist vertraging?
Nu is het punt dat als ik ga voelen, ik altijd spanning voel, angst,alsof mijn keel constant wordt dichtgeknepen. Als ik bij het gevoel blijf, het er laat zijn, dan val ik een soort weg. Zo moe dat ik mijn ogen niet meer open kan houden en meestal zelfs 15-20 minuten in slaap val /weg val.
Zijn er meer die dit herkennen? Weet niet zo goed wat ik hiermee moet...
Het gaat om mensen die niet meelezen, hun frustratie of angst "dumpen", niet meeleven maar wel medeleven willen zonder zelfs maar te voelen waar het gesprek is. En daarna nooit meer langskomen. En daar heb ik soms ook moeite mee, zeker als het volledig uit de lucht valt midden in een zwaar onderwerp. (Althans... zo vat ik de post van avo op...).
Ik schrijf er vaak omheen. Of reageer als ik er ruimte voor heb. Maar soms vind ik het lastig dat er niet even gekeken wordt naar de context waar je post.
Ik hoop dat jij blijft. Dat hoop ik echt. Want ik vind het fijn om het te lezen.
En Avo: vandaag klinkt als pittig maar ook fijn. Zwaar en best okee kan naast elkaar bestaan he? Dat maakt je geen dramaqueen ofzo. Dat maakt dat het soms overspoelt en daarna weer kabbelt. Ik ben blij, dat het ook mag kabbelen.
Mag ik iets geks vragen? Het is geen groot ding hoor.
Ik heb huiswerk mee van de lichaamsgericht therapeut. Een van de dingen is gaan voelen: wat voel je, hoe beweegt het binnenin, waar voel je het? En vereist het actie of juist vertraging?
Nu is het punt dat als ik ga voelen, ik altijd spanning voel, angst,alsof mijn keel constant wordt dichtgeknepen. Als ik bij het gevoel blijf, het er laat zijn, dan val ik een soort weg. Zo moe dat ik mijn ogen niet meer open kan houden en meestal zelfs 15-20 minuten in slaap val /weg val.
Zijn er meer die dit herkennen? Weet niet zo goed wat ik hiermee moet...
lucy wijzigde dit bericht op 10-05-2025 22:26
7.35% gewijzigd
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zaterdag 10 mei 2025 om 22:28
Dit mag ik zeker quooten. Woef-je: je bent hier voor mij een hele waardevolle passant! Jouw passage is altijd met oog voor de ander. Nooit kom je binnen om je ei te droppen zonder oog voor en ander. En dat is volgens mij waar Cadeautje op doelt.
zaterdag 10 mei 2025 om 22:32
feow schreef: ↑10-05-2025 22:18Ik voel me geen onderdeel van de schrijvers hier, kom slechts af en toe aanwaaien. En ik reageer dan bewust alleen op degenen waar ik het verhaal een beetje van ken of degenen die ik van Nick herken. Om eerlijk te zijn: ik lees van sommige mensen niet wat ze schrijven. Het voelt voor mij te veel om met iedereen mee te ‘moeten’ leven en sluit me dus bewust af van een aantal verhalen.
Als dat vervelend over komt omdat ik dus niet reageer op iedereen als ik sporadisch binnenval excuses daarvoor. Het is niet persoonlijk bedoeld.
Voor mij geldt hetzelfde. Ben een zeer sporadische binnenvaller en reageer eigenlijk alleen op Avo omdat ik jou vanuit het eerste topic zo een beetje ken.
Here am I in my little bubble
zaterdag 10 mei 2025 om 22:41
zaterdag 10 mei 2025 om 22:48
En drie op een rij.... Dank voor je vraag Huizeke (Maisnon). De week was hectisch, vol, vermoeiend met veel resultaat. Maar ik weet dat ik mezelf totaal aan het negeren ben en dat drijven op deze adrenaline funest wordt. Ik moet 'hergroeperen' maar merk dat ik daar Man voor nodig heb en die is vol aan het werk als ik vrij ben (en andersom).
En ik ben twee vingers in mijn oren aan het stoppen en NaNanananananan aan het doen omdat ik via via toch familienieuws kreeg waar ik zowat van stik. Dus best fier op mezelf dat ik geen contact opgenomen heb maar NaNanananananan.
En ik ben twee vingers in mijn oren aan het stoppen en NaNanananananan aan het doen omdat ik via via toch familienieuws kreeg waar ik zowat van stik. Dus best fier op mezelf dat ik geen contact opgenomen heb maar NaNanananananan.
zaterdag 10 mei 2025 om 22:52
Feow, Jahallo, ik bedoelde jullie absoluut niet. Sorrie dat jullie dat dachten.
Jullie horen tot de vaste groep hier wat mij betreft. Jullie nemen deel aan de gesprekken.
Ontzettend vervelend dat jullie dachten dat ik jullie bedoelde.
Ik ben erg aan jullie gehecht en vind jullie fijne vaste leden hier. Hoop dat jullie blijven.
Ik bedoelde inderdaad wat Lucy zegt.
Mensen die niet in gesprek zijn.
Maar dat kan aan mij liggen, en ik wil niemand kwetsen of wegsturen verder.
Maisnon, de huisarts is best lief, maar ik wil haar niet weer lastig vallen en teleurstellen met mijn gedoe.
Het voelt toch erg als aanstellen. Helemaal om dan zomaar naar huisarts te gaan hiervoor op eigen houtje.
Ik moet het misschien ook met man bespreken, maar ik voel me ontzettend schuldig.
Dus even kijken of het gewoon een slechte dag was.
Ik zal wel proberen om het bij coach bespreekbaar te maken of haar te mailen voor onze afspraak.
Intern lijkt enorme aanstellerij. Met een gipscorset in een ziekenhuisbed voor een gebroken teen.
Het lijkt enorm overdreven, en ik trek het idee van de verbazing en teleurstelling van mensen om me heen slecht.
Als twee decembers 'avo moet even doorademen' was, dan kan ik het voor mijn gevoel niet maken om nu ook tussendoor lastig te doen. Ze vonden het toen allemaal al niet echt de moeite waard om extra dingen in te zetten.
En het gaat nu veel beter.
Lucy:
In het begin wist ik niet wat ik voelde in mijn lijf, of waar.
Nu scan ik mijn lichaam op feiten.
Wat voel ik: gekromde tenen, gebalde vuisten, als ik met mijn schouders probeer te bewegen heb ik ze straks tegen me aanzitten, mijn billen zij samengeknepen, ik ben misselijk, alles trilt..
Dat soort dingen.
Het voelen lukt bij mij het best als ik twee verschillende dingen vergelijk.
Naast elkaar, of tegenover elkaar met oogcontact, weer naast elkaar.
Oh, ik kan nu weer ademen. Er zat blijkbaar een strakke band om mijn borstkas.
De misselijkheid is weg.
Ik wil mijn tenen bewegen om de kramp er uit te halen.
In de 'veiligere' situatie kan ik pas voelen wat er in de andere situatie aan de hand was.
Het echt letterlijk heen en weer in de situaties gaan, en die vergelijken, dat helpt mij.
Wazig worden als ik probeer een antwoord te vinden (op voelen, maar ook andere dingen) is meestal hoogspanning.
Het niet kunnen voelen, niet weten, en daarvan totaal freezen en smelten/verdwijnen.
Dat voelt bij mij niet als ogen die dichtvallen, maar als smelten ofzo wegzweven? Ik heb daar geen woorden voor.
Niet mogen benoemen of denken zorgt ook voor dichtklappen en verdwijnen.
Het gaat snel over als we over veilige dingen simpel praten.
Wat een leuke schoenen, heb je die al lang?
Waar kijk je eigenlijk naar?
Hoe is het in de tuin?
Neutrale praat.
Kan je hier wat mee?
Jullie horen tot de vaste groep hier wat mij betreft. Jullie nemen deel aan de gesprekken.
Ontzettend vervelend dat jullie dachten dat ik jullie bedoelde.
Ik ben erg aan jullie gehecht en vind jullie fijne vaste leden hier. Hoop dat jullie blijven.
Ik bedoelde inderdaad wat Lucy zegt.
Mensen die niet in gesprek zijn.
Maar dat kan aan mij liggen, en ik wil niemand kwetsen of wegsturen verder.
Maisnon, de huisarts is best lief, maar ik wil haar niet weer lastig vallen en teleurstellen met mijn gedoe.
Het voelt toch erg als aanstellen. Helemaal om dan zomaar naar huisarts te gaan hiervoor op eigen houtje.
Ik moet het misschien ook met man bespreken, maar ik voel me ontzettend schuldig.
Dus even kijken of het gewoon een slechte dag was.
Ik zal wel proberen om het bij coach bespreekbaar te maken of haar te mailen voor onze afspraak.
Intern lijkt enorme aanstellerij. Met een gipscorset in een ziekenhuisbed voor een gebroken teen.
Het lijkt enorm overdreven, en ik trek het idee van de verbazing en teleurstelling van mensen om me heen slecht.
Als twee decembers 'avo moet even doorademen' was, dan kan ik het voor mijn gevoel niet maken om nu ook tussendoor lastig te doen. Ze vonden het toen allemaal al niet echt de moeite waard om extra dingen in te zetten.
En het gaat nu veel beter.
Lucy:
In het begin wist ik niet wat ik voelde in mijn lijf, of waar.
Nu scan ik mijn lichaam op feiten.
Wat voel ik: gekromde tenen, gebalde vuisten, als ik met mijn schouders probeer te bewegen heb ik ze straks tegen me aanzitten, mijn billen zij samengeknepen, ik ben misselijk, alles trilt..
Dat soort dingen.
Het voelen lukt bij mij het best als ik twee verschillende dingen vergelijk.
Naast elkaar, of tegenover elkaar met oogcontact, weer naast elkaar.
Oh, ik kan nu weer ademen. Er zat blijkbaar een strakke band om mijn borstkas.
De misselijkheid is weg.
Ik wil mijn tenen bewegen om de kramp er uit te halen.
In de 'veiligere' situatie kan ik pas voelen wat er in de andere situatie aan de hand was.
Het echt letterlijk heen en weer in de situaties gaan, en die vergelijken, dat helpt mij.
Wazig worden als ik probeer een antwoord te vinden (op voelen, maar ook andere dingen) is meestal hoogspanning.
Het niet kunnen voelen, niet weten, en daarvan totaal freezen en smelten/verdwijnen.
Dat voelt bij mij niet als ogen die dichtvallen, maar als smelten ofzo wegzweven? Ik heb daar geen woorden voor.
Niet mogen benoemen of denken zorgt ook voor dichtklappen en verdwijnen.
Het gaat snel over als we over veilige dingen simpel praten.
Wat een leuke schoenen, heb je die al lang?
Waar kijk je eigenlijk naar?
Hoe is het in de tuin?
Neutrale praat.
Kan je hier wat mee?
zaterdag 10 mei 2025 om 22:56
Ochjee Olle.
Klinkt als overlevingsstand.
Wil je iets vertellen over het nieuws?
Rainy, ik bedoelde ook jou niet!
Dol op je, en je berichten afgelopen dagen hebben me goed aan het denken gezet.
Er zijn hele nieuwe opties bijgekomen, die ik in elk geval in wil zetten deze winter, zeker als het allemaal niet opschiet met emdr etc.
Klinkt als overlevingsstand.
Wil je iets vertellen over het nieuws?
Rainy, ik bedoelde ook jou niet!
Dol op je, en je berichten afgelopen dagen hebben me goed aan het denken gezet.
Er zijn hele nieuwe opties bijgekomen, die ik in elk geval in wil zetten deze winter, zeker als het allemaal niet opschiet met emdr etc.
zaterdag 10 mei 2025 om 22:59
Soms is nanananananna dan tijdelijk even het beste wat je kan doen Olle 
En ik vermoed dat Olle gelijk heeft en dat het niet per se gaat over incidenteel meeschrijven, of niet op iedereen reageren. Maar over het totaal niet aanvoelen van de sfeer van dit topic en alleen even je eigen shit komen dumpen zonder oog voor anderen. En alle (semi) vaste schrijvers (van eerder of nu, frequent of niet frequent) doen dat wel eens, maar als dat het eerste en enige is wat je doet, en je er voor zorgt dat vaste schrijvers zich onveilig voelen, dan is dat erg onwenselijk denk ik.
En ik vermoed dat Olle gelijk heeft en dat het niet per se gaat over incidenteel meeschrijven, of niet op iedereen reageren. Maar over het totaal niet aanvoelen van de sfeer van dit topic en alleen even je eigen shit komen dumpen zonder oog voor anderen. En alle (semi) vaste schrijvers (van eerder of nu, frequent of niet frequent) doen dat wel eens, maar als dat het eerste en enige is wat je doet, en je er voor zorgt dat vaste schrijvers zich onveilig voelen, dan is dat erg onwenselijk denk ik.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
