Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
dinsdag 16 augustus 2016 om 14:47
quote:shisha schreef op 16 augustus 2016 @ 12:59:
Ik weet niet wat fantasie nu precies is.
Ik ben een enorme beelddenker, dus ik zie al snel allerlei plaatjes voor me.
Als ik fantaseer dan ben ik die plaatjes aan het bewerken, aan het knippen en plakken van informatie die ik al weet.
De dingen die ik verzin zijn al lang ooit een keer verzonnen en een echt origineel idee is volgens mij tegenwoordig zowiezo niet meer te bedenken.
Dus wat is fantasie eigenlijk?
Ik denk recombineren van oude informatie in iets "origineels".
.
Dat soort creativiteit heb ik ook, slimme handige of mooie oplossingen vinden, combineren van dingen die je kent. Toegepaste creativiteit noem ik dat. Maar fantasie is voor mij juist iets dat verder gaat, dan denk je ook aan dingen die niet kunnen in het echt. Die alleen in je eigen voorstelling bestaan. En ik kan me geen dingen 'voorstellen' die ik niet ken. Dat is wel een ass-kenmerk denk ik.
Fantasie is grenzeloos. En daar heb ik sowieso moeite mee. Ik functioneer beter binnen grenzen. Vraag aan mij een opstel over een bepaald onderwerp en ik verzin een originele invalshoek en schrijf een goed stuk Maar vraag me niet om een onderwerp te kiezen, dan verzand ik in de opties. En een gebeurtenis of dialoog verzínnen, dat kan ik ook helemaal niet. Rollenspellen, gruwel gruwel. Telefoonseks is ook zoiets waar ik helemaal niks mee kan.
Ik weet niet wat fantasie nu precies is.
Ik ben een enorme beelddenker, dus ik zie al snel allerlei plaatjes voor me.
Als ik fantaseer dan ben ik die plaatjes aan het bewerken, aan het knippen en plakken van informatie die ik al weet.
De dingen die ik verzin zijn al lang ooit een keer verzonnen en een echt origineel idee is volgens mij tegenwoordig zowiezo niet meer te bedenken.
Dus wat is fantasie eigenlijk?
Ik denk recombineren van oude informatie in iets "origineels".
.
Dat soort creativiteit heb ik ook, slimme handige of mooie oplossingen vinden, combineren van dingen die je kent. Toegepaste creativiteit noem ik dat. Maar fantasie is voor mij juist iets dat verder gaat, dan denk je ook aan dingen die niet kunnen in het echt. Die alleen in je eigen voorstelling bestaan. En ik kan me geen dingen 'voorstellen' die ik niet ken. Dat is wel een ass-kenmerk denk ik.
Fantasie is grenzeloos. En daar heb ik sowieso moeite mee. Ik functioneer beter binnen grenzen. Vraag aan mij een opstel over een bepaald onderwerp en ik verzin een originele invalshoek en schrijf een goed stuk Maar vraag me niet om een onderwerp te kiezen, dan verzand ik in de opties. En een gebeurtenis of dialoog verzínnen, dat kan ik ook helemaal niet. Rollenspellen, gruwel gruwel. Telefoonseks is ook zoiets waar ik helemaal niks mee kan.
.
dinsdag 16 augustus 2016 om 14:48
quote:lisa198 schreef op 16 augustus 2016 @ 14:28:
Ik ben zo super gestrest. Natuurlijk weer vanwege die bruiloft vrijdagavond. Ik ga/zou gaan met een vriendin. Super fijn vind/vond ik. Nu ben ik al 2 weken bezorgd dat er niet iets gebeurd, dat ze ziek wordt of dat er iets met haar ouders is. Nu is dat nooit bij haar voorgekomen dus waar maak ik me druk om. Nou krijg net bericht dat ze zwanger is en continu het ziekenhuis in en uit moet voor onderzoek en dat het helemaal niet lekker gaat en ze voelt zich heel zwak. Ze weet nog niet of ze vrijdag mee kan. Ten eerste vind ik super naar voor haar, ik gun haar een mooie onbezorgde zwangerschap. Maar oh waar ik bang voor ben komt nu misschien uit. Ik zit helemaal in de stress. Met wie moet ik naar de bruiloft en hoe kom ik daar. Zij is eigenlijk de enige zeer goede vriendin met auto. Het feest wordt savonds in een partycrntrum in het bos gehouden dus met openbaar vervoer is heel lastig. Wat nu? Ben er misselijk van.Is het geen optie om niet te gaan? Is het je beste vriendin? Hoeveel mensen komen er? (Hoe meer, hoe minder je gemist word. Áls je al gemist word, het bruidspaar is vast vooral met zichzelf en ook met familie bezig denk ik). Ik vind bruiloften vreselijk. Alleen door te komen als je veel drinkt, maar als je dronken wordt zet je jezelf weer voor lul. En het bruidspaar erbij. Het is zo ongepast om lam te worden op een bruiloft, maar is het me wel eens gebeurd omdat ik maar aan de drank ging om het 'leuk' te hebben.
Ik ben zo super gestrest. Natuurlijk weer vanwege die bruiloft vrijdagavond. Ik ga/zou gaan met een vriendin. Super fijn vind/vond ik. Nu ben ik al 2 weken bezorgd dat er niet iets gebeurd, dat ze ziek wordt of dat er iets met haar ouders is. Nu is dat nooit bij haar voorgekomen dus waar maak ik me druk om. Nou krijg net bericht dat ze zwanger is en continu het ziekenhuis in en uit moet voor onderzoek en dat het helemaal niet lekker gaat en ze voelt zich heel zwak. Ze weet nog niet of ze vrijdag mee kan. Ten eerste vind ik super naar voor haar, ik gun haar een mooie onbezorgde zwangerschap. Maar oh waar ik bang voor ben komt nu misschien uit. Ik zit helemaal in de stress. Met wie moet ik naar de bruiloft en hoe kom ik daar. Zij is eigenlijk de enige zeer goede vriendin met auto. Het feest wordt savonds in een partycrntrum in het bos gehouden dus met openbaar vervoer is heel lastig. Wat nu? Ben er misselijk van.Is het geen optie om niet te gaan? Is het je beste vriendin? Hoeveel mensen komen er? (Hoe meer, hoe minder je gemist word. Áls je al gemist word, het bruidspaar is vast vooral met zichzelf en ook met familie bezig denk ik). Ik vind bruiloften vreselijk. Alleen door te komen als je veel drinkt, maar als je dronken wordt zet je jezelf weer voor lul. En het bruidspaar erbij. Het is zo ongepast om lam te worden op een bruiloft, maar is het me wel eens gebeurd omdat ik maar aan de drank ging om het 'leuk' te hebben.
.
dinsdag 16 augustus 2016 om 15:01
Wat vervelend Lisa198 en hoe herkenbaar, het alleen ergens naartoe gaan vind ik vreselijk als het een voor mij onbekende plek is met veel onbekende mensen, daar schiet ik ook van in de stress en het liefste zeg ik dan af , verzin een smoes om niet te gaan.
Ik noem het altijd de angst voor het onbekende, niet alleen met feesten maar met alles in het leven wat nieuw is en nog onbekend ( terrein ) dat probeer ik zoveel mogelijk te ontwijken/onderuit te komen of ik zorg ervoor dat ik niet alleen hoef te gaan dan durf ik het nog wel.
Dus helaas geen tips daarvoor, nou ja een smoes verzinnen en niet gaan zou het voor mij zijn maar dat is natuurlijk niet netjes eigenlijk.
Ik noem het altijd de angst voor het onbekende, niet alleen met feesten maar met alles in het leven wat nieuw is en nog onbekend ( terrein ) dat probeer ik zoveel mogelijk te ontwijken/onderuit te komen of ik zorg ervoor dat ik niet alleen hoef te gaan dan durf ik het nog wel.
Dus helaas geen tips daarvoor, nou ja een smoes verzinnen en niet gaan zou het voor mij zijn maar dat is natuurlijk niet netjes eigenlijk.
dinsdag 16 augustus 2016 om 15:01
Een tijdje terug wilde mijn jongste dochter na een open dag van een Universiteit samen met mij, dan schiet ik al in de stress want het is verder weg, ik weet de weg niet, hoe kom ik daar en wat als er omleidingen zijn enz.
Besloten om me er toch eens overheen te zetten en op pad gegaan met de tomtom, een uitgedraaide routebeschrijving en nog een landkaart voor het geval dat.
Uiteindelijk was het toch wel een leuke dag geworden maar wat was ik blij toen ik weer thuis was en wat was ik moe, heb meteen een paar uur geslapen daarna terwijl het pas eind in de middag was.
Zijn er hier meer die veel slapen, vooral tussendoor zeg maar, na het werk of na een morgen shoppen of zoiets ?
Besloten om me er toch eens overheen te zetten en op pad gegaan met de tomtom, een uitgedraaide routebeschrijving en nog een landkaart voor het geval dat.
Uiteindelijk was het toch wel een leuke dag geworden maar wat was ik blij toen ik weer thuis was en wat was ik moe, heb meteen een paar uur geslapen daarna terwijl het pas eind in de middag was.
Zijn er hier meer die veel slapen, vooral tussendoor zeg maar, na het werk of na een morgen shoppen of zoiets ?
dinsdag 16 augustus 2016 om 15:14
quote:Mother_Earth schreef op 16 augustus 2016 @ 15:01:
Wat vervelend Lisa198 en hoe herkenbaar, het alleen ergens naartoe gaan vind ik vreselijk als het een voor mij onbekende plek is met veel onbekende mensen, daar schiet ik ook van in de stress en het liefste zeg ik dan af , verzin een smoes om niet te gaan.
Ik noem het altijd de angst voor het onbekende, niet alleen met feesten maar met alles in het leven wat nieuw is en nog onbekend ( terrein ) dat probeer ik zoveel mogelijk te ontwijken/onderuit te komen of ik zorg ervoor dat ik niet alleen hoef te gaan dan durf ik het nog wel.
Dus helaas geen tips daarvoor, nou ja een smoes verzinnen en niet gaan zou het voor mij zijn maar dat is natuurlijk niet netjes eigenlijk.Idd, ik herken het ook! Verder ook eens met je post.
Wat vervelend Lisa198 en hoe herkenbaar, het alleen ergens naartoe gaan vind ik vreselijk als het een voor mij onbekende plek is met veel onbekende mensen, daar schiet ik ook van in de stress en het liefste zeg ik dan af , verzin een smoes om niet te gaan.
Ik noem het altijd de angst voor het onbekende, niet alleen met feesten maar met alles in het leven wat nieuw is en nog onbekend ( terrein ) dat probeer ik zoveel mogelijk te ontwijken/onderuit te komen of ik zorg ervoor dat ik niet alleen hoef te gaan dan durf ik het nog wel.
Dus helaas geen tips daarvoor, nou ja een smoes verzinnen en niet gaan zou het voor mij zijn maar dat is natuurlijk niet netjes eigenlijk.Idd, ik herken het ook! Verder ook eens met je post.
dinsdag 16 augustus 2016 om 16:04
quote:Mother_Earth schreef op 16 augustus 2016 @ 15:01:
Wat vervelend Lisa198 en hoe herkenbaar, het alleen ergens naartoe gaan vind ik vreselijk als het een voor mij onbekende plek is met veel onbekende mensen, daar schiet ik ook van in de stress en het liefste zeg ik dan af , verzin een smoes om niet te gaan.
Ik noem het altijd de angst voor het onbekende, niet alleen met feesten maar met alles in het leven wat nieuw is en nog onbekend ( terrein ) dat probeer ik zoveel mogelijk te ontwijken/onderuit te komen of ik zorg ervoor dat ik niet alleen hoef te gaan dan durf ik het nog wel.
Dus helaas geen tips daarvoor, nou ja een smoes verzinnen en niet gaan zou het voor mij zijn maar dat is natuurlijk niet netjes eigenlijk.
Ik ben niet echt bang of nerveus om iets onbekends. Ik vind dat doorgaans wel leuk, iets nieuws ( atypisch, maar het bestaat dus, autisten die graag iets nieuws ondernemen en nieuwe mensen spreken).
Een bruiloft is ook niet onbekend, je weet ongeveer wel hoe zoiets gaat. Ik zou niet gaan en geen smoes verzinnen maar tegen vriendin zeggen dat ik me gewoon vreselijk voel op grote feesten. Daar moet ze toch begrip voor hebben, dat het voor jou geen feestje is. En het is ook weer niet zo dat het feest staat of valt met jouw aanwezigheid.
Wat vervelend Lisa198 en hoe herkenbaar, het alleen ergens naartoe gaan vind ik vreselijk als het een voor mij onbekende plek is met veel onbekende mensen, daar schiet ik ook van in de stress en het liefste zeg ik dan af , verzin een smoes om niet te gaan.
Ik noem het altijd de angst voor het onbekende, niet alleen met feesten maar met alles in het leven wat nieuw is en nog onbekend ( terrein ) dat probeer ik zoveel mogelijk te ontwijken/onderuit te komen of ik zorg ervoor dat ik niet alleen hoef te gaan dan durf ik het nog wel.
Dus helaas geen tips daarvoor, nou ja een smoes verzinnen en niet gaan zou het voor mij zijn maar dat is natuurlijk niet netjes eigenlijk.
Ik ben niet echt bang of nerveus om iets onbekends. Ik vind dat doorgaans wel leuk, iets nieuws ( atypisch, maar het bestaat dus, autisten die graag iets nieuws ondernemen en nieuwe mensen spreken).
Een bruiloft is ook niet onbekend, je weet ongeveer wel hoe zoiets gaat. Ik zou niet gaan en geen smoes verzinnen maar tegen vriendin zeggen dat ik me gewoon vreselijk voel op grote feesten. Daar moet ze toch begrip voor hebben, dat het voor jou geen feestje is. En het is ook weer niet zo dat het feest staat of valt met jouw aanwezigheid.
.
dinsdag 16 augustus 2016 om 16:19
Ineens door moeheid worden overvallen na veel stress, ja...maar ik schiet snel door in de hyper-stand en dan lukt het vaak juist niet om te slapen.
Met het fantaseren: ik hield altijd van sprookjes als kind en van suske en wiske, waarin dingen voorkwamen als tijdreizen die natuurlijk in het echt niet kunnen. Later heb ik veel sciense-fiction en fantasy-verhalen gelezen, dus dingen die niet kunnen hoef ik ook al niet meer zelf te fantaseren. Hoef ik ook alleen nog maar te knippen en te plakken.
En dat is uit de hand gelopen.
En een paar jaar geleden, toen ik ernstig overspannen raakte, gingen die fantasieverhalen in de werkelijkheid overlopen en ging ik denken dat ik boodschappen kreeg uit de toekomst, dacht ik dat gewone mensen eigenlijk misschien aliens waren, dus ook alles en iedereen wantrouwen daardoor.
Uiteindelijk is dat gelukkig weer helemaal vanzelf overgegaan.
Schrijven ging mij altijd redelijk goed af, dus mensen zeiden weleens: jij hebt zo veel fantasie, jij zou makkelijk een goed verhaal moeten kunnen verzinnen.
Het stomme is...het lukt mij niet om zelf een origineel verhaal te verzinnen. Zo veel fantasie heb ik dan dus ook weer niet.
Ik ben vooral goed in rijmpjes maken en dat soort dingen.
Rollenspellen heb ik ook gespeeld, ik speelde dan sprookjes na, of andere verhalen, of dingen die ik had gezien bij mijn ouders bvb.
Maar dan had ik een idee en dat wilde ik dan precies zo in detail uitvoeren.
Dan kwam ik soms wel in conflict met de andere kinderen.
Met het fantaseren: ik hield altijd van sprookjes als kind en van suske en wiske, waarin dingen voorkwamen als tijdreizen die natuurlijk in het echt niet kunnen. Later heb ik veel sciense-fiction en fantasy-verhalen gelezen, dus dingen die niet kunnen hoef ik ook al niet meer zelf te fantaseren. Hoef ik ook alleen nog maar te knippen en te plakken.
En dat is uit de hand gelopen.
En een paar jaar geleden, toen ik ernstig overspannen raakte, gingen die fantasieverhalen in de werkelijkheid overlopen en ging ik denken dat ik boodschappen kreeg uit de toekomst, dacht ik dat gewone mensen eigenlijk misschien aliens waren, dus ook alles en iedereen wantrouwen daardoor.
Uiteindelijk is dat gelukkig weer helemaal vanzelf overgegaan.
Schrijven ging mij altijd redelijk goed af, dus mensen zeiden weleens: jij hebt zo veel fantasie, jij zou makkelijk een goed verhaal moeten kunnen verzinnen.
Het stomme is...het lukt mij niet om zelf een origineel verhaal te verzinnen. Zo veel fantasie heb ik dan dus ook weer niet.
Ik ben vooral goed in rijmpjes maken en dat soort dingen.
Rollenspellen heb ik ook gespeeld, ik speelde dan sprookjes na, of andere verhalen, of dingen die ik had gezien bij mijn ouders bvb.
Maar dan had ik een idee en dat wilde ik dan precies zo in detail uitvoeren.
Dan kwam ik soms wel in conflict met de andere kinderen.
dinsdag 16 augustus 2016 om 16:21
quote:impala schreef op 16 augustus 2016 @ 16:04:
Ik zou niet gaan en geen smoes verzinnen maar tegen vriendin zeggen dat ik me gewoon vreselijk voel op grote feesten. Daar moet ze toch begrip voor hebben, dat het voor jou geen feestje is.
Hier sluit ik me helemaal bij aan.
Geen smoes gaan verzinnen, maar eerlijk zeggen dat je het niet trekt.
Waarom jezelf zo in de stress storten, dat is helemaal niet goed voor je.
Ik zou niet gaan en geen smoes verzinnen maar tegen vriendin zeggen dat ik me gewoon vreselijk voel op grote feesten. Daar moet ze toch begrip voor hebben, dat het voor jou geen feestje is.
Hier sluit ik me helemaal bij aan.
Geen smoes gaan verzinnen, maar eerlijk zeggen dat je het niet trekt.
Waarom jezelf zo in de stress storten, dat is helemaal niet goed voor je.
dinsdag 16 augustus 2016 om 16:22
quote:Lotte35 schreef op 16 augustus 2016 @ 16:19:
[...]
Was het maar waar.
Ik ben al blij als ik de nacht slapend doorkom.
Dat las ik laatst ergens, dat mensen met autisme vaak erg slecht slapen, dat hun onderbewuste in verhouding nog te actief bezig is.
Je kunt dat bvb merken aan dingen als tandenknarsen.
[...]
Was het maar waar.
Ik ben al blij als ik de nacht slapend doorkom.
Dat las ik laatst ergens, dat mensen met autisme vaak erg slecht slapen, dat hun onderbewuste in verhouding nog te actief bezig is.
Je kunt dat bvb merken aan dingen als tandenknarsen.
dinsdag 16 augustus 2016 om 16:29
quote:shisha schreef op 16 augustus 2016 @ 16:22:
Dat las ik laatst ergens, dat mensen met autisme vaak erg slecht slapen, dat hun onderbewuste in verhouding nog te actief bezig is.
Je kunt dat bvb merken aan dingen als tandenknarsen.
Slapen is misschien wel mijn grootste probleem.
Slecht slapen maakt meer kapot dan je lief is.
Dat las ik laatst ergens, dat mensen met autisme vaak erg slecht slapen, dat hun onderbewuste in verhouding nog te actief bezig is.
Je kunt dat bvb merken aan dingen als tandenknarsen.
Slapen is misschien wel mijn grootste probleem.
Slecht slapen maakt meer kapot dan je lief is.
dinsdag 16 augustus 2016 om 16:31
Het topje van de ijsberg qua stress is eraf maar oh wat voel ik me naar. Maargoed de oplossing is dat mijn zus wel mee wilt. Ze heeft een auto kunnen lenen dus we kunnen gaan. Vanaf het moment dat ik hoorde dat die vriendin ging trouwen heb ik geen 1 keer gedacht leuk een feest. Een verjaardag overslaan vind ik geen probleem maar een bruiloft is toch wel iets anders. Als ik niemand had zou ik wel afzeggen maar ik vind dat zo ontzettend moeilijk. Ik ben altijd toch wel de persoon die zich aanpast.
Hebben jullie weleens een spijkermatje geprobeerd om te slapen? Ik lees daar goede ervaringen over en mijn buurvrouw is ook laaiend enthousiast. Ik wil er dus nu ook 1 hahaha.
Vanaf kleins af aan sliep ik na school altijd nog even. Na de middelbare school is dat overgegaan.
Als ik een strak ritme heb slaap ik goed, maar nu sinds er wat gebeurd is maanden op slaappillen. Ga daar nu eens mee afbouwen.
Hebben jullie weleens een spijkermatje geprobeerd om te slapen? Ik lees daar goede ervaringen over en mijn buurvrouw is ook laaiend enthousiast. Ik wil er dus nu ook 1 hahaha.
Vanaf kleins af aan sliep ik na school altijd nog even. Na de middelbare school is dat overgegaan.
Als ik een strak ritme heb slaap ik goed, maar nu sinds er wat gebeurd is maanden op slaappillen. Ga daar nu eens mee afbouwen.
dinsdag 16 augustus 2016 om 16:37
quote:lisa198 schreef op 16 augustus 2016 @ 16:31:
Hebben jullie weleens een spijkermatje geprobeerd om te slapen? Ik lees daar goede ervaringen over en mijn buurvrouw is ook laaiend enthousiast. Ik wil er dus nu ook 1 hahaha.
Ik moest dit echt even googlen, nooit van gehoord.
Voor mij is het in ieder geval niet geschikt, aangezien ik altijd op mijn buik slaap (áls ik slaap )
Nee hoor, het is niet zo dat ik elke nacht belabberd slaap. Maar er hoeft maar íets te zijn of ik lig wakker.
Fijn dat er iets geregeld is voor de bruiloft.
Hebben jullie weleens een spijkermatje geprobeerd om te slapen? Ik lees daar goede ervaringen over en mijn buurvrouw is ook laaiend enthousiast. Ik wil er dus nu ook 1 hahaha.
Ik moest dit echt even googlen, nooit van gehoord.
Voor mij is het in ieder geval niet geschikt, aangezien ik altijd op mijn buik slaap (áls ik slaap )
Nee hoor, het is niet zo dat ik elke nacht belabberd slaap. Maar er hoeft maar íets te zijn of ik lig wakker.
Fijn dat er iets geregeld is voor de bruiloft.
dinsdag 16 augustus 2016 om 18:57
Het slapen gaat altijd zo slecht op vakantie, die ander ligt dan als een roosje te slapen en ik werd wel eens jaloers.
Gewoon pure frustratie om altijd maar in mijn eentje wakker te zijn.
En dan wilde ik wat lezen in dat hotel en deed het bedlampje aan, maar dan werd hij wakker en was ik weer degene waar iedereen altijd rekening mee moet houden.
En dat wil ik ook niet.
Dus toen ben ik in de foyer gaan zitten.
Met mijn laken om me heen en een boek.
Maar ik werd door de medewerkers van dat hotel wel raar aangekeken toen.
Gewoon pure frustratie om altijd maar in mijn eentje wakker te zijn.
En dan wilde ik wat lezen in dat hotel en deed het bedlampje aan, maar dan werd hij wakker en was ik weer degene waar iedereen altijd rekening mee moet houden.
En dat wil ik ook niet.
Dus toen ben ik in de foyer gaan zitten.
Met mijn laken om me heen en een boek.
Maar ik werd door de medewerkers van dat hotel wel raar aangekeken toen.
dinsdag 16 augustus 2016 om 19:25
Ik lig de laatste maanden nog 1,5 tot 2 uur wakker voor in slaap val. Of mijn draai niet kunnen vinden, of steeds naar de wc moeten, of honger. Er is altijd wel iets. Heel irritant en ik zie elke dag op tegen de nacht. Zou het nu liefst om 8:30 op willen kunnen staan, maar het gaat niet omdat ik altijd te moe ben. Behalve als ik iets afgesproken heb, dan lukt het. Maar nu wordt het steeds minstens weer 10:00 uur.
dinsdag 16 augustus 2016 om 19:34
quote:impala schreef op 16 augustus 2016 @ 14:47:
[...]
Dat soort creativiteit heb ik ook, slimme handige of mooie oplossingen vinden, combineren van dingen die je kent. Toegepaste creativiteit noem ik dat. Maar fantasie is voor mij juist iets dat verder gaat, dan denk je ook aan dingen die niet kunnen in het echt. Die alleen in je eigen voorstelling bestaan. En ik kan me geen dingen 'voorstellen' die ik niet ken. Dat is wel een ass-kenmerk denk ik.
Idem hier. Denk dat een echt origineel idee tegenwoordig best moeilijk is, met al die informatie die we dagelijks binnenkrijgen.
Slaap was vroeger ook een probleem, ondertussen is dat grotendeels opgelost door nachtarbeid, ademhalingsoefening en een chronisch slaaptekort; dikwijls wat vermoeid maar inslapen verloopt probleemloos.
[...]
Dat soort creativiteit heb ik ook, slimme handige of mooie oplossingen vinden, combineren van dingen die je kent. Toegepaste creativiteit noem ik dat. Maar fantasie is voor mij juist iets dat verder gaat, dan denk je ook aan dingen die niet kunnen in het echt. Die alleen in je eigen voorstelling bestaan. En ik kan me geen dingen 'voorstellen' die ik niet ken. Dat is wel een ass-kenmerk denk ik.
Idem hier. Denk dat een echt origineel idee tegenwoordig best moeilijk is, met al die informatie die we dagelijks binnenkrijgen.
Slaap was vroeger ook een probleem, ondertussen is dat grotendeels opgelost door nachtarbeid, ademhalingsoefening en een chronisch slaaptekort; dikwijls wat vermoeid maar inslapen verloopt probleemloos.
dinsdag 16 augustus 2016 om 19:43
S'avonds als ik ga slapen dan val ik ook nooit zo in slaap dat duurt wel een hele tijd en regelmatig in de nacht eens wakker worden dat heb ik ook.
Alleen overdag ben ik vaak zo moe naar een inspanning zoals werk dat ik dan makkelijk een uurtje kan slapen, zelfs moet slapen om een beetje bij te tanken.
Moet wel bekennen dat mijn beiden kinderen dit ook hebben dus waarschijnlijk zit het meer in de familie dan.
Als kind zijnde viel ik ook meteen in slaap in de auto als we ergens waren geweest., ik sliep altijd in de auto, zo herinner ik het me ook.
Alleen overdag ben ik vaak zo moe naar een inspanning zoals werk dat ik dan makkelijk een uurtje kan slapen, zelfs moet slapen om een beetje bij te tanken.
Moet wel bekennen dat mijn beiden kinderen dit ook hebben dus waarschijnlijk zit het meer in de familie dan.
Als kind zijnde viel ik ook meteen in slaap in de auto als we ergens waren geweest., ik sliep altijd in de auto, zo herinner ik het me ook.
dinsdag 16 augustus 2016 om 20:56
dinsdag 16 augustus 2016 om 21:51
Als kind hadden we de luistersprookjes van Lekturama en mijn broer gebruikt nog steeds luisterboeken om de slaap te vatten. Zelf herinner ik me vooral het gezoem van de wasmachine (sliepen op badkamer) en nog steeds kom ik tot rust met het geluid van wasmachines, haardrogers, stofzuigers etc. zolang ze een juiste en constante frequentie hebben. Als tiener ben ik zo echt verslaafd geraakt aan het geluid van een haardroger, omdat dat geluid icm met de warme lucht me echt tot rust bracht, en vader maar wat verbaasd door de daling in de electriciteitsrekening toen ik het huis verliet.
Later heb ik de noise generators ontdekt, en die gebruik ik nog steeds wanneer ik op de pc werk.
Later heb ik de noise generators ontdekt, en die gebruik ik nog steeds wanneer ik op de pc werk.
dinsdag 16 augustus 2016 om 22:41
quote:shisha schreef op 16 augustus 2016 @ 16:22:
[...]
Dat las ik laatst ergens, dat mensen met autisme vaak erg slecht slapen, dat hun onderbewuste in verhouding nog te actief bezig is.
Je kunt dat bvb merken aan dingen als tandenknarsen.
Daarom praat ik in mijn slaap, zit recht op, geef mensen hun wisselgeld terug en tel dit zelfs terug. Soms kom ik bij bewustzijn en denk ik 'wtf ben ik toch aan het doen?' Ik ga dan maar naar de wc in de hoop dat mijn vriend niks door heeft.
Verder slaap ik als een blok, krijg echt niks mee. Maar ben elke ochtend kapot als ik wakker wordt. Niet gek als je bedenkt wat ik 's nachts allemaal doe.
[...]
Dat las ik laatst ergens, dat mensen met autisme vaak erg slecht slapen, dat hun onderbewuste in verhouding nog te actief bezig is.
Je kunt dat bvb merken aan dingen als tandenknarsen.
Daarom praat ik in mijn slaap, zit recht op, geef mensen hun wisselgeld terug en tel dit zelfs terug. Soms kom ik bij bewustzijn en denk ik 'wtf ben ik toch aan het doen?' Ik ga dan maar naar de wc in de hoop dat mijn vriend niks door heeft.
Verder slaap ik als een blok, krijg echt niks mee. Maar ben elke ochtend kapot als ik wakker wordt. Niet gek als je bedenkt wat ik 's nachts allemaal doe.
woensdag 17 augustus 2016 om 01:26
quote:hondenmens schreef op 16 augustus 2016 @ 11:14:
[...]
Hier nog zo een. Al vanaf mijn 9e riep ik al heel vaak: "Dat kan ik niet." Ik had extreme faalangst en op die leeftijd ging ik al in therapie hiervoor. De kinderpsychiater zei dat ze nog niemand in haar praktijk had die dat zo erg had als ik. Dan had er toch een lichtje moeten gaan branden dat er meer aan de hand was? Over Autisme werd nog niet gepraat. Ik werd ook heel onzeker als andere kinderen zeiden: "Oh maar dat kan ik makkelijk." Alsof het niks was. Ik voelde me hier zo anders in.
Mijn kortste baantje was 2 dagen in een wasserij. Het zou werk voor 3 dagen in een wasserij zijn. Maar aan het eind van de 2e dag werd ik ontslagen. "Jij werkt niet hard genoeg." Toen dacht ik voor het eerst dat ik ECHT niks kon.
Ik heb dat ook heel vaak gehad, ontslagen want ik leerde het te langzaam.
De meest simpele dingen kon ik niet, zoals snoepjes inpakken aan de lopende band.
Ik heb het maar 3 uur volgehouden het ging me allemaal te snel en ik voelde mij zo dom.
Maar soms lukte het mij wel om aan een lopende band te werken, ik word er alleen helemaal dol van om continu dezelfde handeling te moeten uitvoeren.
Ik wil interessanter werk dan dat, anders ga ik malen en malen.
Mijn eigen zaakje opzetten vond ik echt leuk, ik begon heel klein, in de ruimte van mijn ex-vriend, met minimale investering en had niet echt iets te verliezen.
Ik kon helemaal mijn ding doen, maakte mijn eigen website en bleek overal veel beter in te zijn dan ik dacht, behalve nee zeggen tegen klanten, mijn tijd goed indelen en mijn grenzen aangeven.
Het gaf heel veel spanning, maar ik vond het fantastisch om te doen.
Ik ben er eigenlijk veel te veel in opgegaan en zag op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer.
Achteraf kan ik wel alles zien wat ik wel en niet had moeten doen om het vol te houden, maar ik toen ik er midden in zat raakte ik het overzicht kwijt. Ik probeerde de grip terug te krijgen door te praten met mijn vriend, maar hij vond dat ik alles veel eenvoudiger moest bekijken en had geen geduld met dat gespannene en onzekere deel van mij. Het irriteerde hem dat ik om verduidelijking vroeg, zodat ik precies begreep wat hij bedoelde. Hij vond mij vaak kinderachtig en drammerig.
Een voorbeeld: we reden naar huis en ik wist ineens niet waar we waren...hij zei: hier naar rechts...ik vroeg: loopt die weg dan naar links? Voor mijn gevoel is het de hele andere kant op? Ik wilde gewoon weten waar we waren en vroeg een paar dingen en mijn vriend en mijn beste vriendin vonden mij allebei erg lastig en zeiden dat ik op moest houden.
Ik was mij ECHT van geen kwaad bewust en daarom doen dat soort situaties mij pijn.
Ik val toch niemand persoonlijk aan als ik vraag waar het noorden of het oosten is?
Hij vond dit vervelend van mij.
Merken jullie dat ook wel eens?
Dat je partner of vriend of vriendin ongeduldig is als je vasthoudt aan bepaalde routine, of iets analyseren wil omdat je er niet uit komt?
Miscommunicatie? dat je dingen helemaal verkeerd zegt en niet weet te verwoorden, terwijl je op zich niet slecht bent met taal.
[...]
Hier nog zo een. Al vanaf mijn 9e riep ik al heel vaak: "Dat kan ik niet." Ik had extreme faalangst en op die leeftijd ging ik al in therapie hiervoor. De kinderpsychiater zei dat ze nog niemand in haar praktijk had die dat zo erg had als ik. Dan had er toch een lichtje moeten gaan branden dat er meer aan de hand was? Over Autisme werd nog niet gepraat. Ik werd ook heel onzeker als andere kinderen zeiden: "Oh maar dat kan ik makkelijk." Alsof het niks was. Ik voelde me hier zo anders in.
Mijn kortste baantje was 2 dagen in een wasserij. Het zou werk voor 3 dagen in een wasserij zijn. Maar aan het eind van de 2e dag werd ik ontslagen. "Jij werkt niet hard genoeg." Toen dacht ik voor het eerst dat ik ECHT niks kon.
Ik heb dat ook heel vaak gehad, ontslagen want ik leerde het te langzaam.
De meest simpele dingen kon ik niet, zoals snoepjes inpakken aan de lopende band.
Ik heb het maar 3 uur volgehouden het ging me allemaal te snel en ik voelde mij zo dom.
Maar soms lukte het mij wel om aan een lopende band te werken, ik word er alleen helemaal dol van om continu dezelfde handeling te moeten uitvoeren.
Ik wil interessanter werk dan dat, anders ga ik malen en malen.
Mijn eigen zaakje opzetten vond ik echt leuk, ik begon heel klein, in de ruimte van mijn ex-vriend, met minimale investering en had niet echt iets te verliezen.
Ik kon helemaal mijn ding doen, maakte mijn eigen website en bleek overal veel beter in te zijn dan ik dacht, behalve nee zeggen tegen klanten, mijn tijd goed indelen en mijn grenzen aangeven.
Het gaf heel veel spanning, maar ik vond het fantastisch om te doen.
Ik ben er eigenlijk veel te veel in opgegaan en zag op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer.
Achteraf kan ik wel alles zien wat ik wel en niet had moeten doen om het vol te houden, maar ik toen ik er midden in zat raakte ik het overzicht kwijt. Ik probeerde de grip terug te krijgen door te praten met mijn vriend, maar hij vond dat ik alles veel eenvoudiger moest bekijken en had geen geduld met dat gespannene en onzekere deel van mij. Het irriteerde hem dat ik om verduidelijking vroeg, zodat ik precies begreep wat hij bedoelde. Hij vond mij vaak kinderachtig en drammerig.
Een voorbeeld: we reden naar huis en ik wist ineens niet waar we waren...hij zei: hier naar rechts...ik vroeg: loopt die weg dan naar links? Voor mijn gevoel is het de hele andere kant op? Ik wilde gewoon weten waar we waren en vroeg een paar dingen en mijn vriend en mijn beste vriendin vonden mij allebei erg lastig en zeiden dat ik op moest houden.
Ik was mij ECHT van geen kwaad bewust en daarom doen dat soort situaties mij pijn.
Ik val toch niemand persoonlijk aan als ik vraag waar het noorden of het oosten is?
Hij vond dit vervelend van mij.
Merken jullie dat ook wel eens?
Dat je partner of vriend of vriendin ongeduldig is als je vasthoudt aan bepaalde routine, of iets analyseren wil omdat je er niet uit komt?
Miscommunicatie? dat je dingen helemaal verkeerd zegt en niet weet te verwoorden, terwijl je op zich niet slecht bent met taal.
woensdag 17 augustus 2016 om 01:52
woensdag 17 augustus 2016 om 01:58
Ja, ik herinner mij dat zij het persoonlijk hebben opgevat alsof ik hen niet serieus nam en lastig werd, door er over door te vragen.
Voordat ik het in de gaten heb is het dan ineens een heel punt geworden, waarbij mij wordt verweten dat ik zo moeilijk doe, terwijl ik in mijn beleving echt alleen maar om verduidelijking vraag.
Maar inderdaad, ik vergeet vaak om eerst bevestiging te geven, het komt op zo'n moment meestal niet in mij op.
Voordat ik het in de gaten heb is het dan ineens een heel punt geworden, waarbij mij wordt verweten dat ik zo moeilijk doe, terwijl ik in mijn beleving echt alleen maar om verduidelijking vraag.
Maar inderdaad, ik vergeet vaak om eerst bevestiging te geven, het komt op zo'n moment meestal niet in mij op.
woensdag 17 augustus 2016 om 10:06
En niet alles is automatisch je eigen schuld.. Bedenk ik me ook wel eens achteraf dat ik denk: ja maar ik had ook gewoon gelijk en die ander is een kleinzielige zeur met opgeblazen ego dat die daar niet tegen kan.
Op stage had ik ook wel eens 'gedragsproblemen'. Was iemand me wat aan het uitleggen en dan was ik enthousiast dat ik iets al wist. Dus ik zeg ohja ik weet dat! Dan ben je ineens arrogant en eigenwijs dat je alles blijkbaar al weet. Ja sorry hoor maar als je zo in t leven staat dan heb je toch al wel issues met je eigenwaarde of niet dan. Een beetje persoon zou denken 'wat fijn dat deze stagiaire al dingen weet'. De oplossing was om t gewoon allemaal over me heen te laten komen en geineresseerd te knikken en ondertussen in je eigen hoofd maar tot 10 tellen want je bent zelf al 20 stappen verder. Sowieso vond ik stages irritant. Dat onderdanige gedoe de hele tijd. Dat gebrek aan gelijkwaardigheid is heel vervelend.
Op stage had ik ook wel eens 'gedragsproblemen'. Was iemand me wat aan het uitleggen en dan was ik enthousiast dat ik iets al wist. Dus ik zeg ohja ik weet dat! Dan ben je ineens arrogant en eigenwijs dat je alles blijkbaar al weet. Ja sorry hoor maar als je zo in t leven staat dan heb je toch al wel issues met je eigenwaarde of niet dan. Een beetje persoon zou denken 'wat fijn dat deze stagiaire al dingen weet'. De oplossing was om t gewoon allemaal over me heen te laten komen en geineresseerd te knikken en ondertussen in je eigen hoofd maar tot 10 tellen want je bent zelf al 20 stappen verder. Sowieso vond ik stages irritant. Dat onderdanige gedoe de hele tijd. Dat gebrek aan gelijkwaardigheid is heel vervelend.
