Psyche
alle pijlers
Bang dat het weer mis gaat.
woensdag 17 november 2010 om 07:59
Als ik bij mensen die ik ken zellfs familie ben dan klap ik vaak helemaal dicht. Weet niet meer hoe ik moet reageren en sta/zit er dan maar stilletjes bij en heb soms het idee dat ik dan heel dom reageer of zo, terwijl ik het heel anders wil uiten. Heb ook gauw het idee dat mensen me niet leuk vinden, en inderdaad vooral als ze te dichtbij komen. En ik wil er op zich wel heel graag aan werken. Maar weet eigenlijk niet hoe.
Op school ben ik altijd gepest. Ik ben half surinaamse en zat met allemaal blonde Nederlandse kinderen in de klas dan ben je al snel anders. Ik ben van nature stil, verlegen en zit vaak ook in mijn eigen wereldje.
Het is lange tijd mis gegaan, ik ben zonder diploma van school afgegaan omdat ik me zo ongelukkig voelde. Ik sneed in mezelf en dat hielp me.
Ik ben thuis gaan zitten alleen in mijn kamer. Ik ging wel eens naar buiten maar altijd alleen. Dit is vier jaar doorgegaan. Nu ben ik 21 en begin ik volgende week maandag aan een traject van drie maanden. 5 dagen per week van 8 uur tot 4 uur. In een groep met andere jongeren en ik ben echt heel bang. Ik heb jarenlang geen contact met mensen gehad op mijn familie na. Ik ben bang dat ik weer gepest ga worden, weet niet hoe ik me moet gedragen. Wat ik moet zeggen. Ik ben ook veel aangekomen de laatste tijd en weeg nu een schokkende 88 kilo bij 1,75. Daardoor voel ik me nog extra onzeker.
Heeft iemand tips voor me hoe ik me kan gedragen zodat ik in ieder geval niet gepest wordt.
Op school ben ik altijd gepest. Ik ben half surinaamse en zat met allemaal blonde Nederlandse kinderen in de klas dan ben je al snel anders. Ik ben van nature stil, verlegen en zit vaak ook in mijn eigen wereldje.
Het is lange tijd mis gegaan, ik ben zonder diploma van school afgegaan omdat ik me zo ongelukkig voelde. Ik sneed in mezelf en dat hielp me.
Ik ben thuis gaan zitten alleen in mijn kamer. Ik ging wel eens naar buiten maar altijd alleen. Dit is vier jaar doorgegaan. Nu ben ik 21 en begin ik volgende week maandag aan een traject van drie maanden. 5 dagen per week van 8 uur tot 4 uur. In een groep met andere jongeren en ik ben echt heel bang. Ik heb jarenlang geen contact met mensen gehad op mijn familie na. Ik ben bang dat ik weer gepest ga worden, weet niet hoe ik me moet gedragen. Wat ik moet zeggen. Ik ben ook veel aangekomen de laatste tijd en weeg nu een schokkende 88 kilo bij 1,75. Daardoor voel ik me nog extra onzeker.
Heeft iemand tips voor me hoe ik me kan gedragen zodat ik in ieder geval niet gepest wordt.
woensdag 17 november 2010 om 08:10
Dat je je zo voelt dat is niet oke maar dat kan je niet veranderen in een week.
Je gaat straks beginnen bij iets nieuws, nieuwe ronde nieuwe kansen.
Hoe wil jij dat mensen jou zien? Wees die persoon! Op 20/21jarige leeftijd pest je niet meer en wordt je niet gepest.
Als je er bang voor bent, straal je dat uit. Dan kom je heel gesloten over.
Wees jezelf, de persoon die jij wilt zijn maar op dit moment door omstandigheden niet bent.
En zoek hulp. Het zal je helpen.
Sterkte meid!
Je gaat straks beginnen bij iets nieuws, nieuwe ronde nieuwe kansen.
Hoe wil jij dat mensen jou zien? Wees die persoon! Op 20/21jarige leeftijd pest je niet meer en wordt je niet gepest.
Als je er bang voor bent, straal je dat uit. Dan kom je heel gesloten over.
Wees jezelf, de persoon die jij wilt zijn maar op dit moment door omstandigheden niet bent.
En zoek hulp. Het zal je helpen.
Sterkte meid!
woensdag 17 november 2010 om 09:19
@michelle, op volwassen leeftijd wordt er ook nog echt wel gepest helaas.
@malisaa , ondanks bovenstaande hoop ik dat je de kracht en moed vindt om hulp te zoeken. Alleen jij kan je gedachtenpatroon veranderen en proberen de "boze" buitenwereld op te zoeken. Met hulp van anderen al is dat ook alweer een grote eerste stap.
Het begint met het vertrouwen in jezelf, je zeker te voelen over wie jij bent. Als ik zo lees hoe je schrijft, een schokkende 88 kilo bij een lengte van 1.75 denk ik bij mezelf, hoezo schokkend ? Kijk weeg je 200 kilo dan kan je dat schokkend noemen maar dit is simpelweg wat overgewicht misschien maar hoeft niet verkeerd te staan of te zijn toch ?
Als jij jezelf leert te zien zoals je bent en jezelf te accepteren en lief te hebben zoals je bent zul je zien dat de buitenwereld ook anders gaat reageren, of voor jou lijkt te reageren denk ik dan. Je voelt je bekeken enz. Maar is dat daadwerkelijk zo of vul je zelf alvast in wat mensen wel niet kunnen denken ?
Hoop dat je jezelf gaat terugvinden en je daarna de wereld in kunt stappen met een open en vrolijke blik !
Ennu, niet weer gaan krassen hoor, ik begrijp het gevoel, ik ken het gevoel, maar weet dat het dat echt niet waard is. Je hebt later er alleen maar last van van die lelijke witte strepen op ws een prachtig gekleurde huid !
@malisaa , ondanks bovenstaande hoop ik dat je de kracht en moed vindt om hulp te zoeken. Alleen jij kan je gedachtenpatroon veranderen en proberen de "boze" buitenwereld op te zoeken. Met hulp van anderen al is dat ook alweer een grote eerste stap.
Het begint met het vertrouwen in jezelf, je zeker te voelen over wie jij bent. Als ik zo lees hoe je schrijft, een schokkende 88 kilo bij een lengte van 1.75 denk ik bij mezelf, hoezo schokkend ? Kijk weeg je 200 kilo dan kan je dat schokkend noemen maar dit is simpelweg wat overgewicht misschien maar hoeft niet verkeerd te staan of te zijn toch ?
Als jij jezelf leert te zien zoals je bent en jezelf te accepteren en lief te hebben zoals je bent zul je zien dat de buitenwereld ook anders gaat reageren, of voor jou lijkt te reageren denk ik dan. Je voelt je bekeken enz. Maar is dat daadwerkelijk zo of vul je zelf alvast in wat mensen wel niet kunnen denken ?
Hoop dat je jezelf gaat terugvinden en je daarna de wereld in kunt stappen met een open en vrolijke blik !
Ennu, niet weer gaan krassen hoor, ik begrijp het gevoel, ik ken het gevoel, maar weet dat het dat echt niet waard is. Je hebt later er alleen maar last van van die lelijke witte strepen op ws een prachtig gekleurde huid !
woensdag 17 november 2010 om 09:20
Nieuwe mensen die jou en je verleden niet kennen, nieuwe kansen. Probeer rustig te worden en mee te gaan in de groep. Je hoeft geen haantje de voorste te zijn, maar als je leuk meedoet zal je makkelijk in de groep vallen. Schroom ook niet jezelf uit te nodigen als je ziet dat er een groepje nog wat gaat drinken (geen idee wat voor traject je ingaat overigens en of dat gebruikelijk is), dat kan zeker geen kwaad.
woensdag 17 november 2010 om 09:48
wat Mac zegt.
Wat voor traject gaat het om? Scheelt al een hoop als daar meer jongeren bij zitten die niet de meest vliegende start in het leven hebben gemaakt.
Dus is het iets therapeutisch of alleen werk/opleiding gerelateerd? Als dat zo is, zou je kunnen kijken of je ergens anders terecht zou kunnen voor ondersteundende gesprekken om je te begeleiden bij het volgen van het traject.
Wat voor traject gaat het om? Scheelt al een hoop als daar meer jongeren bij zitten die niet de meest vliegende start in het leven hebben gemaakt.
Dus is het iets therapeutisch of alleen werk/opleiding gerelateerd? Als dat zo is, zou je kunnen kijken of je ergens anders terecht zou kunnen voor ondersteundende gesprekken om je te begeleiden bij het volgen van het traject.
woensdag 17 november 2010 om 13:06
Ik ben altijd dun geweest en heb een eetprobleem gehad vandaar dat ik nu met mijn gewicht zit. Heb 56 kilo gewogen en dat was bij mijn lengte ondergewicht.
Verder moet ik denk ik eens met iemand gaan praten daar had de huisarst het ook al over maar heb het altijd niet gewild.
Zoals iemand zei een nieuwe start, niemand kent mijn verleden dus daar hoef ik al niet onzeker over te zijn.
Ga morgen shoppen voor nieuwe leuke kleren dat zal me wel al helpen om me zekerder te voelen.
Ik hoop dat het allemaal goed komt voel me wel echt heel zenuwachtig.
Wat betreft pesten het komt ook bij volwassenen voor, mijn moeder heeft het meegemaakt op haar werk en zij is 45.
Verder zijn het jongeren van 18 tot 27 het is een traject gericht op begeleiding naar werk of een opleiding.
Bedankt voor alle adviezen
Verder moet ik denk ik eens met iemand gaan praten daar had de huisarst het ook al over maar heb het altijd niet gewild.
Zoals iemand zei een nieuwe start, niemand kent mijn verleden dus daar hoef ik al niet onzeker over te zijn.
Ga morgen shoppen voor nieuwe leuke kleren dat zal me wel al helpen om me zekerder te voelen.
Ik hoop dat het allemaal goed komt voel me wel echt heel zenuwachtig.
Wat betreft pesten het komt ook bij volwassenen voor, mijn moeder heeft het meegemaakt op haar werk en zij is 45.
Verder zijn het jongeren van 18 tot 27 het is een traject gericht op begeleiding naar werk of een opleiding.
Bedankt voor alle adviezen
woensdag 17 november 2010 om 19:31
Oh leuk, nieuwe kleren kopen!
Vollere vrouwen kunnen er net zo aantrekkelijk uitzien als slankere hoor. Het gaat veel meer om je zelfverzorging (niet overdreven opgedirkt uiteraard) en hoe je je beweegt (dus niet in elkaar gedoken maar ook niet met de neus in de lucht) dan om je figuur, als je sociaal in de smaak wilt vallen. Met jezelf goed verzorgen toon je namelijk niet alleen zelfrespect maar ook respect naar de mensen die tegen jou aan moeten kijken. Je voelt je meteen een opgewekter en zelfverzekerder mens.
Je bent niet de enige (half) Surinaamse die gepest is, Malisaa. Een vriendin van mij is vroeger een tijd lang vreselijk getreiterd door klasgenootjes en vooral door een lerares omdat die niet kon uitstaan dat dat bruine meisje (de enige in de klas) zo goed kon leren. Dus zei ze steeds tegen mijn vriendin dat ze dom was en die heeft dat jaren geloofd, terwijl ze toch echt erg begaafd is. Dat heeft er enorm ingehakt.
Aan iedereen is eigenlijk wel iets opvallends of bijzonders. Mijn Surinaamse vriendin vertelt dat ze ook 'gepest' werd en wordt door andere Surinamers als zij daar met vakantie is, omdat zij van gemengd ras is en moeilijk te plaatsen. Te bruin voor de ene groep, te wit voor de andere groep. Pfffff.
Het beste is, wat je ook voor opvallends hebt, om er zelf geen issue van te maken. Als je jong bent is dat moeilijker. Nu ben je volwassen en kun je beter relativeren. Ook je sociale angst moet je niet al te serieus nemen; angst is er om overwonnen te worden met moed, en die heb jij echt wel. Als jij niet in een hokje past en daar wordt een probleem van gemaakt dan is dat anderen hun onzekerheid. En ja, er zijn heel veel onzekere mensen.
Je hoeft niets speciaals te doen om vrienden te maken. Wees gewoon jezelf en presenteer je open en zonder angst aan anderen. Bedenk dat iedereen naar één en hetzelfde ding op zoek is: liefde en waardering. Dat kan al veel van de angst wegnemen.
Vollere vrouwen kunnen er net zo aantrekkelijk uitzien als slankere hoor. Het gaat veel meer om je zelfverzorging (niet overdreven opgedirkt uiteraard) en hoe je je beweegt (dus niet in elkaar gedoken maar ook niet met de neus in de lucht) dan om je figuur, als je sociaal in de smaak wilt vallen. Met jezelf goed verzorgen toon je namelijk niet alleen zelfrespect maar ook respect naar de mensen die tegen jou aan moeten kijken. Je voelt je meteen een opgewekter en zelfverzekerder mens.
Je bent niet de enige (half) Surinaamse die gepest is, Malisaa. Een vriendin van mij is vroeger een tijd lang vreselijk getreiterd door klasgenootjes en vooral door een lerares omdat die niet kon uitstaan dat dat bruine meisje (de enige in de klas) zo goed kon leren. Dus zei ze steeds tegen mijn vriendin dat ze dom was en die heeft dat jaren geloofd, terwijl ze toch echt erg begaafd is. Dat heeft er enorm ingehakt.
Aan iedereen is eigenlijk wel iets opvallends of bijzonders. Mijn Surinaamse vriendin vertelt dat ze ook 'gepest' werd en wordt door andere Surinamers als zij daar met vakantie is, omdat zij van gemengd ras is en moeilijk te plaatsen. Te bruin voor de ene groep, te wit voor de andere groep. Pfffff.
Het beste is, wat je ook voor opvallends hebt, om er zelf geen issue van te maken. Als je jong bent is dat moeilijker. Nu ben je volwassen en kun je beter relativeren. Ook je sociale angst moet je niet al te serieus nemen; angst is er om overwonnen te worden met moed, en die heb jij echt wel. Als jij niet in een hokje past en daar wordt een probleem van gemaakt dan is dat anderen hun onzekerheid. En ja, er zijn heel veel onzekere mensen.
Je hoeft niets speciaals te doen om vrienden te maken. Wees gewoon jezelf en presenteer je open en zonder angst aan anderen. Bedenk dat iedereen naar één en hetzelfde ding op zoek is: liefde en waardering. Dat kan al veel van de angst wegnemen.
woensdag 17 november 2010 om 20:04
Ik herken best veel in je verhaal. Ook ik ben gepest omdat ik anders was. Marokkaanse tussen voornamelijk Nederlandse kinderen.
Ik ben nu ook stil, kat uit de boom kijken bij nieuwe mensen. Maar ik heb gemerkt dat zoals eerder is gezegd als je jezelf bent mensen je wel aardig gaan vinden. Je moet vooral niet gaan acteren en iemand anders proberen te zijn. Je bent nu eenmaal wie je bent. Wel kun je proberen meer open te zijn naar mensen toe. Niet meteen denken ze zullen me wel niet mogen. Dan ga je je ook vanzelf afsluiten.
Nieuwe kleren kunnen inderdaad helpen. Je nagels doen een maskertje. Die dingen geven mij altijd ook wat meer zelfvertrouwen.
Wat betreft het snijden, ik hoop dat je dat niet meer doet. Anders praat met iemand!
Succes ermee meid!
Ik ben nu ook stil, kat uit de boom kijken bij nieuwe mensen. Maar ik heb gemerkt dat zoals eerder is gezegd als je jezelf bent mensen je wel aardig gaan vinden. Je moet vooral niet gaan acteren en iemand anders proberen te zijn. Je bent nu eenmaal wie je bent. Wel kun je proberen meer open te zijn naar mensen toe. Niet meteen denken ze zullen me wel niet mogen. Dan ga je je ook vanzelf afsluiten.
Nieuwe kleren kunnen inderdaad helpen. Je nagels doen een maskertje. Die dingen geven mij altijd ook wat meer zelfvertrouwen.
Wat betreft het snijden, ik hoop dat je dat niet meer doet. Anders praat met iemand!
Succes ermee meid!
woensdag 17 november 2010 om 23:38
Ik denk dat jij een patroon blijft volgen die je ooit, in jouw moeilijke periode er door heen heeft gesleept. Nu ben je ouder en verder en ontdek je dat dit oude patroon niet meer werkt voor jou. Je wilt jezelf zijn, jezelf laten zien en horen...maar hej, dat is eng! Want hoe doe je dat? Dat heb je nooit eerder gedaan. Jouw manier was terugtrekken, stilletjes aanwezig zijn zodat je niet opgemerkt zou worden.
Vertrouw op jezelf en leer jezelf aardig vinden. Als dit je lukt dan zul je dit ook naar anderen toe uitstralen. Moedig van je dat je dat traject in gaat..dat is een heel goede stap in de richting. Ga er voor en wees lekker jezelf! Je bent de moeite waard en bent mooi en uniek op jouw eigen manier.
Sterkte en succes!
Vertrouw op jezelf en leer jezelf aardig vinden. Als dit je lukt dan zul je dit ook naar anderen toe uitstralen. Moedig van je dat je dat traject in gaat..dat is een heel goede stap in de richting. Ga er voor en wees lekker jezelf! Je bent de moeite waard en bent mooi en uniek op jouw eigen manier.
Sterkte en succes!
