Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 11 maart 2008 om 22:39
Ha, maar ik heb news for you:
voelt best lekkerrrrr als moderator het wel een beetje eens is met mijn stelling. Dus het flauwtopic is gesloten.
Auw, ik geen humor. Hmmm, mijn omgeving vindt mij anders best grappig
Mijn humor oversteigt gewoon het niveau van alle ooit barenden tot koeien te degraderen. Ja, zo kan ik ook wel uit de hoek komen: simpel
sorry, moest effe
voelt best lekkerrrrr als moderator het wel een beetje eens is met mijn stelling. Dus het flauwtopic is gesloten.
Auw, ik geen humor. Hmmm, mijn omgeving vindt mij anders best grappig
Mijn humor oversteigt gewoon het niveau van alle ooit barenden tot koeien te degraderen. Ja, zo kan ik ook wel uit de hoek komen: simpel
sorry, moest effe
dinsdag 11 maart 2008 om 22:49
Koeien?
Is maar goed dat moi het niet heeft gelezen
Was lekker op dreef vanmiddag!
Doet me verder gelukkig niks, ik weet wel beter!
AAHH, morgen kleintje naar school brengen en dan een paar uurtjes terugkruipen.....héérlijk.
Hoef pas in de middag te werken en schoonmoeder haalt uk op!
En donderdag zelfs vrij..... We hebben besloten dat uk overblijft, dus ik heb de hele dag voor mezelf!!
(en ze vind het nog reteleuk om over te blijven ook
Is maar goed dat moi het niet heeft gelezen
Was lekker op dreef vanmiddag!
Doet me verder gelukkig niks, ik weet wel beter!
AAHH, morgen kleintje naar school brengen en dan een paar uurtjes terugkruipen.....héérlijk.
Hoef pas in de middag te werken en schoonmoeder haalt uk op!
En donderdag zelfs vrij..... We hebben besloten dat uk overblijft, dus ik heb de hele dag voor mezelf!!
(en ze vind het nog reteleuk om over te blijven ook
woensdag 12 maart 2008 om 14:49
Ik moest vandaag wachten op een gesprek, duurde zo lang en werd het bovendien nog verschoven naar maandag, dus nog geen duidelijkheid over mijn financieen. Ik weet alleen dat de eigen bijdrage bijna volledig mijn wao zal opslokken. Om mijn ziekenfondspremie en telefoonrekening te kunnen betalen, zal ik bij mijn zoon aan moeten kloppen.
Vandaag hield ik het niet meer, de muren en de uitzichtloosheid van alles komen echt op mij af. Ik moet ontzettend oppassen om niet in een depressie te schieten. Ik zou willen dat de urgentie wat makkelijker te krijgen is (het is niet zoals je denkt, winnie, althans niet hier) Ik moet aantonen (dus bewijs op papier) dat mijn relatie onhoudbaar, levensgevaarlijk is en dat mijn zoon van 20 nog echt niet op zichzelf kan wonen, dat is niet makkelijk. Als ik mijn zoon niet kan "meenemen" dan redeneert zo'n woningbouwvereninging dat ik maar een kamer moet gaan zoeken.
Om in VERS termen te spreken....ik zit bijna continue in pannetje 3.....Bij elke tegenslag wordt het steeds moeilijker om mezelf te blijven motiveren om toch door te gaan. De tranen zitten constant hoog, de vermoeiheid (ondanks dat ik toch redelijk slaap) is zo enorm. En de eenzaamheid bijna niet te dragen. Dus vandaag, storm en wind trotserend toch maar naar de stad gegaan, om alvast wat formulieren bij de belastingdienst op te halen en een nieuwe digipas bij de bank (die ging gisteren stuk).....scheelt weer belkosten, dus mag ik wel even het internetcafe in en even mijn hart luchten.
Ik voel me steeds verder ontkoppeld, van mezelf en van de mensen om mij heen. De leegte, waar we het wel eens over gehad hebben, begint mij te verstikken. Vrijdag zit ik 2 weken in de crisisopvang, en het kan nog weken, maanden en zelfs misschien wel een jaar gaan duren voordat er verandering komt in mijn situatie. En soms weet ik gewoon niet meer waar ik het nog vandaan moet halen.
Het spijt mij dat ik niet echt kan reageren op jullie, heb niet echt de concentratie om alles goed door te lezen.
Vandaag hield ik het niet meer, de muren en de uitzichtloosheid van alles komen echt op mij af. Ik moet ontzettend oppassen om niet in een depressie te schieten. Ik zou willen dat de urgentie wat makkelijker te krijgen is (het is niet zoals je denkt, winnie, althans niet hier) Ik moet aantonen (dus bewijs op papier) dat mijn relatie onhoudbaar, levensgevaarlijk is en dat mijn zoon van 20 nog echt niet op zichzelf kan wonen, dat is niet makkelijk. Als ik mijn zoon niet kan "meenemen" dan redeneert zo'n woningbouwvereninging dat ik maar een kamer moet gaan zoeken.
Om in VERS termen te spreken....ik zit bijna continue in pannetje 3.....Bij elke tegenslag wordt het steeds moeilijker om mezelf te blijven motiveren om toch door te gaan. De tranen zitten constant hoog, de vermoeiheid (ondanks dat ik toch redelijk slaap) is zo enorm. En de eenzaamheid bijna niet te dragen. Dus vandaag, storm en wind trotserend toch maar naar de stad gegaan, om alvast wat formulieren bij de belastingdienst op te halen en een nieuwe digipas bij de bank (die ging gisteren stuk).....scheelt weer belkosten, dus mag ik wel even het internetcafe in en even mijn hart luchten.
Ik voel me steeds verder ontkoppeld, van mezelf en van de mensen om mij heen. De leegte, waar we het wel eens over gehad hebben, begint mij te verstikken. Vrijdag zit ik 2 weken in de crisisopvang, en het kan nog weken, maanden en zelfs misschien wel een jaar gaan duren voordat er verandering komt in mijn situatie. En soms weet ik gewoon niet meer waar ik het nog vandaan moet halen.
Het spijt mij dat ik niet echt kan reageren op jullie, heb niet echt de concentratie om alles goed door te lezen.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
woensdag 12 maart 2008 om 15:29
Allereerst heel veel sterkte, Lin. Wat een gedoe.
Wat bij mij opkomt: weet je zeker dat je er goed aan doet? Ik heb gehoord en gelezen dat mensen met BPS juist niet opgenomen dienen te worden. Waarom weet ik ook niet meer. Ik weet wel dat mijn eigen ervaring vreselijk was en ik het gevoel had gekker te worden. Ik hoop echt Lin dat dit goed voor je is en ik ken je historie natuurlijk niet zo goed. Dus niet aan mij om te oordelen.
Wat bij mij opkomt: weet je zeker dat je er goed aan doet? Ik heb gehoord en gelezen dat mensen met BPS juist niet opgenomen dienen te worden. Waarom weet ik ook niet meer. Ik weet wel dat mijn eigen ervaring vreselijk was en ik het gevoel had gekker te worden. Ik hoop echt Lin dat dit goed voor je is en ik ken je historie natuurlijk niet zo goed. Dus niet aan mij om te oordelen.
woensdag 12 maart 2008 om 16:43
Lin is niet opgenomen op een open afdeling o.i.d. Ze zit volgens mij voornamelijk in de crisisopvang omdat ze verder nergens terecht kan qua wonen.
En nee, het is niet makkelijk om met een urgentieverklaring aan iets te komen. Dat klinkt allemaal heel makkelijk maar is het niet.
Heb het zelf destijds al eens geprobeerd en dat is niet gelukt.
Voor Lin zou het wel kunnen lukken als ze inderdaad akkoord gaat met bijvoorbeeld een appartementje of flatje ergens in een goedkope wijk. Een eengezinswoning kun je eigenlijk wel vergeten. Daar is het al járen moeilijk aankomen via de woningbouwvereniging.
Ik heb je vandaag nog een kaartje gestuurd, Lin. Niks te vroeg als ik het allemaal zo lees.
En nee, het is niet makkelijk om met een urgentieverklaring aan iets te komen. Dat klinkt allemaal heel makkelijk maar is het niet.
Heb het zelf destijds al eens geprobeerd en dat is niet gelukt.
Voor Lin zou het wel kunnen lukken als ze inderdaad akkoord gaat met bijvoorbeeld een appartementje of flatje ergens in een goedkope wijk. Een eengezinswoning kun je eigenlijk wel vergeten. Daar is het al járen moeilijk aankomen via de woningbouwvereniging.
Ik heb je vandaag nog een kaartje gestuurd, Lin. Niks te vroeg als ik het allemaal zo lees.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 12 maart 2008 om 18:02
woensdag 12 maart 2008 om 18:07
Ha BB, ik lees je net (niet toevallig, ben al heel de tijd aan het niksdoen, wel naar de dokter geweest die mijn gehechte pols wilde bekijken en het mooi vond geworden. Is helemaal niet mooi, maar in medische termen wel. Alsof ik daar iets mee ben, maar andere arts kende wel een goed adres voor plastische chirurgie). Bipolaire stoornis is een iets leuker woord voor manisch-depressieve stoornis in feite. Waarom ze alles eufemismen (zo slik ik een neurolepticum maar beter bekend als antipsychoticum) geven, zal wel iets met de beleving te maken hebben. Overigens bestaat er voor BPS niet echt een gerichte aanpak, dus krijgen mensen met BPS vaak medicatie voor mensen met een bipolaire stoornis, merk ik. 't Is niet hetzelfde though.
Overigens, ik las even mee over America's Next Top Model. Daarin zegt iemand over een model: 'echt zo'n vervelend wijf, echt zo'n borderliner'. Hebben jullie dat gevoel ook weleens, dat je BPS veroordeelt? Ik wel. Kan er niets aan doen, ik weet beter, maar toch denk ik dan meteen bij dramatische egocentrische rottypes, ook al vind ik dat van niemand hier en houdt het in dat ik dan ook zo ben. Wat misschien wel zo is. Nou ja, ik ben geen Astradatype godzijdank.
Overigens, ik las even mee over America's Next Top Model. Daarin zegt iemand over een model: 'echt zo'n vervelend wijf, echt zo'n borderliner'. Hebben jullie dat gevoel ook weleens, dat je BPS veroordeelt? Ik wel. Kan er niets aan doen, ik weet beter, maar toch denk ik dan meteen bij dramatische egocentrische rottypes, ook al vind ik dat van niemand hier en houdt het in dat ik dan ook zo ben. Wat misschien wel zo is. Nou ja, ik ben geen Astradatype godzijdank.
woensdag 12 maart 2008 om 18:13
Nee, dat heb ik niet omdat ik het zelf ook vervelend vind om daar mee vergeleken te worden. Wel ben ik in staat om de meest ranzige ziektes naar iemands hoofd te slingeren, dus echt aardig ben ik nou ook weer niet.
Eindelijk WEEKEND! Schilderij is af en hij is precies zoals hij wezen moet, ik heb ontzettend veel mooie foto's teruggekregen van een shoot (Beetje raar woord, het is slechts een hobby en ik doe niks anders dan een beetje leuk staan/liggen/zitten voor de camera) en dit weekend heb ik weer twee shoots!
Ook is het met die vriend weer redelijk goed gekomen, hij wil nog wel rust, nu ja, dat kan. Heb ik zelf ook af en toe behoefte aan, maar die vijandigheid vond hij zelf ook niet zo leuk, dus dat is nu weg.
Lin, morgen kan ik eindelijk even de stad in duiken om een kaartje te kopen, dat is er al die tijd niet van gekomen door alle drukte hier. (wat zeg ik, misschien morgen wel even ordinair shoppen! YAY! )
Eindelijk WEEKEND! Schilderij is af en hij is precies zoals hij wezen moet, ik heb ontzettend veel mooie foto's teruggekregen van een shoot (Beetje raar woord, het is slechts een hobby en ik doe niks anders dan een beetje leuk staan/liggen/zitten voor de camera) en dit weekend heb ik weer twee shoots!
Ook is het met die vriend weer redelijk goed gekomen, hij wil nog wel rust, nu ja, dat kan. Heb ik zelf ook af en toe behoefte aan, maar die vijandigheid vond hij zelf ook niet zo leuk, dus dat is nu weg.
Lin, morgen kan ik eindelijk even de stad in duiken om een kaartje te kopen, dat is er al die tijd niet van gekomen door alle drukte hier. (wat zeg ik, misschien morgen wel even ordinair shoppen! YAY! )
woensdag 12 maart 2008 om 19:04
Tja Lin, dat lijkt ook behoorlijk uitzichtloos, maar het is niet zeker dat het zo is. Als ik niet goed in mijn vel zit zegt mijn vriend altijd: 'dag voor dag'. Zo is het ook, dat zou ik jou ook aanraden. Alleen maar aan morgen denken. Constructieve dingen plannen op die dag: even naar buiten zoals je vandaag hebt gedaan, rust nemen, kletsen hier en daar, wat dingetjes regelen, msischien huiswerk voor de Vers doen. Maar ook niet te veel. Lin gaf ook al eens die tip om het in stukjes te verdelen, je dagen en je taken. Makkelijk gezegd van ons, ik weet het. Wij zitten niet in jouw situatie. Het verbaast me niet dat je nu zo'n stap terug doet even. Het nieuwe is er af, en je hebt een hoop op je bordje gekregen en nog steeds. Je hoeft ook niet altijd dapper en sterk te zijn, dat kan niet eens.
Ik denk aan je, veel sterkte en ik stuur je ook gauw weer post.
Ik denk aan je, veel sterkte en ik stuur je ook gauw weer post.
woensdag 12 maart 2008 om 19:09
Kat, ben jij fotomodel dan?
Ik had voordat ik zelf de diagnose ook wel een wat negatieve kijk op borderline, maar dan vooral door mijn studie. Daarin werd er zo vaak op gehamerd dat het zo moeilijk te behandelen zou zijn, zo niet redelijk kansloos. Gelukkig wordt daar nu wel anders over gedacht. Ik merk aan mezelf dat door medicatie en therapie het wel langzaam aan beter gaat.
Ik denk dat er veel irritantere mensen op het forum zitten dan dit cluppie hier!
Ik had voordat ik zelf de diagnose ook wel een wat negatieve kijk op borderline, maar dan vooral door mijn studie. Daarin werd er zo vaak op gehamerd dat het zo moeilijk te behandelen zou zijn, zo niet redelijk kansloos. Gelukkig wordt daar nu wel anders over gedacht. Ik merk aan mezelf dat door medicatie en therapie het wel langzaam aan beter gaat.
Ik denk dat er veel irritantere mensen op het forum zitten dan dit cluppie hier!
woensdag 12 maart 2008 om 20:46
woensdag 12 maart 2008 om 20:56
quote:Robin75 schreef op 12 maart 2008 @ 19:09:
Ik denk dat er veel irritantere mensen op het forum zitten dan dit cluppie hier!
Dat is een ding wat zeker is.
Verder denk ik niet aan borderliners als manipulerende mensen die er op uit zijn het anderen zo moeilijk mogelijk te maken. Je zult ze er ongetwijfeld tussen hebben zitten maar ik denk dat de meeste borderliners helemaal niet zo zijn. Alleen vallen zij denk ik (veel) minder op als (echt) storende elementen en dus dragen zij niet het image van 'dé borderliner'.
Ik denk dat er veel irritantere mensen op het forum zitten dan dit cluppie hier!
Dat is een ding wat zeker is.
Verder denk ik niet aan borderliners als manipulerende mensen die er op uit zijn het anderen zo moeilijk mogelijk te maken. Je zult ze er ongetwijfeld tussen hebben zitten maar ik denk dat de meeste borderliners helemaal niet zo zijn. Alleen vallen zij denk ik (veel) minder op als (echt) storende elementen en dus dragen zij niet het image van 'dé borderliner'.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 13 maart 2008 om 16:13
BB, wat is dat dan mamacare? Ik denk dan nl. gelijk aan zoiets als borstkanker ofzo. Had je een verdacht plekje of zoiets? Kan me voorstellen dat je daar dan zo van schrikt, dat je eigenlijk alleen nog maar leeft met een uitslag in je achterhoofd.
Gelukkig is er niks aan de hand, poehee. Zucht maar eens lekker diep.
Shahla, je bent gespot
Gisteren voor het eerst in mijn leven een bijdrage geleverd aan het entertainment topic haha. Ik keek daar de laatste tijd geregeld ter afsluitng van de avond voor eht slapen gaan en dankzij de poststers daaro ben ik binnen een maand redelijk op de hoogte geraakt van de celebs (ik had nog nooit gehoord van amy winehouse). Nu was het tijd voor een eigen bijdrage en ik heb me best vermaakt
Gelukkig is er niks aan de hand, poehee. Zucht maar eens lekker diep.
Shahla, je bent gespot
Gisteren voor het eerst in mijn leven een bijdrage geleverd aan het entertainment topic haha. Ik keek daar de laatste tijd geregeld ter afsluitng van de avond voor eht slapen gaan en dankzij de poststers daaro ben ik binnen een maand redelijk op de hoogte geraakt van de celebs (ik had nog nooit gehoord van amy winehouse). Nu was het tijd voor een eigen bijdrage en ik heb me best vermaakt
donderdag 13 maart 2008 om 16:29
quote:Lin67 schreef op 12 maart 2008 @ 14:49:
Vandaag hield ik het niet meer, de muren en de uitzichtloosheid van alles komen echt op mij af. Ik moet ontzettend oppassen om niet in een depressie te schieten. Ik zou willen dat de urgentie wat makkelijker te krijgen is (het is niet zoals je denkt, winnie, althans niet hier) Ik moet aantonen (dus bewijs op papier) dat mijn relatie onhoudbaar, levensgevaarlijk is en dat mijn zoon van 20 nog echt niet op zichzelf kan wonen, dat is niet makkelijk. Als ik mijn zoon niet kan "meenemen" dan redeneert zo'n woningbouwvereninging dat ik maar een kamer moet gaan zoeken.
ooooh, hier kan ik zoooooooo boos om worden! Sjongejonge, ik begin me echt af te vragen waar crisisopvang en urgentieverklaringen dan wel niet op gestoeld zijn. Wat zwaar belachelijk zeg. De enkele kamertjes die in Nijmegen beschikbaar zijn, daar vechten de studenten al om waar de honden geen brood inzien. Waarom denk je dat al die studenten zelf in sloopwoningen gaan zitten Ggrrr
Sorry Lin, aan deze niet opbeurende woorden heb je niks. Blijf vechten hoor meis. Maak hen maar goed duidelijk dat je aan het eind van je latijn bent en sleep er desnoods maar vanalles bij, over dat je een verleden hebt met depressies en dat je dat kost wat kost wilt voorkomen ofzo. Zijn ze nou helemaal quote:Ik voel me steeds verder ontkoppeld, van mezelf en van de mensen om mij heen. De leegte, waar we het wel eens over gehad hebben, begint mij te verstikken. Vrijdag zit ik 2 weken in de crisisopvang, en het kan nog weken, maanden en zelfs misschien wel een jaar gaan duren voordat er verandering komt in mijn situatie. En soms weet ik gewoon niet meer waar ik het nog vandaan moet halen.
Kan me voorstellen dat je het over je hoofd groeit Lin. Daarom, probeer ajb wat Robin ook zegt: het welbekende overlevingstrucje, denk niet na over morgen, maar leef alleen vandaag. Dag voor dag, stap voor stap en zet waar mogelijk (hele) kleine dingetjes op je agenda waar je naartoe kunt leven. Zoals 1 of 2 keer internetten per week, naar een vriendin, een uitje die betaalbaar is. Heeee Lin (komt plots in mijn hoofd op), kun je niet -net als ik- bij de RIBW aansluiting zoeken? Volgens mij zou je er terecht mogen vanwege je GGZ/psychiatrie achtergrond. Dat hoofdgebouw heet phoenix en daar zitten een hoop mensen waar ikzelf niks mee heb, ik ga dan ook voornl. naar een ander gebouw voor de kunst (zet ik liever niet hier neer). Maar er worden zoveel (betaalbare) dingen georganiseerd, incl. samen eten, uitstapjes (ik ga over 2 weken ook weer mee).
Het zijn maar kleine dingen, maar misschien is die gezelligheid net dat stukje afleiding wat je broodnodig kunt hebben. Eventjes een ander (vrolijker) licht zien. Ik geniet altijd heel erg van die contacten en dingen.
Maar mocht je besluiten om het niet te willen, snap ik dat ook. Alleen weet ik niet zo 123 leuke betaalbare activiteiten om je de dagen een beetje door te slepen.
Probeer niet te ver vooruit te denken meis. De tunnel lijkt misschien lang en oneindig, maar is dat echt niet. Echt, ergens is een eind, nog even gewoon doorlopen marathonloopster en dan...zomaar ineens valt er een lichtbundel naar binnen hehe. Doorgaan, echt doorgaan! En trap maar lekker van je af hier, frust wat je wilt en laat ons je proberen positieve zin te geven.
Vandaag hield ik het niet meer, de muren en de uitzichtloosheid van alles komen echt op mij af. Ik moet ontzettend oppassen om niet in een depressie te schieten. Ik zou willen dat de urgentie wat makkelijker te krijgen is (het is niet zoals je denkt, winnie, althans niet hier) Ik moet aantonen (dus bewijs op papier) dat mijn relatie onhoudbaar, levensgevaarlijk is en dat mijn zoon van 20 nog echt niet op zichzelf kan wonen, dat is niet makkelijk. Als ik mijn zoon niet kan "meenemen" dan redeneert zo'n woningbouwvereninging dat ik maar een kamer moet gaan zoeken.
ooooh, hier kan ik zoooooooo boos om worden! Sjongejonge, ik begin me echt af te vragen waar crisisopvang en urgentieverklaringen dan wel niet op gestoeld zijn. Wat zwaar belachelijk zeg. De enkele kamertjes die in Nijmegen beschikbaar zijn, daar vechten de studenten al om waar de honden geen brood inzien. Waarom denk je dat al die studenten zelf in sloopwoningen gaan zitten Ggrrr
Sorry Lin, aan deze niet opbeurende woorden heb je niks. Blijf vechten hoor meis. Maak hen maar goed duidelijk dat je aan het eind van je latijn bent en sleep er desnoods maar vanalles bij, over dat je een verleden hebt met depressies en dat je dat kost wat kost wilt voorkomen ofzo. Zijn ze nou helemaal quote:Ik voel me steeds verder ontkoppeld, van mezelf en van de mensen om mij heen. De leegte, waar we het wel eens over gehad hebben, begint mij te verstikken. Vrijdag zit ik 2 weken in de crisisopvang, en het kan nog weken, maanden en zelfs misschien wel een jaar gaan duren voordat er verandering komt in mijn situatie. En soms weet ik gewoon niet meer waar ik het nog vandaan moet halen.
Kan me voorstellen dat je het over je hoofd groeit Lin. Daarom, probeer ajb wat Robin ook zegt: het welbekende overlevingstrucje, denk niet na over morgen, maar leef alleen vandaag. Dag voor dag, stap voor stap en zet waar mogelijk (hele) kleine dingetjes op je agenda waar je naartoe kunt leven. Zoals 1 of 2 keer internetten per week, naar een vriendin, een uitje die betaalbaar is. Heeee Lin (komt plots in mijn hoofd op), kun je niet -net als ik- bij de RIBW aansluiting zoeken? Volgens mij zou je er terecht mogen vanwege je GGZ/psychiatrie achtergrond. Dat hoofdgebouw heet phoenix en daar zitten een hoop mensen waar ikzelf niks mee heb, ik ga dan ook voornl. naar een ander gebouw voor de kunst (zet ik liever niet hier neer). Maar er worden zoveel (betaalbare) dingen georganiseerd, incl. samen eten, uitstapjes (ik ga over 2 weken ook weer mee).
Het zijn maar kleine dingen, maar misschien is die gezelligheid net dat stukje afleiding wat je broodnodig kunt hebben. Eventjes een ander (vrolijker) licht zien. Ik geniet altijd heel erg van die contacten en dingen.
Maar mocht je besluiten om het niet te willen, snap ik dat ook. Alleen weet ik niet zo 123 leuke betaalbare activiteiten om je de dagen een beetje door te slepen.
Probeer niet te ver vooruit te denken meis. De tunnel lijkt misschien lang en oneindig, maar is dat echt niet. Echt, ergens is een eind, nog even gewoon doorlopen marathonloopster en dan...zomaar ineens valt er een lichtbundel naar binnen hehe. Doorgaan, echt doorgaan! En trap maar lekker van je af hier, frust wat je wilt en laat ons je proberen positieve zin te geven.
