Psyche
alle pijlers
Depressief?
maandag 22 november 2010 om 14:06
Hi allemaal,
Sinds mijn 15e weet ik dat ik een chronische ziekte heb en slik ik medicijnen. Sinds dit alles voel ik me soms depressief. Ik heb een aantal medicijnen gehad die als bijwerking depressieve gevoelens hebben, maar ben hier vanaf gestapt. Ik slik nu medicijnen (al 5 jaar dezelfde nu) waarbij niet in de bijsluiter staat dat je er depressieve/angstige gevoelens van kan krijgen.
Ik studeer en doordeweeks voel ik me eigenlijk altijd wel goed. Maar in het weekend voel ik me al zo'n 8 jaar slecht. Dan is mijn ritme weg en boem, zaterdagochtend word ik wakker en voel ik me standaard slecht. Ik heb wel zin om dingen te doen, ik wil juist actief zijn want dan voel ik me beter. Ik geniet van veel dingen enzo, dus daar ligt het niet aan. Heb 's ochtends geen moeite om uit bed te komen. Maar op de achtergrond zijn die depressieve gevoelens er bijna altijd. Doordeweeks wel echt veeel minder en denk ik er minder aan, maar in het weekend zijn ze heel erg aanwezig. Ik loop nu al zo'n 3 jaar bij een psycholoog en zij zegt dat het een kwestie van acceptatie is, we hebben ongeveer alles wel besproken en gedaan volgens haar dus we zijn uitbehandeld.
Mijn depressieve gevoelens zijn wel te hendelen, ik ga er niet aan onderdoor ofzo, maar fijn en makkelijk is het niet. Ben het 'vechten' ertegen soms moe. Ik weet niet goed hoe ik met deze gevoelens om moet gaan.
Ben trouwens erg bang voor psychische ziektes (ik kwam bij de psycholoog voor de behandeling van hypochondrie, daar ben ik nu wel vanaf, alleen psychische ziektes vind ik nu zo eng). Ik analyseer mezelf de hele dag, continue "Hoe voel ik me, wat denk ik, voel ik me slecht, hoe komt dat etc". Ben ook nog bij een psychiater geweest trouwens, omdat ik dit alles niet vertrouwde en me eens deskundig wilde laten onderzoeken en hij zei dat ik geen depressie heb o.i.d., maar dat ik wel last heb van stemmingswisselingen. Maar ik blijf bang voor een depressie.
Herkent iemand dit? En hoe ga je daar mee om? Of hebben jullie misschien 'tips'?
Bedankt!
O ja en ik heb dus veel afleiding en dan wordt het ook wel minder, maar het blijft altijd terugkomen. Dat vind ik zo raar.
Sinds mijn 15e weet ik dat ik een chronische ziekte heb en slik ik medicijnen. Sinds dit alles voel ik me soms depressief. Ik heb een aantal medicijnen gehad die als bijwerking depressieve gevoelens hebben, maar ben hier vanaf gestapt. Ik slik nu medicijnen (al 5 jaar dezelfde nu) waarbij niet in de bijsluiter staat dat je er depressieve/angstige gevoelens van kan krijgen.
Ik studeer en doordeweeks voel ik me eigenlijk altijd wel goed. Maar in het weekend voel ik me al zo'n 8 jaar slecht. Dan is mijn ritme weg en boem, zaterdagochtend word ik wakker en voel ik me standaard slecht. Ik heb wel zin om dingen te doen, ik wil juist actief zijn want dan voel ik me beter. Ik geniet van veel dingen enzo, dus daar ligt het niet aan. Heb 's ochtends geen moeite om uit bed te komen. Maar op de achtergrond zijn die depressieve gevoelens er bijna altijd. Doordeweeks wel echt veeel minder en denk ik er minder aan, maar in het weekend zijn ze heel erg aanwezig. Ik loop nu al zo'n 3 jaar bij een psycholoog en zij zegt dat het een kwestie van acceptatie is, we hebben ongeveer alles wel besproken en gedaan volgens haar dus we zijn uitbehandeld.
Mijn depressieve gevoelens zijn wel te hendelen, ik ga er niet aan onderdoor ofzo, maar fijn en makkelijk is het niet. Ben het 'vechten' ertegen soms moe. Ik weet niet goed hoe ik met deze gevoelens om moet gaan.
Ben trouwens erg bang voor psychische ziektes (ik kwam bij de psycholoog voor de behandeling van hypochondrie, daar ben ik nu wel vanaf, alleen psychische ziektes vind ik nu zo eng). Ik analyseer mezelf de hele dag, continue "Hoe voel ik me, wat denk ik, voel ik me slecht, hoe komt dat etc". Ben ook nog bij een psychiater geweest trouwens, omdat ik dit alles niet vertrouwde en me eens deskundig wilde laten onderzoeken en hij zei dat ik geen depressie heb o.i.d., maar dat ik wel last heb van stemmingswisselingen. Maar ik blijf bang voor een depressie.
Herkent iemand dit? En hoe ga je daar mee om? Of hebben jullie misschien 'tips'?
Bedankt!
O ja en ik heb dus veel afleiding en dan wordt het ook wel minder, maar het blijft altijd terugkomen. Dat vind ik zo raar.
maandag 22 november 2010 om 14:32
Je geeft aan dat het het vechten er tegen moe bent. Ik denk dat je psycholoog dat bedoelt met acceptatie. Op het moment dat je gaat vecht voel je je rot en word je moe. Wanneer je accepteert dat je die gevoelens hebt, word je er misschien minder moe van. En kan het zelfs zo zijn dat je klachten minder worden.
maandag 22 november 2010 om 16:37
maandag 22 november 2010 om 20:49
quote:Kwinky schreef op 22 november 2010 @ 14:32:
Je geeft aan dat het het vechten er tegen moe bent. Ik denk dat je psycholoog dat bedoelt met acceptatie. Op het moment dat je gaat vecht voel je je rot en word je moe. Wanneer je accepteert dat je die gevoelens hebt, word je er misschien minder moe van. En kan het zelfs zo zijn dat je klachten minder worden.
Ja klopt ja, ik zou die gevoelens idd moeten accepteren, maar is soms zo lastig omdat ze zo zwaar zijn soms. Maar iig bedankt voor je reactie!
Andere mensen misschien die dit herkennen?
Je geeft aan dat het het vechten er tegen moe bent. Ik denk dat je psycholoog dat bedoelt met acceptatie. Op het moment dat je gaat vecht voel je je rot en word je moe. Wanneer je accepteert dat je die gevoelens hebt, word je er misschien minder moe van. En kan het zelfs zo zijn dat je klachten minder worden.
Ja klopt ja, ik zou die gevoelens idd moeten accepteren, maar is soms zo lastig omdat ze zo zwaar zijn soms. Maar iig bedankt voor je reactie!
Andere mensen misschien die dit herkennen?
maandag 22 november 2010 om 22:10
Dag lievekleine, ik herken het heel erg wat je schrijft! Inderdaad, als het (werk/studie)ritme van de week in het weekend wegvalt gaat het mis en komen depressieve gevoelens boven. Ik heb daar ook al jaren last van. Wou dat ik je een tip kon geven!
Jouw psycholoog zegt dat het een kwestie van acceptatie is, dat vind ik wel een lastige hoor. Ik kan het eerlijk gezegd na al die jaren nog steeds niet accepteren dat ik me zo depressief voel (net als jij vooral in het weekend). Kun jij dit wel accepteren dan?
Hopelijk komt er iemand op je topic met een goed advies!
Jouw psycholoog zegt dat het een kwestie van acceptatie is, dat vind ik wel een lastige hoor. Ik kan het eerlijk gezegd na al die jaren nog steeds niet accepteren dat ik me zo depressief voel (net als jij vooral in het weekend). Kun jij dit wel accepteren dan?
Hopelijk komt er iemand op je topic met een goed advies!
maandag 22 november 2010 om 22:16
quote:aardbei79 schreef op 22 november 2010 @ 22:10:
Dag lievekleine, ik herken het heel erg wat je schrijft! Inderdaad, als het (werk/studie)ritme van de week in het weekend wegvalt gaat het mis en komen depressieve gevoelens boven. Ik heb daar ook al jaren last van. Wou dat ik je een tip kon geven!
Jouw psycholoog zegt dat het een kwestie van acceptatie is, dat vind ik wel een lastige hoor. Ik kan het eerlijk gezegd na al die jaren nog steeds niet accepteren dat ik me zo depressief voel (net als jij vooral in het weekend). Kun jij dit wel accepteren dan?
Hopelijk komt er iemand op je topic met een goed advies!
Hey! Bedankt voor je berichtje. Vind het fijn herkenning te lezen, dacht echt dat ik de enige was. Hoe ga jij er mee om? Probeer jij zoveel mogelijk te plannen zodat je afleiding hebt in het weekend of laat je het maar over je heen komen? Ben je wel eens bij een psycholoog geweest hiervoor?
Sterkte!!
Dag lievekleine, ik herken het heel erg wat je schrijft! Inderdaad, als het (werk/studie)ritme van de week in het weekend wegvalt gaat het mis en komen depressieve gevoelens boven. Ik heb daar ook al jaren last van. Wou dat ik je een tip kon geven!
Jouw psycholoog zegt dat het een kwestie van acceptatie is, dat vind ik wel een lastige hoor. Ik kan het eerlijk gezegd na al die jaren nog steeds niet accepteren dat ik me zo depressief voel (net als jij vooral in het weekend). Kun jij dit wel accepteren dan?
Hopelijk komt er iemand op je topic met een goed advies!
Hey! Bedankt voor je berichtje. Vind het fijn herkenning te lezen, dacht echt dat ik de enige was. Hoe ga jij er mee om? Probeer jij zoveel mogelijk te plannen zodat je afleiding hebt in het weekend of laat je het maar over je heen komen? Ben je wel eens bij een psycholoog geweest hiervoor?
Sterkte!!
maandag 22 november 2010 om 22:28
Ik denk niet dat je de enige bent die daar last van heeft. Ik ben al een paar jaar in therapie dus je zou denken dat ik inmiddels wel weet hoe ik ermee om moet gaan maar niet dus. Ik probeer in het weekend altijd wel wat te plannen zodat ik nooit een hele dag alleen ben. Maar ik heb een drukke baan dus heb eigenlijk het weekend ook nodig om uit te rusten. Maar dat vind ik het moeilijkst, zodra ik in het weekend thuis op de bank zit gaat het mis. Terwijl de meeste mensen het waarschijnlijk heerlijk vinden om lekker met een tijdschrift en een kopje thee op de bank te kunnen zitten!
Tsja, dus ik weet echt niet wat helpt eigenlijk. Zolang ik onder de mensen ben gaat het, maar dat kan natuurlijk ook niet 24 uur per dag. Ik vind trouwens in het weekend vooral de namiddag lastig, heb jij dat ook? De avond gaat nog wel, dan kan je televisie/dvd kijken voor afleiding.
En hoe ga jij er verder mee om? Heb je dingen die je kunt doen waar je wel een fijn gevoel bij hebt in het weekend?
Tsja, dus ik weet echt niet wat helpt eigenlijk. Zolang ik onder de mensen ben gaat het, maar dat kan natuurlijk ook niet 24 uur per dag. Ik vind trouwens in het weekend vooral de namiddag lastig, heb jij dat ook? De avond gaat nog wel, dan kan je televisie/dvd kijken voor afleiding.
En hoe ga jij er verder mee om? Heb je dingen die je kunt doen waar je wel een fijn gevoel bij hebt in het weekend?
maandag 22 november 2010 om 23:15
Ja klopt, de avond is idd wel te doen maar idd de middag vind ik ook lastig. Wat geeft jouw psycholoog voor tips? Of wat zegt hij/zij dat het is? Ik vind het nl zo raar. Idd, de meeste mensen vinden het heerlijk om niks te doen, maar ik word er gek van. En idd, je hebt je rust nodig, maar dat is dus het moeilijkst ja.
Ja ik probeer altijd wel iets te gaan doen, maar soms moet ik ook gewoon even uitrusten enzo. Ik probeer het dan maar te accepteren. Meestal gaat t bij mij zo: zaterdagochtend, ik voel me slecht, ga weer alles analyseren over mezelf, ik voel me nog slechter, ik probeer wat te gaan doen en als ik niks gepland heb word ik bang: o jee hoe kom ik hier nu weer uit, dan op een gegeven moment probeer ik t te accepteren en wordt het wel minder. Maar ja de volgende dag is het er weer. Frustrerend!! Ik vind het zo gek, depressief zijn we niet, want we willen juist wel dingen doen, maar in het weekend dan denk ik zo vaak van: ik trek t niet meer. En dat duidt dan wel weer op een depressie ofzo?
Ja ik probeer altijd wel iets te gaan doen, maar soms moet ik ook gewoon even uitrusten enzo. Ik probeer het dan maar te accepteren. Meestal gaat t bij mij zo: zaterdagochtend, ik voel me slecht, ga weer alles analyseren over mezelf, ik voel me nog slechter, ik probeer wat te gaan doen en als ik niks gepland heb word ik bang: o jee hoe kom ik hier nu weer uit, dan op een gegeven moment probeer ik t te accepteren en wordt het wel minder. Maar ja de volgende dag is het er weer. Frustrerend!! Ik vind het zo gek, depressief zijn we niet, want we willen juist wel dingen doen, maar in het weekend dan denk ik zo vaak van: ik trek t niet meer. En dat duidt dan wel weer op een depressie ofzo?
dinsdag 23 november 2010 om 20:18
quote:lievekleine schreef op 22 november 2010 @ 20:49:
[...]
Ja klopt ja, ik zou die gevoelens idd moeten accepteren, maar is soms zo lastig omdat ze zo zwaar zijn soms. Maar iig bedankt voor je reactie!
Andere mensen misschien die dit herkennen?Accepteren van dingen die moeilijk zijn is nooit makkelijk. Iemand zei laatst tegen mij; als je dingen accepteert betekent het niet dat je het er ook mee eens bent. Ik vond dat wel een goede opmerking.
[...]
Ja klopt ja, ik zou die gevoelens idd moeten accepteren, maar is soms zo lastig omdat ze zo zwaar zijn soms. Maar iig bedankt voor je reactie!
Andere mensen misschien die dit herkennen?Accepteren van dingen die moeilijk zijn is nooit makkelijk. Iemand zei laatst tegen mij; als je dingen accepteert betekent het niet dat je het er ook mee eens bent. Ik vond dat wel een goede opmerking.
