Psyche
alle pijlers
EMDR of toch iets anders?
vrijdag 13 juli 2018 20:24
Ik blijf graag anoniem, maar wil toch graag advies. Ik zal zo kort en bondig mogelijk proberen te zijn.
Ik ben in behandeling voor een eetprobleem dat al sinds mijn puberteit speelt. Had ik toen anorexia en boulimia, tegenwoordig binge eating disorder. De behandeling bij een diëtiste en psycholoog schoot weinig op. Dit lag aan mijn inzet, niet aan de deskundigheid van de behandelaars.
In de afgelopen jaren ben ik herhaaldelijk in behandeling geweest bij een andere GGZ instelling voor angstaanvallen en woedeaanvallen. Dit ter achtergrondinformatie en om aan te geven dat ik dus wat mankeer / geestelijk altijd al ongezond was.
Afgelopen jaar werd door een thema in het nieuws een afschuwelijke herinnering bij mij wakkergeschud. Niet iets dat ik was vergeten, maar iets waar ik simpelweg nooit meer aan dacht (is ook 10 jaar geleden). Nooit meer over gepraat.
Door de herinneringen kreeg ik last van herbelevingen en angstige dromen. Ook huilbuien en extreme woede/agressie komen daarbij kijken. Ik zal niet geloofd worden, maar heb toen ernstig misbruik en een poging tot moord meegemaakt door een ex. Aangifte haalde niets uit. Hij kwam weg met een geldboete voor mishandeling, de rest kon niet bewezen worden. Een getuige was langsgereden en had een vrijend stel gezien. Hij wist 100% dat het vrijwillig was.
De politie hecht veel waarde aan de verklaring van deze persoon, die ik niet ken en ook die vent niet zou kennen.
Ook doordat ik twee keer eerder misbruik heb meegemaakt werd ik niet geloofd. Ook werd er door de zedenpolitie een opmerking over mijn figuur gemaakt over dat ik veel was aangekomen. En dat ik beter psychische hulp kon zoeken als ik mezelf steeds in dit soort situaties breng.
Intussen heb ik geaccepteerd dat dit inderdaad mijn eigen schuld was. Maar om de een of andere reden neemt dat de pijn niet weg. Ik kamp nog met veel woede richting die vent, maar ook richting de politie. Niet serieus genomen terwijl mijn geluk was dat ik weg kon komen en een auto kon aanhouden. Ik had niet verwacht dat ik het zou overleven. Dat ik dat zelf heb uitgelokt met gedrag, neemt niet weg dat ik doodsbang was.
Vorig jaar heb ik dit opgebiecht aan de hulpverlening wat me dwars zat. Ik ben toen twee weken heel somber geweest en het viel op dat het niet goed ging. De psychologe heeft me toen doorverwezen voor EMDR therapie. Ik kreeg het gevoel dat ze mij serieus nam en luisterde. Tegelijk voelde ik me daar erg schuldig om. Ik was altijd al labiel, is er niet meer aan de hand dan alleen PTSS, dat zij onlangs gediagnosticeerd heeft?
Ik heb mijn leven op meerdere punten verbeterd de afgelopen twee jaar. Zo heb ik een baan gevonden die goed betaald en waar ik gewaardeerd wordt en ben ik schulden versneld aan het aflossen. Ook heb ik diverse trainingen gevolgd in mijn "vak"gebied. Op dat vlak gaat het dus beter dan ooit. In het verleden was ik werkloos en heb ik jaren van de bijstand geprofiteerd, en af en toe een baantje gehad dat ik niet volhield. Ik heb een kind en ben alleenstaand, heb wel vrienden. Dit ter achtergrond.
Ik ga nu dus EMDR volgen bij een GGZ instelling waar ik eerder geweest ben. Ik heb al een afspraak. Toen ik inlogde op hun portaal om de afspraak te kunnen zien zag ik gelijk mijn oude dossier van 6 jaar terug. Daarin stond dat ik paranoïde was en wanen had, mogelijk psychotisch was en mogelijk niet in staat om te zorgen voor mijn kind. Dat ik angst en woedeaanvallen had. De huisarts heeft toen blijkbaar geoordeeld van niet, dat de zorg voor mijn kind prima ging.
Ik schaam me nu enorm voor hoe ik toen was en ben bang dat de nieuwe behandelaar daar nu niet open en onbevooroordeeld het gesprek in gaat. Aan de ene kant ben ik bang nu geen EMDR te krijgen. Aan de andere kant ben ik bang dat ik er ook geen recht op heb.
Sorry voor het lange verhaal. Ik hoop op adviezen, met reacties over schuld kan ik niet zoveel. Alvast bedankt!
Ik ben in behandeling voor een eetprobleem dat al sinds mijn puberteit speelt. Had ik toen anorexia en boulimia, tegenwoordig binge eating disorder. De behandeling bij een diëtiste en psycholoog schoot weinig op. Dit lag aan mijn inzet, niet aan de deskundigheid van de behandelaars.
In de afgelopen jaren ben ik herhaaldelijk in behandeling geweest bij een andere GGZ instelling voor angstaanvallen en woedeaanvallen. Dit ter achtergrondinformatie en om aan te geven dat ik dus wat mankeer / geestelijk altijd al ongezond was.
Afgelopen jaar werd door een thema in het nieuws een afschuwelijke herinnering bij mij wakkergeschud. Niet iets dat ik was vergeten, maar iets waar ik simpelweg nooit meer aan dacht (is ook 10 jaar geleden). Nooit meer over gepraat.
Door de herinneringen kreeg ik last van herbelevingen en angstige dromen. Ook huilbuien en extreme woede/agressie komen daarbij kijken. Ik zal niet geloofd worden, maar heb toen ernstig misbruik en een poging tot moord meegemaakt door een ex. Aangifte haalde niets uit. Hij kwam weg met een geldboete voor mishandeling, de rest kon niet bewezen worden. Een getuige was langsgereden en had een vrijend stel gezien. Hij wist 100% dat het vrijwillig was.
De politie hecht veel waarde aan de verklaring van deze persoon, die ik niet ken en ook die vent niet zou kennen.
Ook doordat ik twee keer eerder misbruik heb meegemaakt werd ik niet geloofd. Ook werd er door de zedenpolitie een opmerking over mijn figuur gemaakt over dat ik veel was aangekomen. En dat ik beter psychische hulp kon zoeken als ik mezelf steeds in dit soort situaties breng.
Intussen heb ik geaccepteerd dat dit inderdaad mijn eigen schuld was. Maar om de een of andere reden neemt dat de pijn niet weg. Ik kamp nog met veel woede richting die vent, maar ook richting de politie. Niet serieus genomen terwijl mijn geluk was dat ik weg kon komen en een auto kon aanhouden. Ik had niet verwacht dat ik het zou overleven. Dat ik dat zelf heb uitgelokt met gedrag, neemt niet weg dat ik doodsbang was.
Vorig jaar heb ik dit opgebiecht aan de hulpverlening wat me dwars zat. Ik ben toen twee weken heel somber geweest en het viel op dat het niet goed ging. De psychologe heeft me toen doorverwezen voor EMDR therapie. Ik kreeg het gevoel dat ze mij serieus nam en luisterde. Tegelijk voelde ik me daar erg schuldig om. Ik was altijd al labiel, is er niet meer aan de hand dan alleen PTSS, dat zij onlangs gediagnosticeerd heeft?
Ik heb mijn leven op meerdere punten verbeterd de afgelopen twee jaar. Zo heb ik een baan gevonden die goed betaald en waar ik gewaardeerd wordt en ben ik schulden versneld aan het aflossen. Ook heb ik diverse trainingen gevolgd in mijn "vak"gebied. Op dat vlak gaat het dus beter dan ooit. In het verleden was ik werkloos en heb ik jaren van de bijstand geprofiteerd, en af en toe een baantje gehad dat ik niet volhield. Ik heb een kind en ben alleenstaand, heb wel vrienden. Dit ter achtergrond.
Ik ga nu dus EMDR volgen bij een GGZ instelling waar ik eerder geweest ben. Ik heb al een afspraak. Toen ik inlogde op hun portaal om de afspraak te kunnen zien zag ik gelijk mijn oude dossier van 6 jaar terug. Daarin stond dat ik paranoïde was en wanen had, mogelijk psychotisch was en mogelijk niet in staat om te zorgen voor mijn kind. Dat ik angst en woedeaanvallen had. De huisarts heeft toen blijkbaar geoordeeld van niet, dat de zorg voor mijn kind prima ging.
Ik schaam me nu enorm voor hoe ik toen was en ben bang dat de nieuwe behandelaar daar nu niet open en onbevooroordeeld het gesprek in gaat. Aan de ene kant ben ik bang nu geen EMDR te krijgen. Aan de andere kant ben ik bang dat ik er ook geen recht op heb.
Sorry voor het lange verhaal. Ik hoop op adviezen, met reacties over schuld kan ik niet zoveel. Alvast bedankt!
vrijdag 13 juli 2018 20:30
vrijdag 13 juli 2018 20:32
Het is een dossier van zes (!) jaar geleden. In die tijd kan er zoveel veranderen. Dus je nieuwe behandelaar zal het lezen, ter kennisgeving aannemen en je er mogelijk wat vragen over stellen. Maar zou me er niet te druk over maken .
Ik vraag me wel af waarom je denkt geen "recht" te hebben op EMDR?
. Ik vraag me wel af waarom je denkt geen "recht" te hebben op EMDR?
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
vrijdag 13 juli 2018 20:35
Tickel, dus bij jou werkt het goed? Ik heb idd veel positieve verhalen gehoord. Eerlijk zijn tegen de therapeut was ik overigens sowieso van plan.
Kia Ora: ik heb het gevoel dat ik niet voldoende "onschuld" heb, if that makes sense. Ik heb zelf een groot aandeel in de nare gebeurtenissen. Ben geen standaard slachtoffer, vandaar dat recht op EMDR.
Kia Ora: ik heb het gevoel dat ik niet voldoende "onschuld" heb, if that makes sense. Ik heb zelf een groot aandeel in de nare gebeurtenissen. Ben geen standaard slachtoffer, vandaar dat recht op EMDR.
vrijdag 13 juli 2018 20:42
En hoe kom je erbij dat je schuld hebt? Is dat je eigen gedachte? En waar zou je schuld aan hebben dan? Wat is voor jou een "standaard" slachtoffer?Tochwellieveranoniem schreef: ↑13-07-2018 20:35Tickel, dus bij jou werkt het goed? Ik heb idd veel positieve verhalen gehoord. Eerlijk zijn tegen de therapeut was ik overigens sowieso van plan.
Kia Ora: ik heb het gevoel dat ik niet voldoende "onschuld" heb, if that makes sense. Ik heb zelf een groot aandeel in de nare gebeurtenissen. Ben geen standaard slachtoffer, vandaar dat recht op EMDR.
En waarom zou iemand die door "eigen" schuld een trauma oploopt (zeg in het donker alleen over straat en aangerand worden (en nee, dit vind ik niet eigen schuld... maar veel mensen wel...)) geen recht hebben op hulp? Er zijn ook mensen die door zich als een idioot te gedragen op een motor op de seh belanden, maar niet meer behandelen dan?
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
vrijdag 13 juli 2018 20:49
vrijdag 13 juli 2018 20:51
Reactie van de politie. Ik wilde de relatie verbreken, ex niet. Ben toen vreemdgegaan met een collega van mij en heb hen dat per sms medegedeeld. Nu was ik "pas" 21, dus zou je kunnen zeggen dat het een jeugdzonde was, maar het haalt wel het slechtste in iemand naar boven natuurlijk.Kia•Ora schreef: ↑13-07-2018 20:42En hoe kom je erbij dat je schuld hebt? Is dat je eigen gedachte? En waar zou je schuld aan hebben dan? Wat is voor jou een "standaard" slachtoffer?
En waarom zou iemand die door "eigen" schuld een trauma oploopt (zeg in het donker alleen over straat en aangerand worden (en nee, dit vind ik niet eigen schuld... maar veel mensen wel...)) geen recht hebben op hulp? Er zijn ook mensen die door zich als een idioot te gedragen op een motor op de seh belanden, maar niet meer behandelen dan?
Een standaard slachtoffer is een mooie, sympathieke en onschuldige vrouw zonder stoornissen die een gevaarlijke gek die ze niet kende tegen het lijf loopt. Ik was als kind al lastig. Daarnaast ben ik niet het type dat mannen willen misbruiken qua uiterlijk.
Met dat laatste stukje heb je wel een punt trouwens.
vrijdag 13 juli 2018 20:56
Emdr kan juist ook erg helpen bij de gevoelens van schuld en schaamte. Vaak is er een reden dat een trauma uitmond in een ptss. Niet elk trauma leidt daar namelijk toe. Vaak zijn er redenen, overtuigingen die verwerking blokkeren. Je therapeut zal dat met je uit gaan zoeken. Dus bespreek ook juist schaamte en schuldgevoelens. Veel mensen met een ptss ervaren die gevoelens. Je hebt recht op een effectieve behandeling en Emdr kan dat zijn.
vrijdag 13 juli 2018 20:56
Dat zal ik zeker ook bespreken, maar ik geef aan dat ik door mijn eigen karakter in de problemen gekomen ben. Had ik dat ziektebeeld niet, was ik ook nooit misbruikt. Klinkt bot, maar zo is het. Er is van onschuld geen sprake.Nummer*Zoveel schreef: ↑13-07-2018 20:49Als je beter wil worden, dan denk ik dat het goed is als je al die gevoelens van “schuld” en “schaamte” e.d. met de therapeut bespreekt. Jezelf op die manier met jouw eigen gevoelens “straffen” voor je ziektebeeld, helpt je namelijk niet om weer beter te worden.
Maar wat degene boven me al zei, ook dan heb je recht op behandeling.
vrijdag 13 juli 2018 21:00
Dat wist ik niet. Maar het klinkt wel heel logisch eigenlijkChristel78 schreef: ↑13-07-2018 20:56Emdr kan juist ook erg helpen bij de gevoelens van schuld en schaamte. Vaak is er een reden dat een trauma uitmond in een ptss. Niet elk trauma leidt daar namelijk toe. Vaak zijn er redenen, overtuigingen die verwerking blokkeren. Je therapeut zal dat met je uit gaan zoeken. Dus bespreek ook juist schaamte en schuldgevoelens. Veel mensen met een ptss ervaren die gevoelens. Je hebt recht op een effectieve behandeling en Emdr kan dat zijn.
Ik dacht eigenlijk dat ik het wel verwerkt had. Heb destijds geaccepteerd wat mijn aandeel was en ben het vergeten. Niet letterlijk, maar ik dacht er niet meer aan. Dat het na ruim 10 jaar zo ineens de kop op steekt vond ik vreemd. Volgens psychologe gebeurt het wel vaker.
vrijdag 13 juli 2018 21:00
Dat wist ik niet. Maar het klinkt wel heel logisch eigenlijkChristel78 schreef: ↑13-07-2018 20:56Emdr kan juist ook erg helpen bij de gevoelens van schuld en schaamte. Vaak is er een reden dat een trauma uitmond in een ptss. Niet elk trauma leidt daar namelijk toe. Vaak zijn er redenen, overtuigingen die verwerking blokkeren. Je therapeut zal dat met je uit gaan zoeken. Dus bespreek ook juist schaamte en schuldgevoelens. Veel mensen met een ptss ervaren die gevoelens. Je hebt recht op een effectieve behandeling en Emdr kan dat zijn.
Ik dacht eigenlijk dat ik het wel verwerkt had. Heb destijds geaccepteerd wat mijn aandeel was en ben het vergeten. Niet letterlijk, maar ik dacht er niet meer aan. Dat het na ruim 10 jaar zo ineens de kop op steekt vond ik vreemd. Volgens psychologe gebeurt het wel vaker.
vrijdag 13 juli 2018 21:05
Dat gebeurt zeker vaker, komt zelfs best vaak voor.Tochwellieveranoniem schreef: ↑13-07-2018 21:00Dat wist ik niet. Maar het klinkt wel heel logisch eigenlijk
Ik dacht eigenlijk dat ik het wel verwerkt had. Heb destijds geaccepteerd wat mijn aandeel was en ben het vergeten. Niet letterlijk, maar ik dacht er niet meer aan. Dat het na ruim 10 jaar zo ineens de kop op steekt vond ik vreemd. Volgens psychologe gebeurt het wel vaker.
En ook best veel mensen met een heftige voorgeschiedenis die daardoor problemen hebben, hebben ook ptss klachten. Binnen de behandeling van emdr heb je ook therapeuten die juist daarin gespecialiseerd zijn. Je bent niet schuldig aan het hebben van een stoornis en dus ook niet schuldig aan de gevolgen daarvan. Goed dat je hulp zoekt!
vrijdag 13 juli 2018 21:21
Wat een kul reactie van de politie. Je was jong, dan maak je fouten. Daar hoef je niet de rest van je leven voor te boeten.Tochwellieveranoniem schreef: ↑13-07-2018 20:51Reactie van de politie. Ik wilde de relatie verbreken, ex niet. Ben toen vreemdgegaan met een collega van mij en heb hen dat per sms medegedeeld. Nu was ik "pas" 21, dus zou je kunnen zeggen dat het een jeugdzonde was, maar het haalt wel het slechtste in iemand naar boven natuurlijk.
Een standaard slachtoffer is een mooie, sympathieke en onschuldige vrouw zonder stoornissen die een gevaarlijke gek die ze niet kende tegen het lijf loopt. Ik was als kind al lastig. Daarnaast ben ik niet het type dat mannen willen misbruiken qua uiterlijk.
Met dat laatste stukje heb je wel een punt trouwens.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
vrijdag 13 juli 2018 21:24
vrijdag 13 juli 2018 21:36
Tochwellieveranoniem schreef: ↑13-07-2018 20:51Reactie van de politie. Ik wilde de relatie verbreken, ex niet. Ben toen vreemdgegaan met een collega van mij en heb hen dat per sms medegedeeld. Nu was ik "pas" 21, dus zou je kunnen zeggen dat het een jeugdzonde was, maar het haalt wel het slechtste in iemand naar boven natuurlijk.
Was jouw actie netjes? Nee, dat niet. Gelukkig mogen we allemaal fouten maken - en helemaal als we nog zo jong zijn - want daar leren we van. Maar hoe lullig jouw actie ook was tegenover die ex, zijn acties tegen jou waren vele malen erger. Ten eerste is zijn weigering om het uit te maken al respectloos. En jou dan ook nog wat aandoen? Daar is echt geen enkel excuus voor! En ik vind het dan ook onbegrijpelijk dat de politie dat wel een excuus zou vinden.
Een standaard slachtoffer is een mooie, sympathieke en onschuldige vrouw zonder stoornissen die een gevaarlijke gek die ze niet kende tegen het lijf loopt.
Nee. Het zal je misschien verbazen, maar verreweg de meeste vrouwelijke slachtoffers van (seksueel) geweld vallen binnen een relatie. En dat zijn gewone vrouwen zoals jij en ik; alledaagse types die je buurvrouw of je nichtje zouden kunnen zijn.
Ik was als kind al lastig. Daarnaast ben ik niet het type dat mannen willen misbruiken qua uiterlijk.
Mannen die misbruiken kiezen hun slachtoffers vaak niet uit op hun uiterlijk maar op hun mentale weerbaarheid. Het gaat ze om macht, en des te onzekerder of labieler of des te meer hunkerend naar aandacht de vrouw is, des te meer macht zij kunnen nemen.
vrijdag 13 juli 2018 21:48
Zo, goed gedaan de afgelopen paar jaar met al die veranderingen!
Natuurlijk is er meer aan de hand dan alleen PTSS. EMDR kan helpend zijn voor je trauma, maar de problemen die onder je eetstoornis liggen komen niet door die trauma van 10 jaar geleden. Ik lees ook dat je al vroeg in je leven te maken had met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Er is waarschijnlijk nog wel meer gebeurd in je leven (soms zijn het grote dingen, soms helemaal niet) wat heeft bijgedragen aan het ontwikkelen van je problemen en daar is meer/andere behandeling dan EMDR voor nodig.
Human Concern heeft veel expertise en ervaring op het gebied van eetstoornissen. Zij zijn een specialistisch centrum en zijn vooruitstrevend in hun behandelmethodes, waarbij zij uitsluitend gebruik maken van professionele hulpverleners die óók ervaringsdeskundig zijn. Dus je zult daar altijd een behandelaar hebben die zelf ook een eetstoornis heeft gehad. Maar er zijn ook veel meer opties, je zult vermoedelijk baat hebben bij een vorm van psychotherapie waarbij je kijkt naar hoe je je problemen ontwikkeld hebt, en ook naar hoe dat er nu in de huidige tijd uitziet. Dan kan je langzaam leren dingen anders te gaan doen. Een eetstoornis is altijd een symptoom van onderliggende problematiek. Schematherapie wordt wel veel gegeven tegenwoordig en is effectief, vooral in groepsvorm, maar het beste is dat iemand die jou echt persoonlijk spreekt hier met je over nadenkt, dus het beste advies is om alles, het hele verhaal, met je psycholoog te bespreken. Dan kan je samen kijken naar waar je tegenaan loopt, welke behandeling het beste bij jou past en wat de prioriteit heeft.
Ik moet zeggen dat ik het pijnlijk vind te lezen hoe veel schuld je bij jezelf legt voor de problemen waar je tegenaan loopt in je leven. Tsja, het is wel zo dat mensen die kwetsbaar zijn vaker in vervelende situaties komen waarin ze, bijvoorbeeld, misbruikt worden, maar dat is beslist NIET hetzelfde als zeggen dat het hun schuld is. Er is wel degelijk sprake van onschuld! Het komt NIET door jou, het is NIET jouw schuld. En ik snap heus wel wat je zegt over je karakter en eigen aandeel, maar geloof me, je bent te streng voor jezelf hierin. En misschien is het zo dat je een eigen aandeel hebt gehad (misschien ook niet), maar het is denk ik belangrijk dat je op een andere manier met dat idee leert omgaan, want op deze manier gaat het je niet van je eetproblemen af helpen. Ik denk dat je toch zult moeten leren om met meer compassie en begrip naar jezelf te kijken. Vervelend ook dat je jezelf als kind al als 'lastig' bestempelt, daar had je vast niet om gevraagd als kind, om 'lastig' te zijn. Waar had dat kind allemaal mee te dealen dat ze zo 'lastig' was/werd? -Niet een vraag om hier te beantwoorden overigens, maar meer wat er in mij opkomt.
Natuurlijk is er meer aan de hand dan alleen PTSS. EMDR kan helpend zijn voor je trauma, maar de problemen die onder je eetstoornis liggen komen niet door die trauma van 10 jaar geleden. Ik lees ook dat je al vroeg in je leven te maken had met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Er is waarschijnlijk nog wel meer gebeurd in je leven (soms zijn het grote dingen, soms helemaal niet) wat heeft bijgedragen aan het ontwikkelen van je problemen en daar is meer/andere behandeling dan EMDR voor nodig.
Human Concern heeft veel expertise en ervaring op het gebied van eetstoornissen. Zij zijn een specialistisch centrum en zijn vooruitstrevend in hun behandelmethodes, waarbij zij uitsluitend gebruik maken van professionele hulpverleners die óók ervaringsdeskundig zijn. Dus je zult daar altijd een behandelaar hebben die zelf ook een eetstoornis heeft gehad. Maar er zijn ook veel meer opties, je zult vermoedelijk baat hebben bij een vorm van psychotherapie waarbij je kijkt naar hoe je je problemen ontwikkeld hebt, en ook naar hoe dat er nu in de huidige tijd uitziet. Dan kan je langzaam leren dingen anders te gaan doen. Een eetstoornis is altijd een symptoom van onderliggende problematiek. Schematherapie wordt wel veel gegeven tegenwoordig en is effectief, vooral in groepsvorm, maar het beste is dat iemand die jou echt persoonlijk spreekt hier met je over nadenkt, dus het beste advies is om alles, het hele verhaal, met je psycholoog te bespreken. Dan kan je samen kijken naar waar je tegenaan loopt, welke behandeling het beste bij jou past en wat de prioriteit heeft.
Ik moet zeggen dat ik het pijnlijk vind te lezen hoe veel schuld je bij jezelf legt voor de problemen waar je tegenaan loopt in je leven. Tsja, het is wel zo dat mensen die kwetsbaar zijn vaker in vervelende situaties komen waarin ze, bijvoorbeeld, misbruikt worden, maar dat is beslist NIET hetzelfde als zeggen dat het hun schuld is. Er is wel degelijk sprake van onschuld! Het komt NIET door jou, het is NIET jouw schuld. En ik snap heus wel wat je zegt over je karakter en eigen aandeel, maar geloof me, je bent te streng voor jezelf hierin. En misschien is het zo dat je een eigen aandeel hebt gehad (misschien ook niet), maar het is denk ik belangrijk dat je op een andere manier met dat idee leert omgaan, want op deze manier gaat het je niet van je eetproblemen af helpen. Ik denk dat je toch zult moeten leren om met meer compassie en begrip naar jezelf te kijken. Vervelend ook dat je jezelf als kind al als 'lastig' bestempelt, daar had je vast niet om gevraagd als kind, om 'lastig' te zijn. Waar had dat kind allemaal mee te dealen dat ze zo 'lastig' was/werd? -Niet een vraag om hier te beantwoorden overigens, maar meer wat er in mij opkomt.
vrijdag 13 juli 2018 23:24
Och vrouw, wat ben jij enorm hard tegen jezelf. Echt nergens voor nodig... Ook jij bent gewoon een slachtoffer. Ook al ben je een lastig (ook zo subjectief als de pest) kind geweest, ook al ben je vreemdgegaan, ook al heb je op een minder slimme manier een relatie verbroken, ook al heb je stoornissen (welke natuurlijk niet zomaar uit de lucht komen vallen...) Jij kiest er net zo min voor om een gevaarlijke gek tegen het lijf te lopen... Vreemdgaan is dan dus ook geen excuus om een poging tot doodslag te plegen. Jij hebt ook recht op een fijn leven!Tochwellieveranoniem schreef: ↑13-07-2018 20:51Reactie van de politie. Ik wilde de relatie verbreken, ex niet. Ben toen vreemdgegaan met een collega van mij en heb hen dat per sms medegedeeld. Nu was ik "pas" 21, dus zou je kunnen zeggen dat het een jeugdzonde was, maar het haalt wel het slechtste in iemand naar boven natuurlijk.
Een standaard slachtoffer is een mooie, sympathieke en onschuldige vrouw zonder stoornissen die een gevaarlijke gek die ze niet kende tegen het lijf loopt. Ik was als kind al lastig. Daarnaast ben ik niet het type dat mannen willen misbruiken qua uiterlijk.
Met dat laatste stukje heb je wel een punt trouwens.
Probeer dit een beetje los te laten, jij hebt net als ieder ander recht op een behandeling. Ik hoop dat jouw behandelaar je dit ook duidelijk kan maken. Ga er open in en wees gewoon eerlijk. Vertel je angsten aan de behandelaar. Deel je diepste gedachten, en ga daaraan werken.
Sterkte
Oh ja de reactie van die agent(en)... Die gaat natuurlijk nergens over... maar dat raakt je wel in het diepste van je ziel. [...]
kia・ora wijzigde dit bericht op 17-07-2018 05:32
4.10% gewijzigd
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zaterdag 14 juli 2018 08:12
Bedankt voor je reactie. Ik ben heel benieuwd naar Human Concern. Klinkt erg interessant!tu1nhek schreef: ↑13-07-2018 21:48Zo, goed gedaan de afgelopen paar jaar met al die veranderingen!
Natuurlijk is er meer aan de hand dan alleen PTSS. EMDR kan helpend zijn voor je trauma, maar de problemen die onder je eetstoornis liggen komen niet door die trauma van 10 jaar geleden. Ik lees ook dat je al vroeg in je leven te maken had met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Er is waarschijnlijk nog wel meer gebeurd in je leven (soms zijn het grote dingen, soms helemaal niet) wat heeft bijgedragen aan het ontwikkelen van je problemen en daar is meer/andere behandeling dan EMDR voor nodig.
Human Concern heeft veel expertise en ervaring op het gebied van eetstoornissen. Zij zijn een specialistisch centrum en zijn vooruitstrevend in hun behandelmethodes, waarbij zij uitsluitend gebruik maken van professionele hulpverleners die óók ervaringsdeskundig zijn. Dus je zult daar altijd een behandelaar hebben die zelf ook een eetstoornis heeft gehad. Maar er zijn ook veel meer opties, je zult vermoedelijk baat hebben bij een vorm van psychotherapie waarbij je kijkt naar hoe je je problemen ontwikkeld hebt, en ook naar hoe dat er nu in de huidige tijd uitziet. Dan kan je langzaam leren dingen anders te gaan doen. Een eetstoornis is altijd een symptoom van onderliggende problematiek. Schematherapie wordt wel veel gegeven tegenwoordig en is effectief, vooral in groepsvorm, maar het beste is dat iemand die jou echt persoonlijk spreekt hier met je over nadenkt, dus het beste advies is om alles, het hele verhaal, met je psycholoog te bespreken. Dan kan je samen kijken naar waar je tegenaan loopt, welke behandeling het beste bij jou past en wat de prioriteit heeft.
Ik moet zeggen dat ik het pijnlijk vind te lezen hoe veel schuld je bij jezelf legt voor de problemen waar je tegenaan loopt in je leven. Tsja, het is wel zo dat mensen die kwetsbaar zijn vaker in vervelende situaties komen waarin ze, bijvoorbeeld, misbruikt worden, maar dat is beslist NIET hetzelfde als zeggen dat het hun schuld is. Er is wel degelijk sprake van onschuld! Het komt NIET door jou, het is NIET jouw schuld. En ik snap heus wel wat je zegt over je karakter en eigen aandeel, maar geloof me, je bent te streng voor jezelf hierin. En misschien is het zo dat je een eigen aandeel hebt gehad (misschien ook niet), maar het is denk ik belangrijk dat je op een andere manier met dat idee leert omgaan, want op deze manier gaat het je niet van je eetproblemen af helpen. Ik denk dat je toch zult moeten leren om met meer compassie en begrip naar jezelf te kijken. Vervelend ook dat je jezelf als kind al als 'lastig' bestempelt, daar had je vast niet om gevraagd als kind, om 'lastig' te zijn. Waar had dat kind allemaal mee te dealen dat ze zo 'lastig' was/werd? -Niet een vraag om hier te beantwoorden overigens, maar meer wat er in mij opkomt.
Ik heb als kind geen seksueel grensoverschrijdend gedrag meegemaakt. Ik ben op school erg gepest, maar mijn thuissituatie was liefdevol en goed. Wel ben ik 4x van basisschool veranderd door het pesten, waar ik een groot eigen aandeel in had. Ik was gewoon geen leuk kind (al zeggen mijn ouders van wel, haha...)
Ik heb dikke billen en benen, ook toen ik nog gewoon slank was. Toen ik naar de middelbare school ging viel dat op. Volgens de psycholoog ligt daar, samen met "perfectionisme" de basis van mijn eetstoornis. Ik kan mezelf daarin niet vinden. Weliswaar was ik als tiener perfectionistisch op school, maar later verdween dat en modderde ik maar wat aan.
Over mijn eigen aandeel: iemand die geen schuld heeft komt natuurlijk niet 3x met misbruik in aanraking. Het begon op mijn 18e door een onbekende (aanranding) en later binnen een relatie en nogmaals door een "vriend". De laatste keer was met dezelfde ex, dat was ook gelijk de meest heftige keer omdat hij me ook nog wilde vermoorden. Door mijn eigen gedrag, want anders was dat natuurlijk niet gebeurd. De politie heeft ook uitdrukkelijk gezegd dat ALS het al gebeurd is, hij dit niet gedaan zou hebben zonder die botte behandeling. Aan de andere kant deed hij dit binnen de relatie ook wel eens, maar dat was echt omdat ik dan plotseling geen zin meer in seks had en abrupt stopte.
Over de stoornis: ik weet zelf ook niet wat ik heb. Ik ben meermaals op van alles getest, van borderline tot depressies en autisme en alles ertussenin. Steeds komt daar niets uit. Zelf denk ik aan narcisme of psychopatie, omdat ik er gewoon heel veel van mezelf in herken. (Gedrag wijst erop).
zaterdag 14 juli 2018 08:19
Bedankt voor je reactie.
Dat misbruik vaak binnen relaties voorkomt weet ik. En dat vind ik ook even erg voor de slachtoffers. Toch vind ik het wel anders als je iets mankeert en daardoor wordt misbruikt. Voor mijn gevoel gaat daar toch minder onschuld vanuit.
Van dat uiterlijk wist ik ook. Er worden zelfs bejaarden misbruikt, of invalide mensen. Maar ik ben dik, en bij de meeste mannen is toch ingesteld in het brein dat dat lelijk is. Daarnaast las ik ooit dat een dikke Nederlandse columniste (vind haar naam noemen niet netjes) werd verkracht. Mijn vrienden vonden dat heel ongeloofwaardig vanwege haar gewicht, want zij had zich dus heel makkelijk kunnen verzetten. Nu ben ik niet zo dik als zij, maar ik begrijp wat er wordt bedoeld. Dat heeft me ook laten twijfelen over mijn verzet.
zaterdag 14 juli 2018 08:21
Kira Ora, ik zal je niet quoten. Maar wat verschrikkelijk naar, de reactie van de politie. Onvoorstelbaar gewoon. Ik hoor juist vaak dat mensen bevriezen. Je kunt vechten, vluchten of bevriezen. Wat jij doet in zo'n situatie kun je niet weten tot je erin zit. Een hele dikke knuffel, vreselijk voor je.
zaterdag 14 juli 2018 08:45
Oh, excuses, daar ging ik vanuit omdat je schreef dat je ook twee keer eerder misbruik hebt meegemaakt. Ik schatte in dat je 10 jaar geleden nog vrij jong was, dus de twee keer eerder als kind/adolescent zouden zijn geweest. Niet dat de leeftijd enorm veel uitmaakt, dat maakt het niet minder erg dat je (boven de) 18 was.Tochwellieveranoniem schreef: ↑14-07-2018 08:12Bedankt voor je reactie. Ik ben heel benieuwd naar Human Concern. Klinkt erg interessant!
Ik heb als kind geen seksueel grensoverschrijdend gedrag meegemaakt. Ik ben op school erg gepest, maar mijn thuissituatie was liefdevol en goed. Wel ben ik 4x van basisschool veranderd door het pesten, waar ik een groot eigen aandeel in had. Ik was gewoon geen leuk kind (al zeggen mijn ouders van wel, haha...)
Ik heb dikke billen en benen, ook toen ik nog gewoon slank was. Toen ik naar de middelbare school ging viel dat op. Volgens de psycholoog ligt daar, samen met "perfectionisme" de basis van mijn eetstoornis. Ik kan mezelf daarin niet vinden. Weliswaar was ik als tiener perfectionistisch op school, maar later verdween dat en modderde ik maar wat aan.
Over mijn eigen aandeel: iemand die geen schuld heeft komt natuurlijk niet 3x met misbruik in aanraking. Het begon op mijn 18e door een onbekende (aanranding) en later binnen een relatie en nogmaals door een "vriend". De laatste keer was met dezelfde ex, dat was ook gelijk de meest heftige keer omdat hij me ook nog wilde vermoorden. Door mijn eigen gedrag, want anders was dat natuurlijk niet gebeurd. De politie heeft ook uitdrukkelijk gezegd dat ALS het al gebeurd is, hij dit niet gedaan zou hebben zonder die botte behandeling. Aan de andere kant deed hij dit binnen de relatie ook wel eens, maar dat was echt omdat ik dan plotseling geen zin meer in seks had en abrupt stopte.
Over de stoornis: ik weet zelf ook niet wat ik heb. Ik ben meermaals op van alles getest, van borderline tot depressies en autisme en alles ertussenin. Steeds komt daar niets uit. Zelf denk ik aan narcisme of psychopatie, omdat ik er gewoon heel veel van mezelf in herken. (Gedrag wijst erop).
Ik denk dat het niet zo zinvol is dat ik hier ga proberen jou ervan te overtuigen dat je heus wel een prima kind was, of dat niemand het recht heeft je te misbruiken of mishandelen. Maar de realiteit is dat dit nooit oké is. Nooit. Hoe 'niet leuk', onaardig, brutaal of beledigend je ook bent. Om een voorbeeld te geven, iemand met heftige borderline kan soms extreem naar doen tegen andere mensen (niet alle mensen met borderline doen dit, maar bij sommige mensen is het een probleem) dit is echt extreem gedrag, maar dan nog zou niemand diegene mogen misbruiken of mishandelen. Nooit. Dat betekent niet dat diegene die zo naar doet niet verantwoordelijk is voor zijn/haar eigen gedrag, maar niemand mag een ander misbruiken of mishandelen. Dat is nooit terecht, dat is nooit oké en dat is nooit te rechtvaardigen. Wellicht zijn er heel extreme gevallen waarin je begrip voor zo iemand zou kunnen hebben, maar dat is sowieso niet waar we het hier over hebben, niet in jouw situatie. Hoe vervelend jij ook bent geweest, niemand mag jou misbruiken of mishandelen, laat staan vermoorden.
Wat ik je ook met zekerheid kan zeggen is dat iemand die 3x in zijn/haar leven met misbruik te maken heeft gehad heeft daar géén schuld aan. Dat is echt een ziekelijk verkeerde gedachtengang en het is alleen maar schrijnend en pijnlijk om te lezen dat jij zó hard en zo liefdeloos naar jezelf bent daarover. Wat het zo pijnlijk maakt is dat mensen niet zo worden geboren, mensen worden (meestal als kind) geleerd zo over zichzelf te denken, en dat leer je alleen omdat andere mensen je zo behandelen.
Je perfectionisme is je probleem niet, wat maakt dat je zo perfectionistisch bent/was, daar zit meer in.
Het voert eigenlijk te ver om dit soort dingen op een forum te bespreken, het is iets heel persoonlijks voor jou en het is belangrijk dat je dit soort dingen bespreekt met iemand die jou echt goed leert kennen en deskundig is op dit gebied.
Ik zou je echt een stevige knuffel willen geven, want het is zo naar om te lezen hoe koud en hard je over jezelf schrijft
Ja, je bent verantwoordelijk voor je eigen gedrag, maar dat is écht wat anders dan schuld. En dat is ook wat anders dan een naar mens zijn. En dat betekent niet dat anderen je mogen pesten, misbruiken of mishandelen. De website van Human Concern is https://www.humanconcern.nl/
zaterdag 14 juli 2018 10:27
Dat het je eigen schuld was is onzin! Jou willen vermoorden is nooit jouw eigen schuld! Ik hoop echt zo dat je dit met therapie uit je systeem krijgt.Over mijn eigen aandeel: iemand die geen schuld heeft komt natuurlijk niet 3x met misbruik in aanraking. Het begon op mijn 18e door een onbekende (aanranding) en later binnen een relatie en nogmaals door een "vriend". De laatste keer was met dezelfde ex, dat was ook gelijk de meest heftige keer omdat hij me ook nog wilde vermoorden. Door mijn eigen gedrag, want anders was dat natuurlijk niet gebeurd. De politie heeft ook uitdrukkelijk gezegd dat ALS het al gebeurd is, hij dit niet gedaan zou hebben zonder die botte behandeling. Aan de andere kant deed hij dit binnen de relatie ook wel eens, maar dat was echt omdat ik dan plotseling geen zin meer in seks had en abrupt stopte.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
