Psyche
alle pijlers
Emotionele verwaarlozing
vrijdag 15 februari 2019 19:53
Hoi, even hier kort neerschetsen. mijn moeder en vader zijn toen ik 7 was gescheiden toen mijn vader ervoor uitkwam homo te zijn. Moeder was behoorlijk labiel omdat ze zelf slechte jeugd heeft gehad. Vader keek niet naar me om omdat ik een meisje was. Mijn broer kreeg altijd de meeste aandacht en kon niks fouts doen. Ik kreeg voor alles de schuld als er weer eens wat gebeurde. Eenmaal gescheiden was mijn moeder er niet echt voor ons. Ik kookte veel zelf als er al wat in huis was. Ze sliep meestal tot de middag dus naar school ging ik ook zelf al was ik 8. Kwam over de middag thuis om een boterham te eten en mijn moeder wakker maken met de middag was de gebruikelijke routine. Heb me veel verantwoordelijk gevoeld voor haar mentale toestand. Mijn schuld omdat ze verdrietig of ziek if boos was. Zelf had ik ook wel eens pijn maar daar moest je niet mee afkomen want dan was het antwoord.... Moet je denken pijn aan mijn rug hebben dan zul je wel weten wat pijn is. Op latere leeftijd( 14) begon ik te desociëren van de realiteit. Bouwde in mijn hoofd een andere wereld uit en had daar wel vrienden in ik wist ergens wel dat het niet echt was maar dat was beter dan de realiteit. Want mijn moeder verhuisde constant. Ieder jaar een ander huis en school of soms twee keer in een jaar. Probeer dan maar eens sociale contacten te onderhouden. Nu ben ik bijna 30 en heb mijn moeder ergens wel vergeven. Ik weet dat ze het zelf moeilijk heeft gehad, maar mijn jeugd is wel om zeep. Ikzelf probeer eens goede band met haar te hebben maar op de een of andere manier lukt dat niet meer. Er is iets kapotgegaan binnenin. Bepaalde dingen die ze zegt, klagen of pijn hebben. Een bepaalde blik in haar ogen laten mij als het ware walgen van mijn eigen moeder. En na een tijdje bij elkaar te zijn geweest heb ik alweer schoon genoeg van haar. Ik vraag me af of er überhaupt hoop is dat dit ooit wordt gelijmd. Graag jullie gedachten daarover
vrijdag 15 februari 2019 20:13
Dit dus..Het-groepje schreef: ↑15-02-2019 20:12Je kunt hier het best professionele hulp bij zoeken, je hebt erg veel voor je kiezen gekregen.
En doen wat voor jou goed voelt nu, als je afstand van je moeder moet nemen gewoon doen. Je bent die mensen amper wat verplicht zo te horen.
zaterdag 16 februari 2019 11:08
Tja, het hoe is de grote vraag hé ![🙁]()
wil ze ook niet uitkomen mijn leven bannen als het kan. Moet gewoon een goede balans vinden en het blijkt niet zo gemakkelijk te zijn. En haten doe ik niet, er zijn gewoon wonden gemaakt waarvan nu de littekens nog pijn doen. Tijd heelt alle wonden zeggen ze maar niet heus.
wil ze ook niet uitkomen mijn leven bannen als het kan. Moet gewoon een goede balans vinden en het blijkt niet zo gemakkelijk te zijn. En haten doe ik niet, er zijn gewoon wonden gemaakt waarvan nu de littekens nog pijn doen. Tijd heelt alle wonden zeggen ze maar niet heus.
zaterdag 16 februari 2019 11:46
ik voel mee met je, heb het minder erg meegemaakt dan jij maar heb wel littekens van emotionele verwaarlozing waardoor hechtingsproblematiek. Ik ben er voor onder behandeling bij een psychotherapeut.
De littekens zullen blijven maar ze kunnen minder pijn gaan doen. Maar dat gaat niet vanzelf, daar heb je hulp bij nodig.
Google eens op schematherapie en emotionele verwaarlozing.
Het is heel normaal om voor deze gevoelens hulp te zoeken bij een psychotherapeut.
De littekens zullen blijven maar ze kunnen minder pijn gaan doen. Maar dat gaat niet vanzelf, daar heb je hulp bij nodig.
Google eens op schematherapie en emotionele verwaarlozing.
Het is heel normaal om voor deze gevoelens hulp te zoeken bij een psychotherapeut.
zaterdag 16 februari 2019 13:46
Ik dacht even alles onder controle te hebben ![😅]()
maar als er teveel op me afkomt blijkt het toch nog dieper te zitten dan ik zelf dacht. Ben nu begonnen met het allemaal op te schrijven wat me stoort als ik weer eens een dip heb. Grappige is dat als ik in men eigen huisje ben en haar niet zie lekker doen wat ik wil ik best tevreden ben met mijn leven en met wielen ik ben. Te lang rond haar en het is om zeep dan komen er gevoelens vrij waar ik niet van wist dat ze er nog zaten. Heel ingenieus![🤔]()
. Met haar kan ik er in ieder geval niet over praten want dan schiet ze ook in defensie. Ze heeft haar wel al proberen te verontschuldigen en het lijkt mij niet nodig dat ze dat 100 keer doet. En in de situatie die ik nu zit moet ik zeggen dat ik maar haar heb. Epilepsie weerhoudt me van auto te rijden dus als er iets dringends is moet ik bij haar aankloppen. Man zit in het buitenland dus behalve Skype ofzo heb ik ergens ook niet veel aan![😶]()
. In ieder geval bedankt voor de reacties ![😉]()
zal mijn notities dan wel voorleggen aan mijn therapeut
maar als er teveel op me afkomt blijkt het toch nog dieper te zitten dan ik zelf dacht. Ben nu begonnen met het allemaal op te schrijven wat me stoort als ik weer eens een dip heb. Grappige is dat als ik in men eigen huisje ben en haar niet zie lekker doen wat ik wil ik best tevreden ben met mijn leven en met wielen ik ben. Te lang rond haar en het is om zeep dan komen er gevoelens vrij waar ik niet van wist dat ze er nog zaten. Heel ingenieus
. Met haar kan ik er in ieder geval niet over praten want dan schiet ze ook in defensie. Ze heeft haar wel al proberen te verontschuldigen en het lijkt mij niet nodig dat ze dat 100 keer doet. En in de situatie die ik nu zit moet ik zeggen dat ik maar haar heb. Epilepsie weerhoudt me van auto te rijden dus als er iets dringends is moet ik bij haar aankloppen. Man zit in het buitenland dus behalve Skype ofzo heb ik ergens ook niet veel aan
. In ieder geval bedankt voor de reacties 
zal mijn notities dan wel voorleggen aan mijn therapeut
zaterdag 16 februari 2019 13:49
Mooie post. Voor jullie beiden heel naar om dit meegemaakt te hebben, het is niet niets om er als kind niet van opaan te kunnen dat je onvoorwaardelijk geliefd en beschermd wordt. Het kan heel goed zijn dat je in het dagelijks leven prima functioneert, maar op momenten wordt overspoeld door emoties.jopee schreef: ↑16-02-2019 11:46ik voel mee met je, heb het minder erg meegemaakt dan jij maar heb wel littekens van emotionele verwaarlozing waardoor hechtingsproblematiek. Ik ben er voor onder behandeling bij een psychotherapeut.
De littekens zullen blijven maar ze kunnen minder pijn gaan doen. Maar dat gaat niet vanzelf, daar heb je hulp bij nodig.
Google eens op schematherapie en emotionele verwaarlozing.
Het is heel normaal om voor deze gevoelens hulp te zoeken bij een psychotherapeut.
Je kunt je verleden niet uitwissen, wel kun je (bijvoorbeeld met behulp van schematherapie) kijken naar de patronen die je hebt gevormd in je kindertijd, en ook leren hoe je deze patronen kan doorbreken.
Sterkte en succes.
zaterdag 16 februari 2019 13:57
Wow, en wat is er met jou gebeurd in je leven dat je de noodzaak voelt om de TO zo naar beneden te halen?
Sterkte ermee in ieder geval en laten we hopen dat niemand deze post serieus neemt.
zaterdag 16 februari 2019 14:21
Gebruiken nee, liever had ik alles zelf willen regelen geloof me. En ze stelt het trouwens zelf voor om met de auto te gaan niet alles is te doen tevoet of met openbaar vervoer. Ben erg blij dat ik haar heb maar ik kan niet met haar door eenzelfde deur op momenten. En ja ik zou haar alles willen vergeven. Men zegt dat het niet goed is om telkens hetzelfde te blijven doorsteken. Maar mocht ze nu haar verontschuldigingen aanbieden zonder het, ja maar... Jij was ook niet gemakkelijk. En kijk naar wat je vader heeft gedaan. Of, hoeveel shit heb ik niet moeten verwerken in je puberteit.dan zou het al een hoop schelen.
zaterdag 16 februari 2019 14:41
Gebruiken nee, liever had ik alles zelf willen regelen geloof me. En ze stelt het trouwens zelf voor om met de auto te gaan niet alles is te doen tevoet of met openbaar vervoer. Ben erg blij dat ik haar heb maar ik kan niet met haar door eenzelfde deur op momenten. En ja ik zou haar alles willen vergeven. Men zegt dat het niet goed is om telkens hetzelfde te blijven doorsteken. Maar mocht ze nu haar verontschuldigingen aanbieden zonder het, ja maar... Jij was ook niet gemakkelijk. En kijk naar wat je vader heeft gedaan. Of, hoeveel shit heb ik niet moeten verwerken in je puberteit.
zondag 17 februari 2019 16:14
Als je zegt van je moeder te walgen, vind ik het hypocriet om wel gebruik te willen maken van haar auto met haar als chauffeur.Ilionaffxi schreef: ↑16-02-2019 14:41Gebruiken nee, liever had ik alles zelf willen regelen geloof me. En ze stelt het trouwens zelf voor om met de auto te gaan niet alles is te doen tevoet of met openbaar vervoer.
Je kunt ook een taxi nemen.
