Psyche
alle pijlers
Erg jong en toch eenzaam
zondag 16 januari 2011 om 15:41
Hallo,
Ik zat al wat mee te lezen bij het onderwerp ''geen vrienden'', was erg herkenbaar. Ik zit namelijk met het zelfde probleem. Ik ben slechts 19 jaar (bijna 20), maar ik voel me toch regelmatig heel erg eenzaam. Nooit echt super goede vrienden gehad en dan bedoel ik waar je écht alles mee kan delen.. En contacten die ik op de middelbare school had zijn allemaal verwaterd. Ik studeer op dit moment in Amsterdam MBO opleiding DTP (=het opmaken van brochures,folders, affiches etc.) nu mijn 2de leerjaar. Alleen ook in de klas heb ik niet echt met mensen raakvlakken op het gebied van interesses en karakter. Nou zit ik zelf ook niet zo makkelijk in elkaar, ik ben altijd al vrij verlegen geweest, stil en toch wel erg op mijn zelf. Maak ook moeilijk contact en ben onzeker. Ik heb nu wel weer al een tijdje contact met mijn ex waar ik heel goed mee kan praten (op dit moment enkel via msn/sms) en die toch wel het zelfde in elkaar zit als ik. Ik heb al voorgesteld dat ik graag met hem is wat leuks wil gaan doen, maar dat zit er voor nu niet in jammer genoeg. Hij heeft een soort fobie in het openbaar vervoer en daarvoor zit hij ook in therapie.. Maargoed daar zit ook nog een lang verhaal aan vast.
Daarnaast ben ik al mijn leven lang bevriend met een jongen, maar dat is wel altijd wat oppervlakkig geweest, die vriendschapsrelatie bestaat vooral uit lachen en af en toe een filmpje kijken, al hoor ik de laatste tijd niet zoveel meer van hem.. Ging een tijdje terug ook nog wel eens op stap met een meisje van mijn vorige opleiding (pool-café in A'dam of naar de bios) maar dat lijkt verwaterd te zijn, vroeg een tijdje terug om weer eens wat leuks te gaan doen, maar daar word niet echt op gereageerd.
Over mijn woonsituatie ik woon nog thuis bij mijn ouders (ben enig kind). Alhoewel er van hun huwelijk ook niets veel van over is. Scheiden doen ze niet maar er zijn regelmatig hevige ruzies en discussies hier in huis (voor zover ik mij kan herinneren is dat altijd al zo geweest). Ze leven langs mekaar heen er heerst hier niet echt een gezellige sfeer. Bijvoorbeeld gezamenlijk aan tafel eten gebeurt nooit, of met ze 3en ergens naar toe gaan, vind ik heel erg jammer. Kom uit een vrij nuchtere familie dus praten over gevoelens gebeurt niet zo snel.. Vind het zelf ook erg moeilijk naar de buiten wereld zet ik toch altijd een masker op.. Daarnaast ligt de familie ooms,tantes, neven en nichten ook uit elkaar. We hebben hier ook nooit visite en met verjaardagen van mij of mijn ouders is enkel oma op visite..
Ik zit de laatste tijd erg vaak in een dip van het een op het andere moment zie ik het helemaal niet meer zitten, en voel ik mij heel erg down, gelukkig duurt dit nooit lang slechts 1-2 dagen. En dan klim ik toch op de een of andere manier weer een beetje uit het dal. In mijn vrije tijd (de weekenden) zit ik veelal op mijn kamer of tv te kijken, ik hardloop heel erg graag en dat helpt ook je even weer wat lekkerder te voelen.
Het is vooral het gemis van een vriendin om de dingen mee te delen en je te kunnen uiten, iemand die jou begrijpt. Of een klein groepje om eens in de zoveel tijd mee te stappen (niet in de zin van hele nacht uitgaan maar naar een cafeetje, poolen, bioscoop bijvoorbeeld. En dat nog niet eens ieder weekend vind het wat dat betreft ook heerlijk om af en toe alleen te zijn, lekker op de bank liggen en een filmpje kijken. Ik hoef niet 24/7 op iemands lip te zitten. Maar zo af en toe wat leuks kunnen doen met iemand waarmee je op 1 lijn ligt, en ook je de dingen in het leven kunnen delen als iets niet lekker loopt of als je juist wat leuks hebt meegemaakt. Het lucht al op zo mijn verhaal hier even uit te typen. Misschien dat jullie mij wat tips kunnen geven, of mensen die zich in mijn verhaal herkennen?.
Ik zat al wat mee te lezen bij het onderwerp ''geen vrienden'', was erg herkenbaar. Ik zit namelijk met het zelfde probleem. Ik ben slechts 19 jaar (bijna 20), maar ik voel me toch regelmatig heel erg eenzaam. Nooit echt super goede vrienden gehad en dan bedoel ik waar je écht alles mee kan delen.. En contacten die ik op de middelbare school had zijn allemaal verwaterd. Ik studeer op dit moment in Amsterdam MBO opleiding DTP (=het opmaken van brochures,folders, affiches etc.) nu mijn 2de leerjaar. Alleen ook in de klas heb ik niet echt met mensen raakvlakken op het gebied van interesses en karakter. Nou zit ik zelf ook niet zo makkelijk in elkaar, ik ben altijd al vrij verlegen geweest, stil en toch wel erg op mijn zelf. Maak ook moeilijk contact en ben onzeker. Ik heb nu wel weer al een tijdje contact met mijn ex waar ik heel goed mee kan praten (op dit moment enkel via msn/sms) en die toch wel het zelfde in elkaar zit als ik. Ik heb al voorgesteld dat ik graag met hem is wat leuks wil gaan doen, maar dat zit er voor nu niet in jammer genoeg. Hij heeft een soort fobie in het openbaar vervoer en daarvoor zit hij ook in therapie.. Maargoed daar zit ook nog een lang verhaal aan vast.
Daarnaast ben ik al mijn leven lang bevriend met een jongen, maar dat is wel altijd wat oppervlakkig geweest, die vriendschapsrelatie bestaat vooral uit lachen en af en toe een filmpje kijken, al hoor ik de laatste tijd niet zoveel meer van hem.. Ging een tijdje terug ook nog wel eens op stap met een meisje van mijn vorige opleiding (pool-café in A'dam of naar de bios) maar dat lijkt verwaterd te zijn, vroeg een tijdje terug om weer eens wat leuks te gaan doen, maar daar word niet echt op gereageerd.
Over mijn woonsituatie ik woon nog thuis bij mijn ouders (ben enig kind). Alhoewel er van hun huwelijk ook niets veel van over is. Scheiden doen ze niet maar er zijn regelmatig hevige ruzies en discussies hier in huis (voor zover ik mij kan herinneren is dat altijd al zo geweest). Ze leven langs mekaar heen er heerst hier niet echt een gezellige sfeer. Bijvoorbeeld gezamenlijk aan tafel eten gebeurt nooit, of met ze 3en ergens naar toe gaan, vind ik heel erg jammer. Kom uit een vrij nuchtere familie dus praten over gevoelens gebeurt niet zo snel.. Vind het zelf ook erg moeilijk naar de buiten wereld zet ik toch altijd een masker op.. Daarnaast ligt de familie ooms,tantes, neven en nichten ook uit elkaar. We hebben hier ook nooit visite en met verjaardagen van mij of mijn ouders is enkel oma op visite..
Ik zit de laatste tijd erg vaak in een dip van het een op het andere moment zie ik het helemaal niet meer zitten, en voel ik mij heel erg down, gelukkig duurt dit nooit lang slechts 1-2 dagen. En dan klim ik toch op de een of andere manier weer een beetje uit het dal. In mijn vrije tijd (de weekenden) zit ik veelal op mijn kamer of tv te kijken, ik hardloop heel erg graag en dat helpt ook je even weer wat lekkerder te voelen.
Het is vooral het gemis van een vriendin om de dingen mee te delen en je te kunnen uiten, iemand die jou begrijpt. Of een klein groepje om eens in de zoveel tijd mee te stappen (niet in de zin van hele nacht uitgaan maar naar een cafeetje, poolen, bioscoop bijvoorbeeld. En dat nog niet eens ieder weekend vind het wat dat betreft ook heerlijk om af en toe alleen te zijn, lekker op de bank liggen en een filmpje kijken. Ik hoef niet 24/7 op iemands lip te zitten. Maar zo af en toe wat leuks kunnen doen met iemand waarmee je op 1 lijn ligt, en ook je de dingen in het leven kunnen delen als iets niet lekker loopt of als je juist wat leuks hebt meegemaakt. Het lucht al op zo mijn verhaal hier even uit te typen. Misschien dat jullie mij wat tips kunnen geven, of mensen die zich in mijn verhaal herkennen?.
zondag 16 januari 2011 om 15:57
quote:mflower91 schreef op 16 januari 2011 @ 15:41:
Ik zit de laatste tijd erg vaak in een dip van het een op het andere moment zie ik het helemaal niet meer zitten, en voel ik mij heel erg down, gelukkig duurt dit nooit lang slechts 1-2 dagen. En dan klim ik toch op de een of andere manier weer een beetje uit het dal. In mijn vrije tijd (de weekenden) zit ik veelal op mijn kamer of tv te kijken, ik hardloop heel erg graag en dat helpt ook je even weer wat lekkerder te voelen.
Het is vooral het gemis van een vriendin om de dingen mee te delen en je te kunnen uiten, iemand die jou begrijpt. Of een klein groepje om eens in de zoveel tijd mee te stappen (niet in de zin van hele nacht uitgaan maar naar een cafeetje, poolen, bioscoop bijvoorbeeld. En dat nog niet eens ieder weekend vind het wat dat betreft ook heerlijk om af en toe alleen te zijn, lekker op de bank liggen en een filmpje kijken. Ik hoef niet 24/7 op iemands lip te zitten. Maar zo af en toe wat leuks kunnen doen met iemand waarmee je op 1 lijn ligt, en ook je de dingen in het leven kunnen delen als iets niet lekker loopt of als je juist wat leuks hebt meegemaakt. Het lucht al op zo mijn verhaal hier even uit te typen. Misschien dat jullie mij wat tips kunnen geven, of mensen die zich in mijn verhaal herkennen?.
Vervelend dat je je zo voelt, maar je zult er toch zelf wat aan moeten doen, mensen komen niet op je af.
Ga een groeps-iets doen. Samen sporten, koken, een leesclub ofzo. Met hardlopen en op je kamer TV kijken kom je geen andere mensen tegen. Wordt vrijwilliger in een buurthuis achter de bar bijvoorbeeld, daar ontmoet je mensen en moet je 'gastvrouw' zijn en met mensen praten. Dat helpt ook tegen verlegen zijn.
Ik heb de tip al vaker gegeven, maar ken je de site Nieuwe Mensen Leren Kennen? Daar kun je je inschrijven voor allerlei activiteiten op allerlei gebied. Iedereen komt er voor hetzelfde: nieuwe mensen leren kennen. En wie weet komt daar een vriendschap uit voort. Maar vriendschap moet groeien, dat is er niet van de een op de andere dag. Daarin moet je investeren.
Succes!
Ik zit de laatste tijd erg vaak in een dip van het een op het andere moment zie ik het helemaal niet meer zitten, en voel ik mij heel erg down, gelukkig duurt dit nooit lang slechts 1-2 dagen. En dan klim ik toch op de een of andere manier weer een beetje uit het dal. In mijn vrije tijd (de weekenden) zit ik veelal op mijn kamer of tv te kijken, ik hardloop heel erg graag en dat helpt ook je even weer wat lekkerder te voelen.
Het is vooral het gemis van een vriendin om de dingen mee te delen en je te kunnen uiten, iemand die jou begrijpt. Of een klein groepje om eens in de zoveel tijd mee te stappen (niet in de zin van hele nacht uitgaan maar naar een cafeetje, poolen, bioscoop bijvoorbeeld. En dat nog niet eens ieder weekend vind het wat dat betreft ook heerlijk om af en toe alleen te zijn, lekker op de bank liggen en een filmpje kijken. Ik hoef niet 24/7 op iemands lip te zitten. Maar zo af en toe wat leuks kunnen doen met iemand waarmee je op 1 lijn ligt, en ook je de dingen in het leven kunnen delen als iets niet lekker loopt of als je juist wat leuks hebt meegemaakt. Het lucht al op zo mijn verhaal hier even uit te typen. Misschien dat jullie mij wat tips kunnen geven, of mensen die zich in mijn verhaal herkennen?.
Vervelend dat je je zo voelt, maar je zult er toch zelf wat aan moeten doen, mensen komen niet op je af.
Ga een groeps-iets doen. Samen sporten, koken, een leesclub ofzo. Met hardlopen en op je kamer TV kijken kom je geen andere mensen tegen. Wordt vrijwilliger in een buurthuis achter de bar bijvoorbeeld, daar ontmoet je mensen en moet je 'gastvrouw' zijn en met mensen praten. Dat helpt ook tegen verlegen zijn.
Ik heb de tip al vaker gegeven, maar ken je de site Nieuwe Mensen Leren Kennen? Daar kun je je inschrijven voor allerlei activiteiten op allerlei gebied. Iedereen komt er voor hetzelfde: nieuwe mensen leren kennen. En wie weet komt daar een vriendschap uit voort. Maar vriendschap moet groeien, dat is er niet van de een op de andere dag. Daarin moet je investeren.
Succes!
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 16 januari 2011 om 16:10
Jou verhaal is heel erg herkenbaar voor mij.
Heb ook geen vrienden, ben enig kind en woon ook nog thuis.
Sinds september heb ik wel een leuk contact met een meisje uit een dorp verder op. We hebben elkaar leren kennen via de website www.vriendinnengezocht.nl Hebben nu alleen nog contact via de mail.
Ik ga ook nooit uit, omdat ik niemand heb wie met mijn mee wil gaan.
Heb gelukkig wel een leuke baan met gezellige collega's, maar die zie ik buiten het werk om ook niet.
Heb ook geen vrienden, ben enig kind en woon ook nog thuis.
Sinds september heb ik wel een leuk contact met een meisje uit een dorp verder op. We hebben elkaar leren kennen via de website www.vriendinnengezocht.nl Hebben nu alleen nog contact via de mail.
Ik ga ook nooit uit, omdat ik niemand heb wie met mijn mee wil gaan.
Heb gelukkig wel een leuke baan met gezellige collega's, maar die zie ik buiten het werk om ook niet.
zondag 16 januari 2011 om 16:10
Jou verhaal is heel erg herkenbaar voor mij.
Heb ook geen vrienden, ben enig kind en woon ook nog thuis.
Sinds september heb ik wel een leuk contact met een meisje uit een dorp verder op. We hebben elkaar leren kennen via de website www.vriendinnengezocht.nl Hebben nu alleen nog contact via de mail.
Ik ga ook nooit uit, omdat ik niemand heb wie met mijn mee wil gaan.
Heb gelukkig wel een leuke baan met gezellige collega's, maar die zie ik buiten het werk om ook niet.
Heb ook geen vrienden, ben enig kind en woon ook nog thuis.
Sinds september heb ik wel een leuk contact met een meisje uit een dorp verder op. We hebben elkaar leren kennen via de website www.vriendinnengezocht.nl Hebben nu alleen nog contact via de mail.
Ik ga ook nooit uit, omdat ik niemand heb wie met mijn mee wil gaan.
Heb gelukkig wel een leuke baan met gezellige collega's, maar die zie ik buiten het werk om ook niet.
zondag 16 januari 2011 om 16:59
zondag 16 januari 2011 om 18:02
Bedankt voor jullie tips En dat van de kroeg als bijbaantje zie ik ook niet zo zitten.. Denk toch dat daar ook volk komt dat heel anders is dan mij? Meer uitgaans- typen mensen? Denk ook niet dat ik goed daar mijn werk kan uitvoeren juist met mijn terughoudende/verlegen karakter.. Het is ook lastig om via internet zoals activiteiten iets te vinden, zijn veelal mensen van middelbare leeftijd als ik me er zo in verdiep.. Maar goed ik ga in ieder geval even kijken of er bijbaantjes zijn, die goed te combineren zijn met mijn opleiding en wat bij mij past.
@ Cootje23 bedankt voor je berichtje , alleen werkt de website niet?
@ Cootje23 bedankt voor je berichtje , alleen werkt de website niet?
zondag 16 januari 2011 om 18:15
zondag 16 januari 2011 om 19:38
Vervelend dat je je zo voelt en goed om te horen dat het al wat oplucht om hier je verhaal te doen. Heb je verder dingen die je leuk vindt? Misschien is het een idee om je aan te sluiten bij een hardloopgroep? Je geeft aan dat je dat leuk vindt om te doen en dan heb je gelijkgestemden, dan maakt een eerste contact wellicht wat makkelijker omdat je een gemeenschappelijke interesse hebt.
zondag 16 januari 2011 om 19:41
Als je wel graag contact wilt leggen, maar niet goed weet hoe je dat moet doen, dan is het misschien ook een idee om daar hulp bij te zoeken. Een goede therapeut kan je helpen om van je verlegenheid af te komen. En los daarvan is het misschien ook wel goed om op die manier meteen te leren om over je gevoelens te praten. In een hechte vriendschap of relatie is dat vaak best belangrijk en het zou zonde zijn als je straks hele leuke mensen leert kennen, maar jij je dan niet open genoeg durft te stellen om die vriendschap echt diepgang te laten krijgen.
zondag 16 januari 2011 om 20:05
Kan je niet eens kijken in de buurt naar een centrum of buurthuis waar ze cursussen geven. De drempel lijkt vaak hoog maar probeer het toch maar eens. Misschien worden daar cursussen gegeven die je leuk vindt. Taal, tekenles of sportlessen, yoga, zumba. Over het algemeen komen hier vnl vrouwen die net zo als jij niet alleen voor een cursus komen maar ook om anderen te ontmoeten. Ik denk dat dit fijner is voor je dan in een bar of wat dan ook te gaan werken.
Ga op internet kijken wat er te doen is bij jou in de buurt en sluit je aan bij een groepje dat bij jou past.
Succes.
Ga op internet kijken wat er te doen is bij jou in de buurt en sluit je aan bij een groepje dat bij jou past.
Succes.
maandag 17 januari 2011 om 21:50
Hi,
Ik weet wel een beetje wat je bedoelt. Ik heb ook niet meer zulke sterke contacten gehad als op de havo. Ik heb zo hier en daar wel nieuwe vrienden gemaakt maar op een of andere manier ging dat altijd weer over. Hoorde je gewoon niets meer. Heel raar. Ik vind zelf ook dat het moeilijk is om (vooral in de Randstad) vrienden te maken omdat mensen heel gesloten zijn. Ze gaan niet zomaar een praatje met je maken. En ja dan moet je ook nog eens mensen vinden die bij je passen. In dat geval zou ik wel aanraden om iets te gaan doen wat je leuk vind (in een groep) en dat je daar dan mensen ontmoet met dezelfde interesses. Een vriendin van mij is een tijd lang alleen uit gegaan in Amsterdam, naar concerten etc. Daar ontmoette ze dan mensen waar ze uiteindelijk vrienden mee is geworden. Maarja, dat moet je ook maar 'durven'.
Ik weet wel een beetje wat je bedoelt. Ik heb ook niet meer zulke sterke contacten gehad als op de havo. Ik heb zo hier en daar wel nieuwe vrienden gemaakt maar op een of andere manier ging dat altijd weer over. Hoorde je gewoon niets meer. Heel raar. Ik vind zelf ook dat het moeilijk is om (vooral in de Randstad) vrienden te maken omdat mensen heel gesloten zijn. Ze gaan niet zomaar een praatje met je maken. En ja dan moet je ook nog eens mensen vinden die bij je passen. In dat geval zou ik wel aanraden om iets te gaan doen wat je leuk vind (in een groep) en dat je daar dan mensen ontmoet met dezelfde interesses. Een vriendin van mij is een tijd lang alleen uit gegaan in Amsterdam, naar concerten etc. Daar ontmoette ze dan mensen waar ze uiteindelijk vrienden mee is geworden. Maarja, dat moet je ook maar 'durven'.
maandag 17 januari 2011 om 23:17
Ik kan mij gedeeltelijk herkennen in je berichtje, en ik heb zelf ook nog geen 'uberoplossing' gevonden..
Bij mij in 'n notendop:
Ik ben naar Amsterdam verhuist om te studeren en omdat ik het gewoon een ontzettend leuke stad vind:)..Maargoed ik kom dus van de andere kant van Nederland uit de 'plattelandzone' (waar ik heel veel vrienden en sociale contacten had maar de meeste zijn in naar brabant& belgie verhuist om te studeren). Maar nu heb ik dus ook het probleem dat ik bijna geen vrienden heb, de mensen op mijn opleiding passen niet echt bij me en iedereen is hier harstikke gesloten. en dit klinkt misschien stom om te zeggen, maar ik ben echtwel leuk en gezellig! soms is het gewoon frustrerend maar mijn nieuwste voornemen en ook tip aan jou/jullie:
Neem een baantje wat erg goed bij je past! Waar 'jou soort mens' (ja klinkt erg fout en in hokjesdenkend over I know) rondloopt..
Ik hoop iniedergeval dat dit bij mij gaat werken..
Bij mij in 'n notendop:
Ik ben naar Amsterdam verhuist om te studeren en omdat ik het gewoon een ontzettend leuke stad vind:)..Maargoed ik kom dus van de andere kant van Nederland uit de 'plattelandzone' (waar ik heel veel vrienden en sociale contacten had maar de meeste zijn in naar brabant& belgie verhuist om te studeren). Maar nu heb ik dus ook het probleem dat ik bijna geen vrienden heb, de mensen op mijn opleiding passen niet echt bij me en iedereen is hier harstikke gesloten. en dit klinkt misschien stom om te zeggen, maar ik ben echtwel leuk en gezellig! soms is het gewoon frustrerend maar mijn nieuwste voornemen en ook tip aan jou/jullie:
Neem een baantje wat erg goed bij je past! Waar 'jou soort mens' (ja klinkt erg fout en in hokjesdenkend over I know) rondloopt..
Ik hoop iniedergeval dat dit bij mij gaat werken..
dinsdag 18 januari 2011 om 12:03
Ik herken ook wel heel wat van mijzelf in je verhaal toen ik zo een 18 jaar was. Ik was een redelijk introvert en kalm persoon en enig kind. Ik had mijn vrienden op school waar ik mee optrok, maar daarbuiten niet echt veel. Was ook vrij eenzaam en verveelde mij vaak. Wou van alles doen, maar vond geen mensen om mee te gaan. Denk dat het van je persoonlijkheid afhangt, je noden en in hoeverre je sociale contacten kan onderhouden.
Ik ben gaan verder studeren en op kamers gegaan. Sindsdien is er een heleboel veranderd. Heb superjaren beleefd. Kon het goed vinden met sommige klasgenoten, zat toen vaak op msn, onderhield mijn sociale contacten goed. Zocht ook activiteiten buiten school om te doen zoals sport. Had ook heel leuke huisgenoten. Ik had de smaak te pakken en schreef mij in de zomer ook in voor een groepsreis met mensen die ik totaal niet kende. Als student krijg je eigenlijk een overvloed van mogelijkheden om nieuwe mensten te leren kennen, je moet daar echt gebruik van maken. Nu ik werk verwateren de contacten omdat iedereen aan een gezin begint of verder weg gaat wonen...Als je begint te werken en een gezin hebt is het echt veeeel moeilijker om nieuwe mensen te leren kennen. Dus ik zou zeggen: forceer jezelf en probeer op elke mogelijke manier om mensen te leren kennen. In het begin is het moelijk, maar eenzaam worden is echt niet leuk! Je hebt echt niets te verliezen hoor en eens je er een gewoonte van maakt gaat het vlotter en vlotter. Nu merk ik zelfs dat ik vaak al eens een gesprekje aanga met iemand die naast mij in de trein zit. Vroeger zou ik het nooit gedurft hebben!
Ik ben gaan verder studeren en op kamers gegaan. Sindsdien is er een heleboel veranderd. Heb superjaren beleefd. Kon het goed vinden met sommige klasgenoten, zat toen vaak op msn, onderhield mijn sociale contacten goed. Zocht ook activiteiten buiten school om te doen zoals sport. Had ook heel leuke huisgenoten. Ik had de smaak te pakken en schreef mij in de zomer ook in voor een groepsreis met mensen die ik totaal niet kende. Als student krijg je eigenlijk een overvloed van mogelijkheden om nieuwe mensten te leren kennen, je moet daar echt gebruik van maken. Nu ik werk verwateren de contacten omdat iedereen aan een gezin begint of verder weg gaat wonen...Als je begint te werken en een gezin hebt is het echt veeeel moeilijker om nieuwe mensen te leren kennen. Dus ik zou zeggen: forceer jezelf en probeer op elke mogelijke manier om mensen te leren kennen. In het begin is het moelijk, maar eenzaam worden is echt niet leuk! Je hebt echt niets te verliezen hoor en eens je er een gewoonte van maakt gaat het vlotter en vlotter. Nu merk ik zelfs dat ik vaak al eens een gesprekje aanga met iemand die naast mij in de trein zit. Vroeger zou ik het nooit gedurft hebben!
dinsdag 18 januari 2011 om 12:11
Is er geen hardloopclub in de buurt? Of ga op een teamsport.
Als je zou kunnen verhuizen, zou je dan niet op kamers willen? Ik kan me voorstellen dat het dan makkelijker is om contacten te onderhouden, omdat je dan in de buurt woont en geen bus hoef te halen oid. Een paar leuke huisgenoten zouden ook kunnen helpen om leuke dingen te doen (dus niet bij een hospita gaan zitten).
In een grotere stad zijn er ook meer activiteiten, waar je je zou kunnen aanmelden.
Als je zou kunnen verhuizen, zou je dan niet op kamers willen? Ik kan me voorstellen dat het dan makkelijker is om contacten te onderhouden, omdat je dan in de buurt woont en geen bus hoef te halen oid. Een paar leuke huisgenoten zouden ook kunnen helpen om leuke dingen te doen (dus niet bij een hospita gaan zitten).
In een grotere stad zijn er ook meer activiteiten, waar je je zou kunnen aanmelden.
dinsdag 18 januari 2011 om 12:18
quote:mflower91 schreef op 16 januari 2011 @ 15:41:
Hallo,
En dan klim ik toch op de een of andere manier weer een beetje uit het dal. In mijn vrije tijd (de weekenden) zit ik veelal op mijn kamer of tv te kijken, ik hardloop heel erg graag en dat helpt ook je even weer wat lekkerder te voelen.
Lid worden van de lokale loopgroep of atletiekvereniging? Of van de studentenatletiekvereniging in de stad waar je studeert?
Hallo,
En dan klim ik toch op de een of andere manier weer een beetje uit het dal. In mijn vrije tijd (de weekenden) zit ik veelal op mijn kamer of tv te kijken, ik hardloop heel erg graag en dat helpt ook je even weer wat lekkerder te voelen.
Lid worden van de lokale loopgroep of atletiekvereniging? Of van de studentenatletiekvereniging in de stad waar je studeert?
dinsdag 18 januari 2011 om 19:55
Bij mij hielp het om op mezelf te gaan wonen. Sinds ik op mezelf ben gaan wonen is er echt veel veranderd, ik heb veel meer sociale contacten en ook een aantal echt goede vriendinnen!
Vanalles geprobeerd; werkgroepen, studievereningingen, sportverenigingen, vrijwilligerswerk etc. Nu heb ik eindelijk gevonden wat ik leuk vind en hier heb ik sociale contacten opgedaan, maar ook bij m'n studie en werk.
Ik moet nu wel dingen gaan doen en ondernemen, want anders zit ik steeds alleen op m'n kamertje en dat wil ik ook niet. Dus dan ga je wel dingen ondernemen.
Vanalles geprobeerd; werkgroepen, studievereningingen, sportverenigingen, vrijwilligerswerk etc. Nu heb ik eindelijk gevonden wat ik leuk vind en hier heb ik sociale contacten opgedaan, maar ook bij m'n studie en werk.
Ik moet nu wel dingen gaan doen en ondernemen, want anders zit ik steeds alleen op m'n kamertje en dat wil ik ook niet. Dus dan ga je wel dingen ondernemen.
