Psyche
alle pijlers
Goede dag, slechte dag
donderdag 24 september 2009 om 13:13
Omdat ik in Stap voor Stap alleen maar positief mag wil schrijven, open ik dit topic. Soms heb ik goede dagen, vaak heb ik kutdagen. En dat moet ik kwijt. En dat wil ik hier kwijt. En zo zijn er vast nog meer mede forummers. Iedereen is welkom! Lees wat je wil lezen!
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 13:32
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
% gewijzigd
dinsdag 3 november 2009 om 23:10
quote:Moonlight82 schreef op 03 november 2009 @ 16:25:
Ik ben mijn kast aan het opruimen. Zomerkleding eruit. Eigenlijk een klus van niks als ik even mijn kop erbij houd. Zo klaar.
Maar omdat ik meestal andere dingen aan mijn hoofd heb... heb ik dan geen idee hoe ik het aan moet pakken met zo'n kast.
Vandaag gaat t dus lekker, wat opruimen betreft!
O dat wil ik ook steeds doen maar ik vergeet het gewoon elke keer.
En het was vanavond reuze gezellig. Ik hoefde voor mezelf niet eens stiekum naar buiten om bij te komen. En toen we het liedje gingen doen waren die zenuwen ook weg. Ik maak me altijd veel te druk van te voren maar dat zal hier wel heel herkenbaar zijn.
@Choco is toch lekker een pannenkoek?? In amerika eten ze het als ontbijt
Ik ben mijn kast aan het opruimen. Zomerkleding eruit. Eigenlijk een klus van niks als ik even mijn kop erbij houd. Zo klaar.
Maar omdat ik meestal andere dingen aan mijn hoofd heb... heb ik dan geen idee hoe ik het aan moet pakken met zo'n kast.
Vandaag gaat t dus lekker, wat opruimen betreft!
O dat wil ik ook steeds doen maar ik vergeet het gewoon elke keer.
En het was vanavond reuze gezellig. Ik hoefde voor mezelf niet eens stiekum naar buiten om bij te komen. En toen we het liedje gingen doen waren die zenuwen ook weg. Ik maak me altijd veel te druk van te voren maar dat zal hier wel heel herkenbaar zijn.
@Choco is toch lekker een pannenkoek?? In amerika eten ze het als ontbijt
dinsdag 3 november 2009 om 23:25
woensdag 4 november 2009 om 00:05
@Moon ik zie mijn familie niet zo heel vaak omdat ik ze zelf uit de weg ga. Nahhh ik heb wel een moeilijke relatie met mijn familie maar dat ligt aan mijzelf. Ik ben een moeilijk persoon om mee om te gaan. Is een heel verhaal in ieder geval. Maar als alles goed loopt dan is het altijd heel gezellig met de familie
Maar ik voel me nu inderdaad heel goed dat de avond gezellig is verlopen
Maar ik voel me nu inderdaad heel goed dat de avond gezellig is verlopen
woensdag 4 november 2009 om 11:30
Even tussendoor:
He bah... Ik had goede start van de dag... vrolijk etc.
Begint mijn moeder weer over dat ze destijds flauwviel, vlak voordat ik opgenomen was. Omdat ik op een station niet bij mijn broertje was gebleven (de stomme broer zegmaar).
Ik was zelf 1000 x liever flauwgevallen op een station dan opgenomen worden in zo'n ziekenhuis.... Maar ze vindt het voor zichzelf ook vooral heel erg dat ze flauwgevallen is toen... oh wat was dat naar.
Denk dat haar 'pijngrens' voor bepaalde dingen nogal anders ligt.
Naja, dat even tussendoor. Het verpest mijn bui even. Gelukkig gaat ze zo weg.
He bah... Ik had goede start van de dag... vrolijk etc.
Begint mijn moeder weer over dat ze destijds flauwviel, vlak voordat ik opgenomen was. Omdat ik op een station niet bij mijn broertje was gebleven (de stomme broer zegmaar).
Ik was zelf 1000 x liever flauwgevallen op een station dan opgenomen worden in zo'n ziekenhuis.... Maar ze vindt het voor zichzelf ook vooral heel erg dat ze flauwgevallen is toen... oh wat was dat naar.
Denk dat haar 'pijngrens' voor bepaalde dingen nogal anders ligt.
Naja, dat even tussendoor. Het verpest mijn bui even. Gelukkig gaat ze zo weg.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 4 november 2009 om 11:47
LA, een stuiterdagje vandaag?
Ik vroeg dat van die diagnose omdat ik dacht dat je misschien manisch depressief was. (Oh dit is helemaal niet goed, met diagnoses gooien). Wat je nu hebt is dus 'mogelijk borderline'... hm... dat zeggen ze ook bij heel veel mensen.
Ik heb nooit een test hoeven doen, ze hebben mij een tijd lang geobserveerd en gesprekken met mij en familie gehad.
De diagnose manisch depressief krijg je als je in ieder geval één keer flink manisch bent geweest, en één keer flink depressief. (uit mijn hoofd, je hebt ook nog verschillende types stoornis en eens in de zoveel tijd veranderen ze de criteria weer)
Ik weet niet of het bij jou golven zijn van dagje goed, dagje niet goed, dagje leuk, dagje niet leuk.... of dat het soms ook lange tijd HEEL goed gaat of lange tijd ronduit KUT.
Wel leuk dat je nu wat meer schrijft. Soms vond ik het moeilijk om iets tegen je te zeggen, omdat je vooral reacties op ons schreef. En dan reageren... ja.... dan ging het eigenlijk dus weer over mezelf.
Hoop dat het goed gaat bij de notaris. Als dat testament klaar is, is het maar klaar. Hoef je er ook niet meer mee bezig te zijn.
Fijne dag verder.
Ik vroeg dat van die diagnose omdat ik dacht dat je misschien manisch depressief was. (Oh dit is helemaal niet goed, met diagnoses gooien). Wat je nu hebt is dus 'mogelijk borderline'... hm... dat zeggen ze ook bij heel veel mensen.
Ik heb nooit een test hoeven doen, ze hebben mij een tijd lang geobserveerd en gesprekken met mij en familie gehad.
De diagnose manisch depressief krijg je als je in ieder geval één keer flink manisch bent geweest, en één keer flink depressief. (uit mijn hoofd, je hebt ook nog verschillende types stoornis en eens in de zoveel tijd veranderen ze de criteria weer)
Ik weet niet of het bij jou golven zijn van dagje goed, dagje niet goed, dagje leuk, dagje niet leuk.... of dat het soms ook lange tijd HEEL goed gaat of lange tijd ronduit KUT.
Wel leuk dat je nu wat meer schrijft. Soms vond ik het moeilijk om iets tegen je te zeggen, omdat je vooral reacties op ons schreef. En dan reageren... ja.... dan ging het eigenlijk dus weer over mezelf.
Hoop dat het goed gaat bij de notaris. Als dat testament klaar is, is het maar klaar. Hoef je er ook niet meer mee bezig te zijn.
Fijne dag verder.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 4 november 2009 om 12:00
Haha allemaal bulten van het stuiteren
Manisch depressief ken ik wel... Het zit bij ons in de familie.
Ik probeer het diagnose gedoe een beetje los te laten, 2 maanden geleden heb ik alles gelezen over borderline en was ik er veel mee bezig. Maar aan een etiketje heb ik eigenlijk niet zo veel, als ik maar hulp krijg
Bij de notaris ging het wel goed, stond binnen een kwartier weer buiten, hij heeft het testament van mijn zus gekopieerd en even de namen opgeschreven die er in moesten en klaar
Krijg een conceptakte per mail en moet het dan daar komen ondertekenen.
Hij zei nog wel dat ik wel jong was om er al mee bezig te zijn, tja.
Wat betreft het niet zo veel vertellen over mezelf, ik heb daar wel vaker een handje van, ben 'ogenschijnlijk' heel open maar als het erop aan komt toch gesloten.
Mensen kunnen ook altijd met me over hun problemen praten en doen dat ook regelmatig, maar als ik zelf problemen heb vind ik het moeilijk om zelf hulp te vragen
Manisch depressief ken ik wel... Het zit bij ons in de familie.
Ik probeer het diagnose gedoe een beetje los te laten, 2 maanden geleden heb ik alles gelezen over borderline en was ik er veel mee bezig. Maar aan een etiketje heb ik eigenlijk niet zo veel, als ik maar hulp krijg
Bij de notaris ging het wel goed, stond binnen een kwartier weer buiten, hij heeft het testament van mijn zus gekopieerd en even de namen opgeschreven die er in moesten en klaar
Krijg een conceptakte per mail en moet het dan daar komen ondertekenen.
Hij zei nog wel dat ik wel jong was om er al mee bezig te zijn, tja.
Wat betreft het niet zo veel vertellen over mezelf, ik heb daar wel vaker een handje van, ben 'ogenschijnlijk' heel open maar als het erop aan komt toch gesloten.
Mensen kunnen ook altijd met me over hun problemen praten en doen dat ook regelmatig, maar als ik zelf problemen heb vind ik het moeilijk om zelf hulp te vragen
woensdag 4 november 2009 om 12:03
@Moon, lastig hoor die moeder van jou.
Als ik het zo lees ook in je andere berichten is ze wel heel erg met haar zelf bezig en totaal niet met hoe jij het voelt.
Ze komt een beetje egoistisch over. Weet er verder niete cht iets zinnigs over te schrijven, behalve dan dat het mij heel vervelend lijkt. Probeer er je dag niet door te laten verpesten!
Als ik het zo lees ook in je andere berichten is ze wel heel erg met haar zelf bezig en totaal niet met hoe jij het voelt.
Ze komt een beetje egoistisch over. Weet er verder niete cht iets zinnigs over te schrijven, behalve dan dat het mij heel vervelend lijkt. Probeer er je dag niet door te laten verpesten!
woensdag 4 november 2009 om 12:25
Ik heb het gevoel al een beetje losgelaten LA. Ze is weg de rest van de dag, wel lekker
Tja... het is geen heel egoïstisch persoon... ogenschijnlijk niet, iig. Maar ze kan niet echt open denken.
Ze kan niet echt luisteren en dan zeggen: bedankt voor het verhaal. Alles projecteert ze op zichzelf of op andere dingen... moeilijk uit te leggen.
Vraag me af of ooit boven tafel zal komen hoe IK het allemaal zie. Dat ik me mijn hele vakantie gepest voelde door mijn familie, inclusief moeder. Dat ik me niet serieus genomen voelde.
Alleen mijn vader heeft een paar keer iets aardigs gezegd, maar die stond tussen 5 vuren in, eigenlijk. En staat altijd onder invloed van mijn moeder.
Ik zit net te denken... hoe die treinreis ging dat vergeef ik mijn broer niet. Nog steeds niet.
Het kwam er op neer dat 4 personen met de auto gingen, vanuit Zuid-Europa. Ik ging met de trein (want auto vol) met jongste broertje, toen 12. Dat kan dus eigenlijk al niet, vind ik, dat je een meisje van 22 met een joch van 12 al die landen door laat reizen.
Maar volgens hun kon dat.
Op een gegeven moment hadden broertje en ik vertraging en misten we de volgende aansluiting (dat was ECHT zo, dat was niet omdat ik aan het doordraaien was of whatever. We zaten meer dan een uur van tevoren op het perron zodat het niet mis kon gaan, maar dat ding kwam gewoon veel te laat).
s Avonds in the middle of nowhere was ik het zat. Dacht ik: We zoeken en hotel, morgen weer een dag, dit lukt vandaag niet meer.
Had niet alleen mezelf om voor te zorgen, ook mijn broertje. En ik was op.
Broertje ging ouders nog even bellen. Ik zei al: we redden ons wel, we gaan ergens slapen. Broertje begon toen bang te worden en wilde liever bij ouders slapen.
Dus ouders zijn naar de plaats toe gereden waar wij gestrand waren. oudste broer moest met mij mee, jongste met ouders.
En nee, we gingen niet slapen...we moesten verder reizen... van Broer.
Bij het overhandigen van de tassen kwam het zo uit dat mijn paspoort bij oudste broer belandde, waardoor hij het dus beheerde (dat was niet de bedoeling!)
We hebben nog een nacht op stations gehangen (ja jongen, s nachts rijdt er niks, vandaar dat idee van een hotel) en s ochtends hebben we een trein voor ons neus laten wegrijden omdat hij er niet in wilde.
Ik heb heel erg scene staan schoppen dat ik VLOEKERDEVLOEK mijn paspoort terug wilde. Uiteindelijk heeft ie m gegeven, heb ik geroepen dat ik mijn familie nooit meer wilde zien. Heb geld gepind (veel) en ben zonder kaartje in een willekeurige trein gaan zitten... WEG.
Ben aangekomen in een stad die op de route lag... ik was gewoon de goede kant op aan het reizen. Ik had diezelfde middag in Nederland kunnen zijn, op zich. Alles liep even anders.
Maar omdat ze geen vertrouwen in mij hadden... ging alles anders. Ik heb nadat ik broer gedumpt had nog Nederlandse meiden ontmoet in de trein, verhaal gedaan, zij vonden broer ook raar. We spraken af dat ik (eindelijk) even kon slapen en zij me wakker zouden maken bij het station.
Daarna zou ik ze weer ontmoeten voor de volgende trein.. maar het ging niet. Ik zag ze niet en kon niet de afgesproken plek vinden. Zodoende was ik hen ook kwijt.
Okay... lang verhaal. Dit is slechts een fractie. Denk als ze mij gewoon vrijheid gegeven hadden, ik me wel gered had en snel in Nederland geweest zou zijn. Maar reizen met een kind van 12 en hem dan vragen OP MIJ TE PASSEN (ja dat hebben ze gevraagd) dat is wel heel erg.
Nou, LA, je krijgt me wel aan t praten. Weet niet of dit de juiste plaats is voor dit verhaal... maar wil het ook niet ergens neerzetten waar mensen het heel makkelijk lezen. Ben best herkenbaar zo.
Maar ik vergeef ze dus niet deze dag... want hierdoor ben ik op de gesloten afdeling terecht gekomen. Als ik die zaterdagavond een hotel had kunnen nemen en had kunnen slapen, was ik denk ik niet op dinsdagochtend bij het ziekenhuis gebracht.
En dan denk ik... laten rusten... of niet. Voor mij zal het altijd tussen broer en mij in blijven staan... als er niks uitgesproken wordt. En dat geeft niet, want ik vond broer niet leuk en nog steeds niet.
Tja... het is geen heel egoïstisch persoon... ogenschijnlijk niet, iig. Maar ze kan niet echt open denken.
Ze kan niet echt luisteren en dan zeggen: bedankt voor het verhaal. Alles projecteert ze op zichzelf of op andere dingen... moeilijk uit te leggen.
Vraag me af of ooit boven tafel zal komen hoe IK het allemaal zie. Dat ik me mijn hele vakantie gepest voelde door mijn familie, inclusief moeder. Dat ik me niet serieus genomen voelde.
Alleen mijn vader heeft een paar keer iets aardigs gezegd, maar die stond tussen 5 vuren in, eigenlijk. En staat altijd onder invloed van mijn moeder.
Ik zit net te denken... hoe die treinreis ging dat vergeef ik mijn broer niet. Nog steeds niet.
Het kwam er op neer dat 4 personen met de auto gingen, vanuit Zuid-Europa. Ik ging met de trein (want auto vol) met jongste broertje, toen 12. Dat kan dus eigenlijk al niet, vind ik, dat je een meisje van 22 met een joch van 12 al die landen door laat reizen.
Maar volgens hun kon dat.
Op een gegeven moment hadden broertje en ik vertraging en misten we de volgende aansluiting (dat was ECHT zo, dat was niet omdat ik aan het doordraaien was of whatever. We zaten meer dan een uur van tevoren op het perron zodat het niet mis kon gaan, maar dat ding kwam gewoon veel te laat).
s Avonds in the middle of nowhere was ik het zat. Dacht ik: We zoeken en hotel, morgen weer een dag, dit lukt vandaag niet meer.
Had niet alleen mezelf om voor te zorgen, ook mijn broertje. En ik was op.
Broertje ging ouders nog even bellen. Ik zei al: we redden ons wel, we gaan ergens slapen. Broertje begon toen bang te worden en wilde liever bij ouders slapen.
Dus ouders zijn naar de plaats toe gereden waar wij gestrand waren. oudste broer moest met mij mee, jongste met ouders.
En nee, we gingen niet slapen...we moesten verder reizen... van Broer.
Bij het overhandigen van de tassen kwam het zo uit dat mijn paspoort bij oudste broer belandde, waardoor hij het dus beheerde (dat was niet de bedoeling!)
We hebben nog een nacht op stations gehangen (ja jongen, s nachts rijdt er niks, vandaar dat idee van een hotel) en s ochtends hebben we een trein voor ons neus laten wegrijden omdat hij er niet in wilde.
Ik heb heel erg scene staan schoppen dat ik VLOEKERDEVLOEK mijn paspoort terug wilde. Uiteindelijk heeft ie m gegeven, heb ik geroepen dat ik mijn familie nooit meer wilde zien. Heb geld gepind (veel) en ben zonder kaartje in een willekeurige trein gaan zitten... WEG.
Ben aangekomen in een stad die op de route lag... ik was gewoon de goede kant op aan het reizen. Ik had diezelfde middag in Nederland kunnen zijn, op zich. Alles liep even anders.
Maar omdat ze geen vertrouwen in mij hadden... ging alles anders. Ik heb nadat ik broer gedumpt had nog Nederlandse meiden ontmoet in de trein, verhaal gedaan, zij vonden broer ook raar. We spraken af dat ik (eindelijk) even kon slapen en zij me wakker zouden maken bij het station.
Daarna zou ik ze weer ontmoeten voor de volgende trein.. maar het ging niet. Ik zag ze niet en kon niet de afgesproken plek vinden. Zodoende was ik hen ook kwijt.
Okay... lang verhaal. Dit is slechts een fractie. Denk als ze mij gewoon vrijheid gegeven hadden, ik me wel gered had en snel in Nederland geweest zou zijn. Maar reizen met een kind van 12 en hem dan vragen OP MIJ TE PASSEN (ja dat hebben ze gevraagd) dat is wel heel erg.
Nou, LA, je krijgt me wel aan t praten. Weet niet of dit de juiste plaats is voor dit verhaal... maar wil het ook niet ergens neerzetten waar mensen het heel makkelijk lezen. Ben best herkenbaar zo.
Maar ik vergeef ze dus niet deze dag... want hierdoor ben ik op de gesloten afdeling terecht gekomen. Als ik die zaterdagavond een hotel had kunnen nemen en had kunnen slapen, was ik denk ik niet op dinsdagochtend bij het ziekenhuis gebracht.
En dan denk ik... laten rusten... of niet. Voor mij zal het altijd tussen broer en mij in blijven staan... als er niks uitgesproken wordt. En dat geeft niet, want ik vond broer niet leuk en nog steeds niet.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 4 november 2009 om 12:28
LA, fijn dat het snel ging bij de notaris. Je bent jong, idd, maar ik begreep dat je moeder vond dat het geregeld moest worden, toch?
Nouja, klaar is klaar.
Ben het met je eens dat die diagnoses niet heel belangrijk hoeven te zijn. Maar soms zijn bepaalde medicijnen heel goed bij bepaalde 'stoornissen' (bah rotwoord) en dan is het wel belangrijk dat ze weten onder welke noemer je valt.
En dat zeg ik. Officieel slik ik lithium... maar ik neem het niet echt. (Mensen ik hoef hier geen commentaar op)
Al jaren niet. Ik heb het geprobeerd en merkte weinig aan mezelf, behalve dat mijn haar uitviel. Psych vindt het beter dat ik het wel slik... dus ik doe alsof. Een week voor het bloedprikken begin ik, en de dag na het bloedprikken stop ik.
Nouja, klaar is klaar.
Ben het met je eens dat die diagnoses niet heel belangrijk hoeven te zijn. Maar soms zijn bepaalde medicijnen heel goed bij bepaalde 'stoornissen' (bah rotwoord) en dan is het wel belangrijk dat ze weten onder welke noemer je valt.
En dat zeg ik. Officieel slik ik lithium... maar ik neem het niet echt. (Mensen ik hoef hier geen commentaar op)
Al jaren niet. Ik heb het geprobeerd en merkte weinig aan mezelf, behalve dat mijn haar uitviel. Psych vindt het beter dat ik het wel slik... dus ik doe alsof. Een week voor het bloedprikken begin ik, en de dag na het bloedprikken stop ik.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 4 november 2009 om 13:16
Weet ik!
Maar soms is zo'n lap tekst misschien wat veel, met zo'n verhaal. Zeker als je het druk met jezelf hebt, of net wakker bent... dan zo'n heel verhaal van iets wat best heftig is en nog steeds invloed op me heeft.
Weet niet of iedere lezer daar blij mee is, op de vroege middag
Maar t is fijn om dingen te delen. Dit had ik nog nooit met zoveel woorden op het forum gezet, denk ik... ook omdat ik mezelf er redelijk herkenbaar mee maak.
Maar net als ik het fijn vond zaterdag iets meer over jou te horen Choco, zo is het misschien ook goed dat ik dit hier gezet heb.
Maar soms is zo'n lap tekst misschien wat veel, met zo'n verhaal. Zeker als je het druk met jezelf hebt, of net wakker bent... dan zo'n heel verhaal van iets wat best heftig is en nog steeds invloed op me heeft.
Weet niet of iedere lezer daar blij mee is, op de vroege middag
Maar t is fijn om dingen te delen. Dit had ik nog nooit met zoveel woorden op het forum gezet, denk ik... ook omdat ik mezelf er redelijk herkenbaar mee maak.
Maar net als ik het fijn vond zaterdag iets meer over jou te horen Choco, zo is het misschien ook goed dat ik dit hier gezet heb.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 4 november 2009 om 13:21
LA, een nieuwe openen zou nog moeilijker worden. We zijn deze twee al gewend. Dus laten we de topics delen in categorien dan. Laten we het zo zo doen, heb het er met Moon zaterdag over gehad:
- goede dag slechte dag is voor alles wat je kwijt wil, goed, slecht, geschreeuw, gegaap, etc.
- stap voor stap is voor positieve stapjes/dingen die je gedaan hebt o.a. lijstjes afvinken haha..
Goed idee?
- goede dag slechte dag is voor alles wat je kwijt wil, goed, slecht, geschreeuw, gegaap, etc.
- stap voor stap is voor positieve stapjes/dingen die je gedaan hebt o.a. lijstjes afvinken haha..
Goed idee?
woensdag 4 november 2009 om 13:23
Goed idee!
Dat was ook een beetje de opzet, in het begin.
Dat is ook weer zo, Choco... je kiest er zelf voor. Ben wel blij met jullie, Choco en LA, ik voel me een stuk beter dan 1,5 uur terug. Het kan erg opluchten als je even je hart lucht.
Voor allebei.
Dat was ook een beetje de opzet, in het begin.
Dat is ook weer zo, Choco... je kiest er zelf voor. Ben wel blij met jullie, Choco en LA, ik voel me een stuk beter dan 1,5 uur terug. Het kan erg opluchten als je even je hart lucht.
Voor allebei.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 4 november 2009 om 13:25
maar er is geen haast bij, neem je tijd
