Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
maandag 28 april 2025 om 23:08
Je hebt al feestelijkere plannen dan ik hoor.
Ik mag al dik 30 jaar alles, en ben nog steeds nooit op een festival geweest...
Dat is dus zoiets waar ik niet 'hoor'.
Net als dat ik (kite) surfen en nu wingfoilen zo tof vind. Maar dat is far out of my league, dat durf ik niet te proberen.
Dusse, voor mijn ben je nu al een echt vlaggenophanger, dat je dat overweegt.
Net als Koningsnach, of koningsdag in een grote stad.
Sinds ik vrij ben ga ik als protest niet meer naar de aubade.
En dat is dan ook meteen het wildste wat ik ooit gedaan heb op koningsdag...
En echt, ik ben geen meegaand lief type.
Maar ik voel me al opgelaten en betrapt als ik erover nadenk.
Het lijkt me wel echt heel tof. Met je kind(eren) naar een festival.
Ik mag al dik 30 jaar alles, en ben nog steeds nooit op een festival geweest...
Dat is dus zoiets waar ik niet 'hoor'.
Net als dat ik (kite) surfen en nu wingfoilen zo tof vind. Maar dat is far out of my league, dat durf ik niet te proberen.
Dusse, voor mijn ben je nu al een echt vlaggenophanger, dat je dat overweegt.
Net als Koningsnach, of koningsdag in een grote stad.
Sinds ik vrij ben ga ik als protest niet meer naar de aubade.
En dat is dan ook meteen het wildste wat ik ooit gedaan heb op koningsdag...
En echt, ik ben geen meegaand lief type.
Maar ik voel me al opgelaten en betrapt als ik erover nadenk.
Het lijkt me wel echt heel tof. Met je kind(eren) naar een festival.
avocadeau wijzigde dit bericht op 28-04-2025 23:58
73.90% gewijzigd
maandag 28 april 2025 om 23:27
Maar Avo, dat soort dingen, dat is toch niet wie iemand is? Of wat jij jou maakt?
Ik ben het tegenovergestelde. Ik woon in een huis waar ik niet in pas. Vrijstaand, in het bos, met een veel te grote tuin. Man is de koning te rijk. Het was zijn droom. Ik verontschuldig me bij iedereen waar ik ons adres moet noemen en ben nog steeds verbaasd als ik thuis kom. Het is raar.
Maar we hebben een 18 jaar oude auto, due start. Op ons bed na is ongeveer alles in huis marktplaats. Onze bank was 50 euro op marktplaats. En op zolder (chillplek kinderen) staat nog steeds onze eerste zelfgekozen bank, nu 18 jaar oud. We hebben nog de tafel uit ons eerste huis, ondertussen 26 jaar oud. En de stoelen zijn van de weggeefhoek.
Maar: ik hou van muziek. Concerten. Festivals. Loop ze het liefst allemaal af, ging minstens 8x per jaar naar een concert. Van heel bekend (U2, Coldplay, Skunk Anansie) tot bandjes die nog door moeten breken. Dat ik dat niet meer kan, vind ik echt het ergste aan deze kutziekte. Het was mijn manier om de wereld te vergeten. Mijn manier van ontspannen met vrienden. Net als dat ik van theater hou, en van musea.
Man daarentegen snapt er niets van en gaat zelden mee. Alleen naar Metallica.
Maar het zegt niets. Het maakt me niet wereldwijs. Het maakt me niet sophisticated. Of beter. Het is mijn manier van ontsnappen aan de echte wereld. En jij hebt daar jouw manieren voor. Jij gaat met vrienden samen eten na een verjaardag. Jij viert. Ik haat mensen in mijn huis. En ik zou dat zo graag willen: grote vriendengroep, samen borrelen, eten, samen zijn. Of ik kijk er in elk geval bij een ander tegenop. Mijn huis is mijn veilige haven, daar komen alleen maar mensen die echt in mijn inner inner circle komen.
En ookal heeft deze ziekte een beetje van mij afgepakt, want ik kan nergens heen. Dus als ik niet wil vereenzamen dan moet ik wel mensen toelaten.
Maar skivakanties, verre vakanties, concerten: het is uiterlijke schijn. Frankrijk is prachtig. Daar heb je geen Korea voor nodig. Echt niet.
Veel belangrijker dat je je comfortabel voelt, dat je met wat voor jou belangrijk is de wereld soms kunt ontsnappen, dat je ontspant. Ipv uiterlijke schijn na te streven.
Ik ben het tegenovergestelde. Ik woon in een huis waar ik niet in pas. Vrijstaand, in het bos, met een veel te grote tuin. Man is de koning te rijk. Het was zijn droom. Ik verontschuldig me bij iedereen waar ik ons adres moet noemen en ben nog steeds verbaasd als ik thuis kom. Het is raar.
Maar we hebben een 18 jaar oude auto, due start. Op ons bed na is ongeveer alles in huis marktplaats. Onze bank was 50 euro op marktplaats. En op zolder (chillplek kinderen) staat nog steeds onze eerste zelfgekozen bank, nu 18 jaar oud. We hebben nog de tafel uit ons eerste huis, ondertussen 26 jaar oud. En de stoelen zijn van de weggeefhoek.
Maar: ik hou van muziek. Concerten. Festivals. Loop ze het liefst allemaal af, ging minstens 8x per jaar naar een concert. Van heel bekend (U2, Coldplay, Skunk Anansie) tot bandjes die nog door moeten breken. Dat ik dat niet meer kan, vind ik echt het ergste aan deze kutziekte. Het was mijn manier om de wereld te vergeten. Mijn manier van ontspannen met vrienden. Net als dat ik van theater hou, en van musea.
Man daarentegen snapt er niets van en gaat zelden mee. Alleen naar Metallica.
Maar het zegt niets. Het maakt me niet wereldwijs. Het maakt me niet sophisticated. Of beter. Het is mijn manier van ontsnappen aan de echte wereld. En jij hebt daar jouw manieren voor. Jij gaat met vrienden samen eten na een verjaardag. Jij viert. Ik haat mensen in mijn huis. En ik zou dat zo graag willen: grote vriendengroep, samen borrelen, eten, samen zijn. Of ik kijk er in elk geval bij een ander tegenop. Mijn huis is mijn veilige haven, daar komen alleen maar mensen die echt in mijn inner inner circle komen.
En ookal heeft deze ziekte een beetje van mij afgepakt, want ik kan nergens heen. Dus als ik niet wil vereenzamen dan moet ik wel mensen toelaten.
Maar skivakanties, verre vakanties, concerten: het is uiterlijke schijn. Frankrijk is prachtig. Daar heb je geen Korea voor nodig. Echt niet.
Veel belangrijker dat je je comfortabel voelt, dat je met wat voor jou belangrijk is de wereld soms kunt ontsnappen, dat je ontspant. Ipv uiterlijke schijn na te streven.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
maandag 28 april 2025 om 23:32
Ah, en toen was je laatste post er nog niet.
Imposter syndroom.
Niemand let op je. Dus als een festival je blij maakt: ga. Op de meeste festivals zie je echt alle soorten mensen. King Louie jurkjes en gatenpanties. Hanekammen en gelakte nagels. 17-jarige bakvissen en 60-jarige doorrookte rockers.
En zeker op bevrijdingsdag.
Maar een fijn (gratis, is het nog gratis?) Festival is Parkpop in Den Haag. Kleedje mee en chillen. En Werfpop in Leiden is ook echt relaxed met alle soorten mensen.
Als je het wil. Wil meemaken.
Maar doe het niet voor een ander. Doe het omdat het je trekt en je houdt van muziek en chillen.
Imposter syndroom.
Niemand let op je. Dus als een festival je blij maakt: ga. Op de meeste festivals zie je echt alle soorten mensen. King Louie jurkjes en gatenpanties. Hanekammen en gelakte nagels. 17-jarige bakvissen en 60-jarige doorrookte rockers.
En zeker op bevrijdingsdag.
Maar een fijn (gratis, is het nog gratis?) Festival is Parkpop in Den Haag. Kleedje mee en chillen. En Werfpop in Leiden is ook echt relaxed met alle soorten mensen.
Als je het wil. Wil meemaken.
Maar doe het niet voor een ander. Doe het omdat het je trekt en je houdt van muziek en chillen.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
maandag 28 april 2025 om 23:58
Het trekt. Maar ik durf niet.
Zou alleen mogen als ik meegevraagd word.
Het 'ken je plek' zit echt wel heel diep.
En ja, ik kijk daar dus tegenop. Mensen die wel durven. Gaan. Zoveel concerten. Wauw!!!
En je huis klinkt heerlijk!!!
Onze oude bank moet ook al heel lang weg, maar hij is zo fijn, en dan is er meer relax-plek inderdaad.
Herkenbaar van het verontschuldigen bij adres.
Ik hoor hier niet.
Deze wijk, is te netjes, te beschaafd.
Ik ben er te smerig voor.
Zou alleen mogen als ik meegevraagd word.
Het 'ken je plek' zit echt wel heel diep.
En ja, ik kijk daar dus tegenop. Mensen die wel durven. Gaan. Zoveel concerten. Wauw!!!
En je huis klinkt heerlijk!!!
Onze oude bank moet ook al heel lang weg, maar hij is zo fijn, en dan is er meer relax-plek inderdaad.
Herkenbaar van het verontschuldigen bij adres.
Ik hoor hier niet.
Deze wijk, is te netjes, te beschaafd.
Ik ben er te smerig voor.
dinsdag 29 april 2025 om 06:42
Weet je wat funest is, denk ik? Dat vriendschappen vaak gebaseerd zijn op iets gezamenlijks wat je met iemand doet. En als jij nooit naar een festival of concert gaat, dan zullen vrienden je niet snel vragen. Niet omdat je niet welkom bent, niet omdat het niet leuk is om met je te gaan. Maar omdat er de aanname bestaat dat het iets is dat niet bij je past, wat jij niet leuk vindt. Althans, dat denk ik. Er zijn vrienden die ik vraag voor concerten. Vrienden die ik vraag voor theater. En vrienden die ik vraag om te wandelen of iets anders actiefs. En de ene groep vraag ik niet snel voor een andere activiteit, want ze horen in een bepaald hokje ofzo. Snap je wat ik bedoel?
Kun je niet tussen neus en lippen door bij festivalveienden laten vallen dat je nog nooit zoiets gedaan hebt maar dat het je wel heel gaaf lijkt? En je kunt ook met je eigen gezin gaan, zeker met de pubert.
Kun je niet tussen neus en lippen door bij festivalveienden laten vallen dat je nog nooit zoiets gedaan hebt maar dat het je wel heel gaaf lijkt? En je kunt ook met je eigen gezin gaan, zeker met de pubert.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
dinsdag 29 april 2025 om 14:09
Ik hoor wel wat je zegt Lucy.
Mijn vrienden zijn jarenlang wel naar festivals gegaan. Me ook gevraagd.
Ik kon het niet toen. Het mocht niet. Geen optie.
Ik hoor er niet, ik mag niet zoveel geld verspillen.
Misschien dat het tegenwoordig wel zou lukken, maar ik weet niet of ik daar dan zou kunnen ontspannen/genieten of aan het overleven sla omdat ik me zo fout voel.
I know, ik heb issues.
Maar van deze heb ik verder niet echt last, het levert me vooral ook heel veel op.
Als de kinderen heel graag zouden willen gaan, dat zou een reden zijn.
Daarom gaan we dagjes weg.
Dan mag ik mee. Voor hen mag ik geld uit geven.
Als begeleider van hen heb ik een geoorloofde reden om tussen de fijne mensen te mogen zijn.
Een rol.
Maar ik heb er geen last van, en het lukt nu regelmatig om iets leuks te mogen doen met anderen.
Net zoals het lukte om het weekend te boeken, hapto, coach en ik een sportabbo heb.
Het mag eigenlijk niet, ik ben het niet waard, moet het compenseren, voel me ontzettend schuldig dat ik zoveel geld uitgeef, en schaam me dat ik dat voor mij doe.
Maar ik doe het wel.
Wel heb ik coach teruggezet naar eens per maand, nu hapto twee keer per maand is.
En heb ik wat uitgaven voor de kinderen en in huis van mn priverekening betaald.
En ik ga komende week weer een stuk tuin aanpakken dat nooit aangelegd is. Afgraven, zeven, hek zetten, beplanten.
En ik ga vanavond niet mee uit eten met man en kinderen. Ze hebben er helemaal zin in om samen te gaan. Lekker zonder zeurmoeder de bloemetjes buiten zetten.
Win win win.
(En ik moet Man natuurlijk 'terugbetalen'. Vind ik he. Hij weet het niet eens, en zou je nooit meer aanraken als hij wist dat ik het zo zie.
Dat ik van mezelf moet omdat hij het verdient, alles verdient, ik teveel neem/ben/zeg.
Van de week ruzie gemaakt.
Om iets 'voor' het gezin. Maar echt, ik was de onredelijke, nare, duidelijk slechte.
Ik ben wel echt boos dan, maar naderhand voel ik me zo ondankbaar en slecht en een last.)
Mijn vrienden zijn jarenlang wel naar festivals gegaan. Me ook gevraagd.
Ik kon het niet toen. Het mocht niet. Geen optie.
Ik hoor er niet, ik mag niet zoveel geld verspillen.
Misschien dat het tegenwoordig wel zou lukken, maar ik weet niet of ik daar dan zou kunnen ontspannen/genieten of aan het overleven sla omdat ik me zo fout voel.
I know, ik heb issues.
Maar van deze heb ik verder niet echt last, het levert me vooral ook heel veel op.
Als de kinderen heel graag zouden willen gaan, dat zou een reden zijn.
Daarom gaan we dagjes weg.
Dan mag ik mee. Voor hen mag ik geld uit geven.
Als begeleider van hen heb ik een geoorloofde reden om tussen de fijne mensen te mogen zijn.
Een rol.
Maar ik heb er geen last van, en het lukt nu regelmatig om iets leuks te mogen doen met anderen.
Net zoals het lukte om het weekend te boeken, hapto, coach en ik een sportabbo heb.
Het mag eigenlijk niet, ik ben het niet waard, moet het compenseren, voel me ontzettend schuldig dat ik zoveel geld uitgeef, en schaam me dat ik dat voor mij doe.
Maar ik doe het wel.
Wel heb ik coach teruggezet naar eens per maand, nu hapto twee keer per maand is.
En heb ik wat uitgaven voor de kinderen en in huis van mn priverekening betaald.
En ik ga komende week weer een stuk tuin aanpakken dat nooit aangelegd is. Afgraven, zeven, hek zetten, beplanten.
En ik ga vanavond niet mee uit eten met man en kinderen. Ze hebben er helemaal zin in om samen te gaan. Lekker zonder zeurmoeder de bloemetjes buiten zetten.
Win win win.
(En ik moet Man natuurlijk 'terugbetalen'. Vind ik he. Hij weet het niet eens, en zou je nooit meer aanraken als hij wist dat ik het zo zie.
Dat ik van mezelf moet omdat hij het verdient, alles verdient, ik teveel neem/ben/zeg.
Van de week ruzie gemaakt.
Om iets 'voor' het gezin. Maar echt, ik was de onredelijke, nare, duidelijk slechte.
Ik ben wel echt boos dan, maar naderhand voel ik me zo ondankbaar en slecht en een last.)
dinsdag 29 april 2025 om 14:50
Ach lieve Avo, soms zou ik je zo graag een kijkje in mijn hoofd willen gunnen in hoe wij jou zien.
Je legt heel duidelijk uit waarom leuke dingen voor jou niet 'mogen'. Maar ik zou het je zo gunnen dat je het wel mag.
Zou het helpen als ik je uitnodig voor een bevrijdingsfestival? Heb een gezellige hier in de buurt en nog geen plannen voor maandag (Behalve dat je me daarna waarschijnlijk wil vermoorden
)
Lucy is het nu een opluchting dat er niets geks staat, of had je inhoudelijk toch meer verwacht?
Je legt heel duidelijk uit waarom leuke dingen voor jou niet 'mogen'. Maar ik zou het je zo gunnen dat je het wel mag.
Zou het helpen als ik je uitnodig voor een bevrijdingsfestival? Heb een gezellige hier in de buurt en nog geen plannen voor maandag (Behalve dat je me daarna waarschijnlijk wil vermoorden
)Lucy is het nu een opluchting dat er niets geks staat, of had je inhoudelijk toch meer verwacht?
dinsdag 29 april 2025 om 15:17
dinsdag 29 april 2025 om 15:58
Zou me nou echt gezellig lijken! En heerlijk, met cateraar Olle!!
Maisnon, ik had denk ik meer verwacht. Gehoopt dat dit een duidelijke uitleg zou zijn van wat we gedaan hebben, welke weg ik heb afgelegd. Omdat ik het niet goed meer geordend krijg, en moeite heb om een logisch verhaal te maken voor de psych.
Tegelijkertijd blijkt uit deze overdracht dat ik eigenlijk geen stappen heb gemaakt. Veel beslag heb gelegd op tijd. En eigenlijk niet meer te helpen ben. En dat is mijn interpretatie, maar ik denk niet eens eentje met een heel negatief sausje.
Of eigenlijk... weet ik dat zowel psych als gt er van overtuigd zijn dat als ik nu maar eens leer voelen dat het wel goed komt. Maar dat voelen is veel te gevaarlijk. Ik wil het heel graag, maar snap er geen zak van.
En dat maakt me hopeloos. Dat maakt dat ik me serieus afvraag of s-ggz wel een goed idee is. Of ik niet gewoon moet accepteren dat dit mijn leven is. Mooier wordt het niet, en meer zit er niet in.
Net als dat ik weet dat ik wat afstand moet nemen van jullie. Dat ik teveel beslag leg met mijn gezeur dat niet beter wordt. En dat de slachtofferrol niemand goed staat. It's getting old. Dus sorry: ik ga mijn best doen (maar beloof niets)
Maisnon, ik had denk ik meer verwacht. Gehoopt dat dit een duidelijke uitleg zou zijn van wat we gedaan hebben, welke weg ik heb afgelegd. Omdat ik het niet goed meer geordend krijg, en moeite heb om een logisch verhaal te maken voor de psych.
Tegelijkertijd blijkt uit deze overdracht dat ik eigenlijk geen stappen heb gemaakt. Veel beslag heb gelegd op tijd. En eigenlijk niet meer te helpen ben. En dat is mijn interpretatie, maar ik denk niet eens eentje met een heel negatief sausje.
Of eigenlijk... weet ik dat zowel psych als gt er van overtuigd zijn dat als ik nu maar eens leer voelen dat het wel goed komt. Maar dat voelen is veel te gevaarlijk. Ik wil het heel graag, maar snap er geen zak van.
En dat maakt me hopeloos. Dat maakt dat ik me serieus afvraag of s-ggz wel een goed idee is. Of ik niet gewoon moet accepteren dat dit mijn leven is. Mooier wordt het niet, en meer zit er niet in.
Net als dat ik weet dat ik wat afstand moet nemen van jullie. Dat ik teveel beslag leg met mijn gezeur dat niet beter wordt. En dat de slachtofferrol niemand goed staat. It's getting old. Dus sorry: ik ga mijn best doen (maar beloof niets)
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
dinsdag 29 april 2025 om 16:01
En ik heb geen slecht leven trouwens he. Ik heb fijne vrienden, een lieve man, prachtige kinderen, een mooi huis, een fijne leidinggevende en een fijne werkplek.
Alleen die klote innerlijke wereld, die mentale gezondheid krijg ik maar gewoon niet op de rit...
Alleen die klote innerlijke wereld, die mentale gezondheid krijg ik maar gewoon niet op de rit...
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
dinsdag 29 april 2025 om 16:07
Lucy: ik weet nog dat ik mijn medisch dossier moest overdragen (voor dat je daar zelf digitale inzage in had). Ik was zoooo bang dat de periode dat ik suïcidaal was - jaren daarvoor - daarin uitgebreid aan bod zou komen en mijn nieuwe arts WEER mijn fysieke klachten zou gaan wijten aan psychische problematiek...
Uh er stond 1 zinnetje: Doorverwijzing naar de POH voor ondersteunende gesprekken..... Ik weet nog dat dat heel dubbel voelde: opluchting maar ook 'niet gezien zijn'. Het was ook een klootviool van een HA en gelukkig is mijn huidige HA precies wat ik nodig heb.
Uh er stond 1 zinnetje: Doorverwijzing naar de POH voor ondersteunende gesprekken..... Ik weet nog dat dat heel dubbel voelde: opluchting maar ook 'niet gezien zijn'. Het was ook een klootviool van een HA en gelukkig is mijn huidige HA precies wat ik nodig heb.
dinsdag 29 april 2025 om 17:29
O Olle... raar is dat het, dat je verwacht van alles tegen te komen en dan blijkt het voor betreffende hulpverlener niet eens een aantekening (op doorverwijzing na) waard geweest te zijn...
Ik weet niet of het "niet gezien voelen" is in mijn geval hoor. Meer een confrontatie dat hoe ik dingen beleefd heb, voor haar als hulpverlener anders beleefd is. Wat logisch is. En waar ik voor haar "een casus" ben waarbij ze in haar werk geen vooruitgang ziet en daarom de keus maakt dat het een gebed zonder eind is, is het voor mij natuurlijk gewoon mijn leven.
Het verslag lezend (3,5 jaar therapie in een half A4-tje) snapte ik haar kant zo goed. Op een gegeven moment is het gewoon klaar. En dan heeft ze het nog lang met me uitgehouden.
Maar als persoon is het moeilijk dat nergens uit de overdracht blijkt dat ik een ontwikkeling heb gehad. En als zij dat zo heeft ervaren, dan is dat haar kant. Maar voor mij is het niet erg hoopgevend
. En zegt dat kennelijk ook iets over wie ik ben. En dat is niet positief.
Ik weet niet of het "niet gezien voelen" is in mijn geval hoor. Meer een confrontatie dat hoe ik dingen beleefd heb, voor haar als hulpverlener anders beleefd is. Wat logisch is. En waar ik voor haar "een casus" ben waarbij ze in haar werk geen vooruitgang ziet en daarom de keus maakt dat het een gebed zonder eind is, is het voor mij natuurlijk gewoon mijn leven.
Het verslag lezend (3,5 jaar therapie in een half A4-tje) snapte ik haar kant zo goed. Op een gegeven moment is het gewoon klaar. En dan heeft ze het nog lang met me uitgehouden.
Maar als persoon is het moeilijk dat nergens uit de overdracht blijkt dat ik een ontwikkeling heb gehad. En als zij dat zo heeft ervaren, dan is dat haar kant. Maar voor mij is het niet erg hoopgevend
. En zegt dat kennelijk ook iets over wie ik ben. En dat is niet positief.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
dinsdag 29 april 2025 om 18:10
Of ze gunt je meer? Meer hulp, passendere hulp.
Dat het geen niet willen is, maar de grenzen van haar eigen kunnen kennen.
Dat ze inziet dat ZIJ jou niet verder kan helpen.
Bewust onbekwaam om jou te kunnen helpen.
Misschien ging het oordeel niet om jou als persoon die wat fout doet, maar om of zij de juiste persoon is om jouw proces verder te helpen.
Meis, heeft die wat fout gedaan? Als ze maar... ?
En toch verwijs je haar door naar hulpverleners.
Niet omdat je haar niet wil helpen, zat bent, of ze hopeloos is.
Omdat je haar bekwame hulp gunt die haar kan bieden wat jou niet lukt.
Meis doet niets fout, ze faalt niet, ze is niet hopeloos. Ze heeft simpelweg iets nodig wat jij haar niet kan bieden.
Dat het geen niet willen is, maar de grenzen van haar eigen kunnen kennen.
Dat ze inziet dat ZIJ jou niet verder kan helpen.
Bewust onbekwaam om jou te kunnen helpen.
Misschien ging het oordeel niet om jou als persoon die wat fout doet, maar om of zij de juiste persoon is om jouw proces verder te helpen.
Meis, heeft die wat fout gedaan? Als ze maar... ?
En toch verwijs je haar door naar hulpverleners.
Niet omdat je haar niet wil helpen, zat bent, of ze hopeloos is.
Omdat je haar bekwame hulp gunt die haar kan bieden wat jou niet lukt.
Meis doet niets fout, ze faalt niet, ze is niet hopeloos. Ze heeft simpelweg iets nodig wat jij haar niet kan bieden.
dinsdag 29 april 2025 om 18:14
Maisnon... Wat een superlief aanbod....
Ik ging er bijna over dagdromen.
Maar ik vind je te lief om je te moeten vermoorden... Het kan niet. Sorrie.
Overigens doe en heb ik meer dan genoeg leuke dingen he? Mijn leven is zo een sprookje... Zoveel meer dan ik ooit had durven denken.
Dus het is helemaal goed!!!
@de rest: spreek af!!! Als jullie zo graag willen, het jullie allemaal geweldig lijkt... Doen!!!
De tuin kan niet.
Dit is haalbaar.
Ik ging er bijna over dagdromen.
Maar ik vind je te lief om je te moeten vermoorden... Het kan niet. Sorrie.
Overigens doe en heb ik meer dan genoeg leuke dingen he? Mijn leven is zo een sprookje... Zoveel meer dan ik ooit had durven denken.
Dus het is helemaal goed!!!
@de rest: spreek af!!! Als jullie zo graag willen, het jullie allemaal geweldig lijkt... Doen!!!
De tuin kan niet.
Dit is haalbaar.
dinsdag 29 april 2025 om 18:44
Nee joh. Het lijkt me geweldig. Ik ga hyperventileren bij de gedachte dat jullie me echt leren kennen 
(en sowieso is een festival nu niet haalbaar).
Met man net heel fijn gepraat. Die had hetzelfde: kennelijk zit er bij mij een blokkade waardoor de behandeling bij psych/gt niet is aangeslagen zoals zij dat hadden gehoopt. Niet het juiste knopje gevonden.
Man vindt gt sowieso een eikel en wordt enorm boos van "niet leerbaar".
Hij vroeg me wat ik er van vond dat psych mij afhankelijk heeft genoemd. Daar heb ik nogal wat waardeoordeel op naar mijzelf. Hij ziet dat heel anders. En zegt dst het me totaal niet minder maakt. En dat ik de hulp nodig had, dat als het teveel was psych beter haar grenzen aan had moeten geven. En dat het misschien wel geen waardeoordeel is, maar een symptoom van wat er speelt.
Wat wel interessant is, is dat man aangeeft dat hij ook ziet dat ik mensen heel moeilijk kan inschatten. En dat ik intelligent ben, heel veel kan beredeneren en daardoor meestal goed zit qua inschatting. Maar soms ook totaal niet, en dat ik dat mezelf dan heel erg kwalijk neem. En dat voor zijn gevoel er mogelijk gewoon meer onder zit (bv autisme oid) waardoor gedragstherapie niet (voldoende) werkt. En psych en gt geloven niet in diagnoses, niet adhd, of autisme.
Interessante gedachtengang.
(en sowieso is een festival nu niet haalbaar).Met man net heel fijn gepraat. Die had hetzelfde: kennelijk zit er bij mij een blokkade waardoor de behandeling bij psych/gt niet is aangeslagen zoals zij dat hadden gehoopt. Niet het juiste knopje gevonden.
Man vindt gt sowieso een eikel en wordt enorm boos van "niet leerbaar".
Hij vroeg me wat ik er van vond dat psych mij afhankelijk heeft genoemd. Daar heb ik nogal wat waardeoordeel op naar mijzelf. Hij ziet dat heel anders. En zegt dst het me totaal niet minder maakt. En dat ik de hulp nodig had, dat als het teveel was psych beter haar grenzen aan had moeten geven. En dat het misschien wel geen waardeoordeel is, maar een symptoom van wat er speelt.
Wat wel interessant is, is dat man aangeeft dat hij ook ziet dat ik mensen heel moeilijk kan inschatten. En dat ik intelligent ben, heel veel kan beredeneren en daardoor meestal goed zit qua inschatting. Maar soms ook totaal niet, en dat ik dat mezelf dan heel erg kwalijk neem. En dat voor zijn gevoel er mogelijk gewoon meer onder zit (bv autisme oid) waardoor gedragstherapie niet (voldoende) werkt. En psych en gt geloven niet in diagnoses, niet adhd, of autisme.
Interessante gedachtengang.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
