Psyche
alle pijlers
Ik kan niet meer
donderdag 16 september 2021 22:48
Lieve lezers,
Eerder schreef ik een stukje over mijn heftige liefdesverdriet en dat ik daar slecht mee om kan gaan.
We zijn alweer een aantal weken verder en het gaat helemaal niet goed.
Ik kan niet meer, de pijn is zo erg, mijn lichaam reageert zo intens en de gedachtenstroom is ondragelijk.
Samen met een vriendin ben ik op vakantie in Frankrijk, we logeren bij haar ouders. Ik heb een eigen huisje daar. Ik probeer van alles te genieten maar het gaat niet.
Ik eet gezond, heb een psycholoog, grijp bewust niet naar de drank en doe echt ontzettend mijn best om er bovenop te komen. Toch werkt het allemaal niet. Wanneer ik aan de hele situatie denk voel ik mijn huid tintelen. In mijn handen en voeten voel ik een koude kramp. Mijn buik voelt vreselijk naar en mijn hart gaat steeds tekeer.
Ik wil echt door maar iedere keer komt het ondragelijk nare gevoel boven, ik vecht er de hele dag tegen.
Ik mis mijn ex en vind het vreselijk dat iemand waarmee je bijna iedere dag doorbengt een complete vreemde van je wordt. Ik begrijp niet dat veel mensen om mij heen verwachten dat ik er nu wel overheen ben. Ik begrijp ook niet dat mijn ex al lang door is gegaan met zijn leven en geen traan heeft gelaten. Ik kan het allemaal geen plekje geven.
Ook ben ik bang voor de toekomst want het duurde 7 jaar voordat ik eindelijk verliefd werd op een jongen, maar vind ik dan ooit nog wel iemand waarvoor ik dezelfde intense gevoelens heb? Vooral in het tijdperk van Tinder ben ik bang om echt alleen te blijven.
Ik voel me steeds slechter en slechter maar ik kan het bij niemand kwijt (mijn psycholoog spreek ik volgende week pas). Vrienden en familie verwachten dat ik doorpak en zitten niet meer te wachten op mijn depressieve 'gedoe'. Ik gedraag me nu zoals er van mij verwacht wordt; vrolijk doen, vrolijke foto's op Instagram en mensen denken ook echt dat het goed met mij gaat.
In werkelijkheid vecht ik om een dag door te komen. Ik ben uitgeput en kapot. Vaak denk ik eraan om ermee te stoppen omdat de intense psychische en fysieke pijn echt te zwaar zijn op dit moment.
Ik weet hoe gek en verwarrend deze tekst kan overkomen.. maar ik moet het echt even kwijt.
Het is maar liefdesverdriet en tijd heelt alle wonden, dat wil ik graag geloven. Maar wat ik nu voel gaat veel verder dan dat en ik ben echt ontzettend bang om de controle te verliezen.
(Ik heb overigens al kalmerende medicatie geprobeerd en gebruik momenteel sinds 3 weken Mirtazapine om angstklachten te verminderen.)
Eerder schreef ik een stukje over mijn heftige liefdesverdriet en dat ik daar slecht mee om kan gaan.
We zijn alweer een aantal weken verder en het gaat helemaal niet goed.
Ik kan niet meer, de pijn is zo erg, mijn lichaam reageert zo intens en de gedachtenstroom is ondragelijk.
Samen met een vriendin ben ik op vakantie in Frankrijk, we logeren bij haar ouders. Ik heb een eigen huisje daar. Ik probeer van alles te genieten maar het gaat niet.
Ik eet gezond, heb een psycholoog, grijp bewust niet naar de drank en doe echt ontzettend mijn best om er bovenop te komen. Toch werkt het allemaal niet. Wanneer ik aan de hele situatie denk voel ik mijn huid tintelen. In mijn handen en voeten voel ik een koude kramp. Mijn buik voelt vreselijk naar en mijn hart gaat steeds tekeer.
Ik wil echt door maar iedere keer komt het ondragelijk nare gevoel boven, ik vecht er de hele dag tegen.
Ik mis mijn ex en vind het vreselijk dat iemand waarmee je bijna iedere dag doorbengt een complete vreemde van je wordt. Ik begrijp niet dat veel mensen om mij heen verwachten dat ik er nu wel overheen ben. Ik begrijp ook niet dat mijn ex al lang door is gegaan met zijn leven en geen traan heeft gelaten. Ik kan het allemaal geen plekje geven.
Ook ben ik bang voor de toekomst want het duurde 7 jaar voordat ik eindelijk verliefd werd op een jongen, maar vind ik dan ooit nog wel iemand waarvoor ik dezelfde intense gevoelens heb? Vooral in het tijdperk van Tinder ben ik bang om echt alleen te blijven.
Ik voel me steeds slechter en slechter maar ik kan het bij niemand kwijt (mijn psycholoog spreek ik volgende week pas). Vrienden en familie verwachten dat ik doorpak en zitten niet meer te wachten op mijn depressieve 'gedoe'. Ik gedraag me nu zoals er van mij verwacht wordt; vrolijk doen, vrolijke foto's op Instagram en mensen denken ook echt dat het goed met mij gaat.
In werkelijkheid vecht ik om een dag door te komen. Ik ben uitgeput en kapot. Vaak denk ik eraan om ermee te stoppen omdat de intense psychische en fysieke pijn echt te zwaar zijn op dit moment.
Ik weet hoe gek en verwarrend deze tekst kan overkomen.. maar ik moet het echt even kwijt.
Het is maar liefdesverdriet en tijd heelt alle wonden, dat wil ik graag geloven. Maar wat ik nu voel gaat veel verder dan dat en ik ben echt ontzettend bang om de controle te verliezen.
(Ik heb overigens al kalmerende medicatie geprobeerd en gebruik momenteel sinds 3 weken Mirtazapine om angstklachten te verminderen.)
donderdag 16 september 2021 22:57
Er is niet zoiets als ‘maar’ liefdesverdriet. Het kan uitmonden in een depressie en dat snapt niet iedereen.
Je voelt je nu uitgeput, maar je kunt je echt weer anders gaan voelen! Probeer te focussen op je afspraak bij je psycholoog volgende week.
Als je echt last hebt van suïcidale gedachten dan moet je eerder hulp zoeken!
Is er niemand in je omgeving die begrijpt dat je een depressie hebt?
Je voelt je nu uitgeput, maar je kunt je echt weer anders gaan voelen! Probeer te focussen op je afspraak bij je psycholoog volgende week.
Als je echt last hebt van suïcidale gedachten dan moet je eerder hulp zoeken!
Is er niemand in je omgeving die begrijpt dat je een depressie hebt?
donderdag 16 september 2021 22:57
Wat rot. 
Weet je, als ik jouw vriendin was en je was met mij mee op vakantie, dan zou ik willen dat je zei hoe het echt met je gaat, ook al is dat dus niet goed. Mensen hópen misschien dat het goed met je gaat, uit een soort projectie, omdat het voor jou fijn zou zijn als het goed met je ging. Maar als dat dus niet zo is, dan staan mensen echt liever naast je dan jij denkt. Echt, gooi je kaarten op tafel.
En bij thuiskomst de huisarts en psycholoog.
Weet je, als ik jouw vriendin was en je was met mij mee op vakantie, dan zou ik willen dat je zei hoe het echt met je gaat, ook al is dat dus niet goed. Mensen hópen misschien dat het goed met je gaat, uit een soort projectie, omdat het voor jou fijn zou zijn als het goed met je ging. Maar als dat dus niet zo is, dan staan mensen echt liever naast je dan jij denkt. Echt, gooi je kaarten op tafel.
En bij thuiskomst de huisarts en psycholoog.
donderdag 16 september 2021 23:00
Ik denk dat ik snap hoe je je voelt. Het klinkt misschien bot en makkelijk gezegd, maar ik lees eigenlijk alleen maar in jouw verhaal dat je verschrikkelijk vecht tegen die nare gevoelens en steeds in principe maar tegen je zelf aan schopt omdat het gevoel weg moet.
Ik denk dat je niet zo hard moet zijn voor jezelf en het gevoel toe moet laten en accepteren.
Overigens heb ik een poosje hulp gehad van een maatschappelijk werkster. Ik kon haar eigenlijk altijd bellen. Is er bij jou ook niet zoiets mogelijk? Het komt allemaal goed. Het is gewoon vet klote, maar niet voor altijd.
Ik denk dat je niet zo hard moet zijn voor jezelf en het gevoel toe moet laten en accepteren.
Overigens heb ik een poosje hulp gehad van een maatschappelijk werkster. Ik kon haar eigenlijk altijd bellen. Is er bij jou ook niet zoiets mogelijk? Het komt allemaal goed. Het is gewoon vet klote, maar niet voor altijd.
donderdag 16 september 2021 23:06
Wat rot voor je dat je je zo voelt!
Liefdesverdriet kan nou eenmaal heel erg heftig zijn. Het wordt beter, 100%!
Maar het kan ondertussen wel verdomd zwaar zijn.
Het klinkt alsof het misschien ook wat andere issues of oude gevoeligheden triggert? Kan het zijn dat het je daarom extra raakt?
Probeer vol te houden en jezelf niet te veel druk op te leggen, gewoon de dag doorkomen is al prima. Baby steps. Op een dag wordt het echt allemaal lichter, en dat kan veel dichterbij zijn dan je nu kan vermoed.
Heel erg vervelend dat je omgeving vindt dat het nu maar klaar moet zijn. Terwijl je hun steun nu juist zou goed zou kunnen gebruiken. Als je behoefte hebt aan wat afleiding en gewoon wat wil praten, stuur me een dm. Ik weet hoe het voelt![😉]()
Liefdesverdriet kan nou eenmaal heel erg heftig zijn. Het wordt beter, 100%!
Maar het kan ondertussen wel verdomd zwaar zijn.
Het klinkt alsof het misschien ook wat andere issues of oude gevoeligheden triggert? Kan het zijn dat het je daarom extra raakt?
Probeer vol te houden en jezelf niet te veel druk op te leggen, gewoon de dag doorkomen is al prima. Baby steps. Op een dag wordt het echt allemaal lichter, en dat kan veel dichterbij zijn dan je nu kan vermoed.
Heel erg vervelend dat je omgeving vindt dat het nu maar klaar moet zijn. Terwijl je hun steun nu juist zou goed zou kunnen gebruiken. Als je behoefte hebt aan wat afleiding en gewoon wat wil praten, stuur me een dm. Ik weet hoe het voelt
donderdag 16 september 2021 23:13
donderdag 16 september 2021 23:20
Wat naar dat je je ware gevoelens zo moet onderdrukken. Het moet eruit! Kan je schrijven, tekenen of hardlopen? Ik weet niet wat werkt voor jou. Kan je je psycholoog al eerder bellen? Je kan ook een hulplijn bellen, heb je even iemand om tegenaan te praten. Enne, je verliest de controle niet. Ook dit gaat weer voorbij.
vrijdag 17 september 2021 05:21
Hoe je je ook tegen het noodlot verzet; het trekt zich niets van jouw wensen aan. Maar als je je verzet opgeeft is het leven genadig. Ook al is dit leven niet wat je in gedachten had.
Soms moet je gewoon tegen jezelf zeggen: dat rottige ongelukkige gevoel maak ik een grote prop van en gooi ik weg. Het mag morgen terugkomen, maakt niet uit, maar nú ga ik mijn uren fijner maken. En dan ga je iets doen waar je je een tikkeltje beter van voelt. Niet om de dag van morgen beter te maken, niet om die persoon te vergeten (want hij is in feite onbelangrijk, hij is iets waar je je aan vast houdt omdat je niet los van hem wil lopen). Maar alleen maar voor het moment nú.
Als dat een keer lukt dan probeer je het de volgende keer weer en geleidelijk krijgt het verlangen naar goede momenten de overhand.
Soms moet je gewoon tegen jezelf zeggen: dat rottige ongelukkige gevoel maak ik een grote prop van en gooi ik weg. Het mag morgen terugkomen, maakt niet uit, maar nú ga ik mijn uren fijner maken. En dan ga je iets doen waar je je een tikkeltje beter van voelt. Niet om de dag van morgen beter te maken, niet om die persoon te vergeten (want hij is in feite onbelangrijk, hij is iets waar je je aan vast houdt omdat je niet los van hem wil lopen). Maar alleen maar voor het moment nú.
Als dat een keer lukt dan probeer je het de volgende keer weer en geleidelijk krijgt het verlangen naar goede momenten de overhand.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 17 september 2021 07:26
Mooie ppstretrostar schreef: ↑17-09-2021 05:21Hoe je je ook tegen het noodlot verzet; het trekt zich niets van jouw wensen aan. Maar als je je verzet opgeeft is het leven genadig. Ook al is dit leven niet wat je in gedachten had.
Soms moet je gewoon tegen jezelf zeggen: dat rottige ongelukkige gevoel maak ik een grote prop van en gooi ik weg. Het mag morgen terugkomen, maakt niet uit, maar nú ga ik mijn uren fijner maken. En dan ga je iets doen waar je je een tikkeltje beter van voelt. Niet om de dag van morgen beter te maken, niet om die persoon te vergeten (want hij is in feite onbelangrijk, hij is iets waar je je aan vast houdt omdat je niet los van hem wil lopen). Maar alleen maar voor het moment nú.
Als dat een keer lukt dan probeer je het de volgende keer weer en geleidelijk krijgt het verlangen naar goede momenten de overhand.
vrijdag 17 september 2021 07:32
Wat een mooie post.retrostar schreef: ↑17-09-2021 05:21Hoe je je ook tegen het noodlot verzet; het trekt zich niets van jouw wensen aan. Maar als je je verzet opgeeft is het leven genadig. Ook al is dit leven niet wat je in gedachten had.
Soms moet je gewoon tegen jezelf zeggen: dat rottige ongelukkige gevoel maak ik een grote prop van en gooi ik weg. Het mag morgen terugkomen, maakt niet uit, maar nú ga ik mijn uren fijner maken. En dan ga je iets doen waar je je een tikkeltje beter van voelt. Niet om de dag van morgen beter te maken, niet om die persoon te vergeten (want hij is in feite onbelangrijk, hij is iets waar je je aan vast houdt omdat je niet los van hem wil lopen). Maar alleen maar voor het moment nú.
Als dat een keer lukt dan probeer je het de volgende keer weer en geleidelijk krijgt het verlangen naar goede momenten de overhand.
Dit, TO.
vrijdag 17 september 2021 07:42
Dit klinkt als mee dan "een heftige liefdesverdriet". De breakup is waarschijnlijk wel de trigger geweest.
Maak een afspraak bij de huisarts, gesprekken met een POH of een psycholoog kunnen je echt helpen om deze gevoelens een plek te geven zodat jij je weer kunt focussen op je huidige leven en toekomst en niet op je liefdesverdriet.
Maak een afspraak bij de huisarts, gesprekken met een POH of een psycholoog kunnen je echt helpen om deze gevoelens een plek te geven zodat jij je weer kunt focussen op je huidige leven en toekomst en niet op je liefdesverdriet.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
vrijdag 17 september 2021 08:13
Ik voel me steeds slechter en slechter maar ik kan het bij niemand kwijt (mijn psycholoog spreek ik volgende week pas). Vrienden en familie verwachten dat ik doorpak en zitten niet meer te wachten op mijn depressieve 'gedoe'. Ik gedraag me nu zoals er van mij verwacht wordt; vrolijk doen, vrolijke foto's op Instagram en mensen denken ook echt dat het goed met mij gaat.
Er zijn belcirkels en luisterlijnen voor mensen zoals jij TO, zou daar eens naar kijken.
En dat gedragen zoals verwacht wordt, niemand zit te wachten op foto's Insta hoor, Dus dat zijn dingen die je gewoon kan laten.
Er zijn belcirkels en luisterlijnen voor mensen zoals jij TO, zou daar eens naar kijken.
En dat gedragen zoals verwacht wordt, niemand zit te wachten op foto's Insta hoor, Dus dat zijn dingen die je gewoon kan laten.
vrijdag 17 september 2021 08:33
Je voelt je verslagen, dat lees ik in je berichten en ook ik heb hele heftige liefdesverdriet gehad. Het is een soort van rouwen. Sommige zeggen zelfs dat liefdesverdriet nog erger kan zijn en dat geloof ik ook.
Praat erover, schrijf erover, iets om je hart te luchten. Geef het tijd, heel cliché, en daar heb je nu geen hol aan maar het is echt zo. Het gaat over, echt. Heel veel sterkte.
Praat erover, schrijf erover, iets om je hart te luchten. Geef het tijd, heel cliché, en daar heb je nu geen hol aan maar het is echt zo. Het gaat over, echt. Heel veel sterkte.
vrijdag 17 september 2021 08:57
Je tekst klinkt in ieder geval helemaal niet gek en verwarrend.
Misschien moet je ook tijdelijk stoppen. En je gewoon over geven aan alle ellende die je voelt. Je gevoel mag er zijn. Je hoeft geen rol te spelen. En mensen die geen begrip hebben voor jouw gevoelens omdat ze te "lang" duren, die missen gewoon zelf bepaalde ervaringen waarom ze dat niet begrijpen.
https://www.bol.com/nl/nl/p/waarom-verd ... oductTitle
Ik persoonlijk vind dit boek heel mooi, ik had hem als audioboek op storytel of nextory geluisterd. De persoon in de negatieve review heeft wel gelijk, de schrijfster omschrijft veel van haar eigen levenservaringen. Maar ik vond dat niks tekort doen aan de boodschap. Titel is wel beetje stom gekozen, in het Engels is het how to be sad. Dat klinkt wat beter naar mijn mening.
Ontzettend veel sterkte toegewenst!
Misschien moet je ook tijdelijk stoppen. En je gewoon over geven aan alle ellende die je voelt. Je gevoel mag er zijn. Je hoeft geen rol te spelen. En mensen die geen begrip hebben voor jouw gevoelens omdat ze te "lang" duren, die missen gewoon zelf bepaalde ervaringen waarom ze dat niet begrijpen.
https://www.bol.com/nl/nl/p/waarom-verd ... oductTitle
Ik persoonlijk vind dit boek heel mooi, ik had hem als audioboek op storytel of nextory geluisterd. De persoon in de negatieve review heeft wel gelijk, de schrijfster omschrijft veel van haar eigen levenservaringen. Maar ik vond dat niks tekort doen aan de boodschap. Titel is wel beetje stom gekozen, in het Engels is het how to be sad. Dat klinkt wat beter naar mijn mening.
Ontzettend veel sterkte toegewenst!
vrijdag 17 september 2021 08:58
Je geeft aan dat je niet begrijpt dat je ex al wel door is gegaan met zijn leven, maar dat is heel erg logisch. Hij is degene die het uit heeft gemaakt (begrijp ik uit je andere topic), dus hij heeft zich er emotioneel ook naartoe gewerkt, naar het moment van uitmaken. Bij hem zal het al langer gespeeld hebben en op een gegeven moment heeft hij de knoop doorgehakt. Dus spiegel je vooral niet aan hem.
Ik heb het zelf ook eens ondervonden na een relatie van ruim 4 jaar en ik ben toen in een week 8 kilo afgevallen. Kreeg geen hap door mijn keel en dronk alleen wat water en sap. Wat jij schrijft heel herkenbaar. Ik mistte haar bij alles wat ik deed.
Het heeft me ongeveer een jaar gekost voordat ik er overheen was.
Achteraf gezien misschien zelfs twee jaar voor ik echt weer helemaal mezelf was en toe aan een echte relatie. Dus, ja, tijd heelt op den duur de wonden.
En ja, het kan heel erg pijnlijk en pijn doen.
Ik kijk nu terug op een erg fijne tijd met haar en ben blij dat ik ruim 4 jaar met haar heb mogen doorbrengen. Ze heeft nog steeds een klein warm plekje in mijn hart en dat zal ook altijd zo blijven. Andersom zal dat vast niet het geval zijn (ze zal haar redenen hebben gehad om het uit te maken), maar dat maakt mij niet uit. Ik wil graag bij mezelf blijven en me niet spiegelen aan hoe de ander doet, reageert of voelt.
Heel veel sterkte en knuf!
Ik heb het zelf ook eens ondervonden na een relatie van ruim 4 jaar en ik ben toen in een week 8 kilo afgevallen. Kreeg geen hap door mijn keel en dronk alleen wat water en sap. Wat jij schrijft heel herkenbaar. Ik mistte haar bij alles wat ik deed.
Het heeft me ongeveer een jaar gekost voordat ik er overheen was.
Achteraf gezien misschien zelfs twee jaar voor ik echt weer helemaal mezelf was en toe aan een echte relatie. Dus, ja, tijd heelt op den duur de wonden.
En ja, het kan heel erg pijnlijk en pijn doen.
Ik kijk nu terug op een erg fijne tijd met haar en ben blij dat ik ruim 4 jaar met haar heb mogen doorbrengen. Ze heeft nog steeds een klein warm plekje in mijn hart en dat zal ook altijd zo blijven. Andersom zal dat vast niet het geval zijn (ze zal haar redenen hebben gehad om het uit te maken), maar dat maakt mij niet uit. Ik wil graag bij mezelf blijven en me niet spiegelen aan hoe de ander doet, reageert of voelt.
Heel veel sterkte en knuf!
vrijdag 17 september 2021 09:22
Het is jammer dat je omgeving zo luchtig omgaat met je liefdesverdriet, want het kan ook heftig zijn. Je gaat eigenlijk door een soort rouwproces. Je gebroken relatie is net een persoon die je bent verloren. En iedereen gaat anders om met rouwen. Iemand die rouwt om een verloren persoon ga je ook niet zeggen dat ie op den duur normaal moet doen en moet doorgaan.
Wees niet hard voor jezelf en laat het verdriet gewoon komen als je dat voelt. Je kunt jezelf niet forceren om weer vrolijk te doen als je dat niet bent. Zijn de mensen in je omgeving echt zo dat ze verwachten dat je je beter voelt, of heb jij zelf die indruk dat dat zo is? Je voelt wat je voelt, laat ze eerlijk weten hoe je je voelt en dat hebben ze maar te accepteren als ze het er niet mee eens zijn.
Wees niet hard voor jezelf en laat het verdriet gewoon komen als je dat voelt. Je kunt jezelf niet forceren om weer vrolijk te doen als je dat niet bent. Zijn de mensen in je omgeving echt zo dat ze verwachten dat je je beter voelt, of heb jij zelf die indruk dat dat zo is? Je voelt wat je voelt, laat ze eerlijk weten hoe je je voelt en dat hebben ze maar te accepteren als ze het er niet mee eens zijn.
vrijdag 17 september 2021 12:40
Hé wat naar. Als aller eerst een dikke
Ik weet heel goed hoe je je voelt. Ik voelde mij ook zo bij mijn eerste keer liefdesverdriet. Maar ik denk dat je zelf al de spijker op zijn kop slaat in je post: de angst om alleen te blijven heeft nu de overhand. En dat maakt vaak dat je verdriet versterkt wordt door zowel paniek als angstgevoelens. In jouw opvatting komt dit allemaal vanuit dezelfde stapel: namelijk liefdesverdriet. Maar waarschijnlijk ligt het genuanceerder dan dat. Het is alleen nog best een opgave dit uit te vogelen en los te zien van elkaar.
Kan het zijn dat je ook worstelt met jezelf? Ben je blij met jezelf als individueel persoon? Vind je dat je er mag zijn/ een aanwinst bent? Ik heb destijds dit veel meer geleerd wat maakt dat ik nu bij break-ups veel steviger in mijn schoenen staat. Immers is het verlies van een geliefde altijd verdrietig, maar mijn eigenwaarde wankelt er niet meer door.
Blijf praten met je psycholoog. Weet dat huilen mag. Het is niet ''maar'' liefdesverdriet: de wereld zoals jij die kent staat op haar kop en het is normaal dat je daar door van slag bent. Lees eens een boek erover (dan ga ik maar van mezelf houden, liefdesbang en verslaafd aan liefde kan ik aanraden).
En geloof me dat de tijd écht alle wonden heelt. Het komt goed uiteindelijk. Ik beloof het
Ik weet heel goed hoe je je voelt. Ik voelde mij ook zo bij mijn eerste keer liefdesverdriet. Maar ik denk dat je zelf al de spijker op zijn kop slaat in je post: de angst om alleen te blijven heeft nu de overhand. En dat maakt vaak dat je verdriet versterkt wordt door zowel paniek als angstgevoelens. In jouw opvatting komt dit allemaal vanuit dezelfde stapel: namelijk liefdesverdriet. Maar waarschijnlijk ligt het genuanceerder dan dat. Het is alleen nog best een opgave dit uit te vogelen en los te zien van elkaar.
Kan het zijn dat je ook worstelt met jezelf? Ben je blij met jezelf als individueel persoon? Vind je dat je er mag zijn/ een aanwinst bent? Ik heb destijds dit veel meer geleerd wat maakt dat ik nu bij break-ups veel steviger in mijn schoenen staat. Immers is het verlies van een geliefde altijd verdrietig, maar mijn eigenwaarde wankelt er niet meer door.
Blijf praten met je psycholoog. Weet dat huilen mag. Het is niet ''maar'' liefdesverdriet: de wereld zoals jij die kent staat op haar kop en het is normaal dat je daar door van slag bent. Lees eens een boek erover (dan ga ik maar van mezelf houden, liefdesbang en verslaafd aan liefde kan ik aanraden).
En geloof me dat de tijd écht alle wonden heelt. Het komt goed uiteindelijk. Ik beloof het
