Psyche
alle pijlers
Ik wil wegrennen
maandag 24 januari 2011 om 11:00
De laatste tijd heb ik er al vaker aan zitten denken om mijn gevoelens hier op het forum te zetten.
Kort gezegd komt het er op neer dat ik het totaal niet meer zie zitten. Niets eigenlijk meer.
Het rare is dat ik geen zelfmoordgedachtes ofzo heb, ik kan me niet voorstellen dat ik altijd ongelukkig zal blijven.
Mijn werk staat me zo ontzettend tegen. Ik lig elke zondagnacht wakker, en nu ik hier zit, wil ik het liefst wegrennen. Mijn jas pakken en weggaan.
Ik sta ook een beetje op het punt om het nog echt te doen ook. Maar dan? Ziekmelden? Problemen lossen zich niet op als ik in bed blijf liggen.
Maar eigenlijk wil ik hier geen minuut langer blijven. Het liefst zou ik nu voor een klas met kinderen staan, of als verpleegkundige in een ziekenhuis.
Ik maak er hier ook een zooitje van. Ik doe gewoon niks meer. Solliciteren heb ik gedaan, ik heb alleen maar afwijzingen gekregen. Ik wil ook geen baan meer met targets e.d.
Weer gaan studeren lijkt me wel erg leuk.. Maar hoe ga ik dat allemaal bolwerken?
Mijn woning voelt niet als mijn huis. Ik kom thuis uit mijn werk, ga eten en ik ga naar bed of naar een vriendin. Ik neem niet eens de moeite om het gezellig te maken voor mezelf.
Ik heb anorexia gehad, en ben daar bijna bovenop (wel trots op mezelf hierdoor!) . Vooral nu alle andere dingen me zo angstig/verdrietig maken, kan ik me niet eens meer druk maken over een paar kilo meer of minder.
Maar die anorexia kost me nog steeds zoveel geld. Ik moet per se bepaalde dingen eten van mezelf, en die kosten meer geld dan wanneer ik gewoon normaal zou doen. Dan zou ik ook geen eetbuien meer hebben, die ook veel geld en kostbare energie kosten.
Geld vliegt er dus ook doorheen. Ik heb 0,0 spaargeld en ben elk einde van de maand compleet blut.
Als ik er alleen al aan denk dat mijn moeder zou komen te overlijden, word ik misselijk. Ik ben daar zo ontzettend bang voor. Ze betekend alles voor mij, ze is de reden dat ik me nog niet totaal ontredderd voel.
Sinds een tijdje heb ik een vriend. Ik geloof niet dat ik ooit zo snel, zo veel en oprecht van iemand heb gehouden. Met hem zie ik het helemaal zitten. Het liefst vertrek ik naar zijn woonplaats, en ga daar helemaal overnieuw beginnen. Maar ik wil ook zelfstandig overkomen, ik wil dat hij ook wat aan mij heeft! Ik wil me niet aan hem optrekken, we moeten elkaar aanvullen. Maar momenteel heb ik niks om hem mee aan te vullen.. Ik ben een hoopje ellende, die geen stappen zet, die niet eens de moeite neemt om fatsoenlijk te solliciteren, of om mijn huis wat gezelliger te maken.
Oke, ik hou oprecht en onvoorwaardelijk van hem, ik ben lief voor hem. Maar vaak spookt het door mijn hoofd om zelf maar vast een einde aan de relatie te maken, want hij verdient iemand die net zo puur en
onbeschadigd is als hij.
Ik heb het echt helemaal gehad met alles en mezelf. En ik weet niet waar ik de energie vandaan moet halen om veranderingen in gang te zetten. Het is me te veel verantwoordelijkheid allemaal en ik heb het gevoel dat ik aan een zijden draadje hang. Wat ik met dit verhaal precies van jullie wil, weet ik niet. Misschien moest ik het gewoon even opschrijven, even mijn hart luchten. Niemand weet echt dat ik overal zo ongelukkig mee ben.
In ieder geval bedankt voor het lezen.
Kort gezegd komt het er op neer dat ik het totaal niet meer zie zitten. Niets eigenlijk meer.
Het rare is dat ik geen zelfmoordgedachtes ofzo heb, ik kan me niet voorstellen dat ik altijd ongelukkig zal blijven.
Mijn werk staat me zo ontzettend tegen. Ik lig elke zondagnacht wakker, en nu ik hier zit, wil ik het liefst wegrennen. Mijn jas pakken en weggaan.
Ik sta ook een beetje op het punt om het nog echt te doen ook. Maar dan? Ziekmelden? Problemen lossen zich niet op als ik in bed blijf liggen.
Maar eigenlijk wil ik hier geen minuut langer blijven. Het liefst zou ik nu voor een klas met kinderen staan, of als verpleegkundige in een ziekenhuis.
Ik maak er hier ook een zooitje van. Ik doe gewoon niks meer. Solliciteren heb ik gedaan, ik heb alleen maar afwijzingen gekregen. Ik wil ook geen baan meer met targets e.d.
Weer gaan studeren lijkt me wel erg leuk.. Maar hoe ga ik dat allemaal bolwerken?
Mijn woning voelt niet als mijn huis. Ik kom thuis uit mijn werk, ga eten en ik ga naar bed of naar een vriendin. Ik neem niet eens de moeite om het gezellig te maken voor mezelf.
Ik heb anorexia gehad, en ben daar bijna bovenop (wel trots op mezelf hierdoor!) . Vooral nu alle andere dingen me zo angstig/verdrietig maken, kan ik me niet eens meer druk maken over een paar kilo meer of minder.
Maar die anorexia kost me nog steeds zoveel geld. Ik moet per se bepaalde dingen eten van mezelf, en die kosten meer geld dan wanneer ik gewoon normaal zou doen. Dan zou ik ook geen eetbuien meer hebben, die ook veel geld en kostbare energie kosten.
Geld vliegt er dus ook doorheen. Ik heb 0,0 spaargeld en ben elk einde van de maand compleet blut.
Als ik er alleen al aan denk dat mijn moeder zou komen te overlijden, word ik misselijk. Ik ben daar zo ontzettend bang voor. Ze betekend alles voor mij, ze is de reden dat ik me nog niet totaal ontredderd voel.
Sinds een tijdje heb ik een vriend. Ik geloof niet dat ik ooit zo snel, zo veel en oprecht van iemand heb gehouden. Met hem zie ik het helemaal zitten. Het liefst vertrek ik naar zijn woonplaats, en ga daar helemaal overnieuw beginnen. Maar ik wil ook zelfstandig overkomen, ik wil dat hij ook wat aan mij heeft! Ik wil me niet aan hem optrekken, we moeten elkaar aanvullen. Maar momenteel heb ik niks om hem mee aan te vullen.. Ik ben een hoopje ellende, die geen stappen zet, die niet eens de moeite neemt om fatsoenlijk te solliciteren, of om mijn huis wat gezelliger te maken.
Oke, ik hou oprecht en onvoorwaardelijk van hem, ik ben lief voor hem. Maar vaak spookt het door mijn hoofd om zelf maar vast een einde aan de relatie te maken, want hij verdient iemand die net zo puur en
onbeschadigd is als hij.
Ik heb het echt helemaal gehad met alles en mezelf. En ik weet niet waar ik de energie vandaan moet halen om veranderingen in gang te zetten. Het is me te veel verantwoordelijkheid allemaal en ik heb het gevoel dat ik aan een zijden draadje hang. Wat ik met dit verhaal precies van jullie wil, weet ik niet. Misschien moest ik het gewoon even opschrijven, even mijn hart luchten. Niemand weet echt dat ik overal zo ongelukkig mee ben.
In ieder geval bedankt voor het lezen.
maandag 24 januari 2011 om 14:58
Ik heb net eventjes stiekem op de site van een ziekenhuis in vriends woonplaats gekeken, en daar bieden ze niveau 4 aan als BBL. Dan zit je dus meteen in dienst bij het ziekenhuis. Ik had liever niveau 5 gedaan, maar dan moet je inderdaad de eerste 2 jaren theorie op school doen.
Tevens kom ik er net achter dat niveau 4 ook gebruikt kan worden als je doktersassistente wilt worden.. Misschien dus toch eerst even hier mijn tijd uitzitten. Hij heeft het er namelijk wel vaak over dat ik toch wat in zijn plaats kan opbouwen, maar meestal lul ik daar heel stoer overheen..
Bij Xenos hadden ze inderdaad geen verf! Ik wilde ga de slaapkamermuur in bordeauxrood verven. Maar misschien neem ik een iets zachtere kleur, dat kan ik het beste in de bouwmarkt bepalen aan de hand van een kleurstaaltje denk ik.
Ook heb ik mijn eerste besparingensideen uitgevoerd. Wel ongeveer hetzelfde eten, maar bij een andere (goedkopere!) winkel. En dat is best bijzonder voor mijn doen Als ik met vriend of vriendinnen ben, kan ik dat makkelijk loslaten sinds een tijd. Maar als ik alleen ben door de week, klamp ik me nog steeds heel erg vast aan dezelfde producten enzo.. Maar daar heb ik dus nu al een veranderingetje in aangebracht!
Tevens kom ik er net achter dat niveau 4 ook gebruikt kan worden als je doktersassistente wilt worden.. Misschien dus toch eerst even hier mijn tijd uitzitten. Hij heeft het er namelijk wel vaak over dat ik toch wat in zijn plaats kan opbouwen, maar meestal lul ik daar heel stoer overheen..
Bij Xenos hadden ze inderdaad geen verf! Ik wilde ga de slaapkamermuur in bordeauxrood verven. Maar misschien neem ik een iets zachtere kleur, dat kan ik het beste in de bouwmarkt bepalen aan de hand van een kleurstaaltje denk ik.
Ook heb ik mijn eerste besparingensideen uitgevoerd. Wel ongeveer hetzelfde eten, maar bij een andere (goedkopere!) winkel. En dat is best bijzonder voor mijn doen Als ik met vriend of vriendinnen ben, kan ik dat makkelijk loslaten sinds een tijd. Maar als ik alleen ben door de week, klamp ik me nog steeds heel erg vast aan dezelfde producten enzo.. Maar daar heb ik dus nu al een veranderingetje in aangebracht!
maandag 24 januari 2011 om 15:55
Dat zou toch een mooie oplossing zijn, bij je vriend in de buurt en een betaalde opleiding. En je kan er nog doktersassistente mee worden ook.
Je vriend stelt het zelf voor, dus kennelijk vind hij het geen probleem, dat maak je er alleen zelf van. Maar waarom lul je daar stoer overheen (zoals je het zelf zo mooi beschrijft)?
Je weet nu in elk geval wel dat je daar mogelijkheden hebt, als je het hier echt niet meer ziet zitten. Dat is een prettig idee.
Bordeauxrood, mooi. Ik heb ook veel bordeauxrood in huis, maar het is misschien wel een beetje te donker als je wat vrolijks zoekt. .
En wat goed dat je een oplossing hebt gevonden voor je eten, hetzelfde maar betaalbaarder. Als je te veel eisen aan je zelf gaat stellen op dat gebied, neemt de stress alleen maar toe. Ik ben zelf (na heel lang AN) sinds een paar jaar gelukkig eindelijk genezen. Maar ik denk wel dat het altijd een zwakke plek blijft, waar je bij stress op terug valt. In periodes dat ik gestrest ben en daardoor te weinig eet, zorg ik ook dat ik genoeg dingen in huis heb die ik echt lekker vind (en dan maar wat duurder) om mezelf te stimuleren goed te blijven eten.
En noem dat veranderingetje maar gerust een verandering!
Heb je je eigen berichten van vandaag terug gelezen? In nog geen dag tijd heb je al ontzettend veel bereikt.
Ik ken je natuurlijk niet, maar ik ben wel trots op je! Nu jij nog !
Je vriend stelt het zelf voor, dus kennelijk vind hij het geen probleem, dat maak je er alleen zelf van. Maar waarom lul je daar stoer overheen (zoals je het zelf zo mooi beschrijft)?
Je weet nu in elk geval wel dat je daar mogelijkheden hebt, als je het hier echt niet meer ziet zitten. Dat is een prettig idee.
Bordeauxrood, mooi. Ik heb ook veel bordeauxrood in huis, maar het is misschien wel een beetje te donker als je wat vrolijks zoekt. .
En wat goed dat je een oplossing hebt gevonden voor je eten, hetzelfde maar betaalbaarder. Als je te veel eisen aan je zelf gaat stellen op dat gebied, neemt de stress alleen maar toe. Ik ben zelf (na heel lang AN) sinds een paar jaar gelukkig eindelijk genezen. Maar ik denk wel dat het altijd een zwakke plek blijft, waar je bij stress op terug valt. In periodes dat ik gestrest ben en daardoor te weinig eet, zorg ik ook dat ik genoeg dingen in huis heb die ik echt lekker vind (en dan maar wat duurder) om mezelf te stimuleren goed te blijven eten.
En noem dat veranderingetje maar gerust een verandering!
Heb je je eigen berichten van vandaag terug gelezen? In nog geen dag tijd heb je al ontzettend veel bereikt.
Ik ken je natuurlijk niet, maar ik ben wel trots op je! Nu jij nog !
maandag 24 januari 2011 om 16:15
Hey.. ja ik was redelijk in paniek vanochtend he
Met vriend zit het zo.. we kennen elkaar nog maar kort. Echt te kort om al te gaan samenwonen. Hij is nu nog bezig om zn eerste eigen huis op te knappen en denk dat ie er rond juni ofzo wel in kan trekken. We hebben het nooit concreet over samenwonen gehad, wel over het feit dat we zo ontzettend blij zijn dat we elkaar hebben gevonden en dat we wel erg serieus zijn en ook van plan zijn om bij elkaar te blijven Ik heb dit nog nooit eerder zo gevoeld, ik zou gevoelsmatig zo nu al mijn spullen kunnen pakken en naar hem toe kunnen gaan. Ik wil hem niet afschrikken en niet te hard van stapel lopen. Daarom lul ik er dus een beetje stoer overheen. Het is me echt te kostbaar om te gaan forceren..
Heb je ook AN gehad? Wat een hel vond ik t.. Nog steeds is het niet altijd makkelijk, en het zal inderdaad altijd een zwakke plek blijven ben ik bang. Hoe ben jij erover heen gekomen?
Het is inderdaad fijn om te weten dat de wereld niet ophoudt hier! Dat er mogelijkheden zijn.. En ook fijn om te weten dat een klein beetje actie ondernemen (zoals vandaag) de dingen alweer in een lichter perspectief kunnen plaatsen.
Zo alweer lekker vrij, dan zit die vreselijke maandag er weer op. Vanavond goed vroeg slapen en morgen weer met nieuwe energie mijn leven weer wat leuker maken!
Werk jij zelf ook? Ben je gelukkig met je werk?
Met vriend zit het zo.. we kennen elkaar nog maar kort. Echt te kort om al te gaan samenwonen. Hij is nu nog bezig om zn eerste eigen huis op te knappen en denk dat ie er rond juni ofzo wel in kan trekken. We hebben het nooit concreet over samenwonen gehad, wel over het feit dat we zo ontzettend blij zijn dat we elkaar hebben gevonden en dat we wel erg serieus zijn en ook van plan zijn om bij elkaar te blijven Ik heb dit nog nooit eerder zo gevoeld, ik zou gevoelsmatig zo nu al mijn spullen kunnen pakken en naar hem toe kunnen gaan. Ik wil hem niet afschrikken en niet te hard van stapel lopen. Daarom lul ik er dus een beetje stoer overheen. Het is me echt te kostbaar om te gaan forceren..
Heb je ook AN gehad? Wat een hel vond ik t.. Nog steeds is het niet altijd makkelijk, en het zal inderdaad altijd een zwakke plek blijven ben ik bang. Hoe ben jij erover heen gekomen?
Het is inderdaad fijn om te weten dat de wereld niet ophoudt hier! Dat er mogelijkheden zijn.. En ook fijn om te weten dat een klein beetje actie ondernemen (zoals vandaag) de dingen alweer in een lichter perspectief kunnen plaatsen.
Zo alweer lekker vrij, dan zit die vreselijke maandag er weer op. Vanavond goed vroeg slapen en morgen weer met nieuwe energie mijn leven weer wat leuker maken!
Werk jij zelf ook? Ben je gelukkig met je werk?
maandag 24 januari 2011 om 17:21
Je hoeft natuurlijk ook niet gelijk samen te gaan wonen. Je kan ook eerst iets voor jezelf zoeken, bij je vriend in de buurt en aan die opleiding beginnen en vandaar uit verder zien.
Tja AN, absoluut geen feest. Geen idee eigenlijk hoe ik er over heen gekomen ben. Ik heb lang geleden een ziekenhuis opname gehad en allerlei vage therapieën gevolgd die niets hielpen. Er was een therapie waar ik maar een paar sessies van gevolgd heb, die wel hielp. En ik denk dat het wel het genezingsproces in werking heeft gezet, maar daarna heeft het nog jaren geduurd voor het echt over was. Ik was het op een gegeven moment gewoon zat en heb besloten dat het over moest zijn. Hoe kom jij er over heen?
Daarna had ik opeens zeeën van tijd over, die ik altijd in de AN had gestopt. Dan moet je opeens gaan bedenken wat je met al die tijd wil. Vond dat echt best lastig. Alsof je het wiel weer opnieuw moet uitvinden. Begrijp dus wel een beetje waar je nu tegen aan loopt. Ik dacht dat als de AN over zou zijn dat het leven dat heel makkelijk en soepeltjes zou worden. Maar dat is natuurlijk niet zo. Helaas. Misschien is het zelfs wel moeilijker, omdat AN ook wel een excuus kan zijn om heel veel dingen niet te hoeven doen. Dat kan nu niet meer.
Ik werk voor mezelf en daarnaast zo nu en dan op projectbasis voor een universiteit. Ik ben blij dat ik die afwisseling heb. Het is nu even erg rustig, dus tijd genoeg om anderen te vertellen hoe ze hun leven in moeten richten.
Tja AN, absoluut geen feest. Geen idee eigenlijk hoe ik er over heen gekomen ben. Ik heb lang geleden een ziekenhuis opname gehad en allerlei vage therapieën gevolgd die niets hielpen. Er was een therapie waar ik maar een paar sessies van gevolgd heb, die wel hielp. En ik denk dat het wel het genezingsproces in werking heeft gezet, maar daarna heeft het nog jaren geduurd voor het echt over was. Ik was het op een gegeven moment gewoon zat en heb besloten dat het over moest zijn. Hoe kom jij er over heen?
Daarna had ik opeens zeeën van tijd over, die ik altijd in de AN had gestopt. Dan moet je opeens gaan bedenken wat je met al die tijd wil. Vond dat echt best lastig. Alsof je het wiel weer opnieuw moet uitvinden. Begrijp dus wel een beetje waar je nu tegen aan loopt. Ik dacht dat als de AN over zou zijn dat het leven dat heel makkelijk en soepeltjes zou worden. Maar dat is natuurlijk niet zo. Helaas. Misschien is het zelfs wel moeilijker, omdat AN ook wel een excuus kan zijn om heel veel dingen niet te hoeven doen. Dat kan nu niet meer.
Ik werk voor mezelf en daarnaast zo nu en dan op projectbasis voor een universiteit. Ik ben blij dat ik die afwisseling heb. Het is nu even erg rustig, dus tijd genoeg om anderen te vertellen hoe ze hun leven in moeten richten.
maandag 24 januari 2011 om 17:47
Je hebt inderdaad goed in de gaten waar ik nu tegenaan loop, want het voelt precies zo! De AN is bijna weg, en ineens WIL ik weer dingen. Daar ben ik heel diep van binnen wel blij om, hoor.
Het zwarte gat valt alleen beetje tegen nu dus, maar goed, de wereld ligt nu open, zullen we maar zeggen.. Had nog een gemiste oproep van het uitzendbureau net. Die ga ik morgen maar eens terugbellen, want stel dat ze iets voor me hebben
Ik zou misschien inderdaad eens naar appartementen in vriends omgeving kunnen gaan kijken! Zal ook eens met hem overleggen binnenkort wat hij daarvan vindt..
Hier wat betreft genezing ook hetzelfde verhaal, therapieen en gesprekken gehad, maar dat hielp niet zoveel. Ik was het inderdaad ook echt zo zat, dat ik mijns inziens geen andere keuze had dan maar gewoon weer fatsoenlijk eten En dat bleek te helpen
Lijkt me erg leuk, voor jezelf werken! En ben stiekem wel blij dat je t nu ff rustig hebt, want ik heb veel aan je (en aan de anderen!) gehad vandaag! Dank!
Het zwarte gat valt alleen beetje tegen nu dus, maar goed, de wereld ligt nu open, zullen we maar zeggen.. Had nog een gemiste oproep van het uitzendbureau net. Die ga ik morgen maar eens terugbellen, want stel dat ze iets voor me hebben
Ik zou misschien inderdaad eens naar appartementen in vriends omgeving kunnen gaan kijken! Zal ook eens met hem overleggen binnenkort wat hij daarvan vindt..
Hier wat betreft genezing ook hetzelfde verhaal, therapieen en gesprekken gehad, maar dat hielp niet zoveel. Ik was het inderdaad ook echt zo zat, dat ik mijns inziens geen andere keuze had dan maar gewoon weer fatsoenlijk eten En dat bleek te helpen
Lijkt me erg leuk, voor jezelf werken! En ben stiekem wel blij dat je t nu ff rustig hebt, want ik heb veel aan je (en aan de anderen!) gehad vandaag! Dank!
maandag 24 januari 2011 om 18:51
Knap hoor dat je er zelf uit gekomen bent, want dat valt echt niet mee. Vreemd he, anorexia is zo'n slopende, afschuwelijk ziekte, maar het is ook veilig en het geeft je een doel in je leven. Nieuwe doelen vinden kost gewoon even tijd. Maar jij weet in elk geval heel goed wat je wil, dus dat scheelt al enorm. Nu is het meer een kwestie van wanneer en hoe pak je het aan. En je hebt vandaag al zo veel gedaan, dat komt vast allemaal goed.
Ben benieuwd of het uitzendbureau iets voor je heeft, hopelijk nog iets wat je leuk vindt ook.
Als ik je een klein beetje uit de put heb kunnen helpen, heb ik mijn dag in elk geval toch nog goed besteed.
Ben benieuwd of het uitzendbureau iets voor je heeft, hopelijk nog iets wat je leuk vindt ook.
Als ik je een klein beetje uit de put heb kunnen helpen, heb ik mijn dag in elk geval toch nog goed besteed.
dinsdag 25 januari 2011 om 12:42
He Bukowski, lief dat je ernaar vraagt!
Druk hier op het werk, dus het gaat wel oke vandaag.. Ben in ieder geval lekker bezig met mn werk nu, dus niet zo heel veel tijd om te piekeren gelukkig. Nu ik jou spreek bedenk ik me net dat ik het uitzendbureau nog terug moet bellen
Heb nu al zin in zaterdagochtend, als ik mn muur ga verven
Hoe is het met jou?
Druk hier op het werk, dus het gaat wel oke vandaag.. Ben in ieder geval lekker bezig met mn werk nu, dus niet zo heel veel tijd om te piekeren gelukkig. Nu ik jou spreek bedenk ik me net dat ik het uitzendbureau nog terug moet bellen
Heb nu al zin in zaterdagochtend, als ik mn muur ga verven
Hoe is het met jou?
dinsdag 25 januari 2011 om 13:44
Mooi dat je het druk hebt op je werk en wat afleiding hebt.
Hier nog steeds rustig, dus het is een beetje werken en verder dingen als buiten foto's maken en kijken of er nog leuke dansfeesten zijn het weekend. Vermaak me altijd prima met niks doen.
Lekker dat je zin hebt om te schilderen zaterdag.
En het uitzendbureau ondertussen gebeld?
Hier nog steeds rustig, dus het is een beetje werken en verder dingen als buiten foto's maken en kijken of er nog leuke dansfeesten zijn het weekend. Vermaak me altijd prima met niks doen.
Lekker dat je zin hebt om te schilderen zaterdag.
En het uitzendbureau ondertussen gebeld?
vrijdag 28 januari 2011 om 16:26
Jaa uitzendbureau gebeld en sollicitatie is op de post!
Muur is trouwens ook al geschilderd, heb een middagje vrijgenomen
Nu zo lekker douchen en dan heerlijk weekend met vriend en vriendinnen
Heb met vriend trouwens ook over die baan in t ziekenhuis gehad. Hij zegt.. doen.
Ik wil jou ook een heeeel fijn weekend wensen! En nogmaals bedankt!
Muur is trouwens ook al geschilderd, heb een middagje vrijgenomen
Nu zo lekker douchen en dan heerlijk weekend met vriend en vriendinnen
Heb met vriend trouwens ook over die baan in t ziekenhuis gehad. Hij zegt.. doen.
Ik wil jou ook een heeeel fijn weekend wensen! En nogmaals bedankt!
zaterdag 29 januari 2011 om 11:45
You go Rooos!
Hartstikke goed allemaal, sollicitatie de deur uit en je muur ook al geschilderd. Ik haat dat soort klussen, maar dat heb ik je maar niet verteld om je niet te ontmoedigen.
Wat is de kleur geworden en merk je ook al verschil qua sfeer?
Wat fijn dat je vriend de baan bij het ziekenhuis ook een goed plan vindt en je daar in steunt.
Goed weekend en geniet van alle leuke dingen!
Hartstikke goed allemaal, sollicitatie de deur uit en je muur ook al geschilderd. Ik haat dat soort klussen, maar dat heb ik je maar niet verteld om je niet te ontmoedigen.
Wat is de kleur geworden en merk je ook al verschil qua sfeer?
Wat fijn dat je vriend de baan bij het ziekenhuis ook een goed plan vindt en je daar in steunt.
Goed weekend en geniet van alle leuke dingen!
