Psyche
alle pijlers
Ik wil wegrennen
maandag 24 januari 2011 om 11:00
De laatste tijd heb ik er al vaker aan zitten denken om mijn gevoelens hier op het forum te zetten.
Kort gezegd komt het er op neer dat ik het totaal niet meer zie zitten. Niets eigenlijk meer.
Het rare is dat ik geen zelfmoordgedachtes ofzo heb, ik kan me niet voorstellen dat ik altijd ongelukkig zal blijven.
Mijn werk staat me zo ontzettend tegen. Ik lig elke zondagnacht wakker, en nu ik hier zit, wil ik het liefst wegrennen. Mijn jas pakken en weggaan.
Ik sta ook een beetje op het punt om het nog echt te doen ook. Maar dan? Ziekmelden? Problemen lossen zich niet op als ik in bed blijf liggen.
Maar eigenlijk wil ik hier geen minuut langer blijven. Het liefst zou ik nu voor een klas met kinderen staan, of als verpleegkundige in een ziekenhuis.
Ik maak er hier ook een zooitje van. Ik doe gewoon niks meer. Solliciteren heb ik gedaan, ik heb alleen maar afwijzingen gekregen. Ik wil ook geen baan meer met targets e.d.
Weer gaan studeren lijkt me wel erg leuk.. Maar hoe ga ik dat allemaal bolwerken?
Mijn woning voelt niet als mijn huis. Ik kom thuis uit mijn werk, ga eten en ik ga naar bed of naar een vriendin. Ik neem niet eens de moeite om het gezellig te maken voor mezelf.
Ik heb anorexia gehad, en ben daar bijna bovenop (wel trots op mezelf hierdoor!) . Vooral nu alle andere dingen me zo angstig/verdrietig maken, kan ik me niet eens meer druk maken over een paar kilo meer of minder.
Maar die anorexia kost me nog steeds zoveel geld. Ik moet per se bepaalde dingen eten van mezelf, en die kosten meer geld dan wanneer ik gewoon normaal zou doen. Dan zou ik ook geen eetbuien meer hebben, die ook veel geld en kostbare energie kosten.
Geld vliegt er dus ook doorheen. Ik heb 0,0 spaargeld en ben elk einde van de maand compleet blut.
Als ik er alleen al aan denk dat mijn moeder zou komen te overlijden, word ik misselijk. Ik ben daar zo ontzettend bang voor. Ze betekend alles voor mij, ze is de reden dat ik me nog niet totaal ontredderd voel.
Sinds een tijdje heb ik een vriend. Ik geloof niet dat ik ooit zo snel, zo veel en oprecht van iemand heb gehouden. Met hem zie ik het helemaal zitten. Het liefst vertrek ik naar zijn woonplaats, en ga daar helemaal overnieuw beginnen. Maar ik wil ook zelfstandig overkomen, ik wil dat hij ook wat aan mij heeft! Ik wil me niet aan hem optrekken, we moeten elkaar aanvullen. Maar momenteel heb ik niks om hem mee aan te vullen.. Ik ben een hoopje ellende, die geen stappen zet, die niet eens de moeite neemt om fatsoenlijk te solliciteren, of om mijn huis wat gezelliger te maken.
Oke, ik hou oprecht en onvoorwaardelijk van hem, ik ben lief voor hem. Maar vaak spookt het door mijn hoofd om zelf maar vast een einde aan de relatie te maken, want hij verdient iemand die net zo puur en
onbeschadigd is als hij.
Ik heb het echt helemaal gehad met alles en mezelf. En ik weet niet waar ik de energie vandaan moet halen om veranderingen in gang te zetten. Het is me te veel verantwoordelijkheid allemaal en ik heb het gevoel dat ik aan een zijden draadje hang. Wat ik met dit verhaal precies van jullie wil, weet ik niet. Misschien moest ik het gewoon even opschrijven, even mijn hart luchten. Niemand weet echt dat ik overal zo ongelukkig mee ben.
In ieder geval bedankt voor het lezen.
Kort gezegd komt het er op neer dat ik het totaal niet meer zie zitten. Niets eigenlijk meer.
Het rare is dat ik geen zelfmoordgedachtes ofzo heb, ik kan me niet voorstellen dat ik altijd ongelukkig zal blijven.
Mijn werk staat me zo ontzettend tegen. Ik lig elke zondagnacht wakker, en nu ik hier zit, wil ik het liefst wegrennen. Mijn jas pakken en weggaan.
Ik sta ook een beetje op het punt om het nog echt te doen ook. Maar dan? Ziekmelden? Problemen lossen zich niet op als ik in bed blijf liggen.
Maar eigenlijk wil ik hier geen minuut langer blijven. Het liefst zou ik nu voor een klas met kinderen staan, of als verpleegkundige in een ziekenhuis.
Ik maak er hier ook een zooitje van. Ik doe gewoon niks meer. Solliciteren heb ik gedaan, ik heb alleen maar afwijzingen gekregen. Ik wil ook geen baan meer met targets e.d.
Weer gaan studeren lijkt me wel erg leuk.. Maar hoe ga ik dat allemaal bolwerken?
Mijn woning voelt niet als mijn huis. Ik kom thuis uit mijn werk, ga eten en ik ga naar bed of naar een vriendin. Ik neem niet eens de moeite om het gezellig te maken voor mezelf.
Ik heb anorexia gehad, en ben daar bijna bovenop (wel trots op mezelf hierdoor!) . Vooral nu alle andere dingen me zo angstig/verdrietig maken, kan ik me niet eens meer druk maken over een paar kilo meer of minder.
Maar die anorexia kost me nog steeds zoveel geld. Ik moet per se bepaalde dingen eten van mezelf, en die kosten meer geld dan wanneer ik gewoon normaal zou doen. Dan zou ik ook geen eetbuien meer hebben, die ook veel geld en kostbare energie kosten.
Geld vliegt er dus ook doorheen. Ik heb 0,0 spaargeld en ben elk einde van de maand compleet blut.
Als ik er alleen al aan denk dat mijn moeder zou komen te overlijden, word ik misselijk. Ik ben daar zo ontzettend bang voor. Ze betekend alles voor mij, ze is de reden dat ik me nog niet totaal ontredderd voel.
Sinds een tijdje heb ik een vriend. Ik geloof niet dat ik ooit zo snel, zo veel en oprecht van iemand heb gehouden. Met hem zie ik het helemaal zitten. Het liefst vertrek ik naar zijn woonplaats, en ga daar helemaal overnieuw beginnen. Maar ik wil ook zelfstandig overkomen, ik wil dat hij ook wat aan mij heeft! Ik wil me niet aan hem optrekken, we moeten elkaar aanvullen. Maar momenteel heb ik niks om hem mee aan te vullen.. Ik ben een hoopje ellende, die geen stappen zet, die niet eens de moeite neemt om fatsoenlijk te solliciteren, of om mijn huis wat gezelliger te maken.
Oke, ik hou oprecht en onvoorwaardelijk van hem, ik ben lief voor hem. Maar vaak spookt het door mijn hoofd om zelf maar vast een einde aan de relatie te maken, want hij verdient iemand die net zo puur en
onbeschadigd is als hij.
Ik heb het echt helemaal gehad met alles en mezelf. En ik weet niet waar ik de energie vandaan moet halen om veranderingen in gang te zetten. Het is me te veel verantwoordelijkheid allemaal en ik heb het gevoel dat ik aan een zijden draadje hang. Wat ik met dit verhaal precies van jullie wil, weet ik niet. Misschien moest ik het gewoon even opschrijven, even mijn hart luchten. Niemand weet echt dat ik overal zo ongelukkig mee ben.
In ieder geval bedankt voor het lezen.
maandag 24 januari 2011 om 11:17
jeetje joh... ik denk dat je met iemand professioneels moet gaan praten. Wij hier kunnen naar je luisteren, kunnen je een lief woord geven maar een echte oplossing kunnen we je niet bieden.
Ik denk dat je vooral een ontzettend verkeerd zelfbeeld hebt. Als je vriend vindt dat je hem niets te bieden hebt, dan is hij toch niet bij je? Hij ziet een bijzonder, lief en mooi persoon.
Meisje, ga hulp zoeken... ga naar je huisarts en praat hierover, dit is niet goed...
Ik denk dat je vooral een ontzettend verkeerd zelfbeeld hebt. Als je vriend vindt dat je hem niets te bieden hebt, dan is hij toch niet bij je? Hij ziet een bijzonder, lief en mooi persoon.
Meisje, ga hulp zoeken... ga naar je huisarts en praat hierover, dit is niet goed...
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
maandag 24 januari 2011 om 11:20
Wat vervelend dat je zelf het gevoel hebt dat het allemaal niet meer gaat.
Want hoewel je misschien zelf het gevoel hebt dat je vast zit, vind ik wel dat je heel helder verwoordt hoe de situatie is en je weet ook heel goed wat je wil. Maar misschien wil je even te veel tegelijk.
Vergeet niet dat anorexia een van de moeilijkste ziektes is om te overwinnen (en ik weet er alles van). Als je dat kan, kan je alles aan. En je bent er al bijna, maar dat gevecht kost ook erg veel energie. En nu wil je alles tegelijk anders hebben, met als gevolg dat je niet weet waar je moet beginnen.
Onzin om te denken dat je vriend te goed voor je is. Hij is niet voor niks je vriend geworden, dus je mag er van uit gaan dat hij je leuk vindt en van je houdt ook met je eventuele gebreken. En vergeet niet dat hij ook rare dingen heeft (hij verbergt ze misschien alleen wat beter dan jij). Dat heeft iedereen (in meer of mindere mate), dus onzin om te denken dat hij ergens anders gelukkiger wordt. .
Kan je niet beginnen met iets overzichtelijks? Bijvoorbeeld met je huis wat gezelliger te maken? Vraag een vriendin, of ze je wil helpen. Zal ze bovendien vast leuk vinden om te doen.
Heb je al met je vriend gepraat over eventueel bij hem (in de buurt) te gaan wonen? Het lijkt wel of je vindt dat je alles alleen aan moet pakken, maar dat hoeft helemaal niet.
Want hoewel je misschien zelf het gevoel hebt dat je vast zit, vind ik wel dat je heel helder verwoordt hoe de situatie is en je weet ook heel goed wat je wil. Maar misschien wil je even te veel tegelijk.
Vergeet niet dat anorexia een van de moeilijkste ziektes is om te overwinnen (en ik weet er alles van). Als je dat kan, kan je alles aan. En je bent er al bijna, maar dat gevecht kost ook erg veel energie. En nu wil je alles tegelijk anders hebben, met als gevolg dat je niet weet waar je moet beginnen.
Onzin om te denken dat je vriend te goed voor je is. Hij is niet voor niks je vriend geworden, dus je mag er van uit gaan dat hij je leuk vindt en van je houdt ook met je eventuele gebreken. En vergeet niet dat hij ook rare dingen heeft (hij verbergt ze misschien alleen wat beter dan jij). Dat heeft iedereen (in meer of mindere mate), dus onzin om te denken dat hij ergens anders gelukkiger wordt. .
Kan je niet beginnen met iets overzichtelijks? Bijvoorbeeld met je huis wat gezelliger te maken? Vraag een vriendin, of ze je wil helpen. Zal ze bovendien vast leuk vinden om te doen.
Heb je al met je vriend gepraat over eventueel bij hem (in de buurt) te gaan wonen? Het lijkt wel of je vindt dat je alles alleen aan moet pakken, maar dat hoeft helemaal niet.
maandag 24 januari 2011 om 11:21
Ik denk dat het juist goed is dat je wel een idee hebt waarom je mede je niet goed voelt. Je werk is kennelijk een groot ding waardoor dat gevoel er is. En het is goed dat je wel ideeen hebt wat je wel wilt. Ik weet natuurlijk niet wat je nu precies doet, maar er zijn opleidingen die je kunt doen waarbij je meteen aan het werk gaat. Zoals HBO-V Duaal inderdaad. Een ooit studiegenoot heeft uiteindelijk Slavische talen gestudeerd(en afgemaakt) aan de Uni, en staat nu op een basisschool les te geven. Hij is zij instromer geworden. Ik weet niet wat de trajecten daarvoor zijn, maar wel dat zijn studie ongeveer niets te maken heeft eigenlijk met lesgeven. En hij is nu bevoegd e.d. Dus wellicht dat forummers daar meer over weten(ik weet dat niet precies allemaal)?
Misschien een idee om een keer met een psycholoog te gaan praten en/of maatschappelijk werk. Zij kunnen je helpen om aan de slag te gaan met dergelijke veranderingen in je leven. Maatschappelijk werk kan echt heel veel voor je doen wat betreft je financien en werk. En een psycholoog kan je helpen om te leren om te gaan met je angst voor je moeders overlijden en je (naar mijn idee) niet zo hoge eigenwaarde.
maandag 24 januari 2011 om 11:22
Lieve Rooos, is er niemand waarmee je hierover kunt praten? Dat lucht vaak al enorm op. En misschien is het helemaal niet zo'n slecht idee om met je vriend een nieuwe start te maken en dingen anders te gaan doen. Dat hoeft niet te afhankelijk te zijn, dat heb je zelf in de hand. Alleen jezelf neem je altijd mee dus als er onderliggende problemen zijn als bijv. Te weinig zelfvertrouwen hebben of jezelf waardeloos vinden dan gaat een nieuwe start dat ook niet oplossen. Probeer eens op een rijtje te zetten wat jij zou willen met je leven de komende paar jaar. Wat zou jouw ideale baan zijn (en dan niet als in 'kleuterjuf' maar de eigenschappen van die baan, bijv. Met mensen werken, zelfstandig werken, veel of juist weinig verantwoording, de 'juiste'. Baan erbij zoeken komt later). Zo ook met de andere dingen in je leven waar je ontevreden over bent. Wat zoek je in een huisje, hoe zou je met je geld om willen gaan, je anorexia ben je bijna de baas (hulde!!!) maar nog niet helemaal als je nog steeds jezelf gedwongen voelt bepaalde dingen wel of niet te eten. Misschien krijg je dan helder waar de pijnpunten in je leven zitten en kun je die dan aan gaan pakken. Alles tegelijk zal moeilijk worden maar je kunt best voor jezelf uitvinden welk probleem voor jou nu het zwaarste weegt. Ga daaraan werken, en da zul je zien dat er ook andere dingen weer op je pad komen. Sterkte in ieder geval!
maandag 24 januari 2011 om 11:29
quote:Bukowski schreef op 24 januari 2011 @ 11:20:
Wat vervelend dat je zelf het gevoel hebt dat het allemaal niet meer gaat.
Want hoewel je misschien zelf het gevoel hebt dat je vast zit, vind ik wel dat je heel helder verwoordt hoe de situatie is en je weet ook heel goed wat je wil. Maar misschien wil je even te veel tegelijk.
Vergeet niet dat anorexia een van de moeilijkste ziektes is om te overwinnen (en ik weet er alles van). Als je dat kan, kan je alles aan. En je bent er al bijna, maar dat gevecht kost ook erg veel energie. En nu wil je alles tegelijk anders hebben, met als gevolg dat je niet weet waar je moet beginnen.
Onzin om te denken dat je vriend te goed voor je is. Hij is niet voor niks je vriend geworden, dus je mag er van uit gaan dat hij je leuk vindt en van je houdt ook met je eventuele gebreken. En vergeet niet dat hij ook rare dingen heeft (hij verbergt ze misschien alleen wat beter dan jij). Dat heeft iedereen (in meer of mindere mate), dus onzin om te denken dat hij ergens anders gelukkiger wordt. .
Kan je niet beginnen met iets overzichtelijks? Bijvoorbeeld met je huis wat gezelliger te maken? Vraag een vriendin, of ze je wil helpen. Zal ze bovendien vast leuk vinden om te doen.
Heb je al met je vriend gepraat over eventueel bij hem (in de buurt) te gaan wonen? Het lijkt wel of je vindt dat je alles alleen aan moet pakken, maar dat hoeft helemaal niet.
Bedankt voor je lieve reactie! Ik heb het idee dat je precies begrijpt wat ik bedoel. Ik wil ineens alles anders, dat klopt. Misschien is het te veel tegelijk, maar ik heb het gevoel dat ik NU iets moet veranderen, anders stort ik compleet in. (als ik dat al niet doe)
Vriend is nog te pril om daar te gaan wonen. Ik denk inderdaad dat ik eerst mn eigen dingen op een rijtje moet krijgen..
Wat vervelend dat je zelf het gevoel hebt dat het allemaal niet meer gaat.
Want hoewel je misschien zelf het gevoel hebt dat je vast zit, vind ik wel dat je heel helder verwoordt hoe de situatie is en je weet ook heel goed wat je wil. Maar misschien wil je even te veel tegelijk.
Vergeet niet dat anorexia een van de moeilijkste ziektes is om te overwinnen (en ik weet er alles van). Als je dat kan, kan je alles aan. En je bent er al bijna, maar dat gevecht kost ook erg veel energie. En nu wil je alles tegelijk anders hebben, met als gevolg dat je niet weet waar je moet beginnen.
Onzin om te denken dat je vriend te goed voor je is. Hij is niet voor niks je vriend geworden, dus je mag er van uit gaan dat hij je leuk vindt en van je houdt ook met je eventuele gebreken. En vergeet niet dat hij ook rare dingen heeft (hij verbergt ze misschien alleen wat beter dan jij). Dat heeft iedereen (in meer of mindere mate), dus onzin om te denken dat hij ergens anders gelukkiger wordt. .
Kan je niet beginnen met iets overzichtelijks? Bijvoorbeeld met je huis wat gezelliger te maken? Vraag een vriendin, of ze je wil helpen. Zal ze bovendien vast leuk vinden om te doen.
Heb je al met je vriend gepraat over eventueel bij hem (in de buurt) te gaan wonen? Het lijkt wel of je vindt dat je alles alleen aan moet pakken, maar dat hoeft helemaal niet.
Bedankt voor je lieve reactie! Ik heb het idee dat je precies begrijpt wat ik bedoel. Ik wil ineens alles anders, dat klopt. Misschien is het te veel tegelijk, maar ik heb het gevoel dat ik NU iets moet veranderen, anders stort ik compleet in. (als ik dat al niet doe)
Vriend is nog te pril om daar te gaan wonen. Ik denk inderdaad dat ik eerst mn eigen dingen op een rijtje moet krijgen..
maandag 24 januari 2011 om 11:30
quote:Lloreyi schreef op 24 januari 2011 @ 11:18:
Dat inderdaad ook. Heb je al eens met een psych of iets dergelijks gepraat?
Ja, heb ik al gedaan.. Ik weet waar de schoen wringt, ik moet alleen nu mijn schouders eronder gaan zetten en zorgen dat ie weer lekker zit
Maar waar haal ik die energie vandaan? Hoe ga ik alles regelen?
Dat inderdaad ook. Heb je al eens met een psych of iets dergelijks gepraat?
Ja, heb ik al gedaan.. Ik weet waar de schoen wringt, ik moet alleen nu mijn schouders eronder gaan zetten en zorgen dat ie weer lekker zit
Maar waar haal ik die energie vandaan? Hoe ga ik alles regelen?
maandag 24 januari 2011 om 11:32
quote:yellowlove schreef op 24 januari 2011 @ 11:21:
Ik denk dat het juist goed is dat je wel een idee hebt waarom je mede je niet goed voelt. Je werk is kennelijk een groot ding waardoor dat gevoel er is. En het is goed dat je wel ideeen hebt wat je wel wilt. Ik weet natuurlijk niet wat je nu precies doet, maar er zijn opleidingen die je kunt doen waarbij je meteen aan het werk gaat. Zoals HBO-V Duaal inderdaad. Een ooit studiegenoot heeft uiteindelijk Slavische talen gestudeerd(en afgemaakt) aan de Uni, en staat nu op een basisschool les te geven. Hij is zij instromer geworden. Ik weet niet wat de trajecten daarvoor zijn, maar wel dat zijn studie ongeveer niets te maken heeft eigenlijk met lesgeven. En hij is nu bevoegd e.d. Dus wellicht dat forummers daar meer over weten(ik weet dat niet precies allemaal)?
Misschien een idee om een keer met een psycholoog te gaan praten en/of maatschappelijk werk. Zij kunnen je helpen om aan de slag te gaan met dergelijke veranderingen in je leven. Maatschappelijk werk kan echt heel veel voor je doen wat betreft je financien en werk. En een psycholoog kan je helpen om te leren om te gaan met je angst voor je moeders overlijden en je (naar mijn idee) niet zo hoge eigenwaarde.
Werk is inderdaad het speerpunt momenteel.. HBO-V lijkt me te gek! Maar voor zover ik nu gelezen heb, is alleen t 3e en 4e jaar betaald.. Hoe kom ik die eerste 2 jaren door?
Denk je echt dat maatschappelijk werk ervoor kan zorgen dat ik beter met mijzelf en mijn verantwoordelijkheden om kan gaan? Ik heb zelf een soortgelijke HBO studie afgerond.. en ik ben gewoon te laks om mezelf aan te pakken.
Ik denk dat het juist goed is dat je wel een idee hebt waarom je mede je niet goed voelt. Je werk is kennelijk een groot ding waardoor dat gevoel er is. En het is goed dat je wel ideeen hebt wat je wel wilt. Ik weet natuurlijk niet wat je nu precies doet, maar er zijn opleidingen die je kunt doen waarbij je meteen aan het werk gaat. Zoals HBO-V Duaal inderdaad. Een ooit studiegenoot heeft uiteindelijk Slavische talen gestudeerd(en afgemaakt) aan de Uni, en staat nu op een basisschool les te geven. Hij is zij instromer geworden. Ik weet niet wat de trajecten daarvoor zijn, maar wel dat zijn studie ongeveer niets te maken heeft eigenlijk met lesgeven. En hij is nu bevoegd e.d. Dus wellicht dat forummers daar meer over weten(ik weet dat niet precies allemaal)?
Misschien een idee om een keer met een psycholoog te gaan praten en/of maatschappelijk werk. Zij kunnen je helpen om aan de slag te gaan met dergelijke veranderingen in je leven. Maatschappelijk werk kan echt heel veel voor je doen wat betreft je financien en werk. En een psycholoog kan je helpen om te leren om te gaan met je angst voor je moeders overlijden en je (naar mijn idee) niet zo hoge eigenwaarde.
Werk is inderdaad het speerpunt momenteel.. HBO-V lijkt me te gek! Maar voor zover ik nu gelezen heb, is alleen t 3e en 4e jaar betaald.. Hoe kom ik die eerste 2 jaren door?
Denk je echt dat maatschappelijk werk ervoor kan zorgen dat ik beter met mijzelf en mijn verantwoordelijkheden om kan gaan? Ik heb zelf een soortgelijke HBO studie afgerond.. en ik ben gewoon te laks om mezelf aan te pakken.
maandag 24 januari 2011 om 11:33
Ik herken wel dat tekort aan energie voor dergelijke zaken, vandaar dat ik maatschappelijk werk aandroeg. Hier zijn ze echt een beetje 'betuttelend' maar dat vind ik fantastisch. Dan gaan ze echt vertellen wat je moet doen, samen formulieren invullen en je naar die afspraak schoppen. En dan wordt het natuurlijk in de loop van de tijd minder, maar zo heb je wel iemand die je altijd helpt (en bij mij werkt het wel als ik het gevoel heb dat zo'n mevrouw moeite voor me gedaan heeft, dan moet ik dus wel wat doen)
maandag 24 januari 2011 om 11:39
Ik herken inderdaad vrij goed wat je zegt. Volgens mij is het inherent aan anorexia patiënten om te perfectionistisch te willen zijn. Alles moet in een keer goed (en anders maar niet).
Probeer af te stappen van het idee ALLES nu te willen regelen.
Maak een lijstje en begin met het simpelste. Je huis. Als je je lekker voelt in je huis, heb je in elk geval een plek waar je tot rust komt. Schilder een muur in een vrolijke kleur, koop kaarsen, wat gezellige frutsels, planten en desnoods een huisdier(tje). Dan heb je iets om voor te zorgen en voor thuis te komen. En je wordt er bij van, ik tenminste wel.
Probeer af te stappen van het idee ALLES nu te willen regelen.
Maak een lijstje en begin met het simpelste. Je huis. Als je je lekker voelt in je huis, heb je in elk geval een plek waar je tot rust komt. Schilder een muur in een vrolijke kleur, koop kaarsen, wat gezellige frutsels, planten en desnoods een huisdier(tje). Dan heb je iets om voor te zorgen en voor thuis te komen. En je wordt er bij van, ik tenminste wel.
maandag 24 januari 2011 om 11:42
Ik weet niet hoe ik moet quoten op mobiel, maar je laatste post, of een maatschappelijk werker je kan helpen: waarom niet? Die kan je helpen overzicht te krijgen, een stappenplan te maken..
Als je een MW'er een beetje té vind, kun je je vriend of een vriendin vragen je daarmee te helpen.
Wat wil je veranderen? Welke (kleine) stappen moet je daarvoor nemen? Wat zijn je valkuilen? Hoe omzeil je die? Wie kan je daar bij helpen?
Als je een MW'er een beetje té vind, kun je je vriend of een vriendin vragen je daarmee te helpen.
Wat wil je veranderen? Welke (kleine) stappen moet je daarvoor nemen? Wat zijn je valkuilen? Hoe omzeil je die? Wie kan je daar bij helpen?
maandag 24 januari 2011 om 12:13
Wauw.. nu ga ik dus zomaar dankzij jullie even alles op een rijtje zetten..
1. andere baan. Mijn contract loopt op 1 juli af. Ik ga ervan uit dat deze niet verlengd wordt. Dan kan ik dus de WW in (eerlijk gezegd moet ik toegeven dat het me wel heel even heerlijk lijkt..) of ik blijf nu gewoon doorzoeken naar nieuwe vacatures. Of ik ga toch de HBO-V doen. Ik ga in ieder geval NU een mail sturen naar ons ziekenhuis, die een duale opleiding aanbiedt en vragen naar het hoe en wat.
2. mijn financien ga ik beter regelen. Iets langer doen met voedsel, niet elke keer duur vlees of dure merken. Trouwens gewoon ff wat meer eten als ik honger heb, bespaart me ook veel stress en energie! (net al 2 extra boterhammen gegeten)
Zal vast de eetbuien ook reduceren, die komen veel voort uit honger. Ten minste, ik heb geen eetbuien als ik geen honger heb.
3. mijn huis ja.. een muur in een ander kleurtje zal het vast wel opfrissen. Maar eigenlijk wil ik daar niet meer al te lang blijven, max een jaar.
4. ik zou een hobby moeten hebben. Eens per week iets doen wat ik leuk vind! Muziek vind ik geweldig (gitaarlessen?), iets creatiefs doen zal me ook veel voldoening geven. Schilderen, knutselen whatever. Iets met mijn handen, gewoon lekker back to basic. Geen geanalyseer!
En als ik bovenstaande heb bereikt, kan ik trots zijn op mezelf.. Dan heb ik ook geen reden meer om me druk te maken over of ik wel goed genoeg ben voor mijn vriend. Dan zou ik eventuele angsten over het overlijden van mijn moeder ook beter kunnen kanaliseren. Immers, is zij dan niet meer mijn enige stabiele houvast/strohalm..
Mijn valkuil is dat ik geen actie onderneem. Ik heb mijn ziel en zaligheid in die klote anorexia gestopt, mezelf in de meest onmogelijke bochten gewrongen, maar deze simpele dingen kan ik gewoon niet verwezenlijken? Dan kom ik vanavond thuis en ben ik te moe/laks om daadwerkelijk stappen te zetten.
1. andere baan. Mijn contract loopt op 1 juli af. Ik ga ervan uit dat deze niet verlengd wordt. Dan kan ik dus de WW in (eerlijk gezegd moet ik toegeven dat het me wel heel even heerlijk lijkt..) of ik blijf nu gewoon doorzoeken naar nieuwe vacatures. Of ik ga toch de HBO-V doen. Ik ga in ieder geval NU een mail sturen naar ons ziekenhuis, die een duale opleiding aanbiedt en vragen naar het hoe en wat.
2. mijn financien ga ik beter regelen. Iets langer doen met voedsel, niet elke keer duur vlees of dure merken. Trouwens gewoon ff wat meer eten als ik honger heb, bespaart me ook veel stress en energie! (net al 2 extra boterhammen gegeten)
Zal vast de eetbuien ook reduceren, die komen veel voort uit honger. Ten minste, ik heb geen eetbuien als ik geen honger heb.
3. mijn huis ja.. een muur in een ander kleurtje zal het vast wel opfrissen. Maar eigenlijk wil ik daar niet meer al te lang blijven, max een jaar.
4. ik zou een hobby moeten hebben. Eens per week iets doen wat ik leuk vind! Muziek vind ik geweldig (gitaarlessen?), iets creatiefs doen zal me ook veel voldoening geven. Schilderen, knutselen whatever. Iets met mijn handen, gewoon lekker back to basic. Geen geanalyseer!
En als ik bovenstaande heb bereikt, kan ik trots zijn op mezelf.. Dan heb ik ook geen reden meer om me druk te maken over of ik wel goed genoeg ben voor mijn vriend. Dan zou ik eventuele angsten over het overlijden van mijn moeder ook beter kunnen kanaliseren. Immers, is zij dan niet meer mijn enige stabiele houvast/strohalm..
Mijn valkuil is dat ik geen actie onderneem. Ik heb mijn ziel en zaligheid in die klote anorexia gestopt, mezelf in de meest onmogelijke bochten gewrongen, maar deze simpele dingen kan ik gewoon niet verwezenlijken? Dan kom ik vanavond thuis en ben ik te moe/laks om daadwerkelijk stappen te zetten.
maandag 24 januari 2011 om 12:41
En jij kan geen dingen aanpakken? Wow, ik ben onder de indruk, dat je nu al een lijstje hebt gemaakt en dat je het ziekenhuis gaat mailen over een opleiding.
Heel goed dat je 2 extra boterhammen hebt gegeten en probeert om je vreetbuien te voorkomen. Wis ook niet uit dat je hoofd niet goed werkt als je honger hebt, die energie heb je gewoon nodig. Dat het allemaal wat meer geld kost is niet zo erg, als je maar eet en probeer om de zoveel tijd (elke 2 uur of zo) wat te eten.
Als je nog een jaar maximaal in je huis blijft, kijk je dus nog een jaar tegen een saaie muur aan. Dat is nog 365 dagen in een huis waar je je niet lekker voelt. Als je geen zin hebt in verven, plak wat leuke foto's aan de muur, is zo gedaan. Of schilder zelf iets leuks en hang dat op.
En geen actie ondernemen en toch je ziel en zaligheid in je AN stoppen? Dan heb je toch juist wel actie ondernomen, en je hebt al zo veel bereikt. Wees daar trots op en werk de dingen van je lijstje per onderdeel af. Het hoeft niet tegelijk en het hoeft niet vandaag.
Als je vandaag het ziekenhuis mailt, is dat iets waar je ook trots op mag zijn (net als je 2 extra boterhammen). En het is ook genoeg actie voor vandaag!
Heel goed dat je 2 extra boterhammen hebt gegeten en probeert om je vreetbuien te voorkomen. Wis ook niet uit dat je hoofd niet goed werkt als je honger hebt, die energie heb je gewoon nodig. Dat het allemaal wat meer geld kost is niet zo erg, als je maar eet en probeer om de zoveel tijd (elke 2 uur of zo) wat te eten.
Als je nog een jaar maximaal in je huis blijft, kijk je dus nog een jaar tegen een saaie muur aan. Dat is nog 365 dagen in een huis waar je je niet lekker voelt. Als je geen zin hebt in verven, plak wat leuke foto's aan de muur, is zo gedaan. Of schilder zelf iets leuks en hang dat op.
En geen actie ondernemen en toch je ziel en zaligheid in je AN stoppen? Dan heb je toch juist wel actie ondernomen, en je hebt al zo veel bereikt. Wees daar trots op en werk de dingen van je lijstje per onderdeel af. Het hoeft niet tegelijk en het hoeft niet vandaag.
Als je vandaag het ziekenhuis mailt, is dat iets waar je ook trots op mag zijn (net als je 2 extra boterhammen). En het is ook genoeg actie voor vandaag!
maandag 24 januari 2011 om 12:53
Bukowski,
thanks voor je complimenten
Doet me echt goed!! Heb inderdaad al het ziekenhuis gemaild..
Ik bedoelde ook te zeggen dat ik meer dan wat ik in me heb, in die AN heb gestopt, en dat ik nu zo weinig actie neem. Maar daar heb ik dus al een beetje verandering ingebracht! Salaris komt er deze week weer aan, dus ik denk dat ik wel een potje verf ga halen. Ik weet namelijk al wel welke muur ik in welke kleur wil hebben. Randjes afplakken en dan moet t toch zo gepiept zijn?
T is wel in de slaapkamer, dus ik weet niet of ik dan even een nachtje ergens anders moet gaan slapen?
thanks voor je complimenten
Doet me echt goed!! Heb inderdaad al het ziekenhuis gemaild.. Ik bedoelde ook te zeggen dat ik meer dan wat ik in me heb, in die AN heb gestopt, en dat ik nu zo weinig actie neem. Maar daar heb ik dus al een beetje verandering ingebracht! Salaris komt er deze week weer aan, dus ik denk dat ik wel een potje verf ga halen. Ik weet namelijk al wel welke muur ik in welke kleur wil hebben. Randjes afplakken en dan moet t toch zo gepiept zijn?
T is wel in de slaapkamer, dus ik weet niet of ik dan even een nachtje ergens anders moet gaan slapen?
maandag 24 januari 2011 om 12:54
Wat goed dat je meteen alles op een rijtje hebt gezet. Nu nog omzetten in praktijk
Qua financiën is het ook handig alles op een rijtje te zetten. Wat krijg je binnen, wat geef je uit? Waar kun je op bezuinigen?
Dat je geen zin hebt om te verven als je niet lang daar wil blijven wonen snap ik. Maar met assecoires kun je ook een hoop. Gekleurde kussens, iets aan de muur, plaid (schrijf ik dat goed?) over de bank, vloerkleedje, kaarsen. En dat kun je ook meenemen naar je volgende woning.
Als je gitaar wilt leren spelen; op youtube staan veel tutorials. Bespaar je op dure gitaarlessen
Qua financiën is het ook handig alles op een rijtje te zetten. Wat krijg je binnen, wat geef je uit? Waar kun je op bezuinigen?
Dat je geen zin hebt om te verven als je niet lang daar wil blijven wonen snap ik. Maar met assecoires kun je ook een hoop. Gekleurde kussens, iets aan de muur, plaid (schrijf ik dat goed?) over de bank, vloerkleedje, kaarsen. En dat kun je ook meenemen naar je volgende woning.
Als je gitaar wilt leren spelen; op youtube staan veel tutorials. Bespaar je op dure gitaarlessen
maandag 24 januari 2011 om 12:56
Ik ben een expert in verven(haha durf ik nu te zeggen omdat ik de hele week heb geverfd in mijn nieuwe huis) en het hoeft idd niet lang te duren. Randjes afplakken en raggen met die roller. Als je niet veel geld hebt, ik heb bij Kwantum witte latex gehaal, 5liter voro 5 euro en dan zo'n tube om zelf een kleur erin te maken (was 3 euro) dan heb je voor 8 euro gewoon een grote pot blauw/roze/geel/groen/paars. Als je in de ochtend gaat verven, het raam openzet, kun je best 's avonds daar slapen hoor.
Ik vond je lijstje ook heel erg indrukwekkend! Goed dat je ziet wat er allemaal kan, en nu nog proberen het ook te doen(met of zonder hulp) je kunt het!
Ik vond je lijstje ook heel erg indrukwekkend! Goed dat je ziet wat er allemaal kan, en nu nog proberen het ook te doen(met of zonder hulp) je kunt het!
maandag 24 januari 2011 om 13:09
Jullie hebben me echt een beetje uit de put gepraat! Vanmorgen zat ik er echt even heeeeel zwaar doorheen. Maar nu ik alles ff op een rijtje heb gezet en ideeën heb gevormd, zie ik het niet meer zo superzwaar allemaal..
Ik ga zo wel ff bij de Xenos kijken in mn pauze, ik geloof dat ze daar ook verf verkopen. 1 muurtje ga ik dan verven zaterdagochtend
Ziekenhuis heeft al teruggemaild! 1e en 2e jaar zou ik in deeltijd kunnen doen, dan kan ik ernaast gaan werken. Vervolgens moet ik dan voor het 3e en 4e jaar gaan solliciteren bij het ziekenhuis. Probleem blijft dus dat ik dan voor de eerste 2 jaar werk moet zien te vinden..
Doktersassistente lijkt me ook te superleuk. Is het gek om alle huisartsen, gezondheidscentra e.d. af te gaan om te vragen of ik daar in de leer kan? BBL heet dat geloof ik..
Ik ga zo wel ff bij de Xenos kijken in mn pauze, ik geloof dat ze daar ook verf verkopen. 1 muurtje ga ik dan verven zaterdagochtend
Ziekenhuis heeft al teruggemaild! 1e en 2e jaar zou ik in deeltijd kunnen doen, dan kan ik ernaast gaan werken. Vervolgens moet ik dan voor het 3e en 4e jaar gaan solliciteren bij het ziekenhuis. Probleem blijft dus dat ik dan voor de eerste 2 jaar werk moet zien te vinden..
Doktersassistente lijkt me ook te superleuk. Is het gek om alle huisartsen, gezondheidscentra e.d. af te gaan om te vragen of ik daar in de leer kan? BBL heet dat geloof ik..
maandag 24 januari 2011 om 13:20
Nee dat is niet gek, dat is actie ondernemen! Maar misschien eerst even uitzoeken welke opleiding dat precies is, voor als ze er naar vragen.
Bij Xenos hebben ze geen muurverf volgens mij, maar dat idee om te mengen met latex is slim!
Wat raar dat alleen het 3e en 4e jaar duaal kunnen. Ik heb er ook wel eens naar gekeken op de site van de HAN en dacht dat alle jaren duaal konden. Misschien niet goed gekeken.
Bij Xenos hebben ze geen muurverf volgens mij, maar dat idee om te mengen met latex is slim!
Wat raar dat alleen het 3e en 4e jaar duaal kunnen. Ik heb er ook wel eens naar gekeken op de site van de HAN en dacht dat alle jaren duaal konden. Misschien niet goed gekeken.
maandag 24 januari 2011 om 14:09
Inderdaad raar dat alleen het 3de en 4de jaar betaald zijn.
Bukman werkt ook in de zorg en daar wordt een opleiding al vanaf het eerste half jaar betaald. Misschien is het bij een zorginstelling anders dan een ziekenhuis.
En ja, ga bij al die huisartsen en zorgcentra vragen. Er is een chronisch gebrek aan personeel in de zorg, dus er is best kans dat ze je kunnen gebruiken en anders weten ze vast wel hoe je het verder aan moet pakken.
Al enig idee wat voor kleur je muur gaat worden?
Bukman werkt ook in de zorg en daar wordt een opleiding al vanaf het eerste half jaar betaald. Misschien is het bij een zorginstelling anders dan een ziekenhuis.
En ja, ga bij al die huisartsen en zorgcentra vragen. Er is een chronisch gebrek aan personeel in de zorg, dus er is best kans dat ze je kunnen gebruiken en anders weten ze vast wel hoe je het verder aan moet pakken.
Al enig idee wat voor kleur je muur gaat worden?
