Psyche
alle pijlers
In de rouw..wie nog meer?
vrijdag 3 januari 2020 19:45
3 weken geleden is mijn moeder vrij plotseling aan een hartstilstand overleden. Er waren wel tekenen dat het niet goed ging, en ik maakte me ook zorgen, maar dit ging toch nog heel snel.
Samen met mijn vader heb ik haar nog geprobeerd te reanimeren (onder begeleiding van 112) Dit alles was uiteraard enorm heftig. Ze heeft daarna nog een aantal uren "geleefd" in coma aan de beademing. Maar al snel hebben we moeten besluiten de beademing te stoppen...
En nu...nu gaat alles weer door. De crematie is geweest. We hebben de feestdagen zo goed mogelijk geprobeerd door te komen en maandag moet ik weer voor het eerst gaan werken. Ik heb een gezin met 3 kinderen dat moet blijven draaien..
Ik ben niet constant heel verdrietig, maar ik voel me moe, prikkelbaar..heb weinig concentratie en ben eigenlijk het liefst alleen. Soms wel verdriet natuurlijk, en snachts steeds enge dromen die zijdelings met de reanimatie te maken hebben.
Ik merk dat ik me nogal alleen voel hierin..mensen zijn begaan, maar aangezien ik geen broers of zussen heb, kan ik het niet echt delen. Ik probeer mn vader wat te helpen door regelmatig voor m te koken enzo, maar een prater is hij niet.
Daarom vroeg ik me af of hier misschien mensen zijn die ook nog volop in de rouw zijn en die behoefte hebben om een beetje uit te wisselen hoe het gaat?
Samen met mijn vader heb ik haar nog geprobeerd te reanimeren (onder begeleiding van 112) Dit alles was uiteraard enorm heftig. Ze heeft daarna nog een aantal uren "geleefd" in coma aan de beademing. Maar al snel hebben we moeten besluiten de beademing te stoppen...
En nu...nu gaat alles weer door. De crematie is geweest. We hebben de feestdagen zo goed mogelijk geprobeerd door te komen en maandag moet ik weer voor het eerst gaan werken. Ik heb een gezin met 3 kinderen dat moet blijven draaien..
Ik ben niet constant heel verdrietig, maar ik voel me moe, prikkelbaar..heb weinig concentratie en ben eigenlijk het liefst alleen. Soms wel verdriet natuurlijk, en snachts steeds enge dromen die zijdelings met de reanimatie te maken hebben.
Ik merk dat ik me nogal alleen voel hierin..mensen zijn begaan, maar aangezien ik geen broers of zussen heb, kan ik het niet echt delen. Ik probeer mn vader wat te helpen door regelmatig voor m te koken enzo, maar een prater is hij niet.
Daarom vroeg ik me af of hier misschien mensen zijn die ook nog volop in de rouw zijn en die behoefte hebben om een beetje uit te wisselen hoe het gaat?
zaterdag 4 januari 2020 21:25
Klopt wat je zegt, de herkenbaarheid is fijn!PiNuts14 schreef: ↑04-01-2020 20:28Pff wat een verhalen iedereen. Gecondoleerd en veel sterkte, Moon-Alisa.
Voelt ergens wel ‘fijn’ of ‘veilig’ dat er anderen zijn die hetzelfde meemaken. Herkenbaarheid waar maar een paar woorden voor nodig zijn zeg maar.
Ik was overigens 13 dagen na overlijden weer aan het werken. Wel van 8:30 tot 16:00 ipv 8:00 tot 17-18:00. Ik kreeg maar 4 extra dagen verlof en wist echt niet wat ik anders nog kon doen behalve thuis zitten niksen. En ik werk trouwens ook in een sector waar je luistert naar de ellende van anderen, maar ik betrek de miserie op het werk helemaal niet op mezelf - het is ook vaak van een andere orde. Maar als je die ellende van cliënten op het werk je wel te veel aantrekt, is het denk ik helemaal lastig zijn...
Mijn andere ouder begon trouwens na de uitvaart - en tussen overlijden en uitvaart - ook al halve dagen te werken onder het mom van afleiding. Iedereen gaat er anders mee om hè.
Ik kreeg verlof tot aan de uitvaart en daar zat wegens drukte 8 dagen tussen. Toevallig sloot dit naadloos aan op mn geplande kerstvakantie, dus zodoende was ik langere tijd vrij. Persoonlijk vind ik het wel lekker.
Het is niet zozeer dat ik me de ellende van cliënten teveel aantrek (op een enkel heel heftig verhaal na). Ik doe dit werk al 15 jaar. Het is meer dat ik hoop de concentratie op te unnen brengen om 6 uur per dag naar ze te luisteren. Ik ben nu namelijk nog best snel moe en afgeleid. Als ik merk dat dit niet lukt, ga ik het zeker bespreken, want ik wil zowel hen als mezelf niet tekort doen natuurlijk.
Mijn vader ging trouwens ook heel snel weer werken. Die heeft een eigen bedrijf en vind het fijn om zn bezigheden en zn werknemers om zich heen te hebben.
zaterdag 4 januari 2020 21:31
Fijn voor je, dat je het nog aandurft met de liefde! En ik snap je angst volkomen! Toen ik 11 was overleden oma, opa, en broertje in nog geen jaar tijd. Toen heb ik ook heel lang een soort "verliesangst" gehad.IBIopviva schreef: ↑04-01-2020 20:38Ja echt therapie is wel anders dan reguliere begeleiding hoewel wel met dezelfde doelgroep maar echt anders.
Wat betreft je vraag ja ik heb een nieuwe partner en ben zelfs hertrouwd.
Maar mijn man is ruim 12 jaar ouder als ik. Gisteren wat minder nieuws over zijn gezondheid gehoord en dan ben ik wel direct extreem bang om hem ook te verliezen.
Sowieso heb ik die nachtmerrie sowieso dat dierbare weer dood gaan. Maar gelukkig kan ik me wel openstellen voor nieuwe dierbare.
Is het ook echt zorgelijk wat je man heeft? Of schat je in dat je wat overbezorgde reageert door alles?
zaterdag 4 januari 2020 21:37
Oef 57! Wat jong...Dan was jij vast ook nog jong... ja zo gaat dat hè.. Jaren na het overlijden van mn broertje heb ik weleens aan iemand uitgelegd dat mn leven een soort filmrolletje leek, waar iemand in geknipt had. En na die knip was niks meer echt hetzelfde. Voelde ook heel erg een voor en een na. Volgens mij gebruikten we het in mijn gezin ook zo van, "weet je nog die vakantie? Dat was nog voor *naam* ", of "Nee, ik moet ouder geweest zijn, want het was na *naam*Coala schreef: ↑04-01-2020 21:03Gecondoleerd, wat een verdriet. Mijn moeder is 57 jaar geworden en is vier jaar geleden plotseling overleden. Ik kan nu zeggen dat ik weer energie heb, dingen wil doen en blij wordt van dingen. Maar er is wel een Koala van voor haar overlijden en een Koala na haar overlijden. Ik vind het leven wel wat minder leuk nu ik zie hoe dat ineens voorbij kan. Het gemis blijft. Heel veel sterkte, neem je eigen tempo en tijd.
Ik ben wel benieuwd of ik dat nu met mn moeder weer zo ga voelen. Hoop voor jou dat je het leven wel ooit weer net zo leuk gaat vinden..
zaterdag 4 januari 2020 21:39
Mona, jij vroeg of anderen hechtten aan bezittingen.. interessante vraag. Ik niet echt denk ik, zelfs niet aan de urn ofzo....
Hoewel ik gisteren wel stond te huilen met een kerstbal in mn handen die ik ooit van mn moeder had gekregen toen ik op mezelf ging.
Dus misschien toch meer dan ik dacht, haha.
Hoewel ik gisteren wel stond te huilen met een kerstbal in mn handen die ik ooit van mn moeder had gekregen toen ik op mezelf ging.
Dus misschien toch meer dan ik dacht, haha.
zaterdag 4 januari 2020 21:55
Dropje ik heb niet gekozen voor de dure dingen. Bij 'deze' opa en oma heb ik het Rummikubspel meegenomen, een krukje, een vaas die achterin de schuur stond. En de reeks encyclopedieën. Van die laatste heb ik het wel nagevraagd of niemand ze wilde. Nee echt niet, was niks waard, werd gezegd. Ik vind het hele mooie boeken.
Bij de andere opa heb ik gevraagd of ik de naaimachine mocht. Ik vond dat zo fascinerend, zo'n oude naaimachine waar voor alle kinderen kleding op gemaakt was. Verder durfde ik niks te vragen maar achteraf vrezen we dat de rest allemaal richting kringloop gegaan is. Goed communiceren zit aan die kant niet in de genen zeg maar.
Ik houd er wel van om het huis te stylen en de spullen van de opa's en oma's hebben gewoon hun plekje tussen mijn eigen spullen. Ik heb dus niet een 'hoekje' opa's en oma's.
De meeste neven en nichten wilden niet echt iets. Alleen één neef zag er wel de waarde van in en die was mega blij met alle oude tuinstoelkussens etc etc. Grappig want sommige jonge stellen willen al die zooi niet maar hij en ik hebben echt ons slag geslagen. Wel in overleg dus.
Bij de andere opa heb ik gevraagd of ik de naaimachine mocht. Ik vond dat zo fascinerend, zo'n oude naaimachine waar voor alle kinderen kleding op gemaakt was. Verder durfde ik niks te vragen maar achteraf vrezen we dat de rest allemaal richting kringloop gegaan is. Goed communiceren zit aan die kant niet in de genen zeg maar.
Ik houd er wel van om het huis te stylen en de spullen van de opa's en oma's hebben gewoon hun plekje tussen mijn eigen spullen. Ik heb dus niet een 'hoekje' opa's en oma's.
De meeste neven en nichten wilden niet echt iets. Alleen één neef zag er wel de waarde van in en die was mega blij met alle oude tuinstoelkussens etc etc. Grappig want sommige jonge stellen willen al die zooi niet maar hij en ik hebben echt ons slag geslagen. Wel in overleg dus.
Je kunt méér.
zaterdag 4 januari 2020 22:14
Ik bedoelde ook niet "bezittingen" als in de dure dingen inderdaad , maar of je hecht aan spulletjes als herinnering. Wat leuk dat je de oude spulletjes van je opa en oma her en der door je huis hebt, gewoon omdat het leuk staat en fijne herinneringen zijn. Ik had altijd een oud braadpannetje van mn oudtante.. gebruikte ik gewoon en was ik soort van aan gehecht. Nu heeft mn man het een paar keer in de vaatwasser gezet en is ie niet meer zo bruikbaar helaas, maar ik heb m nog wel...Mss maar een plantje in zetten ofzoMoon-Alisa schreef: ↑04-01-2020 21:55Dropje ik heb niet gekozen voor de dure dingen. Bij 'deze' opa en oma heb ik het Rummikubspel meegenomen, een krukje, een vaas die achterin de schuur stond. En de reeks encyclopedieën. Van die laatste heb ik het wel nagevraagd of niemand ze wilde. Nee echt niet, was niks waard, werd gezegd. Ik vind het hele mooie boeken.
Bij de andere opa heb ik gevraagd of ik de naaimachine mocht. Ik vond dat zo fascinerend, zo'n oude naaimachine waar voor alle kinderen kleding op gemaakt was. Verder durfde ik niks te vragen maar achteraf vrezen we dat de rest allemaal richting kringloop gegaan is. Goed communiceren zit aan die kant niet in de genen zeg maar.
Ik houd er wel van om het huis te stylen en de spullen van de opa's en oma's hebben gewoon hun plekje tussen mijn eigen spullen. Ik heb dus niet een 'hoekje' opa's en oma's.
De meeste neven en nichten wilden niet echt iets. Alleen één neef zag er wel de waarde van in en die was mega blij met alle oude tuinstoelkussens etc etc. Grappig want sommige jonge stellen willen al die zooi niet maar hij en ik hebben echt ons slag geslagen. Wel in overleg dus.
zaterdag 4 januari 2020 22:22
Wat leuk. Zo heb ik ook een pan van opa waar ik plantjes in gezet heb.
Hier past het idd gewoon. Als je een heel strak gestyled huis hebt ga je er misschien niet een ouwe pan neerzetten met een plant er in.
Mijn ene opa had helemaal niets dat duur was, haha, dat was mooi makkelijk. Bij de verhuizing van deze oma zijn de duurdere spullen denk ik verdeeld over haar kinderen. Bij mij was het meer: Kijk maar of je iets wilt hebben voordat het naar de rommelmarkt gaat.
Ik vraag niet om die dure spullen. Voor je het weet heb je vlam in de pan omdat nichtjeX het achteraf ook wilde. Er was wel iets in die fam over geld.... ik wil geen gedoe daarover. Bij mijn 'oude opa' stond nog wel een oude radio die ik te gek vond. Ik ging er vanuit dat mijn neven die ook wilden maar achteraf weet ik het niet eens. In die familie werd helemaal niet gecommuniceerd en volgens mij hebben ze op een dag een aanhanger gehuurd en alles naar kringloop en stort gebracht.
(En terwijl ik dit schrijf herinner ik me ineens dat er eerst een boel gedoe was en dat toen opeens de spullen naar de stort waren. Nouja ik had iig die naaimachine veilig gesteld)
Hier past het idd gewoon. Als je een heel strak gestyled huis hebt ga je er misschien niet een ouwe pan neerzetten met een plant er in.
Mijn ene opa had helemaal niets dat duur was, haha, dat was mooi makkelijk. Bij de verhuizing van deze oma zijn de duurdere spullen denk ik verdeeld over haar kinderen. Bij mij was het meer: Kijk maar of je iets wilt hebben voordat het naar de rommelmarkt gaat.
Ik vraag niet om die dure spullen. Voor je het weet heb je vlam in de pan omdat nichtjeX het achteraf ook wilde. Er was wel iets in die fam over geld.... ik wil geen gedoe daarover. Bij mijn 'oude opa' stond nog wel een oude radio die ik te gek vond. Ik ging er vanuit dat mijn neven die ook wilden maar achteraf weet ik het niet eens. In die familie werd helemaal niet gecommuniceerd en volgens mij hebben ze op een dag een aanhanger gehuurd en alles naar kringloop en stort gebracht.
(En terwijl ik dit schrijf herinner ik me ineens dat er eerst een boel gedoe was en dat toen opeens de spullen naar de stort waren. Nouja ik had iig die naaimachine veilig gesteld)
Je kunt méér.
zaterdag 4 januari 2020 22:40
Wat een lief berichtje en wat kun je het mooi omschrijven. Dat is inderdaad wat ik bedoel. Wat heftig ook, je broertje verliezen. Klinkt alsof hij helemaal niet oud heeft mogen worden. Dankjewel, je berichtje doet mij goed. Heel veel sterkte voor jouHoningdropje2 schreef: ↑04-01-2020 21:37Oef 57! Wat jong...Dan was jij vast ook nog jong... ja zo gaat dat hè.. Jaren na het overlijden van mn broertje heb ik weleens aan iemand uitgelegd dat mn leven een soort filmrolletje leek, waar iemand in geknipt had. En na die knip was niks meer echt hetzelfde. Voelde ook heel erg een voor en een na. Volgens mij gebruikten we het in mijn gezin ook zo van, "weet je nog die vakantie? Dat was nog voor *naam* ", of "Nee, ik moet ouder geweest zijn, want het was na *naam*
Ik ben wel benieuwd of ik dat nu met mn moeder weer zo ga voelen. Hoop voor jou dat je het leven wel ooit weer net zo leuk gaat vinden..
zaterdag 4 januari 2020 23:29
Klopt mijn broertje was 10 en zou nu 39 zijn...lang geleden dus. Ik heb dat allang een plaats gegeven, maar merk wel dat het door het overlijden van mn moeder weer actueler voelt.
Fijn te horen dat het je goed doet. Het is altijd fijn als iemand iets van je gevoel herkent
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
zaterdag 4 januari 2020 23:36
Nou inderdaad, nu zal ik als enig kind geen ruzie krijgen over een ketting ofzo, maar ik snap wat je bedoelt.Moon-Alisa schreef: ↑04-01-2020 22:22Wat leuk. Zo heb ik ook een pan van opa waar ik plantjes in gezet heb.
Hier past het idd gewoon. Als je een heel strak gestyled huis hebt ga je er misschien niet een ouwe pan neerzetten met een plant er in.
Mijn ene opa had helemaal niets dat duur was, haha, dat was mooi makkelijk. Bij de verhuizing van deze oma zijn de duurdere spullen denk ik verdeeld over haar kinderen. Bij mij was het meer: Kijk maar of je iets wilt hebben voordat het naar de rommelmarkt gaat.
Ik vraag niet om die dure spullen. Voor je het weet heb je vlam in de pan omdat nichtjeX het achteraf ook wilde. Er was wel iets in die fam over geld.... ik wil geen gedoe daarover. Bij mijn 'oude opa' stond nog wel een oude radio die ik te gek vond. Ik ging er vanuit dat mijn neven die ook wilden maar achteraf weet ik het niet eens. In die familie werd helemaal niet gecommuniceerd en volgens mij hebben ze op een dag een aanhanger gehuurd en alles naar kringloop en stort gebracht.
(En terwijl ik dit schrijf herinner ik me ineens dat er eerst een boel gedoe was en dat toen opeens de spullen naar de stort waren. Nouja ik had iig die naaimachine veilig gesteld)
Leuk dat jij ook zo'n allegaartje thuis hebt. Ik heb ook meubels die van antiek tot jaren 50/60/70 gaan. Wel een paar moderne dingen natuurlijk
zo'n naaimachine zou ik ook mooi vinden.Die spullen is altijd gedoe. Ik heb dat in mn familie ook genoeg gezien. Gelukkig is dat nu helemaal niet aan de orde, al wil mn vader dat ik m binnenkort help met het uitzoeken van haar kleding en daar kijk ik niet naar uit.
zondag 5 januari 2020 09:07
Nee bij enig kind is dat anders. Het is bijna niet te vergelijken denk ik. Ik zie zelf waarde in iets wat in geld niks waard is. Zo´n encyclopedie bijvoorbeeld. Al kan ik me voorstellen dat het op de juiste websites juist wel veel oplevert. Niet meer als 'oude wikipedia' maar als styling item.
Ik heb lekker geslapen maar veel gedroomd. Mijn twee buurmeisjes van vroeger waren omgekomen bij een ongeluk. Ik was op reis en mijn familie had mij niet ingelicht, zo van: Je was er niet en je zag ze nooit meer. (onze ouders zijn nog altijd buren). Dus toen ik terug kwam was het heel onwerkelijk dat die meiden dood en begraven waren, ik kon het niet geloven. Het was gebeurd in een ongeluk met de fiets. Mijn jongste broer en een dierbare collega waren 'de schuldigen' omdat ze achterstevoren op de fiets gezeten hadden. Heel raar allemaal. (de droom dus)
En nu opeens besef ik dat er een rouwkaart uit is waar ik als 'vrijgezel' op sta. Vind ik opeens ook niet leuk, al is het gewoon wel zo. Haha wil niet dat dat zo zwart op wit wereldkundig wordt gemaakt.
Zal ook wel zo in de krant komen. Nouja er moet maar een nummer bij dat 'de mannen' kunnen bellen.
Ik ga zo naar de kerk. Normaal kom ik daar niet veel meer. Maar vrienden van mij gaan bijna wekelijks en ik heb behoefte aan hun gezelschap. Wat wel inhoudt dat ik mijn ouders precies weer mis loop want als ik klaar ben bij de kerk gaan zij alweer naar mijn tante....
Kleding uitzoeken lijkt me inderdaad heel erg moeilijk. Sterkte alvast.
Ik heb lekker geslapen maar veel gedroomd. Mijn twee buurmeisjes van vroeger waren omgekomen bij een ongeluk. Ik was op reis en mijn familie had mij niet ingelicht, zo van: Je was er niet en je zag ze nooit meer. (onze ouders zijn nog altijd buren). Dus toen ik terug kwam was het heel onwerkelijk dat die meiden dood en begraven waren, ik kon het niet geloven. Het was gebeurd in een ongeluk met de fiets. Mijn jongste broer en een dierbare collega waren 'de schuldigen' omdat ze achterstevoren op de fiets gezeten hadden. Heel raar allemaal. (de droom dus)
En nu opeens besef ik dat er een rouwkaart uit is waar ik als 'vrijgezel' op sta. Vind ik opeens ook niet leuk, al is het gewoon wel zo. Haha wil niet dat dat zo zwart op wit wereldkundig wordt gemaakt.
Zal ook wel zo in de krant komen. Nouja er moet maar een nummer bij dat 'de mannen' kunnen bellen.
Ik ga zo naar de kerk. Normaal kom ik daar niet veel meer. Maar vrienden van mij gaan bijna wekelijks en ik heb behoefte aan hun gezelschap. Wat wel inhoudt dat ik mijn ouders precies weer mis loop want als ik klaar ben bij de kerk gaan zij alweer naar mijn tante....
Kleding uitzoeken lijkt me inderdaad heel erg moeilijk. Sterkte alvast.
Je kunt méér.
zondag 5 januari 2020 10:34
Anderhalf jaar geleden is mijn (stief)vader door een tragisch ongeluk overleden. Van een telefoontje met een paniekerige moeder tot praten over orgaandonatie zo'n 12 uur later.. Was voor mij écht mijn vaderfiguur die ik jaren heb moeten missen en bracht heel veel evenwicht in de familie waar ik al een lange tijd naar zocht. Ik ben nu 23 en ik heb het er na anderhalf jaar nog even zwaar mee dan de dag van het ongeluk. Toen hij net gestorven was heb ik de meeste taken op me genomen, al zijn vrienden en kennissen op de hoogte gesteld en was er nog een familieruzie vanuit zijn kant wegens het ontbreken van een begrafenisverzekering.. Dinsdag ga ik starten met vaktherapie om te kijken of ik mijn emoties wat meer een plek kan geven.
Vorige maand is mijn overgrootoma van 91 plots overleden, acute hartaanval. Ik heb toen heel netjes van mijn werk verlof gekregen tot aan de uitvaart. Eerlijk gezegd zit ik nog zo in de rouw van mijn stiefvader dat ik aan die van oma nog niet echt toe kom. Daar heb ik vanwege de leeftijd wel een stuk meer vrede mee.
Vorige maand is mijn overgrootoma van 91 plots overleden, acute hartaanval. Ik heb toen heel netjes van mijn werk verlof gekregen tot aan de uitvaart. Eerlijk gezegd zit ik nog zo in de rouw van mijn stiefvader dat ik aan die van oma nog niet echt toe kom. Daar heb ik vanwege de leeftijd wel een stuk meer vrede mee.
zondag 5 januari 2020 12:26
Ah , vervelende droom moona Lisa.. In zo'n periode kun je wel raar gaan dromen hè.
.Ik hoor er wel een beetje het gevoel van buitengesloten worden in terug, dat ze je niet gebeld hadden..;
Ik had eergisteren een droom waarin mijn moeder zich steeds probeerde te verdrinken en ik heel boos was en riep dat ze gemeen was terwijl ik haar probeerde te redden...Ik gok dat daar mijn boosheid over het niet serieus nemen van haar klachten en het blijven roken achter zat...Maar ja, boosheid hoort er ook bij zeggen ze.
Tja confronterend zo alleen op de rouwkaart! Snap dat je dat niet leuk vind. Ben je allang single? Je telefoonnummer erachter in de advertentie lijkt me een supergoed idee. Ik denk dat er in de doelgroep die die advertenties minutieus uitpluist, vast veel leuke singles (van 75+) zitten
.Ik hoor er wel een beetje het gevoel van buitengesloten worden in terug, dat ze je niet gebeld hadden..;
Ik had eergisteren een droom waarin mijn moeder zich steeds probeerde te verdrinken en ik heel boos was en riep dat ze gemeen was terwijl ik haar probeerde te redden...Ik gok dat daar mijn boosheid over het niet serieus nemen van haar klachten en het blijven roken achter zat...Maar ja, boosheid hoort er ook bij zeggen ze.
Tja confronterend zo alleen op de rouwkaart! Snap dat je dat niet leuk vind. Ben je allang single? Je telefoonnummer erachter in de advertentie lijkt me een supergoed idee. Ik denk dat er in de doelgroep die die advertenties minutieus uitpluist, vast veel leuke singles (van 75+) zitten
zondag 5 januari 2020 12:30
Ach wat naar zeg! Ik schrik er wel van hoeveel mensen al zo jong een ouder verliezen! En jij was dan dus 21/22. En dan ook iemand die zo te horen juist voor veiligheid zorgde. Echt heftig voor je. Goed van je dat je hulp gaat zoeken, ik hoop dat het je helpt. Beroepsmatig zijn mijn ervaringen met vaktherapie wel goed trouwens, veel mensen die daar echt veel aan hebben! Zeker als "praten over" niet zo goed helpt omdat het gevoel op slot zit...succesSlushpup schreef: ↑05-01-2020 10:34Anderhalf jaar geleden is mijn (stief)vader door een tragisch ongeluk overleden. Van een telefoontje met een paniekerige moeder tot praten over orgaandonatie zo'n 12 uur later.. Was voor mij écht mijn vaderfiguur die ik jaren heb moeten missen en bracht heel veel evenwicht in de familie waar ik al een lange tijd naar zocht. Ik ben nu 23 en ik heb het er na anderhalf jaar nog even zwaar mee dan de dag van het ongeluk. Toen hij net gestorven was heb ik de meeste taken op me genomen, al zijn vrienden en kennissen op de hoogte gesteld en was er nog een familieruzie vanuit zijn kant wegens het ontbreken van een begrafenisverzekering.. Dinsdag ga ik starten met vaktherapie om te kijken of ik mijn emoties wat meer een plek kan geven.
Vorige maand is mijn overgrootoma van 91 plots overleden, acute hartaanval. Ik heb toen heel netjes van mijn werk verlof gekregen tot aan de uitvaart. Eerlijk gezegd zit ik nog zo in de rouw van mijn stiefvader dat ik aan die van oma nog niet echt toe kom. Daar heb ik vanwege de leeftijd wel een stuk meer vrede mee.
zondag 5 januari 2020 14:51
Ik ben 2 weken nadat mijn moeder overleed weer gaan 'werken'. In het begin had ik vooral moeite met mijn concentratie (zeker een maand), later meer met het energieniveau. Het ritme van werken was fijn maar ik hield daarnaast geen energie over voor bijvoorbeeld het huishouden. Het heeft mij erg geholpen dat ik niet fulltime werkte, daardoor sloeg de balans niet door en liep mijn batterij niet helemaal heen. Daarnaast had ik ook af en toe slechte dagen, maar dan kon ik bijvoorbeeld eerder naar huis of wandelen met een fijne collega.
Ik weet niet hoe je indeling is maar je zou dus ook kunnen kijken je 4 ipv 6 therapie sessies in kan plannen zodat je de ruimte heb t om even extra lang koffie te halen, te ontladen en de volgende sessie weer jezelf kunnen geven.
Verder ben ik na een paar maanden gaan praten met de poh van de huisarts. Het was fijn om even te kunnen spuien met een onafhankelijk persoon.
@moon Alisa met spullen kan je voor jezelf ook een must have en een mogelijk lijstje maken. De naaimachine wilde je graag dus die is een must. Voor de mogelijk dingen (een ketting of kast oid) kan je aangeven dat jij het graag meeneemt als het anders weg/naar de kringloop gaat.
Ik weet niet hoe je indeling is maar je zou dus ook kunnen kijken je 4 ipv 6 therapie sessies in kan plannen zodat je de ruimte heb t om even extra lang koffie te halen, te ontladen en de volgende sessie weer jezelf kunnen geven.
Verder ben ik na een paar maanden gaan praten met de poh van de huisarts. Het was fijn om even te kunnen spuien met een onafhankelijk persoon.
@moon Alisa met spullen kan je voor jezelf ook een must have en een mogelijk lijstje maken. De naaimachine wilde je graag dus die is een must. Voor de mogelijk dingen (een ketting of kast oid) kan je aangeven dat jij het graag meeneemt als het anders weg/naar de kringloop gaat.
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
zondag 5 januari 2020 15:26
Toen mijn oma overleed vroeg mijn tante: wat zou je graag willen hebben van oma. Dus ik wil net zeggen: de kurkentrekker in vorm van een vis (uh ja net zo bijzonder in het echt dan hier op papier) tot ze zei: naast de kurkentrekker dan die heb ik hier al voor je klaar liggen.
Dus ik ben even stil en zeg: hoe weet jij dat ik de kurkentrekker wil? Nou zei ze ik had dat ooit eens aan mijn oma laten ontvallen en die heeft dat gelijk doorgegeven aan mijn tante. Ik vroeg nog of niemand anders hem wilde, ik vond het echt een oma voorwerp maar nee zei mijn tante die is voor jou dat wilde oma ook.
Die heb ik dus en een soort cake schaaltje. Toevallig heeft mijn man van zijn oma precies dezelfde cake schaal zal mode zijn geweest.
Bij mijn vader lag het anders ik was 3 dus heb er niks van meegekregen en bij mijn moeder, tja ik woonde daar nog in huis.
Overigens hebben mijn zussen en ik de trouwringen van onze ouders om laten smelten en er een andere ring van laten maken voor ons alle 3 dezelfde. We zijn met 3 zussen. 1 zus heeft 2 kinderen en 1 zus 1. Degene met 1 kind laat de ring aan hem na, degene met 2 kinderen laat ring aan oudste na. Ik heb de ring als legaat neer laten zetten in mijn testament en gaat dus naar jongste kind van zus met 2 kinderen. Zo houden we ze iig in de familie.
Een mooi symbolisch iets kan een mooi fysiek aandenken zijn aan een overleden dierbare en dat hoeft financieel geen barst waard te zijn.
Van zowel mijn moeder als van haar beste vriendin (die voor mij echt als tweede moeder was, ze zijn beide veel te jong overleden) hangt er in huis een zelfgemaakt mandala. Nik waard financieel maar voor mij onbetaalbaar en onmisbaar.
Dus ik ben even stil en zeg: hoe weet jij dat ik de kurkentrekker wil? Nou zei ze ik had dat ooit eens aan mijn oma laten ontvallen en die heeft dat gelijk doorgegeven aan mijn tante. Ik vroeg nog of niemand anders hem wilde, ik vond het echt een oma voorwerp maar nee zei mijn tante die is voor jou dat wilde oma ook.
Die heb ik dus en een soort cake schaaltje. Toevallig heeft mijn man van zijn oma precies dezelfde cake schaal zal mode zijn geweest.
Bij mijn vader lag het anders ik was 3 dus heb er niks van meegekregen en bij mijn moeder, tja ik woonde daar nog in huis.
Overigens hebben mijn zussen en ik de trouwringen van onze ouders om laten smelten en er een andere ring van laten maken voor ons alle 3 dezelfde. We zijn met 3 zussen. 1 zus heeft 2 kinderen en 1 zus 1. Degene met 1 kind laat de ring aan hem na, degene met 2 kinderen laat ring aan oudste na. Ik heb de ring als legaat neer laten zetten in mijn testament en gaat dus naar jongste kind van zus met 2 kinderen. Zo houden we ze iig in de familie.
Een mooi symbolisch iets kan een mooi fysiek aandenken zijn aan een overleden dierbare en dat hoeft financieel geen barst waard te zijn.
Van zowel mijn moeder als van haar beste vriendin (die voor mij echt als tweede moeder was, ze zijn beide veel te jong overleden) hangt er in huis een zelfgemaakt mandala. Nik waard financieel maar voor mij onbetaalbaar en onmisbaar.
ibiopviva wijzigde dit bericht op 05-01-2020 15:48
0.03% gewijzigd
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 5 januari 2020 15:37
Erfenis zal wel een dingetje zijn bij gezinnen met meerdere kinderen. Hier was het - wat dat betreft toch ‘gelukkig’ - heel simpel, daar ik enig kind ben.
Kleding uitzoeken en opruimen hebben wij heel snel gedaan. Ik was er immers maar kort, een week na de uitvaart moest ik weer werken. Wilde het ouder niet alleen laten doen en dus hebben we de schouders eronder gezet. Een groot deel hebben we geselecteerd voor de kringloop/inzameling kleding derde wereld/textielbak - denk aan ondergoed, sokken, ondershirts enz. We hebben een kledingkast gevuld met voor ons dierbare kleding van overleden ouder, de rest weggedaan. Ik heb een en ander overgenomen, wat nog ongedragen spullen overigens. Ook hebben we een gewone kast gevuld met spullen van ouder, zodat het iig uit het zicht en allemaal op één plek lag.
Dit klinkt heel snel en rigoureus, is het ook, maar aangezien de dood heel plots en volledig onverwacht was, lag het hele huis nog precies erbij alsof overleden ouder elk moment terug binnen kon komen. Denk aan de boodschappenlijst naast de leesbril op tafel, laptop open en klaar om te gebruiken, een boek naast het bed om te lezen, een paar uitgeschopte schoenen in de hal, gedragen kleren die nog te schoon waren over de typische stoel, een shirt aan een hangertje achter de deur, enz. Dat hebben we dus allemaal heel snel opgeruimd zodat overgebleven ouder niet bij elke blik in een hoek geconfronteerd werd met het overlijden.
Kleding uitzoeken en opruimen hebben wij heel snel gedaan. Ik was er immers maar kort, een week na de uitvaart moest ik weer werken. Wilde het ouder niet alleen laten doen en dus hebben we de schouders eronder gezet. Een groot deel hebben we geselecteerd voor de kringloop/inzameling kleding derde wereld/textielbak - denk aan ondergoed, sokken, ondershirts enz. We hebben een kledingkast gevuld met voor ons dierbare kleding van overleden ouder, de rest weggedaan. Ik heb een en ander overgenomen, wat nog ongedragen spullen overigens. Ook hebben we een gewone kast gevuld met spullen van ouder, zodat het iig uit het zicht en allemaal op één plek lag.
Dit klinkt heel snel en rigoureus, is het ook, maar aangezien de dood heel plots en volledig onverwacht was, lag het hele huis nog precies erbij alsof overleden ouder elk moment terug binnen kon komen. Denk aan de boodschappenlijst naast de leesbril op tafel, laptop open en klaar om te gebruiken, een boek naast het bed om te lezen, een paar uitgeschopte schoenen in de hal, gedragen kleren die nog te schoon waren over de typische stoel, een shirt aan een hangertje achter de deur, enz. Dat hebben we dus allemaal heel snel opgeruimd zodat overgebleven ouder niet bij elke blik in een hoek geconfronteerd werd met het overlijden.
zondag 5 januari 2020 16:13
Newweve, ik sprak mijn vader en toen kwamen de spullen even ter sprake. Hij dacht dat het vooral over papieren en foto's zou gaan. Hij zei: Dat kunnen we gewoon in een doos gooien en dan zoeken we het later wel uit. Haha typisch mijn vader want die gooit alles in een doos en zoekt het dan nooit meer uit. Ik ben meer van: Meteen even doorlopen en niet alles meenemen.
Ik had dus de schemerlamp gezien en bedacht dat ik die wel mooi vond. Dus ik heb tegen vader gezegt: Als die richting kringloop dreigt te gaan, dan zou ik m willen hebben. Voor de rest hoef ik niks en ik wil er vooral geen gedoe van hebben. Alleen zou ik het zonde vinden als ie straks in de container belandt. Het tehuis geeft ze overigens alle tijd voor het kamertje. Een week of twee zelfs. Dat is ook wel eens anders.
Ik was dus bij ouders maar we komen niet echt bij het gevoel. Ze brengen vooral verslag uit van wat tante Mien gezegd heeft en wat tante Truus toen deed en hoe oom Karel reageerde. Ze zitten in een soort rollercoaster van dingen regelen. Helaas zijn ze niet blij met de begrafenisondernemer. Maarja ze zitten nu zo ver in het proces, ze kunnen niet meer terug.
Toen de dochter van een vriend heel ziek was (en later overleed) konden we met de vriendengroep daar samen bij stilstaan en om huilen. Elkaar vasthouden. Dat vond ik mooi. Maar mijn familie is niet zo. Het is veel verslag uitbrengen van hoe alles gegaan is en hoe laat.
Dat gevoel van buitengesloten worden, van de droom, mooi dat je dat zegt. Toen vader ziek was, was ik een van de laatsten die het hoorde. Ze wisten het al een aantal dagen. Ik weet dat toen op zaterdag mijn moeder 'haar vriendin ging bellen anders hoort ze het straks via via'. Maar toen wist ik dus nog van niks. Ben ergens idd bang dat ze mij niet benaderen als er nieuws is.
Vanmiddag moest moeder weer verder met dingen regelen. En morgen wil ik zelf weer gaan werken. Het is heel flexibel, ik mag het helemaal zelf indelen maar ik wil er graag weer heen.
Pinuts dat lijkt me heftig als het idd zo is achtergebleven alsof de overleden ouder er nog bezig was. Snap dat je aan de ene kant dat snel wilt opruimen, aan de andere kant het juist nog even zo wilt laten. Ook dat doet ieder op zijn of haar eigen manier denk ik. Sommigen laten alles bij het oude zo lang als het kan, anderen ruimen het meteen op. Bij oma werd de kalender niet meer gescheurd sinds opa weg was, dat was ook zo typerend.
Ik had dus de schemerlamp gezien en bedacht dat ik die wel mooi vond. Dus ik heb tegen vader gezegt: Als die richting kringloop dreigt te gaan, dan zou ik m willen hebben. Voor de rest hoef ik niks en ik wil er vooral geen gedoe van hebben. Alleen zou ik het zonde vinden als ie straks in de container belandt. Het tehuis geeft ze overigens alle tijd voor het kamertje. Een week of twee zelfs. Dat is ook wel eens anders.
Ik was dus bij ouders maar we komen niet echt bij het gevoel. Ze brengen vooral verslag uit van wat tante Mien gezegd heeft en wat tante Truus toen deed en hoe oom Karel reageerde. Ze zitten in een soort rollercoaster van dingen regelen. Helaas zijn ze niet blij met de begrafenisondernemer. Maarja ze zitten nu zo ver in het proces, ze kunnen niet meer terug.
Toen de dochter van een vriend heel ziek was (en later overleed) konden we met de vriendengroep daar samen bij stilstaan en om huilen. Elkaar vasthouden. Dat vond ik mooi. Maar mijn familie is niet zo. Het is veel verslag uitbrengen van hoe alles gegaan is en hoe laat.
Dat gevoel van buitengesloten worden, van de droom, mooi dat je dat zegt. Toen vader ziek was, was ik een van de laatsten die het hoorde. Ze wisten het al een aantal dagen. Ik weet dat toen op zaterdag mijn moeder 'haar vriendin ging bellen anders hoort ze het straks via via'. Maar toen wist ik dus nog van niks. Ben ergens idd bang dat ze mij niet benaderen als er nieuws is.
Vanmiddag moest moeder weer verder met dingen regelen. En morgen wil ik zelf weer gaan werken. Het is heel flexibel, ik mag het helemaal zelf indelen maar ik wil er graag weer heen.
Pinuts dat lijkt me heftig als het idd zo is achtergebleven alsof de overleden ouder er nog bezig was. Snap dat je aan de ene kant dat snel wilt opruimen, aan de andere kant het juist nog even zo wilt laten. Ook dat doet ieder op zijn of haar eigen manier denk ik. Sommigen laten alles bij het oude zo lang als het kan, anderen ruimen het meteen op. Bij oma werd de kalender niet meer gescheurd sinds opa weg was, dat was ook zo typerend.
Je kunt méér.
zondag 5 januari 2020 18:13
Oh ja pinuts, heel herkenbaar! Bij mijn ouders thuis is het ook zo. Haar handtas staat nog op een eetkamerstoel, haar bril ligt naast de laptop, haar jasje hangt aan een deurklink van de meterkast...Mijn vader lijkt dat vooral nog niet lastig te vinden. Alleen al haar medicijnen en puffers heeft ie meteen weggegooid. Daar kon ie niet meer naar kijken.
Ik denk dat we het stapsgewijs gaan opruimen. Dat kan want is maar een paar straten hiervandaan.
Ik denk dat we het stapsgewijs gaan opruimen. Dat kan want is maar een paar straten hiervandaan.
zondag 5 januari 2020 18:48
Dropje, toen opa overleed moesten de spullen die met ouderdom te maken hadden METEEN weg van oma. Hij had een soort oefen-trappers van de fysiotherapeut. Hij was nog in leven toen hij naar het ziekenhuis gebracht werd en oma was nog thuis. Nog voordat we richting ziekenhuis gingen moest dat ding met die trappers uit zicht en ook zijn krukken en wandelstokken.
Zijn jas en pet daarentegen zijn volgens mij jaren aan de kapstok blijven hangen. Het zou te leeg zijn denk ik, om dat weg te halen.
Nog even over de vermelding van de partners op de rouwkaart. Ik hoorde dat er gewoon 'kinderen en kleinkinderen' komt te staan omdat het anders te uitgebreid wordt. Ik ben idd al lang vrijgezel. En lullig genoeg zou ik dat tussen alle broers, neven en nichten met partners en kinderen toch niet zo leuk vinden staan.
Het was nu al wat discussie omdat de kinderen van oma deels getrouwd zijn deels niet getrouwd maar wel samenwonend. Dus dat werd met de achternamen al een gepuzzel. Voor de kleinkinderen geldt ook dat een paar wel getrouwd zijn maar de rest alleen samenwonend en dan zou het met de achternamen van hun kinderen helemaal een gepuzzel worden. Zeker omdat één nicht ook weer gescheiden is. We zijn met taal enzo erg punctueel dus dat zou een heel ingewikkelde kaart worden. Formaat menukaart denk ik
Ik weet niet meer zo goed hoe we dat met opa hadden. Misschien ook gewoon 'kinderen en kleinkinderen' . Toen waren we denk ik meer in de fase van 'wanneer zet je je partner op de kaart'. Veel kleinkinderen met beginnende relaties.
Zijn jas en pet daarentegen zijn volgens mij jaren aan de kapstok blijven hangen. Het zou te leeg zijn denk ik, om dat weg te halen.
Nog even over de vermelding van de partners op de rouwkaart. Ik hoorde dat er gewoon 'kinderen en kleinkinderen' komt te staan omdat het anders te uitgebreid wordt. Ik ben idd al lang vrijgezel. En lullig genoeg zou ik dat tussen alle broers, neven en nichten met partners en kinderen toch niet zo leuk vinden staan.
Het was nu al wat discussie omdat de kinderen van oma deels getrouwd zijn deels niet getrouwd maar wel samenwonend. Dus dat werd met de achternamen al een gepuzzel. Voor de kleinkinderen geldt ook dat een paar wel getrouwd zijn maar de rest alleen samenwonend en dan zou het met de achternamen van hun kinderen helemaal een gepuzzel worden. Zeker omdat één nicht ook weer gescheiden is. We zijn met taal enzo erg punctueel dus dat zou een heel ingewikkelde kaart worden. Formaat menukaart denk ik
Ik weet niet meer zo goed hoe we dat met opa hadden. Misschien ook gewoon 'kinderen en kleinkinderen' . Toen waren we denk ik meer in de fase van 'wanneer zet je je partner op de kaart'. Veel kleinkinderen met beginnende relaties.
Je kunt méér.
zondag 5 januari 2020 18:58
@neweve snap wat je zegt over werken en je batterij..Ik werk ook niet full time, maar merk dat de dagen thuis met een gezin met drie kinderen.soms ook pittig zijn. Vandaag kon ik ze echt wel ff achter het behang plakken , dus wie weet is werken zo gek nog niet 
Wat een mooi idee trouwens , wat je schrijft over die trouwringen!
Wat een mooi idee trouwens , wat je schrijft over die trouwringen!
zondag 5 januari 2020 19:06
Oh Moona, dat klinkt inderdaad als een uitgebreide familie. Kinderen en kleinkinderen is dan waarschijnlijk zo gek nog niet! Zou het juist omdat het zo'n grote familie is, zijn dat er zo weinig samenhang nu is? Lijkt me wel lastig voor je, als je daar zelf juist wel behoefte aan hebt. Was in de kerk zijn wel fijn vandaag?
Tja ik denk dat mijn vader ook zoiets heeft, hij vindt het niet erg om tussen haar spulletjes te zitten, misschien zelfs wel fijn, maar met die medicijnen en zo had ie echt nare associaties..
Wel grappig trouwens, ik ging een speech geven van 11 min en ik was toch zenuwachtig. Ik wist dat ma ook al jaren van die kalmeertabletjes met "pam" op het einde had. Dus ik denk, ik stop er voor de zekerheid 1 in mn tas. Mooi dat er in dat hele huis geen pam meer te vinden was
Pa was grondig geweest, want zelfs in zijvakjes van lang vergeten handtassen kwam ik niks meer tegen! Uiteindelijk is het op eigen kracht prima gelukt, maar moest wel een beetje grinniken om pa zn opruimdrift.
Had ie dat maar met de koelkast, daar vond ik van de week nog een onherkenbare paprika..
...t was dat op het zakje nog stond dat het een paprika was
Tja ik denk dat mijn vader ook zoiets heeft, hij vindt het niet erg om tussen haar spulletjes te zitten, misschien zelfs wel fijn, maar met die medicijnen en zo had ie echt nare associaties..
Wel grappig trouwens, ik ging een speech geven van 11 min en ik was toch zenuwachtig. Ik wist dat ma ook al jaren van die kalmeertabletjes met "pam" op het einde had. Dus ik denk, ik stop er voor de zekerheid 1 in mn tas. Mooi dat er in dat hele huis geen pam meer te vinden was
Pa was grondig geweest, want zelfs in zijvakjes van lang vergeten handtassen kwam ik niks meer tegen! Uiteindelijk is het op eigen kracht prima gelukt, maar moest wel een beetje grinniken om pa zn opruimdrift. Had ie dat maar met de koelkast, daar vond ik van de week nog een onherkenbare paprika..
...t was dat op het zakje nog stond dat het een paprika was
zondag 5 januari 2020 19:17
Oh bah die paprika! Dapper hoor van je speech. Ik zou dan idd ook wel een pammetje overwegen. Al is het maar voor het idee...
Dan is hij wel grondig te werk gegaan als hij alle zijvakjes etc ook gecheckt had.
Ja het is een grote familie. Dat is ook wel heel mooi natuurlijk. Er is ook niemand jong overleden, ik realiseer me heel goed dat we daar dankbaar voor mogen zijn. Je hoort zo vaak dat er toch een kind of oom of ouder is die niet zo oud wordt.
Er is inderdaad niet zo veel contact meer. Moeder en haar broers/zussen konden het wel eens oneens zijn over dingen en voor mij gold dat ik het daardoor ook wel eens lastig vond om de neven en nichten te blijven zien. We waren al niet zo close hoor, maar als er zoveel gedoe is en ze zijn het telkens niet eens, dan werkt dat door.
Ik wil er hier niet teveel over zeggen. Het komt er op neer dat oma ook wel eens verschillende versies van een verhaal verspreidde. En dan wordt het lastig. Er zijn niet echt ruzies maar we zijn ook niet zo close meer. Misschien komt dat weer, bij de uitvaart. Zou eigenlijk wel leuk zijn.
Ik realiseer me nu dat ik ook de spiegel heb van opa en oma, uit de hal. Ook zo'n ding wat niemand meer wilde hebben. Beetje ouderwets design. En nu realiseer ik me dat opa daar altijd zijn haar in heeft gekamd. Dat alle visite er langs liep. Dat zo'n ding niet kan praten maar als het dat wel kon.... ben er nu opeens heel blij mee.
Dan is hij wel grondig te werk gegaan als hij alle zijvakjes etc ook gecheckt had.
Ja het is een grote familie. Dat is ook wel heel mooi natuurlijk. Er is ook niemand jong overleden, ik realiseer me heel goed dat we daar dankbaar voor mogen zijn. Je hoort zo vaak dat er toch een kind of oom of ouder is die niet zo oud wordt.
Er is inderdaad niet zo veel contact meer. Moeder en haar broers/zussen konden het wel eens oneens zijn over dingen en voor mij gold dat ik het daardoor ook wel eens lastig vond om de neven en nichten te blijven zien. We waren al niet zo close hoor, maar als er zoveel gedoe is en ze zijn het telkens niet eens, dan werkt dat door.
Ik wil er hier niet teveel over zeggen. Het komt er op neer dat oma ook wel eens verschillende versies van een verhaal verspreidde. En dan wordt het lastig. Er zijn niet echt ruzies maar we zijn ook niet zo close meer. Misschien komt dat weer, bij de uitvaart. Zou eigenlijk wel leuk zijn.
Ik realiseer me nu dat ik ook de spiegel heb van opa en oma, uit de hal. Ook zo'n ding wat niemand meer wilde hebben. Beetje ouderwets design. En nu realiseer ik me dat opa daar altijd zijn haar in heeft gekamd. Dat alle visite er langs liep. Dat zo'n ding niet kan praten maar als het dat wel kon.... ben er nu opeens heel blij mee.
Je kunt méér.
zondag 5 januari 2020 19:33
Over nabestaanden op de rouwkaart: hier hebben we aanhang bij schoonfamilie en mijn kant wel vermeld (ben niet getrouwd). Was handiger als de namen erop stonden omdat we dat nodig hebben ivm krijgen van bijzonder verlof, anders moet je de uitvaartverzorger weer lastig vallen voor een verklaring dat heus wel jouw schoonouder of schoongrootouder overleden is. Overigens moest ik die ook voorleggen om te bewijzen dat mijn ouder overleden was, ook ivm dat bijzonder verlof. Alsof mensen daarover zouden liegen 
Mijn collega’s en directe oversten zijn trouwens veel leuker en milder hoor. Het is het HR-beleid dat zo is. Niks aan te doen.
Mijn collega’s en directe oversten zijn trouwens veel leuker en milder hoor. Het is het HR-beleid dat zo is. Niks aan te doen.
