Psyche
alle pijlers
Informatie komt traag binnen - herkenbaar?
dinsdag 18 januari 2022 18:58
Beste lezers,
Ik ben forummer, maar ik heb even een anoniem account aangemaakt. Graag wil ik iets opengooien waar ik al superlang tegenaan loop.
Ik heb in mijn functioneren moeite met het verwerken van informatie en instructies. Dit ervaar ik zowel in mijn werk als tijdens mijn opleiding.
Bij uitleg lijkt het alsof informatie letterlijk niet bij mij binnenkomt. Ik heb op zo’n moment een totaal blanco gevoel, er is geen inzicht te bekennen. Een voorbeeld; ik zit in de les en er wordt iets uitgelegd. Voor mij gaat het dan te snel en ik raak de kluts kwijt.
Of bij vrienden: altijd zo gênant; we gaan een spel doen en de instructies worden uitgelegd. Ik sla op zo’n moment licht op tilt want als ik een handeling moet doen weet ik dus niet wat te doen. Ik voel dan een blinde interne paniek en wil alleen maar vluchten.
Wat achtergrondinformatie. Ik ben helaas als kind door mijn beide ouders emotioneel mishandeld (vaak uitgemaakt voor dom, etc). Toen ik 6 was gingen mijn ouders uit elkaar en ik kan me nog herinneren dat ik in die tijd heel erg apathisch was. Ook daarna gebeurden nog heel veel dingen achter elkaar, waardoor ik enorm overprikkeld ben geraakt door alle gebeurtenissen die zich maar op bleven stapelen. Ook werd er veel verbale agressie gebruikt door mijn beide ouders, iets waar ik enorm timide en onzeker door ben geworden.
Dit heeft gevolgen gehad voor mijn zelfbeeld. In sociale contexten heb ik dan ook altijd moeite met goed presteren, informatie verwerken en toepassen etc. Vaak bij rechtstreekse communicatie of een soort machtsverhouding tussen leraar en mij of iemand anders die mij iets uit moet leggen, bijvoorbeeld een collega, klap ik dicht en neem ik letterlijk niks in me op. Ook al wordt er 3x iets uitgelegd. Alsof mijn brein denkt; je loopt gevaar. Afsluiten die prikkels en informatie want je gaat zometeen enorm vernederd worden als blijkt dat je het niet snapt.
Mijn visie en gevoel worden heel ‘’klein’’ alsof ik niet meer helder kan denken en op tilt sla. Soms stel ik een vraag maar dan hoor ik het antwoord nauwelijks omdat ik zo erg bezig ben met hoe die persoon op mij reageert. Bovendien voel ik me totaal niet helder of scherp. Ik heb ook wel eens gedacht aan een soort vitaminetekort o.i.d.
Kortom: op het moment dat ik iets moet leren wat ik nog niet kan, gaat het enorm stroef. Soms pik ik dingen ook weer wel snel op, maar ben ik niet in staat om consistent te presteren.
Uit neuropsychologisch onderzoek bleek in elk geval wel dat er niks met mijn IQ aan de hand is. Ik zou zowel verbaal als uitvoerend dingen op minimaal
HBO niveau moeten kunnen. (Ik doe een hbo-opleiding die vooral praktisch georiënteerd is.) Wat gaat hier dan mis? Ze hadden wel PTSS symptomen bij me vastgesteld.
Is trage informatieverwerking voor iemand herkenbaar en hoe dealen jullie daarmee in sociale situaties? Het kan soms zo gênant zijn….
Ik ben forummer, maar ik heb even een anoniem account aangemaakt. Graag wil ik iets opengooien waar ik al superlang tegenaan loop.
Ik heb in mijn functioneren moeite met het verwerken van informatie en instructies. Dit ervaar ik zowel in mijn werk als tijdens mijn opleiding.
Bij uitleg lijkt het alsof informatie letterlijk niet bij mij binnenkomt. Ik heb op zo’n moment een totaal blanco gevoel, er is geen inzicht te bekennen. Een voorbeeld; ik zit in de les en er wordt iets uitgelegd. Voor mij gaat het dan te snel en ik raak de kluts kwijt.
Of bij vrienden: altijd zo gênant; we gaan een spel doen en de instructies worden uitgelegd. Ik sla op zo’n moment licht op tilt want als ik een handeling moet doen weet ik dus niet wat te doen. Ik voel dan een blinde interne paniek en wil alleen maar vluchten.
Wat achtergrondinformatie. Ik ben helaas als kind door mijn beide ouders emotioneel mishandeld (vaak uitgemaakt voor dom, etc). Toen ik 6 was gingen mijn ouders uit elkaar en ik kan me nog herinneren dat ik in die tijd heel erg apathisch was. Ook daarna gebeurden nog heel veel dingen achter elkaar, waardoor ik enorm overprikkeld ben geraakt door alle gebeurtenissen die zich maar op bleven stapelen. Ook werd er veel verbale agressie gebruikt door mijn beide ouders, iets waar ik enorm timide en onzeker door ben geworden.
Dit heeft gevolgen gehad voor mijn zelfbeeld. In sociale contexten heb ik dan ook altijd moeite met goed presteren, informatie verwerken en toepassen etc. Vaak bij rechtstreekse communicatie of een soort machtsverhouding tussen leraar en mij of iemand anders die mij iets uit moet leggen, bijvoorbeeld een collega, klap ik dicht en neem ik letterlijk niks in me op. Ook al wordt er 3x iets uitgelegd. Alsof mijn brein denkt; je loopt gevaar. Afsluiten die prikkels en informatie want je gaat zometeen enorm vernederd worden als blijkt dat je het niet snapt.
Mijn visie en gevoel worden heel ‘’klein’’ alsof ik niet meer helder kan denken en op tilt sla. Soms stel ik een vraag maar dan hoor ik het antwoord nauwelijks omdat ik zo erg bezig ben met hoe die persoon op mij reageert. Bovendien voel ik me totaal niet helder of scherp. Ik heb ook wel eens gedacht aan een soort vitaminetekort o.i.d.
Kortom: op het moment dat ik iets moet leren wat ik nog niet kan, gaat het enorm stroef. Soms pik ik dingen ook weer wel snel op, maar ben ik niet in staat om consistent te presteren.
Uit neuropsychologisch onderzoek bleek in elk geval wel dat er niks met mijn IQ aan de hand is. Ik zou zowel verbaal als uitvoerend dingen op minimaal
HBO niveau moeten kunnen. (Ik doe een hbo-opleiding die vooral praktisch georiënteerd is.) Wat gaat hier dan mis? Ze hadden wel PTSS symptomen bij me vastgesteld.
Is trage informatieverwerking voor iemand herkenbaar en hoe dealen jullie daarmee in sociale situaties? Het kan soms zo gênant zijn….
theelepel wijzigde dit bericht op 18-01-2022 19:42
Reden: spelfout
Reden: spelfout
0.87% gewijzigd
woensdag 19 januari 2022 11:05
Misschien kun je dit bespreken met je huisarts? Of de psycholoog die het onderzoek bij jou heeft gedaan, misschien hebben zij tips, bv over de aanpak? Het zou kunnen dat je door faalangst of een laag zelfbeeld bevriest op het moment dat je (denkt dat je) moet presteren. Het lijkt me in elk geval goed om aan je zelfbeeld en eventuele trauma’s te werken, daarmee kun je het probleem waarschijnlijk voor een deel tackelen.
Lijkt me heel lastig
Lijkt me heel lastig
Zou het een soort dissociatie kunnen zijn? Ik hoop, net als Turtlerain, dat je er in therapie aan kunt werken. Sterkte.
woensdag 19 januari 2022 13:38
Ik weet niet helemaal of het hetzelfde is maar als kind zijn er op de basisschool dingen gezegd door leraren als ''Met mazzel haal je de mavo maar waarschijnlijk dat niet eens'' en meer van dit soort teksten. Ik heb daardoor waarschijnlijk faalangst opgebouwd, wat er bij mij gebeurde sinds die tijd is zodra iemand mij iets wilde leren of ik moest opletten dat ik mezelf automatisch op slot zette want als ik niet oplette dan lag het ook niet aan mij als ik het niet wist. Dit leidde er ook toe dat ik toetsen niet maakte want had liever een 1 dan een 5 want dan had ik er niks voor gedaan.
Mijn moeder merkte dat dit eigenlijk overal gebeurde, in een musea met de familie, tijdens een spelletje of waar dan ook.
Inmiddels is het een stuk minder maar merk nog als iemand iets zegt als ''Snap je dat niet?!'' dat ik dichtsla en stamel, nog steeds vind ik het moeilijk aan te geven als ik iets niet snap en google het dan na een gesprek. Ook bij nieuwe gemeenschapsspellen merk ik dat ik het lastig vind om op te letten en vooral bang ben dat ik het niet meteen snap en mensen mij dom vinden.
Toen ik later tijdens mijn studie minder last had van faalangst stelde ik vragen, maar weet ik nog dat vriendinnen zeiden dat ik heel rood werd en was vooral zelf ook bezig met hoe kom ik over maar anderzijds wilde ik er ook overheen komen.
Inmiddels ben ik een stuk verder, maar herken dingen wel en heb van sommige dingen nog steeds (wel eens) last.
Mijn moeder merkte dat dit eigenlijk overal gebeurde, in een musea met de familie, tijdens een spelletje of waar dan ook.
Inmiddels is het een stuk minder maar merk nog als iemand iets zegt als ''Snap je dat niet?!'' dat ik dichtsla en stamel, nog steeds vind ik het moeilijk aan te geven als ik iets niet snap en google het dan na een gesprek. Ook bij nieuwe gemeenschapsspellen merk ik dat ik het lastig vind om op te letten en vooral bang ben dat ik het niet meteen snap en mensen mij dom vinden.
Toen ik later tijdens mijn studie minder last had van faalangst stelde ik vragen, maar weet ik nog dat vriendinnen zeiden dat ik heel rood werd en was vooral zelf ook bezig met hoe kom ik over maar anderzijds wilde ik er ook overheen komen.
Inmiddels ben ik een stuk verder, maar herken dingen wel en heb van sommige dingen nog steeds (wel eens) last.
woensdag 19 januari 2022 15:51
Ik herken het ook wel. Bij mij door CPTSS en faalangst. Ik ben opgegroeid met genegeerd worden en horen dat ik dom ben.
Als je mij een directe vraag stelt zoals "hey stond die plant daar al?" dan weet ik niet of die plant daar al stond of niet, dan weet ik even helemaal niets meer.
Maar ik heb gemerkt dat mensen dit opvatten als verlegenheid/verstrooidheid en wel charmant vinden. Het hoort bij mijn persoonlijkheid. Als ze daardoor denken dat ik dom ben, jammer dan.
Uitleg van docenten ben ik gewoon gestopt met naar luisteren want inderdaad altijd paniek en verwarring. Maar wat ook aan de hand is, docenten hebben vaak een bepaalde spanning bij zich en daar reageer ik sterk op waardoor ik ga dissocieren.
Het valt me trouwens op, als je erop gaat letten, dat veel meer mensen de uitleg van spellen niet goed in zich opnemen of gewoon totaal overprikkeld zijn, maar het zelf niet doorhebben. En soms ook compleet niet (kunnen) luisteren. Ik doe er mijn best voor en heb allerlei trucjes om erbij te blijven. En dan merk je dat anderen je soms maar een beetje blanco zitten aan te staren en knikken. Alleen let je daar niet op als je zo met jezelf en je eigen falen bezig bent.
Ik vraag mensen hun naam gewoon net zo vaak opnieuw totdat ik het weet. Al vraag ik het 4x, dan zeg ik gewoon sorry ik kan jouw naam zo moeilijk onthouden, maar ik blijf het gewoon vragen totdat ik het weet. Niemand wordt daar boos van of vindt mij er minder door. En blijkt de helft van de tijd dat ze mijn naam ook niet meer weten
Ik denk soms wel echt dat ik hersenschade heb opgelopen door hoe mijn geheugen (niet) functioneert, maar omdat het ook weer vrij random lijkt zal het wel eerder psychische schade zijn.
Als je mij een directe vraag stelt zoals "hey stond die plant daar al?" dan weet ik niet of die plant daar al stond of niet, dan weet ik even helemaal niets meer.
Maar ik heb gemerkt dat mensen dit opvatten als verlegenheid/verstrooidheid en wel charmant vinden. Het hoort bij mijn persoonlijkheid. Als ze daardoor denken dat ik dom ben, jammer dan.
Uitleg van docenten ben ik gewoon gestopt met naar luisteren want inderdaad altijd paniek en verwarring. Maar wat ook aan de hand is, docenten hebben vaak een bepaalde spanning bij zich en daar reageer ik sterk op waardoor ik ga dissocieren.
Het valt me trouwens op, als je erop gaat letten, dat veel meer mensen de uitleg van spellen niet goed in zich opnemen of gewoon totaal overprikkeld zijn, maar het zelf niet doorhebben. En soms ook compleet niet (kunnen) luisteren. Ik doe er mijn best voor en heb allerlei trucjes om erbij te blijven. En dan merk je dat anderen je soms maar een beetje blanco zitten aan te staren en knikken. Alleen let je daar niet op als je zo met jezelf en je eigen falen bezig bent.
Ik vraag mensen hun naam gewoon net zo vaak opnieuw totdat ik het weet. Al vraag ik het 4x, dan zeg ik gewoon sorry ik kan jouw naam zo moeilijk onthouden, maar ik blijf het gewoon vragen totdat ik het weet. Niemand wordt daar boos van of vindt mij er minder door. En blijkt de helft van de tijd dat ze mijn naam ook niet meer weten
Ik denk soms wel echt dat ik hersenschade heb opgelopen door hoe mijn geheugen (niet) functioneert, maar omdat het ook weer vrij random lijkt zal het wel eerder psychische schade zijn.
woensdag 19 januari 2022 15:57
100% herkenbaar.
Ik kan ook niet goed verwoorden als iets vanuit mijn eigen woorden moet komen.
Ik herken je twijfels en onzekerheid. Bij mij staat er genoeg tegenover waardoor ik meer dan goed kan functioneren en compenseren op mijn werk waarschijnlijk bij jou ook.
Deels is het de verwaarlozing, deels gewoon een slechte verwerking van informatie in het brein. Wat niks zegt over intelligentie overigens.
Maar ik lees graag verder mee. Want het zal altijd een ding blijven.
Ik kan ook niet goed verwoorden als iets vanuit mijn eigen woorden moet komen.
Ik herken je twijfels en onzekerheid. Bij mij staat er genoeg tegenover waardoor ik meer dan goed kan functioneren en compenseren op mijn werk waarschijnlijk bij jou ook.
Deels is het de verwaarlozing, deels gewoon een slechte verwerking van informatie in het brein. Wat niks zegt over intelligentie overigens.
Maar ik lees graag verder mee. Want het zal altijd een ding blijven.
woensdag 19 januari 2022 16:06
Deels herkenbaar. Door autisme werkt bij mij de informatieverwerking wat vertraagd. Zeker wanneer ik niet voorbereid ben op zaken, vind ik het lastig om te anticiperen op de betreffende situatie.
Vroeger werd ik gepest omdat ik anders was en na jarenlange therapie (en twee 'verkeerde' diagnoses) bleek ik autisme te hebben.
Heb door middel van therapie geleerd om dit te accepteren en er mee om te gaan. Althans, met dat laatste ben ik bezig. Ik geef in bepaalde gevallen gewoon toe dat het me te snel gaat c.q. ik iets niet begrijp. De meeste mensen in mijn omgeving vinden dat niet erg.
Vroeger werd ik gepest omdat ik anders was en na jarenlange therapie (en twee 'verkeerde' diagnoses) bleek ik autisme te hebben.
Heb door middel van therapie geleerd om dit te accepteren en er mee om te gaan. Althans, met dat laatste ben ik bezig. Ik geef in bepaalde gevallen gewoon toe dat het me te snel gaat c.q. ik iets niet begrijp. De meeste mensen in mijn omgeving vinden dat niet erg.
In this mad house we must all survive
woensdag 19 januari 2022 16:22
Herkenbaar, bij mij is het een vorm van dissociatie. Mijn traumabrein heeft moeite met 'in the window of tolerance' te blijven.
Ik heb veel baat bij lichaamsgerichte (sensorimotorische) psychotherapie. Klinkt vaag maar het komt er in feite op neer dat bepaalde delen van mijn brein beter leren samenwerken. Ik heb de ervaring dat ik vaak schiet ik een bepaalde hersenfunctie 'bijv. opletten, alert zijn' terwijl juist die niet nodig is op dat moment. En ik niet bij de hersenfunctie kom die op dat moment wél vereist is.
Mijn hele leven heb ik gedacht dat als ik maar door de paniek heen zou gaan, of beter mijn best zou doen, dat het dan over zou gaan. Heb mezelf daarmee enorm in de steek gelaten, tekort gedaan en opgejaagd.
Pas nu leer ik dat het begint met het leren reguleren van mijn lijf. Dat er dan pas ruimte komt voor zelfvertrouwen, nieuwsgierigheid en gehechtheid.
Ik heb veel baat bij lichaamsgerichte (sensorimotorische) psychotherapie. Klinkt vaag maar het komt er in feite op neer dat bepaalde delen van mijn brein beter leren samenwerken. Ik heb de ervaring dat ik vaak schiet ik een bepaalde hersenfunctie 'bijv. opletten, alert zijn' terwijl juist die niet nodig is op dat moment. En ik niet bij de hersenfunctie kom die op dat moment wél vereist is.
Mijn hele leven heb ik gedacht dat als ik maar door de paniek heen zou gaan, of beter mijn best zou doen, dat het dan over zou gaan. Heb mezelf daarmee enorm in de steek gelaten, tekort gedaan en opgejaagd.
Pas nu leer ik dat het begint met het leren reguleren van mijn lijf. Dat er dan pas ruimte komt voor zelfvertrouwen, nieuwsgierigheid en gehechtheid.
woensdag 19 januari 2022 16:32
Je schiet idd in overlevingsdrang. Het spectrum van “Stoornissen” ontwikkelt zich bij een trauma. Ons brein is alert voor gevaar. Het scant voortdurend de omgeving, om de realiteit in het hedendaagse leven te kunnen overleven. Want nogmaals de angst voelen die we toen niet konden dragen, zou te pijnlijk zijn.
Eens we volwassen zijn, kunnen we de pijn beter dragen en vervolgens toelaten.
Om bij de pijn te kunnen komen, zou je op het moment dat je informatie moet opnemen, zeer bewust moeten zijn hoe je de situatie probeert te overleven. De situatie visualiseren werkt ook goed.
Denken dat je dom bent is ook een overleving. Je bent eigenlijk niet dom, maar dat ben je beginnen geloven omdat de pijn daaronder te hevig was om te dragen. Dus voor het kind was het beter te denken dat het dom is , dan in de plaats die hevige pijn te moeten voelen. Als we denken, gaan we weg van de pijn. Je moet eigenlijk bij je gevoel blijven op dat moment. Er kunnen dan beelden voorbijkomen, je lichaam kan in een kramp gaan, je gezicht kan samentrekken. Je ervaart op dat moment, opnieuw het trauma van toen. Je laat alles voorbijkomen, het mag er allemaal zijn. Als het goed gegaan is, heb je mss een beeld gezien en heb je de emoties die je toen niet kon dragen toegelaten. Als je het verwerkt hebt heeft dat zeker positieve invloed op je dagelijks functioneren .
Eens we volwassen zijn, kunnen we de pijn beter dragen en vervolgens toelaten.
Om bij de pijn te kunnen komen, zou je op het moment dat je informatie moet opnemen, zeer bewust moeten zijn hoe je de situatie probeert te overleven. De situatie visualiseren werkt ook goed.
Denken dat je dom bent is ook een overleving. Je bent eigenlijk niet dom, maar dat ben je beginnen geloven omdat de pijn daaronder te hevig was om te dragen. Dus voor het kind was het beter te denken dat het dom is , dan in de plaats die hevige pijn te moeten voelen. Als we denken, gaan we weg van de pijn. Je moet eigenlijk bij je gevoel blijven op dat moment. Er kunnen dan beelden voorbijkomen, je lichaam kan in een kramp gaan, je gezicht kan samentrekken. Je ervaart op dat moment, opnieuw het trauma van toen. Je laat alles voorbijkomen, het mag er allemaal zijn. Als het goed gegaan is, heb je mss een beeld gezien en heb je de emoties die je toen niet kon dragen toegelaten. Als je het verwerkt hebt heeft dat zeker positieve invloed op je dagelijks functioneren .
woensdag 19 januari 2022 16:36
hanke321 schreef: ↑19-01-2022 16:22
Herkenbaar, bij mij is het een vorm van dissociatie. Mijn traumabrein heeft moeite met 'in the window of tolerance' te blijven.
Ik heb veel baat bij lichaamsgerichte (sensorimotorische) psychotherapie. Klinkt vaag maar het komt er in feite op neer dat bepaalde delen van mijn brein beter leren samenwerken. Ik heb de ervaring dat ik vaak schiet ik een bepaalde hersenfunctie 'bijv. opletten, alert zijn' terwijl juist die niet nodig is op dat moment. En ik niet bij de hersenfunctie kom die op dat moment wél vereist is.
Mijn hele leven heb ik gedacht dat als ik maar door de paniek heen zou gaan, of beter mijn best zou doen, dat het dan over zou gaan. Heb mezelf daarmee enorm in de steek gelaten, tekort gedaan en opgejaagd.
Pas nu leer ik dat het begint met het leren reguleren van mijn lijf. Dat er dan pas ruimte komt voor zelfvertrouwen, nieuwsgierigheid en gehechtheid.
Mooi beschreven. Fijn dat het nu beter met je gaat.
Zo.
woensdag 19 januari 2022 16:43
Ik heb dit ook. Ik kan auditieve informatie lastig verwerken. Met visuele informatie heb ik geen moeite.
Uitleg en instructies gaan ook langs me heen. Ik heb een vertraagde verwerkingssnelheid.
Ik heb dit een keer getest: ik zat een keer bij een gymles voor leerlingen die praktijkschool doen. De docent legde het spel uit, ik ging heel goed opletten. Toen de docent klaar was met haar uitleg klapte ze in haar handen en zei ze dat iedereen op zijn/haar plek moest gaan staan. Alle leerlingen liepen toen naar een bepaalde plek in de gymzaal toe, en ik had echt geen idee wat ze moesten doen, terwijl ik me juist voordat ze begon met haar uitleg had voorgenomen om heel goed op te letten.
Het ligt ook echt niet aan je intelligentie hoor.
Ik heb ook faalangst en black-outs en kan niet presteren onder druk. Mijn moeder zei vroeger ook altijd dat ik niks kon en dom was, terwijl ik vwo deed. Ik heb ook lang gedacht dat ik dom was, tot ik met mijn eerste academische studie begon. Als er nu collega's of leidinggevenden langskomen om me te beoordelen sla ik ook dicht, ben ik niet mezelf. Ik vind het verschrikkelijk.
Uitleg en instructies gaan ook langs me heen. Ik heb een vertraagde verwerkingssnelheid.
Ik heb dit een keer getest: ik zat een keer bij een gymles voor leerlingen die praktijkschool doen. De docent legde het spel uit, ik ging heel goed opletten. Toen de docent klaar was met haar uitleg klapte ze in haar handen en zei ze dat iedereen op zijn/haar plek moest gaan staan. Alle leerlingen liepen toen naar een bepaalde plek in de gymzaal toe, en ik had echt geen idee wat ze moesten doen, terwijl ik me juist voordat ze begon met haar uitleg had voorgenomen om heel goed op te letten.
Het ligt ook echt niet aan je intelligentie hoor.
Ik heb ook faalangst en black-outs en kan niet presteren onder druk. Mijn moeder zei vroeger ook altijd dat ik niks kon en dom was, terwijl ik vwo deed. Ik heb ook lang gedacht dat ik dom was, tot ik met mijn eerste academische studie begon. Als er nu collega's of leidinggevenden langskomen om me te beoordelen sla ik ook dicht, ben ik niet mezelf. Ik vind het verschrikkelijk.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
woensdag 19 januari 2022 21:37
Ik herken dit ook. Als ik dan ergens ben en dit gebeurt zeg ik het ook. Ik heb ook een flink verleden en denk ook dat het hiermee te maken heeft. Echt tips heb ik verder niet maar ik lees mee wie weet. Ik heb dit ook vaak met de kids willen ze een nieuw spel doen begrijp ik de instructies gewoon niet terwijl ik het gewoon lees ik noem het maar kortsluiting.
donderdag 20 januari 2022 18:55
Ik heb er ook last van. Bijvoorbeeld als ik op school danspasjes moest leren of 5 verschillende boksbewegingen achter elkaar moest uitvoeren. Dat vind ik best ingewikkeld.
Bij het onderzoek naar eventuele ADD is daar uitgekomen dat ik dus inderdaad ADD heb, maar ook een trage informatieverwerking. Je zou je daar eens op kunnen laten testen.
Oh, ik lees dat je je al eens liet testen. Op IQ. Ik denk dat ik datzelfde onderzoek ook heb gehad. Daaruit kwam die trage informatieverwerking.
Bij het onderzoek naar eventuele ADD is daar uitgekomen dat ik dus inderdaad ADD heb, maar ook een trage informatieverwerking. Je zou je daar eens op kunnen laten testen.
Oh, ik lees dat je je al eens liet testen. Op IQ. Ik denk dat ik datzelfde onderzoek ook heb gehad. Daaruit kwam die trage informatieverwerking.
vrijdag 21 januari 2022 10:48
Arequipa schreef: ↑19-01-2022 13:38
Inmiddels is het een stuk minder maar merk nog als iemand iets zegt als ''Snap je dat niet?!'' dat ik dichtsla en stamel, nog steeds vind ik het moeilijk aan te geven als ik iets niet snap en google het dan na een gesprek. Ook bij nieuwe gemeenschapsspellen merk ik dat ik het lastig vind om op te letten en vooral bang ben dat ik het niet meteen snap en mensen mij dom vinden.
Dit is zo erg idd, mensen die een bepaalde toon aanslaan, ''snap je dat niet?' op zo'n moment zak ik het liefst door de grond.. Het lastige is ook dat stel je snapt iets niet meteen, dat hebben meer mensen. Maar bij jou en mij voelt het meteen als een heel ding. Hoe ga jij om met die momenten zoals een spel doen? Ik merk dus dat ik dit vermijd of probeer af te wimpelen. Soms als ik vantevoren al weet dat er spellen op tafel komen wil ik me ''ziek'' melden.
vrijdag 21 januari 2022 10:54
Ik heb dat ook. Mensen op het werk vonden me vaak dom overkomen, moesten veel dingen 10 keer uitleggen voordat ik het begreep. Ik heb een angststoornis en hooggevoelig. Ik heb wel havo gedaan dus daar ligt het niet aan. Ik leer wel goed, maar alleen door dingen vaak te herhalen. Ik ben ook vaak erg moe, waardoor informatie minder goed wordt verwerkt. En kan me moeilijk focussen als iemand iets aan me uitlegt. Heb het altijd heel vervelend ervaren, zeker als mijn contract weer eens niet verlengd werd om die reden. Ik weet verder geen oplossing, we moeten het maar accepteren denk ik.
Edit: voor mij helpt alles opschriiven en heel vaak nalezen wel als ik iets moet leren!
Edit: voor mij helpt alles opschriiven en heel vaak nalezen wel als ik iets moet leren!
libe wijzigde dit bericht op 21-01-2022 11:01
7.11% gewijzigd
Do you want to be right?
Or happy?
vrijdag 21 januari 2022 10:56
Dit gevoel heb ik dus ook heel sterk. Vroeger werd er vaak naar me geschreeuwd of een andere vorm van verbale agressie gebruikt. Die rust die sommige mensen hebben als er iets uitgelegd word of iets dergelijks, die heb ik helemaal niet. Mijn alarmbellen gaan meteen af en ik wil het liefst vluchten. Omdat ik dit al op jonge leeftijd heb meegemaakt kan ik me voorstellen dat je die functies die je dan afsluit (dus die je wel moet gebruiken) minder ontwikkelen omdat de angst er letterlijk voor zit.hanke321 schreef: ↑19-01-2022 16:22Herkenbaar, bij mij is het een vorm van dissociatie. Mijn traumabrein heeft moeite met 'in the window of tolerance' te blijven.
Ik heb veel baat bij lichaamsgerichte (sensorimotorische) psychotherapie. Klinkt vaag maar het komt er in feite op neer dat bepaalde delen van mijn brein beter leren samenwerken. Ik heb de ervaring dat ik vaak schiet ik een bepaalde hersenfunctie 'bijv. opletten, alert zijn' terwijl juist die niet nodig is op dat moment. En ik niet bij de hersenfunctie kom die op dat moment wél vereist is.
Kun jij nu beter functioneren als je je lijf reguleert?
vrijdag 21 januari 2022 11:53
Je hoeft het niet te accepteren! Ik moet nu bepaalde therapieën gaan volgen. Ik kwam in het ziekenhuis voor iets anders, maar toen vroeg de arts door en bleek dat dit in de weg van mijn herstel zat.libe schreef: ↑21-01-2022 10:54Ik heb dat ook. Mensen op het werk vonden me vaak dom overkomen, moesten veel dingen 10 keer uitleggen voordat ik het begreep. Ik heb een angststoornis en hooggevoelig. Ik heb wel havo gedaan dus daar ligt het niet aan. Ik leer wel goed, maar alleen door dingen vaak te herhalen. Ik ben ook vaak erg moe, waardoor informatie minder goed wordt verwerkt. En kan me moeilijk focussen als iemand iets aan me uitlegt. Heb het altijd heel vervelend ervaren, zeker als mijn contract weer eens niet verlengd werd om die reden. Ik weet verder geen oplossing, we moeten het maar accepteren denk ik.
Edit: voor mij helpt alles opschriiven en heel vaak nalezen wel als ik iets moet leren!
Ik moet o.a. psycho-motorische therapie gaan doen zoals iemand anders in dit topic ook al zei. Als je meer wilt weten kun je een pb sturen. Je kunt je via de huisarts laten doorverwijzen.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
vrijdag 21 januari 2022 11:56
Bij het spelen van gezelschapsspellen laat ik degene die het spel uitlegt gewoon doorratelen en dan kijk ik tijdens het spel wel hoe het moet. En dan stel ik vragen: 'wat betekende dit kaartje ook alweer?'
Ik speel spelletjes met vrienden, dus ik voel me daar veilig en durf dan gewoon vragen te stellen. Ook doen we altijd een 'proefrondje' als we een nieuw spel gaan spelen (ook als het een spel is dat de rest van de groep al kent en het voor één iemand nieuw is). Dus tijdens het proefrondje kan iedereen die het spel nog niet kende dan gewoon vragen stellen of een ander mee laten kijken.
Ik speel spelletjes met vrienden, dus ik voel me daar veilig en durf dan gewoon vragen te stellen. Ook doen we altijd een 'proefrondje' als we een nieuw spel gaan spelen (ook als het een spel is dat de rest van de groep al kent en het voor één iemand nieuw is). Dus tijdens het proefrondje kan iedereen die het spel nog niet kende dan gewoon vragen stellen of een ander mee laten kijken.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
vrijdag 21 januari 2022 11:58
Ik raad jou ook echt aan om naar de huisarts te gaan. Ik heb het zelf ook heel lang niet gedaan en ben nu eigenlijk in het ziekenhuis terecht gekomen vanwege iets anders, maar daar kwam dit aan het licht. Maar ik wist eigenlijk al jaren dat ik in therapie moest. Ik vind het heeeel eng omdat ik mijn jeugdtrauma's dan weer naar boven moet halen, maar ik heb er alle vertrouwen in dat ik er beter uitkom. En dat het leven dan weer wat makkelijker wordt.Theelepel schreef: ↑21-01-2022 10:56Dit gevoel heb ik dus ook heel sterk. Vroeger werd er vaak naar me geschreeuwd of een andere vorm van verbale agressie gebruikt. Die rust die sommige mensen hebben als er iets uitgelegd word of iets dergelijks, die heb ik helemaal niet. Mijn alarmbellen gaan meteen af en ik wil het liefst vluchten. Omdat ik dit al op jonge leeftijd heb meegemaakt kan ik me voorstellen dat je die functies die je dan afsluit (dus die je wel moet gebruiken) minder ontwikkelen omdat de angst er letterlijk voor zit.
Kun jij nu beter functioneren als je je lijf reguleert?
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
vrijdag 21 januari 2022 12:48
Hier heb ik ook wel eens aan gedacht. bij die tests bleek wel dat ik een gemiddeld tot af en toe bovengemiddelde informatieverwerking had, tenzij er een timer bij kwam kijken. Onder stress presteer ik dus heel, heel slecht en werk ik enorm traag en besluiteloos, alsof iets het van em overneemt waar ik geen controle op heb. Iemand noemde hierboven dissociatie, als ik die omschrijving lees herken ik dat wel. Een soort ''brain fog'' Maar ik herken me ook wel in een paar add kenmerken.Naambedenkenislastig schreef: ↑20-01-2022 18:55Bij het onderzoek naar eventuele ADD is daar uitgekomen dat ik dus inderdaad ADD heb, maar ook een trage informatieverwerking. Je zou je daar eens op kunnen laten testen.
Oh, ik lees dat je je al eens liet testen. Op IQ. Ik denk dat ik datzelfde onderzoek ook heb gehad. Daaruit kwam die trage informatieverwerking.
vrijdag 21 januari 2022 12:54
dit moet ik ook doen, maar wat jij zegt het ophalen van allerlei oude koeien en heftige ervaringen lijkt me gewoon heel pittig. maar op het moment doe ik een opleiding waarbij mijn trauma's door bepaalde leraren en hun houding naar mij toe, enorm getriggerd worden. Elke keer als ik een opdracht maak voel ik me zo ellendig en bang. vooral tijdens de lessen functioneer ik nauwelijks tot niet. Ik zit erbij als een lamgeslagen vogel. Het gaat dus niet erg best. Therape zou idd wel moeten ben ik bang.CleopatraVII schreef: ↑21-01-2022 11:58Ik raad jou ook echt aan om naar de huisarts te gaan. Ik heb het zelf ook heel lang niet gedaan en ben nu eigenlijk in het ziekenhuis terecht gekomen vanwege iets anders, maar daar kwam dit aan het licht. Maar ik wist eigenlijk al jaren dat ik in therapie moest. Ik vind het heeeel eng omdat ik mijn jeugdtrauma's dan weer naar boven moet halen, maar ik heb er alle vertrouwen in dat ik er beter uitkom. En dat het leven dan weer wat makkelijker wordt
Wat fijn trouwens al jullie reacties
hopelijk kunnen we een steun voor elkaar zijn 
vrijdag 21 januari 2022 13:26
vrijdag 21 januari 2022 17:40
Hoi libe, wat naar om te lezen dat je op je werk er ook zo'n last van had. Ontslag of geen verlenging heb ik ook meerdere keren meegemaakt. Die moeheid die je omschrijft herken ik ook heel erg, alsof er überhaupt nauwelijks ruimte is om informatie op te nemen.libe schreef: ↑21-01-2022 10:54Ik heb dat ook. Mensen op het werk vonden me vaak dom overkomen, moesten veel dingen 10 keer uitleggen voordat ik het begreep. Ik heb een angststoornis en hooggevoelig. Ik heb wel havo gedaan dus daar ligt het niet aan. Ik leer wel goed, maar alleen door dingen vaak te herhalen. Ik ben ook vaak erg moe, waardoor informatie minder goed wordt verwerkt. En kan me moeilijk focussen als iemand iets aan me uitlegt. Heb het altijd heel vervelend ervaren, zeker als mijn contract weer eens niet verlengd werd om die reden. Ik weet verder geen oplossing, we moeten het maar accepteren denk ik.
Edit: voor mij helpt alles opschriiven en heel vaak nalezen wel als ik iets moet leren!
Mag ik vragen wat voor angststoornis je precies hebt? Je mag me ook pb'en als je dat liever niet openbaar maakt.
