Psyche
alle pijlers
Introvert
zondag 25 oktober 2009 om 15:59
Lieve dames,
Heb me altijd afgevraagd of er iets mis met me is. Ik hou niet van feestjes (verzin altijd een smoesje om niet te gaan), groepslunches en uitgaan. Ik vind het vaak fijner om zelf bezig te zijn, lekker te werken in mn eentje, sporten (hardlopen, zwemmen), film kijken of een boek lezen. Voel me vaak ongemakkelijk op grote gelegenheden/samenkomsten.
Iemand wees me erop dat dit niet vreemd is, maar dat ik wellicht introvert ben. Na wat dingen gelezen te hebben en hierover gepraat te hebben met verschillende mensen, realiseer ik me dat ik inderdaad (erg) introvert ben.
Ik vind dat geen probleem. Maar... voel me vaak slecht als ik geen zin heb om naar een feestje te gaan. Ik studeer en we hebben een vrij hechte groep, met veel luidruchtige, outgoing mensen. Als we bijvoorbeeld samen een etentje hebben en er dan wordt voorgesteld uit te gaan, ga ik liever naar huis. Maar mensen proberen me ALTIJD over te halen om toch mee uit te gaan. Meestal geef ik hier niet aan toe, want ben moe etc.. Toch blijven mensen "zeuren". Er worden vaak dingen gezegd zoals: "ja, maar je gaat nooit mee" en laatst zei iemand zelfs (op een etentje): "O, jij bent er ook een keer, jij bent er normaal nooit" op een vervelende toon.
Ik baal hiervan. Ik voel me door al deze druk van buitenaf een saai, slecht mens. Asociaal. Iemand die niet normaal is. Niet met andere mensen om kan gaan.
Ik weet rationeel wel dat ik er ook mag zijn etc. maar ik heb nog geen manier gevonden hoe met deze externe "druk" om te gaan. Heb het gevoel dat het niet geaccepteerd is om weinig sociale dingen te doen (heb genoeg vrienden en doe genoeg leuke dingen!). Beetje wazig verhaal misschien, maar ik voel me er heel vervelend onder. Iemand tips?
Heb me altijd afgevraagd of er iets mis met me is. Ik hou niet van feestjes (verzin altijd een smoesje om niet te gaan), groepslunches en uitgaan. Ik vind het vaak fijner om zelf bezig te zijn, lekker te werken in mn eentje, sporten (hardlopen, zwemmen), film kijken of een boek lezen. Voel me vaak ongemakkelijk op grote gelegenheden/samenkomsten.
Iemand wees me erop dat dit niet vreemd is, maar dat ik wellicht introvert ben. Na wat dingen gelezen te hebben en hierover gepraat te hebben met verschillende mensen, realiseer ik me dat ik inderdaad (erg) introvert ben.
Ik vind dat geen probleem. Maar... voel me vaak slecht als ik geen zin heb om naar een feestje te gaan. Ik studeer en we hebben een vrij hechte groep, met veel luidruchtige, outgoing mensen. Als we bijvoorbeeld samen een etentje hebben en er dan wordt voorgesteld uit te gaan, ga ik liever naar huis. Maar mensen proberen me ALTIJD over te halen om toch mee uit te gaan. Meestal geef ik hier niet aan toe, want ben moe etc.. Toch blijven mensen "zeuren". Er worden vaak dingen gezegd zoals: "ja, maar je gaat nooit mee" en laatst zei iemand zelfs (op een etentje): "O, jij bent er ook een keer, jij bent er normaal nooit" op een vervelende toon.
Ik baal hiervan. Ik voel me door al deze druk van buitenaf een saai, slecht mens. Asociaal. Iemand die niet normaal is. Niet met andere mensen om kan gaan.
Ik weet rationeel wel dat ik er ook mag zijn etc. maar ik heb nog geen manier gevonden hoe met deze externe "druk" om te gaan. Heb het gevoel dat het niet geaccepteerd is om weinig sociale dingen te doen (heb genoeg vrienden en doe genoeg leuke dingen!). Beetje wazig verhaal misschien, maar ik voel me er heel vervelend onder. Iemand tips?
zondag 25 oktober 2009 om 16:07
Ik ben ook niet dol op grote feesten, maar zo af en toe ga ik wél. En meestal valt het dan toch mee en is het gezellig.
Ik kan heel goed alleen zijn, maar vind het toch wel prettig om ook eens mensen om me heen te hebben. Jij dus blijkbaar niet. Accepteer dat je zo bent en voel je daar niet vervelend door. Iedereen is anders...
Ik kan heel goed alleen zijn, maar vind het toch wel prettig om ook eens mensen om me heen te hebben. Jij dus blijkbaar niet. Accepteer dat je zo bent en voel je daar niet vervelend door. Iedereen is anders...
zondag 25 oktober 2009 om 16:19
zondag 25 oktober 2009 om 16:24
Ik heb dat boek ook gelezen. Inderdaad een feest van herkenning. Ook ik worstel nog met hoe ik met extraverte mensen om moet gaan. Accepteren dat ik introvert ben was de eerste stap. Ik dacht ook altijd dat er iets mis was met mij en ik maakte de fout om net als de anderen te willen zijn. Dat doe ik niet meer. Ik ben wie ik ben. En ik kies mijn vrienden op het feit dat ze me accepteren. Ik merk dat ik heel erg geirriteerd raak als mensen mij pushen om mee te gaan naar een feestje of als collega's me raar aankijken als ik zeg niet mee te gaan naar een borrel. Het zij zo. Liever dat dan het gebroken gevoel achteraf.
zondag 25 oktober 2009 om 16:25
zondag 25 oktober 2009 om 16:28
Tja, in deze maatschappij wordt extravert zijn nogal overgewaardeerd en introverte personen dienen zich aan te passen aan de wensen en eisen van de extraverte mensen.
Uiteraard is dat niet realistisch want er zijn ook een heleboel introverte personen die hun eigen levenswijze en vooral ook kwaliteiten hebben. Deze mensen krijgen vaak te horen 'een brutaal mens heeft de halve wereld' en dingen als dat ze uit hun schulp zouden moeten kruipen of niet zo verlegen zouden moeten zijn.
Natuurlijk zou het mooi zijn als introverte personen ook wat extraverte kwaliteiten ontwikkelen, maar daarnaast zou het ook mooi zijn als extraverte mensen eens wat introverte kwaliteiten zouden ontwikkelen. Dat zou veel mensen een completer mens maken.
Maar voel je niet verplicht iets anders te zijn dan je bent, het is soms goed om compromissen te sluiten, maar alsjeblieft niet ten koste van jezelf!
Ik vraag me trouwens af wat die mensen die jou koste wat koste proberen over te halen, in hemelsnaam bezield. 'Nee' is 'nee' toch?
Ik vraag me ook af of jij werkelijk de enige bent die ergens geen zin in heeft. Het zou best kunnen zijn dat jij de enige bent die voor zichzelf keuzes durft te maken en daarvoor staat, en dat anderen gewoon hun mond houden.
Uiteraard is dat niet realistisch want er zijn ook een heleboel introverte personen die hun eigen levenswijze en vooral ook kwaliteiten hebben. Deze mensen krijgen vaak te horen 'een brutaal mens heeft de halve wereld' en dingen als dat ze uit hun schulp zouden moeten kruipen of niet zo verlegen zouden moeten zijn.
Natuurlijk zou het mooi zijn als introverte personen ook wat extraverte kwaliteiten ontwikkelen, maar daarnaast zou het ook mooi zijn als extraverte mensen eens wat introverte kwaliteiten zouden ontwikkelen. Dat zou veel mensen een completer mens maken.
Maar voel je niet verplicht iets anders te zijn dan je bent, het is soms goed om compromissen te sluiten, maar alsjeblieft niet ten koste van jezelf!
Ik vraag me trouwens af wat die mensen die jou koste wat koste proberen over te halen, in hemelsnaam bezield. 'Nee' is 'nee' toch?
Ik vraag me ook af of jij werkelijk de enige bent die ergens geen zin in heeft. Het zou best kunnen zijn dat jij de enige bent die voor zichzelf keuzes durft te maken en daarvoor staat, en dat anderen gewoon hun mond houden.
zondag 25 oktober 2009 om 16:28
O dat klinkt goed Dolfijn! Ik vind het namelijk steeds moeilijker om met mezelf om te gaan. Ik lijk steeds meer buiten de groep te vallen omdat ik vaak niet meedoe aan groepsactiviteiten. Dit levert wantrouwen op vanuit de groep ("o, Nomad wil er niet bijhoren, Nomad vindt ons niet leuk").
Ik besef dat ik zelf ook tijd en energie moet stoppen in het ontwikkelen en bijhouden van vriendschappen, maar ik heb er gewoon de energie niet voor en eigenlijk heb ik er ook geen zin in. Heb het gevoel dat ik maar door weinig mensen begrepen wordt. Voelt soms een beetje eenzaam. Dat is raar, want ik ben gewoon blij me mezelf. Ik ben slim, zie er prima uit en heb een aantal heel leuke vrienden. Het lijkt gewoon alsof ik genoeg goede vrienden heb op dit moment. Ik kan het gewoon niet opbrengen om elke dag of om de dag "gezellig" iets met een groep te gaan doen. Al die kleine chitchat etc. *zucht* Ik begin nu mensen ook te ontwijken om die reden. Vind het niet leuk als mensen me pushen om naar dit of dat te komen om iets leuks te gaan doen.
Ik besef dat ik zelf ook tijd en energie moet stoppen in het ontwikkelen en bijhouden van vriendschappen, maar ik heb er gewoon de energie niet voor en eigenlijk heb ik er ook geen zin in. Heb het gevoel dat ik maar door weinig mensen begrepen wordt. Voelt soms een beetje eenzaam. Dat is raar, want ik ben gewoon blij me mezelf. Ik ben slim, zie er prima uit en heb een aantal heel leuke vrienden. Het lijkt gewoon alsof ik genoeg goede vrienden heb op dit moment. Ik kan het gewoon niet opbrengen om elke dag of om de dag "gezellig" iets met een groep te gaan doen. Al die kleine chitchat etc. *zucht* Ik begin nu mensen ook te ontwijken om die reden. Vind het niet leuk als mensen me pushen om naar dit of dat te komen om iets leuks te gaan doen.
zondag 25 oktober 2009 om 16:36
Ik heb een aantal goeie vrienden, mensen waar ik energie van krijg ipv dat ze alleen maar energie vreten. Heel normaal. Zoek ook juist die mensen op die je wel begrijpen. Probeer een balans te vinden tussen tijd voor jezelf en alleen en tijd met anderen. Dingen plannen maar niet té volle agenda. Dat je vantevoren al weet dat je ook tijd voor jezelf gaat hebben. Dat geeft mij tenmiste al heel veel rust.
Het boek vond ik heel verhelderend. Het gaf mij ook zelfvertrouwen, dat ik niet 'raar' ben maar juist heel uniek.
Het boek vond ik heel verhelderend. Het gaf mij ook zelfvertrouwen, dat ik niet 'raar' ben maar juist heel uniek.
zondag 25 oktober 2009 om 16:41
Weet je Nomad, ik denk dat sommige mensen die zo lullig reageren als :""Nomad wil er niet bijhoren, Nomad vindt ons niet leuk" gewoon stiekum een beetje jaloers op jou zijn. Want: jij trekt je eigen plan. Zij zitten in 'De Groep". Jij kunt jezelf prima vermaken, maar kunnen zij dat zelf ook buiten de groep om? Snap je wat ik bedoel - jij hebt geen groep nodig om zelf gelukkig te zijn en sommige mensen snappen dat nou eenmaal niet. Dat zij dan rare opmerkingen maken over jou zegt meer over hoe zij zijn dan hoe jij echt bent. Blijf gewoon jezelf, als je geen zin hebt om met de groep mee uit te gaan dan doe je het niet. Als je het toch een keer wilt proberen, dan doe je het wel. En rotopmerkingen kun je van je af laten glijden, want jij weet zelf het beste hoe je echt in elkaar steekt. En als ik dit zo allemaal lees, is er helemaal niks mis met jou hoor!
zondag 25 oktober 2009 om 16:44
Ik ben ZO blij met jullie berichten! Ik had vanmiddag een feestje. Eigenlijk wilde ik niet gaan, maar goed, het was de verjaardag van een studiegenootje dat heel dichtbij woont, dus heb mezelf toch maar verteld wel te gaan. Juist omdat ik me meer en meer een buitenstaander voel in mijn studie.
Plan was om een half uurtje te blijven, maar omdat iedereen zo laat kwam en de taart pas laat klaar was, was ik min of meer gedwongen te blijven (immers, kon niet weggaan voor het feestje goed en wel begonnen was. De jarige was er zelfs nog niet eens!). Uiteindelijk pas anderhalf uur later weggegaan, maar verliet het feestje als eerste en moest mezelf toch weer verantwoorden tegenover jan en alleman...
Ik voelde me zo rot toen ik thuiskwam. Eigenlijk had ik gepland om te gaan sporten, maar ik kan me er niet toe zetten.
Andere introverten, hoe gaan jullie met dit soort situaties om?
Plan was om een half uurtje te blijven, maar omdat iedereen zo laat kwam en de taart pas laat klaar was, was ik min of meer gedwongen te blijven (immers, kon niet weggaan voor het feestje goed en wel begonnen was. De jarige was er zelfs nog niet eens!). Uiteindelijk pas anderhalf uur later weggegaan, maar verliet het feestje als eerste en moest mezelf toch weer verantwoorden tegenover jan en alleman...
Ik voelde me zo rot toen ik thuiskwam. Eigenlijk had ik gepland om te gaan sporten, maar ik kan me er niet toe zetten.
Andere introverten, hoe gaan jullie met dit soort situaties om?
zondag 25 oktober 2009 om 16:49
Wees trots op jezelf dat je er bent geweest! Je hoeft niet alle feestjes af, kies voor die feestjes die er echt toe doen. Soms moet je wel iets voor iemand anders doen, denk ook bij jezelf of jij het leuk zou vinden als diegene op jou feestje zou komen.
Of je energie krijgt van die persoon.
Wij introverten zijn meer van de qualitytime ipv de quantitytime. Maar die mensen die wij vereren met onze tijd en energie mogen zich in hun handjes knijpen
Of je energie krijgt van die persoon.
Wij introverten zijn meer van de qualitytime ipv de quantitytime. Maar die mensen die wij vereren met onze tijd en energie mogen zich in hun handjes knijpen
zondag 25 oktober 2009 om 16:50
Allereerst : hup hup, in de benen Nomad, want niks is zo goed om je k..humeur op te vijzelen dan een uurtje sporten! En jij hoeft tegenover niemand verantwoording af te leggen...maar ik herken het wel hoor. Je wilt het zo goed mogelijk doen maar blijf je eens een keer wat langer is het weer niet goed. Joh, er zullen altijd zeikerds blijven die wat te ouwehoeren hebben. Ik heb ook zo'n periode gehad (en af en toe sluipt het er weer in), en als ik geen zin had om uit te leggen waarom ik als eerste wegging, of waarom ik niet mee ging naar een feestje, dan zei ik gewoon: "Hele fijne avond verder, veel plezier nog. Doei!" en dan liep ik doodleuk weg en gaf geen ene reactie meer op al het commentaar. Hoofd omhoog en gewoon gaan. Je ook niet laten verleiden tot verontschuldigingen, hoe lastig dat ook is. Jij beslist wanneer je gaat - niet zij.
zondag 25 oktober 2009 om 16:56
quote:Nomad schreef op 25 oktober 2009 @ 16:44:
Plan was om een half uurtje te blijven, maar omdat iedereen zo laat kwam en de taart pas laat klaar was, was ik min of meer gedwongen te blijven (immers, kon niet weggaan voor het feestje goed en wel begonnen was. De jarige was er zelfs nog niet eens!). Uiteindelijk pas anderhalf uur later weggegaan, maar verliet het feestje als eerste en moest mezelf toch weer verantwoorden tegenover jan en alleman...
Ik voelde me zo rot toen ik thuiskwam. Eigenlijk had ik gepland om te gaan sporten, maar ik kan me er niet toe zetten. pfff.. gebeurt mij regelmatig dat ik te lang blijf, omdat het zo "hoort" en als ik dan veel te laat thuis kom, te weinig slaap en daardoor de volgende dag niet de dingen doe die ik graag had willen doen heb ik spijt dat niet gewoon eerder naar huis ben gegaan. goed juist dat je even gegaan bent, maar ook weer weg bent gegan toen je het zat was. en omdat je zo tots bent op jezelf moet je juist gaan sporten!
Plan was om een half uurtje te blijven, maar omdat iedereen zo laat kwam en de taart pas laat klaar was, was ik min of meer gedwongen te blijven (immers, kon niet weggaan voor het feestje goed en wel begonnen was. De jarige was er zelfs nog niet eens!). Uiteindelijk pas anderhalf uur later weggegaan, maar verliet het feestje als eerste en moest mezelf toch weer verantwoorden tegenover jan en alleman...
Ik voelde me zo rot toen ik thuiskwam. Eigenlijk had ik gepland om te gaan sporten, maar ik kan me er niet toe zetten. pfff.. gebeurt mij regelmatig dat ik te lang blijf, omdat het zo "hoort" en als ik dan veel te laat thuis kom, te weinig slaap en daardoor de volgende dag niet de dingen doe die ik graag had willen doen heb ik spijt dat niet gewoon eerder naar huis ben gegaan. goed juist dat je even gegaan bent, maar ook weer weg bent gegan toen je het zat was. en omdat je zo tots bent op jezelf moet je juist gaan sporten!
zondag 25 oktober 2009 om 16:59
Sporten is verplaatst naar morgenochtend (ontdekte net dat ik morgen geen les heb! Jippie!).
Heb echt heel veel aan jullie berichten. Soms voel ik me gewoon een beetje een buitenbeentje. Onnodig natuurlijk. Er lijken in de verste verte geen andere introverten te zijn. Of de introverten die er zijn zijn vermomd als extroverten en doen lekker met de groep mee. Maar door al dat commentaar van mensen heb ik gewoon vaak niet eens zin om naar een feestje te gaan.
Dolphin, je peptalks zijn g-e-w-e-l-d-i-g! Dankjewel!
Trixie, ik vind jouw advies heel goed! Ik ga voortaan geen excuses meer verzinnen. Want dat doe ik meestal. Ik verzin dingen, ook al ga ik die dingen niet echt doen. En dan voel ik me nog rotter omdat ik iets heb verzonnen/gelogen. Of dan ben ik bang dat mensen me er later op aan spreken ("he, zou jij nu niet gaan studeren?" als ze me bijvoorbeeld in de stad tegenkomen omdat ik lekker in mn eentje wil shoppen). Dus voortaan geen excuses meer.
Heb echt heel veel aan jullie berichten. Soms voel ik me gewoon een beetje een buitenbeentje. Onnodig natuurlijk. Er lijken in de verste verte geen andere introverten te zijn. Of de introverten die er zijn zijn vermomd als extroverten en doen lekker met de groep mee. Maar door al dat commentaar van mensen heb ik gewoon vaak niet eens zin om naar een feestje te gaan.
Dolphin, je peptalks zijn g-e-w-e-l-d-i-g! Dankjewel!
Trixie, ik vind jouw advies heel goed! Ik ga voortaan geen excuses meer verzinnen. Want dat doe ik meestal. Ik verzin dingen, ook al ga ik die dingen niet echt doen. En dan voel ik me nog rotter omdat ik iets heb verzonnen/gelogen. Of dan ben ik bang dat mensen me er later op aan spreken ("he, zou jij nu niet gaan studeren?" als ze me bijvoorbeeld in de stad tegenkomen omdat ik lekker in mn eentje wil shoppen). Dus voortaan geen excuses meer.
zondag 25 oktober 2009 om 17:01
Voor mij is het het tegenovergestelde. Ik ben extravert (niet nadrukkelijk aanwezig maar ik ben ook zeker niet verlegen ik en hoor vaak dat ik heel erg toegankelijk ben) en ik houd ook niet van grote gelegenheden/samenkomsten. Verjaardagen, "verplicht" moeten lunchen met collega's of afdelingsuitjes laat ik het liefst aan mij voorbij gaan. Niet zozeer omdat ik het niet gezellig kan hebben, maar ik tref vaak mensen die hun halve levensverhaal aan mijn willen vertellen of juist alles van mij willen weten. Door mijn extravert zijn trek ik juist de mensen aan die ik niet wil aantrekken en voel ik mij vaker "een entertainer" dan een interessante of gewoon een gezellige gesprekspartner. Nu dat ik mijn extravert zijn bewust aan het beperken ben, merk ik dat ik mij in groepsverband veel prettiger voel.
zondag 25 oktober 2009 om 18:34
Wat een herkenning! Ik ben ook erg introvert en heb het niet zo op groepsactiviteiten, hoewel ik feestjes wel weer heel leuk kan vinden als in de goede bui ben. Ik spreek liever met een aantal vrienden en vriendinnen af, zeg maximaal vier, dan met een grote groep. Als ik een avond tussen een grotere groep mensen heb doorgebracht ben ik vaak erg moe aan het einde, waardoor ik weer vroeg naar huis ga en weer de saaie muts ben. Bij zo'n gelegenheid kan ik trouwens oom erg goed gewoon ergens gaan zitten en mensen een beetje observeren. Ach ja, ik moet mijn titel als groepsautist toch verdedigen nietwaar?
Verlegen ben ik overigens NIET. Ik reis graag in mijn eentje en maak dan makkelijk contact met onbekenden en ook in gesprekken met kennissen en vrienden ben ik meestal heel open. Alleen al die drukte. Pffffff
Verlegen ben ik overigens NIET. Ik reis graag in mijn eentje en maak dan makkelijk contact met onbekenden en ook in gesprekken met kennissen en vrienden ben ik meestal heel open. Alleen al die drukte. Pffffff
zondag 25 oktober 2009 om 18:40
Zelfde hier Koffiepot. Ik ben ook helemaal niet verlegen. Reis de wereld wereld door in mijn eentje. Heb ook geen moeite met nieuwe mensen ontmoeten. Ben vaak geïnteresseerd in nieuwe mensen, luister graag naar mensen. Maar het moet dan wel ergens over gaan. Ik raak vooral erg teleurgesteld als mensen meerdere keren dezelfde dingen aan mij vragen (dus iets wat ik duidelijk al een keer verteld heb). Is voor mij een teken van oppervlakkig contact en niet goed naar elkaar luisteren.
Ik kom uit een groot gezin. Woon nu ver weg, maar als ik weer es op bezoek ga, kost dit erg veel energie. Zoveel drukte (klinkt bijna als een oude oma, maar zo is het nu eenmaal). Daarom probeer ik tegenwoordig niet meer iedereen in een keer te zien, maar maak ik met een of twee personen een afspraak per keer.
Ik kom uit een groot gezin. Woon nu ver weg, maar als ik weer es op bezoek ga, kost dit erg veel energie. Zoveel drukte (klinkt bijna als een oude oma, maar zo is het nu eenmaal). Daarom probeer ik tegenwoordig niet meer iedereen in een keer te zien, maar maak ik met een of twee personen een afspraak per keer.
zondag 25 oktober 2009 om 18:53
Herken hier heel veel in. Heb ook in m'n eentje gereisd en onderweg veel mensen ontmoet. Vind het ook leuk om met andere mensen te praten, maar dan wel graag in niet al te grote groepen zodat het gesprek ook ergens over gaat. Bij grote feesten met veel mensen of in een lawaaierige kroeg gaat dat al gauw niet meer. Ben dus ook niet een stapper, maar ga liever met vrienden/vriendinnen uit eten, shoppen, naar de bioscoop of naar de kroeg een borrel drinken als het nog niet zo druk is. En vind het vaak ook lekker om gewoon thuis op de bank te laptoppen
