Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 3
zaterdag 15 augustus 2009 om 22:56
Voor alle vrouwen
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 10 september 2009 om 16:56
Nou....ben al druk aan het schrobben geweest en hele fles terpetine op gemaakt ( waar het gras weer blij mee zal zijn,not!.want ik heb het allemaal richting het gras getrokken,hahaha!! kluns!)
Vanavond nog maar hoge drukspuit erop.
Nou had wat rond gebeld voor advies,o.a een vriend die schilder is en broer..... ze lachen mij allemaal uit,nou ja!!!!.
Vanavond nog maar hoge drukspuit erop.
Nou had wat rond gebeld voor advies,o.a een vriend die schilder is en broer..... ze lachen mij allemaal uit,nou ja!!!!.
donderdag 10 september 2009 om 17:04
Ik zou gewoon het hele terras witten nu, en dan straks straaalend aan vriend roepen *Moooi he! En wat heb ik hard gewerkt he?* En dan gewoon volhouden dat dit de bedoeling was, en dat je het pràchtig vind!
Morgen bij de gamma nog een ander kleurtje halen en frummel een leuke tekening erop laten schilderen et voila.
Morgen bij de gamma nog een ander kleurtje halen en frummel een leuke tekening erop laten schilderen et voila.
donderdag 10 september 2009 om 17:46
Hahaha!!! goed idee Wurm!!!
Vriend laat mij gelijk ophalen als ik dat doe
Nou..moet zeggen.
Na de verontrustende berichten dat dit niet meer goed komt is er op een paar spettertjes na niets meer van te zien!!
Helaas terpetine op,dus spettertjes kon ik niet meer schoonmaken(zo maar naar de bouwmarkt).
Ik heb gewoon een talent!!!
Voor schoonmaken@-(
Nou nou...en daar ben ik blij mee.
Vriend laat mij gelijk ophalen als ik dat doe
Nou..moet zeggen.
Na de verontrustende berichten dat dit niet meer goed komt is er op een paar spettertjes na niets meer van te zien!!
Helaas terpetine op,dus spettertjes kon ik niet meer schoonmaken(zo maar naar de bouwmarkt).
Ik heb gewoon een talent!!!
Voor schoonmaken@-(
Nou nou...en daar ben ik blij mee.
donderdag 10 september 2009 om 17:52
Daar ben ik ook weer.
Wurm, in jouw lange stuk vind ik veel herkenning. Dingen waar ik ook mee bezig ben, nu ik het hier van jou zo zie staan. Contact maken, er zijn, er echt zijn, niet 'ergens anders' heen vluchten, voelen. 'Veel gevoel zit bij de andere delen' zeg je, ik zie dat dat bij mij ook zo is, maar dan bij wat ik 'het innerlijk kind' noem. Die zie ik op een afstandje van mij zitten, met de handjes uitgestrekt, in een groot verlangen om erbij te mogen horen. Bij mij dus.
Oei, beetje eng om dit te schrijven.
Rot van die verf, Iry. Ik heb dat ook een keer gehad. Binnen nog wel. Stond op een huishoudtrap, pot verf stond op dat bovenste ding, en toen viel die om. Bruine verf, ik weet het nog goed. Oh, wat heb ik toen gejankt en wat voelde ik me stom. Het is heel lang geleden, en die verf viel ook op (binnen)tegels, gelukkig oude tegels, maar toch. Geen idee meer hoe dat toen opgelost is. Dat zal ik wel verdrongen hebben.
Wurm, in jouw lange stuk vind ik veel herkenning. Dingen waar ik ook mee bezig ben, nu ik het hier van jou zo zie staan. Contact maken, er zijn, er echt zijn, niet 'ergens anders' heen vluchten, voelen. 'Veel gevoel zit bij de andere delen' zeg je, ik zie dat dat bij mij ook zo is, maar dan bij wat ik 'het innerlijk kind' noem. Die zie ik op een afstandje van mij zitten, met de handjes uitgestrekt, in een groot verlangen om erbij te mogen horen. Bij mij dus.
Oei, beetje eng om dit te schrijven.
Rot van die verf, Iry. Ik heb dat ook een keer gehad. Binnen nog wel. Stond op een huishoudtrap, pot verf stond op dat bovenste ding, en toen viel die om. Bruine verf, ik weet het nog goed. Oh, wat heb ik toen gejankt en wat voelde ik me stom. Het is heel lang geleden, en die verf viel ook op (binnen)tegels, gelukkig oude tegels, maar toch. Geen idee meer hoe dat toen opgelost is. Dat zal ik wel verdrongen hebben.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 10 september 2009 om 17:57
Ik ben binnen ook wel eens gewoon in een grote emmer latex gaan staan Ev.
Stond onder aan het trapje waar ik vanaf kwam...
Tsja..wat kan ik zeggen,ik ben iry en ik ben een kluns!!
Ik herken ook veel dingen die hier geschreven worden.
Maar weet niet zo goed wat ik er verder over kan schrijven.
Heb even het gevoel dat het mijn dag vandaag niet is.
Beter om dan ook maar niet met woorden te gaan klussen die er dan wellicht ook lomp uitkomen.
Stond onder aan het trapje waar ik vanaf kwam...
Tsja..wat kan ik zeggen,ik ben iry en ik ben een kluns!!
Ik herken ook veel dingen die hier geschreven worden.
Maar weet niet zo goed wat ik er verder over kan schrijven.
Heb even het gevoel dat het mijn dag vandaag niet is.
Beter om dan ook maar niet met woorden te gaan klussen die er dan wellicht ook lomp uitkomen.
donderdag 10 september 2009 om 18:07
Nu we het er toch over hebben.. Heb ook wel eens een volle pot blauwe lak omgegooid. En natuurlijk, niet over de badkamervloer bedekt met kranten, waar de pot stond, maar hup over de drempel op de donkere tapijttegels...
Ben toen ook maar een potje gaan janken.
EV, wat fijn dat je dit met me wilt delen... Voelt even wat minder machteloos en alleen.
Ik geloof dat ik jou innerlijke kind wel 'begrijp' (wat je zegt), maar me er niets bij voor kan stellen eigenlijk...
Voel je dan zelf het gevoel niet en zie je aan haar gezicht/gedrag wat ze voelt? En ervaar je haar echt, of is het een denkbeeld voor waar bepaalde gedachtens en gevoelens vandaan komen? (wij hebben het wel over 'oude boodschappen' of 'oude gevoelens')
Als ik vragen mag hoor?
Wil je graag beter begrijpen, maar kan ook best zijn dat je geen zin hebt om t uit te leggen, of het me geen hol aangaat.
donderdag 10 september 2009 om 18:09
quote:Sterretjee schreef op 10 september 2009 @ 12:50:En dan ook binnenkort een ontmoeting waarin je moeder ook ergens in de zaal is.
Wil je daar nog iets mee eigenlijk?
Heb je niet zoiets van, straks gaat ze dood en blijven dingen onuitgesproken..
Desnoods alleen je gevoelens naar haar uitspreken.Deze vraag dus nog. Nee, ik wil op het moment - de afgelopen bijna twee jaar dus dat we geen contact hebben - niets met haar.
Mijn gevoelens heb ik ontzettend duidelijk gemaakt; alles is uitgesproken. En het feit dat zij daar met geen woord op reageerde, of zelfs maar liet merken dat mijn gevoel haar iets uitmaakte, dat heeft me bijna gek gemaakt.
Want wat kan ik dan nog meer doen om eindelijk eens gezien of gehoord te worden door haar? Niets meer. Alles al geprobeerd en dit was gewoon het aller-, allerlaatste.
Het is klaar.
Ik heb haar niets meer te vertellen.
Niet meer dan ze al weet.
... Dat ze op een dag doodgaat, ja, dat is wel een schrikbeeld, maar niet omdat ik iets niet gezegd zou hebben. Meer vanwege de rest, broer en zussen, die ik dan onder ogen moet komen, de zaken regelen, dat soort dingen. Daar probeer ik nog maar niet aan te denken. Komt tijd, komt raad.
Wil je daar nog iets mee eigenlijk?
Heb je niet zoiets van, straks gaat ze dood en blijven dingen onuitgesproken..
Desnoods alleen je gevoelens naar haar uitspreken.Deze vraag dus nog. Nee, ik wil op het moment - de afgelopen bijna twee jaar dus dat we geen contact hebben - niets met haar.
Mijn gevoelens heb ik ontzettend duidelijk gemaakt; alles is uitgesproken. En het feit dat zij daar met geen woord op reageerde, of zelfs maar liet merken dat mijn gevoel haar iets uitmaakte, dat heeft me bijna gek gemaakt.
Want wat kan ik dan nog meer doen om eindelijk eens gezien of gehoord te worden door haar? Niets meer. Alles al geprobeerd en dit was gewoon het aller-, allerlaatste.
Het is klaar.
Ik heb haar niets meer te vertellen.
Niet meer dan ze al weet.
... Dat ze op een dag doodgaat, ja, dat is wel een schrikbeeld, maar niet omdat ik iets niet gezegd zou hebben. Meer vanwege de rest, broer en zussen, die ik dan onder ogen moet komen, de zaken regelen, dat soort dingen. Daar probeer ik nog maar niet aan te denken. Komt tijd, komt raad.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 10 september 2009 om 18:13
donderdag 10 september 2009 om 18:16
Ik weet dat ik het niet mag zeggen EV, maar ik vind het dus echt zò knap dat je je moeder gezegd hebt hoe je denkt/voelt etc. tov haar!
Ik moet er zelf niet aan denken, en weet niet of ik mezelf er ooit toe zou kunnen zetten hoor!
Vraag me uberhaupt af of ik òòit loskom van ze, niet meer wahopig bezig ben om waardering en liefde los te peuteren.
Ik moet er zelf niet aan denken, en weet niet of ik mezelf er ooit toe zou kunnen zetten hoor!
Vraag me uberhaupt af of ik òòit loskom van ze, niet meer wahopig bezig ben om waardering en liefde los te peuteren.
donderdag 10 september 2009 om 18:22
Wurm, het ging dus al mijn hele leven slecht tussen mijn moeder en mij. En toen de kinderen er niet meer waren als 'buffers', kon ik het helemaal bijna niet meer uithouden als ik bij haar was of zij bij mij. Zoveel onuitgesprokens als er was.. en ik voelde dat steeds meer dringen.
Een keer vijf maanden geen enkel contact gezocht, in de hoop dat ze zou gaan nadenken over het waarom daarvan.
Na die vijf maanden dus de gedenkwaardige avond met een en al ditjes- en datjes-praat van haar kant, totdat ik het niet meer kon uithouden en vroeg of ze het gezellig had gevonden.
Waarop ze ja antwoordde.. nou, ik niet, zei ik, en toen kon ik me niet meer inhouden en kwam alles eruit. Dat is de directe aanleiding geweest voor het verbreken van het contact.
En je mag gerust zeggen hoe knap ik ben hoor.
Een keer vijf maanden geen enkel contact gezocht, in de hoop dat ze zou gaan nadenken over het waarom daarvan.
Na die vijf maanden dus de gedenkwaardige avond met een en al ditjes- en datjes-praat van haar kant, totdat ik het niet meer kon uithouden en vroeg of ze het gezellig had gevonden.
Waarop ze ja antwoordde.. nou, ik niet, zei ik, en toen kon ik me niet meer inhouden en kwam alles eruit. Dat is de directe aanleiding geweest voor het verbreken van het contact.
En je mag gerust zeggen hoe knap ik ben hoor.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 10 september 2009 om 18:27
quote:Wurmpje schreef op 10 september 2009 @ 18:07:Voel je dan zelf het gevoel niet en zie je aan haar gezicht/gedrag wat ze voelt? En ervaar je haar echt, of is het een denkbeeld voor waar bepaalde gedachtens en gevoelens vandaan komen? (wij hebben het wel over 'oude boodschappen' of 'oude gevoelens')Nee, ik voel het zelf niet. Ik ben dan zelf alleen maar heel rationeel. Afstandelijk. Voel niets. Ik ervaar haar echt, als het ware links van mij ergens, op afstand, en ik 'zie' wel vanalles bij haar. Het is een apart deel. Eerlijk gezegd heb ik eerder wel gepraat over 'innerlijk kind', maar deze week heb ik het echt ervaren als 'op afstand', weg van mij. Niks innerlijk of binnen.
En ik zag hoe zij verlangde om erbij te horen, bij mij dus, met al die gevoelens die ze heeft; dat ik die erken, serieus neem, ....
poehhh, lastig om uit te leggen.
Wat ik wil doen in therapie de komende tijd, is dit kind integreren.
Oef, ik weet niet of ik dit durf te laten staan.
En ik zag hoe zij verlangde om erbij te horen, bij mij dus, met al die gevoelens die ze heeft; dat ik die erken, serieus neem, ....
poehhh, lastig om uit te leggen.
Wat ik wil doen in therapie de komende tijd, is dit kind integreren.
Oef, ik weet niet of ik dit durf te laten staan.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 10 september 2009 om 18:36
Saar, ik denk dat het goed is dat je naar het RIAGG gaat.
Denk dat je daar zeker nog wat aan kunt hebben.
Wat naar dat je herbelevingen hebt joh.
Ik heb ook soms het gevoel dat ik achtervolgd wordt.
Alsof ik paranoia word. Eng is dat he. Heeft allemaal te maken met heel veel stress in je lijf.
Is er nog meer wat je misschien heeft getriggered?
Denk dat je daar zeker nog wat aan kunt hebben.
Wat naar dat je herbelevingen hebt joh.
Ik heb ook soms het gevoel dat ik achtervolgd wordt.
Alsof ik paranoia word. Eng is dat he. Heeft allemaal te maken met heel veel stress in je lijf.
Is er nog meer wat je misschien heeft getriggered?
donderdag 10 september 2009 om 18:38
EV, ik hoop dat je het laat staan.
Je laat steeds meer van jezelf zien, vind dat zo dapper. En het mag er ook zijn.
Wat een kilheid, van je moeder. Wat naar..
Ik ben heel benieuwd naar haar gedrag/reactie als jullie elkaar terug zien..
Zouden jullie elkaar begroeten?
En Wurm, wat lijkt me het vreselijk om steeds maar weer op zoek te zijn naar waardering en liefde; terwijl je ergens diep in je hart weet dat je het van je ouders niet krijgt.
Van je ouders niet. Van een heleboel andere mensen wel.
Maar van je ouders en vooral van je mama wil je het het allerliefst.
Wat vreselijk rot.
Je laat steeds meer van jezelf zien, vind dat zo dapper. En het mag er ook zijn.
Wat een kilheid, van je moeder. Wat naar..
Ik ben heel benieuwd naar haar gedrag/reactie als jullie elkaar terug zien..
Zouden jullie elkaar begroeten?
En Wurm, wat lijkt me het vreselijk om steeds maar weer op zoek te zijn naar waardering en liefde; terwijl je ergens diep in je hart weet dat je het van je ouders niet krijgt.
Van je ouders niet. Van een heleboel andere mensen wel.
Maar van je ouders en vooral van je mama wil je het het allerliefst.
Wat vreselijk rot.
donderdag 10 september 2009 om 18:41
Ikzelf vind het fijn om nu vooral even met anderen bezig te zijn.
Met mezelf kom ik gewoon geen stap verder.
Zit er helemaal doorheen. T werk voor morgen ook af moeten bellen.
Ik weet het écht niet meer.
Wil zo graag even een momentje van rust, van geluk, van acceptatie. Dat ik even weer weet hoe dat is.
Zodat ik weer wat motivatie heb om ervoor te vechten.
Ik red het gewoon zo niet meer.
Met mezelf kom ik gewoon geen stap verder.
Zit er helemaal doorheen. T werk voor morgen ook af moeten bellen.
Ik weet het écht niet meer.
Wil zo graag even een momentje van rust, van geluk, van acceptatie. Dat ik even weer weet hoe dat is.
Zodat ik weer wat motivatie heb om ervoor te vechten.
Ik red het gewoon zo niet meer.
donderdag 10 september 2009 om 18:54
het is me meer duidelijk Ev, dank voor je vertrouwen!!!
Enne, je bent reteknap natuurlijk! duuh.
Wat bijzonder trouwens, dat je haar verlangen zo ziet, en ook wil proberen om daar wat mee te gaan doen.
Verschil ook met bij mij. Ik ervaar het vaak nog steeds als mij versus zij. En met mijn kop-in-t-zand tactiek vind ik het zò moeilijk om op hen te letten. Ipv ze te 'negeren'.
Daar schaam ik me eigenlijk wel voor, als ik jou zo liefdevol hoor praten over jou kleintje...
ster, ook jij dank voor je eerlijkheid!
Enne, je bent reteknap natuurlijk! duuh.
Wat bijzonder trouwens, dat je haar verlangen zo ziet, en ook wil proberen om daar wat mee te gaan doen.
Verschil ook met bij mij. Ik ervaar het vaak nog steeds als mij versus zij. En met mijn kop-in-t-zand tactiek vind ik het zò moeilijk om op hen te letten. Ipv ze te 'negeren'.
Daar schaam ik me eigenlijk wel voor, als ik jou zo liefdevol hoor praten over jou kleintje...
ster, ook jij dank voor je eerlijkheid!
donderdag 10 september 2009 om 18:56
Ik weet nog niet of het goed is dat ik naar het Riagg ga. Eerst maar eens zien wat ze me aanbieden...
Ik heb niet het gevoel achtervolgd te worden hoor. Dat bedoelde ik niet, was meer herbeleving denk ik.
Lieve Ster, ik weet eerlijk gezegd even niet zo goed meer hoe ik op je moet/kan reageren.
Ik vind het nogal wat, wat je hier allemaal schrijft.
Zo heftig en zo wanhopig. Ik hoop echt dat je daar hulp voor zoekt.
Want hoe fijn ik het ook vind dat je openheid geeft, denk ik niet dat dit de juiste plek is om het aan te geven. Niet als je daarnaast geen hulp zoekt.
Ik heb niet het gevoel achtervolgd te worden hoor. Dat bedoelde ik niet, was meer herbeleving denk ik.
Lieve Ster, ik weet eerlijk gezegd even niet zo goed meer hoe ik op je moet/kan reageren.
Ik vind het nogal wat, wat je hier allemaal schrijft.
Zo heftig en zo wanhopig. Ik hoop echt dat je daar hulp voor zoekt.
Want hoe fijn ik het ook vind dat je openheid geeft, denk ik niet dat dit de juiste plek is om het aan te geven. Niet als je daarnaast geen hulp zoekt.
donderdag 10 september 2009 om 18:59
quote:Sterretjee schreef op 10 september 2009 @ 18:38:
En Wurm, wat lijkt me het vreselijk om steeds maar weer op zoek te zijn naar waardering en liefde; terwijl je ergens diep in je hart weet dat je het van je ouders niet krijgt.
Van je ouders niet. Van een heleboel andere mensen wel.
Maar van je ouders en vooral van je mama wil je het het allerliefst.
Wat vreselijk rot.
Dit is het eerste afgelopen week dat me ècht raakt.
Ja. het doet heel heel veel pijn.
Dat ik nog steeds niet goed genoeg ben. En dat ik het nooit nooit ga krijgen.
Ik wilde dat ik haar kon haten...
Sjeez ster, hoe raak..
En Wurm, wat lijkt me het vreselijk om steeds maar weer op zoek te zijn naar waardering en liefde; terwijl je ergens diep in je hart weet dat je het van je ouders niet krijgt.
Van je ouders niet. Van een heleboel andere mensen wel.
Maar van je ouders en vooral van je mama wil je het het allerliefst.
Wat vreselijk rot.
Dit is het eerste afgelopen week dat me ècht raakt.
Ja. het doet heel heel veel pijn.
Dat ik nog steeds niet goed genoeg ben. En dat ik het nooit nooit ga krijgen.
Ik wilde dat ik haar kon haten...
Sjeez ster, hoe raak..
donderdag 10 september 2009 om 19:12
Lieve Saar,
Ik weet ook niet of het goed is. Maar je kan straks in ieder geval zeggen dat je bent blijven proberen!
Dat is denk ik een fijn gevoel.
Of ze je iets gaan bieden dat jij ervaart als prettig, of als helpend, dat weet je nooit van tevoren.
Dat hangt van zoveel af. Van jou, van degene die met jou aan de slag gaat, van wat jullie dan gaan doen.
Zoals Iry al heel mooi 'illustreert' is het zò persoonlijk wat werkt, wat niet, en of je ooit toe bent aan verwerking of zoiets groots.
Nouja, blabla. NIets zinnigs. Maar ik als je.
En ik voelde behoefte om te reageren.
Dan maar zinloos.
Gewoon om je te laten weten dat ik het erg moedig vind dat je hiermee bezig bent, terwijl dat niet 'moet' ofzo. En ik het idee heb dat je het ontzettend naar vindt.
Zegmaar dat je het tòch doet, ondanks dat je t niet zo ziet zitten. (zou bijna zeggen knap hoor, moedig is het nieuwe knap. )
Ik weet ook niet of het goed is. Maar je kan straks in ieder geval zeggen dat je bent blijven proberen!
Dat is denk ik een fijn gevoel.
Of ze je iets gaan bieden dat jij ervaart als prettig, of als helpend, dat weet je nooit van tevoren.
Dat hangt van zoveel af. Van jou, van degene die met jou aan de slag gaat, van wat jullie dan gaan doen.
Zoals Iry al heel mooi 'illustreert' is het zò persoonlijk wat werkt, wat niet, en of je ooit toe bent aan verwerking of zoiets groots.
Nouja, blabla. NIets zinnigs. Maar ik als je.
En ik voelde behoefte om te reageren.
Dan maar zinloos.
Gewoon om je te laten weten dat ik het erg moedig vind dat je hiermee bezig bent, terwijl dat niet 'moet' ofzo. En ik het idee heb dat je het ontzettend naar vindt.
Zegmaar dat je het tòch doet, ondanks dat je t niet zo ziet zitten. (zou bijna zeggen knap hoor, moedig is het nieuwe knap. )
donderdag 10 september 2009 om 19:20
Bedankt Wurm!
En fijn om te weten dat moedig het nieuwe knap is. Ik dacht nl dat lekker het nieuwe knap is
Het voelt op zich ook wel goed hoor, om binnenkort weer ergens aan te beginnen. En dan zie ik wel waar het schip strand.
Enne, ik heb jou ook gelezen hoor. Maar ben geloof ik even niet zo goed in reageren op anderen nu
En fijn om te weten dat moedig het nieuwe knap is. Ik dacht nl dat lekker het nieuwe knap is
Het voelt op zich ook wel goed hoor, om binnenkort weer ergens aan te beginnen. En dan zie ik wel waar het schip strand.
Enne, ik heb jou ook gelezen hoor. Maar ben geloof ik even niet zo goed in reageren op anderen nu
