Psyche
alle pijlers
leven voor en vanuit mezelf
donderdag 29 juli 2010 om 14:29
Hier lezende, zie ik dat er genoeg onzekere mensen zijn, ik kom dus ook niet met iets nieuws 
Ik ben dus ook onzeker, dit heeft voor een deel met mijn overgewicht te maken. Omdat ik nogal streng en kritisch naar mezelf toe ben, lukt het me niet goed om te veranderen.
Ik heb inmiddels veel nieuwe inzichten, moet dingen leren accepteren om verder te kunnen.
Ik moet me veel minder aantrekken van wat anderen van me zouden kúnnen vinden. Ik ben hier heel erg mee bezig en handel hier veel naar.
Ik weet dus hoe ik anders moet denken maar om het ook in de praktijk uit te voeren, lukt me niet.
zijn er mensen die zich hier in herkennen en die wel een omslag hebben weten te creeeren? Hoe kwam die omslag? Hoe kon je je gedachten ombuigen en kon je het blijvend veranderen?
Ik ben inmiddels een beetje 'moedeloos' aan het worden...ik wéét hoe het anders moet maar waarom dóe ik het dan niet anders?
Daarom hoop ik hier dus te lezen van mensen die het wel voor elkaar hebben gekregen om anders te gaan denken en zou zo graag willen weten hóe die verandering teweeg is gebracht.
ik heb trouwens hulp maar het probleem lijkt dat dat ik inmiddels wel wéét dat het anders moet....nu nog dóen!...
maar hóe...
Ik ben dus ook onzeker, dit heeft voor een deel met mijn overgewicht te maken. Omdat ik nogal streng en kritisch naar mezelf toe ben, lukt het me niet goed om te veranderen.
Ik heb inmiddels veel nieuwe inzichten, moet dingen leren accepteren om verder te kunnen.
Ik moet me veel minder aantrekken van wat anderen van me zouden kúnnen vinden. Ik ben hier heel erg mee bezig en handel hier veel naar.
Ik weet dus hoe ik anders moet denken maar om het ook in de praktijk uit te voeren, lukt me niet.
zijn er mensen die zich hier in herkennen en die wel een omslag hebben weten te creeeren? Hoe kwam die omslag? Hoe kon je je gedachten ombuigen en kon je het blijvend veranderen?
Ik ben inmiddels een beetje 'moedeloos' aan het worden...ik wéét hoe het anders moet maar waarom dóe ik het dan niet anders?
Daarom hoop ik hier dus te lezen van mensen die het wel voor elkaar hebben gekregen om anders te gaan denken en zou zo graag willen weten hóe die verandering teweeg is gebracht.
ik heb trouwens hulp maar het probleem lijkt dat dat ik inmiddels wel wéét dat het anders moet....nu nog dóen!...
maar hóe...
donderdag 29 juli 2010 om 14:40
Ehm, eerlijk gezegd weet ik helemaal niet hoe jij anders moet denken, ik lees alleen dat je niet tevreden bent met de manier waarop je nu in het leven staat.
Wat is je doel, en welke stappen zou je allemaal kunnen nemen om dat doel te bereiken?
Niemand is ooit in 1 keer blijvend veranderd volgens mij, nou ja, na een herseninfarct oid wel.
Kennelijk is je doel nu te ver weg om een knop op te kunnen draaien, om iets concreets aan te pakken. Zorg dan dat je je doel ophakt in kleine stukjes, net zo lang totdat je er wel iets concreets bij kunt verzinnen om het te bereiken. Je moet namelijk eigenlijk ook vaak gewoon wennen aan je behaalde succesjes en er van genieten.
Wat is je doel, en welke stappen zou je allemaal kunnen nemen om dat doel te bereiken?
Niemand is ooit in 1 keer blijvend veranderd volgens mij, nou ja, na een herseninfarct oid wel.
Kennelijk is je doel nu te ver weg om een knop op te kunnen draaien, om iets concreets aan te pakken. Zorg dan dat je je doel ophakt in kleine stukjes, net zo lang totdat je er wel iets concreets bij kunt verzinnen om het te bereiken. Je moet namelijk eigenlijk ook vaak gewoon wennen aan je behaalde succesjes en er van genieten.
donderdag 29 juli 2010 om 14:47
O zo herkenbaar. Ik ben slim genoeg om te weten dat ik anders moet denken, maar ik kan de knop ook heel moeilijk omdraaien. Ik heb hiervoor hulp van een psycholoog gehad.
Misschien helpt het je om een gedachtenschema in te vullen:
- eerst het probleem omschrijven, wat is de gebeurtenis die er voor zorgt dat je stemming omsloeg
- welk gevoel past bij deze gebeurtenis. Hoe intens voel je het op schaal van 1 tot 10
- automatische gedachte, onderstreep de belangrijkste gedachte
- bewijzen die de belangrijkste gedachte ondersteunen
- bewijzen die in strijd zijn met de belangrijkste gedachte
- wat denk je nu (wat is de realitische gedachte).
- geef je gedachten nu weer een cijfer
Ik vul deze schema's vaak in. Probeer het ook maar eens en je zult zien dat je vaak geen bewijs kunt vinden voor de gedachte die jij in eerste instantie hebt. Voor mij komt het erop neer dat ik vaak voor een ander denk en mij vaak de mindere of de waardeloze voel. Door het gedachtenschema in te vullen kan ik er vaak een draai aan geven.
Misschien helpt het je om een gedachtenschema in te vullen:
- eerst het probleem omschrijven, wat is de gebeurtenis die er voor zorgt dat je stemming omsloeg
- welk gevoel past bij deze gebeurtenis. Hoe intens voel je het op schaal van 1 tot 10
- automatische gedachte, onderstreep de belangrijkste gedachte
- bewijzen die de belangrijkste gedachte ondersteunen
- bewijzen die in strijd zijn met de belangrijkste gedachte
- wat denk je nu (wat is de realitische gedachte).
- geef je gedachten nu weer een cijfer
Ik vul deze schema's vaak in. Probeer het ook maar eens en je zult zien dat je vaak geen bewijs kunt vinden voor de gedachte die jij in eerste instantie hebt. Voor mij komt het erop neer dat ik vaak voor een ander denk en mij vaak de mindere of de waardeloze voel. Door het gedachtenschema in te vullen kan ik er vaak een draai aan geven.
donderdag 29 juli 2010 om 14:57
Volgens mij heeft dit ook veel te maken met schuldgevoelens.
Schuld aan wat? Wat voor opvoeding heb je gekregen?
Wat maakt het uit wat een ander van je denkt. Jij bent toch
de baas over jezelf. Helemaal niet belangrijk wat anderen vinden.
Jou keuze is jou keuze en moeten ze het maar mee doen.
Je laat je misschien te veel in verwarring brengen door de
mening van anderen, maar zij weten niet alles en kunnen nooit een
goed oordeel vormen over wat voor jou het beste is.
Schuld aan wat? Wat voor opvoeding heb je gekregen?
Wat maakt het uit wat een ander van je denkt. Jij bent toch
de baas over jezelf. Helemaal niet belangrijk wat anderen vinden.
Jou keuze is jou keuze en moeten ze het maar mee doen.
Je laat je misschien te veel in verwarring brengen door de
mening van anderen, maar zij weten niet alles en kunnen nooit een
goed oordeel vormen over wat voor jou het beste is.
donderdag 29 juli 2010 om 15:10
bedankt voor jullie reacties!
Misschien staat het er inderdaad een beetje vaag, ik zal wat duidelijker zijn.
Nu in de zomer; ik laat dingen die ik graag zou willen doen; zwemmen, in korte broek lopen. Want als ik dat doe denken mensen vast; jeee.... die is dik, dan ga je toch niet zwemmen?
Ik moet leren dit achter me te laten en gewoon gaan zwemmen. Misschien denken mensen het...tja...
ik maak foto's van mezelf om daarna te kunnen walgen van mezelf, dit werkt averechts. Als ik nu kan zeggen; oke, ik ben nu zo, daar verander ik niets aan maar ik kan wel vanaf nu gaan veranderen....dan maak ik het mezelf makkelijker, ben dan iets aardiger voor mezelf.
Ik pieker veel over de toekomst, wat er gaat komen enz....terwijl dit vaak zo zinloos is, ik kan beter op dit moment gaan genieten, dit moment heb ik in handen....wat er nog komt, is een een vraag.
Ik wil mijn motivatie halen uit de dingen die IK wil en niet omdat een ander dit van mij verwacht.
ik heb het gevoel nog steeds een beetje vaag te zijn...misschien kom ik er later nog op terug.
Ik zal eens kijken naar het schema, lentezon, bedankt!
Misschien staat het er inderdaad een beetje vaag, ik zal wat duidelijker zijn.
Nu in de zomer; ik laat dingen die ik graag zou willen doen; zwemmen, in korte broek lopen. Want als ik dat doe denken mensen vast; jeee.... die is dik, dan ga je toch niet zwemmen?
Ik moet leren dit achter me te laten en gewoon gaan zwemmen. Misschien denken mensen het...tja...
ik maak foto's van mezelf om daarna te kunnen walgen van mezelf, dit werkt averechts. Als ik nu kan zeggen; oke, ik ben nu zo, daar verander ik niets aan maar ik kan wel vanaf nu gaan veranderen....dan maak ik het mezelf makkelijker, ben dan iets aardiger voor mezelf.
Ik pieker veel over de toekomst, wat er gaat komen enz....terwijl dit vaak zo zinloos is, ik kan beter op dit moment gaan genieten, dit moment heb ik in handen....wat er nog komt, is een een vraag.
Ik wil mijn motivatie halen uit de dingen die IK wil en niet omdat een ander dit van mij verwacht.
ik heb het gevoel nog steeds een beetje vaag te zijn...misschien kom ik er later nog op terug.
Ik zal eens kijken naar het schema, lentezon, bedankt!
donderdag 29 juli 2010 om 15:36
Mamaanna, het zijn JOUW gedachten! Laat mensen denken wat ze willen. Jij bepaalt of je gaat zwemmen en niet een ander. Misschien denken mensen wel dat ze het enorm goed van je vinden dat je je in het zwembad bevindt. Misschien zouden andere mensen het ook graag doen, maar durven ze het niet.
Ik ben ook heel erg gevoelig voor wat anderen (niet) zeggen of misschien zouden kunnen denken. Ik voel mij bijvoorbeeld heel minderwaardig en ongelukkig omdat mijn buurvrouw nooit gedag tegen mij zegt, terwijl ik haar wel begroet ! Ze praat met iedereen behalve met mijn man en mij. Mijn man laat mij ook inzien dat het haar probleem is en niet de mijne.
Ik ben ook veel met de toekomst bezig geweest en heb gelukkig een omschakeling kunnen maken. Je leeft nu. NU kun je misschien genieten van wat je hebt en doet. Wat er later is, weet je niet. Misschien kun je eens googlen op Mindfulness. Het gaat erom dat je het Nu ervaart. Ik heb er veel aan en pas het nog dagelijks toe.
Ik ben ook heel erg gevoelig voor wat anderen (niet) zeggen of misschien zouden kunnen denken. Ik voel mij bijvoorbeeld heel minderwaardig en ongelukkig omdat mijn buurvrouw nooit gedag tegen mij zegt, terwijl ik haar wel begroet ! Ze praat met iedereen behalve met mijn man en mij. Mijn man laat mij ook inzien dat het haar probleem is en niet de mijne.
Ik ben ook veel met de toekomst bezig geweest en heb gelukkig een omschakeling kunnen maken. Je leeft nu. NU kun je misschien genieten van wat je hebt en doet. Wat er later is, weet je niet. Misschien kun je eens googlen op Mindfulness. Het gaat erom dat je het Nu ervaart. Ik heb er veel aan en pas het nog dagelijks toe.
donderdag 29 juli 2010 om 15:43
quote:mamanna schreef op 29 juli 2010 @ 15:10:
bedankt voor jullie reacties!
Misschien staat het er inderdaad een beetje vaag, ik zal wat duidelijker zijn.
Nu in de zomer; ik laat dingen die ik graag zou willen doen; zwemmen, in korte broek lopen. Want als ik dat doe denken mensen vast; jeee.... die is dik, dan ga je toch niet zwemmen?
Ik moet leren dit achter me te laten en gewoon gaan zwemmen. Misschien denken mensen het...tja...
Wat doet het met je dat mensen zo denken?
Wat ga je eraan doen??
ik maak foto's van mezelf om daarna te kunnen walgen van mezelf, dit werkt averechts. Als ik nu kan zeggen; oke, ik ben nu zo, daar verander ik niets aan maar ik kan wel vanaf nu gaan veranderen....dan maak ik het mezelf makkelijker, ben dan iets aardiger voor mezelf.
Wat gebeurd er als je van jezelf walgt?
Wat ga je dan doen of denken??
Ik pieker veel over de toekomst, wat er gaat komen enz....terwijl dit vaak zo zinloos is, ik kan beter op dit moment gaan genieten, dit moment heb ik in handen....wat er nog komt, is een een vraag.
Wat ga je eraan doen om dit te veranderen?
Ik wil mijn motivatie halen uit de dingen die IK wil en niet omdat een ander dit van mij verwacht.
Benoem eens wat je wel wilt dan??
ik heb het gevoel nog steeds een beetje vaag te zijn...misschien kom ik er later nog op terug.
Ik zal eens kijken naar het schema, lentezon, bedankt!
bedankt voor jullie reacties!
Misschien staat het er inderdaad een beetje vaag, ik zal wat duidelijker zijn.
Nu in de zomer; ik laat dingen die ik graag zou willen doen; zwemmen, in korte broek lopen. Want als ik dat doe denken mensen vast; jeee.... die is dik, dan ga je toch niet zwemmen?
Ik moet leren dit achter me te laten en gewoon gaan zwemmen. Misschien denken mensen het...tja...
Wat doet het met je dat mensen zo denken?
Wat ga je eraan doen??
ik maak foto's van mezelf om daarna te kunnen walgen van mezelf, dit werkt averechts. Als ik nu kan zeggen; oke, ik ben nu zo, daar verander ik niets aan maar ik kan wel vanaf nu gaan veranderen....dan maak ik het mezelf makkelijker, ben dan iets aardiger voor mezelf.
Wat gebeurd er als je van jezelf walgt?
Wat ga je dan doen of denken??
Ik pieker veel over de toekomst, wat er gaat komen enz....terwijl dit vaak zo zinloos is, ik kan beter op dit moment gaan genieten, dit moment heb ik in handen....wat er nog komt, is een een vraag.
Wat ga je eraan doen om dit te veranderen?
Ik wil mijn motivatie halen uit de dingen die IK wil en niet omdat een ander dit van mij verwacht.
Benoem eens wat je wel wilt dan??
ik heb het gevoel nog steeds een beetje vaag te zijn...misschien kom ik er later nog op terug.
Ik zal eens kijken naar het schema, lentezon, bedankt!
donderdag 29 juli 2010 om 17:17
Ik was vroeger ook altijd bang wat iedereen over me dacht. Een opmerking die toen hard aankwam, maar wel hielp, was: 'denk je nou echt dat je zo belangrijk bent dat al die mensen iets over je denken?' Iedereen zit met zijn eigen problemen en vaak zullen ze je niet eens opmerken of zijn ze je zo weer vergeten.
Wat mijn echte omslagpunt was, maar geen idee of jij er iets aan hebt: mijn moeder was iets te zwaar, etc. Ook op andere punten niet perfect, maar een prima mens (en fantastische moeder) Anderen hadden ook niet vaak kritiek op haar. Niet op haar uiterlijk, niet op haar als persoon. Maar omdat ze zelf zo kritisch was, kon ze niet gelukkig zijn. Uiteindelijk heeft ze zelfmoord gepleegd. Dat opende direct mijn ogen. Je hoeft niet perfect te zijn, maar geniet van je leven!
Wat mijn echte omslagpunt was, maar geen idee of jij er iets aan hebt: mijn moeder was iets te zwaar, etc. Ook op andere punten niet perfect, maar een prima mens (en fantastische moeder) Anderen hadden ook niet vaak kritiek op haar. Niet op haar uiterlijk, niet op haar als persoon. Maar omdat ze zelf zo kritisch was, kon ze niet gelukkig zijn. Uiteindelijk heeft ze zelfmoord gepleegd. Dat opende direct mijn ogen. Je hoeft niet perfect te zijn, maar geniet van je leven!
donderdag 29 juli 2010 om 18:05
Wat een heftig verhaal Sanne, maar je raakt daarmee wel een belangrijk punt denk ik. Het is niet hoe anderen erover denken maar hoe je over jezelf denkt.
Ik herken me ook erg in het verhaal van Mamaanna. Ik zit emotioneel een beetje in de knoop de laatste tijd, tel daar 15 kilo te zwaar bovenop en je hebt een zelfgecreëerd onzeker persoon..
Het stomme is dat ik rationeel prima weet hoe het moet, ik weet waar het aan ligt, ik weet in welke situaties het voorkomt en dat het met name aan mezelf ligt. Dus ik snap wat je bedoelt met dat het lastig is om te veranderen.
Ik heb hier met een huisarts over gesproken, ik zou graag een gesprek willen met een pscholoog, maar hij raadde mij aan om ten eerste van pil te wisselen (sowieso ben ik daardoor een stuk emotioneler). Zoals nu, kan ik erg rationeel denken over alles, maar als ik in mijn emotionele bui zit kan ik anders totaal anders belichten. Ik weet niet of dat voor jou een verschil maakt Mamaanna? Of is het iets wat constant aan je knaagt?
Ik denk trouwens dat de meeste mensen met hun gewicht zitten. Bij mij belemmert het me in alles. ik heb grote borsten (cup E) op een klein lijf (1.68). Ik weeg 81 kilo en heb een appelfiguur. Het belemmert me met hardlopen, andere sporten, dansen, flirten, seks.. noem maar op! Maar soms denk ik met hardlopen: ik DOE het toch ook omdat ik wil afvallen. Je BEWEEGT toch om iets aan je gezondheid te doen. Je hebt toch seks omdat je naar elkaar VERLANGT en dan maakt een vetrol niet uit (ook al moet ik mezelf daarvan blijven overtuigen!)
Dat soort gedachtes probeer ik op het moment zelf te hebben.. het gaat met vallen en opstaan maar je moet het voor jezelf ook relativeren op een of andere manier, anders verspil je zoveel tijd aan iets wat je zelf ongelukkig maakt
Ik herken me ook erg in het verhaal van Mamaanna. Ik zit emotioneel een beetje in de knoop de laatste tijd, tel daar 15 kilo te zwaar bovenop en je hebt een zelfgecreëerd onzeker persoon..
Het stomme is dat ik rationeel prima weet hoe het moet, ik weet waar het aan ligt, ik weet in welke situaties het voorkomt en dat het met name aan mezelf ligt. Dus ik snap wat je bedoelt met dat het lastig is om te veranderen.
Ik heb hier met een huisarts over gesproken, ik zou graag een gesprek willen met een pscholoog, maar hij raadde mij aan om ten eerste van pil te wisselen (sowieso ben ik daardoor een stuk emotioneler). Zoals nu, kan ik erg rationeel denken over alles, maar als ik in mijn emotionele bui zit kan ik anders totaal anders belichten. Ik weet niet of dat voor jou een verschil maakt Mamaanna? Of is het iets wat constant aan je knaagt?
Ik denk trouwens dat de meeste mensen met hun gewicht zitten. Bij mij belemmert het me in alles. ik heb grote borsten (cup E) op een klein lijf (1.68). Ik weeg 81 kilo en heb een appelfiguur. Het belemmert me met hardlopen, andere sporten, dansen, flirten, seks.. noem maar op! Maar soms denk ik met hardlopen: ik DOE het toch ook omdat ik wil afvallen. Je BEWEEGT toch om iets aan je gezondheid te doen. Je hebt toch seks omdat je naar elkaar VERLANGT en dan maakt een vetrol niet uit (ook al moet ik mezelf daarvan blijven overtuigen!)
Dat soort gedachtes probeer ik op het moment zelf te hebben.. het gaat met vallen en opstaan maar je moet het voor jezelf ook relativeren op een of andere manier, anders verspil je zoveel tijd aan iets wat je zelf ongelukkig maakt
donderdag 29 juli 2010 om 20:45
Mijn verhaal was niet als schokkend bedoelt, maar meer als een mogelijke eye-opener. Hoe meer mensen er iets aan hebben, hoe minder onzinnig haar dood is geweest. Maar weet niet of het ook effect heeft als het niet dicht bij je gebeurt.
Maar ik hem me tot mijn 18e ook vaak ongelukkig gevoelt door onzekerheid. En dat vind ik nu zo zonde van mijn tijd! Als je je ooit echt gelukkig hebt gevoelt, dan is het toch zonde om dat kwijt te raken door jezelf. Het leven is al ingewikkeld genoeg zonder dat je het jezelf moeilijk maakt.
Maar ik hem me tot mijn 18e ook vaak ongelukkig gevoelt door onzekerheid. En dat vind ik nu zo zonde van mijn tijd! Als je je ooit echt gelukkig hebt gevoelt, dan is het toch zonde om dat kwijt te raken door jezelf. Het leven is al ingewikkeld genoeg zonder dat je het jezelf moeilijk maakt.
donderdag 29 juli 2010 om 20:59
Bedankt voor alle berichten en ook eye-openers, Sanne!
Ik merk gelukkig dat ik me er steeds meer bewust van wordt en dat is de eerste stap zeggen ze wel eens toch?
Het lukt steeds vaker om 'even' te leven zonder al dat gepieker het is echter zo dat ik dat goede gevoel zo snel weer kwijt raak, het is me niet eigen.
Dit is dus ook waarom het me niet echt lukt, Evidenza, ik kan 'het' gevoel niet vasthouden
Lentezon, jij hebt het over mindfullnes, dit is precies welke richting ik op wil.
Ik ben van plan om eens in de bieb te kijken naar een boek hierover. Misschien dat ik op die manier het gevoel vast kan houden.
Ik denk altijd maar; als ik eenmaal ...kg afgevallen ben, dan voel ik me gelukkig maar ik denk dat ik juist moet proberen om me nu ook al gelukkig te voelen en dat het afvallen dan misschien ook makkelijker gaat omdat ik het niet nodig heb om gelukkig te worden...
Evidenza; denk je echt dat het om een knop gaat? Ik vraag dit mezelf af, ik ga dan nl.heel hard opzoek naar die knop
Omdat het gedrag is wat er heel erg in geslopen is, lijkt me dat dit er ook weer stapje voor stapje uit moet...je bent je nl. niet in één keer bewust van al je gewoontes en gedachtes.
Wat jij ook schrijft Sanne; het zo zonde van je tijd!!
Misschien moet ik maar een tegeltje aan de muur hangen; zonde van m'n tijd
Lentebloem; heb je nog een aanrader (boek) over mindfullnes?
Ik merk gelukkig dat ik me er steeds meer bewust van wordt en dat is de eerste stap zeggen ze wel eens toch?
Het lukt steeds vaker om 'even' te leven zonder al dat gepieker het is echter zo dat ik dat goede gevoel zo snel weer kwijt raak, het is me niet eigen.
Dit is dus ook waarom het me niet echt lukt, Evidenza, ik kan 'het' gevoel niet vasthouden
Lentezon, jij hebt het over mindfullnes, dit is precies welke richting ik op wil.
Ik ben van plan om eens in de bieb te kijken naar een boek hierover. Misschien dat ik op die manier het gevoel vast kan houden.
Ik denk altijd maar; als ik eenmaal ...kg afgevallen ben, dan voel ik me gelukkig maar ik denk dat ik juist moet proberen om me nu ook al gelukkig te voelen en dat het afvallen dan misschien ook makkelijker gaat omdat ik het niet nodig heb om gelukkig te worden...
Evidenza; denk je echt dat het om een knop gaat? Ik vraag dit mezelf af, ik ga dan nl.heel hard opzoek naar die knop
Omdat het gedrag is wat er heel erg in geslopen is, lijkt me dat dit er ook weer stapje voor stapje uit moet...je bent je nl. niet in één keer bewust van al je gewoontes en gedachtes.
Wat jij ook schrijft Sanne; het zo zonde van je tijd!!
Misschien moet ik maar een tegeltje aan de muur hangen; zonde van m'n tijd
Lentebloem; heb je nog een aanrader (boek) over mindfullnes?
donderdag 29 juli 2010 om 21:29
Ik denk inderdaad niet dat het om die paar kilo gaat. Als die eraf zijn kun je wel weer wat anders vinden om over te piekeren. Zolang je gezond bent, maken een paar kilo niet uit. Mensen gaan niet met je om om hoe je er uit ziet, maar om wie je bent. En als je gelukkig bent, ben je veel leuker gezelschap.
En inderdaad, net zoals bij liefde, moet je niet te hard op zoek gaan naar geluk, want dan vind je t niet. Zorg dat de basis er voor is gelegd en dan sluipt het opeens over je. Succes en vooral: relax!
En inderdaad, net zoals bij liefde, moet je niet te hard op zoek gaan naar geluk, want dan vind je t niet. Zorg dat de basis er voor is gelegd en dan sluipt het opeens over je. Succes en vooral: relax!
donderdag 29 juli 2010 om 23:32
Mamanna, het kan, ik heb er ook een paar jaar over gedaan uiteindelijk. Ik vind het moeilijk om hier alles in een heeeeel lang verhaal neer te zetten. Van te veel overgewicht naar gezond gezond gewicht en van piekeren, onzeker zijn en doemdenken naar een stabiel gelukkig positief mens Vooral leren om vanuit jezelf te denken en om jezelf te denken, leren niet voor anderen alles in te vullen. ( staat er nu makkelijker dan het was maar in het kort dus mijn verhaal) Je mag me alles vragen, ben nooit zo'n verteller uit mezelf
zaterdag 31 juli 2010 om 15:49
quote:roosies schreef op 29 juli 2010 @ 23:32:
Mamanna, het kan, ik heb er ook een paar jaar over gedaan uiteindelijk. Ik vind het moeilijk om hier alles in een heeeeel lang verhaal neer te zetten. Van te veel overgewicht naar gezond gezond gewicht en van piekeren, onzeker zijn en doemdenken naar een stabiel gelukkig positief mens Vooral leren om vanuit jezelf te denken en om jezelf te denken, leren niet voor anderen alles in te vullen. ( staat er nu makkelijker dan het was maar in het kort dus mijn verhaal) Je mag me alles vragen, ben nooit zo'n verteller uit mezelf
Roosies, bedankt voor je reactie. Wat fijn dat het jouw gelukt is! (hopelijk lees je dit trouwens nog...heb niet gelijk gereageerd....)
Ik heb gelukkig inmiddels de inzichten waar het fout gaat, en dat zijn precies die, die jij beschrijft, piekeren, onzeker, doemdenken en dat ik dus inderdaad moet leren om dingen vanuit mezelf te doen/willen enz...
Ik ben zo benieuwd, kun jij een concreet punt aangeven hóe je dit veranderd hebt? Ik weet nu dus dat ik het anders moet doen maar omdat het zulke gewoontes zijn, om zo te denken enzo, is het zo lastig om er iets aan te doen...
Hoe kreeg jij dit onder controle?
Als ik jouw stukje lees, dan geeft dat mij zo'n kracht...
Eigenlijk heb ik precies dezelfde doelen; een gezond gewicht en een stabiel, evenwichtig persoon....
Was het voor jouw een knop die om moest of gaat het geleidelijk? Vooral die gedachtes, daar ben ik zo benieuwd naar, hoe je daar grip op kunt krijgen...
Misschien heel veel vragen, je hoeft ze niet allemaal te beantwoorden hoor
ik ben benieuwd, alvast reuze bedankt!
Mamanna, het kan, ik heb er ook een paar jaar over gedaan uiteindelijk. Ik vind het moeilijk om hier alles in een heeeeel lang verhaal neer te zetten. Van te veel overgewicht naar gezond gezond gewicht en van piekeren, onzeker zijn en doemdenken naar een stabiel gelukkig positief mens Vooral leren om vanuit jezelf te denken en om jezelf te denken, leren niet voor anderen alles in te vullen. ( staat er nu makkelijker dan het was maar in het kort dus mijn verhaal) Je mag me alles vragen, ben nooit zo'n verteller uit mezelf
Roosies, bedankt voor je reactie. Wat fijn dat het jouw gelukt is! (hopelijk lees je dit trouwens nog...heb niet gelijk gereageerd....)
Ik heb gelukkig inmiddels de inzichten waar het fout gaat, en dat zijn precies die, die jij beschrijft, piekeren, onzeker, doemdenken en dat ik dus inderdaad moet leren om dingen vanuit mezelf te doen/willen enz...
Ik ben zo benieuwd, kun jij een concreet punt aangeven hóe je dit veranderd hebt? Ik weet nu dus dat ik het anders moet doen maar omdat het zulke gewoontes zijn, om zo te denken enzo, is het zo lastig om er iets aan te doen...
Hoe kreeg jij dit onder controle?
Als ik jouw stukje lees, dan geeft dat mij zo'n kracht...
Eigenlijk heb ik precies dezelfde doelen; een gezond gewicht en een stabiel, evenwichtig persoon....
Was het voor jouw een knop die om moest of gaat het geleidelijk? Vooral die gedachtes, daar ben ik zo benieuwd naar, hoe je daar grip op kunt krijgen...
Misschien heel veel vragen, je hoeft ze niet allemaal te beantwoorden hoor
ik ben benieuwd, alvast reuze bedankt!
