Psyche
alle pijlers
Mis mn moeder zo..
maandag 15 november 2010 om 13:19
Morgen is het zeven weken geleden dat mijn lieve moeder overleed.. ze was pas 60..
Ik vind t zo moeilijk om door te gaan. Mijn moeder was mij het allerliefst in mijn leven, samen met mijn man. Ze had t nog zo leuk en ik kan en wil haar nog helemaal niet missen. Ik voel me zo leeg en ongelukkig, alsof mijn leven geen doel meer heeft. De leuke dingen zijn niet leuk meer, en ik zie niet meer wat ik wél heb.. Ik ben nog zo verdrietig en soms ook zo boos. Soms lijkt t nog heel onwerkelijk, maar merk wel dat t steeds meer echt wordt.. En dat ik t vaker besef wat er gebeurd is en dat ze dus echt nooit meer terug komt. De roes lijkt met de weken die verstrijken langzaam en met vlagen weg te trekken en ik kom in de realiteit terecht.. dat vind ik zo moeilijk. Ik moet t leren accepteren, maar weet niet hoe. Zolang ik het niet accepteer kan ik ook niet verder met mijn leven. En ik wil soms ook nog helemaal niet verder, maar ik weet natuurlijk dat dat moet..
Ik mis 'r zo verschrikkelijk.. En heb zo'n verdriet.. en niet alleen voor mijzelf, maar ook voor mn broer en mn tante (dr zusje). En mn vader, dat doet me ook zoveel pijn.. die moet zn 'meissie' missen.. hij is pas 63, en nu moet ie alleen verder.. In december zouden ze 39 jaar getrouwd zijn.. Hij was echt nog stapelgek op mn moeder. En waar hij was, was zij, en andersom. Ze waren één sinds de laatste (ongeveer 8) jaren dat mn vader niet meer werkte..
Ik weet dat t beter moet worden, en dat het ook heus wel zal.. maar nu zie ik t gewoon nog niet zitten.. Fijn dat ik dat even kwijt ben..
Liefs
Ik vind t zo moeilijk om door te gaan. Mijn moeder was mij het allerliefst in mijn leven, samen met mijn man. Ze had t nog zo leuk en ik kan en wil haar nog helemaal niet missen. Ik voel me zo leeg en ongelukkig, alsof mijn leven geen doel meer heeft. De leuke dingen zijn niet leuk meer, en ik zie niet meer wat ik wél heb.. Ik ben nog zo verdrietig en soms ook zo boos. Soms lijkt t nog heel onwerkelijk, maar merk wel dat t steeds meer echt wordt.. En dat ik t vaker besef wat er gebeurd is en dat ze dus echt nooit meer terug komt. De roes lijkt met de weken die verstrijken langzaam en met vlagen weg te trekken en ik kom in de realiteit terecht.. dat vind ik zo moeilijk. Ik moet t leren accepteren, maar weet niet hoe. Zolang ik het niet accepteer kan ik ook niet verder met mijn leven. En ik wil soms ook nog helemaal niet verder, maar ik weet natuurlijk dat dat moet..
Ik mis 'r zo verschrikkelijk.. En heb zo'n verdriet.. en niet alleen voor mijzelf, maar ook voor mn broer en mn tante (dr zusje). En mn vader, dat doet me ook zoveel pijn.. die moet zn 'meissie' missen.. hij is pas 63, en nu moet ie alleen verder.. In december zouden ze 39 jaar getrouwd zijn.. Hij was echt nog stapelgek op mn moeder. En waar hij was, was zij, en andersom. Ze waren één sinds de laatste (ongeveer 8) jaren dat mn vader niet meer werkte..
Ik weet dat t beter moet worden, en dat het ook heus wel zal.. maar nu zie ik t gewoon nog niet zitten.. Fijn dat ik dat even kwijt ben..
Liefs
maandag 15 november 2010 om 13:40
Wolkia
Volgende week is het 4 jaar geleden dat mijn moeder overleed en ik mis haar nog steeds heel erg. Het wordt anders; het verdriet zit niet meer zo aan de oppervlakte en ik geniet weer echt van leuke dingen. Maar ik mis haar nog vreselijk, kan op belangrijke dagen wel janken dat zij er niet is (en doe dat ook echt nog wel).
En de maand november vind ik elk jaar weer een crime, ben blij als het weer januari wordt; nieuw jaar, nieuwe kansen.
Sterkte meid, het is nog zo kort geleden bij jou. Kan me voorstellen dat het verdriet nog enorm is.
Volgende week is het 4 jaar geleden dat mijn moeder overleed en ik mis haar nog steeds heel erg. Het wordt anders; het verdriet zit niet meer zo aan de oppervlakte en ik geniet weer echt van leuke dingen. Maar ik mis haar nog vreselijk, kan op belangrijke dagen wel janken dat zij er niet is (en doe dat ook echt nog wel).
En de maand november vind ik elk jaar weer een crime, ben blij als het weer januari wordt; nieuw jaar, nieuwe kansen.
Sterkte meid, het is nog zo kort geleden bij jou. Kan me voorstellen dat het verdriet nog enorm is.
maandag 15 november 2010 om 13:41
Lieve Wolkia, wat een groot verlies,
Mijn mam is een jaar geleden overleden, ze was ook 60.
En het verdriet is er nog steeds,al zijn de scherpe randjes er wel af.
Maar heb gerust verdriet,het is ook om te janken.
Neem de dag zoals die komt,rouwen is een proces,forceer niks.
Er is een mooi topic, ik ben mijn mama of papa kwijt,daar schrijven wij over het verlies van onze ouders ,daar zul je veel herkenning en steun vinden.
Verder wens ik je veel sterkte.
Mijn mam is een jaar geleden overleden, ze was ook 60.
En het verdriet is er nog steeds,al zijn de scherpe randjes er wel af.
Maar heb gerust verdriet,het is ook om te janken.
Neem de dag zoals die komt,rouwen is een proces,forceer niks.
Er is een mooi topic, ik ben mijn mama of papa kwijt,daar schrijven wij over het verlies van onze ouders ,daar zul je veel herkenning en steun vinden.
Verder wens ik je veel sterkte.
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
maandag 15 november 2010 om 13:43
knuf
Mijn lieve mams is 17 mei overleden... pas 56 jaar. Het gevoel lijkt alleen maar erger te worden nu ik steeds meer het besef heb dat ze echt niet meer terugkomt. De vragen stapelen zich op, van de grootste levensvragen tot de kleinste vraagjes. Het doet in een huilbui ook fysiek pijn !!
Verdergaan met je leven omdat je moeder je het leven geschonken heeft... Wie zijn wij om haar grootste geschenk weg te gooien ?? Maar dat neemt niet weg dat het verschrikkelijk moeilijk is !! Mijn vader doet het boven verwachting goed... In dec zouden ze 35 jaar getrouwd zijn. Dan hoefde hij nog maar 1 jaar te werken en konden ze samen genieten... Genieten van hun eerste kleinkindje (van mijn zusje) die pas 3 weken oud was toen mams overleed... Zucht....
Als je wilt mailen... jipsel@hotmail.nl (NL ja..) Het lucht af en toe enorm op om met mensen te praten die hetzelfde hebben meegemaakt... Dat merk ik heel goed, want heb 't gevoel dat je wel bij vrienden terecht kan, maar tot een bepaalde hoogte. Mensen weten vaak niet wat ze moeten zeggen en zeggen dan toch de verkeerde dingen die je weer overstuur maken
xxx
Mijn lieve mams is 17 mei overleden... pas 56 jaar. Het gevoel lijkt alleen maar erger te worden nu ik steeds meer het besef heb dat ze echt niet meer terugkomt. De vragen stapelen zich op, van de grootste levensvragen tot de kleinste vraagjes. Het doet in een huilbui ook fysiek pijn !!
Verdergaan met je leven omdat je moeder je het leven geschonken heeft... Wie zijn wij om haar grootste geschenk weg te gooien ?? Maar dat neemt niet weg dat het verschrikkelijk moeilijk is !! Mijn vader doet het boven verwachting goed... In dec zouden ze 35 jaar getrouwd zijn. Dan hoefde hij nog maar 1 jaar te werken en konden ze samen genieten... Genieten van hun eerste kleinkindje (van mijn zusje) die pas 3 weken oud was toen mams overleed... Zucht....
Als je wilt mailen... jipsel@hotmail.nl (NL ja..) Het lucht af en toe enorm op om met mensen te praten die hetzelfde hebben meegemaakt... Dat merk ik heel goed, want heb 't gevoel dat je wel bij vrienden terecht kan, maar tot een bepaalde hoogte. Mensen weten vaak niet wat ze moeten zeggen en zeggen dan toch de verkeerde dingen die je weer overstuur maken
xxx
maandag 15 november 2010 om 13:46
maandag 15 november 2010 om 13:46
Over een maand is het een jaar geleden dat mijn moeder overleed. Mijn vader stierf 18 jaar eerder. Ik mis ze allebei verschrikkelijk en ik begrijp dus heel goed hoe jij je voelt.
Pas nu, na bijna een jaar na de dood van mama, komt alles pas echt "aan". Het is verschrikkelijk, het gemis. Ik ben 35 en alles kwijt. Zit ik naar mn ouders in een achterlijk fotolijstje te kijken. Niet normaal. Ik droom ze bij me, en dan word ik wakker. Hoe zuur is dat. Nee, ik schreef het vandeweek al op een ander topic, de kleur is er van af.
Sterkte!
Pas nu, na bijna een jaar na de dood van mama, komt alles pas echt "aan". Het is verschrikkelijk, het gemis. Ik ben 35 en alles kwijt. Zit ik naar mn ouders in een achterlijk fotolijstje te kijken. Niet normaal. Ik droom ze bij me, en dan word ik wakker. Hoe zuur is dat. Nee, ik schreef het vandeweek al op een ander topic, de kleur is er van af.
Sterkte!
maandag 15 november 2010 om 13:51
quote:tjilla schreef op 15 november 2010 @ 13:46:
Over een maand is het een jaar geleden dat mijn moeder overleed. Mijn vader stierf 18 jaar eerder. Ik mis ze allebei verschrikkelijk en ik begrijp dus heel goed hoe jij je voelt.
Pas nu, na bijna een jaar na de dood van mama, komt alles pas echt "aan". Het is verschrikkelijk, het gemis. Ik ben 35 en alles kwijt. Zit ik naar mn ouders in een achterlijk fotolijstje te kijken. Niet normaal. Ik droom ze bij me, en dan word ik wakker. Hoe zuur is dat. Nee, ik schreef het vandeweek al op een ander topic, de kleur is er van af.
Sterkte!
Lieve Tjil,
Over een maand is het een jaar geleden dat mijn moeder overleed. Mijn vader stierf 18 jaar eerder. Ik mis ze allebei verschrikkelijk en ik begrijp dus heel goed hoe jij je voelt.
Pas nu, na bijna een jaar na de dood van mama, komt alles pas echt "aan". Het is verschrikkelijk, het gemis. Ik ben 35 en alles kwijt. Zit ik naar mn ouders in een achterlijk fotolijstje te kijken. Niet normaal. Ik droom ze bij me, en dan word ik wakker. Hoe zuur is dat. Nee, ik schreef het vandeweek al op een ander topic, de kleur is er van af.
Sterkte!
Lieve Tjil,
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
maandag 15 november 2010 om 13:51
Hey wolkia
Ik wil je ook even veel sterkte wensen.
Helaas ken ook ik het gevoel.. Morgen is het 2 jaar geleden dat mijn moeder ( onverwachts) overleed. Ze was pas 51 jaar.
En eerlijk is eerlijk, het wordt nooit meer hetzelfde, zoals tjilla zegt, de kleur is eraf.
heel veel sterkte, als je eens wilt mailen ofzo, stuur maar een bericht
Ik wil je ook even veel sterkte wensen.
Helaas ken ook ik het gevoel.. Morgen is het 2 jaar geleden dat mijn moeder ( onverwachts) overleed. Ze was pas 51 jaar.
En eerlijk is eerlijk, het wordt nooit meer hetzelfde, zoals tjilla zegt, de kleur is eraf.
heel veel sterkte, als je eens wilt mailen ofzo, stuur maar een bericht
maandag 15 november 2010 om 15:00
Dankjewel voor alle lieve reacties.. En jullie ervaringen.
Ik zie t ook zo inderdaad, er zijn mensen die zeggen 'het komt wel goed'. Maar 'goed' zal t niet meer worden.. Wel zal t ooit 'beter' worden, maar de glans is eraf.. En je ziet hier maar dat er zoveel mensen iemand moeten missen.. bah...
Zo had ik t zelf nog niet bekeken, maar mooie gedachte:
Verdergaan met je leven omdat je moeder je het leven geschonken heeft... Wie zijn wij om haar grootste geschenk weg te gooien ??
Gelukkig kan ik t hier een beetje kwijt.. Ik ga ook is een kijkje nemen op dat andere topic.
Thnx
Ik zie t ook zo inderdaad, er zijn mensen die zeggen 'het komt wel goed'. Maar 'goed' zal t niet meer worden.. Wel zal t ooit 'beter' worden, maar de glans is eraf.. En je ziet hier maar dat er zoveel mensen iemand moeten missen.. bah...
Zo had ik t zelf nog niet bekeken, maar mooie gedachte:
Verdergaan met je leven omdat je moeder je het leven geschonken heeft... Wie zijn wij om haar grootste geschenk weg te gooien ??
Gelukkig kan ik t hier een beetje kwijt.. Ik ga ook is een kijkje nemen op dat andere topic.
Thnx
maandag 15 november 2010 om 17:20
quote:diaantje1971 schreef op 15 november 2010 @ 13:41:
Lieve Wolkia, wat een groot verlies,
Mijn mam is een jaar geleden overleden, ze was ook 60.
En het verdriet is er nog steeds,al zijn de scherpe randjes er wel af.
Maar heb gerust verdriet,het is ook om te janken.
Neem de dag zoals die komt,rouwen is een proces,forceer niks.
Er is een mooi topic, ik ben mijn mama of papa kwijt,daar schrijven wij over het verlies van onze ouders ,daar zul je veel herkenning en steun vinden.
Verder wens ik je veel sterkte.
Ik wil graag op t topic die je bedoelt kijken, maar weet niet zo goed hoe ik t moet zoeken.. Kan ok geen zoek-functie vinden...?
Thnx
Lieve Wolkia, wat een groot verlies,
Mijn mam is een jaar geleden overleden, ze was ook 60.
En het verdriet is er nog steeds,al zijn de scherpe randjes er wel af.
Maar heb gerust verdriet,het is ook om te janken.
Neem de dag zoals die komt,rouwen is een proces,forceer niks.
Er is een mooi topic, ik ben mijn mama of papa kwijt,daar schrijven wij over het verlies van onze ouders ,daar zul je veel herkenning en steun vinden.
Verder wens ik je veel sterkte.
Ik wil graag op t topic die je bedoelt kijken, maar weet niet zo goed hoe ik t moet zoeken.. Kan ok geen zoek-functie vinden...?
Thnx
maandag 15 november 2010 om 20:54
maandag 15 november 2010 om 20:59
Goh Tjil,
Is dat alweer een jaar geleden? Wat gaat de tijd hard.
Wolkia,
Ik schreef nét nog op een topic dat de dood van mijn moeder me zo veranderd heeft. Bij mij is het alweer bijna 6 jaar geleden en elk jaar is de decembermaand weer een crime.
Bij jou is het nog zo kort, het duurt nog wel even voordat je gereset bent. Het went, da's alles wat ik kan zeggen. Het wordt niet beter, ofzo, dat niet. Maar het went en je past je aan aan de nieuwe omstandigheden. Je gaat ooit weer lachen, wordt zelfs weer gelukkig, maar het blijft wel anders.
Nog van harte gecondoleerd met het verlies van je moeder en veel sterkte zo met de feestdagen voor de boeg. Ik weet hoe het voelt .
Is dat alweer een jaar geleden? Wat gaat de tijd hard.
Wolkia,
Ik schreef nét nog op een topic dat de dood van mijn moeder me zo veranderd heeft. Bij mij is het alweer bijna 6 jaar geleden en elk jaar is de decembermaand weer een crime.
Bij jou is het nog zo kort, het duurt nog wel even voordat je gereset bent. Het went, da's alles wat ik kan zeggen. Het wordt niet beter, ofzo, dat niet. Maar het went en je past je aan aan de nieuwe omstandigheden. Je gaat ooit weer lachen, wordt zelfs weer gelukkig, maar het blijft wel anders.
Nog van harte gecondoleerd met het verlies van je moeder en veel sterkte zo met de feestdagen voor de boeg. Ik weet hoe het voelt .
Am Yisrael Chai!
maandag 15 november 2010 om 21:29
maandag 15 november 2010 om 22:44
dinsdag 16 november 2010 om 08:53
quote:fashionvictim schreef op 15 november 2010 @ 20:59:
Goh Tjil,
Is dat alweer een jaar geleden? Wat gaat de tijd hard.
Wolkia,
Ik schreef nét nog op een topic dat de dood van mijn moeder me zo veranderd heeft. Bij mij is het alweer bijna 6 jaar geleden en elk jaar is de decembermaand weer een crime.
Bij jou is het nog zo kort, het duurt nog wel even voordat je gereset bent. Het went, da's alles wat ik kan zeggen. Het wordt niet beter, ofzo, dat niet. Maar het went en je past je aan aan de nieuwe omstandigheden. Je gaat ooit weer lachen, wordt zelfs weer gelukkig, maar het blijft wel anders.
Nog van harte gecondoleerd met het verlies van je moeder en veel sterkte zo met de feestdagen voor de boeg. Ik weet hoe het voelt .Volgende maand is het precies een jaar geleden. Vorig jaar rond deze tijd begon de echte hel zeg maar. Ik ben normaal niet zo van de speciale periodes enzo, had daar met papa nooit zo veel last van , die miste ik gewoon altijd. Maar nu, god, ik weet niet waar ik het zoeken moet. Ja, de tijd gaat ontzettend hard.
Goh Tjil,
Is dat alweer een jaar geleden? Wat gaat de tijd hard.
Wolkia,
Ik schreef nét nog op een topic dat de dood van mijn moeder me zo veranderd heeft. Bij mij is het alweer bijna 6 jaar geleden en elk jaar is de decembermaand weer een crime.
Bij jou is het nog zo kort, het duurt nog wel even voordat je gereset bent. Het went, da's alles wat ik kan zeggen. Het wordt niet beter, ofzo, dat niet. Maar het went en je past je aan aan de nieuwe omstandigheden. Je gaat ooit weer lachen, wordt zelfs weer gelukkig, maar het blijft wel anders.
Nog van harte gecondoleerd met het verlies van je moeder en veel sterkte zo met de feestdagen voor de boeg. Ik weet hoe het voelt .Volgende maand is het precies een jaar geleden. Vorig jaar rond deze tijd begon de echte hel zeg maar. Ik ben normaal niet zo van de speciale periodes enzo, had daar met papa nooit zo veel last van , die miste ik gewoon altijd. Maar nu, god, ik weet niet waar ik het zoeken moet. Ja, de tijd gaat ontzettend hard.
dinsdag 16 november 2010 om 10:20
Dankjewel voor de link 
Ik ga ook een tattoo(tje) nemen met de as van mn moeder. Ze vond zelf ook niks aan tattoos, maar als ik t leuk vond..!
Jullie ook sterkte allemaal, ieder in zn eigen fase.. t blijft dus altijd moeilijk..
Zie jullie wel nog op t andere topic. Doet me goed om er inderdaad over te schrijven en te lezen..
Liefs
Ik ga ook een tattoo(tje) nemen met de as van mn moeder. Ze vond zelf ook niks aan tattoos, maar als ik t leuk vond..!Jullie ook sterkte allemaal, ieder in zn eigen fase.. t blijft dus altijd moeilijk..
Zie jullie wel nog op t andere topic. Doet me goed om er inderdaad over te schrijven en te lezen..
Liefs
