Psyche
alle pijlers
Misbruikt toen ik 8 jaar was
zondag 30 april 2017 11:13
quote:Eleonora-1 schreef op 30 april 2017 @ 10:00:
Wanneer je - eindelijk soms - gaat praten dan is je afvragen wat je eigen aandeel is in het verhaal zo'n beetje het eerste wat je doet.
Hoewel je best kunt beredeneren dat het niet je eigen schuld is, het gevóel is anders en dat gevoel kan heel hardnekkig zijn.
Misschien is het een hele stap maar het is echt het beste wat je voor jezelf kunt doen; hulp zoeken bij professionals en daarbij (als je dat wil) steun van lotgenoten.Lijkt me idd moeilijk, jezelf loskoppelen van schuldgevoel, maar het is wel de kern van de 'nasleep'. Het is belangrijk om die schuldgedachten te neutraliseren. Bv door regelmatige affirmaties (' het is volledig buiten mijn schuld gebeurd!'). Behalve professionele hulp, is iedere vorm van uiting geven eraan hel(p)end. Alles wat je 'voor jezelf houdt' kan zijn eigen kwalijke leven gaan leiden...
Wanneer je - eindelijk soms - gaat praten dan is je afvragen wat je eigen aandeel is in het verhaal zo'n beetje het eerste wat je doet.
Hoewel je best kunt beredeneren dat het niet je eigen schuld is, het gevóel is anders en dat gevoel kan heel hardnekkig zijn.
Misschien is het een hele stap maar het is echt het beste wat je voor jezelf kunt doen; hulp zoeken bij professionals en daarbij (als je dat wil) steun van lotgenoten.Lijkt me idd moeilijk, jezelf loskoppelen van schuldgevoel, maar het is wel de kern van de 'nasleep'. Het is belangrijk om die schuldgedachten te neutraliseren. Bv door regelmatige affirmaties (' het is volledig buiten mijn schuld gebeurd!'). Behalve professionele hulp, is iedere vorm van uiting geven eraan hel(p)end. Alles wat je 'voor jezelf houdt' kan zijn eigen kwalijke leven gaan leiden...
zondag 30 april 2017 11:17
TO, wat je meegemaakt hebt is een ramp die je niemand toewenst. Niemand vraagt erom... Probeer dan ook zoveel mogelijk zelfnegativisme te vermijden. Je verdient alle positiviteit, ook van jezelf, hoe moeilijk dat ook is. Omring je met liefdevolle en begripvolle mensen waar mogelijk. Er is iets van je 'gestolen', daar moet weer iets positiefs voor terugkomen. Zie jezelf als sterk. Het posten hier is daar al een groot voorbeeld van. Het kan anderen die iets dergelijks hebben meegemaakt tot hulp zijn!
zondag 30 april 2017 12:18
Hallo Moon. In het topic wat Eleonora noemt heb ik ook meegeschreven, en misschien is er nog een topic waar je herkenning kunt vinden (ook op deze pijler, over angst en herbelevingen, van Knuffelbeertjes).
Een ding is zeker: toen ik 8 was had ik geen enkel benul van dit soort dingen, dat kwam heel veel later pas, en dan bedoel ik heel veel later. Wat ik zeker weet is dat het héél erg fout is van die man, en dat jij op geen enkele manier hier schuldig aan bent. Goed dat je hier bent gaan schrijven, dat is een begin om erover te gaan praten. Want het moet eruit. Blijf er niet alleen mee zitten, dat wordt ondraaglijk. Kijk wat voor jou nodig is om jouw last te gaan verlichten. Liefs
Een ding is zeker: toen ik 8 was had ik geen enkel benul van dit soort dingen, dat kwam heel veel later pas, en dan bedoel ik heel veel later. Wat ik zeker weet is dat het héél erg fout is van die man, en dat jij op geen enkele manier hier schuldig aan bent. Goed dat je hier bent gaan schrijven, dat is een begin om erover te gaan praten. Want het moet eruit. Blijf er niet alleen mee zitten, dat wordt ondraaglijk. Kijk wat voor jou nodig is om jouw last te gaan verlichten. Liefs
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 30 april 2017 14:39
Ik heb gelukkig geen misbruik meegemaakt, maar het wel moeilijk gehad als jong kind.
Wat mijn psycholoog ooit zei;
Neem jezelf als klein kind op schoot.
Doe wat je moet doen om dat kind te helpen. Troost het, en wees de schouder die het nodig heeft.
Neem je dat kind iets kwalijk? Nee dus. Dat kleine meisje kan er NIKS aan doen.
Wat mijn psycholoog ooit zei;
Neem jezelf als klein kind op schoot.
Doe wat je moet doen om dat kind te helpen. Troost het, en wees de schouder die het nodig heeft.
Neem je dat kind iets kwalijk? Nee dus. Dat kleine meisje kan er NIKS aan doen.
zondag 30 april 2017 16:29
quote:miems schreef op 30 april 2017 @ 08:29:
Wat goed van jou dat je een topic opent. Dat is een hele dappere eerste stap! Jij was een kind, hij een volwassene. Hij zat zo enorm fout en jij bent echt alleen maar slachtoffer in deze. Een man van 8 mag zoiets NOOIT doen, er is niks dat jij kan hebben gedaan om dit voor hem goed te praten. Prent jezelf dat goed in. Feit alleen al dat jij er 15 jaar na dato nog zo mee bezig bent bewijst al dat het niet ok was, hij is een dader van een misdrijf. En je moeder heeft dit niet goed aangepakt. Waarom ben je zo bang voor een medisch dossier? Is maagdelijkheid heel belangrijk voor je? Ik denk dat hier delen een goede eerste stap is. Zijn er meer mensen in je omgeving die je in vertrouwen kunt nemen? Die jou zouden kunnen helpen om te accepteren dat je niks anders bent dan een slachtoffer zodat je van daaruit kunt gaan verwerken en boven deze dader kan komen te staan?
jjj
Wat goed van jou dat je een topic opent. Dat is een hele dappere eerste stap! Jij was een kind, hij een volwassene. Hij zat zo enorm fout en jij bent echt alleen maar slachtoffer in deze. Een man van 8 mag zoiets NOOIT doen, er is niks dat jij kan hebben gedaan om dit voor hem goed te praten. Prent jezelf dat goed in. Feit alleen al dat jij er 15 jaar na dato nog zo mee bezig bent bewijst al dat het niet ok was, hij is een dader van een misdrijf. En je moeder heeft dit niet goed aangepakt. Waarom ben je zo bang voor een medisch dossier? Is maagdelijkheid heel belangrijk voor je? Ik denk dat hier delen een goede eerste stap is. Zijn er meer mensen in je omgeving die je in vertrouwen kunt nemen? Die jou zouden kunnen helpen om te accepteren dat je niks anders bent dan een slachtoffer zodat je van daaruit kunt gaan verwerken en boven deze dader kan komen te staan?
jjj
anoniem_6374917a6c3be wijzigde dit bericht op 21-02-2018 19:09
42.84% gewijzigd
zondag 30 april 2017 16:35
quote:frambloosje schreef op 30 april 2017 @ 14:39:
Ik heb gelukkig geen misbruik meegemaakt, maar het wel moeilijk gehad als jong kind.
Wat mijn psycholoog ooit zei;
Neem jezelf als klein kind op schoot.
Doe wat je moet doen om dat kind te helpen. Troost het, en wees de schouder die het nodig heeft.
Neem je dat kind iets kwalijk? Nee dus. Dat kleine meisje kan er NIKS aan doen.
jjjjj
Ik heb gelukkig geen misbruik meegemaakt, maar het wel moeilijk gehad als jong kind.
Wat mijn psycholoog ooit zei;
Neem jezelf als klein kind op schoot.
Doe wat je moet doen om dat kind te helpen. Troost het, en wees de schouder die het nodig heeft.
Neem je dat kind iets kwalijk? Nee dus. Dat kleine meisje kan er NIKS aan doen.
jjjjj
anoniem_6374917a6c3be wijzigde dit bericht op 21-02-2018 19:10
41.88% gewijzigd
zondag 30 april 2017 16:51
quote:moon94 schreef op 30 april 2017 @ 16:35:
[...]
Kon ik mezelf maar redden uit zijn klauwen en beschermen door haar nooit meer los te laten, haar vertellen dat dat spelletje niet leuk is en voorgoed mijn leven gaat verpesten.
Lieve moon, dat kun je niet, maar wat je wel kunt, is haar vertellen dat het heel naar was, dat ze het niet verdiend heeft en dat het nu voorbij is. Het gaat nu niet meer gebeuren omdat jij goed op haar en op jezelf past.
Stel haar gerust dat het haar leven niet voorgoed gaat verpesten, omdat jij nu keuzes aan het maken bent die er voor zorgen dat je leven uiteindelijk weer fijn wordt. Troost haar maar, ik denk dat ze heel bang en verdrietig is.
Wat betreft je opleiding (en een eventueel medisch dossier): zonder al te specifiek te worden over mijn eigen situatie (mag als je wilt in PB maar dan moet je me die even een sturen): ik geloof dat het uiteindelijk je kracht kan worden. Juist omdat je kinderen die dit soort nare dingen zijn overkomen, heel goed kunt begrijpen. Daarvoor is het wel noodzakelijk om eerst met je 'eigen shit' te dealen en dingen te verwerken. Daarvoor heb je nu de eerste stap gezet. Wat echt dapper is.
Ik werk zelf met een kwetsbare doelgroep en een deel van mijn collega's weet van mijn verleden en ook van mijn PTSS. Mijn leidinggevende heeft me een keer gezegd dat het waardevol is voor de organisatie dat ik er werk, juist doordat ik het gedrag van deze kinderen kan vertalen voor mijn collega's. Het heeft me ook wel eens gehinderd, omdat er een risico is dat ik te snel invul hoe het voor deze kinderen is, vanuit hoe het voor mij was. Daar ben ik heel alert op en daardoor voorkom ik dat.
Soms stellen collega's juist bepaalde vragen aan mij of mag ik met kinderen bepaalde dingen bespreken, juist vanwege mijn (voor het grootste deel verwerkte) nare verleden.
Wat betreft mogelijke adoptie ga ik iets zeggen wat misschien een beetje tricky is, maar toch: ik kan me niet voorstellen dat je kinderen wilt adopteren zonder dat je je verleden een 'gezonde' plek hebt gegeven. Ik weet niet hoe het zit met al die regels omtrent adoptie, maar wat ik wel weet, is dat jezelf kennen, je valkuilen weten, begrijpen hoe bepaalde dingen bij je werken, ongetwijfeld helpt bij het invullen van een liefdevol moederschap.
Ik doe mijn best je niet 'over te halen' om professionele hulp te zoeken, merk dat ik dit wel heel graag voor je wil.
Doe wat goed voelt voor je!
[...]
Kon ik mezelf maar redden uit zijn klauwen en beschermen door haar nooit meer los te laten, haar vertellen dat dat spelletje niet leuk is en voorgoed mijn leven gaat verpesten.
Lieve moon, dat kun je niet, maar wat je wel kunt, is haar vertellen dat het heel naar was, dat ze het niet verdiend heeft en dat het nu voorbij is. Het gaat nu niet meer gebeuren omdat jij goed op haar en op jezelf past.
Stel haar gerust dat het haar leven niet voorgoed gaat verpesten, omdat jij nu keuzes aan het maken bent die er voor zorgen dat je leven uiteindelijk weer fijn wordt. Troost haar maar, ik denk dat ze heel bang en verdrietig is.
Wat betreft je opleiding (en een eventueel medisch dossier): zonder al te specifiek te worden over mijn eigen situatie (mag als je wilt in PB maar dan moet je me die even een sturen): ik geloof dat het uiteindelijk je kracht kan worden. Juist omdat je kinderen die dit soort nare dingen zijn overkomen, heel goed kunt begrijpen. Daarvoor is het wel noodzakelijk om eerst met je 'eigen shit' te dealen en dingen te verwerken. Daarvoor heb je nu de eerste stap gezet. Wat echt dapper is.
Ik werk zelf met een kwetsbare doelgroep en een deel van mijn collega's weet van mijn verleden en ook van mijn PTSS. Mijn leidinggevende heeft me een keer gezegd dat het waardevol is voor de organisatie dat ik er werk, juist doordat ik het gedrag van deze kinderen kan vertalen voor mijn collega's. Het heeft me ook wel eens gehinderd, omdat er een risico is dat ik te snel invul hoe het voor deze kinderen is, vanuit hoe het voor mij was. Daar ben ik heel alert op en daardoor voorkom ik dat.
Soms stellen collega's juist bepaalde vragen aan mij of mag ik met kinderen bepaalde dingen bespreken, juist vanwege mijn (voor het grootste deel verwerkte) nare verleden.
Wat betreft mogelijke adoptie ga ik iets zeggen wat misschien een beetje tricky is, maar toch: ik kan me niet voorstellen dat je kinderen wilt adopteren zonder dat je je verleden een 'gezonde' plek hebt gegeven. Ik weet niet hoe het zit met al die regels omtrent adoptie, maar wat ik wel weet, is dat jezelf kennen, je valkuilen weten, begrijpen hoe bepaalde dingen bij je werken, ongetwijfeld helpt bij het invullen van een liefdevol moederschap.
Ik doe mijn best je niet 'over te halen' om professionele hulp te zoeken, merk dat ik dit wel heel graag voor je wil.
Doe wat goed voelt voor je!
zondag 30 april 2017 20:32
quote:moon94 schreef op 30 april 2017 @ 16:29:[/
de belangrijkste redenen dat ik voor deze opleiding gekozen heb is om kinderen te helpen die slachtoffer zijn van misbruik, sterker nog ik wil het bij andere kinderen voorkomen. Maar toen ik hoorde dat we in het tweede jaar (na de vakantie) een vak krijgen over seksueel misbruik en hoe je dat kan herkennen etc. werd ik er van bewust dat ik het eigenlijk helemaal niet verwerkt heb en kijk er nu al tegenop om dit vak te volgen. Ik ben ook begonnen met twijfelen of ik wel deze opleiding moet volgen, hoe kan ik uiteindelijk een bekwame goede pedagoog worden terwijl ik zelf mijn kindertijd niet erken? Hierom ben ik bang voor een medisch dossier, ook ben ik bang dat andere mensen hieronder gaan lijden, ik wil in de
Maagdelijkheid is niet voor mij belangrijk omdat ik het in de toekomst aan iemand moet verantwoorden of dergelijke, maar het feit dat mijn maagdelijkheid misschien is afgenomen zonder dat ik wist wat maagdelijkheid inhield. Dus dat iets is afgenomen waar ik nog niet eens het bestaan van afwist. Ook is dit gewoon een kenmerk van een vrouw, ik wil gewoon weten wat ik ben. Het is niet zo dat als maagdelijkheid niet voor jouw belangrijk is, het dan ook niet uitmaakt of ik maagd ben of niet.Natuurlijk snap ik dat het voor jou belangrijk is om te weten of je nog maagd bent of niet. Ik vroeg me af of hier ook religieuze overwegingen meespeelden, ook door de reactie van je moeder. Een vriendin van mij is verkracht toen ze 15 was. Ik heb het er met haar wel eens over gehad dat ze technisch gezien geen maagd meer was, maar de eerste keer de liefde bedrijven had ze nog nooit meegemaakt en zij beschouwde zichzelf als maagd. Ik begreep dit heel goed en hoop dat jij het ook zo kunt zien voor jezelf.
de belangrijkste redenen dat ik voor deze opleiding gekozen heb is om kinderen te helpen die slachtoffer zijn van misbruik, sterker nog ik wil het bij andere kinderen voorkomen. Maar toen ik hoorde dat we in het tweede jaar (na de vakantie) een vak krijgen over seksueel misbruik en hoe je dat kan herkennen etc. werd ik er van bewust dat ik het eigenlijk helemaal niet verwerkt heb en kijk er nu al tegenop om dit vak te volgen. Ik ben ook begonnen met twijfelen of ik wel deze opleiding moet volgen, hoe kan ik uiteindelijk een bekwame goede pedagoog worden terwijl ik zelf mijn kindertijd niet erken? Hierom ben ik bang voor een medisch dossier, ook ben ik bang dat andere mensen hieronder gaan lijden, ik wil in de
Maagdelijkheid is niet voor mij belangrijk omdat ik het in de toekomst aan iemand moet verantwoorden of dergelijke, maar het feit dat mijn maagdelijkheid misschien is afgenomen zonder dat ik wist wat maagdelijkheid inhield. Dus dat iets is afgenomen waar ik nog niet eens het bestaan van afwist. Ook is dit gewoon een kenmerk van een vrouw, ik wil gewoon weten wat ik ben. Het is niet zo dat als maagdelijkheid niet voor jouw belangrijk is, het dan ook niet uitmaakt of ik maagd ben of niet.Natuurlijk snap ik dat het voor jou belangrijk is om te weten of je nog maagd bent of niet. Ik vroeg me af of hier ook religieuze overwegingen meespeelden, ook door de reactie van je moeder. Een vriendin van mij is verkracht toen ze 15 was. Ik heb het er met haar wel eens over gehad dat ze technisch gezien geen maagd meer was, maar de eerste keer de liefde bedrijven had ze nog nooit meegemaakt en zij beschouwde zichzelf als maagd. Ik begreep dit heel goed en hoop dat jij het ook zo kunt zien voor jezelf.
zondag 30 april 2017 20:48
quote:moon94 schreef op 30 april 2017 @ 04:48:
[...]
Ik heb geen bewijs, ik ben 23.Ik zou toch aangifte doen. Wellicht leidt het nu niet tot vervolging, maar alle kans dat deze persoon het ook bij anderen doet of gedaan heeft. Dan kunnen meerdere aangiftes wel degelijk gebruikt worden in de bewijsvoering.
[...]
Ik heb geen bewijs, ik ben 23.Ik zou toch aangifte doen. Wellicht leidt het nu niet tot vervolging, maar alle kans dat deze persoon het ook bij anderen doet of gedaan heeft. Dan kunnen meerdere aangiftes wel degelijk gebruikt worden in de bewijsvoering.
