Psyche
alle pijlers
moeite met vrienden maken
maandag 23 augustus 2010 om 19:29
Sinds anderhalf jaar woon ik in een nieuwe stad, omdat ik ben gaan samenwonen met mijn vriend. Ik zou graag vrienden willen maken in mijn nieuwe stad, maar mijn sociale skills laten te wensen over. Ik heb wel wat goede vriendinnen gemaakt op de middelbare school en tijdens mijn studie, maar die wonen nogal verspreid door het land.
Ik ben nogal geïsoleerd opgegroeid: tot mijn 6e hoefde ik als schipperskind niet naar school en kende ik eigenlijk alleen ons gezin. Op het schippersinternaat kon ik prima meekomen, maar iedereen daar was hetzelfde opgegroeid als ik. Vervolgens moest ik naar een klein dorpsschooltje en gingen we op een industrieterrein wonen. Op het dorpsschooltje kreeg ik het gevoel dat er iets mis was met mij. Ik wist niet hoe ik met de andere kinderen moest omgaan en was bijna altijd alleen, er kwam nooit iemand bij me spelen. Mijn ouders zijn ook niet echt een goed voorbeeld geweest wat betreft sociale vaardigheden, die zoeken de afzondering juist op.
Sindsdien heb ik altijd het gevoel gehad dat er iets mis is met mijn omgangsvormen. Ik zou niet kunnen zeggen wat precies. Ik heb wel eens gehoord dat ik soms arrogant overkom, mijn onzekerheid maakt me denk ik gereserveerd. Ik heb in mijn nieuwe woonplaats via oproepjes op het forum wat mensen ontmoet, maar echt lukken wil het niet. Ik vind het ook best wel onprettig om naar feestjes te gaan en zo, omdat ik bang ben dat niemand me leuk vindt en ik iedereen verveel. Hebben meer mensen last van 'sociale onhandigheid'?
Ik ben nogal geïsoleerd opgegroeid: tot mijn 6e hoefde ik als schipperskind niet naar school en kende ik eigenlijk alleen ons gezin. Op het schippersinternaat kon ik prima meekomen, maar iedereen daar was hetzelfde opgegroeid als ik. Vervolgens moest ik naar een klein dorpsschooltje en gingen we op een industrieterrein wonen. Op het dorpsschooltje kreeg ik het gevoel dat er iets mis was met mij. Ik wist niet hoe ik met de andere kinderen moest omgaan en was bijna altijd alleen, er kwam nooit iemand bij me spelen. Mijn ouders zijn ook niet echt een goed voorbeeld geweest wat betreft sociale vaardigheden, die zoeken de afzondering juist op.
Sindsdien heb ik altijd het gevoel gehad dat er iets mis is met mijn omgangsvormen. Ik zou niet kunnen zeggen wat precies. Ik heb wel eens gehoord dat ik soms arrogant overkom, mijn onzekerheid maakt me denk ik gereserveerd. Ik heb in mijn nieuwe woonplaats via oproepjes op het forum wat mensen ontmoet, maar echt lukken wil het niet. Ik vind het ook best wel onprettig om naar feestjes te gaan en zo, omdat ik bang ben dat niemand me leuk vindt en ik iedereen verveel. Hebben meer mensen last van 'sociale onhandigheid'?
maandag 23 augustus 2010 om 19:40
Misschien dat je een keer een sociale vaardigheden cursus kan volgen? Je weet maar nooit wat voor tips je daar misschien te horen krijgt. Ik krijg ook vaak te horen dat ik soms een beetje arrogant over kan komen, en ik merk zelf dat dat vooral gebeurd in situaties waarin ik me ongemakkelijk voel, dat ik me dan afsluit. En verder hoef je natuurlijk niet met iedereen die je tegen komt vrienden te worden, als je met 1 of 2 mensen echt goed klikt kan je daar in investeren door het contact op te zoeken, leuke dingen voor te stellen zoals naar de bios of een terrasje pakken of wat dan ook. En die mensen hoef je echt niet op een feestje tegen te komen, misschien kom je wel iemand tegen op een sport/muziekclub of via internet. Vooral niet opgeven, sociaal zijn is niet altijd zo makkelijk als het lijkt.
maandag 23 augustus 2010 om 19:44
Misschien niet meer specifiek mensen-ontmoet-oproepjes gebruiken. Maar in het nieuwe seizoen een cursus of (hobby)club uitzoeken. En dan geen cursus waarbij je de hele avond alleen naar de docent luistert, maar waar je echt mee aan de slag gaat. Toneelgroep of EHBO filosofie of leesclub, maakt niet uit.
Of probeer zelf een leesclubje te starten(als je van lezen houdt) Je hebt altijd gespreksonderwerp
Of probeer zelf een leesclubje te starten(als je van lezen houdt) Je hebt altijd gespreksonderwerp
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 23 augustus 2010 om 19:48
Als je echt het idee hebt dat je niet zo goed weet hoe je het moet doen is het wellicht handig daar wat informatie over in te winnen.
Ik weet dat het rode kruis de cursus 'Vrienden maken' (of zoiets) geeft. Is niet bedoelt voor mensen met sociale angst of daadwerkelijke stoornissen waar de sociale onhandigheid een rol in speelt maar echt voor mensen die, net als jij, het gevoel hebben niet zo goed te weten hoe het moet.
Ik denk dat er nog wel meer plekken zijn waar dit soort zaken wordt aangeboden.
Ik weet dat het rode kruis de cursus 'Vrienden maken' (of zoiets) geeft. Is niet bedoelt voor mensen met sociale angst of daadwerkelijke stoornissen waar de sociale onhandigheid een rol in speelt maar echt voor mensen die, net als jij, het gevoel hebben niet zo goed te weten hoe het moet.
Ik denk dat er nog wel meer plekken zijn waar dit soort zaken wordt aangeboden.
maandag 23 augustus 2010 om 20:08
maandag 23 augustus 2010 om 20:36
Van een psycholoog uit een bekende landelijke krant. Een tip waarvan ik heb gemerkt dat het werkt. (Maar best wel eng in het begin; even doorzetten...) Als je naar je werk fietst elke dag bij het stoplicht iemand aanspreken en daar een kort babbeltje mee proberen te maken.
Mensen die je vaak ziet groeten. Vreemd verschijnsel, maar als iemand je vaak ziet, dan vindt die je automatisch al aardiger. Als je dan ook nog vriendelijk groet versterk je dat. En als er dan eens iets grappigs gebeurt kan je daar een opmerking over maken en een gesprek starten. Enzovoort...
Als al opgemerkt. Ga iets leuks doen in groepsverband. Een gezamenlijk doel en interesse schept ook een band. En de druk om te "presteren" is er dan af. Je bent gewoon samen bezig en daarom communiceer je. Wel iets doen wat je ook echt leuk vindt en dat niet al te competitief is.
Niet heel duidelijk uit je beschrijving. Doe je ook dingen zonder je vriend? Stelletjes worden meestal niet echt benaderbaar gevonden. Voor je vriend is dat niet erg: die zit toch al tussen zijn kennissen en vrienden. Maar voor jou is het leggen van contact dan heel moeilijk.
Mensen die je vaak ziet groeten. Vreemd verschijnsel, maar als iemand je vaak ziet, dan vindt die je automatisch al aardiger. Als je dan ook nog vriendelijk groet versterk je dat. En als er dan eens iets grappigs gebeurt kan je daar een opmerking over maken en een gesprek starten. Enzovoort...
Als al opgemerkt. Ga iets leuks doen in groepsverband. Een gezamenlijk doel en interesse schept ook een band. En de druk om te "presteren" is er dan af. Je bent gewoon samen bezig en daarom communiceer je. Wel iets doen wat je ook echt leuk vindt en dat niet al te competitief is.
Niet heel duidelijk uit je beschrijving. Doe je ook dingen zonder je vriend? Stelletjes worden meestal niet echt benaderbaar gevonden. Voor je vriend is dat niet erg: die zit toch al tussen zijn kennissen en vrienden. Maar voor jou is het leggen van contact dan heel moeilijk.
maandag 23 augustus 2010 om 21:05
Bedankt voor alle tips:-) Ja, ik doe ook wel dingen zonder mijn vriend, maar niet veel in eigen stad, meer vrienden elders opzoeken. Ik denk dat zo'n cursus of zo waarschijnlijk wel iets is voor mij. Ik heb wel een cursus yoga gedaan, maar daar hield iedereen natuurlijk zijn mond:-) Leuk dat je het hebt over druk om te presteren, Yhabibi, ik voel dat inderdaad heel erg. Ik voel wel een drempel om een cursus 'vrienden maken' te volgen moet ik zeggen, iemand dat ooit gedaan?
maandag 23 augustus 2010 om 21:11
Het is gewoon veel moeilijker om na je twintigste vriendschappen op te bouwen. Vroeger ging het vanzelf en nu moet je het meer geforceerd doen.
Een cursus vrienden maken zou zo niet bij me op komen, maar wel een ander soort cursus, of vrijwiliigerswerk zoeken (dan vind je al wat meer gelijkgestemden).
Een oproepje hier op het prikbord?
Succes!
Een cursus vrienden maken zou zo niet bij me op komen, maar wel een ander soort cursus, of vrijwiliigerswerk zoeken (dan vind je al wat meer gelijkgestemden).
Een oproepje hier op het prikbord?
Succes!
dinsdag 24 augustus 2010 om 22:19
hoi kikkertje,hier nog een met een hele dikke grote sociale onhandigheid zoals je het noemt.
Ik ben ook heel slecht in vrienden maken,wat waarschijnlijk ook de reden is dat ik maar 1 goede vriendin heb.
Mijn ouders leven eigenlijk zwaar geisoleerd er kwam bij ons vroeger nooit iemand op bezoek hooguit mn opa en oma 1x in het jaar en thats it,ze leven ook vet geisoleerd en nu nog steeds ze zijn niet zo op mensen gesteld.
Alleen mijn probleem is dat ik helemaal niet naar feestjes ga of wat dan ook waardoor ik ook geen nieuwe mensen laat staan vrienden ontmoet.
Ik herken het ook dat ik bang ben dat mensen me saai of wat dan ook vinden...
Erg lastig allemaal vind ik ik heb het maar geaccepteerd allemaal, maar het blijft vervelend.
Die sociale onhandigheid is echt niet tof
Ik ben ook heel slecht in vrienden maken,wat waarschijnlijk ook de reden is dat ik maar 1 goede vriendin heb.
Mijn ouders leven eigenlijk zwaar geisoleerd er kwam bij ons vroeger nooit iemand op bezoek hooguit mn opa en oma 1x in het jaar en thats it,ze leven ook vet geisoleerd en nu nog steeds ze zijn niet zo op mensen gesteld.
Alleen mijn probleem is dat ik helemaal niet naar feestjes ga of wat dan ook waardoor ik ook geen nieuwe mensen laat staan vrienden ontmoet.
Ik herken het ook dat ik bang ben dat mensen me saai of wat dan ook vinden...
Erg lastig allemaal vind ik ik heb het maar geaccepteerd allemaal, maar het blijft vervelend.
Die sociale onhandigheid is echt niet tof
woensdag 25 augustus 2010 om 10:03
De curcus "vrienden maken" is heel leuk en leerzaam. Ten eerste zitten daar lotgenoten en van de meeste mensen zal je je op het eerste gezicht verbazen dat ze daar (ook) zitten. Ten tweede leer je er een heleboel over hoe je zelf in elkaar zit, hoe je er anders mee om kan gaan, hoe je contacten maakt en aanhoudt. En er wordt een boel gelachen!
