Psyche
alle pijlers
ongelukkig zoekt geluk
dinsdag 20 juli 2010 om 18:25
Op wat voor hulp wacht je nu? Ik denk dat je het best geholpen bent met een goede psycholoog. Aan angsten ligt vaak iets anders ten grondslag en als alleen de angst verholpen wordt, dan zie je vaak dat er een nieuwe angst voor in de plaats komt.
Ik denk ook dat jij je angst niet zult kunnen beheersen zonder hulp, maar wat je wel kunt doen is jezelf leren om er beter mee om te gaan. Je schrijft dat jij je kinderen wel naar school brengt, dus je durft nog wel iets. Misschien kun jij voor jezelf kleinere doelen opstellen die wellicht wel haalbaar zijn? Ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat je absoluut niet op een dagje pretpark zit te wachten, maar misschien lukt een ijsje halen in de buurt wel? Of misschien een wandeling in een park of bos in de buurt? Of misschien lukt dat beter als er iemand is die met je mee wil gaan?
Ik denk ook dat jij je angst niet zult kunnen beheersen zonder hulp, maar wat je wel kunt doen is jezelf leren om er beter mee om te gaan. Je schrijft dat jij je kinderen wel naar school brengt, dus je durft nog wel iets. Misschien kun jij voor jezelf kleinere doelen opstellen die wellicht wel haalbaar zijn? Ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat je absoluut niet op een dagje pretpark zit te wachten, maar misschien lukt een ijsje halen in de buurt wel? Of misschien een wandeling in een park of bos in de buurt? Of misschien lukt dat beter als er iemand is die met je mee wil gaan?
dinsdag 20 juli 2010 om 18:28
dinsdag 20 juli 2010 om 18:30
Hoi zwartbloem je verhaal klinkt heel zwaar. Hoe lang zit je al in deze situatie?
Je zit in behandeling en hebben zij niet geadviseerd je medicijnen in te blijven nemen? Het lijkt mij dat je die echt nodig hebt. Als de depressie zo erg is dan kun je er niet uitkomen zonder. Waarom slik je ze niet en hoe lang slikte je ze wel.
Je klinkt heel angstig en dat kan veroorzaakt worden door een depressie en borderline. En angst stagneert en daardoor kom je tot niets.
Je geeft aan dat je teleurgestelt bent in zorg. Het lijkt of zij maar voor jou moeten werken ipv dat jij ook aan de slag gaat met jezelf.
Je zit in behandeling en hebben zij niet geadviseerd je medicijnen in te blijven nemen? Het lijkt mij dat je die echt nodig hebt. Als de depressie zo erg is dan kun je er niet uitkomen zonder. Waarom slik je ze niet en hoe lang slikte je ze wel.
Je klinkt heel angstig en dat kan veroorzaakt worden door een depressie en borderline. En angst stagneert en daardoor kom je tot niets.
Je geeft aan dat je teleurgestelt bent in zorg. Het lijkt of zij maar voor jou moeten werken ipv dat jij ook aan de slag gaat met jezelf.
dinsdag 20 juli 2010 om 18:34
dinsdag 20 juli 2010 om 20:00
Een juiste diagnose stellen is een kunst, zelfs voor professional.
Wikipedia is een leuke bron, maar elke kloot kan er wat opzetten, dus of het nou echt allemaal zo betrouwbaar is......
Ik heb de OP gelezen en er zijn meerdere dingen die elkaar dwars zitten, en om ze allemaal los van elkaar te hebben is al moeilijk genoeg , laat staan de combi van dezen.
Ik vond je erg negatief klinken in de OP.
Het ene ben je in teleurgesteld (hulpverlening/zorg), het andere wil je niet (medicatie). Misschien werkt de ene vorm van hulpverlening niet voor je en ben je beter af met een andere, misschien bevalt het ene medicijn niet maar het andere wel. Dat is heel persoonlijk wat werkt bij een persoon.
Je wilt veranderen schrijf je. Maar hoe wil je dat doen als je 2 belangrijke manieren die meestal werken (een combi van het een met het andere: dus en praten en pillen is meestal het meest effectief) ?? Je kunt het ook in de alternatieve hoek gaan zoeken, doe je dat?
Ik weet hoe moeilijk het is, en heb nu ook mijn eigen gevecht.
Ook jij zult moeten vechten als je wilt veranderen.
Je moet ergens beginnen.
Wikipedia is een leuke bron, maar elke kloot kan er wat opzetten, dus of het nou echt allemaal zo betrouwbaar is......
Ik heb de OP gelezen en er zijn meerdere dingen die elkaar dwars zitten, en om ze allemaal los van elkaar te hebben is al moeilijk genoeg , laat staan de combi van dezen.
Ik vond je erg negatief klinken in de OP.
Het ene ben je in teleurgesteld (hulpverlening/zorg), het andere wil je niet (medicatie). Misschien werkt de ene vorm van hulpverlening niet voor je en ben je beter af met een andere, misschien bevalt het ene medicijn niet maar het andere wel. Dat is heel persoonlijk wat werkt bij een persoon.
Je wilt veranderen schrijf je. Maar hoe wil je dat doen als je 2 belangrijke manieren die meestal werken (een combi van het een met het andere: dus en praten en pillen is meestal het meest effectief) ?? Je kunt het ook in de alternatieve hoek gaan zoeken, doe je dat?
Ik weet hoe moeilijk het is, en heb nu ook mijn eigen gevecht.
Ook jij zult moeten vechten als je wilt veranderen.
Je moet ergens beginnen.
woensdag 21 juli 2010 om 09:47
Jammer dat je jezelf geen kans hebt gegeven om deze discussie aan te gaan. Je topictitel klinkt zo wanhopig, dat je echt niet om steun verlegen zou zijn nu.
Afgaande op de enige post die er nog wel staat: laat je hulpverleners aan je aangeven of je je zeurderig of slachtofferig gedraagt. Vul dit niet voor ze in, durf om hulp te vragen, probeer voor jezelf duidelijk te krijgen wat je het liefst van je omgeving zou willen krijgen aan ondersteuning en ga daarna met je omgeving/hulpverlening na of jouw wens haalbaar is.
Zoek geluk in hele kleine dingetjes zoals Nummerzoveel al schreef. En hoewel je je hulpvraag richt op de dingen die je niet kan, is de uiteindelijke oplossing gelegen in uitzoeken welke dingen je wel kan, en daar je geluk in zoeken.
Zoek ook mensen om je heen en zorg ervoor dat die mensen graag bij je willen blijven en je willen bijstaan (dus mopper constructief op ze of mopper in stilte als constructief even niet lukt).
Sterkte. Ik hoop dat je snel genoeg terug kunt kijken op deze donkere periode terwijl je dan intens geniet van dat je daar doorheen bent gekomen.
Afgaande op de enige post die er nog wel staat: laat je hulpverleners aan je aangeven of je je zeurderig of slachtofferig gedraagt. Vul dit niet voor ze in, durf om hulp te vragen, probeer voor jezelf duidelijk te krijgen wat je het liefst van je omgeving zou willen krijgen aan ondersteuning en ga daarna met je omgeving/hulpverlening na of jouw wens haalbaar is.
Zoek geluk in hele kleine dingetjes zoals Nummerzoveel al schreef. En hoewel je je hulpvraag richt op de dingen die je niet kan, is de uiteindelijke oplossing gelegen in uitzoeken welke dingen je wel kan, en daar je geluk in zoeken.
Zoek ook mensen om je heen en zorg ervoor dat die mensen graag bij je willen blijven en je willen bijstaan (dus mopper constructief op ze of mopper in stilte als constructief even niet lukt).
Sterkte. Ik hoop dat je snel genoeg terug kunt kijken op deze donkere periode terwijl je dan intens geniet van dat je daar doorheen bent gekomen.
