Psyche
alle pijlers
Onrust in mijn lijf en hoofd
maandag 15 november 2010 om 00:02
Ik heb hier al jaren last van, al zo lang ik me kan herinneren en ik vraag me af of er meer mensen zijn met dezelfde klachten.
Ik heb geregeld last van een gevoel van onrust en opgefoktheid dat zomaar op komt zetten. Het zit dan niet alleen in mijn hoofd (doemdenken, negativiteit, emotioneel) maar ik voel de onrust ook door mijn lichaam gieren. Een soort golven door mijn buik, armen en soms ook benen. Alsof ik heel zenuwachtig ben.
Er is geen voor mij geen touw aan vast te knopen wanneer het op komt zetten. Vaak word ik 's morgens opgefokt wakker, terwijl er de avond ervoor helemaal niets aan de hand is. Soms is het dan na een paar uur weg, maar meestal blijft het een dag, of soms zelfs langer, sluimeren. Ik kan dan zo boos zijn op alles en iedereen, terwijl ik dat helemaal niet wil. Hoe hard ik ook mijn best doe mezelf te overtuigen dat er niets aan de hand is, dat er geen reden is voor dat gevoel, het lukt me niet mezelf rustig te krijgen.
Zijn er meer mensen die zich hierin herkennen?
Ik heb geregeld last van een gevoel van onrust en opgefoktheid dat zomaar op komt zetten. Het zit dan niet alleen in mijn hoofd (doemdenken, negativiteit, emotioneel) maar ik voel de onrust ook door mijn lichaam gieren. Een soort golven door mijn buik, armen en soms ook benen. Alsof ik heel zenuwachtig ben.
Er is geen voor mij geen touw aan vast te knopen wanneer het op komt zetten. Vaak word ik 's morgens opgefokt wakker, terwijl er de avond ervoor helemaal niets aan de hand is. Soms is het dan na een paar uur weg, maar meestal blijft het een dag, of soms zelfs langer, sluimeren. Ik kan dan zo boos zijn op alles en iedereen, terwijl ik dat helemaal niet wil. Hoe hard ik ook mijn best doe mezelf te overtuigen dat er niets aan de hand is, dat er geen reden is voor dat gevoel, het lukt me niet mezelf rustig te krijgen.
Zijn er meer mensen die zich hierin herkennen?
maandag 15 november 2010 om 01:11
Ik herken je gevoel wel. Ineens ergens helemaal opgewonden en opgefokt van kunnen worden en dan tegen jezelf zeggen: nou... hou 's op! Waar komt dat vandaan? Ik merkte laatst dat het bij mij van medicijnen komt. Ik heb zo'n puffer tegen astma, en wanneer ik dat neem krijg ik een golf van zenuwachtigheid over me heen. Armen gaan trillen, ademhaling hoog, etc.. Maar goed, dat is dus door medicijnen.
Ik heb er ook een tijd last van gehad zonder medicijnen en wat mij toen hielp is een geconcentreerde oefening doen gericht op ademhaling en ontspanning. Kost veel oefening, maar baart uiteindelijk kunst!
Ik heb er ook een tijd last van gehad zonder medicijnen en wat mij toen hielp is een geconcentreerde oefening doen gericht op ademhaling en ontspanning. Kost veel oefening, maar baart uiteindelijk kunst!
maandag 15 november 2010 om 09:53
Kan het zijn dat je teveel prikkels krijgt? Zoveel mensen willen tegenwoordig van alles doen en weten en meemaken. Dat moet toch, 'iedereen' doet het toch? Ze worden dan soms opgefokt van een oververhit brein en ook van angst dat ze al die balletjes niet in de lucht kunnen houden.
Het is maar een gedachte die in me opkomt bij het lezen van je OP.
Het is maar een gedachte die in me opkomt bij het lezen van je OP.
maandag 15 november 2010 om 18:38
maandag 15 november 2010 om 20:52
Heel herkenbaar wat je schrijft, ik heb er ook last van. In mijn geval heeft het ook te maken met hormonen, als ik ongesteld moet worden heb ik er meer last van (PMS). Is dat bij jou ook zo?
Hardlopen kan helpen om het gevoel van opgefoktheid te kanaliseren.
En meditatie of mindfulness ook, al heb je daar als je midden in zo'n gevoel van opgefoktheid zit waarschijnlijk geen rust voor in je hoofd!
Wat probeer je zoal te doen op zulke momenten om er minder last van te hebben?
Hardlopen kan helpen om het gevoel van opgefoktheid te kanaliseren.
En meditatie of mindfulness ook, al heb je daar als je midden in zo'n gevoel van opgefoktheid zit waarschijnlijk geen rust voor in je hoofd!
Wat probeer je zoal te doen op zulke momenten om er minder last van te hebben?
maandag 15 november 2010 om 23:25
Hoe hard ik ook mijn best doe mezelf te overtuigen dat er niets aan de hand is, dat er geen reden is voor dat gevoel, het lukt me niet mezelf rustig te krijgen.
En wat als je het toelaat?
Meestal als je gaat verzetten tegen iets, blijft het sluimeren.
Misschien kan je het uitzitten i.p.v te denken; 'ik mag dit niet voelen.' En kijken wat er gebeurd?
Heb je veel last van stress?
En wat als je het toelaat?
Meestal als je gaat verzetten tegen iets, blijft het sluimeren.
Misschien kan je het uitzitten i.p.v te denken; 'ik mag dit niet voelen.' En kijken wat er gebeurd?
Heb je veel last van stress?
maandag 15 november 2010 om 23:34
quote:LunaSter schreef op 15 november 2010 @ 23:25:
Hoe hard ik ook mijn best doe mezelf te overtuigen dat er niets aan de hand is, dat er geen reden is voor dat gevoel, het lukt me niet mezelf rustig te krijgen.
En wat als je het toelaat?
Meestal als je gaat verzetten tegen iets, blijft het sluimeren.
Misschien kan je het uitzitten i.p.v te denken; 'ik mag dit niet voelen.' En kijken wat er gebeurd?
Heb je veel last van stress?
Ook al weer herkenbaar: door het proberen te onderdrukken, ga je nog oppervlakkeriger ademhalen..... wat de boel juist erger maakt i.p.v. iets oplost!
Ik vond het zo'n verhelderende gewaarwording toen ik met een ademhalingstherapeute rustig leerde ademhalen; ik voelde die nare kriebels niet meer en kon weer helder denken!
Nu moet ik erbij vertellen dat zij mij ook duidelijk maakte dat ik niemand nodig had om beslissingen te nemen die voor mij goed waren.
Die wetenswaardigheid heb je allemaal in jezelf besloten liggen, het is alleen een kwestie van het 'leren horen'. En daarvoorzul je dat lichaam eerst 'rustig' moeten krijgen....
Hoe hard ik ook mijn best doe mezelf te overtuigen dat er niets aan de hand is, dat er geen reden is voor dat gevoel, het lukt me niet mezelf rustig te krijgen.
En wat als je het toelaat?
Meestal als je gaat verzetten tegen iets, blijft het sluimeren.
Misschien kan je het uitzitten i.p.v te denken; 'ik mag dit niet voelen.' En kijken wat er gebeurd?
Heb je veel last van stress?
Ook al weer herkenbaar: door het proberen te onderdrukken, ga je nog oppervlakkeriger ademhalen..... wat de boel juist erger maakt i.p.v. iets oplost!
Ik vond het zo'n verhelderende gewaarwording toen ik met een ademhalingstherapeute rustig leerde ademhalen; ik voelde die nare kriebels niet meer en kon weer helder denken!
Nu moet ik erbij vertellen dat zij mij ook duidelijk maakte dat ik niemand nodig had om beslissingen te nemen die voor mij goed waren.
Die wetenswaardigheid heb je allemaal in jezelf besloten liggen, het is alleen een kwestie van het 'leren horen'. En daarvoorzul je dat lichaam eerst 'rustig' moeten krijgen....
zaterdag 20 november 2010 om 07:44
Bedankt voor alle reacties! Ik heb een vrij hectische week achter de rug en ben straal vergeten te kijken naar all reacties hier.
Maar ik heb er zeker wel wat aan!
Ik heb wel een hoop aan mijn hoofd, maar echt stress is het denk ik niet. Ik heb deze 'aanvallen' ook al heel lang. Als kind kon ik al op momenten ook superdriftig en boos zijn. (Kan me herinneren dat er wel eens spullen door de lucht vlogen en ook een raam heeft het een keer moeten ontgelden).
Ik heb er zeker meer last van rondom mijn menstruatie dus het wordt in ieder geval getriggerd door pms.
ADD/ADHD is het niet. Mijn vriend, met wie ik samenwoon, heeft vrij heftige ADHD en dat is toch heel anders.
Ik ben ook in therapie geweest, daar werd gezegd dat ik trekken van borderline heb. Maar dat is dan weer een naampje voor iets, waar ik verder niet zo heel veel mee kan. Trekken van betekent dat je het niet in erge mate hebt, maar wel bepaalde symptomen. Ik denk ook dat mijn wisselende emoties/gevoelens daar wel vandaan komen. Heb zeker baat gehad bij deze therapie, alleen voor andere dingen (voornamelijk negatief denken) dan dat gevoel van binnen.
Ik ga zeker jullie tips in mijn hoofd houden voor als het weer zo ver is. Vorig weekend had ik er veel last van (ook ongesteld!!).
Maar ik heb er zeker wel wat aan!
Ik heb wel een hoop aan mijn hoofd, maar echt stress is het denk ik niet. Ik heb deze 'aanvallen' ook al heel lang. Als kind kon ik al op momenten ook superdriftig en boos zijn. (Kan me herinneren dat er wel eens spullen door de lucht vlogen en ook een raam heeft het een keer moeten ontgelden).
Ik heb er zeker meer last van rondom mijn menstruatie dus het wordt in ieder geval getriggerd door pms.
ADD/ADHD is het niet. Mijn vriend, met wie ik samenwoon, heeft vrij heftige ADHD en dat is toch heel anders.
Ik ben ook in therapie geweest, daar werd gezegd dat ik trekken van borderline heb. Maar dat is dan weer een naampje voor iets, waar ik verder niet zo heel veel mee kan. Trekken van betekent dat je het niet in erge mate hebt, maar wel bepaalde symptomen. Ik denk ook dat mijn wisselende emoties/gevoelens daar wel vandaan komen. Heb zeker baat gehad bij deze therapie, alleen voor andere dingen (voornamelijk negatief denken) dan dat gevoel van binnen.
Ik ga zeker jullie tips in mijn hoofd houden voor als het weer zo ver is. Vorig weekend had ik er veel last van (ook ongesteld!!).
zaterdag 20 november 2010 om 07:54
quote:aardbei79 schreef op 15 november 2010 @ 20:52:
Wat probeer je zoal te doen op zulke momenten om er minder last van te hebben?
Wat ik probeer te doen is of afleiding zoeken, bijvoorbeeld internetten of tv kijken. Het gekke is dat ik er op mijn werk vrijwel nooit last van heb, er gaat dan een schakelaar om. Maar op het moment dat ik op het station loop of de trein in stap (mensenmassa's zijn niet bevordelijk) is't mis.
Slapen is iets wat ook wel eens wil helpen. Dat lukt gek genoeg wel. En na een powernapje kan ik dan weer helemaal rustig zijn. Helaas werkt dit niet altijd...
Wat probeer je zoal te doen op zulke momenten om er minder last van te hebben?
Wat ik probeer te doen is of afleiding zoeken, bijvoorbeeld internetten of tv kijken. Het gekke is dat ik er op mijn werk vrijwel nooit last van heb, er gaat dan een schakelaar om. Maar op het moment dat ik op het station loop of de trein in stap (mensenmassa's zijn niet bevordelijk) is't mis.
Slapen is iets wat ook wel eens wil helpen. Dat lukt gek genoeg wel. En na een powernapje kan ik dan weer helemaal rustig zijn. Helaas werkt dit niet altijd...
