Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 15 februari 2017 23:11
Goed gedaan vandaag, Knuf. Intensieve werkdag en dan ook nog die eerste avond mindfulness.
En heftig om zo'n intens deel te voelen en het enigszins in toom te houden. Petje af.
En dapper dat je ook dit deel aan ons voorstelt, ondanks de angst. ' Gestoord'? Neuh, vind ik niet. De verschillende kanten die ieder mens in zich heeft, zijn bij jou misschien iets teveel gescheiden geraakt door je verleden. Stapje voor stapje ga je ze nu weer leren integreren tot je eigen persoon, en dan ben je een mens met vele mooie kwaliteiten (bijv avontuurlijkheid en verantwoordelijkheid) die met elkaar in balans zijn. En vast ook wat mindere kantjes, want die hebben we allemaal, en die horen er ook bij.
Slaap goed straks, en tot in het nieuwe topic
En heftig om zo'n intens deel te voelen en het enigszins in toom te houden. Petje af.
En dapper dat je ook dit deel aan ons voorstelt, ondanks de angst. ' Gestoord'? Neuh, vind ik niet. De verschillende kanten die ieder mens in zich heeft, zijn bij jou misschien iets teveel gescheiden geraakt door je verleden. Stapje voor stapje ga je ze nu weer leren integreren tot je eigen persoon, en dan ben je een mens met vele mooie kwaliteiten (bijv avontuurlijkheid en verantwoordelijkheid) die met elkaar in balans zijn. En vast ook wat mindere kantjes, want die hebben we allemaal, en die horen er ook bij.
Slaap goed straks, en tot in het nieuwe topic
woensdag 15 februari 2017 23:42
Dank je Pareltje
Wat een lieve dingen zeg je weer
En dat zo voor het slapen gaan, fijn.
Ik hoop dat jij ook een goede nacht hebt
Morgen zal ik het nieuwe topic openen,
dus als iemand nog berichtjes wil verwijderen,
kan dat nog even
Wat een lieve dingen zeg je weer
En dat zo voor het slapen gaan, fijn.
Ik hoop dat jij ook een goede nacht hebt
Morgen zal ik het nieuwe topic openen,
dus als iemand nog berichtjes wil verwijderen,
kan dat nog even
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 16 februari 2017 06:00
Dank Sofie en Tobbert voor jullie reacties en tips.
Ik kan er echt iets mee.
Ik zit er echt sterk aan te denken om Psych te mailen.
Heb voor mezelf al wat opgeschreven en ik zou haar kunnen mailen dat ze me er volgende week aan moet herinneren dat ik er wat over opgeschreven heb wat ik met haar wil delen.
Nu mezelf nog even dat laatste zetje geven of ik het zelf ga doen woensdag, maar dan ook echt. Of dat ik psych mail.
Wat een strijd voer je toch weer met de gedachten, Knuf.
Een oneerlijke strijd, ze zijn echt heel gemeen.
Goed dat je boos wordt, ook al zal dat zo niet voelen.
Wat zij zeggen is niet per definitie de waarheid. Het lijkt me eng om dat zelf te beseffen en daar actie op te ondernemen. Maar echt heel goed van je. Superknap!
Hopelijk heb je je medicatie ingenomen en heb je wat rust gehad vannacht.
Ik kan er echt iets mee.
Ik zit er echt sterk aan te denken om Psych te mailen.
Heb voor mezelf al wat opgeschreven en ik zou haar kunnen mailen dat ze me er volgende week aan moet herinneren dat ik er wat over opgeschreven heb wat ik met haar wil delen.
Nu mezelf nog even dat laatste zetje geven of ik het zelf ga doen woensdag, maar dan ook echt. Of dat ik psych mail.
Wat een strijd voer je toch weer met de gedachten, Knuf.
Een oneerlijke strijd, ze zijn echt heel gemeen.
Goed dat je boos wordt, ook al zal dat zo niet voelen.
Wat zij zeggen is niet per definitie de waarheid. Het lijkt me eng om dat zelf te beseffen en daar actie op te ondernemen. Maar echt heel goed van je. Superknap!
Hopelijk heb je je medicatie ingenomen en heb je wat rust gehad vannacht.
donderdag 16 februari 2017 06:36
quote:Knuffelbeertjes schreef op 15 februari 2017 @ 22:35:
[...]
Dan worden zij verdrietig.
En doen me fysiek pijn, van verdriet, zeggen:
'moeten wij echt weggaan? Wil je ons niet meer? '
Nee zeg ik dan, ik wil dat jullie wat liever zijn,
of wat meer naar mij luisteren.
'Maar dat vinden we moeilijk... We zijn een beetje stuurloos.
En mogen dat niet eerlijk aan je toegeven.
Want je hebt ons zo hard nodig gehad altijd.
En wat nou als je ons weer nodig hebt?
En wij er niet voor je kunnen zijn?
Omdat we opeens liever moeten doen.
En minder grip op je hebben.
Wat nou als er weer ellende komt?
En je ons nodig hebt?'
Ja, dat weet ik ook niet, zeg ik dan.
Maar ik denk tóch dat het beter is dat ik mezelf niet meer straf...
Ja, lieve gedachten, dat klopt. Jullie zijn er altijd voor mij geweest. En als ik jullie weer nodig heb, zullen jullie er weer voor mij zijn. Maar jullie hoeven je niet meer aan mij op te dringen. Heus, ik kan dat nu zelf. Ik wil met jullie afspreken dat jullie er zijn als ik dat vraag. En als jullie denken dat het nodig is, mogen jullie het tegen me zeggen. Een keer. Als ik geen gebruik van jullie wil maken, zal ik dat dan gewoon zeggen en dan laten jullie me met rust. Oké?
Mooi dat je het drukke, onbezonnen, risicozoekende in je hoofd ook ziet als een deel van jou. Ik denk een beetje een onderdrukt deel. Het is een deel waarvoor je je schaamt en wat je bang maakt. Misschien komt ze daarom af en toe zo heftig uit de hoek. Met gedoseerd risico nemen is niets mis. Misschien kun je met haar afspreken dat je haar ideeën een beetje te vindt, maar dat je zoekt naar een compromis. Als je haar uitlegt dat je het allemaal nog een beetje spannend vindt, gaat ze vast akkoord. En dan hoef je niet perse iemand van de weg af te rijden, maar kun je ook gewoon op een rustig stukje 10 seconden 160 km per uur rijden. Dat is ook al best spannend.
Ik snap dat je dit deel van jezelf 'gestoord' vindt, maar risico nemen, is ook een stukje leven. Anders wordt het saaaaaaaaaaai. Dit stukje laat zich af en toe extreem zien, maar komt dit niet omdat ze anders compleet wordt weggedrukt?
Dank je wel voor het delen van je verhaal. Ik ben onder de indruk van je stappen, maar ook van je beleving. Veel herkenning ook. Doordat je schrijft over jouw proces, help je in ieder geval mij met mijn proces. En ik denk ook heel veel anderen. Dank je wel daarvoor.
@Sun: succes vandaag. Laat je het weten? Je staat niet alleen
[...]
Dan worden zij verdrietig.
En doen me fysiek pijn, van verdriet, zeggen:
'moeten wij echt weggaan? Wil je ons niet meer? '
Nee zeg ik dan, ik wil dat jullie wat liever zijn,
of wat meer naar mij luisteren.
'Maar dat vinden we moeilijk... We zijn een beetje stuurloos.
En mogen dat niet eerlijk aan je toegeven.
Want je hebt ons zo hard nodig gehad altijd.
En wat nou als je ons weer nodig hebt?
En wij er niet voor je kunnen zijn?
Omdat we opeens liever moeten doen.
En minder grip op je hebben.
Wat nou als er weer ellende komt?
En je ons nodig hebt?'
Ja, dat weet ik ook niet, zeg ik dan.
Maar ik denk tóch dat het beter is dat ik mezelf niet meer straf...
Ja, lieve gedachten, dat klopt. Jullie zijn er altijd voor mij geweest. En als ik jullie weer nodig heb, zullen jullie er weer voor mij zijn. Maar jullie hoeven je niet meer aan mij op te dringen. Heus, ik kan dat nu zelf. Ik wil met jullie afspreken dat jullie er zijn als ik dat vraag. En als jullie denken dat het nodig is, mogen jullie het tegen me zeggen. Een keer. Als ik geen gebruik van jullie wil maken, zal ik dat dan gewoon zeggen en dan laten jullie me met rust. Oké?
Mooi dat je het drukke, onbezonnen, risicozoekende in je hoofd ook ziet als een deel van jou. Ik denk een beetje een onderdrukt deel. Het is een deel waarvoor je je schaamt en wat je bang maakt. Misschien komt ze daarom af en toe zo heftig uit de hoek. Met gedoseerd risico nemen is niets mis. Misschien kun je met haar afspreken dat je haar ideeën een beetje te vindt, maar dat je zoekt naar een compromis. Als je haar uitlegt dat je het allemaal nog een beetje spannend vindt, gaat ze vast akkoord. En dan hoef je niet perse iemand van de weg af te rijden, maar kun je ook gewoon op een rustig stukje 10 seconden 160 km per uur rijden. Dat is ook al best spannend.
Ik snap dat je dit deel van jezelf 'gestoord' vindt, maar risico nemen, is ook een stukje leven. Anders wordt het saaaaaaaaaaai. Dit stukje laat zich af en toe extreem zien, maar komt dit niet omdat ze anders compleet wordt weggedrukt?
Dank je wel voor het delen van je verhaal. Ik ben onder de indruk van je stappen, maar ook van je beleving. Veel herkenning ook. Doordat je schrijft over jouw proces, help je in ieder geval mij met mijn proces. En ik denk ook heel veel anderen. Dank je wel daarvoor.
@Sun: succes vandaag. Laat je het weten? Je staat niet alleen
donderdag 16 februari 2017 06:45
Ik heb een beroerde nacht gehad. Heel verdrietig, maar het komt er niet uit. Ik voel me ontzettend vies. Vies en verdrietig. Dat is niet zo'n fijne combinatie.
Morgenavond heb ik met mijn ex-vriend afgesproken. Gelukkig samen met nog twee anderen. Maar het voelt vies om hem te zien. Ik walg van hem en ik walg van mezelf, als ik er alleen maar aan hem denk. Zo vervuld met afkeer, van hem, van mezelf. Het idee dat hij me aangeraakt heeft, dat ik met hem gezoend heb. Het maakt dat ik boos word op mijn lichaam. Het lukt me de afgelopen dagen niet om lief en zorgzaam voor mijn lijf te zijn. Ik sta weer in de gedoog/verdien stand (je mag er zijn als ik geen last van je heb, of als je het verdient doordat je sterk bent). Ik wil mijn lichaam niet voelen en voel het dus ook niet. Het zit als een smerig pak om mij heen. Wat je het liefst tussen duim en wijsvinger vastpakt en dan voorzichtig van je aftrekt, zonder iets van jezelf te raken.
Dus is er weer van alles moeilijk. Eten valt niet mee. Rusten ook niet. Alles moet op de fiets, of lopend, of rennend.
Tegelijkertijd heb ik het zo hard nodig dat ik lief ben tegen mezelf. Ik zou mezelf het liefst een knuffel willen geven, maar dat lukt me niet.
Eigenlijk moet ik nu thuis blijven van mijn werk, een warme, zorgzame douche nemen en weer in bed gaan liggen. Ik ga het niet doen.
Eigenlijk moet ik de afspraak van morgenavond afzeggen. Misschien ga ik dat doen.
Eigenlijk moet ik regelen dat ik morgen in ieder geval later kan beginnen met werken. Misschien ga ik dat doen.
Morgenavond heb ik met mijn ex-vriend afgesproken. Gelukkig samen met nog twee anderen. Maar het voelt vies om hem te zien. Ik walg van hem en ik walg van mezelf, als ik er alleen maar aan hem denk. Zo vervuld met afkeer, van hem, van mezelf. Het idee dat hij me aangeraakt heeft, dat ik met hem gezoend heb. Het maakt dat ik boos word op mijn lichaam. Het lukt me de afgelopen dagen niet om lief en zorgzaam voor mijn lijf te zijn. Ik sta weer in de gedoog/verdien stand (je mag er zijn als ik geen last van je heb, of als je het verdient doordat je sterk bent). Ik wil mijn lichaam niet voelen en voel het dus ook niet. Het zit als een smerig pak om mij heen. Wat je het liefst tussen duim en wijsvinger vastpakt en dan voorzichtig van je aftrekt, zonder iets van jezelf te raken.
Dus is er weer van alles moeilijk. Eten valt niet mee. Rusten ook niet. Alles moet op de fiets, of lopend, of rennend.
Tegelijkertijd heb ik het zo hard nodig dat ik lief ben tegen mezelf. Ik zou mezelf het liefst een knuffel willen geven, maar dat lukt me niet.
Eigenlijk moet ik nu thuis blijven van mijn werk, een warme, zorgzame douche nemen en weer in bed gaan liggen. Ik ga het niet doen.
Eigenlijk moet ik de afspraak van morgenavond afzeggen. Misschien ga ik dat doen.
Eigenlijk moet ik regelen dat ik morgen in ieder geval later kan beginnen met werken. Misschien ga ik dat doen.
donderdag 16 februari 2017 07:46
Mf, leuke afkorting van mindfulness. Voor mij staat mf voor motherf*cker.
@Missgrannysmith, mail de psych. Het hoeft geen fantastische mail te zijn van nette alinea's gebaseerd op een schrijfplan. Je kunt ook een paar regels sturen die je in je hoofd hebt. Je kunt zelfs alleen schrijven dat je iets wil zeggen over onderwerp x de volgende keer en het daarbij laten.
@Tobbert. Sporten vond ik niet leuk. Oefeningen die me kwetsbaar maken.
@Sofie. Misschien kun je een dag of middag vrij nemen binnenkort?
@Missgrannysmith, mail de psych. Het hoeft geen fantastische mail te zijn van nette alinea's gebaseerd op een schrijfplan. Je kunt ook een paar regels sturen die je in je hoofd hebt. Je kunt zelfs alleen schrijven dat je iets wil zeggen over onderwerp x de volgende keer en het daarbij laten.
@Tobbert. Sporten vond ik niet leuk. Oefeningen die me kwetsbaar maken.
@Sofie. Misschien kun je een dag of middag vrij nemen binnenkort?
donderdag 16 februari 2017 08:19
Granny als je het gevoel hebt dat je niet eerlijk genoeg geweest bent en jezelf daarmee tekort doet dan zou ik zeker mailen. Het hoeft niet mooi of lang, maar aangeven dat je toch het gevoel hebt wat dichtgeklapt te zijn en dat je graag wilt dat de psych volgende keer terugkomt op x bijvoorbeeld. Je mag trots op jezelf zijn voor wat je al wel gezegd hebt, dat je het wel hebt aangekaart.
Sophie als je even rust nodig hebt probeer het dan wel ergens te pakken. Ik herken het wel, afleiden, afleiden, afleiden en weer doorgaan, maar gezond of goede zelfzorg is het natuurlijk niet
Knuffel wat een dag gisteren
Ben je de eerste nacht alleen een beetje doorgekomen?
Sophie als je even rust nodig hebt probeer het dan wel ergens te pakken. Ik herken het wel, afleiden, afleiden, afleiden en weer doorgaan, maar gezond of goede zelfzorg is het natuurlijk niet
Knuffel wat een dag gisteren
Ben je de eerste nacht alleen een beetje doorgekomen?
donderdag 16 februari 2017 09:35
quote:Sofie1979 schreef op 16 februari 2017 @ 06:45:
Ik heb een beroerde nacht gehad.
[.....]
Eigenlijk moet ik nu thuis blijven van mijn werk, een warme, zorgzame douche nemen en weer in bed gaan liggen. Ik ga het niet doen.
Hier net zo'n rot nacht. Helaas door herinneringen die in mijn slaap kwamen. En heel, heel angstig wakker geworden. Alsof iemand weer dat met me deed wat de dader vroeger deed. Gadverdamme.
Dat hele 'nu ben je veilig en doet niemand wat met je tegen je zin/wil' is dan een illusie. Want reken maar dat hij me vannacht te pakken had in mijn slaap. En dat ik vanochtend me smerig voelde, gebruikt, vies. Misselijk ervan, kokhalzen. Bijna overgegeven. Van viezigheid.
Wilde het liefst wat er tegen doen qua mezelf pijn doen, want dan kan ik me op dat fysieke aspect richten en niet op die viezigheid. Niet gedaan, maar wat een moeite kost het, wat een ellende.
Extra medicatie genomen, maar moet ook werken. Kan niet ziek zijn, dag voor de vakantie. Nog deze dag volhouden. Geen idee hoe, maar het moet.
Goed dat jij een paar opties hebt Sofie om bijv. een dag vrij te nemen of ik weet niet meer wat je schreef, maar in elk geval op jezelf te passen. Een beetje, dat mag echt wel
Sun hoop dat je vandaag een JA antwoord krijgt
Verder ook een dikke knuffel voor iedereen
Andere reacties ook gelezen, ben blij met jullie en het topic. Sleept me er door heen.
Voel me bezwaard dat dat al drie maanden het geval is, maar dat is zo...
Lief wat jullie schrijven, helpt me om nieuw topic te openen.
Hopelijk zie ik jullie daar
Paniek door de herbelevingen - deel IV
Ik heb een beroerde nacht gehad.
[.....]
Eigenlijk moet ik nu thuis blijven van mijn werk, een warme, zorgzame douche nemen en weer in bed gaan liggen. Ik ga het niet doen.
Hier net zo'n rot nacht. Helaas door herinneringen die in mijn slaap kwamen. En heel, heel angstig wakker geworden. Alsof iemand weer dat met me deed wat de dader vroeger deed. Gadverdamme.
Dat hele 'nu ben je veilig en doet niemand wat met je tegen je zin/wil' is dan een illusie. Want reken maar dat hij me vannacht te pakken had in mijn slaap. En dat ik vanochtend me smerig voelde, gebruikt, vies. Misselijk ervan, kokhalzen. Bijna overgegeven. Van viezigheid.
Wilde het liefst wat er tegen doen qua mezelf pijn doen, want dan kan ik me op dat fysieke aspect richten en niet op die viezigheid. Niet gedaan, maar wat een moeite kost het, wat een ellende.
Extra medicatie genomen, maar moet ook werken. Kan niet ziek zijn, dag voor de vakantie. Nog deze dag volhouden. Geen idee hoe, maar het moet.
Goed dat jij een paar opties hebt Sofie om bijv. een dag vrij te nemen of ik weet niet meer wat je schreef, maar in elk geval op jezelf te passen. Een beetje, dat mag echt wel
Sun hoop dat je vandaag een JA antwoord krijgt
Verder ook een dikke knuffel voor iedereen
Andere reacties ook gelezen, ben blij met jullie en het topic. Sleept me er door heen.
Voel me bezwaard dat dat al drie maanden het geval is, maar dat is zo...
Lief wat jullie schrijven, helpt me om nieuw topic te openen.
Hopelijk zie ik jullie daar
Paniek door de herbelevingen - deel IV
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
