Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 13 juni 2018 13:49
Inmiddels een oxa verder. Die werkt wel maar vervolgens heb ik gemeente werkers in mijn straat met elektische trim/snoei apparaten die mega herrie maken. En ik dus weer erg misselijk ben.
Zet een relax muziekje op maar dat combineert weer niet met mijn leesapp...ik sleep mijn tablet maar even naar mijn holletje.
Gelukt.
Zet een relax muziekje op maar dat combineert weer niet met mijn leesapp...ik sleep mijn tablet maar even naar mijn holletje.
Gelukt.
hanke321 wijzigde dit bericht op 13-06-2018 13:57
7.31% gewijzigd
woensdag 13 juni 2018 14:08
Ik heb wat gegeten - niet veel, niet goed genoeg vind ik, maar ik heb gegeten. Dus dat kan ik al aanvinken van vandaag. Daarna boodschapjes gedaan maar werd nogal overweldigd. Dezelfde Jumbo waar ik twee weken geleden nog in de paden op de muziek aan het dansen was en mee aan het zingen was voelt nu ineens als een bijna vijandige omgeving. Dus linea recta naar mijn ouders gereden, even afleiding. Commentaar van mijn vader: Is dat wat je hebt gegeten, moet je een boterham? dat is niet genoeg hoor. Ik snauwde dat ik allang blij was dat ik had gegeten. Daarna uitgelegd dat ik dat voor nu goed genoeg moet vinden, dat begreep mijn moeder wel.
Dus heb gegeten, heb een lekker kostje gehaald voor mezelf wat manlief niet lust dus maak het lekker voor mezelf. Hij eet de overgebleven shoarma van gisteren.
Alleen douchen staat nog op het programma, maar denk dat ik even wacht tot manlief thuis is. Heb teveel aanvallen onder de douche gehad, dus vind dat op dit moment geen goed idee. Is ook voor mezelf zorgen, toch?
Noise cancelling headphones is een erg goed idee trouwens. Het is natuurlijk woensdagmiddag dus buiten bij beide buren zijn kinderen met vriendjes aan het spelen en gillen. Geeft geen lekker 'rustgevoel'.
Dus heb gegeten, heb een lekker kostje gehaald voor mezelf wat manlief niet lust dus maak het lekker voor mezelf. Hij eet de overgebleven shoarma van gisteren.
Alleen douchen staat nog op het programma, maar denk dat ik even wacht tot manlief thuis is. Heb teveel aanvallen onder de douche gehad, dus vind dat op dit moment geen goed idee. Is ook voor mezelf zorgen, toch?
Noise cancelling headphones is een erg goed idee trouwens. Het is natuurlijk woensdagmiddag dus buiten bij beide buren zijn kinderen met vriendjes aan het spelen en gillen. Geeft geen lekker 'rustgevoel'.
woensdag 13 juni 2018 14:19
@Hanke
Ja, ze zijn redelijk duur, zeker als je een goede wil. Maar ze gaan heel lang mee.
Ik heb even gekeken bij Bol.com voor je. De goedkoopste daar die mij wel goed lijkt, is deze: https://www.bol.com/nl/p/sony-mdr-xb950 ... oductTitle van 149 euro.
(Of bij Bax: https://www.bax-shop.nl/draadloze-kopte ... -anc-zwart 141 euro.)
https://www.coolblue.nl/product/793815/ ... zwart.html Deze is 175 euro.
Of 161 euro als tweedehands https://www.coolblue.nl/tweedekans-product/549945
Mocht je zelf gaan zoeken, let op dat het "over ear" is en niet "on ear". Ze moeten echt over je oorschelp heengaan om het geluid goed te filteren. En verder gewoon een paar beoordelingen lezen. Ik heb zelf een Bose gekocht tijdens een uitverkoop. Misschien zijn er deze week nog leuke Vaderdagacties waar je gebruik van kan maken.
Ja, ze zijn redelijk duur, zeker als je een goede wil. Maar ze gaan heel lang mee.
Ik heb even gekeken bij Bol.com voor je. De goedkoopste daar die mij wel goed lijkt, is deze: https://www.bol.com/nl/p/sony-mdr-xb950 ... oductTitle van 149 euro.
(Of bij Bax: https://www.bax-shop.nl/draadloze-kopte ... -anc-zwart 141 euro.)
https://www.coolblue.nl/product/793815/ ... zwart.html Deze is 175 euro.
Of 161 euro als tweedehands https://www.coolblue.nl/tweedekans-product/549945
Mocht je zelf gaan zoeken, let op dat het "over ear" is en niet "on ear". Ze moeten echt over je oorschelp heengaan om het geluid goed te filteren. En verder gewoon een paar beoordelingen lezen. Ik heb zelf een Bose gekocht tijdens een uitverkoop. Misschien zijn er deze week nog leuke Vaderdagacties waar je gebruik van kan maken.
woensdag 13 juni 2018 15:08
Oei dat is voor mij idd aardig wat. Dat is mijn budget voor bijna een maand leven (eten/reizen/etc). En dankzij geklungel van HA krijg ik zeker de 380 rekening eigen bijdrage gepresenteerd..
Klaagmodus uit.
Lief dat je het uitgezocht voor me Snow. En fijn dat je er zo veel baat bij he t. Mijn super aankopen afgelopen jaar waren een thermos van de hema (heerlijk in de trein of tijdens de emdr bij peut -eigen thee is 1e levensbehoefte -en orientatie/veiligheids punt) en ortlieb fietstassen. Géén spijt van.
Sibling belde net om te vragen hoe het gaat, was fijn gesprek. Zowel voor vriendin, zelfhulp persoon als sibling vanzelfsprekend dat ik waarschijnlijk nog dagen bij moet komen.. Nu ikzelf nog.
Merk al wel dat als ik stressy ga wandelen of supermarkten, het erg kan helpen om oortjes in te doen met iets van cabaret. Dat leidt af. Die zelfscan apparaten met hun gepiep zijn mij ern gruwel. Herkenbaar?
Klaagmodus uit.
Lief dat je het uitgezocht voor me Snow. En fijn dat je er zo veel baat bij he t. Mijn super aankopen afgelopen jaar waren een thermos van de hema (heerlijk in de trein of tijdens de emdr bij peut -eigen thee is 1e levensbehoefte -en orientatie/veiligheids punt) en ortlieb fietstassen. Géén spijt van.
Sibling belde net om te vragen hoe het gaat, was fijn gesprek. Zowel voor vriendin, zelfhulp persoon als sibling vanzelfsprekend dat ik waarschijnlijk nog dagen bij moet komen.. Nu ikzelf nog.
Merk al wel dat als ik stressy ga wandelen of supermarkten, het erg kan helpen om oortjes in te doen met iets van cabaret. Dat leidt af. Die zelfscan apparaten met hun gepiep zijn mij ern gruwel. Herkenbaar?
woensdag 13 juni 2018 16:46
Ik heb het nog nooit gedaan, maar heb net een afspraakverzoek gestuurd voor een massagetherapie. Vind het best spannend, en ben normaal gesproken niet zweverig ingesteld, maar vind dat ik het een kans moet geven. Al is het maar om de spanning uit mijn lijf te krijgen, en hopelijk mijn hoofd voor een uurtje.
Heel gek. Ik zou normaal gesproken nooit zoveel geld aan mezelf uitgeven. Ik vind dat ik punten verdien voor voor mezelf zorgen vandaag, ben best wel trots
Beschrijving van een van de behandelingen, klinkt te mooi om waar te zijn maar als ik er maar een stukje van meepik ben ik blij:
IET is een combinatie van handoplegging, activeren en afvoeren van (negatieve) energie, het schoonmaken van de aura (energieveld) en het invoeren van (positieve) energie.
We verlangen allemaal weleens naar een rustiger gevoel van binnen, je hoofd leeg, geen angst of verdriet te voelen.
De behandeling begint met een heerlijk voetenbad. Tijdens een klein gesprekje vooraf gaan we een intentie / doel voor de behandeling overleggen. Het doel mag duidelijk gericht zijn op wat je wilt en niet op wat je niet wilt.
Bij een IET behandeling lig je gekleed op de behandeltafel. De drukpunten en verschillende handposities zorgen ervoor dat negatieve emoties worden losgemaakt en daarna vervangen worden door hun positieve aanhanger.
Laat lekker los tijdens deze behandeling en voel je vrij, trots op jezelf en anderen, voel je niet meer schuldig en ervaar juist vertrouwen, voel je getroost, gesteund en ervaar weer liefde voor alles wat er is. Vergeef, jezelf & anderen. Ga moeiteloos verder en voel je veilig.
Een behandeling voor meer balans, energie & positiviteit in je leven
Heel gek. Ik zou normaal gesproken nooit zoveel geld aan mezelf uitgeven. Ik vind dat ik punten verdien voor voor mezelf zorgen vandaag, ben best wel trots
Beschrijving van een van de behandelingen, klinkt te mooi om waar te zijn maar als ik er maar een stukje van meepik ben ik blij:
IET is een combinatie van handoplegging, activeren en afvoeren van (negatieve) energie, het schoonmaken van de aura (energieveld) en het invoeren van (positieve) energie.
We verlangen allemaal weleens naar een rustiger gevoel van binnen, je hoofd leeg, geen angst of verdriet te voelen.
De behandeling begint met een heerlijk voetenbad. Tijdens een klein gesprekje vooraf gaan we een intentie / doel voor de behandeling overleggen. Het doel mag duidelijk gericht zijn op wat je wilt en niet op wat je niet wilt.
Bij een IET behandeling lig je gekleed op de behandeltafel. De drukpunten en verschillende handposities zorgen ervoor dat negatieve emoties worden losgemaakt en daarna vervangen worden door hun positieve aanhanger.
Laat lekker los tijdens deze behandeling en voel je vrij, trots op jezelf en anderen, voel je niet meer schuldig en ervaar juist vertrouwen, voel je getroost, gesteund en ervaar weer liefde voor alles wat er is. Vergeef, jezelf & anderen. Ga moeiteloos verder en voel je veilig.
Een behandeling voor meer balans, energie & positiviteit in je leven
anoniem_352673 wijzigde dit bericht op 13-06-2018 16:48
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
56.76% gewijzigd
woensdag 13 juni 2018 17:18
Even heel snel tussendoor een reactie hierop. Oh, daar had ik helemaal niet aan gedacht! De afkorting heeft met zijn werk te maken. Poehhhh. Hij is allesbehalve dat!
Ik ga gauw een andere naam verzinnen. Wacht even.... oké. Ik noem hem voortaan hier FM.
Nu gauw eten maken, want straks komt een vriendin. Fijne avond iedereen. Straks of morgen lees ik meer op mijn gemak.
Hanke, heel veel sterkte voor jou.
elmervrouw wijzigde dit bericht op 14-06-2018 10:01
14.29% gewijzigd
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 14 juni 2018 10:06
Leren leven ja, zoals jij het noemt Knuf.
Daar ben ik ook volop mee bezig. (Oei, stemmetje nu: jij, op jouw leeftijd, nog steeds? Ja. Niet vergelijken, stem. Is niet relevant.)
Ik betrapte mezelf zowaar op een heel piepklein beginnend gevoeletje van 'het is allemaal goed'. Van een beetje tot rust komen... door de PT deze week die zo verhelderend was, en door FM. Al zijn er meteen ook veel stemmen die er he-le-maal niks van begrijpen dat mensen alles van mij kunnen (door)zien en dat het dan nog steeds gewoon goed is. Sterker nog: die begrijpen waar het vandaan komt. Zo apart te merken dat dat in mijn hoofd blijkbaar veel minder duidelijk was, maar dat het besef nu geloof ik pas begint in te dalen. Of zoiets.
voor wie het nodig heeft.
Ik kan ook niet tegen herrie. Word er heel onrustig van.
Daar ben ik ook volop mee bezig. (Oei, stemmetje nu: jij, op jouw leeftijd, nog steeds? Ja. Niet vergelijken, stem. Is niet relevant.)
Ik betrapte mezelf zowaar op een heel piepklein beginnend gevoeletje van 'het is allemaal goed'. Van een beetje tot rust komen... door de PT deze week die zo verhelderend was, en door FM. Al zijn er meteen ook veel stemmen die er he-le-maal niks van begrijpen dat mensen alles van mij kunnen (door)zien en dat het dan nog steeds gewoon goed is. Sterker nog: die begrijpen waar het vandaan komt. Zo apart te merken dat dat in mijn hoofd blijkbaar veel minder duidelijk was, maar dat het besef nu geloof ik pas begint in te dalen. Of zoiets.
voor wie het nodig heeft. Ik kan ook niet tegen herrie. Word er heel onrustig van.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 14 juni 2018 10:49
Overgave aan de opdoffer helpt me merk ik. Voel me al wat helderder en minder brak. Gistermiddag gedut en vannacht goed geslapen. Zelfs kort met vriendin meegelopen die hier romcom kwam kijken (en ff knuffelen, goed voor de stress in lijf).
Raar hé EV, begrip dat opeens komt, en ook nog de vanzelfsprekendheid van de ander daarover...
Raar hé EV, begrip dat opeens komt, en ook nog de vanzelfsprekendheid van de ander daarover...
donderdag 14 juni 2018 13:41
hallo allemaal,
ik lees al een tijdje mee en heb bewondering voor hoe jullie met alles omgaan.
Het lijkt erop dat jullie al een lange weg achter de rug hebben.
Daarom hoop ik dat jullie wat advies/uitleg/tips voor me hebben.
ik ben zelf in maart ziek gemeld op het werk omdat het niet meer ging. na veel omzwervingen bij sggz beland en daar is de diagnose complexe ptss gesteld en hechtingsproblematiek oa ivm misbruik van 20 jaar geleden en het feit dat hij me van die tijd tot nu toe stalkt.
Het stalken is nu al een tijdje zo goed als gestopt. Maar zo voelt het voor mij niet. Het voelt voor mij helemaal niet als voorbij en heb angst voor dingen en plaatsen die voor een ander helemaal niet linken aan wat er gebeurt is. Ik ben zo ontzettend moe ook al doe ik niet veel op een dag behalve de zorg voor mijn 3 kids en t huishouden. het kost allemaal zoveel energie en heb vaak moeite om geen woede of huilbuien te krijgen,
Hoe gaan jullie daarmee om? Hoe gaan jullie om met onbegrip vanuit de omgeving of van jezelf, die vind dat je je eigenlijk gewoon moet herpakken, je verantwoordelijkheid naar je gezin en werk hebt en er niet zo lang in moet blijven hangen?
- Ik durf bijv niet naar mn werk, de weg ernaartoe volgde hij me altijd en op mn werk voel ik me niet veilig, maar kan niet goed uitleggen waarom. De bedrijfsarts zegt, maar daar is toch niets gebeurd?
- Ik werk nu niet, dus dan kan je toch wel wat meer voor anderen doen?
waar kan je nou moe van zijn, je bent de hele dag thuis.
- je moet tijd voor jezelf nemen zeker na therapie, maar er wordt wel verwacht dat ik een half uurtje later de kinderen weer uit school haal en er voor ze ben.
- duurt nu wel al lang he, wordt alleen maar moeilijker om weer te gaan werken.
- waarom durf je niet naar een verjaardag, je kent toch iedereen. het is altijd zo druk en je bent altijd geweest, waarom nu ineens niet meer.
- de situatie bestaat al zolang, waarom heb je daar nu opeens last van (heb jaren niets tegen iemand over vroeger of over t stalken gezegd).
zijn een kleine greep uit de opmerkingen die ik regelmatig krijg of in mn hoofd zitten.
en werken jullie? icm therapie? ik ben nu bezig met Imaginaire exposure en of het alleen daarvan is weet ik niet, maar het doet me zoveel, ben zo emotioneel en moe dat ik van t idee weer te moeten gaan werken al bijna moet huilen. Ben nu het liefst in mn eigen huis en de dagelijkse dingen eromheen zijn al uitdaging genoeg.
pfff... beetje warrig verhaal is t misschien geworden, maar ben dus eigenlijk op zoek naar herkenning. Of het niet ontzettend raar is dat sommige dingen al zo eng zijn zonder dat ze veel raakvlakken met het trauma op zich hebben.
en tips, hoe zorg je voor jezelf? hoe verdedig je jezelf tegen dit soort opmerkingen. En heeft iemand ook imaginaire expose gedaan? hoe beviel dat en hoelang duurde het voor je echt merkt dat t beter gaat?
op elke site over ptss lees ik dat t met een kortdurende behandeling zo over is (zo komt t over), maar hoe dan?
ik lees al een tijdje mee en heb bewondering voor hoe jullie met alles omgaan.
Het lijkt erop dat jullie al een lange weg achter de rug hebben.
Daarom hoop ik dat jullie wat advies/uitleg/tips voor me hebben.
ik ben zelf in maart ziek gemeld op het werk omdat het niet meer ging. na veel omzwervingen bij sggz beland en daar is de diagnose complexe ptss gesteld en hechtingsproblematiek oa ivm misbruik van 20 jaar geleden en het feit dat hij me van die tijd tot nu toe stalkt.
Het stalken is nu al een tijdje zo goed als gestopt. Maar zo voelt het voor mij niet. Het voelt voor mij helemaal niet als voorbij en heb angst voor dingen en plaatsen die voor een ander helemaal niet linken aan wat er gebeurt is. Ik ben zo ontzettend moe ook al doe ik niet veel op een dag behalve de zorg voor mijn 3 kids en t huishouden. het kost allemaal zoveel energie en heb vaak moeite om geen woede of huilbuien te krijgen,
Hoe gaan jullie daarmee om? Hoe gaan jullie om met onbegrip vanuit de omgeving of van jezelf, die vind dat je je eigenlijk gewoon moet herpakken, je verantwoordelijkheid naar je gezin en werk hebt en er niet zo lang in moet blijven hangen?
- Ik durf bijv niet naar mn werk, de weg ernaartoe volgde hij me altijd en op mn werk voel ik me niet veilig, maar kan niet goed uitleggen waarom. De bedrijfsarts zegt, maar daar is toch niets gebeurd?
- Ik werk nu niet, dus dan kan je toch wel wat meer voor anderen doen?
waar kan je nou moe van zijn, je bent de hele dag thuis.
- je moet tijd voor jezelf nemen zeker na therapie, maar er wordt wel verwacht dat ik een half uurtje later de kinderen weer uit school haal en er voor ze ben.
- duurt nu wel al lang he, wordt alleen maar moeilijker om weer te gaan werken.
- waarom durf je niet naar een verjaardag, je kent toch iedereen. het is altijd zo druk en je bent altijd geweest, waarom nu ineens niet meer.
- de situatie bestaat al zolang, waarom heb je daar nu opeens last van (heb jaren niets tegen iemand over vroeger of over t stalken gezegd).
zijn een kleine greep uit de opmerkingen die ik regelmatig krijg of in mn hoofd zitten.
en werken jullie? icm therapie? ik ben nu bezig met Imaginaire exposure en of het alleen daarvan is weet ik niet, maar het doet me zoveel, ben zo emotioneel en moe dat ik van t idee weer te moeten gaan werken al bijna moet huilen. Ben nu het liefst in mn eigen huis en de dagelijkse dingen eromheen zijn al uitdaging genoeg.
pfff... beetje warrig verhaal is t misschien geworden, maar ben dus eigenlijk op zoek naar herkenning. Of het niet ontzettend raar is dat sommige dingen al zo eng zijn zonder dat ze veel raakvlakken met het trauma op zich hebben.
en tips, hoe zorg je voor jezelf? hoe verdedig je jezelf tegen dit soort opmerkingen. En heeft iemand ook imaginaire expose gedaan? hoe beviel dat en hoelang duurde het voor je echt merkt dat t beter gaat?
op elke site over ptss lees ik dat t met een kortdurende behandeling zo over is (zo komt t over), maar hoe dan?
donderdag 14 juni 2018 14:15
Hoi Lovebird,
Ik schrijf nog maar kort mee maar misschien kan ik je toch een beetje helpen. Mijn trauma's zijn 8 jaar of langer geleden. Meteen daarna heb ik hulp gezocht aangezien ik echt niks meer kon, al kon ik er ook niet over praten. Ik heb er zo'n twee en een half jaar over gedaan om mezelf te herpakken en ben toen gaan werken, steeds meer en steeds meer verantwoordelijkheden. Vorige week heb ik een enorme optater gehad, ik ben helemaal doorgeschoten naar altijd maar bezig blijven en alles controleren. Ik merk dat er elke dag weer een symptoom opduikt en dat is beangstigend.
Over hoe lang het gaat duren durf ik je niks te zeggen. Mijn HA zei dat ik erop moest rekenen dat het best kan gebeuren dat ik hier de rest van mijn leven tegenaan blijf lopen. Het is me nu wel duidelijk dat ik de vorige keer eigenlijk niet heb verwerkt, maar het weer heb weggestopt. Therapie was toen voornamelijk gefocused op strategieën aanleren. Ik ga nu voor verwerking, en ik vermoed dat dat wel eens een langdurig proces kan gaan worden.
Ik zit op het moment dus ook nog ziek thuis. Gelukkig heeft mijn directe omgeving er nu wat meer begrip voor omdat ik er wat meer open over ben.
Dat was hiervoor wel anders, ik ben vrijwel elke vriendschap toen kwijtgeraakt, uit onbegrip van beide kanten.
Ik denk dat het helpt dat je ze kenbaar maakt wat er aan de hand is. Je hoeft dit natuurlijk niet te vertellen, maar er is genoeg informatie te vinden voor partners/naasten van mensen met PTSS.
Ik zou het dan aanpakken met iets van: Ik weet dat het moeilijk te begrijpen is dat ik nu bepaalde keuzes wel of niet maak. Ik snap dat jij het niet snapt. Zou je me een plezier willen doen en deze folder/pagina door willen lezen? Ik vind het zelf heel lastig uit te leggen.
Dat zou ik niet met de buurvrouw ofzo doen overigens.
Ik heb door mijn werkobsessie van de afgelopen jaren eigenlijk geen vriendschappen meer overgehouden. Ik ben de afgelopen dagen wel door meerdere collega's benaderd met een ondersteunend appje, de vraag of ze iets voor me kunnen betekenen. Ontzettend lief en ben er door verrast. Ik dacht niet dat deze mensen iets om mij zouden geven eerlijk gezegd.
Ik schrijf nog maar kort mee maar misschien kan ik je toch een beetje helpen. Mijn trauma's zijn 8 jaar of langer geleden. Meteen daarna heb ik hulp gezocht aangezien ik echt niks meer kon, al kon ik er ook niet over praten. Ik heb er zo'n twee en een half jaar over gedaan om mezelf te herpakken en ben toen gaan werken, steeds meer en steeds meer verantwoordelijkheden. Vorige week heb ik een enorme optater gehad, ik ben helemaal doorgeschoten naar altijd maar bezig blijven en alles controleren. Ik merk dat er elke dag weer een symptoom opduikt en dat is beangstigend.
Over hoe lang het gaat duren durf ik je niks te zeggen. Mijn HA zei dat ik erop moest rekenen dat het best kan gebeuren dat ik hier de rest van mijn leven tegenaan blijf lopen. Het is me nu wel duidelijk dat ik de vorige keer eigenlijk niet heb verwerkt, maar het weer heb weggestopt. Therapie was toen voornamelijk gefocused op strategieën aanleren. Ik ga nu voor verwerking, en ik vermoed dat dat wel eens een langdurig proces kan gaan worden.
Ik zit op het moment dus ook nog ziek thuis. Gelukkig heeft mijn directe omgeving er nu wat meer begrip voor omdat ik er wat meer open over ben.
Dat was hiervoor wel anders, ik ben vrijwel elke vriendschap toen kwijtgeraakt, uit onbegrip van beide kanten.
Ik denk dat het helpt dat je ze kenbaar maakt wat er aan de hand is. Je hoeft dit natuurlijk niet te vertellen, maar er is genoeg informatie te vinden voor partners/naasten van mensen met PTSS.
Ik zou het dan aanpakken met iets van: Ik weet dat het moeilijk te begrijpen is dat ik nu bepaalde keuzes wel of niet maak. Ik snap dat jij het niet snapt. Zou je me een plezier willen doen en deze folder/pagina door willen lezen? Ik vind het zelf heel lastig uit te leggen.
Dat zou ik niet met de buurvrouw ofzo doen overigens.
Ik heb door mijn werkobsessie van de afgelopen jaren eigenlijk geen vriendschappen meer overgehouden. Ik ben de afgelopen dagen wel door meerdere collega's benaderd met een ondersteunend appje, de vraag of ze iets voor me kunnen betekenen. Ontzettend lief en ben er door verrast. Ik dacht niet dat deze mensen iets om mij zouden geven eerlijk gezegd.
donderdag 14 juni 2018 14:22
Waar lees je dat PTSS met een kortdurende behandeling zo over is? Daar ben ik wel benieuwd naar. Zelfs bij heel behandelingen met een grote succesfactor staat altijd dat dit geldt voor een percentage, niet voor 100%.
Over mensen in je omgeving. Als je weinig assertief bent of was, lopen mensen over je heen. Een tip om assertiever over te komen is om geen redenen meer te geven voor waarom je iets niet wilt doen.
- Ik durf bijv niet naar mn werk, de weg ernaartoe volgde hij me altijd en op mn werk voel ik me niet veilig, maar kan niet goed uitleggen waarom. De bedrijfsarts zegt, maar daar is toch niets gebeurd?
Nee, er is op het werk niets gebeurd, maar je kunt je dan nog wel onveilig voelen.
- Ik werk nu niet, dus dan kan je toch wel wat meer voor anderen doen?
waar kan je nou moe van zijn, je bent de hele dag thuis.
Je werkt niet, omdat dat niet lukt. Wat je doet met je dag gaat een ander niets aan.
- je moet tijd voor jezelf nemen zeker na therapie, maar er wordt wel verwacht dat ik een half uurtje later de kinderen weer uit school haal en er voor ze ben.
Het is mooi als je even tijd kunt nemen na therapie, maar het dagelijks leven gaat ook door. Misschien kun je de therapie plannen op een moment dat het ophalen van de kinderen er niet snel op volgt? Of iemand anders de kinderen laten ophalen?
- duurt nu wel al lang he, wordt alleen maar moeilijker om weer te gaan werken.
Het duurt zolang als het duurt. Tja. Verder niet op reageren. Het is niet iemands anders probleem verder. Je hoeft je niet te verantwoorden.
- waarom durf je niet naar een verjaardag, je kent toch iedereen. het is altijd zo druk en je bent altijd geweest, waarom nu ineens niet meer.
Je hoeft niet te zeggen dat je niet durft, zeg dat je niet komt, einde verhaal.
- de situatie bestaat al zolang, waarom heb je daar nu opeens last van (heb jaren niets tegen iemand over vroeger of over t stalken gezegd).
Gaat je niks aan.
Echt, je hoeft een ander helemaal niks uit te leggen over waar je mee worstelt en waarom nu en waarom je dingen nu anders doet dan eerder. En dit geldt nog eens extra als ze je totaal niet steunen.
voor jou. Het is niet gek dat je zo emotioneel bent van therapie en alles wat je hebt meegemaakt, toch? Ik neem aan dat je therapeut ook ziet dat je nog niet klaar bent om weer te gaan werken.
Over mensen in je omgeving. Als je weinig assertief bent of was, lopen mensen over je heen. Een tip om assertiever over te komen is om geen redenen meer te geven voor waarom je iets niet wilt doen.
- Ik durf bijv niet naar mn werk, de weg ernaartoe volgde hij me altijd en op mn werk voel ik me niet veilig, maar kan niet goed uitleggen waarom. De bedrijfsarts zegt, maar daar is toch niets gebeurd?
Nee, er is op het werk niets gebeurd, maar je kunt je dan nog wel onveilig voelen.
- Ik werk nu niet, dus dan kan je toch wel wat meer voor anderen doen?
waar kan je nou moe van zijn, je bent de hele dag thuis.
Je werkt niet, omdat dat niet lukt. Wat je doet met je dag gaat een ander niets aan.
- je moet tijd voor jezelf nemen zeker na therapie, maar er wordt wel verwacht dat ik een half uurtje later de kinderen weer uit school haal en er voor ze ben.
Het is mooi als je even tijd kunt nemen na therapie, maar het dagelijks leven gaat ook door. Misschien kun je de therapie plannen op een moment dat het ophalen van de kinderen er niet snel op volgt? Of iemand anders de kinderen laten ophalen?
- duurt nu wel al lang he, wordt alleen maar moeilijker om weer te gaan werken.
Het duurt zolang als het duurt. Tja. Verder niet op reageren. Het is niet iemands anders probleem verder. Je hoeft je niet te verantwoorden.
- waarom durf je niet naar een verjaardag, je kent toch iedereen. het is altijd zo druk en je bent altijd geweest, waarom nu ineens niet meer.
Je hoeft niet te zeggen dat je niet durft, zeg dat je niet komt, einde verhaal.
- de situatie bestaat al zolang, waarom heb je daar nu opeens last van (heb jaren niets tegen iemand over vroeger of over t stalken gezegd).
Gaat je niks aan.
Echt, je hoeft een ander helemaal niks uit te leggen over waar je mee worstelt en waarom nu en waarom je dingen nu anders doet dan eerder. En dit geldt nog eens extra als ze je totaal niet steunen.
Mijn ervaring is dat angst zich uitbreidt naar steeds meer gebieden, helemaal als je probeert de angst te negeren.Of het niet ontzettend raar is dat sommige dingen al zo eng zijn zonder dat ze veel raakvlakken met het trauma op zich hebben.
Ik denk dat het een kwestie is van oefenen jezelf belangrijk genoeg te vinden om goed voor te zorgen. Een steunende omgeving creëren indien mogelijk, hulp zoeken, oefenen met nee zeggen en assertief zijn, oefenen met jezelf toestaan een middag uit te vallen en de boel de boel te laten, oefenen met mildheid naar jezelf toe, etc.en tips, hoe zorg je voor jezelf?
voor jou. Het is niet gek dat je zo emotioneel bent van therapie en alles wat je hebt meegemaakt, toch? Ik neem aan dat je therapeut ook ziet dat je nog niet klaar bent om weer te gaan werken.
donderdag 14 juni 2018 14:34
donderdag 14 juni 2018 14:40
Ik heb EMDR gehad (voor pesten), 2 sessies maar liefst, maar ik kon er niks mee. Dus hebben we toen voor een andere therapievorm gekozen. Echt inhoudelijk kan ik dus niet veel zeggen over EMDR, maar dat het voor iedereen zou werken, nee, dat geloof ik niet hoor. Maar het is wel een van de therapieën met de hoogste slagingskans (dacht ik).
anoniem_348386 wijzigde dit bericht op 14-06-2018 15:12
1.64% gewijzigd
donderdag 14 juni 2018 15:01
Welkom Lovebird,
gewone ptss kan idd soms snel behandeld worden met emdr. Bijv getuige zijn geweest van een zeer zwaar auto ongeluk. Áls je verder een gelukkige jeugd hebt gehad en geen eerdere traumatische ervaringen dan kán dat.
Máár jij hebt het over héle andere zaken. Over hechting die niet ok was waardoor je er nog meer alleen voor stond/staat. Over misbruik as in delicten waar jij het slachtoffer van was. Daarna ben je heel lang gestalkt.
Als ik heel eerlijk ben...ik had geen idee welke impact stalken op je kan hebben.
Ik kon het me niet voorstellen.
Totdat het in mijn omgeving gebeurde. En ik de onreddering voor mijn eigen ogen zag. Hoe stalken maakt dat je aan jezelf gaat twijfelen. Hoe makkelijk het voor de omgeving is om op een rare manier mee te gaan denken met de dader. Want als jij het target bent, dan zal je wel aanleiding geven/er iets mis met je zijn/whatever.
Ik zag dat het moed vergt van de omgeving om daadwerkelijk achter het slachtoffer te blijven staan. En dat lang niet iedereen die moed heeft. Waardoor je als gestalkte 3 problemen hebt: 1 de stalker en wat hij doet. 2 de omgeving die niet wil geconfronteerd worden met zoveel narigheid en machtsmisbruik 3 je eigen hoofd dat voor de dader gaat denken en waardoor je jezelf gevangen zet/aan gaat passen/beknot/gaat geloven van die zieke stalker van je vindt.
Los van het misbruik, is dat niet niks!
Omdat het stalken recent pas nagenoeg is gestopt, kan je nu pas uit de overleef modus en ga je voelen hoe het écht voor je was. En zo te lezen ben je er goed ziek van. Heel begrijpelijk en ik vind het ongelofelijk naar voor je dat je dit allemaal hebt moeten meemaken.
Ga niet voor begrip van anderen. Zorg voor jezelf. Die exposure therapie is mega heftig en dat je je zo moe voelt hoort daarbij. Er is niks mis met wie jij bent.
Je voelt grenzen en daar mag je rekening mee houden. Snow heeft dat al heel mooi geformuleerd. Het gaat een ander geen biet aan waarom je afzegt. Jij mag gaan leren achter jou te gaan staan. Dat kost tijd (tell me about it), dat is eng en onwennig.
Die constante twijfel aan jezelf is óók onderdeel van de ziekte cptss. Interpersoonlijk trauma maakt dat je je afvraagt 'ben ik nou gek?'. Zeker als er ook nog mensen om je heen lopen die qua persoonlijkheid een (ongediagnosticeerd) etiketje hebben.
Want bijv Knuff, TO van deze toko had die punten die je nu opnoemt zo kunnen citeren uit haar omgeving anderhalf jaar terug. En de mensen die dat tegen haar zeiden mogen nu opbokken. Ze gelooft ze niet meer. Ze werkt aan zichzelf. Neemt zichzelf serieus. Ziet waarin ze dat nog niet kan en vraagt daarin bij voor haar veilige mensen om hulp.
Dat doe ik ook. Ik weet dondersgoed wie mij écht kent en daar op een zuivere wijze mee omgaat. Díe mensen vraag ik om advies. Niet diegenen die vol in hun oordeel zitten of niet bereid zijn een stapje harder te gaan voor mijn welzijn.
gewone ptss kan idd soms snel behandeld worden met emdr. Bijv getuige zijn geweest van een zeer zwaar auto ongeluk. Áls je verder een gelukkige jeugd hebt gehad en geen eerdere traumatische ervaringen dan kán dat.
Máár jij hebt het over héle andere zaken. Over hechting die niet ok was waardoor je er nog meer alleen voor stond/staat. Over misbruik as in delicten waar jij het slachtoffer van was. Daarna ben je heel lang gestalkt.
Als ik heel eerlijk ben...ik had geen idee welke impact stalken op je kan hebben.
Ik kon het me niet voorstellen.
Totdat het in mijn omgeving gebeurde. En ik de onreddering voor mijn eigen ogen zag. Hoe stalken maakt dat je aan jezelf gaat twijfelen. Hoe makkelijk het voor de omgeving is om op een rare manier mee te gaan denken met de dader. Want als jij het target bent, dan zal je wel aanleiding geven/er iets mis met je zijn/whatever.
Ik zag dat het moed vergt van de omgeving om daadwerkelijk achter het slachtoffer te blijven staan. En dat lang niet iedereen die moed heeft. Waardoor je als gestalkte 3 problemen hebt: 1 de stalker en wat hij doet. 2 de omgeving die niet wil geconfronteerd worden met zoveel narigheid en machtsmisbruik 3 je eigen hoofd dat voor de dader gaat denken en waardoor je jezelf gevangen zet/aan gaat passen/beknot/gaat geloven van die zieke stalker van je vindt.
Los van het misbruik, is dat niet niks!
Omdat het stalken recent pas nagenoeg is gestopt, kan je nu pas uit de overleef modus en ga je voelen hoe het écht voor je was. En zo te lezen ben je er goed ziek van. Heel begrijpelijk en ik vind het ongelofelijk naar voor je dat je dit allemaal hebt moeten meemaken.
Ga niet voor begrip van anderen. Zorg voor jezelf. Die exposure therapie is mega heftig en dat je je zo moe voelt hoort daarbij. Er is niks mis met wie jij bent.
Je voelt grenzen en daar mag je rekening mee houden. Snow heeft dat al heel mooi geformuleerd. Het gaat een ander geen biet aan waarom je afzegt. Jij mag gaan leren achter jou te gaan staan. Dat kost tijd (tell me about it), dat is eng en onwennig.
Die constante twijfel aan jezelf is óók onderdeel van de ziekte cptss. Interpersoonlijk trauma maakt dat je je afvraagt 'ben ik nou gek?'. Zeker als er ook nog mensen om je heen lopen die qua persoonlijkheid een (ongediagnosticeerd) etiketje hebben.
Want bijv Knuff, TO van deze toko had die punten die je nu opnoemt zo kunnen citeren uit haar omgeving anderhalf jaar terug. En de mensen die dat tegen haar zeiden mogen nu opbokken. Ze gelooft ze niet meer. Ze werkt aan zichzelf. Neemt zichzelf serieus. Ziet waarin ze dat nog niet kan en vraagt daarin bij voor haar veilige mensen om hulp.
Dat doe ik ook. Ik weet dondersgoed wie mij écht kent en daar op een zuivere wijze mee omgaat. Díe mensen vraag ik om advies. Niet diegenen die vol in hun oordeel zitten of niet bereid zijn een stapje harder te gaan voor mijn welzijn.
donderdag 14 juni 2018 20:53
Sofie1979 schreef: ↑11-06-2018 08:56@Diva, misschien niet zonder zijn diensten, maar op een andere manier. In je post lees ik de laatste weken veel over je verbazing dat je er mag zijn van anderen. Dat er iemand is die graag naast je zit in de bus. Dat er studenten zijn die jou waarderen. Dus dat is allemaal best wel nieuw voor jou. En ook voor de drone. Die is gewend zich te wapenen tegen mogelijke afwijzing en kwetsing, om jou te beschermen.
Ik geloof dat je gewoon met de drone kunt oefenen. Luister naar wat ze je vertelt en neem haar dan aan de hand om het in kleine stapjes anders te doen.
Het is niet echt verbazing (want ik weet het wel en in zoverre is het ook niet nieuw), maar het is meer het verschil tussen weten en voelen.
Soms voel ik het er mogen zijn nog niet en soms wel. In die bus blijft een dingetje, hoewel ik het nu wel steeds meer gerelativeerd krijg voor mezelf. Dat het niet aan mij ligt, maar dat diegene gewoon liever naast die of die wilde zitten. Ik had ook geen klik met die vrouw en die zal ik ook nooit krijgen. Had ik niet zo'n 'verleden', dan had ik hier ook geen last van gehad. En qua studenten...ik wil gewoon heel graag dat iedereen mij aardig vindt en ik weet dat dat onrealistisch is (want zelf vind ik ook niet al mijn leerlingen leuk) naar ik wil het toch. Als iemand mij duidelijk laat merken dat hij mij niet aardig vindt, voel ik mij meteen tekortschieten en ben ik al aan het denken waar ik iets heb laten liggen en hoe ik dat goed kan maken. Dit deed ik vroeger ook... En ik krijg wel bedacht dat het niet zo zwart-wit is, maar dat voelt dan wel zo.
Een beetje warrig verhaal misschien en ik weet ook niet zo goed hoe de metafoor met de drone erin past.
Ik heb vandaag heel lang gewerkt en nog bij een collega meegekeken in de les voor tips.
Maandag krijg ik in een al moeilijke klas nieuwe mensen erbij en ik zie er erg tegenop. Ik ga maar weer eens de regels bespreken en moet ook erg consequent gaan zijn in de handhaving en dat is niet mijn sterkste punt (plus dat ik al weet dat mensen dat niet leuk gaan vinden en dat ga ik dan weer op mezelf betrekken....pffft). Kom ik thuis, begin ik dit allemaal aan man te vertellen, negeert hij mij (reageert gewoon niet en kijkt weg) en nu zit ik boven... Hij zegt altijd dat ik teveel over het werk praat. Hij praat altijd over auto's, dat interesseert mij ook helemaal niks, maar dan reageer ik ook gewoon. En morgen *...* (veel onbekende mensen, moet ik weer mega sociaal gaan doen, anders vinden ze me niet leuk). (
)Sorry, even een egopost. Ben deels bijgelezen, heb Knuffs eerst post nog gezien, maar ik lig één pagina achter. Erg drukke dagen gehad. Knuffels voor jullie allemaal!
imaginary_diva wijzigde dit bericht op 14-06-2018 22:51
3.82% gewijzigd
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 14 juni 2018 21:05
Dank je wel Knuff. Voor deze woorden en voor zoveel woorden meer de afgelopen dagen. Fijn dat je deelt.Knuffelbeertjes schreef: ↑13-06-2018 10:41[...]
Ik kan niet voelen, noch ervaren wat wijsheid is voor een ander persoon.
Niemand heeft dat ooit voor mij kunnen bepalen.
Ik ben degene die het moet doen met wat er voor mij ligt,
niet achter mij.
[...]
@Hanke
Je lichaam is heel erg geschrokken en gezien de ingreep die je hebt gehad, is dat begrijpelijk. Verdrietig ook, dat je lichaam zo in de stress van vroeger heeft verkeerd. Toen ik deze ingreep liet doen, heb ik mijn lichaam 'uit' gezet. Dat mag ik eigenlijk niet meer, want ik moet mijzelf en mijn lichaam leren dat dissociëren iets uit het verleden is, wat in het verleden blijft. Maar ik vond dit een gevalletje 'buitencategorie', daarom heb ik het zo gedaan.
Wat bij mij helpt als mijn lichaam zo'n tijd in het verleden heeft verkeerd, is om er heel liefdevol tegen te blijven praten, te blijven uitleggen dat ik begrijp dat het zo geschrokken is, maar dat het iets ouds was, dat het niet meer nodig was. Dat het mag ontspannen, dat dit nu veilig is. En dan laat ik vooral ruimte voor 'veilig ontspannen'. Je zult je er niet over verbazen dat dit voor mij dus betekent: geen massages, liefdevolle aanrakingen, warme baden. Wel: wandelen, hardlopen, over mijn schouders en onderarmen wrijven, voetenbaden, lachen en als het even kan: huilen.
En wat ik doe, als ik in mijn lichaam voel dat het echt ergens van geschrokken is, is een liefdevolle geruststelling door mijn hand op mijn hart te leggen, mijn andere hand erboven op en dan heel diep in en uit te ademen. Vaak zeg ik dan nog iets als: Ik hou van mezelf, ook nu ik zo geschrokken ben van iets van vroeger.
De oefening heb ik bij therapie geleerd. Op deze site kun je m lezen:
http://www.carienkarsten.nl/oefeningen-hat/
Ik denk niet dat je echt iets aan mijn tips hebt. Maar dat doe ik dus, dan.
@ST:
Ik was te laat om je woorden te lezen. @Snow: wat denk je goed mee met de anderen. Ik vind je zo'n lieverd!
@EV: Fijn, dat voorzichtige vertrouwen in wat je voelt. Ik vind je stoer.
@Tobbie:
@Dana: zo'n mooie woorden. Teveel moois om te quoten, maar dank je wel. Je was raak voor mij.
@aan de nieuwkomers (sorry, ik weet jullie namen nu even niet en ik kan het zo niet terug vinden), goed dat Jullie er zijn, dat jullie delen. Wees welkom
De vraag over het grounden: ik zet mijn zintuigen aan het werk. De oefening die bij mij het beste werkt, is deze:
- noem (hardop) vijf dingen die je ziet.
- noem (hardop) vijf dingen die je hoort.
- noem (hardop) vijf dingen die je voelt met je lijf.
- en dan hetzelfde rijtje, maar dan vier dingen.
- en dan drie.
- enzovoorts, tot je voelt dat je er weer helemaal bent.
Wat ook helpt: springen, ingewikkelde ritmes tikken.
Als ik er weer behoorlijk ben, stel ik mezelf ook wel vaak gerust door uit te leggen dat ik van iets ouds geschrokken ben. Of als er een oud beeld voorbij komt, benoem ik dat als een oud beeld, als een herinnering.
Er zijn zoveel mooie woorden geschreven de afgelopen dagen. Reageren is even teveel gevraagd voor mij, ben nu vooral dankbaar dat ik jullie woorden heb mogen lezen.
Zorg goed voor jezelf allemaal.
donderdag 14 juni 2018 21:08
Kan het zo zijn dat de Drone gewoon heel goed oplet of je je wel zo gedraagt dat iedereen je aardig vindt? Wat onmogelijk is, maar wel heel aandoenlijk, dapper en lief bedoeld van de Drone.Imaginary_Diva schreef: ↑14-06-2018 20:53[...]
Een beetje warrig verhaal misschien en ik weet ook niet zo goed hoe de metafoor met de drone erin past.
[...]
Verder vooral veel
voor jou!
