Psyche
alle pijlers
Psychische problemen kind,welke behandeling
vrijdag 10 december 2010 om 10:16
Wie heeft ervaring, of kan mee denken....
Zoon, ruim 10 jaar,zijn eerste diagnose was PPD-NOS, daarna kwam daar ADHD bij,even later MCDD met wel extreme angsten, en verwacht binnenkort van zijn behandelgroep nog wel weer een extra diagnose te krijgen.
De afgelopen 4 jaar is hij naar Cluster 4 onderwijs gegaan,wat meteen al meer rust gaf, hij is toen ook 4 keer per week naschoolse dagbehandeling gaan volgen, heeft hij bijna 3 jaar gedaan.
Dat was allemaal best veel voor hem,en hij is toen in overleg met de leerplichtambtenaar halve dagen naar school gegaan.
Ondertussen werd er allerlei medicatie opgestart,en in de loop der jaren ook verhoogd.
Omdat dit allemaal niet het gewenste effect had,is hij bijna een jaar geleden begonnen,in een behandelgroep.
Het advies is nu intensiever behandelen,dus een opname,dat advies hadden we al eerder gehad,maar hebben toen gekozen voor de dagbehandeling.
Bij het laatste evaluatie gesprek dat we vorige week hadden,werd er weer als advies gegeven dat een klinische behandeling de beste oplossing was,zijn psychische problemen zijn te groot voor een dagbehandeling
Wie heeft ervaring is nu dus mijn vraag.
Zijn iq ligt beneden gemiddeld, en dat is voor mijn gevoel samen met zijn angsten ook de grootste boosdoener om hem wat nieuws aan te leren, wat hij vandaag kan,is dus geen zekerheid dat hij dat morgen nog kan *durft*
Aanpassingen thuis zijn ,veel extra begeleiding vanuit PGB, een uitraaskamer, veel regelmaat en structuur.
Ik wil hem nog zo graag een aantal jaren thuis houden, maar moet natuurlijk dan wel met een goed plan komen,een dagbesteding dus,hele dagen naar school is geen optie meer,daar is iedereen het wel over eens,hij kan een paar uur in de ochtend best goed nadenken,de middagen, heeft hij rommel in zijn hoofd zoals hij dat zelf noemt.
Zoon, ruim 10 jaar,zijn eerste diagnose was PPD-NOS, daarna kwam daar ADHD bij,even later MCDD met wel extreme angsten, en verwacht binnenkort van zijn behandelgroep nog wel weer een extra diagnose te krijgen.
De afgelopen 4 jaar is hij naar Cluster 4 onderwijs gegaan,wat meteen al meer rust gaf, hij is toen ook 4 keer per week naschoolse dagbehandeling gaan volgen, heeft hij bijna 3 jaar gedaan.
Dat was allemaal best veel voor hem,en hij is toen in overleg met de leerplichtambtenaar halve dagen naar school gegaan.
Ondertussen werd er allerlei medicatie opgestart,en in de loop der jaren ook verhoogd.
Omdat dit allemaal niet het gewenste effect had,is hij bijna een jaar geleden begonnen,in een behandelgroep.
Het advies is nu intensiever behandelen,dus een opname,dat advies hadden we al eerder gehad,maar hebben toen gekozen voor de dagbehandeling.
Bij het laatste evaluatie gesprek dat we vorige week hadden,werd er weer als advies gegeven dat een klinische behandeling de beste oplossing was,zijn psychische problemen zijn te groot voor een dagbehandeling
Wie heeft ervaring is nu dus mijn vraag.
Zijn iq ligt beneden gemiddeld, en dat is voor mijn gevoel samen met zijn angsten ook de grootste boosdoener om hem wat nieuws aan te leren, wat hij vandaag kan,is dus geen zekerheid dat hij dat morgen nog kan *durft*
Aanpassingen thuis zijn ,veel extra begeleiding vanuit PGB, een uitraaskamer, veel regelmaat en structuur.
Ik wil hem nog zo graag een aantal jaren thuis houden, maar moet natuurlijk dan wel met een goed plan komen,een dagbesteding dus,hele dagen naar school is geen optie meer,daar is iedereen het wel over eens,hij kan een paar uur in de ochtend best goed nadenken,de middagen, heeft hij rommel in zijn hoofd zoals hij dat zelf noemt.
vrijdag 10 december 2010 om 11:07
Deels net zulke ervaringen.
Ik heb toevallig een week of 2 geleden een topic geopend over mijn dochter.
Wie heeft zijn (autistische) kind ook moeten laten opnemen?
Zij staat op de wachtlijst voor opname. Ook klinisch omdat haar problematiek ook te heftig is voor dagbehandeling
Tot nu toe weet ik nog altijd niet hoe lang de wachtlijst is, iedereen doet daar erg vaag over.
Hier geen aanpassingen en/of PGB. Jeugdzorg blijft het onzin vinden en zegt dat de situatie niet ernstig is bij ons.
Ondertussen ben ik dagelijks bezig om mezelf en mijn huisraad te beschermen tegen haar woedeaanvallen.
Ik wens je veel sterkte.
Ik heb toevallig een week of 2 geleden een topic geopend over mijn dochter.
Wie heeft zijn (autistische) kind ook moeten laten opnemen?
Zij staat op de wachtlijst voor opname. Ook klinisch omdat haar problematiek ook te heftig is voor dagbehandeling
Tot nu toe weet ik nog altijd niet hoe lang de wachtlijst is, iedereen doet daar erg vaag over.
Hier geen aanpassingen en/of PGB. Jeugdzorg blijft het onzin vinden en zegt dat de situatie niet ernstig is bij ons.
Ondertussen ben ik dagelijks bezig om mezelf en mijn huisraad te beschermen tegen haar woedeaanvallen.
Ik wens je veel sterkte.
vrijdag 10 december 2010 om 11:36
Dank voor de knuffel *altijd fijn*
Zo zie je dan maar dat jeugdzorg per regio dan anders kan werken,maar heb jij Lola, dan ook niet het advies van de psych gehad om PGB aan te vragen?
Wij hebben echt alle hulp gehad, voldoende pgb om zeker 15 uur extra hulp in te schakelen, per week, van de gemeente een uitraaskamer gekregen WMO, ook dat is zo fijn,nu gaat mijn meubulair veeeeeeeeelllllll langer mee.
Eigenlijk is het dus omgekeerd, van wat er hier gebeurt. Ik vind dat hij nog best thuis kan blijven, kan het zelf,met al die extra handen ook nog wel aan.
Maar de hulpverlening denkt daar anders over, nou ja,eigenlijk niet anders,maar hun eerste voorkeur gaat uit naar opname, maar zeggen daar ook bij, dat het geen open instelling kan zijn,omdat hij vanwege alle angsten,voor zich zelf gevaarlijk kan zijn.
Zo zie je dan maar dat jeugdzorg per regio dan anders kan werken,maar heb jij Lola, dan ook niet het advies van de psych gehad om PGB aan te vragen?
Wij hebben echt alle hulp gehad, voldoende pgb om zeker 15 uur extra hulp in te schakelen, per week, van de gemeente een uitraaskamer gekregen WMO, ook dat is zo fijn,nu gaat mijn meubulair veeeeeeeeelllllll langer mee.
Eigenlijk is het dus omgekeerd, van wat er hier gebeurt. Ik vind dat hij nog best thuis kan blijven, kan het zelf,met al die extra handen ook nog wel aan.
Maar de hulpverlening denkt daar anders over, nou ja,eigenlijk niet anders,maar hun eerste voorkeur gaat uit naar opname, maar zeggen daar ook bij, dat het geen open instelling kan zijn,omdat hij vanwege alle angsten,voor zich zelf gevaarlijk kan zijn.
vrijdag 10 december 2010 om 11:43
Wat een verschil inderdaad.
Psychiater heeft advies gegeven voor een PGB, zij is met dochterlief uitbehandeld. Geen enkele medicatie slaat aan.
IPG is afgelopen, heb je maar een half jaar recht op, daarna moet je hulp inkopen via een PGB.
En de orthodedagoog waar dochter therapie had is ook uitbehandeld.
En toch blijft jeugdzorg zeggen dat het allemaal wel meevalt.
Maar goed, daarnaast geeft jeugdzorg ook aan dat ze liever een kind uit huis plaatsen dan een PGB verstrekken. Dus het is alleen maar een financieel plaatje voor ze. Ze kijken niet naar de inpact die het gaat opleveren voor ons en dochterlief.
(zat jij ook niet in het mcdd topic van muis??)
Psychiater heeft advies gegeven voor een PGB, zij is met dochterlief uitbehandeld. Geen enkele medicatie slaat aan.
IPG is afgelopen, heb je maar een half jaar recht op, daarna moet je hulp inkopen via een PGB.
En de orthodedagoog waar dochter therapie had is ook uitbehandeld.
En toch blijft jeugdzorg zeggen dat het allemaal wel meevalt.
Maar goed, daarnaast geeft jeugdzorg ook aan dat ze liever een kind uit huis plaatsen dan een PGB verstrekken. Dus het is alleen maar een financieel plaatje voor ze. Ze kijken niet naar de inpact die het gaat opleveren voor ons en dochterlief.
(zat jij ook niet in het mcdd topic van muis??)
vrijdag 10 december 2010 om 11:47
Nog een van mij!
Let op de rest van het gezin dames, dit kan ik uit ervaring zeggen. Mochten er nog andere kinderen zijn, betrek ze erbij. Vertel wat er is, wat jullie willen, wat zij zouden willen etc.
Ik ben nu 25 en begin nu pas een band op te bouwen met mijn (autistische) broer. Dat heeft mijn moeder dus niet zo slim aangepakt.. (Maar daar zit nog een verhaal achter..)
Succes!
Let op de rest van het gezin dames, dit kan ik uit ervaring zeggen. Mochten er nog andere kinderen zijn, betrek ze erbij. Vertel wat er is, wat jullie willen, wat zij zouden willen etc.
Ik ben nu 25 en begin nu pas een band op te bouwen met mijn (autistische) broer. Dat heeft mijn moeder dus niet zo slim aangepakt.. (Maar daar zit nog een verhaal achter..)
Succes!
vrijdag 10 december 2010 om 12:28
Ja,klopt zat ook in het topic van Muis,
Waar jeugdzorg mee komt is onzin natuurlijk,wat denk je dat een dagje behandeling intern kost,daar kun je thuis heel wat hulp voor in kopen hoor.
Chocolover, als je de zorg voor een kind met een stoornis thuis hebt,is het zeker voor de andere kinderen thuis best soms een opgave, want je kunt van kinderen ook weer niet verlangen dat ze alles snappen, waarom hun broer ineens kan omslaan in woede of verdriet.
Mijn zoon is deel van een tweeling, en alhoewel zijn zus heel veel van hem houd, vind ze hem *natuurlijk* ook wel eens onuitstaanbaar,en baalt ze dat hijoveral hulp bij nodig is
Waar jeugdzorg mee komt is onzin natuurlijk,wat denk je dat een dagje behandeling intern kost,daar kun je thuis heel wat hulp voor in kopen hoor.
Chocolover, als je de zorg voor een kind met een stoornis thuis hebt,is het zeker voor de andere kinderen thuis best soms een opgave, want je kunt van kinderen ook weer niet verlangen dat ze alles snappen, waarom hun broer ineens kan omslaan in woede of verdriet.
Mijn zoon is deel van een tweeling, en alhoewel zijn zus heel veel van hem houd, vind ze hem *natuurlijk* ook wel eens onuitstaanbaar,en baalt ze dat hijoveral hulp bij nodig is
vrijdag 10 december 2010 om 12:38
Heb ervaring met PDD-nos en met MCDD, maar nog nooit gezien dat beide in een kind gediagnostiseerd waren. Dat lijkt me zeer heftig.
Thuis houden kan inderdaad alleen met een goede dagbesteding.
Bij mijn man op school (ook cluster 4) zijn er enkele kinderen die wel hele dagen naar school gaan in een 1 op 1 begeleiding.
(wordt betaald uit het PGB) Natuurlijk met de hoop om het kind uiteindelijk in een klassensetting te krijgen.
Deze 1 op 1 begeleiding wordt verzorgd door een onderwijsassistent , supervisie heeft leraar. Is dat een optie?
Thuis houden kan inderdaad alleen met een goede dagbesteding.
Bij mijn man op school (ook cluster 4) zijn er enkele kinderen die wel hele dagen naar school gaan in een 1 op 1 begeleiding.
(wordt betaald uit het PGB) Natuurlijk met de hoop om het kind uiteindelijk in een klassensetting te krijgen.
Deze 1 op 1 begeleiding wordt verzorgd door een onderwijsassistent , supervisie heeft leraar. Is dat een optie?
vrijdag 10 december 2010 om 12:45
waarom denken hulpverleners dat een opname zinvoller is en denk jij dat je het met hulp nog wel paar jaar vol kan houden?
ik bedoel, eigenlijk geef je zelf al antwoord, je zegt namelijk dat je het wel vol kan houden met hoe het nu gaat (de dagbehandeling en alle andere hulp die je erbij krijgt).
hulpverlening heeft een ander advies, maar goed dat is een advies en jij geeft aan dat het zo nog wel kan. dus dan kan alles toch nog doorgaan zoals het nu gaat of ik snap de vraag niet?
ik bedoel, eigenlijk geef je zelf al antwoord, je zegt namelijk dat je het wel vol kan houden met hoe het nu gaat (de dagbehandeling en alle andere hulp die je erbij krijgt).
hulpverlening heeft een ander advies, maar goed dat is een advies en jij geeft aan dat het zo nog wel kan. dus dan kan alles toch nog doorgaan zoals het nu gaat of ik snap de vraag niet?
vrijdag 10 december 2010 om 13:01
Klopt zeker hoor en dat snap ik ook! Alleen werd er met mij niet over gepraat ('want mijn moeder had het er al druk genoeg mee') en dat heeft dus behoorlijk invloed op me gehad. Wilde je dus meegeven dat je niet je andere kids uit oog verliest Maar als ik je zo lees praat jij wel
met je dochter, fijn
met je dochter, fijn
vrijdag 10 december 2010 om 14:26
quote:royanne77 schreef op 10 december 2010 @ 12:45:
waarom denken hulpverleners dat een opname zinvoller is en denk jij dat je het met hulp nog wel paar jaar vol kan houden?
ik bedoel, eigenlijk geef je zelf al antwoord, je zegt namelijk dat je het wel vol kan houden met hoe het nu gaat (de dagbehandeling en alle andere hulp die je erbij krijgt).
hulpverlening heeft een ander advies, maar goed dat is een advies en jij geeft aan dat het zo nog wel kan. dus dan kan alles toch nog doorgaan zoals het nu gaat of ik snap de vraag niet?
Ik heb het misschien ook wel onduidelijk uitgelegd, het komt er eigenlijk op neer,dat hij een soort van uitbehandeld is.
Maar eigenlijk wordt er dan ook vanuit gegaan,dat je dit als ouders wel als heel zwaar moet ervaren,en dat het op den duur geen haalbare kaart meer is om dit thuis te blijven doen.
Ik kan heel goed begrijpen,dat dit voor ouders zo kan voelen,en dus ook echt zo is.
Maar ik vind het nog steeds vol te houden.
Ik heb geen kleinere kinderen meer die in het gedrang komen,door de tijd en aandacht die zoonlief nodig is, verkeer dus in de optimale omstandigheden door alle aanpassingen die we al hebben.
Maar de vraag is......Hoe gaat ik dit dan nu oplossen.
Hij zal een dagbesteding nodig zijn, en omdat hij 10 is, zal hij ook voor een deel naar school moeten,en daar zit het grootste probleem.
Hij gaat al jaren,maar halve dagen naar school,met het vooruitzicht dat dit op den duur wel weer hele dagen zou kunnen, dat gaat dus niet.
Op de dagbehandeling krijgt hij 1 tot 2 blokken *anderhalf uur* per dag school.
1 blok houd hij goed vol, maar het opbouwen naar 2 blokken lukt niet, kan zijn concentratie er niet bij houden,is teveel extra hulp nodig,omdat hij er van te voren vanuit gaat dat hij zijn werk verkeerd doet *faalangst*
Zou hij bv in een auti-klas terecht kunnen, zou dat ideaal zijn,omdat de tijd, aandacht ,groter is.
Helaas hebben we dat niet in de omgeving.
Wat royanna schreef vind ik zeker de moeite om uit te zoeken.
Ik hoop dus eigenlijk met dit topic,wat tips of ervaringen te krijgen
waarom denken hulpverleners dat een opname zinvoller is en denk jij dat je het met hulp nog wel paar jaar vol kan houden?
ik bedoel, eigenlijk geef je zelf al antwoord, je zegt namelijk dat je het wel vol kan houden met hoe het nu gaat (de dagbehandeling en alle andere hulp die je erbij krijgt).
hulpverlening heeft een ander advies, maar goed dat is een advies en jij geeft aan dat het zo nog wel kan. dus dan kan alles toch nog doorgaan zoals het nu gaat of ik snap de vraag niet?
Ik heb het misschien ook wel onduidelijk uitgelegd, het komt er eigenlijk op neer,dat hij een soort van uitbehandeld is.
Maar eigenlijk wordt er dan ook vanuit gegaan,dat je dit als ouders wel als heel zwaar moet ervaren,en dat het op den duur geen haalbare kaart meer is om dit thuis te blijven doen.
Ik kan heel goed begrijpen,dat dit voor ouders zo kan voelen,en dus ook echt zo is.
Maar ik vind het nog steeds vol te houden.
Ik heb geen kleinere kinderen meer die in het gedrang komen,door de tijd en aandacht die zoonlief nodig is, verkeer dus in de optimale omstandigheden door alle aanpassingen die we al hebben.
Maar de vraag is......Hoe gaat ik dit dan nu oplossen.
Hij zal een dagbesteding nodig zijn, en omdat hij 10 is, zal hij ook voor een deel naar school moeten,en daar zit het grootste probleem.
Hij gaat al jaren,maar halve dagen naar school,met het vooruitzicht dat dit op den duur wel weer hele dagen zou kunnen, dat gaat dus niet.
Op de dagbehandeling krijgt hij 1 tot 2 blokken *anderhalf uur* per dag school.
1 blok houd hij goed vol, maar het opbouwen naar 2 blokken lukt niet, kan zijn concentratie er niet bij houden,is teveel extra hulp nodig,omdat hij er van te voren vanuit gaat dat hij zijn werk verkeerd doet *faalangst*
Zou hij bv in een auti-klas terecht kunnen, zou dat ideaal zijn,omdat de tijd, aandacht ,groter is.
Helaas hebben we dat niet in de omgeving.
Wat royanna schreef vind ik zeker de moeite om uit te zoeken.
Ik hoop dus eigenlijk met dit topic,wat tips of ervaringen te krijgen
vrijdag 10 december 2010 om 14:30
Klinische behandeling is voor hem het beste zeggen de artsen maar jij wilt hem graag thuishouden. Is dat wat je wilt voor jezelf of is dat wat jij denkt dat het beste is voor hem..?
Niet hard bedoeld maar weet je waarom je wilt wat je wilt? Wat goed is voor hem moet op nr 1 staan, ook als dat niet strookt met wat je zelf het liefste zou willen.
Sterkte!
Niet hard bedoeld maar weet je waarom je wilt wat je wilt? Wat goed is voor hem moet op nr 1 staan, ook als dat niet strookt met wat je zelf het liefste zou willen.
Sterkte!
vrijdag 10 december 2010 om 14:53
quote:Dani71 schreef op 10 december 2010 @ 14:30:
Klinische behandeling is voor hem het beste zeggen de artsen maar jij wilt hem graag thuishouden. Is dat wat je wilt voor jezelf of is dat wat jij denkt dat het beste is voor hem..?
Niet hard bedoeld maar weet je waarom je wilt wat je wilt? Wat goed is voor hem moet op nr 1 staan, ook als dat niet strookt met wat je zelf het liefste zou willen.
Sterkte!
Zal je daar even een stukje uitleg over geven, Ik ben zeker niet tegen een opname als dat betekend dat dat beter voor hem is...
En daar zit nou net een deel van het probleem.
Hij zal niet tijdelijk opgenomen gaan worden , hij zal opgenomen gaan worden, zonder dat er zekerheid is dat hij dan nog weer thuis kan komen wonen.
Daarbij komt ook dat hij zulke extreme angsten heeft, dat hij zowiezo al niet op een open afdeling gaat komen.
De angsten maken hem beperkt, en dus ook onvoorspelbaar.
Dit is een kind, wat bv niet alleen naar de wc durft te lopen, niet naar boven,niet naar buiten enz enz, zijn wereld is dus heel beperkt.
De dagbehandeling die hij nu volgt, is nog iedere dag strijd, hij moet daar heen met de taxi, hij heeft van de verzekering al een solovervoer gekregen,omdat samen met een onbekende in een taxi,niet ging, zijn angst vliegt hem dan aan, en zo kunnen ze op de dagbehandeling helemaal niets meer met hem,omdat hij zich de rest van de dag druk maakt over hoe dat de terug reis zal gaan.
Met die angst zijn ze nu al jaren bezig, en heel soms heeft hij een dag,dat hij bv naar de keuken kan lopen,of naar de wc, maar er hoeft in zijn gedachte maar iets fout te gaan,of hij verstijfd meteen weer, dit maakt ook dat hij soms het leven niet meer ziet zitten,en dood wil, dan kan hij bij mij komen en vertel ik hem dat het echt beter gaat worden.
Iedere dag opnieuw het gevecht met je angsten aangaan,maakt dat hij al een eerder geprobeert heeft zich met een mes te verwonden.
Nu kun je dus denken,laat hem daarom juist opnemen, of je kunt denken, zal hij dat wel gaan trekken.
Zo niet.......wat dan.......Nog meer medicatie's , hoe krijgen we hem dan terug??
Klinische behandeling is voor hem het beste zeggen de artsen maar jij wilt hem graag thuishouden. Is dat wat je wilt voor jezelf of is dat wat jij denkt dat het beste is voor hem..?
Niet hard bedoeld maar weet je waarom je wilt wat je wilt? Wat goed is voor hem moet op nr 1 staan, ook als dat niet strookt met wat je zelf het liefste zou willen.
Sterkte!
Zal je daar even een stukje uitleg over geven, Ik ben zeker niet tegen een opname als dat betekend dat dat beter voor hem is...
En daar zit nou net een deel van het probleem.
Hij zal niet tijdelijk opgenomen gaan worden , hij zal opgenomen gaan worden, zonder dat er zekerheid is dat hij dan nog weer thuis kan komen wonen.
Daarbij komt ook dat hij zulke extreme angsten heeft, dat hij zowiezo al niet op een open afdeling gaat komen.
De angsten maken hem beperkt, en dus ook onvoorspelbaar.
Dit is een kind, wat bv niet alleen naar de wc durft te lopen, niet naar boven,niet naar buiten enz enz, zijn wereld is dus heel beperkt.
De dagbehandeling die hij nu volgt, is nog iedere dag strijd, hij moet daar heen met de taxi, hij heeft van de verzekering al een solovervoer gekregen,omdat samen met een onbekende in een taxi,niet ging, zijn angst vliegt hem dan aan, en zo kunnen ze op de dagbehandeling helemaal niets meer met hem,omdat hij zich de rest van de dag druk maakt over hoe dat de terug reis zal gaan.
Met die angst zijn ze nu al jaren bezig, en heel soms heeft hij een dag,dat hij bv naar de keuken kan lopen,of naar de wc, maar er hoeft in zijn gedachte maar iets fout te gaan,of hij verstijfd meteen weer, dit maakt ook dat hij soms het leven niet meer ziet zitten,en dood wil, dan kan hij bij mij komen en vertel ik hem dat het echt beter gaat worden.
Iedere dag opnieuw het gevecht met je angsten aangaan,maakt dat hij al een eerder geprobeert heeft zich met een mes te verwonden.
Nu kun je dus denken,laat hem daarom juist opnemen, of je kunt denken, zal hij dat wel gaan trekken.
Zo niet.......wat dan.......Nog meer medicatie's , hoe krijgen we hem dan terug??
zaterdag 11 december 2010 om 18:50
quote:koko67 schreef op 11 december 2010 @ 12:41:
En zou school mogelijk zijn in een 1 op 1 begeleiding. (zie eerdere post) en hem zo stukje bij beetje aan een klassenzetting laten wennen. Dit zou op school met een zorgondersteuner geregeld kunnen worden.ik ga hier zeker over praten ,zou geweldig zijn als dat kan
En zou school mogelijk zijn in een 1 op 1 begeleiding. (zie eerdere post) en hem zo stukje bij beetje aan een klassenzetting laten wennen. Dit zou op school met een zorgondersteuner geregeld kunnen worden.ik ga hier zeker over praten ,zou geweldig zijn als dat kan
zaterdag 11 december 2010 om 22:43
Geen verstand van dus ik denk maar even creatief mee. Als jij zegt dat alles onder controle is inclusief ochtenden naar school, is er dan een mogelijkheid om middagen huiswerkbegeleiding en/of bijles te regelen vanuit het PGB? Ik kan me zo voorstellen dat je kunt aantonen dat een groep redelijk tegen het belang van je zoon in gaat als hij zo angstig is. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik het idee heb dat deze thuissituatie wel een enorme impact op je dochter heeft, ook al probeer je nog zo hard haar buiten al het gedoe te houden. Heeft zij de ruimte om echt kind te zijn?
Heb je zelf al eens gelegenheid gehad om in zo'n klinische setting te kijken naar hoe het daar aan toe gaat en of dat goed voor je zoon zou zijn?
Sterkte weer.
Heb je zelf al eens gelegenheid gehad om in zo'n klinische setting te kijken naar hoe het daar aan toe gaat en of dat goed voor je zoon zou zijn?
Sterkte weer.
zondag 12 december 2010 om 13:16
quote:iris16 schreef op 11 december 2010 @ 18:50:
[...]
ik ga hier zeker over praten ,zou geweldig zijn als dat kan
Ik hoop dat het lukt, met de 2 kinderen van de school van mijn man zien ze heel langzaam enige verbetering.
Via het PGB zijn gelden aan te vragen, maar ook via het REC kan er door school geld voor individuele begeleiding aangevraagd worden.
[...]
ik ga hier zeker over praten ,zou geweldig zijn als dat kan
Ik hoop dat het lukt, met de 2 kinderen van de school van mijn man zien ze heel langzaam enige verbetering.
Via het PGB zijn gelden aan te vragen, maar ook via het REC kan er door school geld voor individuele begeleiding aangevraagd worden.
zondag 12 december 2010 om 20:57
De grootste zorg die ik heb over kinderen met autisme in instellingen en medische dagverblijven is dat ze 'gestimuleerd' worden om dingen te doen die niet in hun persoonlijke aard liggen. Dat ze dus gesocialiseerd worden, zoals dat zo mooi heet.
De grootste bedreiging voor een autistisch kind is stress/angst. Het hoogste wat je met een autistisch kind kunt bereiken is in mijn ogen zijn of haar ontspanning. Ik ben ervan overtuigd dat er alleen onder die voorwaarde uit kan komen wat erin zit.
De ontspanning van het autistische kind staat echter vaak op eh, gespannen voet met die van de omgeving. Het blijft dus schipperen.
Ik zou in jouw plaats mijn kind denk ik wel (tijdelijk) in een instelling onderbrengen, maar met dien verstande dat ze niet nodeloos aan hem gaan lopen trekken en duwen. Over de vraag wat nodeloos is en niet kun je natuurlijk eindeloos discussieren, enerzijds door de unieke aard en de communicatiemoeilijkheden van het kind zelf, anderzijds doordat er hoe dan ook een compromis gevonden moet worden tussen de behoeften van het kind en die van de omgeving.
In alle gevallen moeilijk. Het lijkt me het beste om van zijn sterke punt(en) uit te gaan, zijn speciale interesse(n) en hem zich daarin uit te laten leven ter ontspanning, hoe merkwaardig die interessen misschien ook lijken. Dan komt er wellicht op termijn ruimte voor méér vaardigheden. Ik hoop dat ze dat bij de instelling begrijpen.
En ik hoop dat ik het goed heb begrepen, want ik kan de plank hier natuurlijk misslaan.
De grootste bedreiging voor een autistisch kind is stress/angst. Het hoogste wat je met een autistisch kind kunt bereiken is in mijn ogen zijn of haar ontspanning. Ik ben ervan overtuigd dat er alleen onder die voorwaarde uit kan komen wat erin zit.
De ontspanning van het autistische kind staat echter vaak op eh, gespannen voet met die van de omgeving. Het blijft dus schipperen.
Ik zou in jouw plaats mijn kind denk ik wel (tijdelijk) in een instelling onderbrengen, maar met dien verstande dat ze niet nodeloos aan hem gaan lopen trekken en duwen. Over de vraag wat nodeloos is en niet kun je natuurlijk eindeloos discussieren, enerzijds door de unieke aard en de communicatiemoeilijkheden van het kind zelf, anderzijds doordat er hoe dan ook een compromis gevonden moet worden tussen de behoeften van het kind en die van de omgeving.
In alle gevallen moeilijk. Het lijkt me het beste om van zijn sterke punt(en) uit te gaan, zijn speciale interesse(n) en hem zich daarin uit te laten leven ter ontspanning, hoe merkwaardig die interessen misschien ook lijken. Dan komt er wellicht op termijn ruimte voor méér vaardigheden. Ik hoop dat ze dat bij de instelling begrijpen.
En ik hoop dat ik het goed heb begrepen, want ik kan de plank hier natuurlijk misslaan.
zondag 12 december 2010 om 23:41
quote:maria1966 schreef op 12 december 2010 @ 13:28:
Wat wil je zoon zelf? Is hij op de hoogte van de keuze waar jij nu voor staat? Is hij in staat daarover mee te denken?
Heb wel geprobeert hierover met hem te praten, maar hij raakt dan zo in paniek,dat hij verder niets meer hoort.
Ik vertel hem dan,dat het zo fijn zou zijn voor hem,dat hij zich niet meer altijd bang hoeft te voelen,en dat ze daar aan kunnen werken met hem, vertel hem dan,dat hij dan net als alle kinderen lekker zelf naar buiten kan,om te voetballen *zijn passie*
Hij begint dan altijd hard te huilen,en te smeken, of het aub niet hoeft,omdat hij denkt dat hij dan dood zal gaan van angst.
Dus om terug te komen op je vraag,ik denk niet dat hij in staat is mee te beslissen,zijn angst verlamd hem om door te denken
Wat wil je zoon zelf? Is hij op de hoogte van de keuze waar jij nu voor staat? Is hij in staat daarover mee te denken?
Heb wel geprobeert hierover met hem te praten, maar hij raakt dan zo in paniek,dat hij verder niets meer hoort.
Ik vertel hem dan,dat het zo fijn zou zijn voor hem,dat hij zich niet meer altijd bang hoeft te voelen,en dat ze daar aan kunnen werken met hem, vertel hem dan,dat hij dan net als alle kinderen lekker zelf naar buiten kan,om te voetballen *zijn passie*
Hij begint dan altijd hard te huilen,en te smeken, of het aub niet hoeft,omdat hij denkt dat hij dan dood zal gaan van angst.
Dus om terug te komen op je vraag,ik denk niet dat hij in staat is mee te beslissen,zijn angst verlamd hem om door te denken
zondag 12 december 2010 om 23:59
Frankie, je post raakt me,vooral omdat het zo waar is.
Ook met dit kind wordt er nu al jaren geprobeert,om hem zo sociaal mogelijk te maken.
De ontspanningkant proberen wij thuis vooral te stimuleren, zo volgt hij al ruim 2 jaar een in en ontspannings therapie, en is hij sinds kort in staat om 20 minuten met zijn ogen dicht stil te zitten *mediteren, maar hij noemt het lekker stil zitten*
Het grappige is,en daaruit blijkt dan hoe gevoelig hij is, het tikken van de klok stoort al,dus die wordt stee-vast weggehaald als hij daar is, de deuren gaan op slot, zodat er niet iemand binnen kan komen.
Maar het heeft anderhalf jaar geduurd voordat hij zijn ogen durfde dicht te doen,bij het stil zitten.
Het zou geweldig zijn,als hij dit ooit zelf kan toepassen,in moeilijke situatie's
Met zijn allergrootste passie voetballen, spelen we, hij mag iedere dag voetballen,en kan ook iedere dag voetbalpunten verdienen.
Iedere dag een punt,omdat hij natuurlijk iedere dag wel iets geweldigs doet, die punten mag hij dan weer in wisselen voor voetbalspullen,bv een bal
Ik ben al wat gaan rond kijken op site's van instellingen,en kwam terecht op een site van het zonnenhuizen die werken met antroposofische inspiratie ,dat spreekt me wel aan,en ik ben zeker van plan daar wat info over in te winnen.
Ik ben er dus nog niet over uit,wat goed voor hem is
Ben ook best bang dat die angst hem bij het plaatsen in een instelling ,nog verder achteruit haalt,en alles wat we nu met hem bereikt hebben teniet wordt gedaan.
Dat zou ik helemaal een drama vinden
Opbouwen kost bij dit kind erg veel tijd, afbouwen is in een tel gedaan
Moeilijk,moeilijk, moeilijk
Ook met dit kind wordt er nu al jaren geprobeert,om hem zo sociaal mogelijk te maken.
De ontspanningkant proberen wij thuis vooral te stimuleren, zo volgt hij al ruim 2 jaar een in en ontspannings therapie, en is hij sinds kort in staat om 20 minuten met zijn ogen dicht stil te zitten *mediteren, maar hij noemt het lekker stil zitten*
Het grappige is,en daaruit blijkt dan hoe gevoelig hij is, het tikken van de klok stoort al,dus die wordt stee-vast weggehaald als hij daar is, de deuren gaan op slot, zodat er niet iemand binnen kan komen.
Maar het heeft anderhalf jaar geduurd voordat hij zijn ogen durfde dicht te doen,bij het stil zitten.
Het zou geweldig zijn,als hij dit ooit zelf kan toepassen,in moeilijke situatie's
Met zijn allergrootste passie voetballen, spelen we, hij mag iedere dag voetballen,en kan ook iedere dag voetbalpunten verdienen.
Iedere dag een punt,omdat hij natuurlijk iedere dag wel iets geweldigs doet, die punten mag hij dan weer in wisselen voor voetbalspullen,bv een bal
Ik ben al wat gaan rond kijken op site's van instellingen,en kwam terecht op een site van het zonnenhuizen die werken met antroposofische inspiratie ,dat spreekt me wel aan,en ik ben zeker van plan daar wat info over in te winnen.
Ik ben er dus nog niet over uit,wat goed voor hem is
Ben ook best bang dat die angst hem bij het plaatsen in een instelling ,nog verder achteruit haalt,en alles wat we nu met hem bereikt hebben teniet wordt gedaan.
Dat zou ik helemaal een drama vinden
Opbouwen kost bij dit kind erg veel tijd, afbouwen is in een tel gedaan
Moeilijk,moeilijk, moeilijk
