Psyche
alle pijlers
Samen een weg vinden
woensdag 25 augustus 2010 om 12:30
Ik ben een meid van 29 jaar en heb nu 2 jaar een relatie (samenwonend) en zou graag jullie adviezen/meningen en ervaringen willen lezen.
Ik weet niet zeker of mijn topic hier of bij relaties thuis hoort.
Door mijn verleden ben ik nu bezig met cognitieve therapie en hapnotherapie. In liefdesrelaties ben ik altijd bang de ander te verliezen (verlatingsangst), ineens niet meer goed genoeg te zijn, bedonderd en voorgelogen te worden.
Mijn partner is door zijn verleden iemand die niet makkelijk naar zijn gevoelens kijkt en hier ook niet makkelijk over praat.
Hij negeert zijn gevoel liever dan dat hij erna kijkt. Ook heeft hij vanuit zijn opvoeding nooit echt geleerd iemand 100% toe te laten in zijn hart. Al komt hier de laatste tijd al veel meer verandering in.
Ik ben iemand die veel makkelijker voelt en communiceert.Ik voel mijn partner feilloos aan.
Soms voel ik dat er iets is maar omdat mijn partner niet altijd even makkelijk naar zijn gevoel kan luisteren en hier daarna dan over praat, versterkt dit soms mijn onzekerheid. Voel ik het dan verkeerd aan vraag ik me af maar soms heb ik het ook goed aangevoeld maar durfde/kon mijn partner het niet met me delen.
Begrijp me niet verkeerd mijn vraag is niet hoe ik hem kan veranderen want dat is niet wat ik wil, maar misschien kan ik door ervaringen van jullie leren?
Wij raken elkaar onbewust in elkaars pijn punten want als ik onzeker raak wordt ik in een bepaalde mate fel wat hem weer direct raakt in zijn: ik ben niet goed genoeg gevoel...angst om afgewezen te worden..
Ik lees jullie graag,
Lieve groet,
Ik weet niet zeker of mijn topic hier of bij relaties thuis hoort.
Door mijn verleden ben ik nu bezig met cognitieve therapie en hapnotherapie. In liefdesrelaties ben ik altijd bang de ander te verliezen (verlatingsangst), ineens niet meer goed genoeg te zijn, bedonderd en voorgelogen te worden.
Mijn partner is door zijn verleden iemand die niet makkelijk naar zijn gevoelens kijkt en hier ook niet makkelijk over praat.
Hij negeert zijn gevoel liever dan dat hij erna kijkt. Ook heeft hij vanuit zijn opvoeding nooit echt geleerd iemand 100% toe te laten in zijn hart. Al komt hier de laatste tijd al veel meer verandering in.
Ik ben iemand die veel makkelijker voelt en communiceert.Ik voel mijn partner feilloos aan.
Soms voel ik dat er iets is maar omdat mijn partner niet altijd even makkelijk naar zijn gevoel kan luisteren en hier daarna dan over praat, versterkt dit soms mijn onzekerheid. Voel ik het dan verkeerd aan vraag ik me af maar soms heb ik het ook goed aangevoeld maar durfde/kon mijn partner het niet met me delen.
Begrijp me niet verkeerd mijn vraag is niet hoe ik hem kan veranderen want dat is niet wat ik wil, maar misschien kan ik door ervaringen van jullie leren?
Wij raken elkaar onbewust in elkaars pijn punten want als ik onzeker raak wordt ik in een bepaalde mate fel wat hem weer direct raakt in zijn: ik ben niet goed genoeg gevoel...angst om afgewezen te worden..
Ik lees jullie graag,
Lieve groet,
donderdag 26 augustus 2010 om 11:28
quote:DNM schreef op 26 augustus 2010 @ 10:48:
[...]
Ik geloof dat je wel op het goede spoor zit, maar dat het lastig blijft weg te blijven van die bevestiging, omdat het zo vertrouwd en lekker voelt.Ja idd. Er bij weg blijven geeft me een heel onzeker gevoel. Maar goed er wel op teren brengt me ook niks.
[...]
Ik geloof dat je wel op het goede spoor zit, maar dat het lastig blijft weg te blijven van die bevestiging, omdat het zo vertrouwd en lekker voelt.Ja idd. Er bij weg blijven geeft me een heel onzeker gevoel. Maar goed er wel op teren brengt me ook niks.
vrijdag 27 augustus 2010 om 11:23
vrijdag 27 augustus 2010 om 15:34
Dat is heel erg moeilijk. Omdat bevestiging krijgen zo lekker voelt en verslavend werkt. Daarnaast is een zekere mate van bevestiging krijgen voor ieder mens prettig, echter een gezonde balans daar in te krijgen is heel moeilijk.
Ik denk dat het niet begint met heel bewust daarmee bezig te zijn, maar het wel in je achterhoofd te houden. Dat je je realiseert welke mechanismes meespelen zonder de hele tijd na te denken of je iets wel goed of fout doet.
Ik denk dat de sleutel ligt bij een rode draad in je leven. Het mijne is persoonlijke ontwikkeling, sterker worden, onafhankelijk blijven, mezelf blijven, respect voor mij en mijn kinderen, veiligheid van mijn gezin en nog meer van dat soort kreten. Het is positief, vrij neutraal maar iets waar ik niet van af stap. Mijn uitgangspunt is dat mensen in mijn leven, op welke manier dan ook, mee mogen in mijn leven langs mijn rode draad, maar ik er niet van af wijk. Dit betekent dat figuren die hier afbreuk aan doen niet meer welkom zijn in mijn leven.
Het is niet inflexibel. Ik kan alle kanten op. Het zijn slechts basis elementen waar niemand aan mag komen.
Dit is mijn route geweest en dit heeft voor mij gewerkt en dat doet het nog steeds.
Wat er dan gebeurd is dat ik heel verantwoordelijk bezig ben met mij en mijn kinderen. Ik neem ZELF de verantwoording over de invulling. Dit betekent dat anderen wel kunnen pogen mij van dat pad af te brengen, al dan niet onbewust, maar dat ik dat niet meer toe laat. Hup, daar gaat de afhankelijkheid en daar is de zelfstandigheid.
Elke stap die je op onbewust niveau dan zet, zal automatisch in lijn zijn met die rode draad. Als je er van af wijkt, dan voel je dat. Dan ga je echt wel nadenken en bewust handelen.
Als je zo leeft, dan heb je de controle in handen over je eigen leven, in plaats van andermans leven proberen te controleren om jou happy te laten voelen. Het begint bij een doel en een keuze.
Als ik, om mezelf nog even als voorbeeld te gebruiken, een keuze maak die lastig is, kan ik deze heel erg goed voor mezelf verantwoorden. Achteraf kan ik een verkeerde keuze gemaakt hebben. Dan sla ik mezelf niet voor mijn kop dat ik zo stom ben geweest, maar dan corrigeer ik liever.
Iets waar je dan aan moet wennen en dat vinden de meeste mensen wellicht nog het moeilijkste... je kan niemand meer de schuld geven voor de mislukkingen in je leven.
Op deze wijze wordt je milder naar jezelf en naar je omgeving. Daardoor wordt je ook aantrekkelijker voor je omgeving. Niet voor de verkeerde types, want die krijgen hier jeuk van. Die moeten kunnen spelen met andermans gevoelens.
Ingredient voor dit alles. Een grote dosis nuchterheid. Dat is aan te leren.
Ik denk dat het niet begint met heel bewust daarmee bezig te zijn, maar het wel in je achterhoofd te houden. Dat je je realiseert welke mechanismes meespelen zonder de hele tijd na te denken of je iets wel goed of fout doet.
Ik denk dat de sleutel ligt bij een rode draad in je leven. Het mijne is persoonlijke ontwikkeling, sterker worden, onafhankelijk blijven, mezelf blijven, respect voor mij en mijn kinderen, veiligheid van mijn gezin en nog meer van dat soort kreten. Het is positief, vrij neutraal maar iets waar ik niet van af stap. Mijn uitgangspunt is dat mensen in mijn leven, op welke manier dan ook, mee mogen in mijn leven langs mijn rode draad, maar ik er niet van af wijk. Dit betekent dat figuren die hier afbreuk aan doen niet meer welkom zijn in mijn leven.
Het is niet inflexibel. Ik kan alle kanten op. Het zijn slechts basis elementen waar niemand aan mag komen.
Dit is mijn route geweest en dit heeft voor mij gewerkt en dat doet het nog steeds.
Wat er dan gebeurd is dat ik heel verantwoordelijk bezig ben met mij en mijn kinderen. Ik neem ZELF de verantwoording over de invulling. Dit betekent dat anderen wel kunnen pogen mij van dat pad af te brengen, al dan niet onbewust, maar dat ik dat niet meer toe laat. Hup, daar gaat de afhankelijkheid en daar is de zelfstandigheid.
Elke stap die je op onbewust niveau dan zet, zal automatisch in lijn zijn met die rode draad. Als je er van af wijkt, dan voel je dat. Dan ga je echt wel nadenken en bewust handelen.
Als je zo leeft, dan heb je de controle in handen over je eigen leven, in plaats van andermans leven proberen te controleren om jou happy te laten voelen. Het begint bij een doel en een keuze.
Als ik, om mezelf nog even als voorbeeld te gebruiken, een keuze maak die lastig is, kan ik deze heel erg goed voor mezelf verantwoorden. Achteraf kan ik een verkeerde keuze gemaakt hebben. Dan sla ik mezelf niet voor mijn kop dat ik zo stom ben geweest, maar dan corrigeer ik liever.
Iets waar je dan aan moet wennen en dat vinden de meeste mensen wellicht nog het moeilijkste... je kan niemand meer de schuld geven voor de mislukkingen in je leven.
Op deze wijze wordt je milder naar jezelf en naar je omgeving. Daardoor wordt je ook aantrekkelijker voor je omgeving. Niet voor de verkeerde types, want die krijgen hier jeuk van. Die moeten kunnen spelen met andermans gevoelens.
Ingredient voor dit alles. Een grote dosis nuchterheid. Dat is aan te leren.
zaterdag 28 augustus 2010 om 09:56
quote:DNM schreef op 27 augustus 2010 @ 15:34:
Ik denk dat de sleutel ligt bij een rode draad in je leven. Het mijne is persoonlijke ontwikkeling, sterker worden, onafhankelijk blijven, mezelf blijven, respect voor mij en mijn kinderen, veiligheid van mijn gezin en nog meer van dat soort kreten. Het is positief, vrij neutraal maar iets waar ik niet van af stap. Mijn uitgangspunt is dat mensen in mijn leven, op welke manier dan ook, mee mogen in mijn leven langs mijn rode draad, maar ik er niet van af wijk. Dit betekent dat figuren die hier afbreuk aan doen niet meer welkom zijn in mijn leven.
Dus eerst de rode draad bepalen?
Het is niet inflexibel. Ik kan alle kanten op. Het zijn slechts basis elementen waar niemand aan mag komen.
Dit is mijn route geweest en dit heeft voor mij gewerkt en dat doet het nog steeds.
Wat er dan gebeurd is dat ik heel verantwoordelijk bezig ben met mij en mijn kinderen. Ik neem ZELF de verantwoording over de invulling. Dit betekent dat anderen wel kunnen pogen mij van dat pad af te brengen, al dan niet onbewust, maar dat ik dat niet meer toe laat. Hup, daar gaat de afhankelijkheid en daar is de zelfstandigheid.
Elke stap die je op onbewust niveau dan zet, zal automatisch in lijn zijn met die rode draad. Als je er van af wijkt, dan voel je dat. Dan ga je echt wel nadenken en bewust handelen.
Als je zo leeft, dan heb je de controle in handen over je eigen leven, in plaats van andermans leven proberen te controleren om jou happy te laten voelen. Het begint bij een doel en een keuze.
Als ik, om mezelf nog even als voorbeeld te gebruiken, een keuze maak die lastig is, kan ik deze heel erg goed voor mezelf verantwoorden. Achteraf kan ik een verkeerde keuze gemaakt hebben. Dan sla ik mezelf niet voor mijn kop dat ik zo stom ben geweest, maar dan corrigeer ik liever.
Kan je een concreet voorbeeld geven?
Iets waar je dan aan moet wennen en dat vinden de meeste mensen wellicht nog het moeilijkste... je kan niemand meer de schuld geven voor de mislukkingen in je leven.
Op deze wijze wordt je milder naar jezelf en naar je omgeving. Daardoor wordt je ook aantrekkelijker voor je omgeving. Niet voor de verkeerde types, want die krijgen hier jeuk van. Die moeten kunnen spelen met andermans gevoelens.
Bedoel je dat verkeerde types niks kunnen met iemand die zijn eigen pad bewandelt?
Ingredient voor dit alles. Een grote dosis nuchterheid. Dat is aan te leren.
Ik denk dat de sleutel ligt bij een rode draad in je leven. Het mijne is persoonlijke ontwikkeling, sterker worden, onafhankelijk blijven, mezelf blijven, respect voor mij en mijn kinderen, veiligheid van mijn gezin en nog meer van dat soort kreten. Het is positief, vrij neutraal maar iets waar ik niet van af stap. Mijn uitgangspunt is dat mensen in mijn leven, op welke manier dan ook, mee mogen in mijn leven langs mijn rode draad, maar ik er niet van af wijk. Dit betekent dat figuren die hier afbreuk aan doen niet meer welkom zijn in mijn leven.
Dus eerst de rode draad bepalen?
Het is niet inflexibel. Ik kan alle kanten op. Het zijn slechts basis elementen waar niemand aan mag komen.
Dit is mijn route geweest en dit heeft voor mij gewerkt en dat doet het nog steeds.
Wat er dan gebeurd is dat ik heel verantwoordelijk bezig ben met mij en mijn kinderen. Ik neem ZELF de verantwoording over de invulling. Dit betekent dat anderen wel kunnen pogen mij van dat pad af te brengen, al dan niet onbewust, maar dat ik dat niet meer toe laat. Hup, daar gaat de afhankelijkheid en daar is de zelfstandigheid.
Elke stap die je op onbewust niveau dan zet, zal automatisch in lijn zijn met die rode draad. Als je er van af wijkt, dan voel je dat. Dan ga je echt wel nadenken en bewust handelen.
Als je zo leeft, dan heb je de controle in handen over je eigen leven, in plaats van andermans leven proberen te controleren om jou happy te laten voelen. Het begint bij een doel en een keuze.
Als ik, om mezelf nog even als voorbeeld te gebruiken, een keuze maak die lastig is, kan ik deze heel erg goed voor mezelf verantwoorden. Achteraf kan ik een verkeerde keuze gemaakt hebben. Dan sla ik mezelf niet voor mijn kop dat ik zo stom ben geweest, maar dan corrigeer ik liever.
Kan je een concreet voorbeeld geven?
Iets waar je dan aan moet wennen en dat vinden de meeste mensen wellicht nog het moeilijkste... je kan niemand meer de schuld geven voor de mislukkingen in je leven.
Op deze wijze wordt je milder naar jezelf en naar je omgeving. Daardoor wordt je ook aantrekkelijker voor je omgeving. Niet voor de verkeerde types, want die krijgen hier jeuk van. Die moeten kunnen spelen met andermans gevoelens.
Bedoel je dat verkeerde types niks kunnen met iemand die zijn eigen pad bewandelt?
Ingredient voor dit alles. Een grote dosis nuchterheid. Dat is aan te leren.
