Psyche
alle pijlers
Trauma door overlijden schoonvader, ben de weg kwijt
zaterdag 15 juni 2019 23:43
OP weg als je niet hoort wat je wilt horen, terwijl beide kanten in de reacties belicht worden en je dat ook tot nadenken zou kunnen stemmen.. Je laat je wel kennen zeg. Laatste dat ik nog wil zeggen: ga naar de huisarts. Op het gebied van emotieregulatie heb je denk ik echt een hoop winst te boeken. Voor jou, en ook qua steun aan je vriend. Sterkte met alles.
zaterdag 15 juni 2019 23:45
Zo kwam je ook helemaal niet over! Niet op mij en vele anderen iig...kisses schreef: ↑15-06-2019 23:40Jammer dat er toch wat kritische reacties komen. Voor de duidelijkheid i
mijn verdriet staat zeker niet voorop en ik maak zeker pas op de plaats. Ik dwing niemand om te praten, laat mijn vriend juist op zn eigen manier rouwen.
Echter ben ik ook een mens met gevoelens, en vertel ik daarom ook dat het me zoveel doet. Juist omdat ik mijn verdriet niet voorop stel deel ik mijn verhaal hier. En nee ik vertel hem niet over deze gevoelens en gedachten. Enkel op momenten dat ik alleen ben word het me soms teveel omdat ik veel om die man gaf en vrij hecht met hem was.
Wat ik bedoel met trauma is dat ik er geestlijk een douw van heb gekregen om iemand te zien sterven. Weet niet of je het zelf hebt meegemaakt maar dat is vrij heftig. De een zal het beter verwerken dan de ander. Ik heb nou eenmaal snel nachtmerries.
Nogmaals ik wil niet zielig doen of egoïstisch zijn.
Je hebt net recht gezet wat je met trauma bedoelt... Logisch dat je je zo naar voelt na dit alles...
Nogmaals, erg jammer dat je OP weg is. Er zitten ook echt wel meningen tussen die steunend en sterkend kunnen zijn.
Nou goed... Nogmaals sterkte...
zaterdag 15 juni 2019 23:49
Sta open voor alle reacties hagedis, kan ik prima tegen en denk er zeker over na.
Uit sommige reacties lijkt het alsof ik niet genoeg steun bied aan mijn vriend. Naar mijn idee doe ik dit zeker wel. Ik heb samen met hem alles omtrent de uitvaart geregeld, en op vele momenten dat hij het niet meer in zag heb ik alles geregeld en gedaan. Zoals het hoort in een relatie, opvangen voor elkaar.
Kan er alleen helaas niet omheen dat ik ook maar een mens ben met gevoel, en veel verdriet. Dit hele gebeuren heeft me gewoon anders naar het leven laten kijken, het besef dat alles een keer doodgaat. Angst, maar ook kracht. Aub niet te snel oordelen allemaal.
Uit sommige reacties lijkt het alsof ik niet genoeg steun bied aan mijn vriend. Naar mijn idee doe ik dit zeker wel. Ik heb samen met hem alles omtrent de uitvaart geregeld, en op vele momenten dat hij het niet meer in zag heb ik alles geregeld en gedaan. Zoals het hoort in een relatie, opvangen voor elkaar.
Kan er alleen helaas niet omheen dat ik ook maar een mens ben met gevoel, en veel verdriet. Dit hele gebeuren heeft me gewoon anders naar het leven laten kijken, het besef dat alles een keer doodgaat. Angst, maar ook kracht. Aub niet te snel oordelen allemaal.
zaterdag 15 juni 2019 23:49
Toen ik 28 was kreeg ik een kind, ben ik twee keer verhuisd en ben ik in een paar maanden tijd allebei mijn ouders verloren na een kort ziekbed (mijn moeder 5 weken van diagnose tot overlijden, mijn vader 5 dagen...). Mijn man en mijn schoonzus hebben op dat moment (vertelde ze later) letterlijk tegen elkaar gezegd: "aan ons om de boel nu draaiende te houden..." en wat ben ik blij dat ze dat hebben gedaan.
TO, een overlijden dat zo dichtbij komt is heftig en (meestal) ontzettend emotioneel. Niemand verteld je vantevoren hoe je daar precies mee om moet gaan, en dat kan ook niet. Maar je vriend is zijn vader verloren. Je vriend is nu weer en ik denk dat je je niet beseft wat dat met iemand doet. Zijn basis is weggevallen en hij zal daar mee moeten dealen... Natuurlijk wil dat niet zeggen dat jij geen verdriet mag hebben, maar probeer zijn emoties daar in niet te overschaduwen. Pas je aan aan zijn manier van rouwen. Gun hem dat. En als dat betekent dat jij een stap opzij moet doen in je eigen rouwproces dan hoop ik dat je dat voor hem kan doen.
En zorg voor iemand die jou hierin bij kan staan. Iemand los van je vriend, zodat jij ook je emoties kwijt kan maar hij zich daar niet mee bezig hoeft te houden. Hij heeft waarschijnlijk genoeg aan zichzelf op dit moment. Sterkte!
TO, een overlijden dat zo dichtbij komt is heftig en (meestal) ontzettend emotioneel. Niemand verteld je vantevoren hoe je daar precies mee om moet gaan, en dat kan ook niet. Maar je vriend is zijn vader verloren. Je vriend is nu weer en ik denk dat je je niet beseft wat dat met iemand doet. Zijn basis is weggevallen en hij zal daar mee moeten dealen... Natuurlijk wil dat niet zeggen dat jij geen verdriet mag hebben, maar probeer zijn emoties daar in niet te overschaduwen. Pas je aan aan zijn manier van rouwen. Gun hem dat. En als dat betekent dat jij een stap opzij moet doen in je eigen rouwproces dan hoop ik dat je dat voor hem kan doen.
En zorg voor iemand die jou hierin bij kan staan. Iemand los van je vriend, zodat jij ook je emoties kwijt kan maar hij zich daar niet mee bezig hoeft te houden. Hij heeft waarschijnlijk genoeg aan zichzelf op dit moment. Sterkte!
zaterdag 15 juni 2019 23:57
Is dit je eerste overlijden/grote nare gebeurtenis in je leven? Je komt op mij wat jong en bleu over wat dit betreft. Maar ik snap wel dat als dit nieuw voor je is de impact groot is en je er nog niet zo'n raad mee weet.
zondag 16 juni 2019 00:09
Nee hoor hagedis. Heb best wat meegemaakt, scheiding ouders,huiselijk geweld, miskraam, opa en oma overleden, aantal mensen in de familie met kanker. Doet er verder niet toe, ben niet naief of bleu. Ben een vrij nuchter persoon, echter is dit wel de eerste persoon die ik heb zien sterven. Uren kijken hoe iemand van een geliefde veranderd in een zielloos lichaam, en zn laatste ademteug hebt gehoord is voor mij nogal heftig.
Heb alles daarna ook gezien, het afleggen, hij was helemaal blauw door zuurstof gebrek. Jammer dat sommige reacties hier zo direct zijn in hun oordeel. Misschien ben ik een zacht ei, maar ik wil je nog wel eens zien als je het zelf meemaakt. Misschien heb je dat zelf al op een andere manier, hoop van niet.
Heb alles daarna ook gezien, het afleggen, hij was helemaal blauw door zuurstof gebrek. Jammer dat sommige reacties hier zo direct zijn in hun oordeel. Misschien ben ik een zacht ei, maar ik wil je nog wel eens zien als je het zelf meemaakt. Misschien heb je dat zelf al op een andere manier, hoop van niet.
zondag 16 juni 2019 00:51
Ja dat heb ik wel degelijk, zoals ik net al schreef. Beide ouders mogen zien stikken. Dus 'ik wil je nog wel eens zien als je het zelf meemaakt', tsja, te laat. Rare opmerking ook wat mij betreft. Zoals ik je makkelijke gebruik van het woord 'trauma' ook erg kwetsend, misplaatst en raar vond. Soit.
Ik sta nog steeds achter wat ik adviseerde: ga naar de huisarts. Echt. Ik denk dat begeleiding, in welke vorm dan ook, je goed zou doen op het gebied van emotieregulatie. Wellicht brengt het ook mogelijkheden voor jou en je partner om elkaar wat meer te 'vinden' in dit proces.
zondag 16 juni 2019 08:38
Het proces zoals je het beschrijft is ook vreselijk, maar ik struikelde ook over je OP...het woord trauma kwam bij mij ook misplaatst over.
Maar goed. Geef het tijd en zoek je vriend op in zijn manier van rouwen. Als hij hetzelfde proces heeft meegemaakt dan doet dat pijn. Bij mijn partner komt het verdriet in fases. Tijdens een wandeling als we het over "vroeger" hebben bijvoorbeeld.
En vergeet niet bij het afleggen zijn is een keuze. Wellicht is dit voor jou te heftig....ik heb dat ook niet bij mijn moeder gedaan. Ik kon het niet aan om haar uitgemergelde lichaam nog meer te zien. Ik kon het echt niet....en het is goed zo. Misschien moet je in de toekomst meer nadenken over bij welk proces je aanwezig wilt zijn.
Sterkte.
Maar goed. Geef het tijd en zoek je vriend op in zijn manier van rouwen. Als hij hetzelfde proces heeft meegemaakt dan doet dat pijn. Bij mijn partner komt het verdriet in fases. Tijdens een wandeling als we het over "vroeger" hebben bijvoorbeeld.
En vergeet niet bij het afleggen zijn is een keuze. Wellicht is dit voor jou te heftig....ik heb dat ook niet bij mijn moeder gedaan. Ik kon het niet aan om haar uitgemergelde lichaam nog meer te zien. Ik kon het echt niet....en het is goed zo. Misschien moet je in de toekomst meer nadenken over bij welk proces je aanwezig wilt zijn.
Sterkte.
zondag 16 juni 2019 12:15
Wat is dat nu voor zever! Zij kan bij wijze van spreken, meer van haar schoonvader houden dan de vriend van zijn vader. Dit is maar een algemeen voorbeeld he, ik zeg helemaal niet dat dit hier het geval is. Maar jullie doen net of er een rangorde is in rouwen, de eigen kinderen meest, dan de schoonkinderen, misschien dan de kleinkinderen. Misschien is haar schoonvader wel als een vader voor haar geweest en heeft ze geen (goede band met haar) vader. Ik geef toe dat het allemaal wat hysterisch overkomt, maar wij weten niet wat daarvan aan de basis ligt.redbulletje schreef: ↑15-06-2019 23:33Lijkt me dat jij je moet vermannen en dit niet om jou en je peuter te laten draaien, maar om je vriend. Hij is degene die hier een inmens groot verlies heeft geleden, hij is immers zijn vader kwijt.
zondag 16 juni 2019 12:44
Ik kan me helemaal voorstellen dat het heftig is, zo'n stervensproces. Heb het zelf gelukkig nog niet meegemaakt.
Ben een boek aan het lezen van iemand die met 'de andere kant' communiceert, en ze beschrijft hoe het daar vol liefde en licht is... En dat je geliefden bij je blijven. Ik vind het heel mooi. Wat zij denk ik zou zeggen: dat je schoonvader dankbaar is dat jullie bij dat proces waren, en hem zo goed verzorgd hebben en dat jullie hem die kant op begeleid hebben.
Nou ja, misschien heb je er wat aan, anders kan je het gewoon negeren
Ben een boek aan het lezen van iemand die met 'de andere kant' communiceert, en ze beschrijft hoe het daar vol liefde en licht is... En dat je geliefden bij je blijven. Ik vind het heel mooi. Wat zij denk ik zou zeggen: dat je schoonvader dankbaar is dat jullie bij dat proces waren, en hem zo goed verzorgd hebben en dat jullie hem die kant op begeleid hebben.
Nou ja, misschien heb je er wat aan, anders kan je het gewoon negeren
Such fun!1
zondag 16 juni 2019 15:22
Zo is het maar net!mammezel schreef: ↑16-06-2019 12:15Wat is dat nu voor zever! Zij kan bij wijze van spreken, meer van haar schoonvader houden dan de vriend van zijn vader. Dit is maar een algemeen voorbeeld he, ik zeg helemaal niet dat dit hier het geval is. Maar jullie doen net of er een rangorde is in rouwen, de eigen kinderen meest, dan de schoonkinderen, misschien dan de kleinkinderen. Misschien is haar schoonvader wel als een vader voor haar geweest en heeft ze geen (goede band met haar) vader. Ik geef toe dat het allemaal wat hysterisch overkomt, maar wij weten niet wat daarvan aan de basis ligt.
Het gaat erg ver om vanaf pc te bepalen in welke mate een onbekende mag rouwen.
Ik heb zelf overigens rouwverwerking vanwege trauma gehad vanwege dood van een collega vriendin, die met haar gezin verongelukt is. Was ik toen hysterisch?
