Psyche
alle pijlers
Vanmiddag hoor ik of ik dood ga - knuffel nodig
donderdag 12 januari 2017 10:32
Dramatische titel (en dat voor mijn eerst geopende topic na 8 jaar meelezen), maar zo voel ik me nu even ook.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
maandag 14 augustus 2017 10:26
Flambanen was mooi, maar omdat ik al 15 jaar hoe geweldig het is vond ik het toch een beetje tegenvallen. Te hoge verwachtingen denk ik 
En het was heel massaal. Vooral op de heenweg zat het echt stampvol. Konden ook geen 4 plekken bij elkaar meer vinden dus man en ik zaten allebei met kind op schoot, wat de reis natuurlijk niet echt comfortabel maakt .
En dat dansende meisje bij de waterval
. Gelukkig wist man de verleiding te weerstaan
Deentje, het komt inderdaad door de capecitabine, dus ik wist dat het ging gebeuren. Toen we naar de vs gingen had ik voor de zekerheid al een brief van het ziekenhuis mee, voor als ik problemen bij de douane zou krijgen vanwege ontbrekende vingerafdrukken.
Maar nu het echt zo ver is voelt het toch weer als een grens overgaan. En dat is gewoon niet leuk.
En het was heel massaal. Vooral op de heenweg zat het echt stampvol. Konden ook geen 4 plekken bij elkaar meer vinden dus man en ik zaten allebei met kind op schoot, wat de reis natuurlijk niet echt comfortabel maakt
. En dat dansende meisje bij de waterval
. Gelukkig wist man de verleiding te weerstaan Deentje, het komt inderdaad door de capecitabine, dus ik wist dat het ging gebeuren. Toen we naar de vs gingen had ik voor de zekerheid al een brief van het ziekenhuis mee, voor als ik problemen bij de douane zou krijgen vanwege ontbrekende vingerafdrukken.
Maar nu het echt zo ver is voelt het toch weer als een grens overgaan. En dat is gewoon niet leuk.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 16 augustus 2017 10:48
Vakantie is leuk, maar sinds maandag ben ik echt heel moe en denk ik de hele tijd "ik wil naar huiuiuiuiuis". Vanochtend na een huilbui maar even serieus naar naar huis gaan gekeken, maar alle haalbare ferrys zitten volgeboekt. We vertrekken zo dus toch lekker naar stavanger en dan zien we daar wel. Gaan er niet vanuit dat ik de preikestoel nog op kom
en dan zien we daar wel. Gaan er niet vanuit dat ik de preikestoel nog op kom
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 16 augustus 2017 11:07
Neem je ook rust tijdens je vakantie? Als in: een dagje in bed blijven liggen en niks hoeven?
Op vakantie ben je vaak geneigd actiever te zijn dan thuis en als je energie beperkt is, gaat dat je op een bepaald moment opbreken. Dat moment is bij jou blijkbaar nu.
Ik los dat op door de rest van mijn gezin de hort op te sturen en mezelf gewoon een dagje in bed te installeren. Even opladen voordat ik weer verder kan. Soms duurt mijn dagje opladen zelfs twee dagen. Daarna lukt het meestal wel weer. Houd er ook rekening mee dat je niet uitgerust thuis komt, maar dat je na thuiskomst eerst moet bijkomen van je vakantie.
Veel succes en sterkte en plezier daar verder!
Op vakantie ben je vaak geneigd actiever te zijn dan thuis en als je energie beperkt is, gaat dat je op een bepaald moment opbreken. Dat moment is bij jou blijkbaar nu.
Ik los dat op door de rest van mijn gezin de hort op te sturen en mezelf gewoon een dagje in bed te installeren. Even opladen voordat ik weer verder kan. Soms duurt mijn dagje opladen zelfs twee dagen. Daarna lukt het meestal wel weer. Houd er ook rekening mee dat je niet uitgerust thuis komt, maar dat je na thuiskomst eerst moet bijkomen van je vakantie.Veel succes en sterkte en plezier daar verder!
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
woensdag 16 augustus 2017 11:19
Doe je niet te veel? Net als de andere dames denk ik ook dat je een dagje (of 2) op bed moet doorbrengen.
Even bijtanken.
Na de vakantie beginnen de scholen ook weer snel dus dan heb je het alweer druk genoeg.
Op vakantie ga ik vaak even slapen s middags, gewoon omdat het kan. Doe ik thuis (bijna) nooit.
Even bijtanken.
Na de vakantie beginnen de scholen ook weer snel dus dan heb je het alweer druk genoeg.
Op vakantie ga ik vaak even slapen s middags, gewoon omdat het kan. Doe ik thuis (bijna) nooit.
woensdag 16 augustus 2017 11:34
Een paar jaar geleden op vakantie geweest na ernstige ziekte. Deed hetzelfde als Beeldig: Iedereen wegsturen en mezelf buiten in het zonnetje op een stoel of bed installeren. Doen waar ik zelf zin in had (dus niets en bijkomen).
Ik vond het lastig, ook omdat er tegen mij gezegd werd dat het minder gezellig was als ik niet mee ging. Maar daardoor ging het na dat dagje bijtanken weer een stuk beter en kon ik ook weer van de vakantie genieten.
Even een
en veel plezier in Noorwegen!
Ik vond het lastig, ook omdat er tegen mij gezegd werd dat het minder gezellig was als ik niet mee ging. Maar daardoor ging het na dat dagje bijtanken weer een stuk beter en kon ik ook weer van de vakantie genieten.
Even een
en veel plezier in Noorwegen!
donderdag 17 augustus 2017 10:54
Gisteren heerlijk genikst op de boot: op een bankje gezeten, thee gedronken, boek uitgelezen en naar de eilandjes gekeken. Vandaag dus vol goede moed begonnen aan de preikestoelen! Helaas, binnen 300 m opgegeven..... wat voelde ik me ern loser toen ik daar uitgeput aan de kant zat en mensen relaxed met een bekertje in hun hand naar boven zag wandelen 
. Heb wel even heel gard gehuild toen.
Nu zitten we aan het strandje en zijn man en kinderen bezig een kano te huren.
. Heb wel even heel gard gehuild toen. Nu zitten we aan het strandje en zijn man en kinderen bezig een kano te huren.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 17 augustus 2017 14:18
Voelde je je echt een loser?
Of vond je het gewoon confronterend hoe beperkt je bent als je over je grenzen heen bent gegaan en moe bent?
Hoe dan ook: En echt, geef jezelf even vrij. Met je gezin op een strandje is niet compleet uitrusten. Je wil weten wat er gaande is, je bent alert, er wordt altijd iets van je verwacht (want je bent hun moeder en aanwezig)... Check echt even een dagje uit. Sluit jezelf even af van je gezin en van álle verplichtingen (ook de leuke) en rust uit. Want zo lang jij (toch een beetje) mee wil doen, krijg je niet de rust die nodig is om van dit soort vermoeidheid te herstellen. Je batterij laadt niet meer zo makkelijk op en hij is wel leeg. Dat is niet met een dagje boekje lezen en eilandjes kijken op een boot weer opgeladen. Hoe jammer dat ook is.
Hè, mooi mens toch, ik had je zo gegund dat je vandaag weer als een jonge hinde met je koffiebeker achter de meute aan huppelde.
Of vond je het gewoon confronterend hoe beperkt je bent als je over je grenzen heen bent gegaan en moe bent?
Hoe dan ook:
En echt, geef jezelf even vrij. Met je gezin op een strandje is niet compleet uitrusten. Je wil weten wat er gaande is, je bent alert, er wordt altijd iets van je verwacht (want je bent hun moeder en aanwezig)... Check echt even een dagje uit. Sluit jezelf even af van je gezin en van álle verplichtingen (ook de leuke) en rust uit. Want zo lang jij (toch een beetje) mee wil doen, krijg je niet de rust die nodig is om van dit soort vermoeidheid te herstellen. Je batterij laadt niet meer zo makkelijk op en hij is wel leeg. Dat is niet met een dagje boekje lezen en eilandjes kijken op een boot weer opgeladen. Hoe jammer dat ook is.Hè, mooi mens toch, ik had je zo gegund dat je vandaag weer als een jonge hinde met je koffiebeker achter de meute aan huppelde.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
maandag 21 augustus 2017 13:09
Zo, we zijn weer thuis.
De laatste dagen van de vakantie waren toch nog wel leuk, hoewel we een stuk minder gedaan hadden dan de eerste week. Maar ja, plan alles maar eens van tevoren he?
Vanochtend 1 krijsend en 1 huilend kind op school gebracht. Oh, wat is die eerste schooldag toch moeilijk. Hoop dat het snel over was en ze toch een leuke dag hebben. Moesten ze nog meteen overblijven ook (vinden ze niet leuk, dus nu ik toch thuis ben eten ze meestal thuis), omdat we een afspraak hadden in het ziekenhuis. Extra lange dag zo dus.
Verder zijn alle sportclubjes verplaatst naar andere dagen en tijden, dus hebben gisteren even uitgebreid de agenda's bijgewerkt om te kijken wie nou wanneer wat heeft. Pfff..... wat een geregel allemaal.
Vanochtend weer een CT-scan gehad. Hoewel het allemaal wel goed voelt nu in mijn buik is dat toch wel weer even spannend. Woensdag horen we de uitslag. De scan-meneer was dezelfde man die vorig jaar de echo had gemaakt waarop de kanker was ontdekt. Het was wel raar, maar ook wel fijn om hem even te spreken. Hij herkende mij ook meteen, hij vertelde dat het bij hem ook echt wel was aangekomen. Gelukkig heeft hij dat soort 'ontdekkingen' niet zo heel vaak, en hij vond het fijn dat het relatief gezien best goed met me gaat.
Nu even genieten van de rust na 6 weken de kinderen om me heen te hebben gehad
De laatste dagen van de vakantie waren toch nog wel leuk, hoewel we een stuk minder gedaan hadden dan de eerste week. Maar ja, plan alles maar eens van tevoren he?
Vanochtend 1 krijsend en 1 huilend kind op school gebracht. Oh, wat is die eerste schooldag toch moeilijk. Hoop dat het snel over was en ze toch een leuke dag hebben. Moesten ze nog meteen overblijven ook (vinden ze niet leuk, dus nu ik toch thuis ben eten ze meestal thuis), omdat we een afspraak hadden in het ziekenhuis. Extra lange dag zo dus.
Verder zijn alle sportclubjes verplaatst naar andere dagen en tijden, dus hebben gisteren even uitgebreid de agenda's bijgewerkt om te kijken wie nou wanneer wat heeft. Pfff..... wat een geregel allemaal.
Vanochtend weer een CT-scan gehad. Hoewel het allemaal wel goed voelt nu in mijn buik is dat toch wel weer even spannend. Woensdag horen we de uitslag. De scan-meneer was dezelfde man die vorig jaar de echo had gemaakt waarop de kanker was ontdekt. Het was wel raar, maar ook wel fijn om hem even te spreken. Hij herkende mij ook meteen, hij vertelde dat het bij hem ook echt wel was aangekomen. Gelukkig heeft hij dat soort 'ontdekkingen' niet zo heel vaak, en hij vond het fijn dat het relatief gezien best goed met me gaat.
Nu even genieten van de rust na 6 weken de kinderen om me heen te hebben gehad
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 22 augustus 2017 09:59
Zo...... De eerste schooldag viel uiteindelijk toch wel mee, dus vanochtend zijn ze al iets beter gemutst vertrokken. Jongste gaf aan dat het gisteren echt heel saaaaaaaiiiiii was op school, dus even met de juf gesproken. Omdat het de eerste schooldag was en een nieuwe klas (hij zit nu in 4 van de 3/4, dus groep 3 is er nieuw bijgekomen) wilde ze gisteren de klas compleet houden voor de binding. Logisch. Vandaag zou hij wel werk va groep 5 krijgen zei ze.
Gisterenavond had jongste een enorme driftbui, waarin hij schreeuwde dat hij ons haatte en dat hij blij was dat ik snel dood ging. Oudste dus huilen, want die wilde dat helemaal niet. Na een half uur was hij gekalmeerd en had hij heel veel spijt en kreeg ik een enorme knuffel en zei hij dat hij dat echt niet wilde.
We hebben dit, en dat oudste gisterenochtend letterlijk van mij losgepeuterd moest worden gemaild naar de therapeut van het HDI (die toevallig net gisteren een mail had gestuurd met hoe het ging). Kregen vrij snel reactie. Ik ga hem zo nog eens rustig doorlezen maar wat man en ik er gisterenavond uithaalden was: "het probleem komt niet door de ziekte. Jullie zijn een onstabiel gezin en hebben opvoedondersteuning nodig. Wij kunnen niets voor jullie doen. "
Ik ben nu dus vooral boos (wilde graag even als jongste zijn en gewoon een kwartier lang heel hard brullen 'ik ben BOOS!!!!!!"), wat meestal niet heel constructief is, dus ik probeer het nu maar even van me af te zetten.
Oh, en onze schoonmaakster heeft net een uur voordat ze zou beginnen per mail laten weten dat ze niet meer komt. Zoektocht start dus weer opnieuw......Zucht..........
Gisterenavond had jongste een enorme driftbui, waarin hij schreeuwde dat hij ons haatte en dat hij blij was dat ik snel dood ging. Oudste dus huilen, want die wilde dat helemaal niet. Na een half uur was hij gekalmeerd en had hij heel veel spijt en kreeg ik een enorme knuffel en zei hij dat hij dat echt niet wilde.
We hebben dit, en dat oudste gisterenochtend letterlijk van mij losgepeuterd moest worden gemaild naar de therapeut van het HDI (die toevallig net gisteren een mail had gestuurd met hoe het ging). Kregen vrij snel reactie. Ik ga hem zo nog eens rustig doorlezen maar wat man en ik er gisterenavond uithaalden was: "het probleem komt niet door de ziekte. Jullie zijn een onstabiel gezin en hebben opvoedondersteuning nodig. Wij kunnen niets voor jullie doen. "
Ik ben nu dus vooral boos (wilde graag even als jongste zijn en gewoon een kwartier lang heel hard brullen 'ik ben BOOS!!!!!!"), wat meestal niet heel constructief is, dus ik probeer het nu maar even van me af te zetten.
Oh, en onze schoonmaakster heeft net een uur voordat ze zou beginnen per mail laten weten dat ze niet meer komt. Zoektocht start dus weer opnieuw......Zucht..........
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 22 augustus 2017 10:08
Jeetje Anna, op zo'n antwoord zit je totaal niet te wachten. Jongste roept die dingen puur vanuit zijn boosheid. Weet precies hoe hij je moet raken. Maar meent het niet. Dat is geen onstabiel gezin, maar een kind dat in zijn boosheid dit soort dingen roept.
En dan ook nog eens de schoonmaakster die niet meer wil komen.
Neem een lekker kopje koffie/thee en laat het even allemaal van je afglijden. Pfff, je zou van minder al een pesthumeur krijgen.
En dan ook nog eens de schoonmaakster die niet meer wil komen.
Neem een lekker kopje koffie/thee en laat het even allemaal van je afglijden. Pfff, je zou van minder al een pesthumeur krijgen.
dinsdag 22 augustus 2017 10:17
Hè bah Anna. Vraag je eens om hulp, laten ze het beiden afweten. Maar niet opgeven hoor en blijven vertrouwen op jezelf. Jullie klinken juist als een heel prettig gezin en bewuste ouders.
Hey, maar misschien kan de HDI-meneer wel komen schoonmaken en blijkt de poets veel beter in begeleiding te zijn!
Hey, maar misschien kan de HDI-meneer wel komen schoonmaken en blijkt de poets veel beter in begeleiding te zijn!
dinsdag 22 augustus 2017 10:21
Jee Anna, daar kan je toch helemaal niks mee met zo'n antwoord! Wat ontzettend frustrerend dat er zo gereageerd wordt, snap dat je flink boos bent.
Het is puur de machteloosheid en boosheid van de jongste denk ik, dat hij dit soort dingen roept. Hij meent het natuurlijk niet, maar hij weet hoe hij jullie kan raken. Dat in combinatie met de hele saaie schooldag.. Hopelijk gaat het vandaag beter op school.
En dan de schoonmaakster die afzegt kan er ook nog wel bij. Een goede, betrouwbare schoonmaker vinden is echt een hele zoektocht.
Zet een lekker kopje thee voor jezelf, pak een boek en ga lekker van het zonnetje genieten
Even wat anders aan je hoofd. Als ik bij je in de buurt zou wonen, zou ik even langskomen en je een dikke knuffel geven. Helaas is dat niet het geval, dus dan maar virtueel
Het is puur de machteloosheid en boosheid van de jongste denk ik, dat hij dit soort dingen roept. Hij meent het natuurlijk niet, maar hij weet hoe hij jullie kan raken. Dat in combinatie met de hele saaie schooldag.. Hopelijk gaat het vandaag beter op school.
En dan de schoonmaakster die afzegt kan er ook nog wel bij. Een goede, betrouwbare schoonmaker vinden is echt een hele zoektocht.
Zet een lekker kopje thee voor jezelf, pak een boek en ga lekker van het zonnetje genieten
Even wat anders aan je hoofd. Als ik bij je in de buurt zou wonen, zou ik even langskomen en je een dikke knuffel geven. Helaas is dat niet het geval, dus dan maar virtueel
dinsdag 22 augustus 2017 10:22
Haha, ja. Wat ik al zei: ik probeer het allemaal maar weer te relativeren en niet te gestressed te raken (stress is namelijk het enige wat echt niet mag van de oncoloog). Maar echt ontspannen voelt het nog niet.
Dat ze ons niet kunnen helpen wil ik ergens nog wel begrijpen (hoewel ik me dan meteen afvraag wat ze dan met andere kinderen doen, want het lijkt mij heel logisch dat bestaande 'problemen' worden versterkt door zo'n situatie), maar dat we nu een half jaar bezig zijn om daar binnen te komen, dat we eindelijk denken dat er wat gebeurt en dat ze ons dan niet kunnen helpen omdat het gaat om 'bestaande problemen die nu worden uitvergroot', terwijl dat precies is wat wij een half jaar geleden aangaven wat het probleem is.
En dat we dan een heel rijtje krijgen van mensen die we ook kunnen gaan proberen. Ik wil mijn kind helemaal niet van de ene therapeut naar de andere slepen in de hoop dat er ergens eindelijk eentje is die wel echt kan helpen. Ik wil meteen weten waar we de juiste hulp dan wel kunnen krijgen.
Maar goed... zen...........
Dat ze ons niet kunnen helpen wil ik ergens nog wel begrijpen (hoewel ik me dan meteen afvraag wat ze dan met andere kinderen doen, want het lijkt mij heel logisch dat bestaande 'problemen' worden versterkt door zo'n situatie), maar dat we nu een half jaar bezig zijn om daar binnen te komen, dat we eindelijk denken dat er wat gebeurt en dat ze ons dan niet kunnen helpen omdat het gaat om 'bestaande problemen die nu worden uitvergroot', terwijl dat precies is wat wij een half jaar geleden aangaven wat het probleem is.
En dat we dan een heel rijtje krijgen van mensen die we ook kunnen gaan proberen. Ik wil mijn kind helemaal niet van de ene therapeut naar de andere slepen in de hoop dat er ergens eindelijk eentje is die wel echt kan helpen. Ik wil meteen weten waar we de juiste hulp dan wel kunnen krijgen.
Maar goed... zen...........
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
dinsdag 22 augustus 2017 10:38
