Psyche
alle pijlers
Veel problemen op sociaal vlak
vrijdag 11 oktober 2019 15:35
Mijn hele leven heb ik al erg veel problemen op sociaal (en ook maatschappelijk) vlak.
Door mijn ASS (autisme) ben ik moeilijk in staat om me in te leven in anderen en om met kritiek, confrontaties, conflicten etc om te kunnen gaan.
Ik vind de samenleving vaak niet leuk en het is vaak 'Ieder voor zich en God voor ons allen' en veel mensen zijn steeds meer alleen maar bezig met hun eigenbelang.
Ondanks dat ik een leuke vriendenkring heb, heb ik in het verleden erg veel problemen met vriendschappen gehad.
Vooral dat contacten scheef groeiden (door oplopende irritaties , verkeerde communicatie etc) en/of dat de klik er op den duur niet meer was.
Tevens kan ik erg zwartgallig en negatief zijn en dat werkt ook absoluut niet in mijn voordeel.
Ook heb ik het gevoel dat ik soms wat manisch (bipolair) kan zijn.
Soms ben ik erg vrolijk, spontaan en enthousiast en op andere momenten juist zeer zwaar op de hand, teneergeslagen, neerslachtig etc.
Sociale omgang vind ik erg complex en ook vind ik het lastig om (persoonlijke) grenzen aan te geven, bij vervelende situaties etc.
Kan ook erg onzeker en pleasend zijn, wat ook niet goed is.
Heb een psychiater en maatschappelijk werker en daar heb ik veel baat bij.
Toch heb ik vaak wel last van slechte periodes en zwartgallige buien.
Vaak voel ik me ook niet begrepen en ik mis aansluitng in deze maatschappij.
Voor wie is dit eigenlijk herkenbaar?
En hoe gaan jullie hiermee om?
Door mijn ASS (autisme) ben ik moeilijk in staat om me in te leven in anderen en om met kritiek, confrontaties, conflicten etc om te kunnen gaan.
Ik vind de samenleving vaak niet leuk en het is vaak 'Ieder voor zich en God voor ons allen' en veel mensen zijn steeds meer alleen maar bezig met hun eigenbelang.
Ondanks dat ik een leuke vriendenkring heb, heb ik in het verleden erg veel problemen met vriendschappen gehad.
Vooral dat contacten scheef groeiden (door oplopende irritaties , verkeerde communicatie etc) en/of dat de klik er op den duur niet meer was.
Tevens kan ik erg zwartgallig en negatief zijn en dat werkt ook absoluut niet in mijn voordeel.
Ook heb ik het gevoel dat ik soms wat manisch (bipolair) kan zijn.
Soms ben ik erg vrolijk, spontaan en enthousiast en op andere momenten juist zeer zwaar op de hand, teneergeslagen, neerslachtig etc.
Sociale omgang vind ik erg complex en ook vind ik het lastig om (persoonlijke) grenzen aan te geven, bij vervelende situaties etc.
Kan ook erg onzeker en pleasend zijn, wat ook niet goed is.
Heb een psychiater en maatschappelijk werker en daar heb ik veel baat bij.
Toch heb ik vaak wel last van slechte periodes en zwartgallige buien.
Vaak voel ik me ook niet begrepen en ik mis aansluitng in deze maatschappij.
Voor wie is dit eigenlijk herkenbaar?
En hoe gaan jullie hiermee om?
vrijdag 11 oktober 2019 16:18
Coconuts12 schreef: ↑11-10-2019 16:14Wel herkenbaar voor mij. Ik heb ook moeite met sociale contacten en vind ook nauwelijks aansluiting met de maatschappij. Ik hoop met therapie meer vrede te krijgen met mijn NLD en de dingen die daarbij horen.
Damned if I don’t
vrijdag 11 oktober 2019 16:18
Sociale omgang heb ik altijd lastig gevonden. Ik zoek het niet op en zie wel wat er voor me overblijft.
Je kan contact niet afdwingen, als het niet vanzelf gaat dan zou ik er geen tijd in steken. Pleasend zijn daar herken ik me niet in.
Je schrijft dat je een leuke vriendenkring hebt, waar zit het probleem dan nu?
Ben je op zoek naar een soulmate? Ik weet niet of dat wel bestaat.
Je kan contact niet afdwingen, als het niet vanzelf gaat dan zou ik er geen tijd in steken. Pleasend zijn daar herken ik me niet in.
Je schrijft dat je een leuke vriendenkring hebt, waar zit het probleem dan nu?
Ben je op zoek naar een soulmate? Ik weet niet of dat wel bestaat.
Damned if I don’t
vrijdag 11 oktober 2019 16:21
vrijdag 11 oktober 2019 16:21
Je kunt je moeilijk inleven in anderen, maar vindt de REST van de maatschappij erg handelen in eigenbelang. Dat is een lastig en contradictoir iets. Anderen zullen jou daarvan dus betichten, snap je dat? En dat doe je niet bewust, maar is wel de realiteit. Kijk dus naar jezelf en jouw tekortkomingen voordat je een beeld over anderen vormt.
Buiten dat: ja, de maatschappij is hard. En daartussenin een prettig leven vinden is zwaar.
Buiten dat: ja, de maatschappij is hard. En daartussenin een prettig leven vinden is zwaar.
vrijdag 11 oktober 2019 16:37
Wat zou je willen?AngelEyes0192 schreef: ↑11-10-2019 16:25Heel herkenbaar! Hier een vergelijkbaar verhaal. Ik heb eigenlijk geen tips. Ik worstel er iedere dag weer mee.
vrijdag 11 oktober 2019 17:41
Ja herkenbaar. Hoe ouder ik werd hoe minder ik de wereld begreep. Dat begon in de puberteit. Sociaal niet meegroeien met leeftijdsgenoten waardoor je van elkaar vervreemd. Mensen die wel willen afspreken, maar vervolgens iets anders gaan doen. Nu heb ik ook weer zo'n vriendin die vaak afzegt. We groeien uit elkaar, terwijl we de eerste jaren meer gezamenlijke interesse hadden. Op mijn werk voel ik ook regelmatig niet begrepen, als iets niet duidelijk wordt uitgelegd. Maar daar lopen meer collega's tegenaan. Het is vaak chaotisch. Ook al is iets niet mijn eigen schuld, ik kan er constant over blijven piekeren. Ik heb een collega met ASS en die maakt met iedereen ruzie. Krijgt ze geen gelijk, dan wordt ze kwaad en raakt overspannen. Zij uit het meer naar buiten.
Ik sta bekend als een rustig iemand die niet kwaad wordt. Maar eigenlijk ben ik iemand die zich snel ergert aan mensen. Er zijn maar heel weinig mensen die ik echt leuk/interessant vind. Ik ben single en meestal vind ik dat oké. Soms mis ik een maatje, maar heb het idee dat het niet voor me is weggelegd. Aan de andere kant komen er ook verplichtingen bij een relatie kijken en dat benauwt me.
Ik sta bekend als een rustig iemand die niet kwaad wordt. Maar eigenlijk ben ik iemand die zich snel ergert aan mensen. Er zijn maar heel weinig mensen die ik echt leuk/interessant vind. Ik ben single en meestal vind ik dat oké. Soms mis ik een maatje, maar heb het idee dat het niet voor me is weggelegd. Aan de andere kant komen er ook verplichtingen bij een relatie kijken en dat benauwt me.
vrijdag 11 oktober 2019 19:24
Wil jou heel veel succes hiermee wensen.Coconuts12 schreef: ↑11-10-2019 16:14Wel herkenbaar voor mij. Ik heb ook moeite met sociale contacten en vind ook nauwelijks aansluiting met de maatschappij. Ik hoop met therapie meer vrede te krijgen met mijn NLD en de dingen die daarbij horen.
Zelf overweeg ik ook nog om therapie te gaan volgen, zoals CGT en/of Emotioneel Lichaamswerk oid.
vrijdag 11 oktober 2019 19:26
Eigenlijk zou ik wel iets van een (LAT)relatie willen.ViezeHond schreef: ↑11-10-2019 16:18Sociale omgang heb ik altijd lastig gevonden. Ik zoek het niet op en zie wel wat er voor me overblijft.
Je kan contact niet afdwingen, als het niet vanzelf gaat dan zou ik er geen tijd in steken. Pleasend zijn daar herken ik me niet in.
Je schrijft dat je een leuke vriendenkring hebt, waar zit het probleem dan nu?
Ben je op zoek naar een soulmate? Ik weet niet of dat wel bestaat.
Ik besef echter dat dit (nog) erg ver weg is.
Het is ook belangrijk om met jezelf een goede relatie te onderhouden.
Anders is een (liefdes)relatie gedoemd te mislukken.
vrijdag 11 oktober 2019 19:28
Ergens begrijp ik je punt wel.Koffiehagedis schreef: ↑11-10-2019 16:21Je kunt je moeilijk inleven in anderen, maar vindt de REST van de maatschappij erg handelen in eigenbelang. Dat is een lastig en contradictoir iets. Anderen zullen jou daarvan dus betichten, snap je dat? En dat doe je niet bewust, maar is wel de realiteit. Kijk dus naar jezelf en jouw tekortkomingen voordat je een beeld over anderen vormt.
Buiten dat: ja, de maatschappij is hard. En daartussenin een prettig leven vinden is zwaar.
En ik doe dat inderdaad niet bewust.
Het is ook niet goed om af te geven op externe factoren en belangrijk om bij mezelf te blijven.
vrijdag 11 oktober 2019 19:30
Wil je hierbij heel veel sterkte wensen!AngelEyes0192 schreef: ↑11-10-2019 16:25Heel herkenbaar! Hier een vergelijkbaar verhaal. Ik heb eigenlijk geen tips. Ik worstel er iedere dag weer mee.
vrijdag 11 oktober 2019 19:34
Dat snel ergeren aan mensen is voor mij ook erg herkenbaar.hondenmens schreef: ↑11-10-2019 17:41Ja herkenbaar. Hoe ouder ik werd hoe minder ik de wereld begreep. Dat begon in de puberteit. Sociaal niet meegroeien met leeftijdsgenoten waardoor je van elkaar vervreemd. Mensen die wel willen afspreken, maar vervolgens iets anders gaan doen. Nu heb ik ook weer zo'n vriendin die vaak afzegt. We groeien uit elkaar, terwijl we de eerste jaren meer gezamenlijke interesse hadden. Op mijn werk voel ik ook regelmatig niet begrepen, als iets niet duidelijk wordt uitgelegd. Maar daar lopen meer collega's tegenaan. Het is vaak chaotisch. Ook al is iets niet mijn eigen schuld, ik kan er constant over blijven piekeren. Ik heb een collega met ASS en die maakt met iedereen ruzie. Krijgt ze geen gelijk, dan wordt ze kwaad en raakt overspannen. Zij uit het meer naar buiten.
Ik sta bekend als een rustig iemand die niet kwaad wordt. Maar eigenlijk ben ik iemand die zich snel ergert aan mensen. Er zijn maar heel weinig mensen die ik echt leuk/interessant vind. Ik ben single en meestal vind ik dat oké. Soms mis ik een maatje, maar heb het idee dat het niet voor me is weggelegd. Aan de andere kant komen er ook verplichtingen bij een relatie kijken en dat benauwt me.
Vind ik ook erg vervelend aan mezelf.
Ook ik word niet snel kwaad, maar krop juist te vaak gevoelens op.
En dat is uiteraard ook niet goed.
vrijdag 11 oktober 2019 22:36
Dat is wat men altijd zegt, maar ik heb mijn man leren kennen toen mijn zelfbeeld nog lager was dan nu.
zaterdag 12 oktober 2019 07:55
Dat is inderdaad wel bijzonder.Coconuts12 schreef: ↑11-10-2019 22:36Dat is wat men altijd zegt, maar ik heb mijn man leren kennen toen mijn zelfbeeld nog lager was dan nu.
zaterdag 12 oktober 2019 07:56
Dank je welCoconuts12 schreef: ↑11-10-2019 22:37Dank je! Jij ook succes. Die therapieën kunnen wel wat positiefs bijdragen.
zaterdag 12 oktober 2019 08:25
Een relatie krijgen hoeft geen probleem te zijn, ik heb ook een vriendin.
Maar als ik me gedraag als een lul omdat ik een hekel aan mezelf en mijn leven heb, dan loopt het zeker niet lekker.
De omgang met anderen verloopt dus wel makkelijker als je jezelf accepteert zoals je bent, of er anders iets aan doet.
Damned if I don’t
zaterdag 12 oktober 2019 08:42
Dat klopt wel ja. Voor mijn man bijvoorbeeld is het ook soms moeilijk om met mijn buien om te gaan. Maar hij kan het goed handelen en hij weet hoe hard ik mijn best doe om eraan te werken.. Mijn ex, zelf ook iemand met problemen wat beteft zelfbeeld, kon het niet handelen.ViezeHond schreef: ↑12-10-2019 08:25Een relatie krijgen hoeft geen probleem te zijn, ik heb ook een vriendin.
Maar als ik me gedraag als een lul omdat ik een hekel aan mezelf en mijn leven heb, dan loopt het zeker niet lekker.
De omgang met anderen verloopt dus wel makkelijker als je jezelf accepteert zoals je bent, of er anders iets aan doet.
zaterdag 12 oktober 2019 08:52
Klopt. En zelfrespect voorkomt pleasend gedrag.
Bespreek de problemen waar je tegenaan loopt vooral ook met je behandelaar.
Damned if I don’t
