Psyche
alle pijlers
Verdorie, niet happy in nieuwe woning..
zondag 19 november 2017 11:09
Ik ben hier nieuw maar lees wel al langer mee. Vooral op psyche, omdat ik al een tijdje niet zo lekker in mijn vel zit.
Een paar maanden geleden heb ik mijn eerste woning gekocht. Ik schaam me bijna om dit te zeggen, maar sinds ik hier woon zit ik gewoon niet zo lekker in mijn vel. Het is heel stom, want ik ben 27, en dit appartement is meer dan mooi, al helemaal voor iemand van mijn leeftijd, omdat mijn ouders ook een mooi bedrag hebben geschonken...
Toen ik dit appartement in de lente van dit jaar kocht, was ik natuurlijk in de zevende hemel. Na jaren rondzwerven van de ene kamer naar de andere, anti-kraak, weer bij mijn ouders, is dit natuurlijk prachtig. Alles zit er op en er aan, het is mooi ingericht, en eindelijk heb ik dan die plek voor mijzelf.
Maar nu is het dus eindelijk zo ver dat ik er woon. De eerste weekjes waarin alles nieuw is, en ik elke ochtend op stond en telkens weer om mij heen keek van ''wow, dit is dus gewoon van mij'' zijn voorbij, en nu moet ik hier echt mijn draai gaan vinden.
Diep van binnen was ik al een beetje bang dat dit zou gebeuren. Mijn hele leven heb ik al moeite met echt grote veranderingen, en ik woon alleen en ik heb gewoon gezelligheid en mensen om mij heen nodig. Ik ben sowieso via mijn moeder helaas erfelijk belast met een aanleg voor neerslachtigheid en/of (lichte) depressie, en ik moet dus alle zeilen bij zetten om mijzelf aan de goede kant van de ''lijn'' te houden om het zo maar te zeggen.
Voordeel is dat mijn huidige woonplaats niet ver af ligt van de woonplaats waar ik ben opgegroeid, waar mijn familie en ouders wonen. Nadeel is dat juist veel van mijn beste vriendinnen in de afgelopen ca. twee jaar zijn gaan samenwonen en juist wel verder op in de regio zijn gaan (samen) wonen.. Het hoort ook wel een beetje bij de leeftijd, maar het contact tussen ons is ook wel minder geworden. Althans, via whatsapp en dergelijke spreken we elkaar nog dagelijks, maar in 'real life' zie ik sommigen nog maar eens in de paar maanden, en merk ik ook heel sterk dat hun prioriteit niet (meer) ligt bij afspreken, een drankje doen etcetera...
Ik snap dit heel goed, maar bij mij is dat één van de factoren die ervoor zorgt dat ik mij in mijn nieuwe woning vaak nogal onbestemd voel. Het zal er ongetwijfeld ook mee te maken hebben dat het nu november is, niet echt een gezellige maand. Maar het gebeurt nu steeds vaker dat ik thuis ben en dat ik mij gewoon onrustig, naar voel. Een beetje een onbestemd gevoel van : Tja, hier zit ik dan in mijn eentje. En dus zet ik de TV maar aan, loop ik een paar keer heen en weer van en naar de computer.
Het doet me pijn dat ik niet echt (veel) mensen heb die ik even over de vloer kan uitnodigen. Vlak nadat ik hier ging wonen zijn er wel een paar vriendinnen langsgeweest, maar dat is meestal incidenteel. Verder zijn het eigenlijk alleen mijn ouders die hier soms wel eens langskomen...
Al met al voel ik me hier vaak futloos... Echt zo'n gevoel dan : tja ik woon nu op mezelf, maar wat is eigenlijk de toegevoegde waarde hiervan? Ik woon in een plaats die je zou kunnen kwalificeren als een kleinere stad of een groter dorp, met zo rond de 20.000 inwoners. Er is wel wat te doen, maar het is niet dat het hier bol staat van de sociale activiteiten / het verenigingsleven...
Wie kan mij tips geven over hoe ik hier toch lekker mijn draai kan vinden? Ik heb nu echt het gevoel dat ik daar juist eerder verder van verwijderd raak dan dat ik hier dichter bij kom... Maar opgeven is natuurlijk geen optie, dit is een koopwoning. Daarnaast vind ik ook gewoon dat ik het aan mijzelf en mijn ouders verplicht ben om er gewoon een leuk leven van te gaan maken en om vanaf dit punt alleen maar te gaan ''bouwen''..
Een paar maanden geleden heb ik mijn eerste woning gekocht. Ik schaam me bijna om dit te zeggen, maar sinds ik hier woon zit ik gewoon niet zo lekker in mijn vel. Het is heel stom, want ik ben 27, en dit appartement is meer dan mooi, al helemaal voor iemand van mijn leeftijd, omdat mijn ouders ook een mooi bedrag hebben geschonken...
Toen ik dit appartement in de lente van dit jaar kocht, was ik natuurlijk in de zevende hemel. Na jaren rondzwerven van de ene kamer naar de andere, anti-kraak, weer bij mijn ouders, is dit natuurlijk prachtig. Alles zit er op en er aan, het is mooi ingericht, en eindelijk heb ik dan die plek voor mijzelf.
Maar nu is het dus eindelijk zo ver dat ik er woon. De eerste weekjes waarin alles nieuw is, en ik elke ochtend op stond en telkens weer om mij heen keek van ''wow, dit is dus gewoon van mij'' zijn voorbij, en nu moet ik hier echt mijn draai gaan vinden.
Diep van binnen was ik al een beetje bang dat dit zou gebeuren. Mijn hele leven heb ik al moeite met echt grote veranderingen, en ik woon alleen en ik heb gewoon gezelligheid en mensen om mij heen nodig. Ik ben sowieso via mijn moeder helaas erfelijk belast met een aanleg voor neerslachtigheid en/of (lichte) depressie, en ik moet dus alle zeilen bij zetten om mijzelf aan de goede kant van de ''lijn'' te houden om het zo maar te zeggen.
Voordeel is dat mijn huidige woonplaats niet ver af ligt van de woonplaats waar ik ben opgegroeid, waar mijn familie en ouders wonen. Nadeel is dat juist veel van mijn beste vriendinnen in de afgelopen ca. twee jaar zijn gaan samenwonen en juist wel verder op in de regio zijn gaan (samen) wonen.. Het hoort ook wel een beetje bij de leeftijd, maar het contact tussen ons is ook wel minder geworden. Althans, via whatsapp en dergelijke spreken we elkaar nog dagelijks, maar in 'real life' zie ik sommigen nog maar eens in de paar maanden, en merk ik ook heel sterk dat hun prioriteit niet (meer) ligt bij afspreken, een drankje doen etcetera...
Ik snap dit heel goed, maar bij mij is dat één van de factoren die ervoor zorgt dat ik mij in mijn nieuwe woning vaak nogal onbestemd voel. Het zal er ongetwijfeld ook mee te maken hebben dat het nu november is, niet echt een gezellige maand. Maar het gebeurt nu steeds vaker dat ik thuis ben en dat ik mij gewoon onrustig, naar voel. Een beetje een onbestemd gevoel van : Tja, hier zit ik dan in mijn eentje. En dus zet ik de TV maar aan, loop ik een paar keer heen en weer van en naar de computer.
Het doet me pijn dat ik niet echt (veel) mensen heb die ik even over de vloer kan uitnodigen. Vlak nadat ik hier ging wonen zijn er wel een paar vriendinnen langsgeweest, maar dat is meestal incidenteel. Verder zijn het eigenlijk alleen mijn ouders die hier soms wel eens langskomen...
Al met al voel ik me hier vaak futloos... Echt zo'n gevoel dan : tja ik woon nu op mezelf, maar wat is eigenlijk de toegevoegde waarde hiervan? Ik woon in een plaats die je zou kunnen kwalificeren als een kleinere stad of een groter dorp, met zo rond de 20.000 inwoners. Er is wel wat te doen, maar het is niet dat het hier bol staat van de sociale activiteiten / het verenigingsleven...
Wie kan mij tips geven over hoe ik hier toch lekker mijn draai kan vinden? Ik heb nu echt het gevoel dat ik daar juist eerder verder van verwijderd raak dan dat ik hier dichter bij kom... Maar opgeven is natuurlijk geen optie, dit is een koopwoning. Daarnaast vind ik ook gewoon dat ik het aan mijzelf en mijn ouders verplicht ben om er gewoon een leuk leven van te gaan maken en om vanaf dit punt alleen maar te gaan ''bouwen''..
zondag 19 november 2017 11:15
Heel herkenbaar hoor....maar idd heb je bv collega s in de buurt wonen? Mss leuke jonge mensen in de buurt om eens af en toe met elkaa te koken? Toen ik nog alleen woonde vond ik het wel lekker na een drukke dag werk een huis voor mij alleen...ik moest juist erg wonen toen ik gingsamenwonen. Gun het gewoon wat tijd, zet een mooi bloemetje neer, dek gezellig de tafel ook als je alleen eet en geef het tijd!
zondag 19 november 2017 11:19
Je zoekt graag een oorzaak dat jij je niet lekker voelt, en nu krijgt het appartement de schuld. Of dat wanneer jij gaat verhuizen je problemen allemaal zijn opgelost.
Kamers en antikraak, waren allemaal tijdelijk. Je wist dat je zo weer weg kon wanneer het even niet mee zat.
Je geeft aan dat je niet van grote veranderingen houdt, maar steeds verhuizen ging goed?
Je geeft aan dat je een prima appartement hebt, mooi naar je smaak ingericht. Hou dit als basis, geniet van die vrijheid.
De problemen die jij beschrijft, daar hebben veel mensen van jou leeftijd problemen mee. Sommige gaan samen wonen, trouwen, kinderen krijgen. Anderen zijn weer singel. De een heeft al een goede baan, de ander studeert nog of gaat van baan naar baan. De levens lopen zo steeds verder uit elkaar, en raak je elkaar soms wat kwijt. Je deelt niet altijd alles meer met elkaar.
Mijn advies zou zijn, probeer en bouw je eigen leven op in je nieuwe appartement. Maak nieuwe vrienden, ga sporten, nieuwe hobby, mensen ontmoeten, nodig je buren eens uit. Ga niet vluchten en denken dat je het geluk in je volgende woning wel zult vinden. Kom je er over een tijdje achter dat dit toch iet jouw woning is, en dat je liever gaat verhuizen dan kan dit altijd nog.
Je plekje vinden in de maatschappij kost gewoon tijd. En niemand heeft echt altijd alles direct netjes voor elkaar en dan super gelukkig. Gewoon een nieuwe volgende levensfase en daar moet je ook in groeien.
Kamers en antikraak, waren allemaal tijdelijk. Je wist dat je zo weer weg kon wanneer het even niet mee zat.
Je geeft aan dat je niet van grote veranderingen houdt, maar steeds verhuizen ging goed?
Je geeft aan dat je een prima appartement hebt, mooi naar je smaak ingericht. Hou dit als basis, geniet van die vrijheid.
De problemen die jij beschrijft, daar hebben veel mensen van jou leeftijd problemen mee. Sommige gaan samen wonen, trouwen, kinderen krijgen. Anderen zijn weer singel. De een heeft al een goede baan, de ander studeert nog of gaat van baan naar baan. De levens lopen zo steeds verder uit elkaar, en raak je elkaar soms wat kwijt. Je deelt niet altijd alles meer met elkaar.
Mijn advies zou zijn, probeer en bouw je eigen leven op in je nieuwe appartement. Maak nieuwe vrienden, ga sporten, nieuwe hobby, mensen ontmoeten, nodig je buren eens uit. Ga niet vluchten en denken dat je het geluk in je volgende woning wel zult vinden. Kom je er over een tijdje achter dat dit toch iet jouw woning is, en dat je liever gaat verhuizen dan kan dit altijd nog.
Je plekje vinden in de maatschappij kost gewoon tijd. En niemand heeft echt altijd alles direct netjes voor elkaar en dan super gelukkig. Gewoon een nieuwe volgende levensfase en daar moet je ook in groeien.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 19 november 2017 11:21
Er wonen wel veel jongeren in hetzelfde complex ook...
Maar de meesten wonen samen en hebben al kinderen. Ik ben een van de weinige alleenstaanden...
Het contact met hen is prima, maar niet zodanig dat we over de vloer komen om iets bij elkaar te drinken.
In de omgeving ken ik wel mensen, omdat ik in deze regio ben opgegroeid en dus wel wat mensen ken hier, maar tja, je gaat niet opeens mensen die je alleen van ''hoi / doei'' kent opbellen of ze even een drankje bij je willen komen doen..
Eerlijk gezegd heb ik ook niet zo'n behoefte aan meer oppervlakkige contacten. Ik begrijp jullie tip heel goed want het komt ook niet uit het niets, maar wat zou ik graag gewoon af en toe een 'vriendinnen' avondje hier houden, zo ontzettend jammer dat zoiets haast niet meer te regelen is...
Maar de meesten wonen samen en hebben al kinderen. Ik ben een van de weinige alleenstaanden...
Het contact met hen is prima, maar niet zodanig dat we over de vloer komen om iets bij elkaar te drinken.
In de omgeving ken ik wel mensen, omdat ik in deze regio ben opgegroeid en dus wel wat mensen ken hier, maar tja, je gaat niet opeens mensen die je alleen van ''hoi / doei'' kent opbellen of ze even een drankje bij je willen komen doen..
Eerlijk gezegd heb ik ook niet zo'n behoefte aan meer oppervlakkige contacten. Ik begrijp jullie tip heel goed want het komt ook niet uit het niets, maar wat zou ik graag gewoon af en toe een 'vriendinnen' avondje hier houden, zo ontzettend jammer dat zoiets haast niet meer te regelen is...
zondag 19 november 2017 11:23
Het heeft ook niets met de woning te maken, maar ik heb wel nogal last soms van verschillen gemoedstoestand.
Soms maak ik alles negatief en dan mis ik opeens alles. Ik woon nu in een wat meer stedelijke omgeving, en mijn uitzicht is vanzelfsprekend ook een vijvertje, een weg en andere gebouwen. Terwijl ik de afgelopen 10 maanden bij mijn ouders woonde, die uitkijken over het weiland..
En soms weet ik dan opeens alles voor mijzelf negatief te maken. En tsja, gebouwen zien er ook gewoon niet gezellig uit als het donker is, storm en regen in november, maar ik had gisteravond dus een bui dat ik dacht ''Gatver'', onterecht maar zo voelde het wel even.
zondag 19 november 2017 11:23
Lid worden van een sport-vereniging in jouw dorp/stad.
Kanniet schelen of het bingo, rugby of tennis is.
Lid worden van Nieuwe Mensen Leren Kennen (NMLK).
Het unheimische gefuhl proberen te onderdrukken en toch te genieten van je eigen stekkie. Ja, je moet nu zelf kaarsjes aansteken en de vlaggetjes ophangen (bij wijze van).
Maar zelf steeds kleine dingen veranderen in je huis, kan ook een beter thuis-gevoel geven.
Je kunt ook iets van Yoga ofzo gaan doen, om de energie in jezelf meer aan te kunnen spreken (je post lees ik als: tot nu toe zorgen anderen ervoor dat jij lekker in je vel zit — nu moet je het zelf doen)
Kanniet schelen of het bingo, rugby of tennis is.
Lid worden van Nieuwe Mensen Leren Kennen (NMLK).
Het unheimische gefuhl proberen te onderdrukken en toch te genieten van je eigen stekkie. Ja, je moet nu zelf kaarsjes aansteken en de vlaggetjes ophangen (bij wijze van).
Maar zelf steeds kleine dingen veranderen in je huis, kan ook een beter thuis-gevoel geven.
Je kunt ook iets van Yoga ofzo gaan doen, om de energie in jezelf meer aan te kunnen spreken (je post lees ik als: tot nu toe zorgen anderen ervoor dat jij lekker in je vel zit — nu moet je het zelf doen)
zondag 19 november 2017 11:29
Actie ondernemen!
- bij sport/kook/...club gaan in de buurt om mensen te leren kennen
- vriendinnen, ouders, ... uitnodigen voor een etentje bij jouw thuis
- de anderen in complex uitnodigen voor een kennismakingsdrink bij jou
En accepteren dat het ook niet zo abnormaal is dat je je draai moet zoeken in het begin!
- bij sport/kook/...club gaan in de buurt om mensen te leren kennen
- vriendinnen, ouders, ... uitnodigen voor een etentje bij jouw thuis
- de anderen in complex uitnodigen voor een kennismakingsdrink bij jou
En accepteren dat het ook niet zo abnormaal is dat je je draai moet zoeken in het begin!
zondag 19 november 2017 11:35
Nodig een buurvrouw of stelletje uit om te komen borrelen.
Ga bij een kookclub.
Bezoek een van die weinige activiteiten in je nieuwe dorp.
Maak een klein gezellig plekje in je huiskamer waar je jezelf een uurtje kunt nestelen.
Pas je verlichting aan.
Zie onder ogen dat je gewoon huiverig bent voor een nieuwe fase in je leven waar je zelfstandig bent.
Ga bij een kookclub.
Bezoek een van die weinige activiteiten in je nieuwe dorp.
Maak een klein gezellig plekje in je huiskamer waar je jezelf een uurtje kunt nestelen.
Pas je verlichting aan.
Zie onder ogen dat je gewoon huiverig bent voor een nieuwe fase in je leven waar je zelfstandig bent.
zondag 19 november 2017 11:36
Nou ik bedoel het niet echt van ''Niet happy met nieuwe woning'' maar echt ''niet happy in nieuwe woning''.hamerhaai schreef: ↑19-11-2017 11:19Je zoekt graag een oorzaak dat jij je niet lekker voelt, en nu krijgt het appartement de schuld. Of dat wanneer jij gaat verhuizen je problemen allemaal zijn opgelost.
Kamers en antikraak, waren allemaal tijdelijk. Je wist dat je zo weer weg kon wanneer het even niet mee zat.
Je geeft aan dat je niet van grote veranderingen houdt, maar steeds verhuizen ging goed?
Je geeft aan dat je een prima appartement hebt, mooi naar je smaak ingericht. Hou dit als basis, geniet van die vrijheid.
De problemen die jij beschrijft, daar hebben veel mensen van jou leeftijd problemen mee. Sommige gaan samen wonen, trouwen, kinderen krijgen. Anderen zijn weer singel. De een heeft al een goede baan, de ander studeert nog of gaat van baan naar baan. De levens lopen zo steeds verder uit elkaar, en raak je elkaar soms wat kwijt. Je deelt niet altijd alles meer met elkaar.
Mijn advies zou zijn, probeer en bouw je eigen leven op in je nieuwe appartement. Maak nieuwe vrienden, ga sporten, nieuwe hobby, mensen ontmoeten, nodig je buren eens uit. Ga niet vluchten en denken dat je het geluk in je volgende woning wel zult vinden. Kom je er over een tijdje achter dat dit toch iet jouw woning is, en dat je liever gaat verhuizen dan kan dit altijd nog.
Je plekje vinden in de maatschappij kost gewoon tijd. En niemand heeft echt altijd alles direct netjes voor elkaar en dan super gelukkig. Gewoon een nieuwe volgende levensfase en daar moet je ook in groeien.
Ik weet dus dat het niet aan het appartement an sich ligt, maar meer aan hoe ik hier zelf mijn draai moet gaan vinden.
Ik heb altijd al een beetje met mijzelf in de knoop gezeten over het feit dat ik aan de ene kant introvert ben en best wel een huismus, en aan de andere kant wel echt mensen om mij nodig heb.
Wat betreft die mensen heb ik altijd heel sterk gehecht aan een vast groepje mensen met wie ik een band voelde en met wie ik mij op mijn gemak voelde. Ik ben immers niet echt een super open boek die met ''nieuwe'' mensen heel snel een click voelt en mij daar snel bij op mijn gemak voel. En dat 'vertrouwde' clubje mensen moet ik dus steeds vaker missen.
Wat dat betreft word ik nu ook wel meer met mijzelf geconfronteerd. Toen ik nog op kamers woonde, kon ik mij altijd nog verschuilen achter het samenzijn met huisgenoten. Bij mijn ouders wonen mijn drie jongere broers nog thuis, en was er dus ook altijd levendigheid, waardoor ik mij nooit echt alleen voelde.
Dat is nu anders. Nu ben ik eigenlijk alleen, tenzij ik even naar mijn ouders toe ga ofzo. Dat zorgt er dus wel voor dat ik word geconfronteerd dat mijn leven op sommige punten nog ongezond leeg is.
zondag 19 november 2017 11:37
Wat vervelend voor je TO.
Het klinkt voor mij alsof je je levensvreugde laat afhangen van andere mensen. Ze zijn nu minder beschikbaar en voel je je ongelukkig. En krijg je tips om anderen te zoeken om dot gemis te vullen.
Ik zou zeggen,ga op zoek maar dingen die je (ook) plezier geven als je alleen bent. Een goed boek met een glas wijn bij de openhaard? Nieuwe hobby zoeken om thuis te doen?
Word je eigen beste vriendin! Je woont met haar samen
Het klinkt voor mij alsof je je levensvreugde laat afhangen van andere mensen. Ze zijn nu minder beschikbaar en voel je je ongelukkig. En krijg je tips om anderen te zoeken om dot gemis te vullen.
Ik zou zeggen,ga op zoek maar dingen die je (ook) plezier geven als je alleen bent. Een goed boek met een glas wijn bij de openhaard? Nieuwe hobby zoeken om thuis te doen?
Word je eigen beste vriendin! Je woont met haar samen
zondag 19 november 2017 11:39
Het helpt denk ik niet als je vragen stelt als, wat is de toegevoegde waarde van het op mezelf wonen.
Dat heeft geen toegevoegde waarde, dat is gewoon wat je doet in het leven. Dat hoeft niet leuk, spannend of speciaal te zijn, en het maakt ook niet gelukkig. Het is gewoon een gegeven.
Als je van daaruit nou eens kijkt naar wat je kunt doen om je beter te voelen. Het gaat niet vanzelf, bij niemand.
Dat heeft geen toegevoegde waarde, dat is gewoon wat je doet in het leven. Dat hoeft niet leuk, spannend of speciaal te zijn, en het maakt ook niet gelukkig. Het is gewoon een gegeven.
Als je van daaruit nou eens kijkt naar wat je kunt doen om je beter te voelen. Het gaat niet vanzelf, bij niemand.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 19 november 2017 11:42
Het probleem met mij is dat nieuwe / oppervlakkige contacten bij mij totaal niet de behoefte vult die ik voel...parbleumondieu schreef: ↑19-11-2017 11:35Nodig een buurvrouw of stelletje uit om te komen borrelen.
Ga bij een kookclub.
Bezoek een van die weinige activiteiten in je nieuwe dorp.
Maak een klein gezellig plekje in je huiskamer waar je jezelf een uurtje kunt nestelen.
Pas je verlichting aan.
Zie onder ogen dat je gewoon huiverig bent voor een nieuwe fase in je leven waar je zelfstandig bent.
Ik snap ook heel goed dat je toch ergens moet beginnen, en dat je moeilijk maanden kunt gaan wachten tot een keer een vriendin over de vloer komt..
Maar ik ben niet iemand die veel voldoening haalt uit bijvoorbeeld ''gewoon een praatje met iemand bij de bushalte''. Bijvoorbeeld mensen die hier in de buurt wonen : Ze zullen ongetwijfeld heel aardig zijn, maar ik voel totaal niet de behoefte om ze hier thuis uit te nodigen om vervolgens over koetjes en kalfjes te praten. Zo' persoon ben ik niet.
En dat is niet onaardig bedoeld, maar ik mis gewoon enorm ''mijn'' mensen om me heen, om het zo maar te zeggen. De mensen met wie ik verbondenheid voel en een band mee heb opgebouwd.
Aan de andere kant snap ik ook dat je toch bij koetjes en kalfjes moet beginnen om weer nieuwe diepere relaties op te bouwen.
zondag 19 november 2017 11:44
Nieuwe__Buur schreef: ↑19-11-2017 11:09Het zal er ongetwijfeld ook mee te maken hebben dat het nu november is, niet echt een gezellige maand.
Ik vind oktober en november juist heel gezellige maanden, dus dat is echt hoe je er zelf tegenaan kijkt. Je kan het zo gezellig maken als je zelf wil natuurlijk. Kaarsjes aan, pepernoten in de oven (ik noem maar wat). Geniet van je eigen plekje!
zondag 19 november 2017 11:45
Wat ben je bereid om er aan te doen?
Je huis meer persoonlijk maken met planten en spullen,
Op een club of hobby om nieuwe mensen te leren kennen of nmlk,nl
Etentjes of borrel geven voor familie/vrienden
Evt toch in therapie of mindfulness om met je sombere inslag te leren omgaan.
Heb jijzelf nog ideeën?
Een huisdier?
Je huis meer persoonlijk maken met planten en spullen,
Op een club of hobby om nieuwe mensen te leren kennen of nmlk,nl
Etentjes of borrel geven voor familie/vrienden
Evt toch in therapie of mindfulness om met je sombere inslag te leren omgaan.
Heb jijzelf nog ideeën?
Een huisdier?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 19 november 2017 11:50
Ik vind alleen zijn heerlijk. Lekker doen waar ik zelf zin heb en er geen verantwoording over afleggen. Het is maar niet hoe je er tegen aan kijkt. Wanneer jij iets wil dan zal je het toch zelf moeten gaan doen.
Ik heb het idee dat dingen je zijn komen aanwaaien. Je vrienden, familie, ...etc en je huis is min of meer voor je geregeld. De activiteiten vallen je niet meer in de schoot en er zijn gaan anderen om je mee op sleeptouw te nemen. Het gaat er nu om wat jijzelf wil en wat je er zelf van maakt. Ik snap dat dat eng is maar wanneer je niets doet zal er ook niets veranderen.
Ik heb het idee dat dingen je zijn komen aanwaaien. Je vrienden, familie, ...etc en je huis is min of meer voor je geregeld. De activiteiten vallen je niet meer in de schoot en er zijn gaan anderen om je mee op sleeptouw te nemen. Het gaat er nu om wat jijzelf wil en wat je er zelf van maakt. Ik snap dat dat eng is maar wanneer je niets doet zal er ook niets veranderen.
viva-amber wijzigde dit bericht op 19-11-2017 11:53
46.98% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 19 november 2017 11:50
Nou, ik dacht eerst even, dit is mijn verhaal. Echt wat jij omschrijft dat heb ik precies het zelfde! Van anti kraak tijdelijk bij m'n ouders om mijn koopwoning rond te krijgen en te klussen. Nu ruim een jaar verder en voel mij ook niet happy. In het begin was alles nieuw en ik kwam echt thuis als ik thuis kwam. Maar de laatste maanden voelt het alsof het niet mijn huis is. Ik heb helaas dan wel de buren tegen. Geen contact mee (sommige goeie dag, maar meer ook niet).
Ik heb vandaag ook weer zo'n dag. Zit nog steeds op de bank in m'n pyjama te bedenken wat ik ga doen vandaag. Zo zal ik waarschijnlijk tot vanavond zitten. Ik zou heel graag willen verhuizen, maar ivm geld is dat nu even geen optie.
Ik kleur tegenwoordig vaak op zulle eenzame dagen. T geeft me rust in mijn hoofd en de tijd gaat sneller (voor mijn gevoel). Ik heb bijna 2 weken vakantie. Lekker zou iedereen zeggen. Ja dat is het ook, maar gaan 2 lange weken worden ben ik bang. Ik ga in ieder geval thuis wel wat doen in huis (nog paar dingetjes opknappen). Heb je niet iets waarvan je denkt 'dat zou anders mogen of een ander kleurtje geven'. Zijn maar de kleine dingetjes, maar dan heb je toch even iets anders tussendoor.
Je mag me altijd pb sturen hoor, als je daar behoefte aan heb.
Succes, en hopelijk voel je je gauw meer thuis in je eerste echte eigen huis
Ik heb vandaag ook weer zo'n dag. Zit nog steeds op de bank in m'n pyjama te bedenken wat ik ga doen vandaag. Zo zal ik waarschijnlijk tot vanavond zitten. Ik zou heel graag willen verhuizen, maar ivm geld is dat nu even geen optie.
Ik kleur tegenwoordig vaak op zulle eenzame dagen. T geeft me rust in mijn hoofd en de tijd gaat sneller (voor mijn gevoel). Ik heb bijna 2 weken vakantie. Lekker zou iedereen zeggen. Ja dat is het ook, maar gaan 2 lange weken worden ben ik bang. Ik ga in ieder geval thuis wel wat doen in huis (nog paar dingetjes opknappen). Heb je niet iets waarvan je denkt 'dat zou anders mogen of een ander kleurtje geven'. Zijn maar de kleine dingetjes, maar dan heb je toch even iets anders tussendoor.
Je mag me altijd pb sturen hoor, als je daar behoefte aan heb.
Succes, en hopelijk voel je je gauw meer thuis in je eerste echte eigen huis
zondag 19 november 2017 11:53
Dit. Je kan niet enkel in de slachtofferrol blijven zitten ...
Als je echt niets anders wilt, nodig je vriendinnen dan uit voor een etentje bij jou?
Ja ze wonen verder en dergelijke nu, maar is de afstand onoverkomelijk?
Bovendien zeg je jongere broertjes te hebben, die kan je ook uitnodigen eens, desnoods voor te logeren ook als je een kamer over hebt.
Wat ik niet zo goed begrijp is dat je op kamers geen probleem had hiermee, had je met je huisgenoten wel een intens contact?
Of ook koetjes en kalfjes en vond je dat toen wel ok?
Wat zie je zelf als optie dat je huidige situatie leuker zou kunnen maken?
Een huisgenoot zoeken?
zondag 19 november 2017 11:58
Is het een idee om zelf een “clubje” op te richten? Ik zit zelf bij een bordspellenclub. Allemaal meiden uit de omgeving met dezelfde interesse. Eens in de 6 weken ongeveer komen we een avond samen en spelen spelletjes en kletsen wat met een hapje en drankje. En dat zijn tegenwoordig ook wel diepgaandere gesprekken en met 1 van hen sport ik inmiddels ook wekelijks. Op deze manier heb je toch nieuwe contacten, maar heb je alvast 1 ding gemeen om over te praten en dat scheelt al een hoop.
Ik heb toen overigens gereageerd op een oproepje hier op viva
Ik heb toen overigens gereageerd op een oproepje hier op viva
zondag 19 november 2017 12:00
Als je ‘savonds vaak thuis bent en niet van lange verre vakanties houdt, misschien twee poezen uit het asiel? Lekker knuffelen en kroelen op de bank.
Als je budget hebt, wat mindfullness cursussen doen? Daar ontmoet je doorgaans mensen die ook wat serieuzer met het leven bezig zijn of dieper over dingen nadenken.
Je hoeft jezelf niet te veranderen. Dus ga geen dingen doen of activiteiten ondernemen die niet bij jou passen. Geen sportief type maar wel graag buiten? Dan kun je je beter aansluiten bij een wandelclub met veelal 50 plussers dan een abo op de sportschool bij wijze van.
Contact en vriendschap hoeft echt niet met leeftijdsgenoten te zijn. Die zijn inderdaad te druk net hun eigen leven wanneer er kinderen komen. Komt uiteindelijk ook wel weer goed, maar dat duurt n paar jaar.
En doe voorstellen om savonds bij je vriendinnen thuis op de koffie te komen wanneer de kinderen op bed liggen. Ik vind het leuk om in de avond bezoek te krijgen. Maar de oudste gaat om 8 uur naar bed en voordat ik zelf dan daarna ergens ben..
En misschien kan technologie wat helpen. dat de verwarming alvast aan gaat vlak voor je thuis komt. Dat er lampen gaan branden of bewegende led kaarsen op timer.
Ga experimenteren met recepten. Maak bijvoorbeeld elke week iets nieuws klaar wat je nooit eerder hebt gemaakt.
Als je budget hebt, wat mindfullness cursussen doen? Daar ontmoet je doorgaans mensen die ook wat serieuzer met het leven bezig zijn of dieper over dingen nadenken.
Je hoeft jezelf niet te veranderen. Dus ga geen dingen doen of activiteiten ondernemen die niet bij jou passen. Geen sportief type maar wel graag buiten? Dan kun je je beter aansluiten bij een wandelclub met veelal 50 plussers dan een abo op de sportschool bij wijze van.
Contact en vriendschap hoeft echt niet met leeftijdsgenoten te zijn. Die zijn inderdaad te druk net hun eigen leven wanneer er kinderen komen. Komt uiteindelijk ook wel weer goed, maar dat duurt n paar jaar.
En doe voorstellen om savonds bij je vriendinnen thuis op de koffie te komen wanneer de kinderen op bed liggen. Ik vind het leuk om in de avond bezoek te krijgen. Maar de oudste gaat om 8 uur naar bed en voordat ik zelf dan daarna ergens ben..
En misschien kan technologie wat helpen. dat de verwarming alvast aan gaat vlak voor je thuis komt. Dat er lampen gaan branden of bewegende led kaarsen op timer.
Ga experimenteren met recepten. Maak bijvoorbeeld elke week iets nieuws klaar wat je nooit eerder hebt gemaakt.
zondag 19 november 2017 12:03
Begin een kookclub, handwerkclub, timmerclub of leesclub. Bijvoorbeeld binnen jouw appartementencomplex. Deze mensen zijn dan eerst oppervlakkige kennissen, en sommigen zullen dat blijven. Anderen zullen misschien vrienden worden, en dan kun je ze vaker uitnodigen voor vriendenavondjes.
Je zult er, zoals een ander ook al zei, wel in moeten investeren. Blijven treuren om wat niet meer kan, of wat verdwenen is, heeft niet zoveel zin.
Dit heeft inderdaad niets met je huis te maken, maar alles met jezelf. Ik herken het ook hoor, maar wat je ook aan je omgeving zult veranderen, je neemt jezelf mee. Dus ga werken aan jezelf, of accepteer dat je zo bent.
En probeer te gaan genieten van je huis.
Je zult er, zoals een ander ook al zei, wel in moeten investeren. Blijven treuren om wat niet meer kan, of wat verdwenen is, heeft niet zoveel zin.
Dit heeft inderdaad niets met je huis te maken, maar alles met jezelf. Ik herken het ook hoor, maar wat je ook aan je omgeving zult veranderen, je neemt jezelf mee. Dus ga werken aan jezelf, of accepteer dat je zo bent.
En probeer te gaan genieten van je huis.
Mind the gap
