Psyche
alle pijlers
Vriendschappen maken/onderhouden als volwassene
dinsdag 24 juli 2018 17:54
Naar aanleiding van een paar berichten elders op het forum, hierbij een nieuw topic.
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
vrijdag 8 februari 2019 14:57
Of ik ASS'er ben weet ik niet, dit is nooit getest. Maar door het soort beschrijvingen in de laatste paar posts denk ik soms van wel.
Mijn ideale vriendschap is met iemand die niet zoveel van mij verwacht.
En de meeste mensen verwachten zo ontzettend veel. Wekelijks, soms zelfs dagelijks contact en alles onthouden en overal aandacht aan besteden, ik ben daar echt niet goed in en het voelt al snel als teveel.
Zelf verwacht ik ook weinig van vrienden. Ik los heel veel in mijn eentje op en verwerk dingen het liefst alleen. Daardoor maak ik blijkbaar snel de fout om te denken dat anderen dit ook doen. Als je dan iemand bent die verwacht dat anderen naar je toe komen in moeilijke tijden dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. Want ik laat wel iets van me horen als er wat gebeurt, maar wacht daarna af tot diegene mij belt met de behoefte aan een luisterend oor. Dit doe ik zelf namelijk ook zo, en als ik niet bel dan heb ik genoeg aan mijzelf. Of aan mijn partner die er altijd is.
Vrienden zijn voor mij mensen die het altijd weer leuk vinden om een keer iets af te spreken en bij te praten. In de tijd dat we elkaar niet zien gaat iedereen gewoon door met zijn eigen leven. Als er ingrijpende dingen gebeuren kunnen we elkaar altijd bellen en staan we voor elkaar klaar. Dit weten we ook van elkaar en vertrouwen we op. Verbolgen zijn dat de ander maandenlang niks van zich laat horen gebeurt nooit.
Gelukkig heb ik 2 van zulke personen in mijn leven. Laatst heb ik 1 ervan na meer dan een jaar weer gezien en alles is nog steeds goed tussen ons.
Dit is voor mij 1000x meer waard dan iemand die ik elke week zou zien en die dan al ruzie maakt omdat ik eens een paar weken niet bel. Of die vindt dat we altijd elk nieuwtje meteen met elkaar moeten bespreken en teleurgesteld is dat ik dat niet doe.
Mijn ideale vriendschap is met iemand die niet zoveel van mij verwacht.
En de meeste mensen verwachten zo ontzettend veel. Wekelijks, soms zelfs dagelijks contact en alles onthouden en overal aandacht aan besteden, ik ben daar echt niet goed in en het voelt al snel als teveel.
Zelf verwacht ik ook weinig van vrienden. Ik los heel veel in mijn eentje op en verwerk dingen het liefst alleen. Daardoor maak ik blijkbaar snel de fout om te denken dat anderen dit ook doen. Als je dan iemand bent die verwacht dat anderen naar je toe komen in moeilijke tijden dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. Want ik laat wel iets van me horen als er wat gebeurt, maar wacht daarna af tot diegene mij belt met de behoefte aan een luisterend oor. Dit doe ik zelf namelijk ook zo, en als ik niet bel dan heb ik genoeg aan mijzelf. Of aan mijn partner die er altijd is.
Vrienden zijn voor mij mensen die het altijd weer leuk vinden om een keer iets af te spreken en bij te praten. In de tijd dat we elkaar niet zien gaat iedereen gewoon door met zijn eigen leven. Als er ingrijpende dingen gebeuren kunnen we elkaar altijd bellen en staan we voor elkaar klaar. Dit weten we ook van elkaar en vertrouwen we op. Verbolgen zijn dat de ander maandenlang niks van zich laat horen gebeurt nooit.
Gelukkig heb ik 2 van zulke personen in mijn leven. Laatst heb ik 1 ervan na meer dan een jaar weer gezien en alles is nog steeds goed tussen ons.
Dit is voor mij 1000x meer waard dan iemand die ik elke week zou zien en die dan al ruzie maakt omdat ik eens een paar weken niet bel. Of die vindt dat we altijd elk nieuwtje meteen met elkaar moeten bespreken en teleurgesteld is dat ik dat niet doe.
vrijdag 8 februari 2019 15:33
Ja, ik weet gelukkig dat ik weliswaar in de minderheid ben met deze gedachtengang, maar zeker niet de enige. Een van mijn vrienden heeft zelf een socialere persoonlijkheid dan ik, maar verwacht toch niet meer van mij dan dat ik nu geef. Dat is helemaal een uitzondering. Deze persoon ken ik ook al 17 jaar en daar hechten we allebei veel waarde aan.
vrijdag 8 februari 2019 16:52
Zelf dacht ik ook lange tijd dat ik hiermee in de minderheid was.
Heb hier echter steeds meer mijn twijfels bij gekregen.
Om mij heen hoor en lees ik steeds meer verhalen over vriendschappen, die ik op mijn beurt ook weer erg herken.
Wellicht heeft het ook met deze tijd te maken.
vrijdag 8 februari 2019 17:33
Echt heel fijn deze herkenbaarheid hier te lezen! En fijn dat er ook forummers zijn die iemand hebben die ze wel accepteert zoals ze zijn en niet overvragen. Heb ze ook, maar ze wonen helaas ver weg. Ze claimen niet en hoeven idd niet elke week iets van je te horen. Zou er ook echt gek van worden!
Heb niet alles teruggelezen, wel de ASS link bekeken. Ik weet zelf inmiddels dat ik hoogbegaafd ben, wat daarmee wel gelinkt wordt. Ben daar ook op getest en scoor wel hoger dan normaal op typsche kenmerken, maar niet hoog genoeg voor n ASS diagnose. Helaas zou ik bijna zeggen, want ik zou er wel wat hulp bij willen krijgen om mee om te gaan. Iig herken ik er wel dingen in, wat goed is voor mezelf om te weten. Heeft er iemand wel iets van therapie/coaching oid voor en hoe bevalt dat?
Heb niet alles teruggelezen, wel de ASS link bekeken. Ik weet zelf inmiddels dat ik hoogbegaafd ben, wat daarmee wel gelinkt wordt. Ben daar ook op getest en scoor wel hoger dan normaal op typsche kenmerken, maar niet hoog genoeg voor n ASS diagnose. Helaas zou ik bijna zeggen, want ik zou er wel wat hulp bij willen krijgen om mee om te gaan. Iig herken ik er wel dingen in, wat goed is voor mezelf om te weten. Heeft er iemand wel iets van therapie/coaching oid voor en hoe bevalt dat?
vrijdag 8 februari 2019 22:25
Heb er zelf nooit echt specifiek therapie voor gevolgd.
Wel voor sociale omgang en assertiviteit.
Tevens heb ik een coach waarmee ik veel van dit soort onderwerpen bespreek.
Vriendschappen is iets wat mij erg kan bezighouden.
Heb veel last gehad van schuldgevoelens bij vriendschappen die verbroken zijn geraakt in het verleden.
Nu zie ik steeds meer in dat dit geen zin heeft en ik heb geen behoefte er meer aan om me nog langer zo te voelen.
Wel voor sociale omgang en assertiviteit.
Tevens heb ik een coach waarmee ik veel van dit soort onderwerpen bespreek.
Vriendschappen is iets wat mij erg kan bezighouden.
Heb veel last gehad van schuldgevoelens bij vriendschappen die verbroken zijn geraakt in het verleden.
Nu zie ik steeds meer in dat dit geen zin heeft en ik heb geen behoefte er meer aan om me nog langer zo te voelen.
zondag 10 februari 2019 21:32
Is het gemis aan vriendschappen bij jullie meestal even erg of heb je er in bepaalde tijden meer last van?
In voorjaar en zomer mis ik het meer. Dan is er veel buiten te doen en zie ik toch vaak minstens tweetallen. En ik loop daar maar alleen. In najaar en winter heb ik minder energie en doet het me minder.
In voorjaar en zomer mis ik het meer. Dan is er veel buiten te doen en zie ik toch vaak minstens tweetallen. En ik loop daar maar alleen. In najaar en winter heb ik minder energie en doet het me minder.
maandag 11 februari 2019 09:20
Het gemis van vriendschappen voel ik zelf niet zo erg, ook omdat ik eigenlijk best een leuke vriendenkring heb.
Wel ervaar ik veel frustratie en onmacht in het vasthouden van vriendschappen.
Met sommige vriendschappen kan het op den duur zo zijn dat je uit elkaar groeit en dat het niet meer klikt.
Op een gegeven moment kan de behoefte wegzakken om met diegene om te blijven gaan en daarin voel ik veel onzekerheid en schuldgevoelens ook.
Als de ander nog wel behoefte voor contact voelt, dan maakt dit het extra moeilijk.
Een vriendschap verbreken doe je niet zomaar.
Als je echter hierin in een negatieve vicieuze cirkel zit, dan kan het op den duur wel zo ver komen.
En dat kan bijzonder naar zijn.
Wel ervaar ik veel frustratie en onmacht in het vasthouden van vriendschappen.
Met sommige vriendschappen kan het op den duur zo zijn dat je uit elkaar groeit en dat het niet meer klikt.
Op een gegeven moment kan de behoefte wegzakken om met diegene om te blijven gaan en daarin voel ik veel onzekerheid en schuldgevoelens ook.
Als de ander nog wel behoefte voor contact voelt, dan maakt dit het extra moeilijk.
Een vriendschap verbreken doe je niet zomaar.
Als je echter hierin in een negatieve vicieuze cirkel zit, dan kan het op den duur wel zo ver komen.
En dat kan bijzonder naar zijn.
maandag 11 februari 2019 15:49
hondenmens schreef: ↑10-02-2019 21:32Is het gemis aan vriendschappen bij jullie meestal even erg of heb je er in bepaalde tijden meer last van?
In voorjaar en zomer mis ik het meer. Dan is er veel buiten te doen en zie ik toch vaak minstens tweetallen. En ik loop daar maar alleen. In najaar en winter heb ik minder energie en doet het me minder.
Ondanks mijn einzelganger eigenschappen zou ik het wel leuk vinden om iemand in mijn woonplaats te hebben. Ik heb nu namelijk alleen nog maar contacten op minimaal een uur rijden.
Of het zomer of winter is maakt niet zoveel verschil, wel in wat voor een bui ik ben. De "laat me alsjeblieft met rust" bui, of de "nu zou ik wel even gezellig koffie met iemand willen drinken" bui.
En het is jammer als dat dan niet gaat omdat je er eerst een uur voor moet rijden.
vrijdag 15 februari 2019 21:12
Zelf kan ik ook erg een einzelganger zijn.
Hoewel ik dat vaak niet heel erg vind, mis ik op sommige momenten toch wel wat aansluiting.
Mijn vriendenkring is erg leuk; dat is het probleem niet zo.
Heb vooral moeite met veranderende situaties; bijvoorbeeld als een vriendschap niet meer zo lekker loopt en/of dat je hierin belemmeringen oid ervaart.
Ik weet op den duur dan niet meer hoe ik hiermee moet omgaan.
Sommige personen waarmee ik in het verleden vriendschap heb gehad, zijn voor mij echt vreemden geworden.
Dat vind ik ergens wel pijnlijk.
Het leven gaat door, maar het lijkt dan net alsof je een deel van je verleden kwijt bent geraakt.
Hoewel ik dat vaak niet heel erg vind, mis ik op sommige momenten toch wel wat aansluiting.
Mijn vriendenkring is erg leuk; dat is het probleem niet zo.
Heb vooral moeite met veranderende situaties; bijvoorbeeld als een vriendschap niet meer zo lekker loopt en/of dat je hierin belemmeringen oid ervaart.
Ik weet op den duur dan niet meer hoe ik hiermee moet omgaan.
Sommige personen waarmee ik in het verleden vriendschap heb gehad, zijn voor mij echt vreemden geworden.
Dat vind ik ergens wel pijnlijk.
Het leven gaat door, maar het lijkt dan net alsof je een deel van je verleden kwijt bent geraakt.
zaterdag 16 februari 2019 13:59
Ik denk vaak terug aan de tijd dat mijn verwaterde vriendschappen nog goed liepen. Wat voor een groot deel komt doordat er weinig voor in de plaats kwam. Toen ik een paar jaar even weer wat nieuwe vriendinnen had, verdween dat gemis meer naar de achtergrond. Dat ik dacht: ja dit is anders dan toen, maar óók leuk. Alleen ben ik voor mijn gevoel weer terug bij af. De laatste afspraak met een vriendin is alweer een half jaar geleden.Upward_spiral schreef: ↑15-02-2019 21:12Sommige personen waarmee ik in het verleden vriendschap heb gehad, zijn voor mij echt vreemden geworden.
Dat vind ik ergens wel pijnlijk.
Het leven gaat door, maar het lijkt dan net alsof je een deel van je verleden kwijt bent geraakt.
zaterdag 16 februari 2019 19:00
Dat kan ik ergens goed begrijpen.hondenmens schreef: ↑16-02-2019 13:59Ik denk vaak terug aan de tijd dat mijn verwaterde vriendschappen nog goed liepen. Wat voor een groot deel komt doordat er weinig voor in de plaats kwam. Toen ik een paar jaar even weer wat nieuwe vriendinnen had, verdween dat gemis meer naar de achtergrond. Dat ik dacht: ja dit is anders dan toen, maar óók leuk. Alleen ben ik voor mijn gevoel weer terug bij af. De laatste afspraak met een vriendin is alweer een half jaar geleden.
Zelf denk ik ook vaak terug aan de tijd dat bepaalde voormalig vriendschappen nog goed liepen.
Vooral als het op een vervelende en problematische manier over is gegaan.
zondag 17 februari 2019 20:08
Hoi allemaal, ik ben nieuw op dit topic. Ik ga straks op mijn gemak alles even terug lezen, heb nu alleen de laatste pagina gelezen.
ñuca, ik herken je beschrijving van 8 februari heel goed. En ook wat je daarna schreef dat het wél heel leuk is om iemand in je eigen woonplaats te hebben met wie je gezellig naar een terrasje kan als je bui er naar is.
Eén van de vragen die ik me stel is in hoeverre woonomgeving invloed heeft op je sociale leven en het hebben/onderhouden van vriendschappen. Ik ben een stadsmens (denk ik), maar woon aan de rand van een stad die ik niet meer zo leuk vind. Zou het makkelijker zijn als je in het centrum woont van een stad waar je je (meer) thuis voelt?
ñuca, ik herken je beschrijving van 8 februari heel goed. En ook wat je daarna schreef dat het wél heel leuk is om iemand in je eigen woonplaats te hebben met wie je gezellig naar een terrasje kan als je bui er naar is.
Eén van de vragen die ik me stel is in hoeverre woonomgeving invloed heeft op je sociale leven en het hebben/onderhouden van vriendschappen. Ik ben een stadsmens (denk ik), maar woon aan de rand van een stad die ik niet meer zo leuk vind. Zou het makkelijker zijn als je in het centrum woont van een stad waar je je (meer) thuis voelt?
maandag 18 februari 2019 01:15
Hester_68 schreef: ↑17-02-2019 20:08Hoi allemaal, ik ben nieuw op dit topic. Ik ga straks op mijn gemak alles even terug lezen, heb nu alleen de laatste pagina gelezen.
ñuca, ik herken je beschrijving van 8 februari heel goed. En ook wat je daarna schreef dat het wél heel leuk is om iemand in je eigen woonplaats te hebben met wie je gezellig naar een terrasje kan als je bui er naar is.
Eén van de vragen die ik me stel is in hoeverre woonomgeving invloed heeft op je sociale leven en het hebben/onderhouden van vriendschappen. Ik ben een stadsmens (denk ik), maar woon aan de rand van een stad die ik niet meer zo leuk vind. Zou het makkelijker zijn als je in het centrum woont van een stad waar je je (meer) thuis voelt?
Bij mij heeft het invloed gehad.
Niet zo zeer dat je sneller vrienden maakt. Maar de stad , leven op straat , andere mensen en toeristen.
Soms ga ik wandelen alleen door de stad en dan zie je al die mensjes. Vind het altijd dan leuk om te kijken!
Of om ergens te zitten en boek te lezen.
maandag 18 februari 2019 13:03
Ik woon in een dorp (nu 12 jaar) en heb hier geen vrienden. Ik kom hier bij niemand over de vloer en andersom. Wel heb ik een paar buren waar ik terecht kan als er iets is en andersom. Zo heb ik mijn buurvrouw een keer met hartklachten naar de HA gebracht. Ze heeft geen auto. En zij heeft mijn hondjes eens uitgelaten toen ik een middag weg was. Maar verder hebben we heel weinig contact. Het kleine aantal vrienden van me woont in de stad waar ik werk. Dat is een kwartier met de auto.Hester_68 schreef: ↑17-02-2019 20:08Hoi allemaal, ik ben nieuw op dit topic. Ik ga straks op mijn gemak alles even terug lezen, heb nu alleen de laatste pagina gelezen.
ñuca, ik herken je beschrijving van 8 februari heel goed. En ook wat je daarna schreef dat het wél heel leuk is om iemand in je eigen woonplaats te hebben met wie je gezellig naar een terrasje kan als je bui er naar is.
Eén van de vragen die ik me stel is in hoeverre woonomgeving invloed heeft op je sociale leven en het hebben/onderhouden van vriendschappen. Ik ben een stadsmens (denk ik), maar woon aan de rand van een stad die ik niet meer zo leuk vind. Zou het makkelijker zijn als je in het centrum woont van een stad waar je je (meer) thuis voelt?
dinsdag 19 februari 2019 18:30
dinsdag 19 februari 2019 21:25
Bij mij varieert het niet per seizoen, meer per gelegenheid. Bepaalde dingen doe je toch liever samen met iemand, idd terrasje ofzo. Soms heb ik daar schijt aan en doe ik het toch alleen, maar je voelt je toch wel echt staan/zitten. Ik heb ook meer behoefte aan mensen dichtbij voor dit soort dingen, goede vriendinnen ver weg heb ik wel. Maar het is lastig voor mij om van kennissen vrienden/dinnen te maken, waardoor ze jou voor zoiets uitnodigen of jij hen. Denk dat dat in een dorp btw wel moeilijker is, omdat veel mensen elkaar al kennen en je er moeilijker tussen komt. In een stad heb je meer singles die open staan om nieuwe mensen te leren kennen.
Fijn Eend dat je een afspraak hebt staan met een leuk persoon! Ben ook door een kennis uitgenodigd bij haar thuis, dus dat voelt wel als next level richting vriendschap. Duurde even (woon hier al 3 jaar) maar er is toch wat gebeurd
Fijn Eend dat je een afspraak hebt staan met een leuk persoon! Ben ook door een kennis uitgenodigd bij haar thuis, dus dat voelt wel als next level richting vriendschap. Duurde even (woon hier al 3 jaar) maar er is toch wat gebeurd
woensdag 20 februari 2019 15:00
Hester_68 schreef: ↑17-02-2019 20:08Hoi allemaal, ik ben nieuw op dit topic. Ik ga straks op mijn gemak alles even terug lezen, heb nu alleen de laatste pagina gelezen.
ñuca, ik herken je beschrijving van 8 februari heel goed. En ook wat je daarna schreef dat het wél heel leuk is om iemand in je eigen woonplaats te hebben met wie je gezellig naar een terrasje kan als je bui er naar is.
Eén van de vragen die ik me stel is in hoeverre woonomgeving invloed heeft op je sociale leven en het hebben/onderhouden van vriendschappen. Ik ben een stadsmens (denk ik), maar woon aan de rand van een stad die ik niet meer zo leuk vind. Zou het makkelijker zijn als je in het centrum woont van een stad waar je je (meer) thuis voelt?
Ik woon niet ver van het centrum van een stad. Maar mijn probleem is meer dat ik maar zelden echt een klik met mensen heb. Dat werkt beide kanten op. Blijkbaar vind ik mensen niet zo snel leuk genoeg, en anderen mij ook niet. Waar ik woon verandert daar weinig aan denk ik.
Dit klinkt nu alsof ik een vervelend persoon ben, maar zo denk ik niet over mezelf. Wel ben ik erg introvert en misschien ook wel een beetje autistisch. Al heb ik er wel moeite mee om dat woord te gebruiken, het is alsof het in de mode is ofzo. Heb in ieder geval nooit een test gedaan.
woensdag 20 februari 2019 15:06
Kwebbeltje91 schreef: ↑20-02-2019 08:35Wat leuk voor jullie, Eend en Disney!
Ik ben gisteren naar de huishoudbeurs geweest, met een familielid. Alhoewel ik het prima met haar kan vinden merk ik toch dat ik het fijner had gevonden om dat met een vriendin te doen.
Hiervan kreeg ik een beeld van Donald Duck in mijn hoofd
woensdag 20 februari 2019 15:59
Ook herkenbaar. Ik denk ook niet dat als ik in een stad zou wonen ineens makkelijker klik met mensen. Het enige voordeel voor mij zou zijn meer voorzieningen en winkels. Maar als nadeel gauw overprikkeld raken.ñuca schreef: ↑20-02-2019 15:00Ik woon niet ver van het centrum van een stad. Maar mijn probleem is meer dat ik maar zelden echt een klik met mensen heb. Dat werkt beide kanten op. Blijkbaar vind ik mensen niet zo snel leuk genoeg, en anderen mij ook niet. Waar ik woon verandert daar weinig aan denk ik.
